Bij een Fb bekende las ik over reizen met haar man en de vraag of Nederlanders misschien echte reizigers zijn?
We hebben ze inderdaad vaak tegengekomen tijdens onze 13 j zwerven in Zuid Amerika en Afrika.. maar ik ben zeker dat wij Belgen en dan specifiek wij West Vlamingen en Limburgers DE globetrotters zijn bij uitstek.
Lang geleden toen de missies nog een trekplaats was voor paters en “expatriats “die er gingen werken, waren Belgen zeker bij de top. Velen verlieten familie , vrienden en het thuisfront om zich in te zetten voor de lokale bevolking overzees of om er te gaan werken om de infrastructuur daar te verbeteren.
Ik wil het niet over dat reizen en werken in het buitenland hebben maar over iets anders dat bij het lezen van het logje van spontaan bij mij naar boven kwam.
Ken je ook nog de tijd dat je van deur tot deur ging om geld op te halen voor de zwartjes?
Spaarde je ook het zilverpapier van jouw chocoladerepen om ze af te geven voor diezelfde zwartjes? Wat ze daar mee deden of hoe belangrijk dat was, heb ik nooit geweten.
Wat ik wel nog weet is dat er op de toonbank van het winkeltje van mijn grootouders een spaarpotje stond in de vorm van een negerkopje en telkens je een muntje door het gleufje gooide knikte dat kopje dank u. Een “ klute of een dikken” ( toen 5 centiem en 10 centiem van een frank) waren de meeste gasten in dat spaarpotje. Mocht je nu zo’n spaarpotje in een winkel zetten dan staat dat de volgende dag in grote letters in de krant en word je langs alle kanten belaagd!
Waar is de tijd ? Onze kinderen en zeker kleinkinderen kunnen zich daar niets bij voorstellen en toch was onze wereld als kind zo.
Dit jaar zijn we 55 j getrouwd als we het tot nov mogen trekken en al die tijd dragen we nog steeds onze trouwringen. Het enige dat veranderd is na al die jaren is dat die ring zoals ook de verlovingsring kuren heeft . Ofwel spant hij teveel ofwel is hij zijn draai kwijt en blijft hij niet meer vast zitten. Dat probleem heb ik met mijn verlovingsring die ik normaal links bij mijn trouwring draag. Ik probeerde de rechtse kant maar idem dito.
Trouwringen zijn al eeuwenlang een symbool van eindeloze liefde, loyaliteit en solidariteit. Met hun unieke ringen laten getrouwde koppels zien dat ze bij elkaar horen – voor altijd. Maar….moet je een trouwring links of rechts dragen? Spontaan vroeg ik me af waarom die ringen meestal aan de linker hand gedragen worden.? En wat doe ik dan? Googlen!!
Je mag een trouwring zowel links als rechts dragen. De keuze is aan jou. Er is geen goed of fout maar aan welke hand je de trouwring draagt hangt af van tradities en verschilt per land, en per geloof.
Als we de eeuwenoude tradities van de Romeinen en Egyptenaren moeten geloven, komt het dragen van een trouwring aan de linkerhand voort uit de ‘’Vena Amoris’’. Dat is het bloedvat dat vanuit de linker ringvinger direct in verbinding staat met het hart en wordt ook wel de ‘ader der liefde’ genoemd. Ook bevindt de linkerhand zich het dichtst bij het hart en zou dat dus, als je vasthoudt aan de geschiedenis, een romantische overtuiging kunnen zijn om die trouwring straks aan je linkerhand te gaan dragen!
Een andere reden waarom veel bruidsparen hun ringen het liefst links dragen, is dat ze rechtshandig zijn. Zo blijft hun trouwring langer mooi. Bovendien is het zonder een kostbare ring aan je vinger aangenamer om iemand de (rechter)hand te schudden.
In België zijn er wel opvallende verschillen per provincie. In Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen en Limburg dragen de meeste koppels hun trouwringen links. In de provincies Antwerpen en Vlaams-Brabant wordt de trouwring eerder rechts gedragen.
Tsja… die Antwerpenaren…. ( die nota tav mijn lieve Antwerpse vrienden )
Ijs kan wonderbaarlijke vormen aannemen. Deze week had ik het al over een ijspegel aan ons huis maar vandaag deed ik een speciale ontdekking in de tuin. De toplaag van een stukje tuin was omhoog gekomen door ijszuiltjes, ze vormden precies een sprookjestafereel. Mijn slaapgenoot had ze het eerst gezien en kwam mij halen … prachtig was het enige dat ik kon zeggen toen ik vol verbazing dat natuurwonder bekeek. Wellicht heeft de regen van de laatste weken er veel mee te maken maar het was wel een leuke waarneming. Ik herinner mij niet dat ik dat natuurverschijnsel al ooit eerder gezien heb! Ik laat jullie mee genieten
Het is weer koud, het vriest al een paar dagen maar we hebben zon. Veel beter dan die regen ,toch? Laat het koudefront maar komen.
Daar hangt hij de eerste en enige ijspegel symbool van een koude winter en een herinnering aan mijn kinderjaren toen ijspegels volop de huizen en ” koten” afzoomden.
De tuinhuisjes van nu waren toen koten gemaakt van dunne muren en bedekt met asbestplaten ( !) wisten wij veel!!. Daarin bewaarde men steenkool, tuingerief, bloempotten, fietsen… noem maar op. Het water of de sneeuw gleden via de golfplaten naar beneden en zorgde zo voor overvolle goten die versierd waren met scherpe , glinsterende pegels. Soms trokken we er een af om aan te likken alsof het een ijsje was en neen… wij zijn er niet ziek van geworden want onze weerstand leek me toen veel sterker dan de dag van vandaag!
De geniale artiest, koning winter stelde tentoon ! Overal kon je zijn kunstige talenten bewonderen zoals ijsbloemen op de ruit , bevroren bloemetjes, ijskristallen als je geluk had, bevroren velden, ijspegels in alle maten en vormen omdat het ijs echt grillige vormen aannam. In de grachten of op de overstroomde weiden zag je onder het ijs soms beweging, luchtbelletjes die naar boven borrelen en zo grillige werelden creëerden… Beam me up Scotty ! ( ooit ben ik een fan van Star Trek geweest) . Je moest gewoon buiten gaan en genieten van deze onverwachte pracht .Dat was nu eens cool letterlijk en figuurlijk
Zo’n winters zijn we al lang niet meer gewoon en daarom brengt dat ene kleine ijspegeltje hier zoveel herinneringen naar boven die alleen door mensen van mijn generatie kunnen herkend worden!
Brr het is koud en het vraagt wat tijd om te wennen aan die eerste koude.
Vandaag is het een dag om te zondigen en te genieten van een Antwerpse traditie. Wij zijn dan wel West Vlamingen maar dat is één van de weinige Antwerpse gewoontes die we graag overnamen, haha.
Hier wordt Verloren Maandag gevierd met worstenbroden en appelbollen. Een typische gewoonte op de eerste maandag na Driekoningen en voor het eerst sinds lang kunnen we mee smullen. Daarna begin ik echt aan een dieet zoals jullie zien! Kijken of dat werkt!
Ben je dat regenweer ook spuwzat? Wateroverlast in heel West-Europa. Kouderecords in Scandinavië. Een resem stormen. Hitte tijdens de winter in Spanje. Het weer is van slag, maar welke rol speelt de klimaatverandering?
Drie weer- en klimaatexperts lichten toe. Wim Thiery: klimaatonderzoeker verbonden aan de VUB Frank Deboosere, weerman en autoriteit Samuel Helsen, meteoroloog en klimatoloog
Het lijkt wel alsof het sinds oktober niet meer gestopt is met regenen. In Zweden moesten automobilisten gered worden uit de sneeuw. Enkele weken geleden was het nog 30 graden in Spanje. In het Verenigd Koninkrijk hadden ze storm Henk. Wateroverlast bij ons, in Frankrijk en Nederland… Ik kan nog eventjes doorgaan. Het ‘weer’ is van slag.
Samuel Helsen: “Dat kun je wel stellen. Deze opeenvolging zijn we niet gewoon. Het weer is overal in Europa bijzonder grillig op dit moment. En dat is te linken aan de klimaatopwarming.”
Wat van dit alles is ‘klimaat’? En wat is ‘weer’?
Frank Deboosere: “Verbanden tussen ‘weer’ en ‘klimaatopwarming’ kun je nooit één op één leggen, maar algemeen gesproken is het de afgelopen maanden wereldwijd heel erg warm geweest. De kouderecords in Scandinavië zijn op dat gebied een uitzondering.”
Wim Thiery: “Bij extreme neerslag is de vingerafdruk van de klimaatverandering heel helder. Daar speelt een simpele wet van de fysica: hoe warmer de lucht, hoe meer vocht die kan opnemen. Wat leidt tot méér extreme en meer lange periodes van neerslag. Hoe hard de wind waait, bij storm Henk en andere stormen, daar is alsnog geen verband gevonden. Er zijn geen modellen of data die stellen: opwarming leidt tot fellere wind. De windhoos in Putte was dus ‘weer’ en geen gevolg van de klimaatverandering. De hitte in Spanje afgelopen december is wel een gevolg van de klimaatverandering.”
De regen in ons land en heel West-Europa hield vooral erg lang aan, maar was niet héél extreem.
Frank Deboosere: “Het heeft zeer veel geregend. Dat staat vast. In bepaalde regio’s van ons land, zoals de Westhoek en bepaalde delen van Limburg, is er tot 2,5 keer zoveel neerslag gevallen als normaal. Het principe daarachter is eenvoudig: per graad opwarming kan lucht tot 7 procent meer waterdamp bevatten. Naarmate de aarde opwarmt, is het potentieel op neerslag dus groter. We zien al enkele decennia dat er tijdens de weerkundige winter meer neerslag valt dan vroeger.”
Samuel Helsen: “De felle straalstroom speelt dit jaar ook hoofdrol. Bekijk het als een luchtrivier die via de Atlantische Oceaan constant tegen het Europese continent inbeukt. En die heeft van de herfst tot nu vrij aanhoudend zachte en vochtige zeelucht aangevoerd van de Atlantische Oceaan. Het water is er op dit moment nog ongewoon warm omdat er afgelopen zomer sprake was van een extreme mariene hittegolf.”
En hoe is die mariene hittegolf te linken aan de grote hoeveelheden regen die we te verwerken kregen?
Wim Thiery: “Die mariene hittegolf was écht hallucinant. De oppervlaktetemperaturen hebben alle records verpulverd. Kijk: eigenlijk is het heel eenvoudig: warm water verdampt sneller, er kan meer water opgeslagen worden in warmere lucht, wat tot meer en langere neerslag leidt. Periodes zoals deze werden al langer voorspeld door de modellen. Het is eigenlijk een van de eerste keren dat we die ook in de waarnemingen zien.”
Als ik het goed begrijp, is de mariene hittegolf die de Atlantische Oceaan tot vandaag ongewoon fel opgewarmd heeft de bron van veel onheil?
Wim Thiery: “Als er bij storm Henk en de andere stormen sprake was van zo veel neerslag, is dat te linken aan die warme oceaan.”
Frank Deboosere: “Ons ‘weer’ komt meestal uit het westen. Het is niet voor niets dat we ons klimaat een ‘gematigd zeeklimaat’ noemen. Vanuit de zee is de afgelopen maanden constant water aangevoerd.”
Zweden wordt op dit moment geteisterd door een koudegolf. Twijfelaars en ontkenners zwaaien met de kouderecords in Scandinavië als tegenargument.
Frank Deboosere. “Het is heel normaal dat er koude- en hitterecords verbroken worden. Dat is sinds de metingen zo. Maar de verhouding is scheef. Zonder klimaatopwarming zou je een min of meer gelijk aantal koude- en hitterecords hebben. Maar afhankelijk van de regio zijn er zeven tot twintig hitterecords voor één enkel kouderecord. In ons land ook. Veertig procent van alle hitterecords – zowel overdag als ’s nachts – dateert uit de 21ste eeuw.” Samuel Helsen: “De koude in Scandinavië is een ‘gewoon’ weerfenomeen. Dat heeft te maken met de luchtmassa waarin ze verkeren. De afgelopen tijd was het er quasi aanhoudend koud en het heeft ook aardig gesneeuwd, waardoor ze een koudereservoir hebben opgebouwd.”
Bij ons duikt na het weekend het kwik onder het vriespunt. Dat terwijl bepaalde bomen hun bladeren nog niet gelost hebben.
Samuel Helsen: “Hier en daar piepen de krokussen zelfs al uit de grond, maar die duik komt er omdat de straalstroom in kracht afneemt, de wind draait én dus die koude lucht gaat aanvoeren uit Scandinavië naar onze contreien.” Oké, dus dat is ‘gewoon’ weer. Maar de overgang is vrij bruusk, toch?
Frank Deboosere: “Die overgang is zo ongewoon niet. In 1978 gingen we van 30 op 31 december van 6,7 graden naar -10,1. Dat is een temperatuurverschil van ruim 16 graden. De overgang die we nu tegemoet gaan, is niet bruut of ongewoon. De zachte temperaturen die we hebben gehad, waren dat veel meer. We hebben tot nu nul ijsdagen gehad, dagen waar het kwik in Ukkel niet boven het vriespunt komt. Vorige winter en de winter daarvoor hadden we er ook al nul. Het gemiddelde is zes.” Gelezen gisteren in het Nieuwsblad.
Hier zit een tevreden oma want Kerstavond was weer hartverwarmend. Naar jaarlijkse gewoonte - en zolang deze oma en opa het aankunnen - vieren we bij ons Kerstavond samen met de kinderen en kleinkinderen. Als ik ze zo allemaal samen zie dan vergeet ik de vermoeidheid en de drukte die bij de voorbereiding van zo'n feestje horen. Daar doe je het voor om die gezelligheid en verbondenheid te voelen en dan hoop ik dat we dit allemaal samen toch nog enkel jaren kunnen doen!
Gisteren was het dan relaxen en naar jaarlijkse gewoonte de beentjes onder tafel steken bij de dochter en co waar pakjes uitdelen een groot deel van de namiddag in beslag neemt want die 4 zijn knettergek wat pakjes betreft. Elke kleinigheid en (grootheid) wordt verpakt om toch maar een extra pakje te hebben. Zelfs de woefies hebben een pakje onder de Kerstboom en alsof ze het weten , springen ze snuffelend tegen onze pakjeszak aan wanneer we toekomen.
Vandaag was nog even druk want ik had een nieuwe lading wijn -en fluteglazen gekregen. De oude glazen hadden met de jaren een lichte kalkaanslag gekregen door ze in de vaatmachine te steken en die kon ik nu vervangen door de nieuwe. Intussen heb ik geleerd dat die glazen beter met de hand gewassen worden. Maar ja als je met 12 bent dan wil het het jezelf soms gemakkelijk maken niet? Maar vandaag stond ook een afspraak met de pedicure en een deugddoende en ontspannende gezichtsverzorging op het programma en zo zit hier een relaxte oma nog na te genieten.
We – mijn halfbedde en ik- kunnen nog rustig 2023 uitzwaaien en duimen op een gezond en goed 2024 voor ons en iedereen die ons dierbaar is!
Het wordt hier stilaan drukker en drukker want naar jaarlijkse gewoonte vieren we met ons bendeke ( 12 personen) Kerstavond bij ons en oma die zal dus de komende dagen weten wat gedaan. Eerst uitgebreid shoppen en dan alles wat kan voorbereid worden klaarzetten.
Kerstavond is hier altijd een familiegebeuren met eerst de verjaardag van de dochter ( ons Kerstekindje) met cadeautjes en een lekkere aperitief met hapjes.
En om jullie te laten likkebaarden het vervolg .. nl een voorgerecht dan soep en daarna hoofdgerecht en dat is op algemene aanvraag steeds kalkoen met veel groentjes en kroketten of aardappelnootjes. Als dessert fruitcoctail of ijscrème en later op de avond koffie met zelfgemaakte taarten waarvan één altijd een kerststronk is daar kan een kaarsje voor de jarige op gezet worden. Tussenin worden Kerstcadeautjes uitgedeeld en alles wordt doorgespoeld met een goed wijntje of cola of spuitwater.
Omdat er hier eentje glutenvrij moet eten zorg ik zelf voor kroketjes voor haar en een glutenvrij taartje zo kan ze toch ook meegenieten.
Als ik zeg dat op het einde van de dag mijn pijpje uit is dan zal niemand verschieten denk ik want dan ben ik ook al een paar dagen bezig geweest ... Maar ik geniet er zo van om iedereen hier gezellig bijeen te hebben dus zolang ik het kan, blijf ik het doen!
Mocht ik hier niet meer verschijnen dan weten, jullie waarom vandaar nu al een Zalige Kerst aan iedereen.
Ik was en ben nu niet direct een “ broekschijter” en ik sla ook niet direct in paniek maar gisteren overviel het me weer eens. Ik herinner me niet dat ik die schrik vroeger had maar de laatste jaren betrap ik er mezelf op dat ik met een ei in de broek zit als we met de wagen te dicht bij een diepte komen bij het draaien of achteruit rijden. Waarom is die schrik er nu en vroeger niet, tenzij er in mijn onderbewustzijn iets is blijven hangen vanuit mijn kindertijd dat ik vergeten ben. Men zegt toch dat als je ouder wordt je terug kind wordt …zou ik dan misschien al in die fase zijn?
Ik heb al meer dan eens mijn herinneringen gescand maar vind nergens een trauma. Eigenlijk logisch want ik was een onbezorgd kind dat meer met de jongens speelde dan met de meisjes want met hen was er meer te beleven. Ik klom mee in de bomen en durfde alles te doen wat zij deden. Toen ik ouder was, schilderde ik zelfs de dakgoot van ons huis twee verdiepingen hoog gewoon vanop een ladder die tegen het huis stond. En tijdens onze 13j in het buitenland hebben we meer dan eens voor een netelige situatie gestaan.Schrik kende ik blijkbaar niet en toch is daar nu die vrees Blijkbaar heb ik iets met grachten.
Als kleuter van zo’n jaar of 5 ben ik ooit eens met mijn fiets in een gracht vol netels terecht gekomen. Tegen ’s avonds zat ik vol netelblaasjes en pijn dat dit deed maar heb ik daar iets van overgehouden ? Neen.
Als 8 jarige ben ik nog eens in de gracht terecht gekomen. Ik reed op een tussenmaat fietsje waarvan de pedalen altijd bleven draaien van zodra de fiets bewoog. We hielden dikwijls een race om het hardst fietsen om dan met één been recht op een draaiende pedaal te staan en zo lang mogelijk uitbollen….Daar ben ik ook eens te driest geweest om toch maar te winnen waardoor ik mijn bocht niet goed nam en in de gracht terecht kwam en met mijn hoofd op een betonnen plaat viel waarmee de voortuin van een huis afgezoomd was. Een gat in mijn voorhoofd , bloed langs alle kanten en de dokter opgebeld die de wonde dichtte met 4 haakjes. Toen werd een wonde nog niet genaaid.. Dat heeft me er niet van weerhouden om nog te fietsen dat met ding.
Dus scande ik verder en toen viel mijn frank ..Zelf weet ik er niets meer van enkel van het te horen vertellen door mijn ma en mijn grootouders.
Zoals ik al zei trok ik veel met de jongens op ook met grotere en dat van toen ik nog klein was. Op een dag moet ik in een gracht gekropen zijn waar water in stond om een bal te halen uit de betonnen buis die onder de straat liep naar de andere kant van de gracht. Ik was zo’n jaar of 4 en de enige die in die buis paste. Op de één of andere manier geraakte ik onder de straat niet meer verder en bleef ik vastzitten in die buis. Ik moet ook een paar keer door mij armpjes gezakt zijn want ik zat van kop tot teen onder de modder. Een buurman was zich buiten aan het scheren en wilde zijn scheerborstel uitspoelen onder de buitenpomp toen hij mijn speelkameraadjes hoorde roepen dat ik vastzat in de gracht. Hij heeft toen alles op de grond gegooid en is beginnen rennen om mij uit die gracht te halen. Ik was blijkbaar één bolleke modder.. Hij is me zo aan ons ma - die bezig was in haar kapsalon - gaan afgeven . Op het eerste zicht schrok ze zich bijna een bult maar toen ze zag dat ik ok was , schoot ze in de lach want blijkbaar zag alleen het wit van mij ogen nog wit. Ik heb daar eigenlijk geluk gehad want mijn vriendjes kregen mij er niet uit …Zit daar diep in mijn onderbewuste de oorzaak van de schrik die ik nu heb van grachten en zo? Zou best kunnen want een mens is een rare machine he?
Wat doen ze als men denkt dat iemand een onbewust trauma heeft? Jou naar een psychiater sturen….. Ik heb het hier verteld, dat bespaart me heel wat centen en wie weet verdwijnt die schrik? Ik betwijfel het sterk maar je weet maar nooit!
En nu maak ik een rare switch…. Ze maken mensen na met AI denk aan Jean Luc Dehaene onlangs. Zouden ze met AI ook de interne data van een mens kunnen overzetten? Zo ja, dan hebben we alle redenen om schrik te hebben van die wetenschappelijke vooruitgang maar dat is een ander onderwerp!
Wintertijd is vaak herinneringstijd omdat je minder actief bent en binnen zit. Vandaag ging ik op zoek naar een oude foto en botste op deze foto.
Jeugdbewegingen en ik dat is altijd een match geweest al van in de lager school. Ik zat op een katholiek school gerund door nonnen wat toen normaal was. Die hadden voor de kinderen van hun lagere school een soort jeugdbeweging opgericht nl de Eucharistische Oecumene. Ik moet niet veel uitleggeven waar het accent op lag de naam vertelt alles maar er werd ook gespeeld en veel geknutseld en dit op zondagnamiddag en ik ging er ook naar toe. Ooit had ik een boekje met teksten en plaatsjes erin van die tijd maar dat vind ik niet meer terug. Misschien vinden de kinderen het terug als hier ooit moet opgeruimd worden na ons… spijtig dat ik dan hun reacties niet meer zal zien … ik kan me er al iets bij voorstellen …
Na de lagere school , volgde ik de humaniora zoals dat toen heette en daar werd ik lid van de VKSJ wat stond voor Vlaamse Katholieke Studerende Jeugd. Ik vond er mijn draai , groeide mee met de jeugdbeweging en werd er in de laatste jaren humaniora zelfs leidster ( een deel uit vrije keuze en een deel omdat me dat de kans gaf om op woensdagnamiddag en soms ook op andere dagen te ontsnappen aan urenlang in de studie te zitten om te studeren want op internaat was er toen niet veel keuze, studeren of …. Studeren.:) Lezen mocht ook als je maar iets deed .)
Toen ik afgestudeerd was en les gaf in de school van mijn dorp werd ik al snel gebombardeerd tot hoofdleidster toen ze hoorden dat ik VKSJ minded was. Voor mij was het een non die hoofdleidster was maar dat bleek geen succes. Na 2 jaar waren we een flinke groep geworden en de jaarfeesten met optredens van de leden en een soort fancy fair erna brachten steeds een flinke frank op zodat we het zomerkamp aan een verminderde prijs konden organiseren en zo meer leden de kans kregen om mee te gaan.
Op één van die kampen werd de foto hieronder genomen met biebie mooi in uniform….. Ik was eigenlijk altijd fier als ik die mocht aandoen. Van de 6 kleinkinderen is er ééntje dat precies die microbe overgeërfd heeft want de Chiro is ook haar ding en oh wee als je daaraan raakt!...Der is dan toch iets van mijn overgebleven in onze nazaten hahaha.
Gisteren stond nogal behoorlijk wat wind en de laatste bladeren hadden zich weer mooi tegen de voordeur genesteld zodat de gang ermee bezaaid werd telkens ik de deur opendeed. Hopelijk is dat nu de laatse keer dat ikaan het opruimlen moet.
Voor de volwassenen zijn die bladeren een last voor de kinderen een speeltoneel.
Waarom niet de dag beginnen met een lach ook al is het wellicht een oude grap...
Een vrouwke wordt gevierd op het gemeentehuis omdat ze honderd jaar is geworden.
Zegt de burgemeester: "Mevrouw, wat is er nu het meest veranderd in die honderd jaar?" "Wel", zegt de honderdjarige, "de geneeskunde."
"Kan je wat meer uitleg geven", vraagt de burgemeester.
"Ja hoor", zegt het vrouwke. "
Toen ik zo rond de 18 - 20 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik al mijn kleren afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Toen ik zo tussen de 35 - 40 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik enkel nog mijn bovenlichaam ontbloten van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Nu ik 100 jaar ben en ik ga naar de dokter omdat ik hoofdpijn heb, moet ik helemaal geen kleren meer afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Zoals zo vaak de laatste jaren, ging de Sint vannacht weer ons dak voorbij... Ik heb dan maar zelf voor een versnapering gezorgd nl. chocolademelk met Sinterklaaskoeken.. en dat smaakte heerlijk!
Over het weer zwijg ik in alle talen want ik kan er niets positiefs over zeggen en toch geloof ik in ...
OP mijn logje over LHBTQIA+ kreeg ik een paar reacties waaruit ik afleidde dat sommigen mijn logje wat verkeerd begrepen hebben.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen was dat er vroeger enkel mannen en vrouwen waren en over de rest praatte men niet tenzij verdoken. Intussen weten we dat sommigen echt niet goed in hun lijf zitten en dat daar nu iets kan aan gedaan worden of aanvaard wordt, wat voor mij OK is.
Ik wilde eerder vooral benadrukken dat ze nu voor elke kleine "afwijking"( eigenlijk niet het juiste woord) van wat we "normaal" noemen namen verzinnen en dat dit uiteindelijk voor een warboel zorgt en het daarom vroeger simpeler was.
Ik viseerde niemand want ik ben echt breeddenkend genoeg om alles een plaats te geven zolang ze maar niet overdrijven en een etiket plakken op Jan en alleman . Onderwerp gesloten!
)
