Vakantie Kirchberg augustus 2018

Zondag 12 augustus dag 1

Wat als een normale reisdag begon werd helaas een heel avontuur. We reden een kwartier eerder de grens over dan normaal en alles liep fantastisch! Er was bijna geen verkeer en soms hadden we zelfs de autobaan voor ons alleen. Ook het ontbijt verliep normaal, we ontbeten net als anders in Siegen.
Maar...... Toen we bij Giessen waren zei de bus van het ene op het andere moment: "Ik heb er geen zin meer in, zie maar hoe je verder komt". Het vervelende was dat het uitgerekend op een autobaan-afrit plaats vond naar een volgende autobaan. Veel andere chauffeurs meenden dat ze leuk waren en toeterden volop, of wij niet wisten dat we daar niet konden staan. Wij braaf de ANWB gebeld en er zou iemand komen. Vrij snel kwam zelfs de politie aanrijden. Nu bleek dat die toevallig voorbij waren gekomen. Meteen werd er gehandeld, fakkels werden op de weg gelegd, onze gevarendriehoek moest een heel eind verder neergezet worden en zij belden rechtstreeks met de ADAC, de Duitse dochteronderneming van de ANWB. Ook de radio werd ingelicht, we hebben ons 2 keer gehoord, zelfs toen we allang verdwenen waren werd het nog omgeroepen. Afijn ruim een half uur later kwam de man van de Afsleepdienst. Bus werd opgetakeld, zie foto 1 en we gingen naar het ADAC station in Giessen. Wij met zijn vieren in de vrachtauto en de bus hing aan de takel. Vanwege vele wegwerkzaamheden moesten we maar liefst 75 km om rijden. Eenmaal aangekomen werd er gekeken wat er evt. aan de hand kon zijn. Naar alle waarschijnlijkheid had de brandstofpomp het begeven. Helaas het was zondag dus reparatie kon niet, bovendien zou het nog besteld moeten worden, dus het zou een meerdagenproject worden, Wij de ANWB bellen, dat hadden we beter niet kunnen doen, want het gaf alleen maar gezeur en ergernissen. A konden ze de bus niet naar huis brengen, die moet dus de komende week opgehaald worden, jawel, door mijn vader zelf! Kostenvergoeding ho maar. Gevraagd of ze een hotel vergoeden, "Nee mevrouw alleen de taxi er naar toe." Ja daar hadden we niets aan. "Rijdt u ons dan terug naar huis", "Nee mevrouw, dat zit niet in ons pakket." "Kunnen we dan een bus huren op uw kosten?" "Nee mevrouw we vergoeden alleen een derde deel van de gemaakte kosten als u een rekening kunt overleggen". Dus wij met zijn vieren in beraad wat we zouden doen. We waren op weg naar Kirchberg en ook als we terug zouden gaan moesten we een bus huren, waar mijn scooty in kon. Dus toen maar besloten om toch naar Kirchberg te gaan. Wij de ANWB weer gebeld of ze een bus voor ons konden regelen. Half uur later, "Sorry mevrouw geen bus, alles is verhuurd aan voetbalsupporters in een straal van 100 km." Mijn moeder vraagt aan de nette man van de afsleepdienst of hij kon helpen. Die heeft gebeld en wat bleek een straat verder had Sixt een bus vrij en die konden we huren en gelukkig ook nog bij ons in de buurt wegbrengen aan het einde van de vakantie. Uiteindelijk 5 uur! verder konden we onze reis weer voortzetten. U begrijpt dat we de ANWB meteen opzeggen en naar de concurrent gaan. We betalen al jaren de wegenwacht en de reisverzekering en dit is nu de 3e keer dat ze ons benadelen en dan druk ik me heel netjes uit, want ik heb een ander woord in mijn gedachten.
Afijn dus 5 uur later, veel geld armer en een veel kleinere minder comfortabelere bus gingen we weer op weg richting Kirchberg. Daar kwamen we moe maar niet voldaan aan om half tien in de avond, 4 uur later dan normaal. De enige charme was dat we nu Tirol in de avond konden aanschouwen, wat toch ook wel weer een bijzonder schouwspel was.
Gelukkig was de ontvangst wel als vanouds. Leni, onze gastvrouw, had weer Limonade en bier voor ons klaar gezet en we konden zelfs buiten zitten en we hadden ook nog achtergrondmuziek van een plaatselijk hotel. Dus toen kwam de vakantiestemming wel weer terug en die is gelukkig ook de hele week gebleven, alleen werd de week een dag korter i.v.m. de bus die weer terug gebracht moest worden.

Maandag 13 augustus dag 2:

Deze dag begon, na een lekker en uitgebreid ontbijt buiten, traditioneel met bezoekjes aan de beide NKD's. In Kirchberg vonden we deze keer niet zoveel, maar in Hopfgarten zijn we goed geslaagd, zelfs al voor de komende herfst en winter.
Daarna Helmut van de kiosk begroet en geluncht bij de M Preis, de supermarkt aldaar. Dat is het mooie in Hopfgarten, zowel de NKD als de kiosk en de M Preis zitten op hetzelfde pleintje, tegenover de Raifeisentoren, dat is niet te missen. Daarna zijn we even naar de grens gereden om te tanken, daar is het meestal het goedkoopst. Weer verder ging de reis, nu achter de Wilde Kaiser langs richting Schwendt, daar is ons vaste rustplaats bij de forellenvijver. Daar genoten we van een lekkere sorbet en enthousiaste kinderen die daar aan het vissen waren, zie foto 2.
Na een uurtje reden we naar Sankt Johann, daar hebben we voor kennissen een radio afgegeven. Tegen half 6 waren we weer in Kirchberg, na ons wat opgefrist te hebben gingen we naar ons favoriete restaurant Kalswirt. Ook hier werden we enthousiast ontvangen en begroet en we hebben lekker gegeten.

dinsdag 14 augustus dag 3 Bella Italia:

We ontbeten vandaag binnen, omdat het te fris was om buiten te zitten.
Tegen tienen zaten we in de bus. Ons eerste doel was Innsbruck, waar we de springschans wilden zien. Die kun je van 2 kanten zien, de 1e keer bij de brug in Innsbruck en de 2e keer als je richting de Brennerpas gaat. Zie foto 3. Als je hem zo bekijkt, vanaf een afstandje, lijkt het of het niet veel voorstelt, maar ik denk als je bovenin staat, dat het dan wel erg hoog is.
Daarna ging de tocht richting de Brennerpas en wel de oude. De nieuwe Brennerpas zagen we verschillende keren voorbij komen, zie foto 4. Ik hoor u denken, waar ken ik de Brennerpas van, nu Henk Wijngaard had ooit een liedje over deze Brennerpas, zie deze link https://www.youtube.com/watch?v=CQrmaqM24pM
We hoorden op de radio van het ongeluk in Genua Italië, waar de brug was ingestort en als je de foto bekijkt kun je je indenken welke ramp zich daar heeft voltrokken. Maar wij vonden het nu indrukwekkend om te zien, hoe hoog en innovatief de bruggenbouwers toen waren. Hoewel we ook wel weten dat er vele mensen gestorven zijn tijdens de bouw.
Na een poos kwamen we in Bella Italia ofwel Mooi Italië.
De reis ging nog ietsje verder Italië in, richting Vipiteno, dat was ons einddoel. De Oostenrijkers en Duitsers kennen het onder de naam Sterzing. Dit gebied heet Sùd Tirol en voor de 1e wereldoorlog behoorde het nog bij het Keizerrijk Oostenrijk, denk maar aan de Sisifilms, die meestal met de Kerstdagen vertoond worden. Daarom kun je ook nog heel goed Duits spreken daar, omdat het nog een echte spreektaal is. We hebben gemerkt dat het plaatselijke dialect een mix is van Duits en Italiaans.
De vorige keer dat we in Vipiteno waren was het stil en doods, dat was deze keer compleet anders, Er was veel volk op de been en ook alle winkels waren weer vol en open. we hebben lekker geluncht bij het gouden kruis ofwel Crosso d´oro. Daarna een beetje geslenterd door het stadje, de poort is heel herkenbaar, zie foto 5. Als je in Italië bent, met je ook een Italiaans ijsje gegeten hebben, dat hebben we dan ook gedaan. In het stadje stonden ze rijen dik voor de diverse ijssalons, maar bij de ijscokar aan de parkeerplaats was niemand en ze hadden super lekker ijs.
De terugweg moest over dezelfde weg, de andere route was te ver om. Tegen half 7 waren we weer in Kirchberg. Deze keer hebben we gegeten bij Ephesus, ook hier werden we meteen weer herkend en enthousiast begroet. Het was weer een mooie dag om in te lijsten.

Woensdag 15 augustus dag 4 Maria Hemelvaart:

Feestdag in Oostenrijk, Maria Hemelvaart, als je deze dag in sommige delen van Duitsland en in heel Oostenrijk op vakantie bent, hou er dan rekening mee, dat alle winkels en officiële instanties deze dag gesloten zijn en dat in de meeste plaatsen wel een feest plaats vindt. Dit even ter extra informatie.

De dag begon een beetje trueb zoals de weervrouw het op de radio meldde. Wat zoveel betekent als een beetje druilerig, maar toen we richting het dorp gingen was er van druilerigheid al geen sprake meer en werd het heerlijk fijn bloemencorsoweer met zon en een vriendelijke stapelwolk.
Maar eerst hebben we eindelijk de oliemolen van ons pension bezocht. Ons pension heet Schwaigermùehle, genoemd naar de molen en de familie Schwaiger waar deze molen al generaties lang toe behoort. Zie foto 6. Het is echt een bezoekje waard als u Kirchberg bezoekt. Slaapt u n het pension, dan is het zelfs gratis te bezichtigen, slaapt u elders dan vragen ze een kleine entree, waar ze de molen dan weer van kunnen onderhouden.
De molen is een lijnzaadmolen. Lijnzaadolie wordt gebruikt voor het lakken van kleine houtoppervlakken en de `koek` wat overblijft werd als veevoer verkocht. Maar de olie is niet eetbaar voor ons mensen.
De molen heeft tot ca 1960 gewerkt en werkte maar 7 weken in het jaar, 4 weken in het voorjaar en 3 in het najaar, dit i.v.m. het klimaat aldaar. Ik heb een aantal foto´s van de molen gemaakt, die staan op mijn fotosite: https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, waar u nog veel meer foto´s van deze vakantie en eerdere vakanties en dagtochtjes kunt bekijken.
Nadat de molen niet meer werkte had een openlucht museum interesse in de molen, maar de gemeente Kirchberg wilde de molen zelf als museum behouden. Ze hebben hem toen gerestaureerd en dit jaar is er een heel nieuw dak opgekomen, in originele stijl. U kunt dit museum sponseren, zie voor info mijn vorige blogje over Oostenrijk. In het museum wordt u alles verteld over hoe de molen functioneerde en waar bv. de term slaolie op slaat, de olie en ook deze lijnzaadolie, wordt verkregen door er met een slaghamer op te slaan. Het hoe en wat laat ik aan de familie Schwaiger over om u dat te vertellen als u er een keertje naar binnen gaat. Mocht u dus in Kirchberg zijn, dat kan zowel in de zomer als in de winter, dan heeft u voor een klein bedrag een leerzaam uurtje en u helpt de molen er ook mee in de voorziening van zijn onderhoud.
Na dit leerzame uur gingen we richting het centrum van Kirchberg. Eerst hebben we bij Kalswirt apfelstrudel met koffie en chocomelk genuttigd. Daarna in beide souvenirwinkels gekeken, heb in één van hen nog iets leuks gevonden voor mijn plantenverzorger.
Radio U1 van Tirol had bij de muziekkoepel een uitzending genaamd `Frùhschoppen` georganiseerd met diverse bands uit de regio. We hebben gekeken, geluisterd en wat gedronken. Maar waar wij zaten hoorden we hoofdzakelijk alleen de bassen, vandaar dat we vast naar Kalswirt gingen, omdat daar het bloemencorso 2 keer voorbij zou komen en daar hadden we een mooie plek om te kijken. Het leuke was dat er ontzettend veel volk op de been was, met name veel bussen uit Frankrijk en Beieren, dus er was genoeg te zien, die middag.
Om 3 uur, nu ja bijna, het Kirchbergs kwartiertje was ook daar bekend, begon het bloemencorso. Dit jaar werd het voor de 26e keer georganiseerd. We zijn 2 jaar geleden ook hier geweest tijdens het bloemencorso, zie één van mijn blogjes hieronder, toen was het niets vergeleken bij wat we in de Achterhoek gewend zijn. Maar dit jaar was het echt de moeite waard en waren er maar liefst 30 elementen aanwezig en ook de wagens waren beduidend mooier en groter. Ik heb me alleen geërgerd aan het publiek dat achter het corso aanliep. Die moesten plaats maken omdat het corso voor de 2e keer langs kwam. In plaats dat ze achter ons gingen staan gingen ze voor ons staan en wel zo dat we niets meer konden zien. Niet alleen ik, maar ook de kinderen die voor mij zaten op de grond. Dan zijn mensen toch echt egoïstisch. Maar al met al hebben we ervan genoten, veel foto's van dit corso zijn ook te zien op mijn fotosite, met dank aan Andreas, die ze voor mij en dus ook voor u gemaakt heeft. Voor mij was het nl niet te doen, omdat ik zat en dan krijg je niet zulke mooie foto´s.

Donderdag 16 augustus dag 5:

We werden wakker met een stralende zon en strakblauwe luchten. Helaas was het te fris om buiten te ontbijten, dus dat deden we gezellig binnen.
Vandaag stond een tocht naar Reith im Winkel, Beieren, op het programma. Tegen half tien gingen we op pad naar Kufstein am Grùnen Inn, bekend van het witte slot, zie foto 7. Ook dit kunt u kennen van een lied: https://www.youtube.com/watch?v=RNIMjrBii5M het Kufsteinlied. Daarna gingen we bij Kòssen de grens over en via een mooie weg kwamen we aan in Reith im Winkel. Een mooi dorp, zoals gezegd in de deelstaat Beieren in Duitsland. Het nadeel was alleen dat al het verkeer door het stadje moest, dus een beetje rumoerig en rommelig. Het is niet groot, maar wel mooi en zeker de moeite waard om eens te bezoeken, vooral de kerk vond ik erg mooi. Het interieur was roze met wit, zie foto 8, het deed me een beetje denken aan de Liebfrauenkirche in Dresden. Verder had het een paar leuke winkeltjes en Maria en Margot Hellwig, 2 bekende Duitse schlagerzangeressen,hadden en hebben hier een restaurant genaamd Kuhstall.Maria is nl een paar jaar geleden overleden, zij was de moeder van Margot.
We hebben chic geluncht, niet omdat wij zo chic zijn, maar dat had een toilet op de begane grond en ja dat is wel handig als je geen trappen kunt lopen. We hebben daar een lekkere gevulde "windbeutel" gegeten, dat noemen wij een soes, alleen was deze veel groter dan onze soesjes en gevuld met ijs en slagroom en desgewenst aardbeiensaus, dat overigens ook van echte aardbeien gemaakt was.
Op de terugweg hebben we nog een kleine bergweg gereden richting huis Filzerhof. Dit kunt u kennen als u de oude Soko Kitzbùhlseries gekeken heeft op de Duitse tv. Hier werden nl de opnames gemaakt van het restaurant van de vader van de vrouwelijke inspecteur. Nu wordt het huis verbouwd tot appartementen hoorden we later. We hebben een paar mooie foto's gemaakt, waaronder van Kirchberg, zie foto 9, de rest staat op de fotosite zoals ik hier al beschreef.
Ons laatste diner bij Kalswirt is altijd traditioneel de "Grillplatte", een grote schaal met voor iedereen een aantal stukken vlees, verder rijst, patat en rösti en daarbij nog diverse groentes. Ook traditioneel is de vruchtencocktail zonder alcohol. Van de baas kregen de heren nog een kleine Obstler en wij, dames, een vruchtendrankje als afscheid en een groet voor het komende jaar, we waren weer welkom. Leuk gebaar net waar?
In het pension namen we vast afscheid van oma en pakten onze laatste spullen weer in.

Zaterdag 17 augustus dag 6, de terugreis:

Om kwart voor 6 ging de wekker, althans zou die gaan, maar ik was iets eerder wakker, mijn dagelijkse oefeningen gedaan en me klaar gemaakt voor het ontbijt. Die nuttigden we voor de laatste keer om ongeveer 8 uur en om goed half 9 zaten we weer allemaal in de bus en konden we aan de terugreis beginnen. Die verliep gelukkig weer perfect. Ondanks dat het een stuk drukker was konden we redelijk goed doorrijden. Lunchen deden we in Geisselwind, zoals u van ons gewend bent. We moesten nog even terug naar Giessen, want we waren wat vergeten en mijn vader wilde even kijken welk type brandstofpomp onze bus had. Daar hebben we ook nog even een ijsje op de hand gegeten.
Uiteindelijk kwamen we rond half negen in Vreden, nog wat kleine boodschappen gedaan en bij een Imbiss wat gegeten. Tegen half tien waren we weer thuis en kon ik heerlijk gaan slapen.

Dat was weer een heel avontuur in Oostenrijk, ik hoop dat u er weer van genoten heeft. Als het weer zo mooi blijft, dan rij ik af en toe nog een paar dagtochtjes en wie weet ook nog wel een scootytocht, dat ligt aan een aantal factoren, o.a. het weer en mijn gezondheid. Dus blijf mijn blog in de gaten houden, als u het leuk vindt.

ps helaas staan sommige foto's niet rechtop, ik weet nog niet hoe ik dat moet veranderen, hopelijk ben ik er met mijn volgende blogje achter, tot zover excuses voor het ongemak, maar op mijn fotosite staan ze wel rechtop.