Kerkelijke vergeving en boete in de loop der tijden
multiadvice.nl
In 203 schrijft de priester Terulianus in Cartago een verhandeling over de boete.
Als een christen een moord heeft begaan of onder de druk van vervolgingen van het geloof afvallig is geworden of echtbreuk heeft gepleegd, dan kan hij nog éénmaal opnieuw met de kerk verzoend worden.
De mens moet dan in een volle kathedraal zijn zonde aan de bisschop bekennen. De bisschop sluit hem uit van de eredienst en verplicht hem tot een lange periode van boete. Hij moet dan vasten, zich van vele dingen ontzeggen en bidden. Daarna neemt de bisschop hem terug in de kerkgemeenschap op.
Vanaf 580 komen Ierse en Britse monniken naar Europa. Zij leren dat gelovigen na een zware zonde altijd vergeving kunnen bekomen. Zij hebben tarieven voor iedere zonde.
In 589 gaan Spaanse bisschoppen vreselijk te keer tegen deze nieuwigheid.
In 650 verklaren 45 bisschoppen in Chalson-sur- Saône ( Frankrijk) dat deze nieuwe vorm van verzoening nuttig is voor alle mensen. De bisschoppen hebben deze manier van vergiffenis vlug aanvaard. Tot in onze tijd is dat de normale vorm van biechten.
De geschiedenis van de kerk leert ons dat gelovigen in de eerste eeuwen na een echtbreuk opnieuw in de kerk werden opgenomen en dat een ontwikkeling in de verzoening met God en met de kerkgemeenschap mogelijk is.
De katholieke kerk biedt trouwlustigen een verloofdencursus aan op 2 of 3 avonden, op een zondag of op een weekeinde. Tegenwoordig legt men vooral de nadruk op relatievorming. Dan kunnen verschillende vragen aan bod komen: Wat betekent liefde voor u ? Waarom zou men zich aan elkaar binden ? Hoe verschillen van elkaar aanvaarden ? Hoe kan men leren vergeving schenken ? Hoe kan men de vriendschap verder tot ontwikkeling brengen ?
Dat is allemaal heel mooi maar het is maar de vraag of het kan voorkomen dat vele echtparen uit elkaar gaan. Overigens zijn de verloofden niet verplicht deze cursus te volgen.
Soms zoeken mensen een andere oplossing.
Na de tweede wereldoorlog waren Britse soldaten in ons land gelegerd. Zij zochten toenadering tot de meisjes. Na hun diensttijd keerden zij naar Engeland terug en was de vriendschap uit. Soldaat John en Ilse wilden trouwen. De pastoor antwoordde: 'Kom volgend jaar maar eens terug.' Daarmee zou Rome zeker niet akkoord gaan. Maar de pastoor was verstandiger dan Rome en John en Ilse zijn een gelukkige familie geworden.
Wilfried en Magda wilden voor de kerk trouwen. In die tijd ging een derde van de gehuwden uit elkaar binnen de twaalf maanden. Zij vertelden de pastoor dat ze eigenlijk al voor drie jaar wilden trouwen maar dat ze toen zo'n grote schrik hadden. De pastoor heeft hen gerust gesteld: 'Drie jaar geleden had ge reeds het plan opgevat om te trouwen. Jezus kijkt naar uw bedoeling en heeft zeker begrip voor u. Bovendien wens ik u geluk omdat uw wens nu in vervulling gaat.'
Jaren geleden was het kermis in het dorp. Na het dansen zijn Bert en Margriet niet naar huis gegaan. Margiet was zwanger. In die tijd was de sociale druk heel hoog: het kind moest een vader hebben. Zij huwden. Bert had een geliefde in de stad en kwam niet naar huis. De zoon heeft zijn vader bijna nooit gezien. De tijden zijn veranderd. Die sociale druk is weggevallen maar Margriet en zoon lijden nog altijd onder deze last.
Angele was een levenslustig, heel modern meisje. Haar vader was een oerconservatieve man. Elke dag was het daar hevige ruzie. Angele wilde weg van huis. Haar oplossing was: zwanger worden en trouwen. Jammer genoeg is dat geen goede basis voor een degelijk huwelijk.
Liesbeth studeerde aan de universiteit. Zij had een grote belangstelling voor alles, alleen niet voor jongens, tot zij Jean tegenkwam. Jean was al voor de kerk getrouwd. Na een maand was zijn vrouw voor altijd verdwenen. Het is duidelijk: voor het huwelijk moet er al een grote tekortkoming geweest zijn. anders gaat men niet na één maand weg.
Ludo was gescheiden. Met zijn nieuwe vriendin heeft het ook niet lang geduurd. De derde keer had hij geluk. Anna had hetzelfde meegemaakt. Nu werd het voor beiden de grote, langdurige liefde. Is dat nu alleen maar een kwestie van geluk ? Ludo is niet de perfeckte man en ook Anna is niet zonder gebreken. Waarom gaat het nu wel goed ? Uit hun ervaringen hebben zij een grote waarheid ontdekt: het geluk valt niemand zomaar in de schoot. Een mens moet daaraan werken, ieder dag opnieuw.
Moeten we deze huwelijken door dik en dun als christelijk huwelijk verdedigen ?
Nu kwam Jezus in Kafarnaum, een stad in Galilea. Daar gaf hij op de sabbat onderricht.
Zij waren geestdriftig over zijn onderwijs, want zijn woorden hadden gezag.
In de synagoge was iemand die in de macht was van een onreine, demonische geest. Luidkeels krijste hij :
' Hé, wat wilt u van ons, Jezus van Nazareth ? Bent u gekomen om ons te vernietigen ? Ik weet wel wie u bent : de heilige van God.'
Jezus strafte hem af : 'Houd uw mond en ga uit hem weg.' De demon slingerde hem midden in de kring en ging uit hem weg zonder hem enig letsel toe te brengen.
Allen werden door ontzetting bevangen en ze zeiden tegen elkaar : ' Wat zegt hij daar ? Met krachtdadig gezag geeft hij bevelen aan de onreine geesten en ze gaan weg.'
En zijn roep verspreidde zich overal in de streek.
In Antiochië beweerden gelovigen uit Judea dat ook de heidenen zich moesten laten besnijden en de Joodse voorschriften moesten onderhouden. Er onstond een heftige discussie met Paulus en Barnabas. Omdat zij er niet uitgeraakten gingen zij naar Jeruzalem.
Daar hielden de apostelen en de oudsten een bijeenkomst. De discussie was even hevig. Petrus nam het woord en vertelde dat de heiden Cornelius hem had uitgenodigd en dat daar de Heilige Geest neerdaalde over allen. God maakte duidelijk geen onderscheid tussen Joden en heidenen. Hij wilde aan de heidenen het juk van het Jodendom niet opleggen omdat zij even goed als de Joden gered worden door de genade van Jezus.
Jacobus vindt het maar niets dat de gelovigen uit de heidenen aan geen enkel voorschrift meer onderworpen zijn en er zo maar op los zouden mogen leven. Hij kent zijn bijbel goed en doet beroep op het gezag van Mozes. Hij haalt voorschriften van Mozes aan voor de heidenen : zij mogen niet deelnemen aan een afgodendienst, mogen geen gemeenschap hebben met verwanten, mogen geen verstikt vlees eten en geen bloed tot zich nemen.
Het bloed is in de bijbel een beeld van het leven en het leven komt aan God toe. Ondertussen blijven wij genoeg overtuigd van de waarde van het leven zonder afstand te doen van een lekkere bloedworst.
Het Joodse voorschrift van de besnijdenis had voor Petrus geen zin meer en moest aan de heidenen niet opgelegd worden.
Volgens de traditionele inzichten heeft Mozes (1200 v. Chr.) de tien geboden geschreven. Moderne inzichten denken aan Hizkia of Josia (700 tot 500 v. Chr.).
Hammurabbi historydropoff
Hammurabbi was koning van Mesopotamië van 1792 tot 1750 v. Chr. Zijn wetteksten komen sterk overeen met de wetten uit het Oude Midden-Oosten. Ook enkele wetten van Mozes lijken erg op de wetteksten van Hammurabbi.
De ingang van een school lag in een stille straat. Alleen de leerkrachten reden met de auto naar de parkeerplaats.
Het fietspad kwam uit tegenover de schoolingang. Volgens het schoolreglement moesten de leerlingen te voet de straat oversteken. Op een morgen had Herman toezicht bij de ingang. Op het laatste moment kwam Frans aangefietst. Hij zag dat Herman een oogje toedrukte, fietste de straat over en kon net op tijd zijn fiets opbergen. De directeur stond achter Herman en zei: ' Het is de bedoeling dat de leerlingen aan de overkant van de straat afstappen en te voet de rijbaan oversteken'. Karel was germanist en wist goed dat te voet de straat oversteken niet de bedoeling was maar het voorschrift. Hij gebruikte die uitdrukking om zijn terechtwijzing niet te hard te laten aankomen. Herman had goed uitgekeken naar links en naar rechts en op dat ogenblik was er geen auto meer te bespeuren. Wanneer hij naar de klas ging, tintelden er binnenpretjes in zijn ogen. Want de echte bedoeling dat er geen ongelukken zouden gebeuren had het gehaald op een voorschrift dat op dat moment maar weinig zin meer had.
Natuurlijk mocht er op de speelplaats niet gefietst worden. Op woensdagnamiddag reed een leraar met vijftig leerlingen per autobus naar het zwembad. Na een uur zwemmen keerden zij terug naar school. Daar fietsten zij snel over de speelplaats naar huis. Het was niet nodig hen met het schoolreglement om de oren te slaan. Zij hadden honger en wilden zo vlug mogelijk naar huis. Geen enkele leerling dacht er aan om de onnozelaar uit te hangen en een ongeval te veroorzaken.
Ook de Farizeeën en enkele van de schriftgeleerden, die uit Jeruzalem waren gekomen, hielden zich in zijn nabijheid op. En toen ze zagen dat sommige leerlingen brood aten met onreine handen, dat wil zeggen met ongewassen handen, ( de Farizeeën en andere Joden eten namelijk pas als ze hun handen gewassen hebben, omdat ze zich aan de tradities van hun voorouders houden, en als ze van de markt komen, eten ze pas als ze zich helemaal gewassen hebben en er zijn nog allerlei andere tradities, waaraan ze zich houden zoals het schoonspoelen van bekers en kruiken en ketels) toen vroegen de Farizeeën en schriftgeleerden hem :' Waarom houden uw leerlingen zich niet aan de tradities van onze voorouders en eten ze hun brood met onreine handen ?' Maar hij antwoordde :' Wat is de profetie van Jesaja toch toepasselijk op huichelaars zoals u ! Er staat immers geschreven : Dit volk eert mij met de lippen maar hun hart is ver van mij: tevergeefs vereren ze mij, want ze onderwijzen hun eigen leer, voorschriften van mensen.
De geboden van God geeft u op maar aan de tradities van mensen houdt u vast. En hij vervolgde :' Mooi is dat, hoe u Gods geboden ongeldig maakt om uw eigen tradities overeind te houden ! Heeft Mozes niet gezegd : 'Toon eerbied voor uw vader en uw moeder' en ' Wie zijn vader of moeder vervloekt, moet ter dood gebracht worden' ? Maar u leert dat iemand tegen zijn vader of moeder mag zeggen :' Alles wat van mij is en voor u van nut had kunnen zijn, is korban (wat offergave betekent) waarmee u hem niet toestaat nog iets voor zijn vader of moeder te doen en zo ontkracht u het woord van God door de tradities, die u doorgeeft en zo doet u nog veel meer van dit soort dingen.
In Israël en in de naburige volkeren leefden er 'zieners'. Zij werden door de koning geraadpleegd, bijvoorbeeld of het goed was om een oorlog te beginnen of niet.
Na de scheuring van het koninkrijk treft men in het noordenrijk vele beroepsprofeten aan. Zij waren ambtenaren, werden door de koning betaald en spraken hem naar de mond.
Ezekiël visioen grt.pjg
Echte profeten gingen ook ongevraagd naar de koning. Zij waren er zich van bewust dat God hen gezonden had. Zij hadden de opdracht de koning op zijn plichten te wijzen. Volgde de koning de richtlijnen op, dan zou hij de gunst van God ondervinden.
Jeremia Wikipedia
Later heeft het volk door toedoen van de koningen zich van de ware God afgekeerd. Dan richten de profeten zich niet alleen tot de koning maar ook tot het volk.
Het hoogtepunt van de profeten was toen voorbij : zij gingen meer en meer gissingen over de toekomst uitspreken. Van daar is de volkse opvatting ontstaan dat de profeten vooral de toekomst voorspellen. God zou hen ingeven wat er gaat gebeuren.
Voor een diaken in de katholieke kerk priester wordt gewijd, moet hij de rubrieken instuderen hoe hij de eucharistie moet vieren. Bij de offerande is er voorgeschreven dat hij water bij de wijn moet voegen, anders begaat hij een doodzonde. Van dat beetje water hangt dus heel zijn eeuwig geluk af. Dat is nogal kras.
G.A.Jungmann geeft in zijn boek Missarum Solemnia II uitleg. Al in de tweede eeuw werd het toevoegen van water uitdrukkelijk voorgeschreven. Cyprianus geeft daaraan een symbolische verklaring: als het water met de wijn is vermengd, zijn ze niet meer te scheiden. Zo sterk zijn ook de gelovigen met Christus verbonden. In de middeleeuwen beweren theologen dat zo ook de kerkgemeenschap tot stand komt. Dat is er voor Maarten Luther net juist te veel aan : de verlossing door God hangt niet af van een menselijke handeling. Het concilie van Trente verdedigt natuurlijk het oude gebruik. Indien een priester in de eucharistie geen water bij de wijn doet, kiest hij voor Maarten Luther en gaan alle gelovigen, die aan zijn zorgen zijn toevertrouwd, mee over naar het Protestantisme. Het concilie vond deze keuze belangrijk genoeg om ze tot doodzonde te verklaren.
Zo'n keuze heeft inderdaad langdurige gevolgen. Meer dan 400 jaar later vertelde de katholieke pastoor van Kirchain in Duitsland dat er geen enkele oorspronkelijke inwoner van zijn parochie katholiek was. Al zijn parochianen waren inwijkelingen.
Ondertussen is de situatie grondig veranderd en is er dank zij het oecumenisme al veel water bij de wijn gedaan. Zo zie je maar dat kerkelijk voorschriften, ook al hebben ze dezelfde betekenis niet meer, toch een taai bestaan blijven leiden.
Andere volkeren meenden dat Jahwe slechts een berggod was en buiten de Sinaï geen macht had. De raadslieden van de koning van Aram zegden tegen hem: 'De Israëlieten hebben ons verslagen omdat hun God een berggod is. Maar als we in de vlakte tegen hen strijden, zullen we hen zeker verslaan' (1 Kon.20,23)
In de oudheid geloofden de mensen in veel goden en godinnen. Elke god had een eigen gebied, waarover hij de opperheerschappij bezat.
Waar halen Mozes of de gewijde schrijvers de opvatting vandaan dat er maar één God bestaat ? Door de ervaringen in Egypte, in de woestijn, in het beloofde land en in heel hun geschiedenis komen zij tot de overtuiging dat Jahwe niet alleen de God van de Sinaï is maar dat hij hen overal bijstaat.
De sociale wetten van de tien geboden schrijven voor hoe mensen met elkaar moeten omgaan. Een gelijkaardige gedachtengang is terug te vinden in de Code van Hammurabi, koning van Oud-Babylonië van 1795 tot 1750 voor Christus. Maar dat de Joden maar één God mogen vereren is enig in de toenmalige wereld en dat in een periode waarin de Grieken met al hun wijsheid en hun cultuur nog vele goden en godinnen hadden.
In bepaalde periodes schijnt er in de wereld eenzelfde sfeer op te duiken.
Iedereen was er vast van overtuigd dat de zon rond de aarde draaide. Zonder dat er daartoe een noodzaak bestond, zochten en vonden zowel Galilei als Kepler dat de aarde rond de zon draaide en niet omgekeerd. De vraag naar meer boeken was duidelijk de aanleiding tot het uitvinden van de boekdrukkunst op verschillende plaatsen in Europa. Ook dat was een teken van die tijdsgeest.
Zo hing er tijdens de beginjaren '60 binnen de katholieke kerk ook 'iets' in de lucht. Maar in Rome waren ze allen snipverkouden en konden ze de geur van de nieuwe wind niet opsnuiven. Al eeuwenlang hadden priesters aan de gelovigen de communie uitgedeeld op de tong. Opeens begonnen moderne onderpastoors en vooruitstrevende paters de communie uit te delen op de hand. Dat was niet eens oogluikend toegestaan. Het duurde een hele tijd voordat de verkoudheid in Rome genezen was maar uiteindelijk kwam de toelating er toch.
In plaats van te preken kon een onderpastoor de bisschoppelijke brief voorlezen: voortaan mocht iedereen de communie op de hand ontvangen. Om die voorkeur duidelijk te maken konden de gelovigen de ene hand in de andere leggen met de handpalm naar boven. In de hoogmis bleken vele mensen deze verandering op prijs te stellen. Ook Jan, een jongen van twaalf jaar, stak zijn handen uit. De onderpastoor wachtte even, schudde het hoofd en zei: 'Jan, steek toch uw tong maar uit'. Na de viering spoedde de onderpastoor zich naar Jan. ' Jan, hebt ge goed begrepen wat ik heb voorgelezen ?' - 'Ja, we mogen de communie op de hand krijgen.' - ' Is dat niet raar ? Ik lees de toelating voor en toch vraag ik om uw tong uit te steken'. Jan stak zijn hand naar voor, keek de onderpastoor aan en zei: 'Ge hadt wel gelijk. Een hand, zo volgekribbeld met een balpen, is toch maar vies, hé'.
Volgens Jezus zijn voorschriften betrekkelijk en zijn uitzonderingen mogelijk.
flickr.com
In de school staan vijfenveertig vormelingen nogal zenuwachtig te draaien en te keren. De kerk zit vol met ouders, familie en parochianen. Tien minuten voor tijd is de vormheer nog niet aangekomen. De pastoor laat telefoneren. De vormheer zit thuis rustig een boek te lezen. Zijn secretaris had de agenda verkeerd ingevuld. Om de parochiekerk te bereiken moet hij meer dan een uur rijden. Vertrekken heeft geen zin meer.
De pastoor legt aan de aanwezigen uit dat de vormheer niet kan komen maar stelt hen gerust. Volgens het kerkelijk wetboek mag een pastoor het vormsel toedienen aan mensen, die in levensgevaar verkeren. Dit betekent dat een pastoor het vormsel kan toedienen. Het levensgevaar is voor hem de normale voorwaarde om het te mogen doen. Natuurlijk was er geen enkele vormeling dodelijk ziek maar de situatie was toch wel heel bijzonder. In deze omstandigheden was de pastoor van oordeel dat hij het vormsel kon en mocht toedienen. Na deze uitleg voelde niemand zich door deze situatie verveeld en later heeft de pastoor ook geen uitleg of verantwoording moeten afleggen..
Bij de tiende plaag stierven de oudste zonen van de Egyptenaren
Charles Foster- Bible-Pictures Wikimedia
Een jonge moderne godsdienstleraar had bij de negen plagen van Egypte de natuurlijke uitleg gegeven maar voor de tiende plaag had hij ook een verklaring. Hij zei: ' Het is nogal eenvoudig. De Joden hebben de oudste zoon van de Egyptenaren gewoonweg vermoord.' Hij had wel de wijsheid van enkele leerlingen onderschat. Eén vroeg hem: ' Gebeurde dat niet in de nacht ? Hoe konden de Joden dan zien wie de oudste was ?' Een andere leerling vroeg: 'Werd ook de oudste zoon van de farao, die hem moest opvolgen, niet vermoord ? Werd die dan zo slecht bewaakt ?' De jonge godsdienstleraar had geluk dat de lestijd voorbij was. Met een kruisteken maakte hij er vlug een eind aan. .
Ook de magiërs konden het water van de Nijl in bloed veranderen : 7,22 Door hun toverkunsten lieten ook de magiërs kikkers over Egypte komen ; 8,3 De magiërs slaagden er niet in de muggen over Egypte af te roepen. Zij zegden zelfs dat een god hierin de hand moest hebben : 8, 13-14 Door de zweren konden zelfs de magiërs het niet uithouden. Ook zij zaten vol builen, net als de andere Egyptenaren : 9,11
De farao
De farao vraagt om de plaag van de steekvliegen te laten ophouden en zegt tot Mozes : 'Bid voor mij' : 8,24 De hovelingen van de farao zegden:' Die man stort ons in de ellende. Laat het volk toch gaan.' : 10,7 De farao ontbood Mozes en Aaron: ' Ik heb gezondigd tegen de Heer, uw God en tegen u. Vergeef mij mijn zonden en verlos mij van deze plaag.' :10,16-17
De Israëlieten blijven van de plagen gespaard
Voor het land van Gosen, waar mijn volk woont, maak Ik een uitzondering. Daar zullen geen steekvliegen zijn : 8,18 Bij de plaag van de veepest zal Israël geen enkel dier verliezen : 9,4 Laat al het vee, dat buiten is, in veiligheid brengen tegen de hagel. Alleen in Gosen hagelde het niet :9,26 Duisternis viel over Egypte maar waar de Israëlieten woonden bleef het licht : 10,23
Dit schema duidt goed de ontwikkeling aan in het verhaal van de plagen en maakt de bedoeling nog duidelijker : Ex.9,14-16 : Mozes zei in naam van God tot de farao:' Ik zal de zwaarste plaag over u loslaten. Dan zult ge weten dat er op de hele wereld niemand mijn gelijke is. Ik heb u in leven gelaten om u mijn kracht te laten zien en om mijn naam bekend te maken over heel de aarde.' Ex.10,2 : Ge kunt aan uw kinderen en kleinkinderen vertellen hoe hard ik ben opgetreden tegen Egypte. Zo zult gij weten dat Ik de Heer ben.
Eerste plaag : het water verandert in bloed Ex.7,14-25
Het Nijlwater veranderde in bloed. De vissen gingen dood en de Nijl stonk zo erg dat de Egyptenaren er niet konden van drinken. Maar de Egyptische magiërs bereikten met hun toverkunsten hetzelfde.
Een decaan van de universiteit van Leuven schreef hierbij de volgende bemerking. De rode kleur van de Nijl is het gevolg van ééncellige wieren. Er bestaan verschillende soorten van dergelijke wieren, die verschillende kleuren tot gevolg hebben. 's Nachts sterven die wieren af door gebrek aan zuurstof en het daaropvolgend verrottingsproces is de oorzaak van de onaangename geur.
Tweede plaag : de kikkers Ex.7,26-8,11
Toen Aäron zijn arm boven het water hield, kwamer er kikkers uit het water ; heel Egypte werd er onder bedolven. Maar de magiërs bereikten met hun toverkunsten hetzelfde. Ook zij lieten overal in het land kikkers te voorschijn komen.
Derde plaag : de muggen Ex.8,12-15
Aäron sloeg met zijn staf op de grond en meteen zaten er muggen op mens en dier. De magiërs probeerden met hun toverkunsten ook muggen te voorschijn te brengen, maar zij slaagden daarin niet.
Vierde plaag : de steekvliegen Ex.8, 16-28
God belooft aan Mozes dat steekvliegen zullen wemelen in de huizen van de Egyptenaren maar niet in Gosen, waar het volk van God woont. Steekvliegen drongen het paleis van de farao en de huizen van zijn hovelingen binnen en richtten zware schade aan.
Vijfde plaag : de veepest Ex.9,1-7
God belooft aan Mozes veepest te laten uitbreken onder het vee van de Egyptenaren maar de Israëlieten zullen geen enkel dier verlieren. Al het vee van de Egyptenaren stierf maar de Israëlieten verloren geen enkel dier.
Zesde plaag : de zweren Ex.9,8-11
Mozes en Aäron moeten asse in de lucht werpen. Het fijne stof veroorzaakt etterende puisten. De magiërs kregen ook ontstekingen, net als de andere Egyptenaren.
Zevende plaag : de hagel Ex.9,13-35
God zal het laten hagelen maar verwittigt Mozes om al het vee van buiten naar binnen te brengen. Zo een zware hagelbui was er in Egypte nog nooit gevallen. Alleen in Gosen, waar de Israëlieten woonden, hagelde het niet.
Achtste plaag : de sprinkhanen Ex.10,1-20
Mozes en Aäron moeten de farao zeggen dat sprinkhanen heel het land zullen bedekken. Zij vreten op wat er na de hagel is overgebleven en vreten zelfs de bomen kaal. De Heer liet door een oostenwind sprinkhanen aanvoeren. De grond zag zwart van de sprinkhanen en nergens in Egypte was er aan bomen of planten nog groen te zien.
Heel regelmatig teisteren treksprinkhanen Noord- en Oost-afrika en het Arabisch schiereiland. Alleen enorme sprinkhanenzwermen komen in het nieuws. In 1954 werd in Marokko de verduisterende wolk geschat op een lengte van 50 en een breedte van 10 km. Als een piloot een zwerm opmerkt, kan hij niet anders dan het vliegtuig aan de grond zetten. Het Anti-sprinkhanencentrum in Londen bestudeert de sprinkhanen en waarschuwt landen tegen dreigend gevaar. Deze gegevens komen uit het Elsevier maandblad De Kern, jaargang 32 bladzijde 68 en jaargang 33 bladzijde 52.
Op 8 maart 2013 richtte een zwerm sprinkhanen in Israël onherstelbare schade aan. GvA.
Negende plaag : de duisternis Ex.10,21-29
Heel Egypte was in diepe duisternis gehuld maar waar de Israëlieten woonden was er licht.
Volgens de wetenschap kunnen vulkaanuitbarstingen uitgestreke gebieden lang met duisternis bedekken. De uitbarting van de Vesuvius in 79 was oorzaak van een duisternis van drie dagen. De vulkaan Temboro op het eiland Sumbawa in de Soena-archipel hulde op 18 april 1815 een groot gebied drie dagen lang in duisternis.
Deze gegevens komen uit het Elsevier maandblad De Kern. Jaartal en bladzijde konden niet meer opgespoord worden.
Tiende plaag : de dood van de oudste zoon van de Egyptenaren
Ex.12,1-28 instelling van het paasfeest Dank zij het bloed aan de deurposten zullen de Joden gespaard blijven van deze plaag. v. 13 Ex.12,29-39 de oudste zoon van de Egyptenaren is dood.
De instelling van het paasfeest breekt enigszins de gedachtengang van de plagen. Het wijst er op dat de tiende plaag van een gans andere orde is dan de negen natuurlijk verklaarbare plagen. De dood van de eerstgeboren Egyptenaren is weinig historisch.
Na de tweede wereldoorlog werden vele Duitsers uit hun woongebied verdreven. In een periode van haat en wraak riep de Norbertijn Werenfried van Straaten op tot verzoening. Hij predikte dat een ware christen geen vijanden heeft maar mensen in nood verder helpt. In de aanvangsfase van zijn actie zamelde hij bij de boeren spek in. Zo kreeg hij de naam 'Spekpater'. Dank zij de geldelijke steun van duizenden weldoeners kon hij mensen, parochiepriesters, kloosterlingen en bisschoppen helpen en hen een riem onder het hart steken.
Kerk-in-Nood / Oostpriesterhulp
Waar haalde Werenfried het idee en de kracht vandaan om deze opgave uit te werken ? In het diepste van zijn hart heeft hij naar de stem van God geluisterd. Wij kennen allemaal de evangelietekst van Mattheus: 'Wat ge voor de minste der mijnen hebt gedaan, dat hebt ge voor Mij gedaan'. Wij hebben deze tekst al honderden keren gehoord. Werenfried heeft deze tekst ernstig genomen. Het is voor hem een levende uitdaging geworden en het leidmotief van heel zijn leven.
Kerk-in-Nood / Oostpriesterhulp
Werenfried was een sociaalvoelend maar vooral een godsdienstig man. Uit eigen ervaring wist hij dat het geloof de krachtigste hefboom is om zich voor anderen in te zetten. Het gebed had voor hem een diepe betekenis. Het bezorgde hem plannen waaraan een ander mens niet zou beginnen. Hij vroeg niet alleen geld maar ook gebeden om aan de verwachtingen van mensen, die beroep op hem deden, te kunnen voldoen. Hij steunde alle mogelijke acties, waardoor mensen hun geloof konden verdiepen.
Na een preek schonk een man, die in een concentratiekamp zijn echtgenote en een zoon had verloren, meer dan de helft van zijn vermogen aan Oostpriesterhulp. Dank zij het woord en het geloof van Werenfried heeft God deze man bevrijd van alle haatgevoelens en is hij een wonder van liefde geworden.
Op 17 april was het 100 jaar geleden dat Werenfried werd geboren. De Duitsers blijven hem dankbaar om zijn morele en geldelijke steun. Op een tiental plaatsen in Duitsland wordt zijn geboorte herdacht met een plechtige eucharistieviering en met toespraken.
Mozes is werkelijk begaan met zijn volk. Als een Egyptenaar een Jood afranselt, slaat Mozes de Egyptenaar dood en vlucht naar de Sinaï. In de brandende braamstruik heeft hij een Godsontmoeting. Mozes stelt zich niet tevreden met een gelukkig leventje. Hij voelt zich sterk verbonden met zijn volk in slavernij. Mozes wil zijn volk bevrijden en weet dat God hem bijstaat. Maar Mozes krijgt geen zicht op de hulp van God en trekt zich terug. Dan laat God de staf van Mozes veranderen in een slang en weer in een staf. Een hoofdonderwijzer vertelde dat bij de opleiding werd geleerd dat slangenbezweerders in staat zijn een slang stokstijf te maken. Trouwens de wijzen van de farao konden het ook. Mozes gelooft er niet erg in en haalt als laatste uitvlucht aan dat hij geen goed spreker is. God zegt dat Hij zijn volk wil bevrijden en wel door de hand van Mozes. Mozes staat voor een onmenselijke taak maar doet het toch..
