Even inspiratieloos dus grijp ik naar iets anders nl een vraag voor hoogbegaafden ! Goed lezen en dan nadenken.
Je rijdt in een auto, met constante snelheid, met aan je linkerhand een afgrond. Rechts van je rijdt een brandweerwagen, met dezelfde constante snelheid, waarvan het lijkt alsof hij je wil inhalen. Voor je rent een varken, nog groter dan jouw auto, ook met dezelfde constante snelheid. Vlak achter je vliegt een helikopter, vlak boven de grond, ook weer met dezelfde constante snelheid.
De vraag: Hoe kun je stoppen, zonder dat er ongelukken gebeuren?
Ik heb het al gezegd alleen iets voor hoogbegaafden...
Worden jullie ook wekelijks een paar keer opgebeld door onbekenden die het blijkbaar " altijd goed met je voor hebben" want ze hebben een probleem gezien en willen je uit de nood helpen? Ik begin die nummers al te herkennen, trouwens telefoons vanuit het buitenland ( Groot Brittanië , Oostenrijk, Frankrijk enz) die neem ik zelfs niet meer op! Als het echt iemand is die ons wil spreken den bellen ze wel terug, denk ik dan maar! Het wordt echt een pest hoe men probeert om je privacy te onderscheppen.. Waar en hoe geraken ze aan je privé nr zowel vast als mobiel? Leven wij eigenlijk nog wel in een wereld waar we vrij en onbezorgd kunnen handelen of is Big Brother altijd en overal aanwezig?
Vroeger was het heel simpel.... Je wilde niet gestoord worden dus deed je het volgende.....
De schoenen ( sneakers) die jullie onder dit rubriekje zien, zijn het campagnebeeld van de recente dure sportschoenen van Balenciaga! Als je weet dat ze hiervoor zo’n 1.450 euro vragen dan valt mijn broek af! Ik dacht dat ik het ergste al gezien heb met die jeans met gaten en rafels. Je zal als ouder maar moeten betalen voor zo’n kapotte broek, je ergert je daar toch aan dood? Maar neen, het kan nog erger.
Het is waanzinnig hoe het modehuis Balenciaga hun laatste nieuw product promoot! De afgebeelde schoenen (!!) zien er uit alsof ze al 20 festivals overleefd hebben, vervolgens in brand werden gestoken en dan gedoofd met rioolwater! Op de rand staat nog met alcoholstift “ Balenciaga” geschreven. Ze zijn gelimiteerd tot 100 stuks en kosten 1450 euro per paar! Een collectors item heet dat duidelijk overgedragen exemplaar! Kapotte schoenen aan absurde prijzen wie bedenkt zoiets en vooral wie koopt zoiets?
In een tijd waar duurzaamheid een hot topic is, kan je de vraag stellen of dit nu getuigt van goede smaak!! Toen wij jong waren ( ik weet het, voor de jongeren ben je een zaag als je zo begint!!) zou het een schande geweest zijn om met zo’n schoenen naar buiten te komen tenzij je echt op de armoedegrens balanceerde. Schoenen werden opgelapt tot ze op waren . Blijkbaar moet je nu zo sjofel en slordig gekleed rondlopen om erbij te horen. Waarbij? Bij diegenen die absoluut willen bewijzen dat ze dat “ kunnen en willen” betalen. Waar is de fierheid en de wens om er netjes bij te lopen naar toe?
Ik volg al een tijdje niet meer al doe ik nog zo mijn best maar dit…. Neen geef mij maar een paar gemakkelijke, degelijke schoenen waarmee ik durf buiten komen en die nog staan bij mijn outfit ook!.
Heb je ook al gemerkt dat je winkelkar steeds leger wordt maar je uitgaven steeds hoger? De klacht van vandaag vrees ik en we zitten nog niet aan het einde van die historie en dat allemaal door 1 persoon die de vrede niet nodig vindt en zo de wereld op zijn kop zet!
Dat bewijst maar weer eens hoe erg afhankelijk we geworden zijn van de industrie....Weinigen telen nog zelf hun groeten of fruit, dieren worden als pets gehouden terwijl vroeger dieren gehouden werden om ze dan te slachten. Pleit ik hier om zelf terug dieren te houden om ze dan te slachten? Neen, maar zo lang we massaal vlees eten kunnen we niet anders dan dieren blijven kweken voor comsumptie! Ik ben geen vegetarier maar heb het eten van vlees toch wat aangepast!
Voor verwarming en energie moeten we al naar het buitenland om reserve te kopen...al beginnen velen het nut van zonnepanelen en windenergie te waarderen! Niets is meer zoals het vroeger was.
Moeten we daar triestig om zijn? Neen, maar wel verstandig omgaan met de hedendaagse mogelijkheden en toch ook wat meer aan de toekomst denken want onze kinderen en kleinkinderen willen ook nog een redelijk comfortabel leven!
Ik denk dat dit onderwerp op veel plaatsen te sprake komt de dag van vandaag want rooskleurig ziet het er niet uit?
Het plaatje is gewoon maar een andere manier om te zeggen hoe de realiteit stilaan wordt! En mijn bedenking erbij ... vanaf 4 loop je wellicht op blote voeten!!!
De koekoek roept, de merel fluit, de mus tsjilpt opgetogen. Sa, jongen, wipt de nesten uit, de velden ingevlogen.... Wie kent nog dat Vlaams volkslied?
We zijn bijna half mei en de natuur wurmt zich al een tijd uit haar winterverpakking. Bomen en struiken tonen trots hun pril gebladerte, bloemen maken reclame om insecten aan te trekken, vogels repeteren eindeloos, kikkers concerteren luidruchtig, de zon geeft van katoen …
Ik zat op een bank aan de rand van het bos hier in de buurt van al dat glorieuze fraais te genieten toen plots twee dames in mijn blikveld opdoemden, gehuld in roekeloos strakke broeken en tietse borstrokjes in opzichtig fluoroze en fluogeel en voorzien van panoramische halsuitsnijdingen, waarin je met een smak omlaag stortte, indien je al niet kopje-onder ging.:) Ja ik heb goed gekeken al ben ik geen man :)
Niettegenstaande hun “ sportieve outfit” gaven ze zich geen van beiden aan sportieve activiteiten over. Wat ze deden, kon je zelfs moeilijk wandelen noemen. Ze kwamen aandweilen en hadden volstrekt geen oog voor de natuur rondom, want ze staarden onafgebroken naar de schermpjes van de Ipones die ze in hun hand hielden en tokkelden als bezetenen op de ruitjes ervan. Ze liepen me zelfs voorbij zonder me te zien hoewel ik toch een wezen ben waar de Schepper extra aandacht aan besteedde. Eigen lof stinkt, ik weet het, maar als ik mezelf niet kietel, lach ik niet in deze stomme na-corona en onrustige tijden!.
Kijk, als ik Moeder Natuur was en ten prooi viel aan zoveel onverschilligheid dan zou ik die dames met bliksems bestoken, hun oren teisteren met gedonder als kanongebulder, snoeiharde regen op hen laten neergutsen, stormwinden laten waaien, vulkanen laten uitbarsten, de aarde laten beven, tsunami’s op ze afsturen......
Oei ik heb mij precies nogal laten gaan maar deed dat even deugd!
Gisteren is mijn PC gehackt en ik ben alles kwijt en moet dus vanaf nul herbeginnen. De laatste back up dateert van november 2021 dus redelijk wat recente zaken ben ik kwijt. Ik heb dus tijd nodig om mijn PC terug ok te krijgen want veel programma's moeten er terug opgezet worden... Jullie zien me dus een tijdje niet en ik kom daarom ook niet reageren want ben ook voor mijn blog bepaalde dingen kwijt die in Word opgeslagen waren en dat moet ik terugzetten maar de versie vanaf nov. 2021.
Hopelijk krjigen we hier alles terug ok. En oppassen mensen, wij doen het ook en hebben een virusscanner en toch...Het was geen beller gewoon een serieuze virus die mijn computer volledig deed crashen ..
Awel achter ons zeker, hoewel er ook nog een tijd voor ons ligt waarvan we niet de exacte lengte kennen!!
Waar is die tijd dat mijn ma mijn boterhammen smeerde en dat ze mijn schoenen dicht deed!
Waar is de tijd dat ik al eens een paar lappen op mijn gat kreeg om mij op het rechte pad te houden? Waar is de tijd dat ik voor het eerst naar school ging?
Waar is de tijd dat ik als braaf eerste communicantje bijna heilig verklaard werd, zo devoot liep ik er bij? Op mijn plechtige communie deed ik dat nog eens over maar misschien een ietsie pietsie minder devoot!
Ja waar zijn al die tijden naartoe??? Misschien voorbij omdat we uit de tijd uitgegroeid zijn en ook niet anders kunnen dan hem los te laten? Er zijn momenten die ons verlaten en waar we dan vol nostalgie aan terug denken....
Ik zie en kan het bijna nog ruiken hoe mijn kousen rookten tegen de Leuvense stoof terwijl ik boeken aan het verslinden was.
Ik zie ons ma nog pannenkoeken bakken op diezelfde Leuvense stoof op een koude winteravond.
Ik zie mij op een omgekeerde bierbak waar peter ijzer op geslagen had over het ijs van de overgelopen weide glijden.
Ik zie mij op een brede tak van onze kersenboom zitten met aan mijn oren een duo kersentakje en in mijn kinderhand een overvloed aan kersen terwijl niemand mij stoorde bij het lezen…
Ik zie mij zitten in die ijzeren tobbe die in de zomer een ganse dag in de zon stond zodat het water kon opwarmen en waar we dan ’s avonds in moesten om gewassen te worden.
Ik zie me een grote sneeuwman maken met op zijn hoofd een oude versleten klak van peter , twee ronde steenkolen als doordringende ogen, een wortel als neus een wollen sjaal waar de mot in gezeten had rond de nek en in zijn handen een aftandse bezem…
Ik zie me op donkere winteravonden achter een haag verscholen met aan een touw een uitgeholde biet waarin een kaars brandde, wachtend tot er iemand op de fiets voorbijkwam om dan met die biet te zwaaien . Dat “ spelletje” heeft zolang geduurd tot ik een flink pak slaag kreeg en jankend naar huis trok waar ik dan nog een toemaatje kreeg zodat de volgende dag niet mijn meest comfortabele was om op een harde schoolbank te zitten!
Ik zie mijn grootmoeder nog aan haar naaimachine zitten om weer eens “een winkelhaak” in mijn jurkje te stoppen.
Ik zie mij zitten op de pikdorser van de buurboer samen met zijn dochtertje- mijn speelmaatje-
Ik zie mij de zelfgemaakte draak ( door mijn peter) opsteken op de stoppelvelden als de tarwe met een zeis afgedaan was.
Ik zie mij zitten in de keuken op woensdagavond terwijl wij naar de radio luisterden en genoten van het cabaret van Will Ferdi en genoten van zijn sketches “ Peterke en Pépé”…
Ik zie mij als 10 jarige voor de jury van het Davidsfonds staan terwijl ik het gedicht” Boerke Naas” van Guido Gezelle “ naar voor bracht!
Ik zie mij voor het eerst naar het middelbaar vertrekken met een boekentas vol nieuwe spullen maar ook met een klein hartje… Ik zie mij 6 jaar later de deur van het middelbaar achter mij dichtrekken en vol moed overstappen naar een andere opleiding…
Ik zie mij zitten aan tafel op zondagavond om de laatste toetsen van mijn leerlingen te verbeteren terwijl de voetbaluitslagen afgelezen werden op de radio en daarna volgde het licht klassieke programma “Funiculì, funiculà” volgde .. een wekelijkse routine!
Ik zie mij met de armen vol bloemen en cadeautjes en met tranen in de ogen definitief afscheid nemen van de school waar ik les gaf omdat ik gekozen had om mijn liefste te volgen naar het buitenland…
Ik zie......ik zie........
Ik zie niks meer want ik ben verplicht met een traan achter mij te kijken naar zaken die nooit meer terugkomen!!!!!
Heb je gisteren ook op TV gezien hoe een Nederlandse tv-figuur met hetzelfde gemak als de presentator van de talkshow - die nota bene ging over de recente beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag - zei :“ Heeft niet elke gezonde jonge vent ooit een kaars in een bewusteloze , dronken date achtergelaten? Zo jongens ondereen?" Waarop de hele tafel aan het grappen sloeg en opperde dat het ook een honkbalknuppel had kunnen zijn! En de presentator en de gasten die lachten mee met de “ jeugdzonde” alsof het een billenkletser was!
Dat je anno 2022 na de Me Too-schandalen nog altijd grappend en grollend een verkrachting kan opbiechten op de nationale TV en dat de hele studio blijft meeschateren , is nauwelijks te geloven. Het is wraakroepend en hemeltergend . Zes jaar Me Too en een paar millennia beschavingen volstaan blijkbaar nog altijd niet om juist – lees: met een minimum aan menselijke empathie en normbesef- te reageren. Plots worden jonge mannen die beter moeten weten weer “ jongens” en wordt zwaar grensoverschrijdend gedrag “ een jeugdzonde”.
En dan maar roepen dat we niet streng genoeg kunnen zijn naar de huidige tieners toe wat zo’n gedag betreft. Maar .....als een bekende kop die genoeg op de rest van de tafel gelijkt zoiets bekent, dan ziet werkelijk niemand hoe problematisch die “vrolijke anekdote “is .
Nu is volgens mij de slinger wel heel hard doorgeslagen. Op zo’n moment vraagt men zich zelfs af of die eigenlijk wel in beweging gekomen is? Hebben die mannen dan geen zussen en een moeder en vragen ze zich niet af hoe het zou aankomen als zij iets dergelijks zouden meemaken?
Jaja, billenknijpen mag niet, dat weet intussen iedereen, maar ongepast billenkletsen als het door de juiste man maar grappig genoeg verteld wordt, dat mag blijkbaar nog altijd! Intussen is er wel een storm van verontwaardiging opgestoken!!
Op de vlieghaven van Montreal stijgt een vliegtuig op naar Frankrijk. De hoofdpiloot neemt de micro en zegt :
"Ik verwelkom iedereen aan boord voor de vlucht naar de vlieghaven Charles De Gaulle in Parijs. De vlucht zal verlopen zonder incidenten en ik raad de passagiers aan om na de film even de ogen te sluiten om....." Plots wordt de verbinding enkele seconden verbroken en dan horen de passagiers een verschrikkelijke gil en de kapitein die roept :
"Oei oei oei ! ! ! ! Oh mijn God !" Daarna is alles stil.
De passagiers bekijken elkaar angstig. De hostesses lopen heen en weer. Nochtans blijft het vliegtuig op dezelfde hoogte. Plots horen ze wat gekraak uit de luidsprekers en daarna horen ze de kapitein weer. "Dames en Heren, mijn oprechte verontschuldigingen. Maar een hostess heeft een tas hete koffie op mijn schoot laten vallen. Je moest de voorkant van mijn broek eens zien !"
"Dat is niks !", schreeuwt een passagier. "Je moet die van mij langs achter eens zien!"
Vertaald vanuit het werk “ As you like it” van Shakespeare:
" All the world’s a stage, And all the men and women merely players."
Als we toch maar passanten zijn ,waarom kan dat niet in vrede en gunnen we mekaar het geluk niet? Waarom zijn we zo moeilijk in het aanvaarden dat iedereen anders is en recht heeft om te zijn wie hij/zij is?
Waarom wordt de wereld egocentrischer ipv socialer? Wie zong er ook al weer : everybody needs somebody sometimes?
Wat is er bij de schepping fout gegaan dat mensen het zo moeilijk hebben dat een ander het goed heeft en zijn /haar eigen weg gaat en levensvisie heeft? We kunnen het niet blijven op die slang en die appel steken!
Waarom..... Ik zou nog een paar vragen kunnen neerzetten want ik zit even in de waarom fase maar het komt wel goed!
Wat er ook gezegd wordt, ik vind het sneu voor oudjes als iedereen meer aandacht heeft voor zijn/haar mobieltje dan voor de oma of opa...
Wij hebben ons al dikwijls afgevraagd of jonge mensen wel nog kunnen een gesprek voeren? Je ziet ze in bende binnenkomen in een koffie huis of elders en wat doen ze? Zich neerzetten en hun GSM boven halen . Zeker weten dat ze naar mekaar smssen ... " het ziet er hier best gezellig uit wat denk je, eten we iets of drinken we wat ?"
Maar ja.. de ouders hebben ook steeds hun GSM naast zich liggen, wie spreekt er dan op als er niet geconverseerd wordt met de oudjes... Ooit hadden we een buur in de straat (ook een West Vlaming en dat zijn meestal de dappersten onder de Belgen 🙂 ) en die was het op zekere dag zo beu dat de kinderen en kleinkinderen steeds aan het tokkelen waren als ze op bezoek kwamen dat hij drastische middelen toepaste . Aan de voordeur stond een mandje en iedereen moest daar zijn GSM inleggen bij het binnenkomen. Zijn argument was.. komen jullie voor ons en om bij te praten of om op de GSM te tokkelen? In het laatste geval moeten jullie niet komen want daar hebben we niets aan! Dat heeft daar gewerkt en na een tijdje mocht het mandje weg want iedereen hield zoveel mogelijk de GSM op zak!
Ik heb het al lachend - maar eigenlijk ook wat gemeend - ook aan ons groepje voorgesteld ...ik bespaar jullie de commentaar.... 🙂 Dan maar meegaan met de tijd zeker zo goed en zo kwaad als het kan en verdorie ook de GSM in de buurt houden al was het maar om de stand van mijn voetbalploeg te volgen als er een match is!!
Neen, oma's zijn nog niet afgeschreven... 🙂 🙂 Maar op Tik Tok komen of andere appers... neen .Wat hebben wij op Tik Tok nog te promoten op onze leeftijd .. hoe je kreunend opstaat of door je benen gaat of een hoorapparaat of vals gebit insteekt ......
Hoewel .. ludiek gebracht zou dat best nog al eens wat volgers kunnen trekken 🙂 🙂
Pasen is achter de rug, de klokken of Paashaas hebben hun taak volbracht en nu kunnen we weer uitkijken naar het volgende want de communies komen eraan en dan komen die herinneringen weer boven.
Ja, mijn communie heb ik gedaan zoals de meesten in die tijd want lentefeesten waren toen zeker taboe geweest!. De meesten van mijn leeftijd stonden te springen om hun communie te doen al voelde ik door al die regeltjes thuis van dit mag niet en dat moet stilaan al heilig genoeg. Het is niet zo dat ze thuis zo katholiek waren dat ik zou gedacht hebben dat we familie waren van Jezus of dat die twaalf apostels allemaal nonkels waren van mij neen dat niet maar toch .....maar ja dat was toen de traditie.
‘t Was nog niet genoeg dat ik in mijn kinderjaren mijn slaap of speeltijd moest onderbreken om naar de mis of het lof te gaan , ze staken mij dan ook nog eens 6 jaar in een heel streng en katholiek internaat . Al hebben ze al die jaren geprobeerd om mij als voorlezer of zangeres in het kerkkoor klaar te stomen om een “ nonneke” te worden, dan is daar meteen een punt achter gezet op de dag dat ik terug de kapel ingestuurd werd om aan “ Petit Jézus” ( ja eerste jaren internaat waren in het Frans) te vragen wat hij ervan dacht dat ik gelachen en gebabbeld had tijdens de mis . Toen ik na een minuut en een monologue intérieur ipv een gesprek met Petit Jézus terug buitenkwam, vroeg de non mij:
Hé bien, qu' est -ce qu'il a dit?
kke, rien ma soeur.
Zij: Eh bien c’est que vous n’avez pas ecouté. Daar stopte mijn roeping…
Maar ik zou het over communies hebben! Mijn eerste communie was om te trainen en daarna mijn plechtige communie om alles plechtig te laten verlopen hé. Dat moest allemaal tot in de puntjes geregeld zijn en er mocht zeker niets fout lopen op de weg naar het heiligdom en dus moesten we op school klaargestoomd worden. Een paar weken voor we onze communie was het echt blokken om de catechismus van voor naar achteren en omgekeerd te kennen want we krijgen een examen daarover en ook over andere godsdienstige gebeden zoals het kennen van de zeven sacramenten , de 10 geboden van God, de vijf geboden van de Heilige kerk , de akte van Geloof, Hoop, Liefde en berouw… enz enz..
En dan kwam de dag van de communie. Van mijn eerste communie herinner ik mij niet veel meer , mijn plechtige communie herinner ik mij nog wel. Die bestond uit 2 dagen viering in de kerk.
De eerste dag droegen we een lang wit kleed ( we waren precies jonge bruidjes) met witte handschoentje en witte schoenen . Wij , de meisjes hadden meestal lange haarbellen of een kop krullen die door een sluier bijeengehouden werden. Op dag twee droegen de meesten hun eerste “ pakje” of nieuwe zondagse kledij. We moesten per twee ( jongen- meisje) onze intrede doen. De jongen rechts en de meisjes links. Iedereen had een vaste plaats vooraan in de kerk. Het strafste was dat de meisjes -en jongens scholen nog gescheiden waren en we mekaar noch van haar of pluimen kenden. In onze rechter hand droegen we een doopkaars en links onze gloednieuwe “ missaal “die vooral opviel door zijn mooie gouden zijkant en we waren goed duidelijk gemaakt dat we schoon recht voor ons moesten kijken dus geen oogje pink naar je gebuur!!!
De kerk zat stampvol en wel vier pastoors waren aanwezig ! Er was ook een hogere in graad die zeker al kolonel of generaal van de pastoors was want die droeg een andere kleur van rok. En daar zaten we dan op onze knieën zoals ik vaak als straf al op mijn knieën had gezeten . Op zeker moment moesten we dan allemaal vooraan voor het altaar gaan staan en daar zouden we gezalfd worden. Jawadde dat had je moeten zien! Daar kwam zo’n Heilige aan- precies Sinterklaas want hij had ook een mijter op zijn hoofd - met een kommeken zalf in zijn hand en iedereen kreeg op zijn voorhoofd een kruis getekend met die zalf. Voilà nu waren we ingeënt tegen de mazelen en tegen de pokken en ook tegen al het kwaad dat ons heilig lijf ook maar zou proberen te betreden.
Na de zalving mochten we rechtstaan en op het ritme van psalmen keerden we terug naar onze stoel. Nadat iedereen aandachtig naar de preek had geluisterd over goed en kwaad en nadat we met ons tong wanhopige pogingen deden om het lichaam van Christus van ons gehemelte te los te maken want je mocht niet op dat lichaam bijten, mochten we eindelijk naar buiten waar de familie je rond de nek vloog met felicitaties en waar je verplicht was om te lachen tegen elke tante die met jou op de foto wou. Meneer pastoor werd nog eens hartelijk bedankt voor zijn goede zorgen en voor de twee strepen vicks die hij op je voorhoofd had gezet en dan moesten we ons haasten om rap in de auto te zitten want de rondgang naar familie en kennissen begon!
Wij moesten ons gaan “ tonen”, gaven dan een plechtige communie prentje af en kregen als beloning voor ons mooi optreden een cadeautje of een cent. De moeders kregen koffie en de papa’s een “ dreupel’…. Hoe wij heelhuids thuisgekomen zijn na al die borreltjes die op de gezondheid van de communicant gedronken werden, weet ik nog niet. Gelukkig bestond in het zakje blazen nog niet in die tijd!
Ja, ik kan nog uren tetteren over mijn communie en binnen een paar weken moeten velen naar een communiefeest waar het er waarschijnlijk anders zal aan toegaan. De kinderen hebben nu veel meer in de pap te brokkelen maar of ze zich later nog even veel van die dag zullen herinneren is nog maar de vraag. Ja, de communie was in mijn kindertijd een hele belevenis en had ik mijn communie niet gedaan dan had ik het nu ook niet kunnen navertellen .En dit is nog maar de korte versie van het hele verhaal!!
)
