Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    08-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hey, did you happen to see the most beautiful ...... nature …?
    Ik hoorde daar juist de variant op de radio en ik had de titel voor mijn logje gevonden!!

    Geen blogmeeting deze week, daar zorgde “ Koning Winter” voor! Maar binnen blijven als de natuur zoveel moois te bieden heeft, was geen alternatief dus haalde ik de “ benenwagen” van stal en met mijn cameraatje in aanslag ging ik op pad. Er zit misschien wel wat sleet op dat wagentje na 67 j maar toch was het niet binnen te houden!
    Als ik denk aan diegenen die dit jaar gegaan zijn - jonger dan ikzelf - dan moet ik naar buiten om te genieten van zoveel pracht en van die unieke wereld waar we maar zo kort in leven…Ik wil voelen dat ik leef en dat met volle teugen inademen. Alleen….dat maagdelijk wit maakt een mens zo kwetsbaar, het is zoals het leven.. je grijpt het vast maar het glijdt zo door je vingers….

    Dat is een deel van de " oogst van vandaag" overgoten met een vleugje poëzie!





    Ik zou wel schilder willen zijn om dit gebrek aan kleur op linnen te bewaren.



    De bomen houden zich behoedzaam stil.
    Niet het minste takgetril.
    't Kristallen kunstwerk breekt
    de klank van mijn schreden
    die zich in de sneeuw versteken.





    Een ruisend beekje, zeer rustiek, lieflijk en poëtisch ...




      
    Waar men gaat langs Vlaamse wegen
     komt met sneeuwruimers tegen...






    In de stille Kempen...
    Witte pracht in poeder vacht
    betovering na één winternacht
    !

     



     

    Met een beetje fantasie ....
    Je ziet toch ook die door de sneeuw gemaakte sneeuwman?

    Wat futuristisch misschien maar who cares?


     

    08-12-2012 om 00:55 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (18)
    07-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bier verspreekwoorden
    Wat schud ik vandaag uit mijn mouw?
    Bij gebrek aan iets anders en omdat ik niets in mijn schoentje vond, zoek ik mijn troost bij verspreekwoorden tussen pot en pint:


    Al het goede komt uit de tap.
    Alcohol in de wonden strooien.
    Alle wegen leiden naar de kroeg.
    Alleen voor bier komt de aap uit m'n mouw.
    Als het bier is in de man, bestellen we nog een kan.
    Als je hoort hoe het klokje thuis tikt, zit je niet in het café.
    Als ma van huis is, komt het bier op tafel.
    Als twee zuiplappen vechten om een pint, gaat de derde ermee heen.
    Beter 1 biertje in je hand, dan tien op de grond.
    Bier goed, al goed.
    Bier om bier, malt om malt.
    Bier verzoet de arbeid.
    Dat is geen zuivere pils.
    De beste zuiplappen zitten thuis.
    De glazen horen klinken, maar niet weten waar de tap is.
    De kater in de put vinden.
    De kogel is door de kroeg.
    De kroegbaas heeft voor elk wat pils.
    De pils aan Maarten geven.
    De pils uit de tap kijken.
    Doe mij nog maar zo'n blonde jongen.
    Een biertje maakt nog geen dronkenschap.
    Een ezel drinkt niet twee keer van dezelfde malt.
    Een goed café om de hoek, is beter dan een verre brouwerij.
    Een pilsje in de kraag vatten.
    Eens gedronken blijft gedronken.
    Eigen tap, is goud waard.
    Er zit een addertje onder mijn glas.
    Geen bier zonder schuim.
    Goede wijn is nog geen bier.
    Het bier bij de buren is altijd koeler.

    Proost!

    07-12-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (6)
    06-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koning Winter of is het de prins?




    Zo was het hier op maandagmorgen...en als we de weerman mogen geloven wordt het vrijdag weer zo en dat juist op onze maandelijkse samenkomst. Als dat maar geen stokken in de wielen steekt!!

    Koning Winter heeft zichzelf weer eens onuitgenodigd aangekondigd. Ik vraag me af waarom alleen dat seizoen een titel krijgt en waarom dan nog een adellijke titel? Woont het misschien in een kasteel? Is er een bepaald protocol om er mee om te gaan, of heeft het te maken met de kracht van de vrieskou, wind, regen en sneeuw?
    Stilaan moeten we toch alweer weerstand
    bieden als we de deur naar buiten openduwen. Muts, sjaal en handschoenen liggen weer klaar in de buurt van de wollen laarzen en dito mantels. De lichten in huis gaan halverwege de namiddag aan, gordijnen schuiven even snel weer dicht als we ze ’s ochtends hebben opengedaan. Zo lijkt het althans. Het is weer aanpassen aan het weer, aan het grijs en aan het wit, aan rode neuzen en de condens van de eigen adem, aan loopneuzen,hoestbuien en verkleumde tenen.
    Buiten en binnen kunnen niet meer verschillend zijn dan tijdens de laatste en eerste maanden van een jaar. Binnenskamers gebeurt altijd iets magisch op het moment dat we de buitenwereld wegsteken.  De aanmaakhoutjes liggen bij de lucifers en het terras ligt overstelpt met houtblokken. Ik ga voor onze houtkachel op mijn hurken zitten en doe de nodige hocus pocus om het binnen de kortste keren te doen branden. Ik blijf het geweldig vinden om het perfecte torentje van houtjes en blok te maken en enkele ogenblikken later de eerste warmtestralen al te voelen. Ik vind het nog geweldiger om dan in de zetel ernaast te zitten. Snoeiheet wordt het daar, maar je krijgt er mij met geen stokken uit, behalve met houten stokken, waarmee ik het vuur gaande moet houden.  Om het helemaal af te maken, staat in de keuken een brood te bakken waarvan de geur zich vermengt met die van het hout. Ik steek kaarsjes aan op de salontafel, ik doe mijn warme pyjama aan, schuifel rond in mijn pantoffels. De winter is terug gearriveerd. Het enige seizoen dat een titel kreeg. Misschien omdat alleen de winter in staat is om van een eenvoudig lichtje een huizenhoge vlam van gezelligheid te maken.
    Zolang de winter maar niet al te ongenadig is of al te lang duurt zodat de koning tijdig het land kan verlaten om plaats te maken voor het elfje van de lente, kunnen we er ons mee verzoenen, toch?

    06-12-2012 om 00:29 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    05-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anonimiteit



    Pesten, we werden er de laatste tijd op een dramatische manier mee geconfronteerd. Soms zijn die pestkoppen bekend soms handelen ze vanuit de anonimiteit! De media geeft hen daartoe de perfecte kans om zich voor te doen zoals men maar wil zonder noodzakelijk zichzelf bloot te  geven. Vandaar mijn vraag:
    Zijn mensen wel altijd wie we denken dat ze zijn?

    Het is iets waar ik al vaker over nadacht: geven mensen op sociale netwerken een beeld van zichzelf zoals ze zijn of zoals ze willen zijn?

    Ik denk dat het een tweestrijd is. Mensen zullen online onder hun eigen naam nooit alles zeggen wat ze zouden willen zeggen, omdat men niet weet wie dat wel en niet onder ogen zal krijgen. Anderzijds vertelt men ook in het echte leven vaak niet alles wat er in het hoofd speelt.
    Op zich zou je het zo kunnen zien dat mensen op het internet toch meer durven omdat ze het niet tegen één levensechte persoon moeten zeggen. Dan heb je echter nog het chatmedium, wat je daar typt kan je meestal ook niet terughalen. Maar daar kan je vaak nog wegkomen met het excuus dat het niet zo grof bedoeld was of iets dergelijks.
    In de realiteit is dit een stuk moeilijker want je ziet aan de gedragingen van iemand wel of het al dan niet gemeend is.

    Wat dan met al die mensen die in de anonimiteit duiken?
    Je vindt het overal terug: anonieme reacties op nieuwswebsites, anonieme accounts op Twitter, anonieme getuigenissen in magazines en ga zo maar door. Het zijn vaak zo’n mensen die zeggen wat anderen enkel denken. Het zet vaak een kettingreactie in gang waardoor men meer voor zijn mening uitkomt ‘omdat er toch al één iemand de aanzet heeft gegeven’.
    Het is natuurlijk ook wel veel eenvoudiger, om een individu met de grond gelijk te maken vanuit een ‘veilige’ anonieme positie.
    De vraag is dan of er in zo’n voorval ook daadwerkelijk iemand wint? Voor het opstrijken van het bijhorende krediet wordt het niet gedaan, want onbekend is onbemind. Het beledigde individu zal zich eerder bepeinzen door wie zij/hij werd verweten in plaats van na te denken over de verwijten op zich. Die worden achteraf toch weggelachen onder het mom van "het zal wel één of andere infantiele zot zijn die niets beters te doen had!".

    En toch blijft men die onbekendheid opzoeken, al heb ik eerder zoiets van "als ik het niet ook onder mijn eigen naam zou kunnen, dan liever niet".
    Anonimiteit is zelden eeuwigdurend en wanneer het uitkomt zit je daar dan wel met al die mensen met blauwe schenen of pijnlijke tenen.. .

    05-12-2012 om 00:29 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    04-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is de winter nu echt begonnen?

    Optimist


    t

    04-12-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    03-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom sinterklaasje...
    Het was het weekend van de goedheilige man. De magie is ze al een jaar kwijt geraakt ons oudste kleindochtertje, toch blijft de aantrekking. Drie dagen na elkaar was er een feestje ter ere van hem met als hoogtepunt zondag toen hij zijn geschenken in huis gelegd had! Die man is dan ook al zo oud dat zijn leeftijd niet meer in één dag kan  gevierd worden.
    We zaten op zaterdag dan ook massaal samen in de turnzaal van de school. Stoelen in militaire orde naast elkaar, waarbij je jezelf in het gelid moest plooien om te kunnen plaatsnemen. De weeë geur van turnpantoffels en zweet was nog vaag waarneembaar, de klimrekken als stille getuigen (en voor sommigen misschien marteltuigen) tegen de muur. Ouders, grootouders en andere gewillige slachtoffers lieten de eerste rijen open en  wachtten, wachtten op ongeduldige, gillende, enthousiaste kinderen en op de gekende man met de lange witte baard. Fototoestellen werden in de aanslag gehouden, de gangen naast de stoelen werden gebarricadeerd door overenthousiaste mensen die niets wilden missen. Dan ging het licht letterlijk uit, knalde een kinderliedje uit de boxen, honderden kinderen hielden hun adem in. Hij was er! Hij was er!
    Hij nam plaats op een speciale stoel en klas na klas toonde een dansje. Zij zit in het derde leerjaar waardoor we langer moesten wachten. De kindjes in het publiek wipten op en neer als zat er een springveer in hun beentjes. Ouders en grootouders glommen van trots. Iederéén veerde wel eens een keertje recht, naargelang het voorgestelde klasje. Kinderliedjes vloeiden naadloos aan elkaar en bleven in het oor hangen.
    Eindelijk mochten zij en haar klasgenootjes hun ding doen. De eerste tonen van het liedje vulden de turnzaal, geen kinderliedje maar een  opzwepend Latijns-Amerikaanse nummer!
    Mijn wenkbrauwen vlogen half de hoogte in. Dansen ze hier op voor die goede, ouwe man? Zal hij dat wel te boven komen?
    Ze danste onze schat, zoals ze altijd danst, vol overtuiging en overgave. Ik keek even op van haar heupbewegingen. Waar had ze dat geleerd?  Ik wist niet goed of ik trots moest zijn dat ze zo goed kan dansen of dat ik me zorgen moest maken dat ze –  acht jaar oud – danst als een volbloed Zuid Amerikaanse maar met een kinderlijke elegantie....
    Dan ging het licht terug aan. De ouders, grootouders en andere sympathisanten kregen een tasje koffie aangeboden, allicht om een paar zaken door te spoelen.
    Het was het laatste jaar dat ze er bij hoorde bij dat feest voor die goedheilige man. Gelukkig maar, want ik lig ongetwijfeld volgend jaar nog steeds als een vis op het droge naar adem te happen als ik aan haar bewegingen denk.

    03-12-2012 om 00:51 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    02-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vliegende schotels!

    Een man stelt op de markt, vragen voor een enquête :
    - "Geloof je in vliegende schotels"?, is de eerste vraag
    - "Ja zeker wel", is het antwoord van een man .
    - "Heeft u er ooit een gezien"?, vraagt de enquêteur .
    - "Na mijn echtscheiding niet meer" zegt de man.



    02-12-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (6)
    01-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarmee ik niets bedoel!
    Drie mannen waren aan het wandelen toen ze plots een wilde rivier op hun pad tegenkwamen. Ze moesten aan de overkant zien te raken maar ze hadden geen idee hoe ze dat zouden doen.
    - " God geef me de kracht om deze rivier over te steken", bad de eerste.
    Terstond gaf God hem grote armen en sterke benen en hij slaagde erin om in 2 uur tijd de rivier over te steken, maar hij ging ook een paar keer bijna kopje-onder.

    Toen hij dat zag, bad de tweede man ook tot God:
    - "God, geef mij de kracht en de middelen om deze rivier over te steken".
    Terstond gad God hem een roeiboot en zo slaagde hij erin om de rivier over te steken in één uur tijd. Een paar keer nochtans was hij bijna kopje-onder gegaan.

    Toen de derde man zag hoe het de andere twee verging, bad hij ook tot God:
    -" God, geef me de kracht, de middelen en... het inzicht om deze rivier over te steken."
    Terstond veranderde God hem in een vrouw,die keek naar de kaart, wandelde 500 meter verder en stak daar de brug over!



    01-12-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (3)
    30-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over meningen of geen mening.

    Gisteren nog eens een goeie gedachtenwisseling gehad met een goeie bekende en dat bracht mij bij dit logje.

    Meningen, ze zijn de basis van ons “zijn”. Onze mening, de mening van onze ouders, onze kinderen, vrienden, kennissen, … al die meningen hebben een invloed op onze ontwikkeling en maken ons tot wie we zijn. Alles wat men ziet, hoort, voelt en ruikt wordt door elkeen van ons op een andere manier geïnterpreteerd en in onze grijze massa opgeslagen. Op zich is dat niet zo erg. Wel belangrijk is op wat men zijn menig baseert en vooral hoe men zijn mening uit.

    Ik ben daar meestal (ik geef toe, niet altijd) redelijk voorzichtig mee, omdat ik van mening ben (ah – hier komt mijn eerste mening) dat men over voldoende argumenten moet beschikken al kan het soms gebeuren dat je verschillende meningen hebt over één en hetzelfde thema, naargelang de context of de situatie. Klinkt dit nu niet een beetje schizofreen ? Ik denk het niet,  je hebt mensen met een eerlijke mening en je hebt mensen met een “ik-weet-het-gewoon-beter”-mening. Er is een verschil tussen een mening hebben en jouw visie opdringen.

    Neem nu Godsdienst, bijvoorbeeld. Het kan heel goed zijn dat jij in God iemand ziet die aan jouw kant staat die naar jouw mening het beste van alles is en wat dat K monster betreft dat hij daar een plan mee heeft....
    Het is oké als jij denkt dat dokters overbodig zijn omdat  God die grote K wel zal genezen als hij vindt dat het moet. Maar het is even oké dat ik eerder geloof in dokters en medicijnen .
    Het is oké als je denkt dat God je de weg wijst. Maar het is ook oké dat ik iets meer vertrouwen heb in onze TomTom om me de weg te wijzen. Zeg niet tegen me dat ik nu een plaatsje in de hel aan het reserveren ben, waar de duivel me dagelijks zal doen schrikken. Ik ga ook niet zeggen dat jij een plaatsje in het gekkenhuis aan het reserveren bent. Jij gelooft in God en het ware pad en het licht en dat is mooi. Ik geloof in het leven, de wetenschap en het lot en dat is minstens even eerlijk, of niet?

    Je mag drie maal raden waarover die gedachtenwisseling gisteren ging!!!

    30-11-2012 om 01:06 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    29-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de mist

    De auto's rijden met een slakkengangetje voort door de dichte mist een automobilist neemt het zekere voor het onzekere en rijdt heel voorzichtig achter zijn voorganger aan. Vaag ziet hij de achterlichten nog net opgloeien in de dichte mist. Plotseling trapt de bestuurder van de voorste auto op zijn rem de bestuurder van de tweede auto maakt een noodstop, hij springt uit zijn auto en vraagt aan de andere:
    "Bent u wel goed bij u hoofd om zo plotseling te remmen?"
    De voorste bestuurder blijft heel kalm en zegt:
    "Ik weet niet of het je opvalt maar je staat hier wel in mijn garage !"




    29-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (6)
    28-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zie ginds komt de stoomboot....



    Wij kunnen er grappen over maken maar voor de" gelovige" kinderen is hij nog steeds magie niettegenstaande...

    Onze wereld is al oud, maar hoe alles de laatste jaren veranderd is... Neem nu de Sint. De brave man is vorige week weer toegekomen per stoomboot uit Spanje. Maar in de supermarkten was hij er al een tijdje . Hoe moet dat toch met onze jongsten met al die Sinten?
    Niet echt verstandig en zo zal het geheim van de Sint niet lang overeind blijven want tegenwoordig heeft elk kind op zijn minst een te hoge IQ of ADHD. In het eerste geval zien ze op maandag in de krant dat de Sint de zaterdag aankwam in Antwerpen én ergens in Nederland, telkens op hetzelfde uur. In het tweede geval is het nog duidelijker: dan holt de kleine aanhoudend van de TV in de living naar die in de keuken of naar die op zijn slaapkamer en ziet de Sint op twee minuten tijd aankomen zowel in Antwerpen, Nederland als Duitsland. Geef toe, niet abnormaal dat daar vragen over gesteld worden.

    Met het kruis op de mijter kon indertijd veel
    verklaard worden: de man was heilig en dan kan zowat alles om nog maar over volgend reëel tafereeltje te zwijgen.
    Op zaterdag wordt ons glutenkindje naar de dansles gebracht  en onderweg ziet ze de Sint ergens uit een huis naar buiten komen en in een auto stappen, waar natuurlijk geen stoom uitkomt (wel veel CO2, maar dat is een andere kwestie). Na de dansles snel even "de supermarkt " binnen, waar de Sint ook aanwezig was. Na de middag gaat het dan richting "'t stad" om wat te shoppen, waar ze de Sint minstens drie keer tegenkomen. Op de terugweg nog snel eens de Carrefour binnen omdat ze iets vergeten waren en ja hoor: de Sint is daar ook! 
    Omdat de Sint al met de boot is aangekomen, mag  verondersteld worden dat hij snel bekomen is van zijn reis per stoomboot, maar het blijft een straffe toer om overal op te duiken waar je zelf opduikt en onderweg nog telkens de tijd gevonden te hebben om van kapsel, baard, kledij en bril te veranderen.. Ik zou in dat kinderhoofdje willen kijken!

    Neen, dan waren wij vroeger beter af. Dat was de échte magie van de Sint: wij kregen hem niet te zien. Nooit ! We wisten dat hij was toegekomen per stoomboot, omdat het ons verteld werd. We wisten dat hij 's nachts over ons dak had gelopen, omdat er 's morgens (heel af en toe) iets in ons schoentje lag. Maar hem zien ?  Neen, de man opereerde voornamelijk in het donker. Nooit zaten wij overdag zenuwachtig te hopen dat er plots ergens een deur zou open gaan en dat er koekjes naar binnen zouden gesmeten worden. Nooit. Maar zodra het donker werd, wisten we dat zoiets op elk moment kon gebeuren. Dát was de magie van de Sint: hij was er, maar je zag hem nergens of nooit. De brave man was uitsluitend 's nachts actief. Behalve die ene keer, toen ik de slaap niet kon vatten en totaal onverwacht in de week vóór 6 december 's avonds rond een uur of tien in de woonkamer opdook, waar mijn ma een rieten poppenwagentje aan het opsmukken was met zelfgemaakte dekentjes en een mooi stoffen kapje. Toen besefte ik het niet, nu wel: ik héb de Sint dus écht aan het werk gezien. Hoeveel kunnen er dát zeggen ?

    Dat rieten poppenwagentje heeft nog steeds succes bij onze kleindochtertjes.. alleen is het stofje al wel een paar keer vervangen!




    28-11-2012 om 00:55 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    26-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ben jij een beauty queen?

    Of voor de heren bezoekers ... een Mister Belgium?

    Onlangs had ik een oud foto-album in handen en kon ik nog eens zien hoe mijn kort, donker jongenskopje met ouder worden veranderde in donkere Pipi Langkous vlechtjes.
    Die strikjes waren het enige dat ik toeliet om iets " meisjesachtigs" van dat kopje te maken. Het heeft een tijd geduurd voor uiterlijkheden een belangrijker plaats vonden in mijn wereldje. Tsja dat kostschoolgedoe zal ook niet stimulerend gewerkt hebben, vrees ik!
    Ons ma die er elke dag tip top uitzag als kapster, heeft vaak gezucht maar het is uiteindelijk toch nog goed gekomen, vind ik !
    Als ik de kleindochtertjes bekijk dan zijn ze stuk voor stuk 4  Beauty queentjes in spe. Al weet de ene al stukken beter dan de andere wat ze wel dan niet wil dragen, alle 4 zijn ze niet weg te slaan uit de badkamer als oma hier en daar met een paar lepe trukjes , de werkelijkheid probeert te forceren en willen ze ook wel eens een kleurtje op de lippen of een nagellak uitproberen!

    Maar zelfs na al die jaren heb ik nog steeds geen strak dagelijks beauty ritueel. Make-up draag ik alleen maar met mate als we naar feestjes gaan of op dagen dat ik mezelf niet zo geslaagd  vind. Ja, die dagen heb ik, niet vaak ,maar ze zijn er. Dan denk ik dat een likje verf wat aan die flop kan doen al heeft dat gevoel meestal niets met uiterlijkheden te maken maar eerder een niet goed in je vel zitten!

    Het enige wat ik misschien wel meegekregen heb, is het belang van een mooi kapsel, daar kan ik wat meer tijd in steken. Ik vind die mooie smokey eyes-look ook oké maar ik vrees dat ik daar de verkeerde ogen voor heb. Ik krijg er zombie ogen mee. Leuk voor Halloween, minder voor feestjes. Als ik dan al eens make-up gebruik, beperkt zich dat tot een streepje eye-liner, wat mascara, wat blush en soms een streepje glitterliner op mijn bovenste ooglid. Dat laatste vooral omdat ik dan een luide “ooooooh oma, wat ben je moooooi!” krijg van mijn kleindochtertjes.  Dat ego, weet je wel!!

    Mijn morgenritueel begint bij het opstaan, naar de keuken gaan voor een kopje thee een stukje fruit en cornflakes met platte kaas! Intussen lees ik het sportgedeelte van de gazet en daarna slenter ik even naar de pc. Pas dan geraak ik " opgewarmd en  aanspreekbaar. Dan switch ik naar de dag routine of als de kleinkinderen er zijn de oma-mode zoals eten klaarzetten, kleren klaarleggen, kinderen wakker maken, kinderen laten eten, ja voor sommigen onder jullie niet onbekend!. Geen tijd voor beauty en ontspanning dan. Samen poetsen we dan de tanden (een goed voorbeeld geven, daar heb ik altijd tijd voor). Daarna waag ik me aan een douche. Ik zou graag willen vertellen dat ik daar zo ondersta als die vrouw in de herbal dinges reclame, maar nee hoor ik doe het met een eenvoudige shampoo en douche gel.  Na de douche wordt er gesmeerd uit een potteke dagcrème en dat zal het zo wel zijn.

    Zit er een beautyqueen in mij? Ik weet het niet. Als je beauty associeert met veel fond de teint, dan zie ik dat voor mezelf niet zitten. Geef mij maar à la naturel voor een " naturelle" dag.
    En vraag me nu niet waarom ik hierover begon... ik zou het begot niet meer weten!!
    Wat ik wel weet is dat vandaag ons glutenkindje de rij van verjaardagen deze maand afsluit door 5 kaarsjes uit te blazen.


    Proficiat kleine kapoen of zoals elke oma zegt: onze beauty queen!!

    26-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (14)
    24-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Versprekingen

    We gaan er met verkrachte eenden tegenaan.
    Daar krijg je stierballen van.
    Eindelijk werd een tipje van de kuier opgelicht.
    Hij werd aan de ogen geopereerd van kakkerlak.

    Ze konden elkaar niet luchten ze waren aarsvijanden.
    De pastoor beklemtoonde in zijn holibi de verdraagzaamheid onder de mensen.
    Zij hebben een huis van een kast.
    Je imiteert me mateloos.
    Sorry, neemt u mij niet dadelijk.
    De zanger kreeg een staande ovulatie.
    Iemand dood maken met een blije mus.
    Niet zo hard van de toren springen.
    Eindelijk vielen hem de schelpen van de ogen.
    Dit steekt er met kop en schotel bovenuit.
    Aha, daar komt de kat uit de zak.

    Sorry lieve bezoeker, maar heb ik jou van je abrikoos gebracht?


    24-11-2012 om 13:13 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (9)
    22-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herftsgekleurde gedachten...

    Ik had het in één van mijn vorige logjes over mijn voorliefde om in de herfst te gaan wandelen in de natuur. Zo´n wandeling door het bos doet een mens deugd. Nochtans las ik in reacties dat sommigen daar een totaal ander gevoel bij hebben. Dat maakt ons zo uniek! Maar aan alle mensen die met een herfstdepressie zitten, zou ik willen aanraden om eens een goede natuurwandeling te maken als het weer meezit natuurlijk.
    Zo even in de natuur... daar bekomt je dan als mens van de pijnlijke aanvaringen met de maatschappij, waarin mensen als gekken rondspringen om de beste, de mooiste, de geniaalste te zijn, een wereld waarin mensen alles doen om maar rijk, beroemd en gelukkig te worden op andermans nek, maar integendeel van gelukkig te zijn, ´s avonds als gestresseerde konijnen doodmoe in bed te vallen. Een wereld waar mensen in haat en nijd "vooruit" willen komen, een wereld waarin door oorlogen dood, verminking en vernieling wordt gebracht om de heerschappij van olie, geld en macht, waarin baby-zeehondjes levend gevild worden, waarin kinderen, zwakkeren, minderbegaafden verhongeren, verwaarloosd en/of mishandeld worden, waar in het idiote verkeer alle dagen tientallen verkeersdoden vallen, waar de ijskappen smelten, de ozonlaag verdwijnt en het milieu naar de vaantjes gaat. Een wereld waar de ministers ons dagelijks aanmanen om nog harder te werken om de economie aan te zwengelen, om nog meer belastingen te betalen ...
    Moet ik nog verder gaan? Daarom ook ga ik graag even doelloos wandelen...


    Maar ik denk dat ik beter terugkeer naar het gevoel dat ik kreeg als ik zag hoe de penselen van de herfst  de struiken in de mooiste herfstkleuren geverfd hadden. Ik liep er tussendoor en ik genoot van de geuren en kleuren. De lage zonnestralen deden de bladeren intens rood gloeien. Het was alsof de struiken in brand stonden. Omdat ik nog steeds de naweeën heb van mijn katholieke opvoeding en die door de kleinkinderen af en toe terug opgeroepen worden, kwam de gedachte aan het Bijbelverhaal met het brandende braambos waarin Abraham God zag verschijnen zomaar naar boven. Misschien hoopte ik ook zo´n verschijnsel te mogen meemaken...Maar nee, hoor ik behoor niet tot de geroepenen en daarom verdween de zon  onder een pak wolken en zagen de struiken er ineens een stuk minder flamboyant uit.

    En nu bedenk ik dat een mens toch steeds voor een deel een product van zijn opvoeding blijft. Als kind kreeg ik een katholieke opvoeding. We zongen religieuze liederen en luisterden naar de Bijbelverhalen en het evangelie. Af en toe moesten we ook voor de klas komen om over Jezus te praten en een Bijbelverhaal na te vertellen. Het zag er toen allemaal zo vrolijk uit als ik er nu over nadenk. Waarom vraag ik me dan af, hangt er in de katholieke kerken altijd een gruwelijk gefolterde Jezus aan dat afschuwelijk kruis, terwijl er bloed uit zijn zijde en handen en voeten drupt? Is dat de blijde boodschap?

    Naarmate je ouder wordt , worstel je je door de jaren van volwassenheid heen met een wrang gevoel over alles wat men jou ingeprent heeft over die God en kerk.
    Iedere Godsdienst hangt van bloed en gruweldaden aan elkaar. Mensen gooien bommen naar elkaar, doden onschuldige mensen en kinderen en dat allemaal ter ere van die God die toevallig hun God is door cultuur en opvoeding.
    Moest ik als klein kind in een stam van de Indianen zijn opgegroeid, ik had van de hele Jezus historie niets gehoord en ik zou dan waarschijnlijk één of andere totempaal aanbidden...
    Moest ik als klein kind in een moslimland geboren zijn, dan droeg ik nu wellicht een hoofddoek en was ik hardvochtig door de ouderen van mijn gemeenschap besneden....Dat kon je onlangs nog op TV zien!
    Oh mens toch, ik mag er niet aan denken....
    Maar ik ben vandaag wel weer mijn ei kwijt en wil nog even stilstaan bij een paar foto's van mijn wandeling


    Mijn brandend braambos!



    Prachtige kleurvariaties

     
    Ook de varen verliest zijn kleur






    22-11-2012 om 00:38 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (18)
    21-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen idee waarover dit zal gaan..
    Hier zit ik dan voor een leeg scherm. Mijn vingers rusten op de toetsen en ik heb geen flauw benul waarover ik vandaag zal schrijven. Mijn vingers tikken de woorden neer die met een luie traagheid in mijn grijze massa opduiken.
    Grijze massa.....! Ik vraag me af waarom men altijd spreekt van grijze massa?

    Dat bij een seniorendame dat stukje stilaan grijs wordt dat kan ik aannemen maar zover als ik mij herinner is er nog nooit iemand geweest die het over rode of gele of witte massa had ! De tijd heeft dus niets te maken met het vergrijzen van dat ding.
    Ik weet dat ons ma, als ik iets doms gedaan had, zei: “ ’t verstand komt niet voor de jaren en als het ervoor komt dan is het er maar naar” waaruit ik afleidde dat de tijd wel beterschap zou brengen. Maar o wee, dat grijs stukje van mezelf wordt er stilaan niet meer beter op. Blijkbaar is dat unieke stukje van ons lijf al grijs van bij de start! Toch eens om over na te denken, niet ?

    Omdat jullie me stilaan kennen, zullen jullie het niet ongewoon vinden dat ik even ben gaan googlen en zie wat ik bij het woord "grijze massa" vond:
    “De grijze stof is het deel van het centraal zenuwstelsel dat de cellichamen van de zenuwcellen, de dendrieten en de korte axonen bevat. De witte stof is het deel dat de lange, gemyeleniseerde axonen bevat. De grijze stof bevindt zich in de hersenen vooral (maar niet uitsluitend) aan de buitenkant, waar het de cortex cerebri, de schors van de grote hersenen, en de cortex cerebelli, de schors van de kleine hersenen, vormt. De grijze stof heeft als functie het verwerken van informatie, terwijl de witte stof de communicatie tussen de zenuwcellen verzorgt. De karakteristieke grijsbruine kleur komt door het mengsel van bloedvaten en cellichamen van zenuwcellen
    Voilà geen grijze maar klare taal, vind ik!

    Voor diegenen die toch wat meer kleur in hun bovenkamer willen.. je kan natuurlijk altijd een rode strik rond je hoofd binden …
    Hoewel ook mijn massa grijs is , hoop ik toch dat er nog wel één en ander in zit al laat dat stukje van mezelf het soms al eens afweten. Maar soms is dat ook wel handig. Zo kan ik me gemakkelijk verschuilen achter de onhandigheid van mijn hersenen en kan ik bv met een gerust hart op Paaszaterdag paaseieren verstoppen om dan heel verbaasd met de kleinkinderen op Pasen zelf te gaan zoeken. Dat zoeken moet ik dan ook echt, want waar lagen ze nou precies?

    Soms heb ik ook het gevoel dat er mannetjes in mijn hersens zitten die activiteiten doorgeven aan mij. Het gebeurt wel eens meer dat ze me laten lopen naar een plaats en dan……. “wat ging ik ook alweer doen?” verbaasd blijf ik dan staan en loop dan maar weer terug naar waar ik was hopend dat die mannetjes niet te lang met mijn voeten zullen spelen!
     
    En toch ben ik heel blij met mijn grijze massa. Hoe onhandig, klunzig of wat dan ook ik overkom, ik kan nooit zeggen dat het saai is in mij. Die combinatie van ik en mijn grijze massa is goed voor het trainen van mezelf. Elke dag is een nieuw avontuur. En nee, niet alleen omdat ik vergeten ben wat ik zou gaan doen . En weet je , grijs geeft veel mogelijkheden om te combineren of in mijn geval hier te fantaseren!

    En zie .. mijn scherm is niet langer leeg....

    21-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (5)
    20-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sorry, stoor ik?




    Ken je dat ook die irritante telefoontjes op de meest ongelegen momenten waar men jouw tijd opeist voor één of andere enquête of om een bepaald product aan te prijzen?
    Ik heb al een paar keer met succes zo'n call center afgehouden door de rollen om te keren en zelf vragen te stellen. Geloof me dat is doeltreffend en soms komisch want de persoon aan de andere kant verwacht zich daar helemaal niet aan.
    Ik heb ook al eens zo'n dame de laan uit gestuurd door op elke vraag neen te zeggen zo van:
    "Spreek ik met ...? Neen"
    " Is mevrouw daar in de buurt? Neen"
    "Is er iemand anders in de buurt waarmee ik kan spreken? Neen!".
    Ik denk dat ze in hun opleiding niet vertrouwd gemaakt zijn met een neen want het bleek een goede manier om het gesprek te stoppen.

    Maar vorige week was het hier weer van dattem.
    " Goeie avond mevrouw, u spreekt met ...( ik weet zelfs niet meer met wie!!) ik heb een voorstel voor u. Sorry, stoor ik?"
    Ik was juist naar mijn dagelijkse soap ( ) aan het kijken dus antwoordde ik spontaan:
    " Ja mevrouw, u stoort inderdaad. Ik heb nu geen tijd voor u , goeie avond"

    Het was even stil aan de andere kant van de lijn, ik hoorde de dame letterlijk naar adem happen en na een euh, euh legde ze in. Ik heb daarna even met een brede grijns naar de telefoon gekeken vooraleer ik de draad van mijn soap weer oppakte. Misschien ,heel misschien valt die bepaalde dame me niet meer lastig met telefoontjes waar niemand zit op te wachten!
    Ik weet het, die mensen doen ook maar hun job maar  teveel van dergelijke telefoontjes maken een mens soms krekelig zoals biebie hier en dat terwijl er zo'n interessant programma draaide !

    Misschien moet ik een volgende keer zeggen dat ik de gevraagde persoon zal halen en de telefoon gewoon laten openliggen. Ik ben benieuwd hoe lang ze het dan aan de andere kant zullen volhouden!

    20-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    19-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met maar één muisklik

    De dag van vandaag is de wereld slechts een klik van ons verwijderd.  Een venster groot, zo klein is de reusachtige aardbol tegenwoordig. Je knippert met je ogen en je kan vanuit je zetel je vergapen aan pakweg China, Afrika....
    De laatste jaren zijn er steeds maar sociale netwerksites bij gekomen. Vroeger trokken we nog naar een café om met mensen te praten, of namen we de telefoon om een babbeltje te slaan. Nu zijn mensen uit een ver verleden amper een verzoek van ons verwijderd. Het is zo eenvoudig om een afspraak met familie of vrienden te maken. Je nestelt je in de zetel, met de laptop en agenda op de schoot, een koffie of thee naast jou en aan de andere kant van de kabel gebeurt allicht hetzelfde. Zo praten we tegenwoordig en leggen we afspraken vast.

    En zo zit ik ook op één van die netwerksites, met foto en al. Ik kan het zelfs niet laten om er bijna elke dag op te zitten. Ja dat moet zo, er op zitten. Het wereldwijde web kreunt van de miljoenen mensen die op het cybernet zitten. Op die manier kom je mensen tegen, wat altijd fijn is, die je anders nooit zou ontmoeten. Een enkele keer worden je wenkbrauwen beweeglijker en ik weet het zeker dat er telkens één van hen vragend de lucht in gaat als je een reactie krijgt die je helemaal niet verwacht. Maar meestal geef je de bezoeker het voordeel van de twijfel en raak je al eens virtueel aan de praat met zo iemand, alsof je ergens gezellig samen zit en tegen degene naast je begint te praten. Je  praat over dingen die je bezig houden en je kan zo “ verwijderen” klikken als een zootje ongeregeld zich aanmeldt.
    En zo ontstaat een web dat een draad van verbondenheid spint. De computermuis klikt een deurtje open, maar voor één keer is het geen muizenval.
    Klik, ik ben weg want je kan er ook uitgeteld van geraken!



    19-11-2012 om 00:43 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    17-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intiem alfabet
    En last but not least de Z

     Ziekte

    Na alles wat er hier het voorbije jaar gebeurd is in familie en vriendenkring ben ik eerlijk gezegd bang om ernstig ziek te worden. Als je even rondom jou kijkt dan weet iedereen wat ik bedoel! Ik weet niet goed hoe ik zou reageren: bij de pakken blijven zitten of vechten? Ik denk het tweede zoals ons ma. Tot het einde toe er alles op zetten om beter te worden, erin geloven dan heb je de eerste hindernis al overwonnen. Ik heb altijd gehoopt dat de mensen van wie ik hou gespaard mogen blijven van een fatale ziekte maar het leven neemt soms harde wendingen.

    Ik kan alleen maar hopen dat we daarvan gespaard blijven!

    17-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (13)
    16-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer de herfst mij raakt...




    Melancholisch staar ik voor mij uit,
    genietend van de kleurenpracht

    . Een paddenstoel die aan de grond ontspruit,
     bladeren, de grond bedekkend, zacht.

     Beukennoten overal,
     knarsen onder schoenen.
    Kastanjes in hun vrije val
    en kleurrijke pompoenen.

    Nog even genieten van de kleuren,
     voor die gaan vervagen,
     nog even mijzelf opbeuren
    voor alles verdwijnt met de dagen.

     De natuur die overgaat in rust,
     de bomen kaal, de lucht grauw,
     krachten opdoen na te zijn uitgeblust.
     Wachten op het voorjaar, het helder geel en blauw.

    16-11-2012 om 00:54 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (6)
    15-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn huis is mijn thuis




    Nu de winter straks aanklopt, voelt het goed aan als je een plaats hebt waar je goed, veilig en warm kunt vertoeven.
    Waarom ik hierover begin?
    Maandag waren de twee van de dochter hier want er was pedagogische studiedag op school. We hebben samen even gefietst en kleindochtertje vroeg na een tijdje: " Wanneer zijn we thuis , oma?"
    Het deed me deugd dat onze kleinkinderen ook ons huis als een thuis aanvoelen en zo ontstond dit logje!!

    We zijn eigenlijk allemaal met een baksteen in de maag geboren, zoals ze dat noemen. Iedereen wil zijn eigen huis in een poging er een thuis van te maken waar we naar toe kunnen gaan na een drukke dag of om naar terug te keren na een weldoende vakantie.
    Binnen de muren van de opeengestapelde stenen voelen we ons veilig. Dat is toch het oorspronkelijke idee ervan geweest. Een plaats te hebben waar niets ons kan raken waar we onszelf kunnen zijn. Als we er zin in hebben, kunnen we in onze onderbroek op de salontafel dansen.( zie ik deze oma niet meer direct doen maar je weet maar nooit!!) . De kat kijkt er misschien van op, maar je bent in huis en het kan je niet schelen. Je mag 's ochtends verfomfaaid, slecht gehumeurd en in een veel te kleine pyjama uit je bed struikelen, alleen de spiegel protesteert, ( je slaapgenoot heeft dan zijn bril nog niet op !!) maar het deert je niet. Je bent binnenskamers. Het is een plaats waar je denkt en hoopt dat niets of niemand, behalve de eventuele huisgenoten, je kan treffen. Je voelt je veilig tussen die stenen die met grijze cement aan elkaar gevoegd zijn met enkel een paar vensters op de buitenwereld en een deur als toegang.
    We denken het allemaal nodig te hebben, of het nu een groot huis is of een klein appartement of omgekeerd. Toch is het niet voldoende, die opeengestapelde stenen. Een huis is maar een huis. Een verzameling koude materialen, vakkundig tot een geheel verwerkt. Het zijn geen zaken die er een thuis van maken.
    Thuis is voor mij een gevoel. Het is niet per se plaatsgebonden, al associeer je het woord 'thuis' al wel snel met de plaats die je dat gevoel geeft. Het is voor mij de plek waar ik mezelf kan zijn. De plaats waar ik, als ik binnenkom, omringd word door warmte en een gevoel van veiligheid. Waar ik niet op mijn tenen hoef te lopen, me niet hoef te verdedigen, maar waar ik gewoon gelukkig kan zijn.
    Thuis is daar, bij die ene, waar je bent wie je bent.
    Thuis is bij degene die je beter kent dan jezelf.
    Thuis is geborgenheid, vertrouwen en respect.
    Thuis is zijn wie je bent, waar je niet anders moet zijn dan hoe je echt bent. En ik weet wel heel erg zeker dat je daar in je onderbroek op de tafel mag dansen. Ook al zie je er verfomfaaid uit in die te kleine pyjama.

    15-11-2012 om 00:39 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (12)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!