Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    15-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn huis is mijn thuis




    Nu de winter straks aanklopt, voelt het goed aan als je een plaats hebt waar je goed, veilig en warm kunt vertoeven.
    Waarom ik hierover begin?
    Maandag waren de twee van de dochter hier want er was pedagogische studiedag op school. We hebben samen even gefietst en kleindochtertje vroeg na een tijdje: " Wanneer zijn we thuis , oma?"
    Het deed me deugd dat onze kleinkinderen ook ons huis als een thuis aanvoelen en zo ontstond dit logje!!

    We zijn eigenlijk allemaal met een baksteen in de maag geboren, zoals ze dat noemen. Iedereen wil zijn eigen huis in een poging er een thuis van te maken waar we naar toe kunnen gaan na een drukke dag of om naar terug te keren na een weldoende vakantie.
    Binnen de muren van de opeengestapelde stenen voelen we ons veilig. Dat is toch het oorspronkelijke idee ervan geweest. Een plaats te hebben waar niets ons kan raken waar we onszelf kunnen zijn. Als we er zin in hebben, kunnen we in onze onderbroek op de salontafel dansen.( zie ik deze oma niet meer direct doen maar je weet maar nooit!!) . De kat kijkt er misschien van op, maar je bent in huis en het kan je niet schelen. Je mag 's ochtends verfomfaaid, slecht gehumeurd en in een veel te kleine pyjama uit je bed struikelen, alleen de spiegel protesteert, ( je slaapgenoot heeft dan zijn bril nog niet op !!) maar het deert je niet. Je bent binnenskamers. Het is een plaats waar je denkt en hoopt dat niets of niemand, behalve de eventuele huisgenoten, je kan treffen. Je voelt je veilig tussen die stenen die met grijze cement aan elkaar gevoegd zijn met enkel een paar vensters op de buitenwereld en een deur als toegang.
    We denken het allemaal nodig te hebben, of het nu een groot huis is of een klein appartement of omgekeerd. Toch is het niet voldoende, die opeengestapelde stenen. Een huis is maar een huis. Een verzameling koude materialen, vakkundig tot een geheel verwerkt. Het zijn geen zaken die er een thuis van maken.
    Thuis is voor mij een gevoel. Het is niet per se plaatsgebonden, al associeer je het woord 'thuis' al wel snel met de plaats die je dat gevoel geeft. Het is voor mij de plek waar ik mezelf kan zijn. De plaats waar ik, als ik binnenkom, omringd word door warmte en een gevoel van veiligheid. Waar ik niet op mijn tenen hoef te lopen, me niet hoef te verdedigen, maar waar ik gewoon gelukkig kan zijn.
    Thuis is daar, bij die ene, waar je bent wie je bent.
    Thuis is bij degene die je beter kent dan jezelf.
    Thuis is geborgenheid, vertrouwen en respect.
    Thuis is zijn wie je bent, waar je niet anders moet zijn dan hoe je echt bent. En ik weet wel heel erg zeker dat je daar in je onderbroek op de tafel mag dansen. Ook al zie je er verfomfaaid uit in die te kleine pyjama.

    15-11-2012 om 00:39 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (12)
    14-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat vliegt de tijd!

    Wat gaat de tijd weer op volle toeren vooruit. Oké, oké, ik geef het toe, ik ben een beetje in een balorige bui. Ligt het aan mezelf of is er iets anders aan de hand maar mijn interne klok kan af en toe de dagelijkse klok nog amper volgen.

    Een paar dagen geleden zaten we nog tussen de pompoenen van Halloween, de herfstvakantie is al voorbij, in sommige Vlaamse streken is zelfs Sint-Maarten al geweest om de kindertjes te verblijden en in andere streken komt een beetje later Sinterklaas de gemoederen beroeren. In de supermarkten prijken al lang de Kerstmis spullen zodat Sinterklaas en De Kerstman ook dit jaar weer kunnen strijden om de opvallendste plek.
    Ik weet het, ik klink misschien cynisch als ik zeg dat je misschien ook al stilaan je goede voornemens voor 2013 helder en klaar kan formuleren.  In die laatste week van het jaar zal het immers naar gewoonte weer geweldig druk worden met de voorbereidingen voor een spetterende overgang van Oud naar Nieuw! ( als we 22/12 overleven!!!)
    Met oudjaar komen kinderen hier aan de deur om nieuwjaarswensen te zingen in ruil voor een snoepje of centje en 6 dagen later komen de soms prachtig verklede Driekoningen langs. Als jullie me nu nog even toestaan écht een beetje door te drammen dan kan ik zeggen dat binnen de kortste keren de winkeletalages vol liggen met Valentijnscadeautjes en dat het dan echt niet lang meer duurt tot carnaval en de chocolade eitjes van Pasen!!

    Stop Natoken! Het gaat me te snel! Ik kan niet meer volgen... .

    Gewoon al schrijven over de komende feestweken maakt me moe. Misschien ben ik gewoon oud(er) aan het worden. Alhoewel, ik hoor van veel mensen soortgelijke bekommernissen. Een vriend merkte zelfs op dat als alles zo blijft versnellen de horloges en de klokken niet meer zullen kunnen volgen en de veertjes en radertjes nog gaan springen! Stel je dat eens voor! Alle nog van echte wijzers en klokwerk voorziene klokken knallen met één grote wereldwijde 'PLOING' uiteen.
    Hoe het de elektronische horloges zou vergaan weet ik niet, maar het zou op z'n minst toch een opzienbarende gebeurtenis zijn, moesten alle klokken van het ene op het andere moment tilt slaan of het gewoonweg opgeven.
    De tijd zal er niet door stilstaan maar misschien staan wij dan met zijn allen even stil om na te denken over de toekomst. Natuurlijk houd ik geen rekening met de rampen die zouden plaatsvinden en de doomscenario's van eind december dit jaar, maar de fantaserende positivo in mij droomt wel al van een miraculeuze internationale samenwerking van wereldleiders, wetenschappers en een heel gezelschap van wijze mannen en vrouwen. Wauw, alle neuzen eens in dezelfde richting ...Dat zou nog eens een eindejaarscadeau zijn! .

    Mmm, laat mij nog maar zo een tijdje verder dromen, maak me alsjeblief nog niet wakker. Ik weet het, het is onrealistisch, maar laat me maar wat mooie tijdloze dromen. De komende weken worden toch al druk genoeg! De tijd zal weer zo voorbij vliegen!

    En aan onze fantastische, lieve tweeling...



    Proficiat met jullie 7 jaartjes.

    14-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    13-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bijbelse geschiedenis...




    Had je me gezegd dat ik ooit nog eens verhalen uit het oude testament zou bovenhalen, dan had ik jou eens goed kritisch bekeken en zie..

    Gisteren hadden de kinderen van de dochter een vrije dag wegens pedagogische studiedag voor de leerkrachten! Daarom waren ze bij ons. Kleinzoon 2 heeft vandaag dinsdag een toets godsdienst over "Jozef de onderkoning".
    De meesten van jullie zullen dat verhaal uit de Bijbelse geschiedenis ( dat heette in onze tijd "Gewijde geschiedenis", what's in a name!!) nog wel kennen. Als ik iets onthouden heb van de godsdienstlessen van de lagere school dan waren het zeker die verhalen uit het oude testament. Eerlijk.. dat vond ik toen een boeiende lectuur die onze fantasie streelde maar dat daar nu nog zoveel aandacht aan besteed wordt, dat had ik niet verwacht.
    We hebben hier nog tientallen videobanden met alle klassiekers van Disney en nog veel andere kinderfilms en .. waarachtig ook het verhaal van "Jozef de Wonderkoning" hebben we op video... Ik kreeg die band ooit mee van ons ma die hem af en toe afspeelde voor haar kleinkinderen. Je ziet de geschiedenis ( gewijd of niet haha) herhaalt zich!

    Die videobanden zijn de reden waarom hier de video nog af en toe speelde. Mijn " wonderkoning" herinnerde zich vorige week dat er op zolder nog een oude afgedankte videospeler stond en .. hij heeft van 2 kapotte één gemaakt die het nog redelijk doet zodat we vandaag samen ( de kids en ik) dat verhaal nog eens bekeken. Dat zal het voor de kleinzoon gemakkelijker maken om op de vragen te antwoorden, denk ik!

    En zo werd ik heel even terug ondergedompeld in mijn kinderjaren toen alle godsdienstige verhalen er nog als koek ingingen!!

    13-11-2012 om 09:44 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (6)
    12-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kapot is kapot

    Een ongeluk komt nooit alleen. Waarheid. Feit. Als er toestel in huis defect gaat, zal binnen de kortste keren een ander apparaat solidair het containerpark opzoeken.
    Hoe ik er ook mee draaide, keerde of schudde onze  video-recorder heeft zijn beste tijd gehad!. Ik duwde op play om een videoband voor de kleinkinderen af te spelen toen ze hier waren, maar hij speelde dood. Niets meer aan te doen
    . Ik probeerde nog te reanimeren door de aansluiting eens uit te trekken en terug in te steken. Ik gaf eerst nog een tik, streelde toen met zachte hand het levenloze apparaat, riep mijn dokter reparateur erbij maar ook hij had maar één optie...loskoppelen....
    Nu is niet alleen de video kapot, ook de diepvriezer heeft het begeven. Oh ja, dat ding werkte nog wel maar draaide 24u/24u, rusten zat er echter niet meer in..  Niet economisch in deze crisistijd. Om het geheel rond te maken, moesten ook nog een paar thermostatische kranen vervangen worden. In een wegwerpmaatschappij als deze is vervanging maar een muisklik verwijderd en nieuw is zo onderweg dankzij de razendsnelle beslissing van onze kredietkaart.

    Vreemd genoeg doen bovenstaande zinnen me denken aan het land waarin we leven. Het lijkt te bezwijken onder het zware gewicht dat ze er hadden ingestoken. Bikkelhard wordt er nu mee omgegaan. Er wordt aan getrokken en gesleurd om er nog iets van te kunnen maken, al sijpelen langzaam maar zeker de ene job na de andere weg. We proberen nog door te gaan door een paar fikse tikken uit te delen, afgewisseld door zachte strelingen. 
    Ik hoop dat ons land nooit aan de eerste de beste of hoogste bieder zijn ziel verkoopt. Een nieuw exemplaar in dat geval is niet zomaar in een winkelmandje te klikken is.

    Maar ik had het over kapotte toestellen....of niet?

    12-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    11-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nationale vrouwendag




    We weten dat 8 maart de internationale vrouwendag is maar in België wordt de vrouwendag dit jaar al voor de 41ste keer op 11 november gevierd. Dat hebben we te danken aan de Franse oer-feministe Simone de Beauvoir.
    In 1972 tro
    kken enkele leden van het pas opgerichte Vrouwenoverlegkomitee (VOK) naar een vrouwendag in Parijs. Daar raakten ze zo onder de indruk van de sfeer dat ze meteen beslisten om ook in België zo'n dag te organiseren. Ze contacteerden Simone de Beauvoir maar die was toen zo drukbezet dat ze enkel op 11 november een gaatje vond.
    De eerste Belgische vrouwendag van 1972 werd een overdonderend succes. De politie telde 8000 deelnemers . In totaal kwamen 12000 mensen een kijkje nemen. Simone De Beauvoir moest zich door een dichte massa een weg banen naar het podium.

    Enkele feiten over vrouwen
    1. Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking
    2. Vrouwen doen 66% van al het werk
    3. Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen
    4. Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen
    5. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw
    6. Van alle armen op de wereld is 75% vrouw
    7. Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw
    8. Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw

    Je kan je nu afvragen of Vrouwendag, nog nodig is in België of niet?
    Dat vind ik een moeilijke.
    Er zijn nog heel veel verschillen tussen mannen en vrouwen, dus het kan nooit kwaad om er aandacht aan te besteden. Het zijn vooral de vrouwen die na een scheiding in geldnood komen, hoe komt dat toch? Er komen dagelijks nog klachten binnen van huishoudelijk geweld (sexueel en fysiek geweld tegen vrouwen), dat vind ik verschrikkelijk.
    Er zijn nog heel wat jobs/bedrijven/verenigingen waar nog nooit een vrouw de directeur werd, het is bvb nieuws als er voor het eerst een vrouw aan de top van de politie staat.
    Nog niet zo lang geleden ,in de jaren '60 moesten de vrouwen nog echt  vechten om piloot te mogen worden of chirurg. Zij hebben voor ons een mooie weg gebaand.
    Maar langs de andere kant zijn onze rechten van een heel ander kaliber dan de vrouwen in Derde Wereldlanden, die enkel maar kunnen dromen van wat wij hier al allemaal hebben verworven als vrouw in het Westen. Wij mogen studeren en bovendien voor elke richting die we willen. Wij mogen alleen over straat lopen, trouwen met wie we willen, kinderen krijgen zonder man gaat ook.
    Je ziet het is geen simpele discussie die je op 5 minuten voert, maar alleen al dat er over gepraat/gediscussieerd wordt is goed.

    11-11-2012 om 10:07 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    10-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spreken is zilver , zwijgen is goud!




    Ken je dat lied van Stef Bos: “ Breek de stilte”… Een prachtig lied als je het mij vraagt.
    Ik hoorde het vandaag nog eens op de radio en had direct een onderwerp voor mijn logje van vandaag.

    Er lopen op onze aardbol twee types van mensen, zij die graag en veel praten en zij die luisteren of zwijgen. Die laatsten maken het je niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan want wat zeg je tegen een zwijger?
    Maar daar wil ik het nu niet over hebben wel over :” Waarom zwijgen sommige mensen?”

    Soms zwijgen mensen omdat praten niet lukt. Omdat geen enkel woord volstaat om gedachten uit te drukken omdat hun hoofd te vol zit bijna op barsten staat. Uit die barsten
    lekt soms radeloosheid en vermoeidheid.
    Soms zwijgen mensen uit schrik voor anderen die gekwetst kunnen worden door wat wordt gezegd.. Eens uitgesproken kunnen woorden en gedachten niet meer worden teruggestopt in het hoofd.
    Soms zwijgen mensen omdat er al teveel wordt gepraat zoals op de radio, op de tv, in kranten en sociale media. Gelijk in welke richting het hoofd wordt gedraaid, altijd wordt er ergens onderhandeld  en geargumenteerd.
    Soms zwijgen mensen omdat de stilte hen beschermt tegen pijn.
    Soms zwijgen mensen omdat er niets meer te zeggen valt niet tegen hun omgeving en noch minder tegen zichzelf.
    Soms zwijgen mensen in grote stiltes en toont alleen hun gelaat nog achtergebleven verhalen. Alleen degene die de tijd neemt om de ondertitels te lezen, kan het onuitgesprokene horen en pas dan wordt het zwijgen verstaanbaar.

    Oei, oei… ik zal best ook maar zwijgen zeker?
    Misschien een paar gezegdes om af te sluiten?

    Zwijgen is goud wanneer je het juiste antwoord niet vindt.
    Van al diegenen die niets te zeggen hebben, zijn de meest aangename mensen diegenen die zwijgen.
    Ik heb al mijn twisten kunnen bijleggen door het langst te zwijgen. Uiteindelijk zullen we ons de woorden van onze vijanden niet herinneren, maar het zwijgen van onze vrienden.
    Zwijgen leren we pas in de loop van ons leven; spreken leren wij al eerder.

    Maar dit is de beste: Het duurt in huwelijken heel lang tot je de staat hebt bereikt dat je zó lang kunt zwijgen zonder dat één van de twee denkt: "zou er wat schelen?"

    10-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    08-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een herfstmoment in het bos...

    Gisteren kreeg ik een PPS toegestuurd over herfst in de wereld met prachtige herfstfoto's. Ik kan daarvan genieten en zeker van de geur van het bos in de herfst. Dat moet je natuurlijk erbij denken ( smile). Daarom kon ik dinsdag niet laten om in het bos te wandelen nu het weer meeviel, om gewoon even uit te waaien na de drukte want de kleinzoon was blijkbaar beter!
    Het bos was ook de plaats waar ik als klein meisje samen met mijn vriendinnetjes naar mooie bladeren en paddenstoelen en eikels ging zoeken voor de knutselles of op zoek ging naar braambessen. Ik zie ons nog lopen met een zakje in de hand om onze buit in te stoppen..

    Toen ik na mijn wandeling uit het bos kwam, botste ik op een kleine jongen, hij kwam samen met zijn mama naar paddenstoelen zoeken, als taak voor school. Ik besef hoe bevoorrecht we waren, omdat wij, zo'n 60 jaar geleden, nog helemaal alleen op stap konden gaan zonder angst te hebben dat ons wat ging overkomen. Dat kan nu niet meer.

    Mijn herfstmomentjes laten mij soms zo voldaan voelen. Het zijn heerlijke momenten om te ontspannen. Zo was het toen ik moe van het wandelen en af en toe ook van de hersenspinsels in mijn hoofd wilde rusten. Mijn oog viel op een rustbankje in het bos, een beetje een verwilderd bos dat men jaren lang zijn gang liet gaan en nu eindelijk beetje bij beetje aanpakt om er een gezellige wandel - en fietsroute van te maken.
    Het kan natuurlijk aan mij liggen maar ik word niet echt vrolijk van de aanblik van al die kadavers van bomen die in hun glorietijd ver boven alles uitstegen en schaduw verschaften om nog maar te zwijgen over hun oogstrelende schoonheid. Nu liggen ze dan daar, verlaten, wegrottend, aangetast .. Ze bieden wel een schuilplaats voor kruipend en knagend gedierte.

    Net als in de faunawereld gelden voor de florawereld dezelfde regels: eten en gegeten worden. De schimmels rukken op en zuigen zo snel ze kunnen de laatste levenssappen uit de gigantische kolossen die gevallen zijn of na het hakken bleven liggen. Op die altijd vochtige, schaduwrijke bosgrond heersen de schimmels als God in Frankrijk.

    Terwijl ik op het bankje zat, keek ik maar wat omhoog en om mij heen om me even los te maken van de deprimerende aanblik van rottende boomstammen. Alsof de duivel er mee gemoeid was, viel mijn oog op een boom, vlak naast het bankje. Ik zag hoe de boom, gedurende, zijn groeiperiode zich met zijn brede wortels vastgezet had in de humusrijke bosgrond net alsof hij zich wilde vastklampen om houvast te hebben zodat hij meer weerstand kan bieden tegen de harde wind, die op zijn beurt weer een samenzwering lijkt te hebben met de schimmels om zoveel mogelijk bomen omver te werpen. Vanaf het bankje keek ik op tegen deze enorme reus en zag hoe de stam vergeven was van de zwammen die zich als kankergezwellen verspreid hadden tot de hoogste top van deze reus. Nou ja hoogste…. Hier was toch enig ingrijpen van Natuurmonumenten bij moeder natuur, om gemakshalve maar even de hele kruin weg te zagen. Er restte slechts een enorme stam en enkele lompe stompen .
    Door zo omhoog te staren viel het mij dan pas op wat een gigantische kanjer deze grote vriend moet geweest zijn. De menseningreep heeft zijn zin gehad want het zonlicht valt weer op de aarde rond de aangetaste stam en verbaasd constateerde ik hoe snel andere flora daar gretig gebruik van maakte en de bodem, plaatselijk, bedekte met prachtige nieuwe scheuten en wilde bloemen.

    En toch is de aanblik van zo'n stervende boom triestig. Uit alle macht probeert hij zich niet gewonnen te geven. Hoewel de zwammen de overmacht hebben, zag ik bij de geamputeerde kruin vers ontsproten takjes, een teken van leven. De reus die voor dood werd achtergelaten leeft toch nog! Het brute geweld van de mens om hem te ontsieren, wellicht uit veiligheidsoverwegingen, heeft hem niet de kracht ontnomen om door te vechten. Als een terminale patiënt staat hij daar te vechten om zijn plek in dit woud te behouden. Hij staat daar al zo lang, heeft velen zien komen en gaan, lief en leed aangehoord van de talloze wandelaars. En nu? Nu staat hij daar. De wind heeft geen vat meer op hem maar dat deert niet meer. Nog voor hij kan omvallen heeft de vijand al de macht overgenomen. Ik mocht slechts getuige zijn van zijn laatste adem…
    Bij het aanzien van deze doodstrijd en dat bankje aan de voet van dit gevaarte vroeg ik mij af of de goed bedoelde boswachterij het idee gehad hebben het bankje te maken van de enorme stammen van die stervende boom? Zat ik daar op een stuk afgekapt leven en ziet de boom toe hoe zijn toekomst zich aan zijn eigen basis ontvouwt?
    Uit respect stond ik op, groette de boom, wenste hem alle kracht van de wereld en ik wandelde terug naar huis.

    Nu weet ik het niet zo goed meer of die wandeling me nu deugd gedaan had of me toch een beetje depri maakte vooral met de Allerheiligendagen die we nog maar pas achter de rug hebben!

    En toch kan verrotting mooi zijn!

    .









     

    08-11-2012 om 00:55 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (12)
    07-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de klas

    Leraar wiskunde: Wat moet ik doen om 11 aardappelen onder 7 mensen te verdelen?
    Student: Aardappelpuree maken, meester!

    Leraar:
    - Joachim, vertel me de tegenwoordige tijd van het werkwoord wandelen.
    Student:
    Ik ... (denkt na) ... wandel,
    jij .... (denkt na) ... wandelt,
    hij .... (denkt na) ... wandelt,
    Leraar:
    - allé, sneller!
    Student:
    - Wij lopen, jullie lopen, zij lopen.


    Leraar: "Het regende", welke tijd is dat?
    Student: In ieder gevel slecht weer meester.

    Leraar biologie: Hoeveel harten hebben we?
    Student: Twee, meester.
    Leraar: Twee?
    Student: Ja, het jouwe en het mijne!

    Twee studenten komen te laat op school en geven volgende verantwoording:
     - De eerste student zegt: Ik werd te laat wakker meester. Ik droomde dat ik terugkwam van China en dat het vliegtuig vertraging had.
     -De tweede student zegt: En ik ben hem gaan halen in Zaventem.

     Leraar: Kunt u mij de naam vertellen van vijf dingen die melk bevatten?
     Student: Ja meester. Vier koeien en kaas.

    Een student in de rechten tijdens mondeling examen:
    Professor: Wat is fraude?
    Student : Dat ben je nu aan het plegen, professor.
    Professor geïntrigeerd: Nou dan, verklaar je nader.
    De student: Volgens het Strafwetboek pleegt iemand fraude als die misbruik maakt van de onwetendheid van anderen om hem te schaden.

    Meester:
    Maria, toon op de wereldkaart waar Noord-Amerika ligt.
    Maria: Daar, meester!
    Meester: Correct.
    Nu de hele klas, wie is de ontdekker van Amerika?
    Klas: Maria ,Meester:

    Tony, bid jij voor elke maaltijd?
    Tony: Nee, dat is niet nodig, mijn moeder is een uitstekende kok.

    Meester: Arthur, je opstel "Mijn hond" is precies hetzelfde als je broer. Heb jij gekopieerd?
    Arthur: Nee meester, maar het gaat om dezelfde hond.

    Meester:
    Bruno, hoe noemen we iemand die blijft spreken, zelfs als de anderen niet geïnteresseerd zijn?
    Bruno: Een leraar

    07-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (7)
    06-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een zieke jarige

    Wat we zondag vreesden, werd maandag bevestigd. Onze jarige kleinzoon had zich op zijn verjaardag nog sterk gehouden en de mama en oma bakten nog gezellig 35 cakejes om de maandag uit te delen aan de klasgenootjes. Helaas ... maandagmorgen kreeg ik een telefoontje...
    " Ma, T is ziek en heeft koorts en keelpijn en buikpijn"...allé je kent dat hé en de vraag ook.
    "Mag ik hem bij jullie afzetten?"
    Waar dienen de oma's anders voor dan om zieke kleinkinderen extra te verwennen zodat ze snel genezen? De plannen werden even op hold gezet en ik trok mijn verpleegsterskapje aan!!

    Nu maar hopen dat hij snel betert want anders moeten wij die 35 koekjes opeten en dat is niet goed voor de lijn!!!



    06-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    04-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Druk, drukker , drukst
    Het was hier even stil op mijn blogje maar dat wil niet zeggen dat we hier de dagen al niksend doorbrachten! Het tegendeel was waar want de 4 van de zoon waren hier sinds woensdag en ... ik stond er letterlijk alleen voor, neen meer nog, ik had 5 handenbindertjes.

    Zo was het donderdag: Teken en knutseldag:


    Onze tweeling moest natuurlijk dezelfde tekening hebben, grote broer en zus dan ook maar haha!




     

     




    Zo was het vrijdag:
    De kleinzoon moest voor WO minstens 5 verschillende blaadjes van bomen zoeken en bespreken daarom gingen we in de tuin op zoek. Maar de blaadjes moeten ook gedroogd worden ...

    :




    Zo was het zaterdag:
    Onze kleinzoon bouwde de knikkerbaan van opa om met de hulp van één van de zussen!




    De twee andere zussen hielden het bij een verkleedpartijtje!

     

    De kleinkinderen zijn nu terug naar
    huis, straks rijden we naar de andere kleinzoon die vandaag 8 wordt en opa zijn handen genezen wonderlijk wel goed! Alles valt wel weer in de plooitjes al heeft deze oma er wellicht weer een paar grijze haren bij!



    04-11-2012 om 00:28 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (12)
    01-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerheiligen




    Mama, mams.... vandaag kom ik niet bij je langs wegens te druk maar morgen ben ik in gedachten wel heel dicht bij jou want dan ben je 4 jaar van ons heen gegaan ....
     
    Onlangs stond ik nog aan de strooiweide. Stilzwijgend prevelde ik de woorden in mijn binnenste en dat was het zoveelste stille gesprek dat ik nu sinds vier jaar met je voer. Wel duizend vragen heb ik ondertussen al gesteld maar sinds vier jaar moet ik mezelf de antwoorden toefluisteren. Zelfs met de zon in mijn rug voelde mijn schaduw op het gras kil aan. Ik schikte de bloemen die ik meegebracht had en bedacht hoe we beiden heel even eenzaam waren! Jij eenzaam in de dood en ik die je nog steeds mis.
    In een doolhof van onbeantwoorde vragen slenterde ik langs het pad waar dode bladeren onder mijn stappen de stilte doorbraken en ging op zoek naar een beeld van hoe je was en probeer het beeld van de laatste weken te vergeten. Op wandel met de ziekte slenterde je uitgemergeld tot aan je dood. Pijnlijk is het telkens ik er aan denk en toch probeer ik die wonde te helen door de mooie herinneringen uit gelukkiger tijden.

    Ma, vandaag kom ik niet bij je langs ....
     
    Misschien zullen anderen mijn verdriet niet begrijpen na al die jaren. Misschien wil ik het wel alleen dragen? Ma, binnenkort kom ik zeker bij je langs! Ik kom dan bloemen brengen die je zo graag had en je weer een paar vragen stellen. Och…ik weet wel dat ik geen antwoord zal krijgen en misschien is het wel mijn straf voor al die keren dat ik je geen antwoord gaf.
    Ma, verdriet is niet altijd zichtbaar! Soms sta ik aan je rustplaats in de regen en mengen druppels zich met mijn tranen.

    Ma, vandaag kom ik niet bij je langs....

    Misschien  uit schrik voor die anderen die daar staan met dezelfde bloemen en hetzelfde verdriet? Nee ma, ik wil je apart houden, ook in de dood! Ver van het Allerheiligengedoe zal ik vandaag aan je denken zoals elke dag.

    Ma, vandaag kom ik niet bij je langs.... al zal ik morgen wel speciaal aan jou denken want dan is het de dag die ik liever zou vergeten. Maar er zijn ook de andere dagen dat ik aan je denk. Zoals met Nieuwjaar waar we elkaar steeds het beste wensten of zoals met Pasen waar je het leuk vond om zelf de eieren te verstoppen. Zoals…..zoals elke dag die geen speciale naam had, maar waar jij hem zo speciaal maakte met de persoon die je was.

    Ma, vandaag kom ik niet bij je langs...

    Maar toch ben ik bij jou kijkend naar jouw foto op onze kast. Waarom moest jij vertrekken naar die wereld van al die anderen die zoveel verdriet achterlieten? Waarom is het heengaan niet voor iedereen gelijk? Waarom verlaten we niet allemaal samen deze wereld? Misschien omdat er anders niemand meer zou zijn om ons te begraven en het verdriet te dragen?

    Ma, vandaag kom ik niet bij je langs ....

    Maar weet dat ik ook niet bij pa en bij meter en peter ga. Weet dat ik ook niet bij Suzy, Rita, Mary en Magda ga, vrouwen die de laatste jaren veel te vroeg uit onze vrienden -of familiekring gerukt zijn. Weet gewoon dat ik vandaag naar het leven kijk dat ons elke dag wat dichter bij jou brengt.

    Ma, morgen is een nieuwe dag en dan sta ik in gedachten terug aan je laatste rustplaats zoals 4 jaar geleden met duizend vragen en stilzwijgende gesprekken tussen jou en mij. Maar vandaag sluit ik mijn gesprek af zoals we het steeds samen hebben gedaan.
    "Dag ma, tot de volgende keer…"

    01-11-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (12)
    31-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ons eigen Halloween verhaal!
    Het is niet bepaald om te griezelen, maar een samenloop van omstandigheden kan je het we wel noemen!
    We hadden zondag laatst besloten om samen met de dochter en co en de ander bompa een dagje in de Ardennen door te brengen. De kleinkinderen missen het jaarlijks tripje met beide grootouders. Sinds de ziekte van Suzy was dat niet meer mogelijk geweest. Daarom zagen we een wandeling langs de Maas wel zitten.
    Na een gezellig etentje trokken we er op uit. Kleinzoon 2 was zo " opgedraaid" omdat we eindelijk weer eens samen een uitje hadden dat hij in zijn enthousiasme zijn zus een duwtje gaf! Ons glutenkindje heeft niet veel nodig om alle registers open te trekken en dat hebben we dan ook gehoord!! Halloween geluiden kunnen daar nog niet aan tippen!
    Toen ze eindelijk weer wat bekomen was, konden we weer verder tot de bompa die al wat last had van de heup, struikelde, viel en heup en rug nog meer bezeerde. Toen na een tijdje  het wandelen te pijnlijk werd voor hem besloot opa T om vooruit te lopen en de auto te gaan halen om de bompa op te pikken. Hij deed dat af en toe lopend tot we hem opeens niet meer zagen en ons afvroegen waar hij naar toe was.... Tsja , dat de Paus de grond kust dat weten we maar dat mijn slaapgenoot dat ook zou doen????
    Deze oma was er niet echt gerust in en liep ook maar vooruit om te zien wat er gebeurd was... Ik vond bij de auto een zielig kijkende opa met twee japen in de kin, de ene al groter dan de andere waar het bloed uit stroomde. Toen hij ook nog eens zijn handen toonde, wist ik dat het geen lachertje was. We geraakten uiteindelijk nog veilig terug in de bungalow waar de verzorging kon beginnen... Het gezichtje van ons glutenkindje sprak boekdelen alsof ze maar niet begreep waarom opa ook geen keel opzette!
    Op maandag heb ik er dan toch maar de dokter bij gehaald en zo ziet de opa er nu uit en met de 4 van de zoon die vandaag voor de rest van de week komen logeren, wordt dat hier best hectisch!!
    En zeggen dat ik mijn bezem niet eens heb aangeraakt!!





    31-10-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Halloween




    Morgen is de nacht van heksen en demonen van gure tronies en ratelende skeletten van ketens die over de ruwe stenen schuren van gekreun en gekerm dat je ingewanden doet stilvallen .. de nacht van gruwel en angst….

    Eigenlijk zou ik nu een griezelig verhaaltje moeten verzinnen. Het gaat  tenslotte over Halloween. Hier en daar zie je pompoenen die de
    voordeuren sieren en af en toe passeer je een huis waar heksenpoppetjes uit het venster naar beneden glijden. In de winkels hoor je nog net geen spookgehuil door de boxen weerklinken, maar ik vermoed dat gewoon nog niemand op dat idee kwam.
    Ze zijn al een tijdje verschenen in het straatbeeld de pompoenen met angstaanjagende grijns, de heksen en de spinnenwebben. En dan weet je dat het bijna Halloween is het griezelfeest dat de laatste jaren steeds populairder wordt.
    Eigenlijk heb ik niets met Halloween. Het is mij te Disney-achtig. Dat mensen hier Halloween gaan vieren heeft toch vooral te maken met de invloed van Amerika via film en tv-series. Het is al een paar jaar dat de Halloween-hype de oceaan over gekropen is.
    Ik snap dat griezelgedoe helemaal niet. Ik vind er niets aan mensen te laten schrikken al doe ik nu ook niet direct in mijn broek als ik een griezelfilm zie. .
    Pompoenen die worden uitgehold met boos kijkende ogen en hoektanden, ik kijk er naar bewonder de creativiteit van de maker maar ga er aan voorbij. In de  brievenbus vind je folders over  nachtelijke fakkeltochten die worden georganiseerd. Ik haal de folders er uit en gooi ze zonder te lezen bij de rest van het papierafval. Dat wordt de laatste tijd zowat een gewoonte!! 

    Ik kwam vorige week langs de school van ons dorp en zag een moeder haar zoontje afhalen, ze droeg een hoge zwarte hoed met doodskop. Eventjes vroeg ik me af of dit misschien de allernieuwste modetrend zou zijn tot ik iets oranje van onder haar arm zag piepen: een handtas in de vorm van een pompoen. Ik schaterde het net niet uit.
    En het houdt niet op! Zelfs gerechten worden griezelig gemaakt! Hoe willen ze dan dat we deze dag doorkomen als er een nep-web over ons bord soep gesponnen is? Ik zou mijn bord aan de kant schuiven en me volproppen met chocolade. Ik moet mijn energie van ergens halen, nietwaar?
    En dan zwijg ik nog over de verkleedfeestjes van de laatste weken. Waarom zou ik me moeten verkleden in één of andere heks? Om op mijn bezem naar een andere postcode te vliegen?  Dat kan perfect in mijn gewone outfit hoor!
    Maar jullie kennen me al een beetje he, bij zo'n logje gaan mijn radertjes extra werken ...en dan komt de vraag...

    Wat is er zo fascinerend aan Halloween?
    Wij doen in het dagelijkse leven alles om zo min mogelijk iets griezeligs mee te maken: we verzekeren ons tegen rampen, we geven miljarden uit aan veiligheid en de dood proberen we zo ver en lang mogelijk van ons af te houden. Ons ideaalbeeld is dat van een jonge, schone en vitale mens. Aan Magere Hein met zijn grijnslach denken we liever niet en als hij komt, gaan we zo clean en zacht mogelijk met hem om. Maar aan de andere kant willen we opeens wel griezelen - al is het maar voor even, op Halloween. Waarom toch?
    Omdat we die enge en griezelige kant van het leven toch even willen voelen?
    Omdat we diep van binnen weten dat de dood toch komt - hoe vitaal en jong we ook zijn?
    Omdat onze angst er toch uit moet?
    Blijkbaar kunnen we de angst voor de duistere en griezelige kanten van het leven niet geheel elimineren en is Halloween voor sommigen een uitlaatklep van die schrik - voor anderen is horror die uitlaatklep.

    Voor mij mogen die grijnslachende pompoenen gewoon in de soep.

    Nee, ik vind het maar niets, Halloween.
    Maar…Zal ik dan toch maar een heksenrok aantrekken, mijn benen over een bezem gooien en met een krakende lach de lucht doorklieven?
    Wie belt de ziekenwagen?

    30-10-2012 om 00:31 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spiegelbeeld



    Al word ik zachtjes aan wat ouder,
    Met hier en daar een rimpeltje erbij.
     Als ik aandachtig kijk in de spiegel.
     voel ik mij nog altijd blij.

     Ik hoef mij niet blind te staren,
     op het mode beeld vandaag.
     Die paar grijze haren
    zorgen niet voor geklaag.

    Want kijk ik in de spiegel
    zie ik een leven voorbij gegaan.
    Dat is toch nog altijd beter
    dan een vreemde te zien staan
    met weggewerkte rimpels
     een mond zo strak als glas.
     Geen mogelijkheid meer om te lachen
     want meelopend in de Botox pas.

     Met iedere dag die zorgen
    is mijn buikje niet te dik?
    Voldoe ik wel aan de normen?
     Of moet ik nog een prik?

    Niet meer oud worden is de slogan
    maar daar doe ik niet aan mee.
     Ik eet heel smakelijk nog mijn koekje
     of een chocolaatje bij de thee.

     Ik probeer nog te genieten
    van mijn extra time op aard.
    In plaats van me zorgen te maken
    of dat badpak mij nog staat.

    Velen zijn me reeds ontvallen.
    Veel te jong zijn ze gegaan.
    Dus sta ik hier voor de spiegel
    en neem de ouderdom graag aan.

    29-10-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (7)
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winteruur




    Ja beste vrienden, het is weer eens zover, we schakelen vannacht over op het winteruur !! Dat betekent dat de klok een uurtje ACHTERUIT gaat. We mogen weer een uurtje langer slapen !
    't Is maar dat jullie het weten hé!

    27-10-2012 om 11:10 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    25-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Denk roze!



    Neen, er is niets mis met mij. Vanwaar dan die drang om "roze" te denken?

    Gisteren kreeg ik het verslag van de pletwals van een paar weken terug en mijn "meisjes" ( zie Bojako) zijn weer goedgekeurd!
    Ik herinner me de dag dat ik in het ouderlijke huis naar beneden kwam en mijn ma me zei dat ze me er eentje had gekocht. Mijn allereerste BH. Het ongeloof! De ontkenning! Ik had dat nog helemaal niet nodig, wat dacht zij wel! Mijn "meisjes" ingesnoerd voor de rest van hun dagen! Evenmin als ikzelf zagen ze dat beperkt zijn in beweging
    echt niet zitten.
    Ik kan me niet herinneren dat ze sinds dan ooit ferm gegroeid zijn. Volgens mij werd ik op een dag gewoon wakker en waren ze daar zoals ze nu nog altijd zijn. Niet groot, niet mini, maar ze waren er. Hoe wispelturig de omvang van de rest van mijn corpus soms kan zijn, die van mijn "meisjes" verandert geen millimeter. Enkel toen ik zwanger was, tierden ze welig!!
    Ik las onlangs dat een vrouw gedurende gans haar leven meerdere maten nodig heeft. Ik heb altijd al dezelfde maat gehad. Lekker handig, dat wel. Stiekem, maar eigenlijk ook een beetje luidop, ben ik er fier op dat ze er zijn, dat ze mijn decolleté vullen (wie het kleine niet begeert,…) maar vooral dat ze gezond zijn. Niet iedere vrouw heeft dat geluk.
    Als ik de tijdschriften en kranten mag geloven die de cijfers van talloze onderzoeken publiceren, ben ik een echte geluksvogel, dat ze er zijn en dat ze gezond zijn. Het is niet aan iedereen gegeven en de ziekte met een grote K treft meer en meer vrouwen van alle leeftijden trouwens, die K houdt geen rekening met jong of oud. Geen enkele vrouw kan er gerust op zijn dat ze gespaard zal blijven. We moeten alert zijn, op onze hoede. Want iedereen kan het lotje trekken, hoewel het niets te maken heeft met het lot winnen.

    Oktober staat speciaal in het teken van kanker en speciaal 25 oktober is de borstkankerdag. Symbool voor die kanker is het roze lintje.
    Jaarlijks worden honderden vrouwen met borstkanker behandeld in onze ziekenhuizen. Vandaag staat dan ook voor het meisje in ieder van ons, al zijn we jaren geleden vrouw geworden, voor de zachtheid die borsten symboliseert, geen vrouw die er niet trots op is, al geeft ze het zelden toe, al zijn de maat en de omvang soms niet naar haar zin.

    Vrouwen, borsten, zachtheid..  drie begrippen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Soms moeten we hard vechten om dat geheel terug te krijgen. Soms komen we niet ongehavend uit de strijd. Soms moeten we een deel van het geheel opgeven. Daarom kleurt de oktobermaand roze. Daarom dragen sommigen een roze lint op de plaats waar de ziekte bij elke vrouw – en blijkbaar ook af en toe bij mannen - kan toeslaan, maar die niemand verdient.
    Daarom: denk roze vandaag! Vergeet het niet. Het kan ook jou overkomen.

    25-10-2012 om 08:36 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (13)
    24-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet storen!

    Hij - mijn teerbeminde (v)echtgenoot - heeft een ruimte in het tuinhuis achter in de tuin. Hoe het er uitziet, weet ik precies. De buitenkant dan toch. Hoe de binnenkant er uit ziet, dat hangt af van de activiteiten. Er hangt geen waarschuwing aan de deur, maar eigenlijk is er geen plaats beter geschikt dan daar om een bordje op te hangen: " Betreden op eigen risico".
    Wat hij er doet, daar heb ik vaak geen enkel benul van. Ik zie en ken alleen het eindresultaat. Als de deur openstaat en ik ben in de buurt, dan hoor ik afwisselend een hels kabaal, soms gesakker of een verdwaalde vloek, slijpen en/of schuren van en door ondefinieerbare machines. Er is geen haar op mijn hoofd dat het dan zelfs maar waagt een glimp te proberen opvangen, ook uit veiligheidsoverwegingen, mijn haar zou zo maar eens verschroeid worden door een boormachine of zo.
    Ik heb zo mijn manieren om uit te leggen dat één of ander moet onderhanden genomen worden....
    De deur naar het terras schoof traag en log dicht, de hendel bleef soms steken. Nu schuift ze terug als een danseres op het ijs en sluit ze terug zo hermetisch af dat zelfs David Copperfield niet meer kan ontsnappen.
    De oude grasmachine stierf al ontelbare keren, maar werd telkens gereanimeerd met een nieuw onderdeel waarvan de oorsprong nogal onduidelijk is.
    En heb ik al verteld dat de vele kinderfietsjes na al die jaren nog perfect werken omdat hij ze af en toe onder handen neemt? En dan licht ik nog maar een tipje van de sluier op....

    Hoe zijn "stalletje" er van binnen uit ziet, wil je dus eigenlijk niet weten. Ik leg het mezelf af en toe op: verboden toegang. Defecte toestellen en zaken die niet functioneren naar zijn zin, worden genadeloos naar daar gesleept. Ook nieuwe ideeën worden daar werkelijkheid. Ik doe daarom al lang alsof ik het niet zie. Ik negeer de onbestemde geluiden, draai soms de volumeknop van de radio wat hoger, tot hij weer buiten komt met dat wat het lef had de geest te geven of laat hij de nieuwe creatie trots zien. Zijn grijns triomfeert, zijn weinige, grijze haren staan overeind van de inspanning. Het is hem weer eens gelukt. Einstein in het kwadraat, als je het mij vraagt.
    Zolang er maar niets ontploft en ik nog steeds opgelucht kan ademhalen dat ik niet met wieltjes onder mijn voeten  wakker word en volautomatisch door het huis sjees, houd ik het bij " niet storen"!
    Maar geloof mij, het loont - niettegenstaande de "rommel" - om zo'n klusser in huis te hebben!

    En ja, één van zijn mooiste creaties wordt vandaag 40j. Proficiat zoon !

    24-10-2012 om 00:07 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    23-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oktober in de tuin!

    Zondag profiteerde ik van het mooi herfstweer om nog wat foto's te trekken.
    Is er nog leven in mijn tuin in de laatste week van oktober?
    Oordeel zelf!






     

     

     

     

     

     

     

     





     

     



     

    23-10-2012 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    21-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over slapen en wakker worden!
    Omdat we het dag na dag opnieuw doen en ons lichaam er blijkbaar nooit genoeg van krijgt, even het volgende:

    Een mens slaapt nogal wat af gedurende zijn hele leven, de ene al wat meer dan de andere. De ene kan het ook beter dan de ander, liggend, zittend, staand, snurkend of zuchtend, met oordopjes of een knuffelbeer onder de arm, met nachtkledij of in adamskostuum, onder frisse lakens of bedolven onder een heerlijk donsdeken, venster open, venster dicht, met een lichtje aan of in het pikkedonker.

    Iedereen heeft zijn of haar manier, maar slapen doen we allemaal. Als je het een beetje onder de knie hebt, lig je daar figuurlijk weg van de wereld, gedurende een paar uur van niets bewust, niet eens van je eigen lichaam, kwetsbaar over je ganse lichaamslengte en breedte en je weet het niet eens. Je ligt daar maar in complete overgave. Zelfs het sterkste, koppigste karakter kan niet eindeloos wakker blijven. Het lichaam schakelt zichzelf in stand-by modus. Je geest zweeft weg, naar plaatsen die je niet kent. Je praat met
    mensen die je niet kent, je ziet dingen die eigenlijk niet bestaan. Maar het gekke ervan is dat die plaatsen, mensen en dingen even werkelijk aanvoelen als de wereld die je ervaart tijdens de uren die je wakker bent. Al ben je daar niet, eigenlijk ben je daar wel. Volg je?

    Die overgave aan slaap, vind ik een beetje bevreemdend. Het is praktisch onmogelijk je er tegen te verzetten. Vaak beangstigt het me ook omdat ik kan voelen dat het er aan komt, maar niet weet waartoe het zal leiden.
    Zal ik een paar uur later mijn ogen openen, mijn lichaam fit en monter ervaren, me geeuwend uitrekken, klaar voor een volgende dag?
    Zal ik de duisternis van de nacht wroetend als een mol doorbrengen, wanhopig op zoek naar slaap die ik niet kan vinden? En als ik die niet kan vinden, hoe komt dat dan? Ben ik de slaap misschien ergens onderweg kwijtgeraakt?
    Waar zal ik wel en niet zijn tijdens het slapen? En wat bepaalt dat mijn lichaam ineens weer wakker wordt?
    Hoe komt het toch dat ik uit een diepe droom kan wakker schrikken met luid bonzend hart?
    Wat zorgt er voor dat ik ineens weer geluiden waarneemt rondom mij? Hoe registreren mijn gesloten oogleden dat de dag is aangebroken en laten ze trillend als de vleugels van een vlinder mijn lichaam terug ontwaken?
    Mijn lichaam en geest die overdag één geheel vormen, gaan 's avonds als complete vreemdelingen uit elkaar om bij het krieken van de ochtend elkaar terug te vinden als zielsverwanten. Mijn lichaam legt zichzelf te slapen en regenereert, terwijl mijn ziel vrij en doelloos andere werelden verkent. Het lijkt bijna een bovenaards gebeuren!
    En toch... slapen dat is wat ik nu ga doen!
    Slaapwel lieve bezoeker!

    21-10-2012 om 00:44 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    19-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wordt het een aardbeving, nucleaire oorlog, vloedgolf, poolkanteling, komeetinslag of een doodgewone dag?
    Ik was vorige week bij de kapper en legde meteen een paar afspraken vast tot ergens in januari waarop hij lachend zei: "Als de wereld op de 21ste dec vergaat moet je je afspraak niet afzeggen.."

    Als zelfs al tot in de kapperszaak het "gerucht" begint te gonzen dan moet ik er ook even bij stilstaan. Hoewel? Ik ben zeker dat ik ergens in vervlogen dagen ook al even dit item hier aangekaart heb!
    Voor diegenen die echt niet weten waarover ik het heb even kort samengevat want je kan op internet uitgebreid alles lezen over de Maya's en hun voorspelling:




    Volgens veel religieuze bronnen houdt de wereld zoals wij deze kennen op 21-12-2012 op te bestaan. De Maya kalender heeft op 21-12-2012 een complete cyclus van dertien Baktuns, een periode van 5125 jaar voltooid. Wat gaat er precies gebeuren op 21-12-2012?
    Volgens die Maya's zal de zon op 21 december 2012 exact in het centrum van de Melkweg staan, of anders gezegd zal de denkbeeldige lijn door de aarde en de zon ook door het centrum van de Melkweg lopen en dan zou volgens sommige kenners de Maya kalender op die dag eindigen. Mocht dat juist zijn, dan zou dat getuigen van een wel zeer geavanceerde kennis omtrent de loop van zon, maan en sterren bij de Maya's, want zelfs de hedendaagse astronomen kunnen dat onmogelijk berekenen.
    Als dat zo is dan kan wel het één en ander te gebeuren staan. Wat er staat te gebeuren zegt de voorspelling niet maar als dat zo is dan belooft dat spanning...
    Wordt het een aardbeving schaal 10, een nucleaire oorlog, een vloedgolf, een poolkanteling of komeetinslag ? Geen opwekkende vraag niet?

    Mijn simpele visie op dit allemaal weerhoudt me van doomdenken.
    We weten allemaal dat de planeten nu eenmaal invloed hebben op ons , zoals de stand van de maan bv, de zonne-activiteit enz. De Maya's hadden zo een enorme kennis van het universum dat ze daar hun kalender op baseerden en volgens hen zou het einde van een cyclus nabij zijn om dan wat .. een nieuwe cyclus te beginnen?

    Je hoeft niet in God, Jaweh, Jehova, Boedha, Mohamed.... te geloven om te weten dat we voortkomen uit een gigantische energie. Noem het hoe je het wil, maar iedereen weet dat ze er is. Daar is geen bewijs voor nodig. Wat de Mayakalender voorspelt, is dat die energie ooit een verschuiving zal teweegbrengen die op alles invloed zal hebben  kosmos, natuur, lichaam, geest, ziel enz.. Wanneer dat zal gebeuren weten we echter niet.

    Gelukkig zijn er wetenschappers om alles met een korreltje zout te nemen.
    - "De polen kunnen, in het beste geval, een graadje verschuiven in de loop van miljoenen jaren. Maar niets zegt dat dat begint in 2012."
    zegt Phil Plait, een astronoom die de website 'Bad Astronomy' beheert.
    Dat doet me denken aan het volgende.
    Toen onze zoon zo'n 13j was, las hij het boek "Kinderen van Moeder Aarde" het eerste deel van een trilogie van Thea Beckman. Het is een toekomstroman over de Aarde zoals die er 6 eeuwen na de Derde Wereldoorlog uitziet. Ik vond de titel alleen al uitnodigend en heb die trilogie even geboeid als de zoon ook gelezen. Daar denk ik nu aan bij deze "Maya voorspelling". Profetische visie van Thea Beckman?
    Maar terug naar de feiten.

    Ik geloof best dat er een dag komt dat de Aarde en de zon op één lijn komen te staan met het centrum van de Melkweg. Maar niets zegt dat dat exact in 2012 zal gebeuren. Trouwens de Maya's voorspellen niet het einde van de wereld . Hun Kalender loopt tot die datum, maar dat wil niet zeggen dat de wereld daarna vergaat.

    Er zijn mensen die geloven in die 21 /12/2012! Ik heb respect voor hen die erin geloven, want tenslotte zijn we allen een andere 'ik'. Laten we  elkaar dus niet uitlachen om geloof of ongeloof. Want wat als je toch verkeerd dacht?
    Maar....
    Wat veel van die doemdenkers schijnen te vergeten, is dat de laatste keer dat het einde van de wereld werd aangekondigd, er niets gebeurde!

    Even ter info, volgens de Wikipedia eindigt de huidige cyclus echter op 12 oktober 4772. We hoeven dus nog niet direct een schietgebedje te doen.

    Wat er precies te gebeuren staat die 21ste december is niet te voorspellen. Wat wel waar te nemen valt, is de tijdsversnelling, de vele ontwikkelingen in deze wereld die in een stroomversnelling zijn geraakt. Een aantal van de voorspellingen op basis van de Maya kalender, zijn al uitgekomen en dan denk ik aan de klimaatsveranderingen, economische/financiële crisis, opstanden en oorlogen.
    Daarom is de vraag wat er te gebeuren staat in 2012  eigenlijk verkeerd. Het is alsof je tot je knieën in de branding staat en vraagt "Waar is eigenlijk de zee?"
    Om ons heen zien we de veranderingen, het verval van het oude systeem. Deze veranderingen zijn allang in volle gang en u en ik zijn de maker van een nieuwe toekomst ook na 2012! Daar wil ik in geloven.
    Het kan ook zomaar gebeuren dat we binnenkort allemaal de mond gesnoerd krijgen! Je ziet ik sta wel open voor een constructieve discussie als jij er anders over denk!
    Maar ik denk/hoop dat de
    wereld op die dag niet zal vergaan, die draait nog wel een tijdje rond maar zal hij op termijn nog wel bewoonbaar blijven voor de mens als we ons niet aanpassen? Daar wringt het schoentje!
    De mensheid zal wel niet direct verdwijnen maar zoals we nu bezig zijn, is de vraag met hoeveel en in welke omstandigheden en vooral hoe zal de aarde er in de verre of nabije toekomst uitzien? Een paradijs met een rijke biodiversiteit en een aangename veilige plek of een hel met weinig of geen natuur en constant geweld en balanceren op het randje van overleven?

    PARADISE OR OBLIVION?

    Binnen pakweg een goeie 2 maand weten we wie gelijk heeft.
    Mag ik een beetje erg op mijn ego steunen en hopen dat ik als non believer gelijk heb?
    En als het dan toch fout loopt?
    See you in heaven or hell.

    19-10-2012 om 08:24 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (11)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!