-De vraag des levens is: Gaan we door of slaan we af? Maar voor de meesten is het: Slaan we door of gaan we af? -Geluk is als een zeepbel die je voorzichtig tot leven blaast, maar grijp je ernaar dan is het stuk! -Ik heb ze nog steeds alle 5 op een rij, ze werken alleen in ploegendiensten -Er zijn 3 soorten mensen in de wereld: diegenen die er voor zorgen dat er iets gebeurt, diegenen die kijken naar hoe dingen gebeuren en diegenen die zich afvragen wat er gebeurd is
-Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging. Ik ben niet eigenwijs, mijn manier is gewoon beter
-We realiseren ons pas hoe goed ons geheugen is als we iets proberen te vergeten
-Als mannen ongesteld zouden zijn, dan weet ik zeker dat ze op zouden scheppen over de grootte van hun tampon
-Je moet voor jezelf de lat zo hoog mogelijk leggen, dan kun je er makkelijker onder door -Als je tot je nek in de shit zit, laat dan je hoofd niet hangen
-Hoe lang een minuut duurt, hangt er van af aan welke kant van de wc-deur je je bevindt -Vroeger was ik een twijfelaar, ik ben daar nu niet meer zo zeker van.
-Bier zonder alcohol is als een beha aan de waslijn, het beste is eruit
-Ik hou niet van regen, maar wel van spetters
-Een decolleté is als de zon: je mag er naar kijken maar je moet er niet in staren. -Ten gevolge van de crisis is het licht aan het einde van de tunnel tijdelijk uitgeschakeld
Indien je niet wordt zoals de minsten der mijnen..
Wie de katholieke school doorlopen heeft, zal die quote uit de bijbel wel kennen. Hier -ten huize van Natoken - wordt die zin met de regelmaat van een klok gezegd ( zelfs mijn slaapgenoot kent die al ) als één van ons beiden een " zotte streek" uithaalt! En over dat "kinderlijke " wil ik het nu vandaag hebben zie! Vele jaren geleden, toen ik zo'n jaar of 9 was, besefte ik voor het eerst dat ik ooit zou opgroeien. Hoe dat kwam? We hadden toen bezoek van mensen die ik nauwelijks kende. Het dochtertje van het gezin was zo'n 12 jaar denk ik, net geen kind, maar ook geen volwassene al liep ze met een air van volwassenheid tussen ons de andere kinderen. Ze liet ons duidelijk merken dat zij al groot was en dat wij nog klein waren. Er waren al eerder kinderen van die leeftijd bij ons komen spelen en met een zus die 6 jaar ouder was had ik al wat "ervaring". Het was dus niet haar houding die zo anders was. Wat wel anders was aan haar, was dat ze al borsten had. Voor een kind van 9 was dat toen toch moeilijk te bevatten: ze was nog een kind, maar leek ook al op een groot mens. En ik bleef me afvragen: "Zal ik ook zo'n borsten hebben op mijn 12de?".
Ineens leek 12 zo oud. Toen ze ons herhaaldelijk op haar leeftijd wees, flapte ik eruit: "Dan ben jij bijna getrouwd!". Het meisje schrok enorm en leek ineens terug een klein kind. Ze zei: "Nee, daar ben ik toch te jong voor?". Ze was ineens niet meer zo trots op haar vrouwenlichaam. Het was nu een teken dat ze groot was en dat wou ze nog niet. Ik weet dat ik toen naar haar opkeek maar toch dacht: Op mijn 12de zal ik ook borsten hebben en dan zal ik ook spijt hebben dat ik geen kind meer ben. Dan kan ik nu dus best veel spelen!.
Maar op mijn 12de had ik nog niet echt zin in mijn "groeiend vrouwenlichaam". Ik had ook niet het gevoel dat ik veranderd was. Ergens had ik gedacht dat ik bij het afsluiten van mijn kindertijd me anders zou voelen. Hoe anders wist ik niet en spijt had ik ook niet. Ik was nog altijd mezelf en had nog altijd dezelfde kinderlijke kronkels. Misschien zou ik me later anders voelen? Misschien zou ik innerlijk pas veranderen als ik 18 was?
Meisjes van 18 leken zo volwassen. Als zij iets kinderlijks deden, was het ongepast in mijn ogen. Zij waren immers groot en moesten beter weten. Maar toen ik 18 werd, wist ik niet beter. Mijn interesses waren een beetje veranderd, maar ergens in mij was er nog dat kind. Misschien word ik volwassen als ik trouw?
Maar trouwen bracht geen verandering. Ik voelde me met het verstrijken van de jaren wel wijzer en kinderen veranderden wel veel, maar de kinderlijke kronkels zochten zich altijd een weg door mijn volwassen gedachten. Mijn lichaam werd ouder, maar mijn essentie bleef. Tussen mijn 35 en40ste begon ik te beseffen dat volwassenen niet anders waren dan kinderen. We blijven kinderen en diep in ons hart verlangen we ernaar om terug te spelen en gek te doen, maar de dagelijkse beslommeringen houden ons tegen.
Als ik nu naar mezelf kijk of andere mensen van mijn leeftijd zie, vraag ik me nog zelden af hoe ze vroeger waren. Ervaringen hebben hen misschien voorzichtiger gemaakt en hun handelingen zijn door de jaren heen zelfverzekerd geworden, maar ik hoop dat diep in hun hart ze nog altijd een stuk van dat kind meedragen. Ik in ieder geval wel!!
De dag van vandaag hoef ik me niet meer af te vragen hoe ik later zal zijn want ik leef nu in dat later. Ik probeer nu mijn schouders te rechten en me minder te haasten dan vroeger, maar ik zal altijd ik blijven. En net als vroeger zal ik mijn gezinsgenoten blijven gek maken met mijn vaak impulsieve handelingen en net als toen zal ik zelfs op mijn 90ste ( als ik zover geraak) met de achterkleinkinderen vrolijk PacMan spelen met onze boterhammen... . Dat hoop ik toch!
In mijn vorig logje zagen jullie me al in een futuristisch bejaardentehuis Ik begrijp perfect dat sommigen het moeilijk hadden met mijn " cynische humor" maar soms is dat de enige manier om doomdenken wat vooruit te schuiven want eerlijk...Als je als senior vooruit durft te kijken is het niet altijd rozengeur en maneschijn en ik wil daar NU nog niet te diep op ingaan en al zorgen maken. Eens zover zie ik het wel, wat niet wil zeggen dat ik het negeer maar eerder met een vleugje cynisme benader of er luchtig over doe...Het leven is soms al ernstig genoeg en " humor" kan in veel gevallen de enig afscherming zijn . Sorry als mijn vorm van humor bij sommigen verkeerd overkwam maar soms moet je bepaalde toekomstmogelijkheden weglachen om niet depri te worden dus.... Om toch nog even op die rusthuizen terug te komen...Om daar te geraken moet je ook oud of hulpbehoevend worden en laat juist daar het schoentje wringen. Iedereen wordt oud maar niemand wil het. Er worden miljarden verdiend aan mensen die het niet "gracieus" kunnen, ouder worden. Ik denk dat ik met mijn logje weer bij een paar mensen op de schopstoel zal terecht komen ( ) maar beter zo dan dat men klakkeloos mijn blog voorbij gaat. Een pittig tegenwoordje af en toe moet kunnen zolang het maar goedbedoeld is! Dit plaatje staat ook op mijn blog en ik vind het goed passen bij mezellf
Daar ga ik dan! Ik vond het geen enkel probleem om dertig te worden, bij veertig dacht ik dat ik nog maar aan de helft was, alles lag nog open. Er zijn tal van mensen die op de helft van hun leven pas ontdekken dat ze kunnen schilderen, musiceren of schrijven. je moet maar denken dat de tweede helft van een voetbalmatch in vele gevallen spannender is dan de eerste. . Goed beschouwd kan je de eerste tien jaar van je leven niet echt meerekenen. Als je je die jaren nog kan herinneren, dan deed je weinig meer dan wat iedereen in zijn of haar eerste tien jaar doet: eten, slapen, spelen, groeien m.a.w het leven oefenen. Veel initiatief was er dan nog niet bij.
Na die veertig kwam de vijftig en die deed me even slikken en zestig dat wilde ik het liefst zo aan me laten voorbijgaan! Dat nu de zeventig nadert daar wil ik nog even niet te veel bij stilstaan. En toch is er ook iets positiefs aan ouder worden omdat je nieuwe ervaringen als makkelijker ervaart. Je bent minder angstig of zenuwachtig. Je weet al dat als je op je bek gaat, je daar overheen komt. Dat heb je al eens geleerd. Je weet ook dat je niet bang hoeft te zijn voor anderen, zij zijn net zo onzeker als jij. Dat leerde je uit ervaring. Als alles bij het oude blijft is er weinig te ervaren. Maar gek genoeg is verandering precies datgene waar mensen bang voor zijn. Voor sommigen vooral veranderingen in hun uiterlijke.
Persoonlijk vind ik plastische chirurgie maar zozo tenzij het echt nodig is. Ik vind iemand mooi als die zichzelf is. Ik kijk liever naar een doorleeft gezicht waaruit je kan opmaken dat die persoon geleefd en veel gelachen heeft wat beter is dan naar een strakke botoxkop. Een mens is niet lelijk als hij rimpels heeft want wie gelooft er nu in altijd jong te kunnen blijven? Met een volgespoten voorhoofd, weggesneden oogleden en strakgetrokken wangzakken kun je er misschien jong uitzien (al durf ik die discussie ook nog wel aan te gaan ), je bent toch echt geen vijfentwintig meer.
Wij kunnen maar beter het onvermijdelijke accepteren. Tegen alle mogelijkheden die het leven biedt, staat één heel groot onomkeerbaar feit: je wordt ouder en je gaat dood. Dat is de enige voorwaarde om mee te mogen doen. Als je daar niet mee akkoord kan gaan, heb je een probleem.
Dus zeg ik heel optimistisch: kom maar op met dat laatste kwartaal, ik heb er nog steeds zin in.
Dat van gisteren was een eendagsvlieg hoor ,maak jullie maar geen zorgen lieve mensen . Ik had tijd om mijn gedachten te ontdoen van spinnenwebben en zo ontstaan meestal nieuwe logjes!!
Onlangs hoorde ik op het nieuws dat in bepaalde rusthuizen besparingen gebeuren op pampers en eten om winst te maken...Schokkend en mensonterend vind ik dat waardoor mij aversie voor rusthuizen nog groeit! Gelukkig zijn er ook andere rusthuizen maar toch.. bemoedigend klinkt dat niet!
Zelf probeer ik nog zo weinig mogelijk bezig te zijn met de winter van mijn leven maar net zo min als ik decennia terug bezig was met het krijgen van kinderen, terwijl ik inmiddels toch echt al een zoon van bijna 41 en dochter van bijna 39 heb, het overkomt je toch als je lang mag leven. De tijd kruipt, zit je op de hielen en haalt je rechts in als je even niet oplet. En dan vraag ik me af hoe het zal zijn.. Zullen we de rit samen thuis mogen uitzitten mijn slaapgenoot en ik of wordt het ooit een bejaardentehuis voor één van ons beiden...? Zou dat wat voor mij zijn?
Ik probeer er mij wat bij voor te stellen bij dat eventuele bejaardenhuis van mijn toekomst. Mij fantasie slaat op hol en zie hier wat ik ervan verwacht!
Ik zie een groot, luchtig gebouw met kamers met grote ramen die uitzien op grote gezamenlijke tuinen , verzorgde wandelpaden en grote golf-en ontspanningsterreinen.Want deze oma wil nog lang fit blijven hoor! Terrasjes liggen verspreid onder schaduwrijke bomen. De ideale plek om met de blogvrienden te keuvelen want die zijn er natuurlijk bij!! In de brede, hagelwitte gangen en de ruime recreatie -en fitnesszalen klinken de godganse dag om de haverklap herkenningstunes van ouderwetse smartphones en iPad's op topvolume, omdat de eigenaars hardhorend zijn.
Een greep uit de top 10 gesprekken van de bewoners..
"Ben ik dat?" vraagt ergens een oude heertje met een kloddertje pudding op zijn stropdas.
"Hè?" roept het oude dametje naast hem. "Is dat mijn telefoon?" vraagt het heertje wat luider. "Ja, natuurlijk," zegt het dametje ietwat geïrriteerd. "Ik heb een blackberry, dat weet je best. Die klinken heel anders. Bovendien doet mijn wi-fi al de hele dag raar. Ik zal m straks even rebooten."
Grote breedbeeldschermen sieren de muren en nodigen ons oudjes uit om te genieten van onze favoriete film want de videoclips en games die kleinkinderen uit hun comm-chips toveren, vinden het dametje en het heertje maar niets. Ik heb het gewoon liever ouderwets, zegt het dametje vastberaden als men er haar over aanspreekt. Nooit iets mis mee geweest, dus dat is het nu ook niet.
Een groepje bejaarde mannen vertellen nog steeds pikante grappen tegen de verpleegsters, dat zal ook nooit veranderen. Er wordt daarbij gierend in zijden gepord, maar de buurmannen verstaan het niet altijd.
Ergens in een hoek van de bezoekruimte zit een chagrijnig echtpaar dat op bezoek is. Hun dochter zit zich bij oma op schoot te irriteren aan de muziek die er in de bezoekersruimte klinkt. Waarom draaien ze hier altijd Lady Ga Ga? wil ze weten. Kindje toch, zegt oma hoofdschuddend. Dat is niet Lady Ga Ga, dat is Beyoncé'. Die kan je echt niet met elkaar vergelijken, schat. Die lijken niet eens op elkaar.
"Ik kan ze anders maar niet uit elkaar houden, zegt de kleindochter.
Dat heb je nu met die elektronische piepjes van tegenwoordig, antwoordt de oma. Alsof je naar een duet tussen een magnetron en een rekenmachine zit te luisteren. Na een tijdje geeft ze haar kleindochter een duwtje. Zo, en nu even van mijn schoot af, lieverd. Ze reikt naar haar rollator. Oma moet even een splinter uit haar ruggengraat duwen.
En de oma strompelt sloffend langs een tafeltje waaraan twee kale mannen zich niet echt concentreren op hun kaartspel, ze halen eerder herinneringen op. Even meeluisteren...? Hahahaha, buldert de één. En de elektronische sigaret, ken je die nog? Beide heren schateren van het lachen. Nee"! "De vibrator dan ? "giert de ander. Tranen worden weggeveegd, borrelglaasjes leeggedronken.
....... Zo zou het moeten zijn maar zo zal het nooit worden!! Ach,sommigen zullen zich wel vermaken in het bejaardentehuis van de toekomst maar omdat de werkelijkheid bij lange na mijn fantasie nog niet benadert, wil ik er liever nog niet aan denken.
De laatste dag van mei maar de zoveelste keer deze maand dat het een druilerige, donkere ochtend is. Ik trek de gordijnen open en zie de natte buitenwereld. Ik zucht. Ik haal de krant uit de brievenbus. Mijn tas thee staat dampend te wachten. Ik ga aan de keukentafel zitten en in afwachting dat mij slaapgenoot me gezelschap houdt, vouw ik de krant open. Ik ritsel door de paginas en zie de ellende van en in de wereld. Ik zucht en ik voel me gelaten. Ik heb geen zin in nadenken. Ik haal mijn schouders op voor alles wat de krant me onder de ogen duwt. Alsof niets me kan raken vandaag. Komt het door al het negatieve dat ik moet lezen? Ik weet het niet. Ik wil het niet weten vandaag. Ik zucht, ik wil luchtigheid, ik wil me nergens druk over maken. Het enige wat ik me wil afvragen is waarom ik me niets afvraag.( kan je volgen?) En zelfs dat wil ik eigenlijk niet weten. Ik zucht nog eens.
Ik wil zon, al moet ik ze zelf op mijn plafond schilderen. Ik wil vrolijkheid, al moet ik die geforceerd uit mijn lijf knijpen. Zal ik de gordijnen terug dichttrekken en alle lichten in huis aansteken? Artificiële warmte is nog altijd beter dan geen warmte al vreet dat dan weer de planeet op, maar daar wil ik vandaag niets over horen, me niets aantrekken, me geen zorgen maken, geen gewauwel, geen gepalaver, geen ernstige blikken, geen doordachte redevoeringen, alleen maar voor één dagje. Alleen maar voor vandaag. Ik zal me morgen terug het lot van de wereld aantrekken.
Vandaag doe ik eventjes niet mee. Dat heb ik net beslist. Ik zucht...van opluchting.
Hebben jullie het ook gehoord op canvas in terzake.... het West Vlaams is het schoonste dialect ter wereld!! Als de ministers op You-Tube hun sappigste West-Vlaams laten horen en dat een grote hit op de sociale media blijkt te zijn dan wil ik jullie helpen om nog wat bij te leren. Ani zit al op d'eerste réke en zal jundre elpne ze weetre olles van!!
t Zwien deur de bjèten joagen is verkozen tot de populairste West-Vlaamse uitdrukking en betekent " uit de bol gaan"
In de top tien stond ook nog:
Jet gene nagle vu aan zijn gat te scharten (heel arm zijn),
t Schoap ès de preute of (heel moe zijn)
en Scheur je puuste (maken dat je wegkomt).
Aj moe kak'n moej ka'n ( je moet doen wat je niet laten kan, uit het Eén programma De Ronde) En toen ik dat zag ...wat dacht je ? Toen besloot ik ook 't zwien deur de bjèten te joagen met veel meer van dat.... hopelijk kunnen jullie me volgen! ( )
-z'ed een muule van lintjes: veel praatjes.
- tis n echte zurkeltrutte.( een naïeve, belachelijke vrouw of kwezel; iemand die alles verkeerd begrijpt of doet.)
- woar is den ullewupper?: flessenopener vb:'t joenk ee weere nie gepeisd! Bier mô gin ullewupper!
-'t ging were in een schoffelscheute; gejaagd , zonder nadenken - dat klièt is bemokkeld: wat bevuild
- Kwitsoender wat dat ie goat doen? : ik ben benieuwd..
- Wuk zeg je? Wat zeg je?
- Kunt ge tne kee herhaolen altemets? Kanje het soms eens herhalen?
- Doavanswege: Wat dat betreft
- Zo nen kalisjeklutser: Losbol,onbetrouwbaar iemand
- Katjeduk spelen: Verstoppertje
spelen - Zis oaltied kontekeravregs :Tegendraads
- Pas op t gaot ommeklooin: Omver vallen of omkeren - Ge moet da piaenewies doen: Heel zachtjes
- Ze zin were aan trottekotten: De boel overhoop zetten
- Zis were nogal getuttematooid: Opgedirkt
- Da is echt zin weegaorde: Zijn evenbeeld
Ze doen hier in de buurt zo hun best om mij Antwaorps te leren dat ik tot een wederdienst bereid ben!! Nen dikkn piepre voor ol de bezoekers!
Vroeger..., toen 4 nog 6 was.
Vroeger..., toen de Batavieren nog tegen de Batavijven vochten.
Vroeger..., toen de dinosaurussen nog niet van plastic waren.
Vroeger..., toen de konijnen nog slagtanden hadden.
Vroeger..., toen de lucht nog schoon was en de seks nog vies.
Vroeger..., toen de mannen van staal en de boten van hout waren.
Vroeger..., toen de sandwich nog gewoon een boterham was.
Vroeger..., toen de spijkers nog van hout waren.
Vroeger..., toen de vibrators nog op diesel liepen.
Vroeger..., toen een barcode nog normen en waarden in de kroeg waren.
Vroeger..., toen er nog 7 in een six-pack zaten.
Vroeger..., toen er nog mobieltjes met draaischijven waren.
Vroeger..., toen er nog zwart-wit plasma tv's waren.
Vroeger..., toen het paard van Troye nog een pony was.
Vroeger..., toen je je vrouw nog gewoon serieus kon nemen.
Vroeger..., toen WC-papier nog aan beide kanten werd gebruikt....
ALFA ROMEO - Alleen Lastige Flut Auto's Roesten Onder Meest Eenvoudige Omstandigheden
AUDI - Als U Duwen Interesseert
BMW - Boeren Mest Wagen
/Bucht Met Wieltjes CITROEN - Claxon Indrukken Terwijl Roestig Onderstel Even Nivelleert DAF - Duwen Anders Fietsen
DAIHATSU - Dit Autootje Is Helemaal Automatisch Technisch Sloopklaar Uitgerust
FIAT - Fiasco In Auto Techniek FORD - Fijne Onderdelen Rammelen Dagelijks
HONDA - Hoge Onderhoudskosten Na Dure Aanschaf
JAGUAR - Jarenlang Allerlei Gecompliceerde Unieke Autotechnische Revisies
LADA - Lelijkste Afval Der Autotechniek
LANCIA - Lullig Autootje Naar Catastrofale Italiaanse Afbeelding
MAZDA - Miserabele Auto Zonder Degelijke Afwerking MERCEDES - Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip
NISSAN - Na Iedere Start Snel Alles Nakijken
OPEL - Ons Product Eist Levens
of - Overal Pech En Lawaai
PEUGEOT - Probeer Eens Uw Geluk En Ondervind Trammelant
RENAULT - Rotzooi En Narigheid Achtervolgen U Lange Tijd
ROVER - Roest Overal Voortijdig En Razendsnel SAAB - Stom Abnormaal Akelig Bakbeest
SEAT - Seriematige Ellende Als Toekomst
SKODA - Schuddend Klaarkomen Op De Achterbank
SUBARU - Steeds Uitermate Belachelijke Abnormale Rammelende Uitvinding
SUZUKI - Sjees U Zelf Uw Kist In
TOYOTA - Totaal Onveilig Japans Ontwerp Tegen Afvalprijs
VOLVO - Volgens Onze Leraren Volkomen Onveilig
VW - Volkomen Waardeloos , Vouw Wagen , Vuil Wijf!
Met je brillenkoker teruggaan omdat je bril niet gaar wordt, is nooit grappig. Een spin die wordt afgewezen als webdesigner is nooit grappig.
Aangereden worden door een goocheltruc, is nooit grappig. Achterin de kerk roepen dat je de kogel hebt gevonden, is nooit grappig.
Af en toe seks met Klaas Vaak, is nooit grappig.
Alles breken omdat je in herhaling blijft vallen, is nooit grappig.
Belletje trekken in een fietsenstalling, is nooit grappig.
Met je baard tussen de spaken van je snorfiets blijven hangen is nooit grappig. Dikke vandalen die ruzie opzoeken, zijn nooit grappig.
Je fotorolletje naar een ontwikkelingsland sturen is nooit grappig.
Bemiddelen in een geschil tussen twee bananen, is nooit grappig. Blaren oplopen bij een lopend buffet, is nooit grappig.
Chauffeur zijn op een collectebus, is nooit grappig. Confetti kopen voor op je snipperdag, is nooit grappig.
De cursus lassen voor beginners die is afgelast, is nooit grappig.
De kaft van de Koran scheiden, is nooit grappig.
Ik schreef jouw naam in het zand
Maar de zee spoelde hem weg. Ik schreef jouw naam in de kruimels Maar de vogels aten ze op. Ik schreef jouw naam in mijn hart
En daar zit hij nog steeds.
Gisteren kreeg ik op een vraag het volgende antwoord: Joost mag het weten! Ik vroeg me af waar dat gezegde eigenlijk vandaan komt! Google help!!
Wanneer je echt geen idee hebt hoe iets komt of in elkaar steekt, kan je dat verwoorden door de uitdrukking Joost mag het weten te gebruiken. Deze uitdrukking bestaat al lang in de Nederlandse taal, maar betekent dat dan dat er ooit een Joost was die er om bekend stond dat hij veel wist? En zo ja, wie was deze Joost dan eigenlijk?
Deze bekende uitdrukking werd vroeger wel eens toegeschreven aan een van de beroemdste Joosten uit de Nederlandse geschiedenis, de Nederlandse dichter Joost van den Vondel (1587-1679), maar dit berust op een misverstand. Omdat hij zo beroemd is bestaat wel de uitdrukking Dat mag Joost van den Vondel weten, maar deze uitdrukking is pas later in de Nederlandse taal geïntroduceerd dan Joost mag het weten. Joost van den Vondel is dus niet de alwetende Joost waar in de uitdrukking naar verwezen wordt.
De duivel
Joost is namelijk een benaming voor de duivel. Er zijn in het Nederlands meer uitdrukkingen met het woord Joost in de betekenis van duivel, maar deze zijn minder bekend en worden tegenwoordig minder vaak gebruikt dan Joost mag het weten. Voorbeelden hiervan zijn : Joost speelt ermee en Dat Joost je moge halen. Er bestaat echter geen zekerheid over de manier waarop Joost in het Nederlands terecht is gekomen als benaming voor de duivel.
Eén van de theorieën is dat het woord oorspronkelijk stamt uit het Javaans en dat het later via de onderlinge contacten tussen Javanen en Nederlanders terecht is gekomen in de Nederlandse taal. In het Javaans bestaat het woord dejos, afkomstig van het Portugese woord deos, dat godheid betekent. Door de Nederlanders zou dit woord later verbasterd zijn tot Joost. Maar bij deze theorie blijft het gissen hoe een woord met als oorspronkelijke betekenis godheid later juist gebruikt zou worden om de duivel mee aan te duiden.
Een andere theorie houdt in dat de oorsprong van het woord Joost niet in het Javaans maar in het Chinees gezocht moet worden. Boeddhistische Chinezen hadden de gewoonte om een kistje te vereren waar een houten beeltenis van Boeddha in zat, dit kistje heette Tshoe-tszé. Nederlanders kwamen in contact met Chinezen door de handel. Het woord Tshoe-tszé zou vervolgens verbasterd zijn tot Joost, maar ook in deze theorie is het niet helemaal duidelijk hoe een Chinese godheid uiteindelijk symbool kwam te staan voor de duivel. Een mogelijkheid is dat de betekenis van Joost verschoven is van een verzamelnaam voor heidense goden naar een naam voor de duivel.
Er zijn overigens ook nog mensen die menen dat Joost in de uitdrukking Joost mag het weten helemaal niet afkomstig is uit een andere taal, maar dat het simpelweg te maken heeft met de gewoonte om een alledaagse Nederlandse voornaam te geven aan de duivel. Er zijn namelijk ook uitdrukkingen bekend waarin de duivel Hein, Hans of Piet wordt genoemd. Waarom Joost duivel is gaan betekenen, is dus niet helemaal duidelijk, maar wel staat in ieder geval vast dat met de naam Joost in de uitdrukking Joost mag het weten de duivel wordt bedoeld. Het is maar dat je het weet!
Hebben jullie dat ook gezien? Hoog tussen de wolken verscheen er vandaag af en toe zon rond warm ding dat ze zon noemen. Blijkbaar is dat heel ongewoon in onze contreien dus heb ik er vandaag van genoten . Mijn bloementuin fleurde precies wat op en .. het was het moment om het gras af te rijden. Maar omdat ik mijn halfbedde ook wat zon gun, liet ik dat maar aan hem over
Om meer van die dagen te krijgen even een ode aan de zon!
Ik zoek je elke morgen in de gouden ochtendstond.
Om jou te zien, reis ik desnoods de hele wereld rond.
Ik kan jou niet missen, niet eens één enkele dag. Blij dat ik je zomaar volgen mag. Ik zag je in Nieuw-Mexico, in de wijnen van Oud Sluis,
in Memphis kleinste studio, door de ramen van mijn huis,
het strand van Ipanema, de parken van Madrid.
Jij bent de godin die ik aanbid.
Dit is mijn ode aan de zon, mijn ode aan de zon.
Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte. I k omarm je.
Stralend aan de hemel, vurig, heet en fel.
Samen met de regen, kermis in de hel. Je werd door God geschapen.
Of was het andersom?
Niemand weet hoe het echt begon.
Dit is mijn ode aan de zon,
mijn ode aan de zon. Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte.
Ik omarm je elke dag,
Elke nacht hou jij de wacht. Je laat me nooit echt alleen.
Ik zing ook voor de sterren en voor elke nieuwe maan. Die stil beseft dat zonder jou haar licht niet zou bestaan. En als je wil gaan slapen, dan ga ik met je mee. We zinken samen langzaam in de zee.
Dit is mijn ode aan de zon,
mijn ode aan de zon.
Ik zing een feestlied voor de bron,
van licht en warmte.
Ik omarm je.
Bart Herman
Als zelfs de bloemen huilen, de zon haar stralen niet laat zien Wil ik niet meer gaan schuilen maar foto's schieten een stuk of tien!!
Karamellenverzen voor een karamellenweer, haha!!
Het is nu al een tijdje een echt Belgische weertje: regen, regen en nog eens regen. ( met uitzondering van zondag , gelukkig!) Veel personen worden er behoorlijk flauw van, zelfs de bloemen en de planten treuren. En toch valt er iets positiefs te beleven aan hun verdriet. Het is prachtig om te zien hoe regendruppels parelen op die bloemen. De natuur tovert kunst en deze leerling tovenaar ( oei, mijn nekske zet uit haha) heeft zich dan maar aan een paar shots gewaagd!
Ik wil geen polemiek uitlokken maar gewoon een bedenking nadat ik vrijdag een vriendin die enkele weken terug een borstamputatie onderging, bezocht...
Angelina Jolie is naar buiten getreden om te vertellen over haar preventieve borstamputatie. Het is zeker moedig van zo een beroemde persoonlijkheid om daarmee naar buiten te komen maar vele andere vrouwen ondergaan ook zo'n medische ingreep soms uit noodzaak om hun leven te behouden. Waarom maakt die amputatie Angelina dan zo speciaal? Zoals in het begin al gezegd, heb ik in de vriendenkring een dame van 50 die 2 weken terug een borstamputatie onderging omwille van kanker en ook onder de blogvriendinnen zijn er dames die recent zon ingreep meemaakten, maar over hen wordt niet geschreven
Ik weet het, ik heb helemaal geen reden om me hierin te mengen want heb gelukkig nog niet zon
gewichtige, ingrijpende ingreep moeten ondergaan maar mijn hart gaat uit naar al die vrouwen die in de anonimiteit hun strijd uitvechten zonder al die peptalk die Angelina zeker krijgt. Ook zij zijn heldinnen die moeten gesteund en opgevangen worden.
Omdat hun ingreep niet preventief was maar vaak levensnoodzakelijk hebben ze er vaak nog bestralingen of chemo er bovenop met alle bekende nevenwerkingen want die behandeling laat sporen na en vaak een geschonden zelfbeeld . Na de behandelingen ontstaat er een keerpunt in de zin van: hoe kan ik het vechten voor mijn leven vervangen door het weer oppakken van mijn leven want zeker weten dat ook die vrouwen zich het liefst weer vrouw willen voelen en leven! Dat is zeker niet altijd gemakkelijk. Daarom graag ook voor die vrouwen een moment van aandacht en een blijk van grote bewondering maar vooral een stevige knuffel!
Ik wil dit onderwerp afsluiten met het volgende:
Ogen die niet op anderen gericht zijn, worden mat
Handen die geen tederheid uitdragen, worden ruw. ( Ruth Cohn)
Ze zijn weg de vogeltjes die ik hier al een paar keer met fotootjes aan jullie toonde...Ik zag het lege nestje en dacht zomaar.. zou die moeder vogel nu ook lijden aan een lege nest syndroom en hop.. ik had weer stof voor een logje!! haha
Als kinderen het nest verlaten, gebeurt dit tijdens een periode wanneer er ook andere veranderingen plaatsvinden. Vaak valt de periode waarin de kinderen het huis verlaten samen met de menopauze. Je voelt je overbodig en dat terwijl je al last hebt van opvliegers, slapeloosheid en lusteloosheid. Vrijwel iedereen ervaart op de één of andere manier de symptomen van het lege nest syndroom: het is stil in huis, je doel is weg, je weet je geen raad met al die ruimte en extra tijd. Je zit dan ook nog eens ongeveer in de helft van je leven en dat zet ook aan tot nadenken. Wil ik nu mijn leven verderzetten zoals ik het de eerste helft heb gedaan of net niet?
Hoeveel kinderen je ook hebt, het eerste kind dat het ouderlijk huis verlaat, heeft een behoorlijke invloed op de rest van het gezin. De eerste verricht letterlijk baanbrekend werk: doordat hij of zij het huis uitgaat, realiseer je je dat er een nieuwe periode in jouw leven is aangebroken. Gaat de laatste het huis uit dan sluit je daarmee definitief een periode af. Je bent nog steeds ouder, maar geen fulltime verzorger meer. De kinderen zijn volwassen, ze kunnen zich handhaven in de maatschappij. Uiteraard ben je vanaf de zijlijn nog steeds bij hen betrokken, maar het huis is weer van jou en jouw partner al mag je het niet radicaliseren, want de kinderen blijven nog wel wat hulp nodig hebben, hetzij op een andere manier. Dat de kinderen het huis verlaten gebeurt niet zomaar van de ene dag op de andere. Dat gebeurt meestal geleidelijk. Vaak gaan ze eerst op kot en zo gaan ze dan beetje bij beetje uit huis verdwijnen.
En dan opeens krijgt je als ouders te maken met een leegte en die moet je op een andere manier vullen en je moet ook op een andere manier met elkaar als partner leren omgaan. Dat is meestal niet in twee weken allemaal verwerkt. Dat kan ook niet, het kost tijd. Ook ik heb het zo ervaren toen onze oudste na 5 j unief twee maanden voor hij afstudeerde doodgewoon aankondigde dat hij een studio zocht voor daarna. Ik had mij voorgesteld dat hij terug naar huis zou komen en we verder konden gaan zoals voordien. Niet dus! Het heeft even geduurd voor ik mij met die gedachte kon verzoenen. Maar uiteindelijk bleek dit de enige juiste keuze geweest te zijn! ....
Het uitvliegen van de kinderen , aan de ene kant een keerpunt in het leven, aan de andere kant is het gewoon een onderdeel ervan. Als moeder ga je door diverse fases heen. De eerste schooldag van je kinderen, de eerste keer alleen buitenspelen dag, de eerste keer niet willen praten dag etc. Maar aan alles wen je en geloof mij,je gaat ook weer genieten.
Ik ging ook nadenken over hoe ik mijn kinderen had grootgebracht. Ik kwam en kom dingen tegen die ik achteraf anders gedaan zou hebben en dingen waarvan ik denk: toch maar goed dat ik dat toen zo gedaan heb..
Eerlijk gezegd heb ik dat lege nest syndroom niet meer. Ik zie mijn kinderen een kleinkinderen regelmatig. En als ze komen of ik bij hen ben, is het allemaal heel gemoedelijk.
Wij voelen ons nog allemaal verbonden aan elkaar zoals altijd. Ja... loslaten is een van de moeilijkste dingen die er is en helemaal loslaten kan volgens mij ook niet, het zijn en blijven voor altijd je kinderen.
Ja, allerhande gevoelens overspoelden mij ook. Ik vond het een moeilijke verandering maar troost je, ik ben er niet gek van geworden hoor. Je draait zomaar niet door.
Het is de normaalste zaak van de wereld dat je voor zo iets ingrijpends de tijd nodig hebt.
Intussen zijn er veel jaren voorbij gegaan sinds de laatste het huis verliet maar ik kan nu rustig zeggen dat ik het goed vind zoals het nu is.
Mijn halfbedde en ik hebben weer volop tijd voor elkaar en onze hobbies. Voorheen waren de kinderen nr 1. Nu staan wij weer centraal zoals in het begin toen het allemaal begon met verliefd zijn, trouwen, kinderen krijgen, carrière maken, zorgen voor het gezin. Minstens twintig jaar ben je als (echt)paar hiermee volop mee bezig. Energie en tijd worden verdeeld om alles zo goed mogelijk draaiend te houden. Aan de relatie samen kom je vaak niet echt toe. Maar dan is het zover, het laatste kind gaat het huis uit en je hebt weer volop tijd voor mekaar.
Nochtans beweren Britse onderzoekers dat het lege nest syndroom een mythe is.
Volgens hen zijn ouders van wie de kinderen het huis uit trekken juist gelukkiger dan ouders van kinderen die thuis blijven wonen. Dat lege nest syndroom zou onwaar zijn .Wanneer kinderen het huis verlaten, zijn ouders juist blij en gelukkig. Ze zijn trots op hun kinderen en vinden het fantastisch dat ze het in hun eentje redden. Wanneer kinderen thuis blijven, denken ouders vaak dat ze iets verkeerds gedaan hebben omdat hun kinderen niet zelfstandig genoeg zijn. Er ontstaan dan ook vaak discussies en ze lopen een hoger risico om een depressie op te lopen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen zeker?
Vriendschap een woord waar ik even mee aan het spelen ging....
Van de vele mensen in je leven
Reiken er slechts enkelen tot dichtbij
Iedereen zegt gemakkelijk "wat is er?"
Enkelen slechts zullen zeggen "kom bij mij" Naaste vrienden moet je koesteren Daarvan ontmoet je er in je leven slechts een paar
Samen sta je sterk.
Crisissen bespreek je met elkaar
Huilen of lachen, alles mag Altijd zijn ze er, dag en nacht
Pas dan kun je spreken van vriendschap.
Ik weet dat dit de categorie dagboek en bedenkingen is maar.. Vandaag zeg ik het toch nog eens met bloemen ipv met woorden maar nu vanuit het hart van de bloem.
Een Nederlandse vriendin is echt een fotofreakske maar dan in de goede zin van het woord en wat meer is.. ze geeft graag haar kennis door en ik sta er helemaal voor open dus op haar aanraden heb ik de recente bloemen hier even vanuit een nadere hoek benaderd en er valt echt iets te lezen in elk bloemenhart!
Alleen stond er wat teveel wind maar ja... ik kon niet wachten!! Als de "juf" langskomt zal ze zeker nog een paar tips hebben Maar tot dan Geniet mee en sta even verwonderd van de pracht van de natuur!
)
) als één van ons beiden een " zotte streek" uithaalt! En over dat "kinderlijke " wil ik het nu vandaag hebben zie!
. Dat hoop ik toch!
) maar beter zo dan dat men klakkeloos mijn blog voorbij gaat. Een pittig tegenwoordje af en toe moet kunnen zolang het maar goedbedoeld is!
)
