Vorige week heb ik mijn scootyvakantie gereden, zoals jullie weten heb ik er al vele gemaakt, maar deze keer dus gekozen voor het Jacobspad, dit is een pelgrimstocht, dus je begrijpt één van de rode draden deze reis waren kerken, niet alleen kon ik daar stempels sparen, maar ik heb ze ook allemaal bezocht en vond ze stuk voor stuk mooi en allemaal waren ze anders. Het waren overigens wel allemaal gereformeerde kerken of Nederlands Hervormde kerken, in het hoge Noorden zijn blijkbaar niet veel Katholieken, dat is meer voor het Zuiden van ons land weggelegd. Een andere rode draad waren mensen met een beperking, zoals je straks wel zult lezen, heb op 2 zorgboerderijen geslapen, heb geluncht op een terras bij een instelling voor dementen en mensen met een verstandelijke beperking, heb een fijn gesprek gehad met iemand die een zoon met een beperking heeft en mocht voor het eerst slapen in een nieuwbouw woning die aangepast was voor hun kleindochter. Een derde rode draad was de natuur, veel moois gezien en vooral "wilde" dieren, lees loslopende dieren in een natuurpark. Dit allemaal even ter inleiding.
Dag 1 zondag 5 september:
Ik heb gewoon ontbeten en tegen half tien zijn ik en mijn ouders vertrokken met onze bus naar het Noorden. Mijn ouders hadden een verrassing in petto, ik wilde heel graag de Waddenzee zien, maar daar zou ik eigenlijk niet in de buurt komen, dus hadden ze het plan opgevat om even naar Eemshaven te rijden. Via een mooie binnendoorweg gingen we dus die kant op. We vertrokken met mooi weer , maar in Drenthe werd het steeds mistiger, dat vond ik ook wel wat hebben, want er stonden best veel windmolens en daar zag je dan aan de onderkant de wieken en als ze naar boven gingen verdwenen ze in de mist, dat vond ik een heel apart gezicht. heb helaas vergeten om er foto's van te maken. Hoe dichter we bij het Noorden kwamen hoe zonniger het ook weer werd en in Eemshaven was het weer helemaal zonnig. Helaas konden we daar de Waddenzee niet zien, maar we zagen wel veel visserschepen en ook een vleugel van een windmolen, dan pas kun je echt zien hoe groot zo'n vleugel is, zie foto 1.
Startpunt was Uithuizen, dus dat was de volgende stop. In het winkelcentrum vonden we een leuke cafetaria, die pas geopend was. Daar hebben we lekker gegeten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Ik kreeg van mijn vader nog een zakcentje mee, wat ik natuurlijk erg lief vond. Het startpunt is de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen, ik had van te voren gekeken naar kerken in Uithuizen en ik vond er twee, nu bleek er dus nu ook nog een derde te zijn en je raadt het al, die derde moest ik hebben. Maar gelukkig had ik een navigatiesysteen van een kennis, als tip gekregen en zodoende kwam ik toch bij de goede kerk uit en daar heb ik een foto gemaakt, zie foto 2. Daar kreeg ik dan ook mijn 1e stempel, het was even zoeken, want kastje was aan de zijvleugel van de kerk, dus ik was al trots toen ik de 1e stempel gekregen had. Via een mooie route, met weids uitzicht ging het naar Oldenzijl, daar was mijn slaapplaats voor die nacht. Ik vind het altijd spannend om op zo'n plek aan te komen, want je weet niet wat en wie je aantreft, maar gelukkig werd ik overal warm ontvangen en heb ik ook leuke slaapplaatsen gehad met bijna overal een goed ontbijt, maar daarover later meer. Hier in Oldenzijl werd ik echt heel warm ontvangen. Het enige was dat Max verstappen aan het winnen was, dus de gastheer vroeg toen hij alles had laten zien of ik me even kon redden. Nu dat kon ik wel, ik vind het fijn om na zo'n dag even te acclimatiseren. Dus rustig scooty uitgepakt en even op een stoel gezeten en genoten van het fijne uitzicht. Ik sliep overigens in een pipowagen, dat had ik nog nooit gedaan, dus vond het een hele eer. Er waren wel een paar treetjes, maar gelukkig aan beide kanten een leuning, anders had het niet gekund. Afijn toen Max daadwerkelijk gewonnen had, kwam de gastheer weer tevoorschijn en vertelde het één en ander over de slaapplaats. Het bleek een zorgboerderij te zijn, waar overdag mensen begeleiding kregen en waar ook nog een aantal mensen 's nachts wonen. Ik mocht ook gewoon op het terras gaan zitten, dat zat een stuk makkelijker en dat was ook zo. Zoals elke etappe maak ik een beknopt verslag, zodat ik, als ik het echte verslag schrijf, niet zoveel meer hoef na te denken en ik stippel de route uit voor de volgende dag. Toen ik dat klaar had, was het etenstijd en ik mocht bij hen mee eten en dat was voor mij zo leuk. Ik mocht nl met de bewonersgroep samen eten. Waarom was dit zo leuk voor mij, nu ik ben vroeger zelf groepsleidster geweest voor mensen met een verstandelijke beperking en het voelde als vanouds. We aten overigens lasagne, het was voor mij de 3e keer, één keer was het lekker en de 2e keer totaal niet, dus het was best wel spannend. Ik kreeg nu de vleesvariant, verderop in de week kreeg ik de vegetarische variant, vandaar dat ik het nu zo specifiek even benoem. Daarnaast hadden ze sla en kwark met meloen toe. Na het eten ben ik nog even bij het kerkje geweest, wat naast de slaapplaats stond. Een mooi klein kerkje. Als je bij Gezinshuis Oldenzijl, zo heet nl de zorgboerderij, een kopje koffie of dergelijks koopt, gaat er een bepaald bedrag naar het onderhoud van dit kerkje toe. Je kunt er dus ook gewoon als je onderweg bent een comsumptie nuttigen. Je sponsort dan 2 doelen, het behoud van het kerkje en de zorgboerderij. Na nog een half uurtje in het zonnetje gepuzzeld te hebben, toog ik mijn bedje in. Het was even een beetje kruipen, maar uiteindelijk heb ik er heerlijk geslapen.
Dag 2 maandag 6 september:
Om 7 uur opgestaan, ik wilde me eerst in de pipowagen wassen, maar dat was me te koud, het was die dag nl maar 8 graden geworden en aangezien een pipowagen niet geisoleerd is was dat goed te merken, dus ben ik fijn naar binnen gegaan en mocht ik in een aparte ruimte me douchen of wassen. Ik koos voor het laatste. Het ontbijt stond al klaar voor me en ik kon kiezen wat ik wilde, er was keus genoeg. Scooty weer ingepakt en zoals ik elke morgen doe en deed even het thuisfront gebeld. Daarna afgerekend. Als je bij vrienden op de fiets slaapt, betaal je de overnachting plus toeristenbelasting, overigens ook niet altijd en in mijn geval een euro voor het opladen van scooty. Ik hoefde het eten niet te betalen, dat vond ik zeer aardig en ik heb ze dan ook een rond bedrag gegeven, voor de goede verzorging en de hartelijkheid die ik hier ervaren had. De 1e stop was Zeerijp. Voor ik het kleine dorpje binnenkwam heb ik op een picknickplaatsje nog een stop gehouden. De 1e indrukken van die dag opgeschreven, iets lekkers genuttigd uit mijn proviandtas. Als je deze tocht wilt gaan doen, dan raad ik eenieder aan om proviand mee te nemen en drinken, want zeker de 1e 4 dagen heb ik bijna geen horecagelegenheid gezien, dus ik was maar wat blij dat ik een vrij grote proviandhoelveelheid bij me had. In Zeerijp bij de kerk de 2e stempel gehaald, De 2e pauze was gewoon even langs de weg, er was nl geen bankje. Via hele ruime en wijdse uitzichten kwam ik uiteindelijk bij een rustpunt uit met geitjes. Daar kon ik eindelijk een plas doen, het was inmiddels al bijna drie uur en ik had om half tien de laatste toiletgang gehad, dus ik was blij dat hij er was. Daar ook een lekkere gevulde koek gegeten, dat had ik lang niet gehad en dan smaakt het extra lekker. Tijdens de vakantie let ik natuurlijk niet echt op mijn lijn. Hoewel het nog mee viel hoeveel ik uiteindelijk aangekomen was, nl een pondje. Ik moest nog een eind rijden en toen ik, na 4 uur lange rechte wegen en weidse blikken gezien had, was ik echt blij om op plek te zijn. Ik was erg trots op scooty, want dit was de langste etappe voor mij en dat was 30 km en scooty heeft het netjes vol gehouden, ik ging er nl vanuit dat ik wel een taxi zou moeten bellen, maar nee, ik heb deze route maar 1 keer de taxi gebeld en die was van te voren ingepland, zoals je later zult lezen. Normaal rijd ik etappes van ca 20 km, dat is voor mij goed te overzien en ik heb dan ook nog wat energie over om naar de slaapplek te rijden. Overigens valt deze slaapplek buiten de route, ik kon nl geen plek vinden op de route, ivm mijn beperking van niet trap kunnen lopen. Dus af en toe moest ik een beetje smokkelen. Ik heb overigens toen de knooppunten gebruikt. Deze keer sliep ik op een camping in een chaletje zoals ze dat noemde, wel gewoon via vrienden op de fiets. De camping heet camping Noorderzon en is in Siddeburen. Mijn buren waren konijnen en er liepen heel veel kippen los rond, ze waren zo nieuwsgierig, dat ze heel dicht bij je kwamen. Ik werd hier goed ontvangen en verteld waar alles was. Helaas had ik deze tocht qua wc en douche een beetje pech, 4 van de 7 overnachtingen, moest ik 's nachts elders naar een toiletgebouw en dat vond ik een beetje een nadeel. We gaan nu ook iets zoeken van bv een inklapbare emmer of opblaasemmer, zodat ik, als er weer zoiets gebeurd, gewoon kan plassen en dat dan 's morgens in de wc weg kan gooien. Lopen is voor mij nl niet echt handig en ik kan scooty ook niet gebruiken, omdat hij dan aan de lader zit, dus dat vond ik deze keer echt jammer. Is andere jaren eigenlijk niet voor gekomen. Nu moe maar zeker wel voldaan gaan slapen, om 7 uur ging het licht bij mij uit, de koek was op.
dag 3 dinsdag 7 september
De dag begon goed met een kippenvergadering, zie foto 3 en een buiten ontbijt. Een rijkelijk gevuld dienblad, alleen thee moest jezelf zetten. maar verder prima in orde. Om half tien vertrokken en ondanks dat het ook nu weer rechte wegen waren, was er toch ook veel afwisseling te zien, heb veel kleine dorpjes doorkruist en in Noordbroek ook weer een kerk bezocht, daar stond uitnodigend bij dat hij open was en ja een goede pelgrim gaat op zo'n uitnodiging in. De kerk was eigenlijk niet op de route, maar toch kon je een stempel halen en dat heb ik dan ook gedaan. Blijkbaar was er dus ook nog een andere pelgrimsroute in dat gebied. En ik kon eindelijk een kaarsje aan steken, ik had het in verschillende kerken geprobeerd, maar het bleek niet te kunnen. Toen ik het later navroeg, bleek dat ze dat niet deden, omdat er een pyromaan actief was en ze bang waren dat hij een aanleiding zou hebben om de kerk aan te steken en dat was natuurlijk niet de bedoeling en erg zonde. Daarna geluncht bij een zorginstelling voor mensen met een beperking en dementie, zoals ik hierboven al beschreef, je wordt dan ook bediend door de cliënten, erg leuk vond ik. Heb met een bewoner gesproken. Hij had altijd gewerkt en ook met de giftige chroom 6 verf waar nogal veel om te doen is geweest en nu was hij dementerend, maar gelukkig nog niet in zo'n erge mate, aldus hemzelf. Hij had vrouw en kinderen, die woonden elders en hij woonde dus in dit huis. Genoten van de zon en kop thee met appelgebak en slagroom. Daarna door een heel mooi natuurgebied gereden en oa loslopende paarden gezien. Er stond er eentje op het pad, maar toen ik een foto wilde maken schrok hij ergens van en dus moest ik hem van een stukje verdere afstand nemen. Kijk goed er staan er 2, zie foto 4. Ook koeien waaronder Lakenvelders, die ken je wel , de koeien waarbij het net lijkt of ze een laken om hun middel dragen en gewone zwartbonte koeien, die later bleken van de boer te zijn waar ik deze nacht mocht overnachten. Tegen half 5 kwam ik op plek, dat was dus een koeienboerderij, of eigenlijk hadden ze veel dieren, koeien, schapen en veel katten. Mijn slaapplek was een hygiënesluis van vroeger, die hadden ze helemaal omgebouwd tot een klein huisje met jawel een eigen douche en wc ruimte, een keukentje en zithoek. Van die laatste 2 heb ik niet veel gebruik gemaakt, want ik mocht daar ook mee eten en ik heb veel en lang gekletst. Ik kreeg een heus 3 gangen diner met oma's groentesoep, lamsworstje van eigen slachterij, bietjes en gekookte aardappelen in schil en walnotenijs toe. Ook het bidden voor de tijd maakte indruk op me, ik had wel mensen horen bidden, maar deze mevrouw deed het zo puur en open, ik vond het echt heel mooi. Ook daarna hebben we een heel open gesprek gevoerd oa over haar zoon die een beperking heeft gehad en hoe ze ondanks alle tegenslagen toch is blijven geloven. Ik heb het enorm gewaardeerd en vond het erg dapper, tenslotte was ik toch een volkomen vreemde voor haar. Na dat gesprek mocht ik even kijken hoe de koeien gemolken werden, vond ik ook erg interessant. Daarna buiten nog even mijn dagelijkse dingen gedaan en toen was het echt tijd om te gaan slapen, ik had mijn tijd een beetje verkletst, het was inmiddels al half negen geweest.
Dag 4 woensdag 8 september:
Ik heb heerlijk geslapen, ondanks dat de autobaan hemelsbreed niet ver van de boerderij af is. Ook hier kon ik weer buiten ontbijten, kreeg een goed gevulde picknickmand en samen met een eigen gezet kopje thee was het goed toeven. Na betaald te hebben, deze keer moest ik wel betalen voor het eten, nl €7.50, wat het overigens meer dan waard was, heb ik afscheid genomen en ben weer op pad gegaan. Het eerste deel was weer mooi, ik ging richting Groningen stad en mijn doel was om naar Van de Valk te gaan, de enige horecagelegenheid die ik in de gauwigheid vinden kon. Hier wilde ik nl een taxi bestellen en tevens lunchen. Ik wilde nl de stad Groningen omzeilen, omdat dat veel te groot voor mij is, ik zou daar erg onrustig van worden en vooral erg moe, vandaar dus dat ik daar een taxi besteld heb. De lunch vond ik erg tegenvallen, het was duur en niet lekker. Maar goed het was een goede uitkomst. De taxi zou eigenlijk na een uurtje komen, maar hij was er gelukkig al binnen een half uur, dus ik erg blij. Er zat nog een passagier in en samen hebben we gezellig gekletst, ze waren allebei heel belangstellend over mijn tocht en vonden het super wat ik deed. Iets wat ik overigens de hele reis door hoorde en daar groeide ik natuurlijk van, wie wil er nu niet leuke complimentjes horen. Afijn na een half uurtje was ik op plek in Roderwolde. Dit vond ik persoonlijk de indrukwekkendste kerk, maar dat kwam door het kunstwerk wat voor de ramen hing. Er hingen nl allerlei linten in de kleuren van de regenboog voor de ramen en met het zonnetje wat in de kerk scheen was dat een bijzonder gezicht, zie foto 5. Hier heb ik mijn derde stempel gehaald, overigens staat er in het boekje dat je op het informatiebord moet kijken aan de overkant, daar stond niets, maar de stempel lag gewoon in de kerk. Overigens is het raadzaam om het boekje aan te schaffen of van iemand te lenen, niet omdat ik aandelen heb, maar omdat de bordjes heel moeilijk te vinden zijn soms, het zijn nl niet alleen de gewone bordjes zie foto 6 en 7, maar ook stickers op lantaarnpalen etc en die zie je snel over het hoofd, althans ik. Als je dan het boekje erbij hebt, dan lees je de beschrijving, hoewel je nog moet uitkijken als je de fietsroute rijdt, want de wandelroute wordt echt helemaal beschreven en de fietsroute moet je een beetje kaart kunnen lezen, maar dat is goed te doen. De tocht ging verder via afwisselend landschap bos en coulissenlandschap. Het contrast tussen Groningen en Drenthe is wel erg groot, Tot de stad Groningen heb je veel rechte wegen en weidse uitzichten en in Drenthe zie je meteen afwisseling tuseen zoals ik al zei bos en coulissenlandschap. Wat ook blijkbaar typisch Drenths is, zijn de rode klinkerwegen, dat lijkt wel heel mooi en nostalgisch, maar om er met scooty overheen te rijden is niet altijd even prettig, omdat die klinkers niet allemaal meer overal mooi recht meer liggen, dus dat hobbelt een beetje Om vier uur was ik op de slaapplek, een mooie grote stacaravan en scooty had ook zelf een eigen onderdak, zie foto 7. En hier mocht ik 's nachts op een soort luieremmer plassen, dus ik was al heel blij met deze oplossing. Het was nog steeds schitterend weer en ik kon ook nog lekker een poos buiten zitten. Het was goed dat ik vanmiddag uitgebreid geluncht had, want er was hier niets te bekennen, kreeg nog wel heel lief 2 mandarijntjes van mijn gastvrouw en mijn eigen proviand deed ook wonderen. Tegen half 8 lag ik ook nu weer op bed.
dag 5 donderdag 9 september:
De dag begon alweer goed, ik werd wakker met het zonnetje en kon opnieuw buiten eten, ook nu weer met een goed gevulde picknickmand en nog leuker ik mocht, wat ik overhield, meenemen voor de lunch, lief nietwaar? Dat was niet weinig: 1 broodje kaas, 1 krentenbroodje met kaas, 1 eierkoek en een pakje melk. Ik had ook nog blauwe bessen mee mogen nemen, maar ik had ze geproefd en vond ze niet echt lekker en bovendien ook wat lastig om mee te nemen. Maar ik vond het erg lief van ze. De route was fantastisch met veel bos en heide en ergens op de heide heb ik geluncht. Verder door diverse plaatsjes gekomen. Eerst Norg, dat vond ik vrij druk, dus was blij dat ik er snel weer uit was. Daarna kwam ik in Vries, een mooi oud dorpje met alle gemakken voorzien. Een supermarkt, een allerhande winkeltje, waar ik eindelijk kaarten kon kopen, een mooie kerk en diverse restaurantjes. Ik moest de stempel halen bij een plaatselijk winkeltje, maar die was gesloten. Er was echter wel een telefoonnummer, ik heb dat gebeld en de man was eigenlijk aan het metselen, maar als ik even geduld had, zou hij komen en dan kreeg ik mijn stempel. Nu dat wilde ik uiteraard wel. Ik dacht dat ik wel een kwartier zou moeten wachten, maar het waren maar 5 minuten en die gingen ook nog snel voorbij, want er was genoeg te zien. Erg aardig dus allemaal. Tegenover de kerk heb ik heerlijk genoten van een ijscoupe en kon ik naar de wc. Kortom Vries heeft mijn hart veroverd, als ik ooit weer eens in de buurt ben, ga ik daar zeker weer heen. Toen ging het richting Willemskanaal. Vanaf daar heb ik de kortste weg genomen naar mijn volgende slaapplaats, wel via Loon, maar niet helemaal volgens de route. Het was nl al wat laat en ik wist niet zeker of scooty het zou halen en midden in een natuurgebied kun je niet opgehaald worden door een taxi, vandaar dat ik deze keer mijn verstand gebruikte. Meestal handel ik nl op zulke reizen meer met het gevoel, verstand is er wel, maar op de achtergrond. Deze keer was ik ook op een zorgboerderij met een camping te Balloo en wel de Balloorhoeve. Ik sliep in een Hans en Grietje Huisje, zie foto 8. Ik dacht eerst dat het een sprookjehuisje zou zijn, maar in mijn ogen leek het meer op een omgebouwde bouwkeet. Maar toen ik op de website het verhaal erachter las bleek het een woonwagentje te zijn geweest van een echtpaar, de man was stoelenmaker en de vrouw waarzegster rond het jaar 1900. Ze waren in de wijde omgeving zeer bekend en geliefd. Als je dan het verhaal erachter leest, dan slaap je extra goed. Helaas toen kenden ze ook nog geen wc in een woonwagen, dus moest nu ook weer lopen. Het was goed dat ik tussen de middag zo uitgebreid kon lunchen, want er was niets in de buurt te krijgen, dus heb ik , zoals het een goed pelgrim betaamd mijn eigen avondeten samengesteld uit mijn proviandtas: tomatenbouillon uit een zakje, appelmoes, kleine droge worstjes en yoghurt als toetje , wat ik in de supermarkt gekocht had. Ik voelde me de koning te rijk, je hoeft echt niet veel te hebben, om toch van je eten te kunnen genieten.
Dag 6 vrijdag 10 september:
Heb heerlijk geslapen, al was het bed wel iets hader dan dat ik gewend was, maar wat wil je ook met zo'n mooie oude "woning". Heb opnieuw buiten ontbeten. Er was al een pilose bokse te zien in de lucht. Dit zei mijn oma vroeger altijd als er niet zo mooi weer dreigde, als de lucht dan al zoveel blauwe vlekken had dat je er een pilose broek van kon maken, dan viel het wel mee met het weer. en dat bleek ook zo te zijn, ik heb het droog gehouden tot aan mijn slaapplaats, daarna begon het te onweren. Maar eerst de dag verder bespreken. De eerste stop was Rolde, ik had van te voren gepland om hier een broodje brie te eten, maar helaas het was te vroeg en om nu anderhalf uur te wachten, vond ik wat te gortig. Wel heb ik een warenhuis bezocht, die ik toevallig tegenkwam, omdat ik een bordje over het hoofd gezien had. Daar kon ik eindelijk wol kopen, die ik de hele vakantie al had willen kopen. Ik wil nl voor een kind een zintuigenhond breien. Toen ik weer op de route zat heb ik de kerk van Rolde bezocht en bij de molen ernaast een stempel gehaald. Opnieuw een mooie tocht door bos en hei. Ik hou van bos en heide, dus ik kwam deze reis goed aan mijn trekken. Deze keer heb ik "wilde" schotse hooglanders gezien. Eenmaal in Beilen aangekomen was het even zoeken, want mijn slaapplaats was in een nieuw te bouwen woonwijk. Maar ik vond het uiteindelijk en was dus net voor de bui binnen. Werd heel hartelijk ontvangen. Ik had de primeur, ik kreeg nl een aangepaste kamer voorzien van alle gemakken. Die hadden ze gemaakt voor hun gehandicapte kleindochter en ik was de eerste die het mocht uitproberen als gast van vrienden op de fiets. Ik voelde me vereerd en ze vroegen ook of ik het wilde evalueren. Nu dat was niet moeilijk, het zag er goed uit, ja er moest nog veel gedaan worden, omdat ze nog bezig waren het huis te verbeteren, maar daar kon je allemaal makkelijk doorheen kijken. Alles wat er wezen moest was er en ik heb ze alleen wat tips meegegeven en het is aan hun of ze daar ook iets mee doen. maar ze reageerden blij, dus ik denk dat ze er ook wel iets mee gedaan hebben. Ik mocht hier ook mee eten en deze keer kreeg ik de vegetarische variant van de lasagne. Ook die vond ik erg lekker. Ik werd overigens ook al hartelijk ontvangen met een kopje thee en we hebben gezellig gekletst over het nieuwe huis met allerlei nieuwe snufjes die ze hadden en wat er nog allemaal gedaan zou worden. Na het eten de laatste dingen gedaan en toen lekker in bed gekropen.
Dag 7 zaterdag 11 september:
Lekker en gezellig ontbeten met mijn gastgezin en afgerekend, deze keer moest ik een tientje extra betalen. Maar het was ook deze keer de moeite waard. De sfeer was meer dan goed, ik voelde me er echt thuis en het eten was lekker. Ik kreeg later nog een paar foto's opgestuurd dat ik het nieuwe talud afreed, die kunt u vinden op mijn fotosite, die ik straks nog even extra zal noemen. Helaas het miezerde. Ik zou naar Spier gaan, daar had ik afgesproken met goede vrienden die in Brabant wonen en ook in Drenthe op vakantie zijn. Vanwege het miezeren heb ik de kortste weg gekozen. We troffen elkaar bij Van der Valk, omdat het in de route lag. Ook nu was ik niet echt tevreden over deze zaak. Ik heb tot 3 keer moeten vragen of de deur dicht mocht en eindelijk na een 20 minuten, we hadden al besteld en het eerste gekregen, ging het eindelijk dicht. De soep was deze keer wel lekker, maar ik vond het in verhouding allemaal vrij duur. Gelukkig kreeg ik het deze keer kado van mijn vrienden, dus ik mag uiteraard niet mopperen. Maar ik weet wel zeker dat ik vrijwillig niet makkelijk meer naar een van der Valk restaurant ga. Nadat we na een anderhalf uur weer afscheid genomen hadden ging ik de Dwingeloerheide op. Volgens het bord zou ik het mooiste fietspad van Drenthe berijden. Of het nu echt de mooiste was kan ik niet over oordelen, maar mooi was het zeker! Veel hei, bos en mooie watergebieden. Heb 2 "wilde" schapen gezien, maar geen schaapskudde. Die schapen waren absoluut niet bang, ik kon heel dicht bij ze komen. Vlak voor de regen begon zag ik een restaurantje, genaamd het Olde Posthuis in Anholt, een oud gebouw, maar heel sfeervol ingericht. Ik heb daar genoten van 2 koppen lekkere thee met kaneelbeschuit en een appelpannenkoek. Ik heb vandaaruit een taxi besteld, want ik was niet zo ver meer van mijn slaapplaats af en het bleef maar regenen. Helaas kon ik pas om half 6 bij mijn gastadres terecht en ik mocht gelukkig tot half 5 blijven. Het was best gezellig met 2 keer over een motorgroep. Toen ik op plek kwam was de vrouw des huizes nog niet thuis, maar de heer des huizes wel en we hebben samen even gekletst, totdat de vrouw er wel was. Ze moest nog even stofzuigen en de boel klaar maken, maar toen kon ik er in. Het was een caravan met een voortent. Helaas ook nu weer lopen. Na me geinstalleerd te hebben, heb ik nog een begin gemaakt met mijn hond en ben daarna gaan slapen. Ik was overigens in een buurtschap van Ruinen
Dag 8 zondag 12 september:
Ik werd wakker met een wazig zonnetje, dus dat was fijn. Helaas stelde het ontbijt bitter weinig voor. Ik kreeg een plastic bak met 3 boterhammen, een plakje kaas en hagelslag en het ei en de thee moest ik zelf warm maken. Ik ben niet iemand die kookt op gas en zeker niet in een voortent, dus dat heb ik niet gedaan. Ik dacht als dit het begin van het verdere verloop van de dag is, dan heb ik pech en was het toch een dag te lang. maar gelukkig niets is minder waar. Ik herpakte mezelf en begon vrolijk aan de nieuwe dag. 1e stop was Ruinen. Ik zou voor de stempel een stukje terug moeten rijden en ik las dat ik de stempel in het hotel op moest halen. Dus had ik de dag ervoor gemaild of ze al zo vroeg open waren, ik was er nl rond kwart over negen. Dat waren ze en o wat is het goed dat ik gegaan ben. Ik was dus rond negen uur in Ruinen en heb eerst de kerk bezocht, die was gelukkig al open. Ik ben naar binnen gegaan en zoals ik altijd doe, bedank ik de engelen voor een mooie reis die ik gehad had. Ik was net klaar en ineens begint het orgel te spelen. Natuurlijk als je het nuchter bekijkt, moest de organist het orgel inspelen voor de dienst. Maar mijn gevoel voelde iets heel anders, het was voor mij een waardering voor het bedankje wat ik net gegeven had. Ik werd er echt een beetje geëmotioneerd door. Na een poosje ben ik gegaan, toen ik mezelf weer in de hand had en heb de laatste stempel gehaald, zie foto 9. Ik vervolgde mijn weg en ging richting Ruinerwold. Dit vond ik een vrij saaie weg, ik heb 180 boerderijtjes gezien, langs deze weg. Wat wel grappig was, was het feit dat vele boerderijtjes een nevenfunctie hadden, kinderopvang, pedicure, manicure, kapster, schoonheidsspecialiste enz. Maar eenmaal in Ruinerwold was de route weer mooi. Ik kwam langs een museumboerderij en de deur was open. Omdat ik altijd een museum wil bezoeken tijdens mijn reis, dacht ik dit is mijn kans, ik had er nl geen eerder gezien. Maar toen ik naar binnen ging, zei een dame dat het een besloten visite was. Dus ik wilde alweer weggaan en toen zei ze :"Ach u bent er nu toch en ze zitten nog aan de koffie, u mag de voorkamer wel even bekijken." Dat was natuurlijk erg aardig en ik was blij dat het mocht, want het was helemaal ingericht naar de maatstaven van begin 1900. Het boerderijtje bestond overigens al vanaf 1600. Er zat nog een bedstee in en het was echt helemaal oud ingericht en ja daar hou ik van, ik kon er wel in wonen, Zo mooi vond ik het. Toen ik het gezien had en ik ook nog niets hoefde te betalen, heb ik haar natuurlijk uitgebreid bedankt. Even later zag ik een man het terras aan het klaar maken, ik vroeg of hij al open was, helaas dat was hij niet. Ik vroeg of ik toch een kop chocomelk mocht nuttigen, ik was nl wat koud geworden, omdat de zon verdwenen was. Hij dacht even na en zei, "Oké het mag", ik erg blij, ik mocht ook nog een stuk appeltaart erbij nemen en naar de wc gaan. Helaas ben ik de naam vergeten, anders had ik het hier gemeld. Verder ging de reis richting Meppel. Ik zag daar wel een beetje tegenop, want op de kaart leek het een grote plaats te zijn, dus ik raapte mijn moed bij elkaar en dacht als ik het niet meer zie zitten, dan kan ik altijd een taxi bellen. Nu dat was niet nodig. Eerst ging de route via stadsparken en het dorp of stadje zelf bleek te overzien en was nog een mooi stadje ook. Maar uiteindelijk was ik wel blij dat ik het gehaald had. Ik had in de consternatie een bordje over het hoofd gezien, maar zag wel dat er een bord stond waar Zwartsluis aangegeven stond, daar had ik nl afgesproken met mijn ouders. Dat was op zich een mooie weg langs het water, het jammere was alleen dat het een N weg was, dus veel auto's. In Meppel werd de lucht steeds donkerder, dus ik dacht dat wordt toch nog een nat pak op het laatst, maar nee, het ging helemaal goed, ik ben droog gebleven en de laatste kilometer begon zelfs de zon te schijnen. Ik werd niet helemaal in Zwartsluis opgehaald, want ze waren eerder en het adres dat we hadden afgesproken was moeilijk bereikbaar. Dus bij een ophaalbrug is scooty weer ingeladen en kon ik mijn ouders weer knuffelen, het was een fijn weerzien. Omdat ik nodig moest plassen hebben we in Vollenhoven een plaspauze gehouden en wat te drinken gehaald, Vollenhoven vond ik een mooi plaatsje, wat ik zeker nog weer eens wil bezoeken. Daarna gingen we op huis aan, in Duitsland waar we altijd eten na een vakantie hebben we lekker gegeten. Het jammere was alleen dat het op zondag superdruk was en ik erg moe was. Maar het eten was erg lekker, dus het wachten meer dan waard.
Dit was weer een impressie van mijn scooty vakantie, ik hoop dat u genoten heeft van mijn verhalen.
Meer foto's kunt u bekijken via onderstaande link
Helaas er is iets mis gegaan met de foto's uploaden en ik kan het helaas niet meer veranderen, dus wilt u foto's zien, dan moet u toch even op bovenstaande link klikken.
Ik heb ook een paar korte video's gemaakt, die kunt u bekijken op de andere link
Ik hoop volgende week nog een ritje in de buurt te doen, als het weer het toe laat en dan vertel ik u ook over mijn winterplannen. Dus zoals altijd zeg ik, hou mijn site in de gaten, als u geinteresseerd bent.
