Deze keer heb ik de buurtschappenroute Noord deel 2 gereden. Zoals ik al bij deel 1 beschreef hebben ze de oude bekende bordjes weggehaald en gaat het nu via de knooppunten. Ik ben begonnen in Meddo, daar ben ik gekomen via Zwolle en de knooppunten 2 en 3. In Meddo moet je even een klein stukje anders rijden om bij knooppunt 4 te komen en wel: Volg de borden naar Winterswijk, bij de grote weg, ga je rechts af Meddoseweg en bij de 1e echte afslag ga je weer links de Lemmenesweg in, dan volg je de weg met de bocht rechts mee, de Wandersweg. Deze rij je een stuk door tot je bij knooppunt 4 bent aangekomen. Als je dan de route rechtdoor volgt, dan zit je op de route die ik gereden heb. Verder kom je geen obstakels meer tegen. De andere knooppunten zijn: 33,11,10,09,08. Officieel kun je dan naar 7, maar die route had ik de vorige keer al gehad, dus ben ik rechtdoor gegaan via de Meddoseweg zodat je weer in Meddo uitkomt. Overigens als u nu behoefte hebt aan iets te drinken of u moet naar de wc, dan zou ik hier gaan, want het eerstvolgende waar u wat kunt drinken etc. is Erve Hesselink, zie hieronder en dat is een paar km verder.
Het 1e deel is vrij recht en lang, dat komt omdat dit vroeger veengebied was, het gebied heet Masterveld, u komt bv ook over de Masterveldseweg. Vanaf de steentijd woonden hier al mensen, dat blijkt uit de archeologische vondsten die hier gedaan zijn. Verder ligt er een urnenveld die weer stamt uit de bronstijd. Vanaf de middeleeuwen kwamen hier boerderijen. Het Masterveld is pas vanaf 1900 ontgonnen en door de verkaveling zijn de rechte lijnen en dus ook de wegen goed zichtbaar. In dit deel van Winterswijk kun je ook goed zien dat Winterswijk ook agrarisch is, je rijdt door weilanden en maisvelden, die door de mooie warme zomer al erg hoog staat.
Op een gegeven moment komt u uit op de Vredenseweg, zoals de naam al zegt is dit de weg naar Vreden, het eerste dorp in Duitsland, mocht u daarheen willen om een extra uitstapje te maken, dan kunt u hier links af slaan en een poosje later komt u bij de oude grens en weer wat later in Vreden. Misschien rij ik daar ook nog wel eens heen vanaf Groenlo, we zullen zien. De route steekt echter de straat over en na wat gekronkel kom je weer terug op de Vredenseweg. Hier ziet u aan uw linkerkant Wijngaard Hesselink, dat tevens een rustpunt is, met heel belangrijk een toilet. Hier hebben ze een terras, maar er is veel meer te doen, u kunt er donderdags een rondleiding volgen, wel even tevoren een afspraak maken. Er is verder een wijnwinkel en een wijnproeverij. Zie foto 1.
Een paar huizen verder zag ik een schoorsteenveger aan het werk, foto 2.
Even verderop komt u langs het Lappenschaar, zie foto 3, hier heeft al vanaf 1646 een boerderij gestaan met dezelfde naam. Lap is een stuk en een schaar is een weiland groot genoeg om vee in te laten grazen. Maar dit Lappenschaar is in de buurt algemeen bekend, want het was vroeger een speeltuin. Ook ik heb hier vaak gespeeld tijdens de school en volksfeesten van school het Waliën, waarover later meer, maar het was ook een uitje voor de zondagmiddag. De hoge houten glijbaan was echt een begrip in Winterswijk. Ook vv Ratum heeft hier lang gevoetbald, tot het ging fuseren met andere clubs en men naar Winterswijk ging. Nu staat het gebouw er een beetje verlaten bij met overal onkruid, althans in mijn ogen. Tegenover het Lappenschaar is een golfbaan.
Weer verder gaat de route rechtsaf en kom je uiteindelijk uit bij camping het Wieskamp en Antoons Kip en Schnitzelrestaurant, waar u weer een pauze kunt maken. Ook op deze plek heeft al vanaf 1619 een boerderij gestaan genaamd wijskamp, wat in de volksmond, dialect, Wieskamp werd. De camping bestaat al sinds de 60'er jaren.
Verder vervolgen we de route en dan komt u langs mijn oude lagere school het Waliën, zie foto 4, dit is de achterkant van de school. Oorspronkelijk stond hier een ander gebouw, de grond is nog door mijn betovergrootmoeder geschonken, zeg ik met gepaste trots. Ik heb zowel in het oude gedeelte als in het nieuwe gedeelte les gehad.
De school dankt haar naam aan de buren, nl Havezate het Waliën. Deze havezate wordt voor het eerst genoemd in 1340. Als u op het infobord kijkt, kunt u zien hoe het kasteel eruit heeft gezien, want het is door een kunstenaar, naam ben ik helaas vergeten ooit geschilderd. In 1908 ontstond er een brand, waardoor er niets meer van overbleef, alleen een muur is nog overeind gebleven. Nu kun je alleen nog de boerderijen zien. Zie foto 5.
Aan het einde van de weg gaat de route rechtsaf richting Meddo. Nu kom je langs de voorkant van het Hilgelo, die ik de vorige keer beschreven heb in mijn blogje en ook langs de Sevinkmolen. Zie foto 6. De molen is van 1868 en staat op de grond van Sevink, één van de drie boeren die de opdracht gegeven hebben destijds, vandaar de naam. Al heet hij officieel De Zorg, las ik op internet. Als molen heeft hij gewerkt tot 1928, omdat toen door een storm het molenkruis van de molen afwaaide. Daarna was het van de coöperatie en werd het als mechanische maalderij en opslagplaats gebruikt. De molen is in 2011 heropent na een grondige restauratie. Nu is het een restaurant met een recreatiepark.
Dit was het Noordelijk deel van de buurtschappenroute, binnenkort ga ik beginnen met het zuidelijke deel en ook dat doe ik in 2 delen. Hou mjn blogje dus in de gaten.
Vandaag laat ik u mee genieten van de buurtschappenroute, althans deel 1 ervan. Officieel heb je een Noord en een Zuidgedeelte. Maar omdat ik met mijn Scooty niet zo ver kan, heb ik hem in vieren gedeeld. Dus deze 1e gaat over de Noordzijde en dan de 1e helft. Vroeger werd deze route aangegeven met de bordjes buurtschappenroute, maar dat is tegenwoordig niet meer, nu gaat het via de knooppuntenroute. Er is nog wel een folder te verkrijgen bij de plaatselijke VVV. Officieel beginnen de beide routes daar ook, maar ik ben de rit begonnen in Zwolle bij Groenlo. Vanaf daar rij je over de Geldereschweg richting Meddo en dan kom je vanzelf de knooppuntenbordjes tegen. Ik heb de volgende knooppunten aan gedaan: 2,3,7,14,20,21,19,18,06,05,02 en dan kom je vanzelf weer in Zwolle
Van Zwolle rij je via een mooie weg naar Meddo, dit is een vrij grote buurtschap van Winterswijk, hier kunt u diverse stops houden, zoals bij café Spiekerman met speeltuin en het motorhotel Onland. Verder hebben ze zelfs een supermarkt, dat is tegenwoordig in kleine kernen al een probleem, laat staan in buurtschappen. Maar in Meddo hebben ze ook nog een heel mooie kerk. Deze kerk kun je nog echt bekijken, niet door een hek, maar je kunt hier helemaal naar voren lopen. De kerk heet H. Johannes de doper, uiteraard genoemd naar deze figuur uit de bijbel. Deze kerk is in 1863 gebouwd, maar al in 1635 hebben de Minorieten uit Bocholt al grensoverschrijdende geestelijke hulp geboden. In de tijd van de kerkelijke oorlogen, zie de route van Eibergen, gingen de Meddonaren naar het kerkje in Zwillbrock. Maar sinds 1863 hebben ze deze eigen kerk. Je kunt de kerk bezichtigen van 10 - 16.00 uur, als ik het goed onthouden heb en u kunt er bv een kaarsje aansteken voor uw dierbaren, zoals ik gedaan heb. Zie foto 1
Meddo verlaat je via kerkepaden, zoals de naam al zegt, waren dit vroeger de paden die naar de kerk liepen, in dit geval van de omliggende boerderijen naar de kerk in Meddo. In de Achterhoek zijn veel van die kerkpaden en die worden ook door diverse instanties goed en mooi onderhouden. Een ander voorbeeld is Beltrum en de omgeving van Zieuwent, beide zullen hier vast ook nog wel eens voorbij komen.
Via de kerkepaden kom je aan bij de achterkant van het Hilgelo. Het Hilgelo is een vrij groot meer of plas, hoe u het noemen wilt en is ontstaan uit zandwinning en ook tegenwoordig wordt er nog zand gewonnen. Hier zijn veel recreatiemogelijkheden, zoals zwemmen, surfen, duiken, (er ligt een autobusje op 20 meter diepte) en voor de nudisten onder ons is er een naaktstrand. Ook voor invaliden goed toegankelijk, met parkeerplaatsen en een invalidentoilet. Wel zijn er enkele hekwerken, maar daarvoor kun je een sleutel aanvragen. Las ik op hun website. Ik was dus aan de achterkant en voor mensen die niet zo van drukte houden, kun je daar goed toeven, want er zat bijna niemand. Wel zou ik het afraden met kinderen, omdat ik geen idee heb hoe diep het daar is en aan de voorkant zijn speciaal ingerichte zwemgelegenheden, ook voor (kleine) kinderen. foto 2. Aan de voorkant is ook de Sevinkmolen, zeg maar de buurman van het natuurgebied. Hier hebben ze een restaurant en voor de kinderen is dit ook met slecht weer een prima uitje, want ze hebben een binnen speeltuin. Maar u moet dan wel om het natuurgebied heen rijden, tijdens de route ziet u het niet.
Na het Hilgelo gaat de route verder via zandwegen, die zijn er op deze route vele, maar ze zijn goed te rijden, alleen later in de route bij het Korenburgerveen, moet je het even met beleid en geduld doen, zowel op de fiets als met de scootmobiel. Ik weet niet of dat altijd zo is, maar in deze droge tijden dus wel. Afijn terug naar de route, na een poosje kom je langs de Ravenhorst. Dit is een plek met een grote en bijzondere geschiedenis. In de Middeleeuwen heeft hier al eens een kasteel gestaan. en was het in het bezit van de familie van Rhemen. Evert van Rhemen noemde zichzelf in 1375 heer van Ravenhorst. Later is het kasteel afgebroken en werd het een scholtenboerderij met 14 onderliggende boerderijen en een watermolen. Ook is het een poos een roversburcht geweest en het verhaal gaat dat er een schat begraven lag, die tot op de dag van vandaag nooit gevonden is. Nu kunt u er overnachten als u wilt. de Ravenhorsterweg, waar u straks Winterswijk binnen rijdt, refereert nog aan de Ravenhorst.
Als u het zandpadgedeelte van de Ravenhorsterweg hebt gehad, dan ziet u, als u hem tenminste nu rijdt, dat er aan de weg gewerkt wordt, dus kunt u de gewenste route niet rijden. Wel kunt u de weg blijven volgen als u aan de kant blijft, waar u op zit, dus het linkerfietspad. Die rijdt u uit tot de rotonde, daar neemt u de 3e afslag, burgemeester Bosmastraat en rijdt u richting het oude gemeentehuis, waar u de bordjes weer kunt volgen. Het oude gemeentehuis is het 3e gemeentehuis, sinds 1818. Dit gemeentehuis is gebouwd in 1938 en in 1939 in gebruik genomen. Het is gebouwd door de architect Kok uit Dordrecht. Maar zoals u begrijpt, is het niet meer in gebruik als gemeentehuis, nu staat het nieuwe in de buurt van het station. In het oude gebouw zit nu oa de VVV, waar u terecht kunt voor allerlei informatie over Winterswijk en jaarlijks wordt sinterklaas gehuldigd op het bordes van dit gebouw. foto 3
Tegenover het oude gemeentehuis ziet u het herdenkingsmonument van de gevallenen van de tweede wereldoorlog Het monument bestaat uit een jong vrouwenfiguur, dat symbool staat voor het leven. De granieten zuilen erachter staan schuin en symboliseren handen die ten hemel reiken, die om hulp vragen. Ook zijn de stenen ruw gelaten zodat het lijkt of ze niet af zijn en dat symboliseert weer het leven dat niet afgemaakt is, maar vroegtijdig beëindigd door de oorlog. Naast het gemeentehuis staat het standbeeld van tante Riek. Zij heeft de landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers, het verzet, mede opgezet. Het gaat te ver om dit helemaal uit te leggen, maar er zjn tal van documenten, films etc over haar te vinden en bij de VVV kunnen ze u er vast ook meer over vertellen. foto 4
Daarna rijdt u recht tegen het oude postkantoor aan. Het postkantoor stamt uit dezelfde tijd als het oude gemeentehuis, nl 1938. Beneden was het postkantoor en boven de bibliotheek of onder de bevolking beter bekend als leeszaal. Als kind ben ik daar ook nog regelmatig geweest. In 1983 verhuisde de bibliotheek naar de Spoorstraat, maar sinds het nieuwe Comrijcollege gebouwd is, is het daar gevestigd en dat staat ook in de buurt van het station. Door modernisering etc is er geen postkantoor meer in Winterswijk, u kunt nu terecht bij de Albert Hein in het centrum. Toch is dit gebouw nog in gebruik als sociaal hulporgaan voor alle inwoners van Winterswijk, met de toepasselijke naam De Post. foto 5
Na het postkantoor gaat de route verder door het centrum en komt u langs de Jacobuskerk. Deze katholieke kerk bestaat al sinds 1799, maar is nog niet de huidige kerk. Daarvoor hielden de katholieken mis in de Jacobskerk op de Markt, daarover in een volgend deel vast meer. Na de reformatie, zoals ik al eerder beschreef moesten de katholieken de kerk uit en gingen ze naar kerken in bv het Zwillbrock of Oedingh, beide net over de grens. Maar in 1799 hadden de katholieken weer een eigen kerk op deze plek. Echter de kerk werd te klein en moest er groter gebouwd worden. Ze hadden eerst nog problemen met de financiering, omdat de Meddonaren hun eigen kerk mochten bouwen, zie hierboven. Maar uiteindelijk werd de huidige kerk gebouwd in 1869 en werd naar Jacobus de meerdere genoemd, naar één van de 12 apostelen van Jezus. In de oorlog ontplofte er nog een bom vlak naast de kerk, waardoor alle ruiten sneuvelden. Pas in 1947 zaten er weer ruiten in de kerk en kon er weer mis gehouden worden. Tot die tijd moesten ze uitwijken naar de kapel van het gasthuis of de kerk in Meddo. foto 6
Officieel gaat de route nu langs de muziekschool, maar ook hier was weer een wegomleiding. Dus mocht u hem de komende tijd rijden, dan kunt u op het kruispunt waar u niet rechtdoor kunt, linksaf, richting het centrum. U komt dan langs de bieb. Bij de T-splitsing, promenade, gaat u rechts. Bij de kruising steekt u rechtover en u bent weer op de route. Overigens zijn er in het centrum genoeg gelegenheden om een pauze te nemen.
U gaat via de Wooldseweg het dorp weer uit, onder een fietstunnel door en uiteindelijk komt u bij het openlucht zwembad. Dit zwembad, in de volksmond strandbad, is gebouwd in 1933 als werkverschaffingsproject. Deze projecten ontstonden om werklozen aan het werk te houden, met name in de crisisjaren 1930-1940. Dit zwembad is nog een echt natuurbad, dus zonder chloor en tegels. In 2001 moest het echter gesloten worden vanwege te troebel water oa door de achterliggende beek, waar het water vandaan kwam. Maar de Winterswijkse bevolking heeft gezorgd dat er weer nieuw leven in het zwembad kwam en vanaf 2011 kan men er weer zwemmen en u kunt hier ook nog een kop koffie drinken of een hapje eten in de strandlodge. foto 7
Even verderop gaat de route naar de watermolen Den Helder. Deze molen heeft al een rijke geschiedenis. De 1e meldingen zijn al van 1303. Het was toen onderdeel van havezate Plekenpol. In de 19e eeuw werd de molen gekocht door Jan Helder vandaar de naam. Oorspronkelijk heet de molen Plekenpolse molen. Maar elke Winterswijker kent het onder de naam Den Helder. Ik weet als kind dat we hier vaak waren en dan zei ik:" We gaan naar Den Helder bootje varen" en onbekenden dachten dat we naar de plaats Den Helder gingen. Vond ik toen een leuk grapje. Maar u kunt hier nog steeds varen op de Boven Slinge met een roeibootje. Is een echte aanrader, de Boven Slinge is hier erg mooi met overwoekerende bomen, tenminste als dat nog steeds zo is. Het is voor mij 40 jaar geleden of meer. Maar terugkomend op de geschiedenis. In 1922 wordt de molen via een veiling verkocht aan de familie Berenschot, die ook de molen verderop had, waar we vast ook nog wel langs zullen komen. Vanaf 1910 heeft de gemeente het watergebied gekocht en dat werd toen het openbare openlucht zwembad. Tot 1933 toen het zwembad hierboven gebouwd werd. Na de 2e wereldoorlog was er een ijssalon en een restaurant gevestigd. Nu is alles gerestaureerd, heeft het weer de originele kleuren en kunt u er ook nu weer terecht voor een versnapering en zoals gezegd een bootje huren en de speeltuin voor de kinderen is ook weer in ere hersteld, zag ik. foto 8
Dan zijn de routebordjes een beetje onduidelijk, maar u moet niet over de brug, maar rechtdoor de parkeerplaats op, u komt dan op de Wooldseweg weer uit, die steekt u over richting zorgboerderij De Olden Goarden aan de Olde Goorweg. Deze weg was voor mij nieuw en ook de volgende Greversweg. Bij de zorgboerderij kunt u ook pauze houden, daar is een klein huisje ingericht speciaal voor wandelaars en fietsers. Maar als u geen geld bij u heeft, zoals ik en wel proviand, dan kunt u een klein stukje doorrijden naar de Greversweg. Hier komt u bij een klein vennetje en geniet u van rust, ruimte en natuur. Zo dicht bij het dorp en zo rustig. ik vond het in elk geval geweldig.
De route gaat verder en u komt weer in Winterswijk uit op het industrieterrein. Dit is niet echt interessant, maar u komt wel langs de Venemansmolen. Deze molen is in 1898 gebouwd aan de Venemansweg, vandaar de naam en is oa gebouwd van een andere molen genaamd de Goede Hoop in Zaandam. In de negentiger jaren is de molen gerestaureerd. Tot 1992 is het in handen gebleven van de familie Venemans, dus bijna 100 jaar. Nu is de eigenaar stichting Venemansmolen. U kunt de molen elke zaterdagmiddag bekijken en in de zomermaanden ook elke zondagmiddag. Er is een expositie, u kunt een rondleiding krijgen en er is een koffiekamer waar u tevens het gemalen meel kunt kopen, om bv thuis een pannenkoek of kruidkoek te maken. foto 9
Dan is het even oppassen geblazen, want u moet de drukke rotonde 3x oversteken om uiteindelijk in het zandpad, dat bijna parallel aan de grote weg naar Aalten loopt, in te rijden. U rijdt nu een stuk richting Miste en komt uiteindelijk in Corle uit. Corle is ook een buurtschap, de kleinste van Winterswijk met ca 265 inwoners. Er is niet zoveel te zien, maar het heeft een café en daar worden regelmatig activiteiten gehouden zoals het volksfeest en ze hebben samen met Miste een voetbalvereniging genaamd MEC, dat staat voor de toepasselijke woorden Miste en Corle. Ik las dat in Corle de 1e aardolieboringen van Nederland gedaan werden en wel in 1928, maar het was niet rendabel genoeg. Misschien maar gelukkig ook, dan was er van het idyllische Corle en de mooie Winterswjkse buurtschappen niet veel meer over gebleven denk ik.
Na Corle moet u een stuk de Korenburgerveenweg inrijden, die was zoals gezegd een beetje lastig te rijden, maar u komt dan uiteindelijk wel bij het Korenburgerveen terecht. Dit is een beschermd natuurgebied, waar u onder leiding van een gids een wandeltocht kunt maken. Het begin kun je zelf bewandelen, maar als u echt het veen in wilt, zou ik u aanraden om onder begeleiding van een kenner te gaan. Het is nl erg drassig en je kunt misstappen en dan zit je tot je heupen in het veen en het lastig om eruit te komen. Ik spreek uit ervaring, ik was hier als kind. Maar als u dit overweegt dan ziet u wel uitzonderlijk mooie natuur zoals oa. de zonnedauw, orchideeën en dieren zoals vlinders, de bonte specht en salamanders.
De weg wordt vervolgd en uiteindelijk steek je de Groenloseweg over en komt langzaam weer aan bij het beginpunt, Zwolle.
Ik vond het een erg mooie route, als de andere 3 delen ook zo mooi zijn, dan hebben we nog een paar mooie ritten voor de boeg. Ik hoop dat u ook deze kleine ritten, "avontuurtjes" interessant vindt en ik zou het leuk vinden als u onderaan mijn blogje eens een reactie geeft. Voor mij leuk om te lezen, dan weet ik dat u het mijn ervaringen waardeert. Ik rij ze natuurlijk ook voor mezelf, maar het opschrijven doe ik voor u, omdat ik hoop dat u er van geniet en dat u geïnspireerd raakt om ook eens één van de ritjes te rijden. Nederland is zo mooi en ik ben ook apetrots op de Achterhoek waar ik woon.
Meer foto's zijn te vinden op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?
