Op de meest idiote tijden word je soms gebeld.
Ik krijg al de " wubben" alleen al van de manier hoe die bellers beginnen met de opening van hun gesprek.
Negen van de tien keer heb je geen idee waar ze het over hebben.
Soms lijkt het wel of ze in een andere taal aan het praten zijn. Gelukkig ben ik een optimistische tante en zie gauw ergens de humor van in.
Maar af en toe kan ik ineens genoeg hebben van al dat gebel.
Als ik in zon stemming ben, heb ik zin om het die lui moeilijk te maken. Eén van die call-mensen vroeg mij onlangs of ik de kostwinner was, zo niet of het mogelijk was de andere partij aan de lijn te krijgen. Dat was voldoende om een duiveltje in mij te laten rinkelen.
Hoezo kostwinner ? vroeg ik . Even werd het stil aan de andere kant, want je kunt er vergif op innemen, dat dit antwoord niet werd verwacht. Dit stond natuurlijk niet op hun lijstje. Ik zei nog steeds niets.
Weer een oorverdovende stilte.
En ja hoor, natuurlijk komt er een onbenullig antwoord als: Ik bedoel iemand in uw huishouding die het meeste geld binnen brengt.
Ik weer: Waarom denk je dat ik een huishouding heb ,dat er iemand anders bij mij over de vloer komt die geld in het laatje brengt?
Weer even een pauze en dan gooide ze de boel er maar bij neer. Met dit soort gesprekken kunnen ze niets mee.
En dat was mijn bedoeling, ik heb hen niet gevraagd mij op te bellen!
Waar ik ook de pest aan heb, zijn die belletjes waar ze me vragen of ze even gebruik mogen maken van mijn tijd zoals vandaag. Ik vind het een ergerlijke vraag. Hoe kun je nu van iemand de tijd afnemen?
Ik gaf geen antwoord en zei alleen, hum hum! en ja hoor dat scheen een aansporing te zijn om mij er van te overtuigen dat ik van hun aanbod moest profiteren.
En dan kreeg ik te horen dat vele euros per jaar naar mij toekomen als ik met hen in zee ga.
Wat blijkt nu volgens die dame? De stroomrekening kan drastisch naar beneden gaan.!! Zozo, wat gaat die mij nu vertellen! Daar ging ik eens goed voor zitten en vroeg natuurlijk voor welke leverancier zij belde? Bingo, van de concurrent.!!
Hoeveel scheelt dat dan per maand, vroeg ik heel sullig. Dit was schijnbaar geen moeilijke vraag want het antwoord was simpel. "Het ligt er aan hoeveel elektriciteit je verbruikt".
Ja, en in deze tijd van recessie moeten we toch allemaal op de kleintjes letten toch? Daar volgde nog een hele boterham die mij niet echt interesseerde tot ik het opeens voor " gehoord" hield en zei: Het heeft geen zin om hier nog verder op in te gaan, je bent niet overtuigend genoeg met je verhaaltje.
Lees je dit soms van je monitor af? Tuut, tuut, tuut. Had zij toch nog van mij gewonnen? Ik weet wel die dame doet ook maar haar job, maar het was niet bepaald mijn dag vandaag. Ik ben opgestaan met een zweempje griep in mijn corpus en dan wil ik gerust gelaten worden!!
Een jong blondje is op vakantie in het verre Louisiana.
Ze wil graag een paar authentieke krokodillenschoenen kopen.
Ze is echter verbolgen over de hoge prijzen die de plaatselijke handelaars
durven te vragen.
Na een ruzie met een winkelier, die maar niets
van zijn prijs wil afdoen, barst ze in woede uit:
"Als het zo zit ga ik me er zelf een vangen!
Zo geraak ik tenminste aan een paar schoenen tegen een redelijke prijs!".
"Ik zal je niet tegenhouden", zegt de winkelier, "veel geluk,
misschien vang je wel een grote!"
Het kwade blondje keert hem vastberaden de rug toe en vertrekt
naar het moerasland om te jagen.
Wat later die dag, als hij naar huis rijdt, ziet de handelaar
het blondje tot aan haar middel in het water staan.
In haar handen houdt ze een groot jachtgeweer.
Net op dat moment ziet hij een grote krokodil van wel
4 meter in haar richting zwemmen.
Het blondje legt aan en vermoordt het beest.
Met heel wat moeite trekt ze het gedrocht op het droge.
Daar lijken nog een hele serie krokodillen te liggen.
De handelaar gelooft zijn eigen ogen niet.
Plots begint het blondje gefrustreerd te roepen:
" G....., weer eentje zonder schoenen!"
Soms komen mensen zomaar in je leven gewandeld. Je hebt kinderen, die trouwen en brengen nieuwe familie mee en als het klikt dan worden die ook jouw familie, meer nog het worden jouw vrienden. Je plant samenkomsten, je feest en je trekt er samen op uit. Je gaat zelfs samen turnen, moedigt mekaar aan, draagt mekaars vreugden en verdriet, tegenslagen en meevallertjes. Je voelt je goed bij elkaar tot opeens een stille moordenaar zich in jullie relatie binnendringt. Je hebt nog gepraat op de dag " Kom op tegen kanker" omdat die andere bloemen verkocht. Ironie van het lot een paar dagen later krijg je te horen dat dit onding juist die persoon uitkiest om te woekeren! Alle plannen die in de wacht stonden worden in de ijskast gezet. En het wordt nog erger, nieuwe onderzoeken brengen uitzaaiingen aan het licht. Een noodzakelijke en ingrijpende operatie dringt zich op, chemo wordt een must en je blijft ontredderd achter. Hoe pak je dat aan? Welke woorden zijn zinvol? Wat zeg je tegen die persoon die zich zomaar ineens persoonlijk aangevallen voelt en in een verlangen naar een gevoel voor eerlijkheid uitroept: "Het is niet eerlijk! Kanker overviel me toen ik even de andere kant opkeek. Het leven is onrechtvaardig! Hoe help je haar om haar ogen van de "grote K" af te houden en om haar scherp te stellen op de kracht van de letter "M" -- mensen die om haar geven en er steeds voor haar willen zijn? Jouw eigen plannen worden in de war gestuurd.. gaan ze door, stel je ze uit? Dat laatste hebbedingetje waar je zo naar uitkeek, verbleekt bij wat nu gebeurt. Je relativeert de dingen, het leven,de waarden . Het is de zoveelste confrontatie met het leven in een korte tijd. Je trekt je op aan wie dicht bij jou staat en aan je vrienden .Je zoekt woorden van aanmoediging maar blijft steken bij de onmacht tegenover dat ene verwoestende woord. En dan ga je naar je maandelijkse vrienden, je verwarmt je aan die gemeende knuffels, je luistert naar wat die andere triestig, onrustig of bezorgd maakt. Je lacht samen bij een scherts of een ironische sneer maar je voelt je er thuis, je vergeet even wat je daarnet nog zo ongerust maakte, je trekt je op aan die zo spontaan gegeven warmte en je beseft dat het leven zo kort is en dat naar mate de levensdagen voorbij schuiven enkel die menselijke warmte datgene is wat je nodig hebt. En dan denk je terug aan die ene persoon die nu vertwijfeld aan de zijkant van haar levensweg staat en je hoopt dat je vriendschap en meevoelen één van de strohalmen is waaraan ze zich kan rechthouden.
Ze ( Paz en Bojako) hadden vorig jaar al beloofd om mij eens mee te nemen naar de Koekenstad omdat ik er nog maar zo weinig van ken. Maar je weet hoe dat gaat, er komt altijd iets tussen of het weer zit echt niet mee of de agenda's kloppen niet . Maar we hadden eindelijk een datum vastgepind, weer of geen weer. Gisteren stond dan die stadsverkenning op het menu.
Ik geef hier een "kort" verslag van onze dag . Ons Pazke heeft er echt werk van gemaakt!
De bedoeling was om Antwerpen te verkennen binnen de grenzen van het oude Antwerpen.
En dan beginnen we natuurlijk bij de grote markt met zijn Stadhuis. Een indrukwekkend gebouw
Het stadhuis op de Grote Markt in Antwerpen is een vroeg renaissancegebouw, ontworpen door de architect Cornelis Floris De Vriendt. Het is gebouwd tussen 1561 en 1564. Het stadhuis is overwegend gebouwd in de renaissance-bouwstijl. In deze middelste sectie zijn 3 wapenschilden verwerkt. Boven de drie wapenschilden is er een nis met een Mariabeeldje. Dit heeft er echter niet altijd gestaan. Oorspronkelijk stond er een Brabobeeldje, maar door de contra-reformatie werd dit vervangen door een meer Christelijk Mariabeeld.
Van daar hadden we een prachtig zicht op de OLV kathedraal. De Olv kathedraal is de trots van de Antwerpenaar en de grootste gotische kerk van de Nederlanden. Ze werd in 1521 voltooid, na zowat 170 jaar bouwen.
Rechts van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal zien we bouwmeester Appelmans, met het plan van de toren op de knie en hij geeft onderrichtingen aan de steenkappers
Wat hebben we nog gezien?
Geen bezoek aan Antwerpen zonder even door de Vlaaikensgang te kuieren, een wirwar van steegjes in het oude centrum. Het lijkt wel alsof de tijd is blijven stilstaan. De gang is ontstaan in 1591 en was de woonplaats van de schoenmakers. Een idyllisch plekje midden in de stad!
Natuurlijk was het Steen ook één van de bezienswaardigheden Het Steen is een deel van een voormalige ringwalburg aan de rechter Schelde-oever in de stad Antwerpen. Het Steen, het oudste gebouw van Antwerpen, werd gebouwd tussen 1200 en 1225 en werd destijds Antwerpse burcht genoemd. Rond 1520, ten tijde van Karel V, werd de burcht grondig verbouwd en noemde men het voortaan " 's-Heeren Steen ". Het gebouw werd tot 1827 als gevangenis gebruikt, wat het in ieder geval al sinds 1303 geweest was. Het overgrote deel van de burcht werd in de 19e eeuw afgebroken bij het rechttrekken van de kades en het verbreden van de Schelde. Het overgebleven gebouw kreeg de benaming "Het Steen".
In de buurt lag ook " Het vleeshuis" In de middeleeuwen ontstonden er verkoopsgebouwen voor verkopers om hen de mogelijkheid te geven op een overdekte plaats handel te drijven. Het Vleeshuis werd in 1250 gebouwd nabij de burcht van Antwerpen (Het Steen) specifiek om er geslachte dieren te verkopen.
Natuurlijk moesten we ook even langs , De Lange Wapper een reus die, volgens de legende, de straten van Antwerpen onveilig maakte.
Het laatste gebouw dat we bezochten was De Wolsack.
De naam "Wolsack" duikt voor het eerst rond 1400 op. Wellicht ging het in eerste instantie om een steegje naar de Engelse wolmagazijnen, want "zak" of "sack" wil zeggen "doodlopende straat".
Achter het voorste gebouw bevindt zich een ander gebouw(tje) met naar het schijnt een geweldige plafondversiering. Maar jammer heb ik daar geen foto van want die versiering werd afgehaald om te restaureren..
De beurs
De 19e eeuwse gevels langs de straat laten niet vermoeden dat daarachter een 16e eeuws pand door Domien de Waghemakere zit, met een sfeervolle binnenkoer. De gevels in 16e eeuwse bak- en zandsteen geven het geheel een rustige uitstraling. Er is een zuilengalerij.
Alleen is dit pand aan een grondige onderhoudsbeurt toe en leek die eerder verwaarloosd.
En wat heb ik gisteren nog geleerd?
Ten eerste: Dat het Antwerpse gezegde " Godjumenas" zijn oorsprong vindt in de middeleeuwen . In een nis boven de ingangspoort van het Steen stond een wijdbeens beeldje van " de god Semini".
Oorspronkelijk stond die god afgebeeld met een lange ,rechtopstaande penis als symbool van de vruchtbaarheid. Maar in de 17e eeuw vonden de Jezuïeten dat niet kunnen en hebben de penis afgehakt. Je zou al voor minder " godjumenassen"!!
Ten tweede: Het woord " kabardoesjke" komt uit de Napoleontische tijd, toen de cabarets genummerd werden als waardebepaling, hoe hoger nummer, hoe bedenkelijker het etablissement. Nummer 1 was de top maar bij "cabaret douze" moest je je al niet teveel meer voorstellen. Het was een oord van plezier, van mooie vrouwen, gezellige muziek van s'avonds laat tot in de vroege uurtjes vandaar ....
Ten derde: Het sappige Antwerpse woord " pagadder" voor een kleine. Waar komt het vandaan? Het is afgeleid van het Spaanse woord "pagadores" dwz betaalmeester. In Antwerpen in de buurt van de kaaien staat de pagaddertoren.
Dat is een uitkijktoren die in de Spaanse tijd door de reders gebruikt werd om te zien of de schepen die onder hun vlag voeren eraan kwamen. In die uitkijktorens stonden "kleine " mensen die omwille van hun gestalte niet in aanmerking kwamen om te gaan vechten . Zij werden daarvoor door de pagadores betaald vandaar dat men een kind een " pagadder " noemt.
Er was natuurlijk nog veel meer maar ik zei toch in het begin :" Ik hou het kort"!! Eventjes voelde ik mij heel eigen met de Antwerpenaren in het groepje maar als ik zeg dat de dag " Heel Goed" was dan zal een plagerijtje mij wel op mijn roots wijzen!
Conclusie van dit stadsbezoek? Een heel leerzame dag . Bedankt Paz.
Hoe vaak is dat refreintje van Charles Aznavour gisteren niet door mijn hoofd gegaan .. " Elle avait un joli nom mon guide..." en nog veel meer dan dat want ons Pazke heeft een prima rondleiding gegeven. We waren met zijn vier om al die kennis op te nemen . Een professional zou het niet verbeterd hebben.
Terwijl er hier eentje slaapt profiteer ik ervan om even door bloggenland te surfen en mijn bedenkingen neer te pennen. Mama had vandaag bijscholing en omdat het kan uitlopen en het de eerste dag is dat het beentje van ons kleindochtertje in de gips zit , werd ze gisterenavond hier " gedropt" . Maar ze is zo moedig onze lieve schat. Ze stapt lustig rond zo goed als het kan en is al heel fier dat papa, mama en nu ook oma op de gips getekend hebben! Alleen de antibiotica is een echte kwelling wegens niet lekker. De mama had eventjes geproefd en moest toegeven dat de smaak verschrikkelijk was. Nochtans moet ze die viezigheid 3 weken nemen en dan maar hopen dat dit samen met de gips voor beterschap of nog liever genezing zorgt want erg duidelijk is de diagnose nog steeds niet. Een bacteriële infectie op de knie.. tot daar de conclusie van verschillende scans, bloedonderzoeken en meningsverschillen van de artsen. Eigenaardig genoeg - ook volgens de artsen - heeft de kleine nog geen koorts gemaakt. Dus maar hopen dat ze het bij het rechte eind hebben. Vandaag is dus een dag van kleuren en knippen, van met popjes spelen en tekenen en tekenfilmpjes bekijken zolang er maar niet teveel rondgelopen wordt. Mijn bewondering voor kleuterlei(y)dsters stijgt met de minuut want hoe hou je een dag rond zo'n ukje van 3 bezig zonder veel te bewegen? Raar maar waar je wordt er zelf nog moe van ook!! Intussen zweeft in het achterhoofd de vrees voor wat er morgen nog allemaal aan het licht kan komen bij de andere oma. Die moet op een laatste voorbereidend onderzoek voor de grote ingreep. Dat sombere weer leunt perfect aan bij de gemoedsstemming momenteel.
Uren later. Mama en papa kwamen hun oogappelte ophalen want morgen gaat ze naar school het is maar een halve dag en de juf zal er op toezien dat ze rustig bezig blijft. Ik heb vandaag genoeg de clown uitgehangen dus ga ik het hier sober houden en gewoon met een gezegde afsluiten.
'Het zijn geen grote vuren die ons koude hart verwarmen, het zijn de kleine vonkjes die het doen!
Eind vorige week ben ik volop bezig geweest in de tuin om de uitgebloeide planten en bloemen weg te snoeien. Meteen hebben we ook maar de appeloogst binnengehaald want de vogels hebben hier al genoeg kermis gehouden en de kgs die afgevallen of aangestoken zijn volstaan hoewel... we zullen appels mogen eten tot ze ons de oren uit komen. De buren hebben ook hun dosis van de appels die niet konden bewaard worden gekregen en mogen ( willens nillens) ook aan de slag haha. Het was toen ,gelukkig, nog eens een zonnige dag die afstak tegen het stille vergaan van de zomerse pracht. Nu moeten we het met een paar graden minder stellen. En toch..zou het nu alleen aan mij liggen maar stilaan overvalt me een herfstgevoel onstuitbaar en toch nog onverwacht als ik om me heen kijk. De kleuren in de natuur worden valer, donkerder ook. Bladeren vallen hier en daar al uit de bomen en de temperaturen komen amper boven de vijftien graden uit.
Herfst is een soort afrekeningsperiode. Je hebt de zomer achter de rug met zijn lange avonden, zijn genieten van de zon en de mensen. Bij een wandeling vorige week zag ik mensen die probeerden nog even te genieten van het fraaie nazomerweer, met sweaters losjes om hun hals geknoopt, voor het moment dat het ineens te fris zou worden. Nu is het stil hier in de buurt van het bos!
Onlangs was het ook 21 september. Anders dan bij de meteorologen is dat voor ons gewone mensen normaal gesproken het omslagpunt op de kalender van zomer naar herfst. Dit seizoen van het jaar doet me ook meteen denken aan de herfst in een mensenleven. Filosofisch natuurlijk, dat is waar, maar toch. Als we jong zijn dan voelen we ons onstuitbaar maar worden we ouder en passeren we een bepaalde grens dan gaan we relativeren en komen we dan echt in de herfst van ons leven terecht dan kijken we soms om met het idee van had ik maar... Alleen komt die tweede kans zelden op het pad van de mijmeraar. Daarom moet je elke kans in je leven met beide handen grijpen, dan kan je later tenminste zeggen: dat heb ik toch maar meegemaakt.
Net als in de natuur komt de winter al zo snel op een mens af en dat is geen prettige gedachte. Ben ik aan het somberen? Nee hoor, ik mijmer maar wat, somberen komt niet zo snel in mijn woordenboek voor. Er is nog zoveel te doen, vandaag, morgen, volgende week. Maar het misstaat niet om soms toch even na te denken over de vergankelijkheid van een leven, net als die van de natuur. Elk seizoen heeft zijn eigen schoonheid, ook de herfst is heel fraai vast te leggen op de elektronische schijf. Als het maar niet regent. Ik ga er dit jaar eens extra op letten als ik de tijd heb, want het is nu best nog even druk en de dagen rijgen zich aaneen in een veelvoud van grote en kleine klussen. Die herfst moet maar even wachten en zal voorbij gaan in een tempo dat net als vorige jaren zijn weerga niet kent.
Tussendoor maken we toch wat plannen voor dit najaar, want na de drukte van de laatste weken denk ik dat we er stilaan wel aan toe zijn al zal het plannen maken deze keer minder van harte zijn.We moeten eerst nog een paar dokters"vonnissen" afwachten!! Maar nu probeer ik toch nog even te genieten voor de echte herfst zich aankondigt en voor diegenen die toch liever een groen blaadje lusten, heb geduld en zorg dat je zonder kleerscheuren de komende herfst en winter doorkomt....en dat groen zal zich daarna wel weer volop presenteren.
Gisteren was een dag die begon zoals zoveel andere met plannen en klusjes en zijn kleinigheden. In de voormiddag hoorde ik dat een heel dierbare vriendin binnenkort een operatie te wachten staat en dat was toch eventjes slikken omdat het niet zomaar een simpele ingreep is. Het was amper volledig doorgedrongen of ik kreeg een telefoontje van de schoonzoon met de uitslag van de botscan en het bloedonderzoek die begin deze week van ons jongste kleindochtertje gedaan werd. Omdat zij nog maar recentelijk serieus begon te manken en een dikke knie had ,waren ze naar de kinderspecialist geweest. Na een tweede botscan in één week tijd zijn ze er nog niet helemaal uit. De voorlopige diagnose is een bacteriële infectie op de knie. Hoe die daar gekomen is, weten ze ook niet. Nu starten ze met antibiotica en maandag wordt dan gezien of er beterschap is. Als die niet aanpakt moet kleindochtertje voor 2 weken naar het ziekenhuis om via baxter antibiotica te krijgen. Helpt dat nog niet dan moet rekening gehouden worden dat de diagnose fout is en zullen ze in Leuven onderzoeken of het toch iets aangeboren is of als het kinderreuma is of wat dan ook. Ze moet haar beentje zo weinig mogelijk belasten maar probeer dat maar eens met een bijna driejarige. Normaal was er voorgesteld om het beentje in de gips te steken om zo te laten rusten maar na de laatste diagnose kan dat niet want dan kunnen ze niet zien of de zwelling afneem! Ik hoorde van de dochter dat de antibiotica geen papje is dat er zo maar in gaat wegens vieze smaak!! Allé geen gezellig nieuws maar toen bleek de kous nog niet af te zijn. De moeder van de schoonzoon kreeg gisteren ook te horen dat ze baarmoederkanker heeft en dringend moet geopereerd worden waarna bestralingen volgen. We hopen allemaal dat er geen uitzaaiingen zijn maar volgens de arts zullen ze dat pas weten als ze de buik openleggen. Dat was meer dan eens slikken zowel voor de dochter en schoonzoon als voor ons. Wij hebben met de schoonouders van onze beide kinderen een heel goede band en met die van de schoonzoon zelfs nog wat closer, wij gaan af en toe samen weg of hebben een etentje of feestje .. Ze zijn echt familie geworden en dan hoor je zo iets...Toeval wil dat we over zo'n 2 weken een vakantie plannen na al de werken hier de laatste maanden en nu hoor ik langs alle kanten van ziekenhuisopnames en operaties... Verdikke toch!! De dochter zegt wel : "Je moet ervan genieten ma zolang je kan en alles meenemen wat je kan ", maar toch voel ik mij wat ongelukkig met het tijdstip en worden onze plannen door al die berichtjes wat overschaduwd . Ik weet het wel, de wereld draait door en de ingrepen zullen ook zonder dat we hier zijn optimaal gedaan worden maar je wil er zijn voor wie je dierbaar is op het moment dat ze wat aandacht nodig hebben en juist dan zullen we er niet zijn!! Begrijp me niet verkeerd, het draait hier niet om ons maar wel om het tijdstip dat echt ongelukkig is al is er nooit een goed moment voor dergelijke zaken.
Ik was hier al danig aan het duimen voor twee vriendinnen en weet dus niet meer wat ik nog kan inschakelen om geluk voor de dierbaren af te smeken en vast te houden..
Eén ding is mij nu stilaan duidelijk aan het worden: " Pluk de dag en haal er het maximum uit want wat morgen wacht ,weet je nooit".
Daarom wens ik alle bezoekers een keitoffe dag en blijf genieten het leven is soms zo kort en onvoorspelbaar! Of zoals Euripides zei:
Geniet en voel je goed
beschouw het heden als je eigendom,
het overige behoort aan het lot"
Er was eens een weegschaal uit Aken ze wikte en woog alle zaken soms was ze defect en dan werd ze gecheckt maar dat schreeuwde ze niet van de daken.
De Latijnse naam van het sterrenbeeld Weegschaal is Libra. De Weegschaal is een warm en gevoelig persoon, die de beschikking heeft over een sterke wilskracht. Voor hem is gezelschap van anderen belangrijk. Buiten "de groep" vallen is een verschrikking voor hem. Hij zal over het algemeen vrij ver gaan in zijn inspanning om erbij te horen. Voor hem zijn harmonie en rust kenmerken van een goede relatie. Hij heeft oog voor schoonheid en verhoudingen en hij houdt van mooie zaken: mensen, dingen, kunst en cultuur. Lelijkheid - of dit nu uiterlijk is of innerlijk - roept bij hem afkeer op. Dit teken heeft echter ook een andere kant: sommige mensen hebben juist een hang naar het opzoeken van confrontaties en competities, zowel in spelvorm als in het dagelijks leven Hij is sterk in het helder weergeven van een probleem en de meerdere kanten hiervan. Dit maakt hem zeer geschikt als bemiddelaar of adviseur. Vraag echter niet aan hem om snel een beslissing te nemen: juist doordat hij alle kanten van een zaak ziet, wil hij deze rustig door kunnen denken voordat hij een beslissing neemt.
Dit is een sappig verteld verhaal -een nadenkertje - uit de Afro-Amerikaanse (zwarte) verteltraditie, waarin God - na het scheppen van de wereld - vanuit zijn schommelstoel de wereld overziet en hem een beetje kaal vindt..
God was net klaar met het scheppen van de wereld. Hij ging in zijn grote schommelstoel zitten om alles nog eens rustig te bekijken. "Niet slecht, al zeg ik het zelf," mompelde hij. Hij stak een sigaar op en voelde zich tevreden, totdat hij merkte, dat de aarde er tamelijk kaal uitzag. "Ik vraag me af, hoe dat nou kon gebeuren," sprak God, "ik heb toch het idee, dat ik van plan was om meer land dan water te scheppen. Nou ja..."
Hij haalde zijn schouders op en begon zich af te vragen, wat hij zou kunnen doen om de wereld een leuker aanzien te geven. "Geef me de heggenschaar eens", riep hij en een van de engeltjes kwam aangehold en drukte hem die in de hand. Toen boog God de Almachtige zich uit zijn schommelstoel voorover en frutselde een beetje aan de takken van de bomen. Wat hij ervan afknipte, viel op het lege land, en daaruit ontstonden het gras, de struiken en de bloemen. "Niet gek", vond hij en leunde weer achterover. "Ja, zo is het een heerlijke wereld geworden." En nadat hij dat gezegd had, ging hij naar bed om van het werk uit te rusten. Een wereld scheppen is geen makkelijk karwei. Er is een boel denkwerk voor nodig om alles op de juiste plaats te krijgen, vooral wanneer het om iets gaat waaraan nog nooit eerder gedacht is. Dus God ging op één oor liggen en nam zich voor, zijn wereld de volgende dag verder te bewonderen. De volgende dag had God zijn ogen nauwelijks open, toen hij de bloemen met elkaar hoorde fluisteren. "Het is hier zo eenzaam", zei een bloem, "we zijn hier neergeplant om de aarde gezelschap te houden en omdat het er leuk uitziet, maar het is verschrikkelijk eenzaam." God schudde onwillekeurig zijn hoofd. "Mijne heren! Zo maak je het ene en nauwelijks ben je ermee klaar, of je moet alweer aan het volgende beginnen. Engelen, geef me mijn klein schaartje eens!"
Een engel bracht God de kleinste schaar, die er te vinden was. Hij boog zich over de wereld en begon van alle dingen een klein stukje af te knippen van de hemel, van de aarde, van de bomen, van de dieren, van de struiken en de bloemen. De gedachte, om je over de wereld te beklagen, was nog geen dag oud maar God had sterk het vermoeden dat er van nu af aan voortdurend geklaagd zou worden. Hij was zo woedend, dat hij niet eens meer zag, wat hij allemaal kortwiekte. Knip, knip, knip, zo ging dat. En toen hij weer in bed kroop, deed hij dat hoofdzakelijk, omdat hij geen zin had, nu weer alle klachten over die hele knipperij aan te horen. Hij had een goede reden om domweg in bed te blijven voor altijd. De wereld moest maar zien, hoe ze het met al dat klagen redde.
Welnu, toen de mensen omhoog keken en al die kleine snippertjes zagen, noemden ze die 'voorbijgefladder'. Er was geel voorbijgefladder.,dat waren de stukken, die God van de zon had afgeknipt. En er was blauw voorbijgefladder.,dat kwam van de hemel af. Het witte voorbijgefladder stamde van de sterren. Voorbijgefladder in alle kleuren wervelde door de lucht. Ja, er was zelfs voorbijgefladder met een kleur, waarvoor de mensen nog geen naam hadden.
Al dat gefladder, wat kleuren had, waarvoor nog geen namen bestonden, wervelde naar ons deel van de wereld toe. Nu weten jullie, hoe het bij ons toegaat. Wij benoemen de dingen altijd op onze eigen manier. Toen wij zwarten omhoog keken en deze dingen voorbij zagen komen, hoorden we dat de blanken ze voorbijgefladder noemden. Daar moesten we om lachen! Voorbijgefladder! De blanken moeten ook altijd helemaal hun tong kronkelen, als ze proberen te spreken. Voorbijgefladder! Wie zegt er nou zoiets? Wij hebben een andere naam uitgevonden. Die is veel makkelijker uit te spreken. Hij ligt makkelijk in het gehoor en zo hoort het ook bij een woord.
Maar de blanken zijn anders. Ze kunnen het nooit uitstaan dat wij iets voor ons zelf hebben. Ach, ach! Zodra ze denken, dat wij ergens meer plezier aan beleven dan zij, komen ze snel naar ons toe en nemen het in beslag, voordat God er iets van te weten komt. En niet alleen dat: wij delen het wel met hen, maar nog voor de zon ondergaat, gaan ze ermee vandoor en praten erover, alsof het van hen is. En zodoende noemden toen ook de blanken die dingen 'vlinders'. Ze lieten het woord in hun woordenboeken drukken, om iedereen te laten geloven, dat zij in staat waren geweest zo'n mooi woord te bedenken.
Als de dagen ineens kort zijn en de nachten evenzo, dan staat er maar één ding vast: de tijd gaat te snel
Verwelkte bloemen op het pad
verdorde bladeren in het gras. Weg, de zomer die we hebben gehad alsof hij er nooit of nimmer was.
Plassen blinken in de straat
regendruppels op een ruit. Weg, de zonneschijn tot 's avonds laat alsof de wind reeds naar de winter fluit.
De natuur, soms stil, alsof hij wacht op stormend, tempeestend weer. Weg, gezellige zwoele zomernacht
tot volgend jaar dan maar weer.
Straks worden we weer overladen door weemoedig makende nazomerkleuren, daarom genoot ik nog eens met volle teugen van het "nu" en heeft die wandeling mij deugd gedaan en inspiratie gegeven!!.
Als de ramen s ochtends ineens weer vol zitten met condens, als je de eerste bruine bladeren op de stoep ziet liggen.. Als het aan het begin van de avond al donker begint te worden, als je ineens spontaan "hij is weer voorbij die mooie zomer " begint te zingen zonder dat je het helpen kan, dan weet je het eigenlijk al: de zomer loopt inderdaad op zijn einde.
Zoals beloofd ging ik vandaag met mijn camera op pad. Voor de eerste foto's moest ik al niet ver gaan zoeken want in de tuin zijn nog steeds restanten van een overvloed aan zomer aanwezig.
Als je dit onderwerp met je fototoestel benadert dan heb je onmiskenbaar een voordeel: je hoeft niets te zeggen je kan het gewoon allemaal laten zien.
Daarom laat ik de camera het werk laten doen.
De speelse zomer
Funny prei jawel groeit zo in onze tuin!! De gewone prei verdween in de schaduw bij dit wonder
Normaal schrijf ik elke avond een berichtje op mijn weblog. Vandaag ben ik echter inspiratieloos. Waar zal ik over schrijven? Herken je dat? Van die dagen dat je echt, compleet inspiratieloos bent? Niets is goed, niets is leuk en geen enkel nieuw, verfrissend idee komt dan ook maar ergens in je op en niets of niemand kan je echt inspireren. Een dikke, vette inspiratieloze bende. En zo zit ik hier voor mij laptop en staar inspiratieloos naar het witte vlak voor mij. Ik wacht tot de schrijfflow zich van mij meester maakt. Normaal gaat dat zonder veel moeite en komen de woorden als het ware uit het niets tevoorschijn en verdwijnen in mijn toetsenbord. Maar vandaag gebeurt er niets. De schrijfmotor werkt niet, hij hapert zelfs niet hij staat gewoon stil, geparkeerd. Daarom heb ik besloten om morgen de camera te nemen en eens lekker naar buiten te gaan, nieuwe geluiden, geuren en beelden op te slaan die kunnen helpen om misschien nieuwe inspiratie te krijgen
Na wat mijn slaapgenoot vorig jaar voor had met zijn oog en wat onlangs ook een lieve blogvriending meemaakt, zoeken we hier uit of er manieren bestaan om qua voeding de ogen te ondersteunen. Zo kwamen we bij het volgende:
Het is algemeen geweten dat groenten en fruit goed zijn voor de gezondheid maar wist u dat een evenwichtige voeding ook goed is voor uw ogen? Als u elke dag groenten en fruit eet, helpt u hen immers om langer gezond te blijven.
Dit is de boodschap die de nieuwe preventiecampagne van de Brailleliga draagt en die van 13 tot 26 september over heel België wordt verspreid.
De laatste jaren heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat voeding een rechtstreekse impact heeft op verschillende oogziekten zoals cataract, diabetische retinopathie en leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD), de voornaamste oorzaak van blindheid in de westerse wereld Het is natuurlijk wel zo dat geen enkel dieet kan voorkomen dat onze ogen ouder worden, ook kan een dieet onze ogen niet tegen alle ziekten beschermen, want bepaalde ziekten worden veroorzaakt door andere, genetische of omgevingsgebonden factoren. Toch is voeding een factor die een rechtstreekse invloed heeft en die ons kan helpen om de risicos te beperken en onze ogen langer gezond te houden.
Hoe kan voeding het gezichtsvermogen beschermen?
In België zijn de voornaamste oorzaken van een visuele beperking leeftijdsgebonden: LMD, diabetische retinitis, glaucoom en cataract. Uit een enquête, uitgevoerd in 2009, blijkt dat acht op tien Belgen tussen 65 en 79 jaar er slechte voedingsgewoonten op na houden: te veel suikers, vetten en zout en niet voldoende groenten en fruit. Deze slechte gewoonten zijn van alle leeftijden, maar de gevolgen zijn zwaarder voor senioren. Oxidatie wordt beschouwd als een belangrijke oorzaak van de slijtage van onze organen. Tot de oxidanten behoren onder meer de vrije radicalen, erg reactieve en agressieve chemische stoffen die eiwitten, celmembranen en het DNA onderhevig maken aan oxidatie. Een deel van die vrije radicalen wordt geproduceerd door ons eigen lichaam, een ander deel is afkomstig van externe bronnen zoals tabak, alcohol, luchtvervuiling, giftige producten, ultraviolette stralen, enz. Gelukkig beschikt het lichaam over efficiënte verdedigingsmechanismen die de vrije radicalen neutraliseren we heten ze antioxidanten, die op natuurlijke wijze aanwezig zijn in voeding.
Hoe ouder men echter wordt, hoe lager de weerstand van het lichaam ook onze ogen dragen het gewicht van de jaren. Voeding die rijk is aan antioxidanten blijkt dus bijzonder nuttig te zijn om een beschermend schild op te bouwen tegen oxidatieschade.
Bepaalde vitaminen hebben ook een rechtstreekse invloed op de gezondheid van de ogen. Dat geldt onder meer voor het vitaminentrio ACE.
Vitamine A is van cruciaal belang voor het gezichtsvermogen, meer bepaald voor de omzetting van licht in de zenuwinfluxen. Een tekort aan vitamine A kan leiden tot stoornissen van het nachtzicht of tot het droge ogen syndroom. Vitamine A vinden we onder andere terug in eigeel, lever, boter, volle zuivelproducten en als provitamine A in heel wat groenten en fruit.
Vitaminen C en E zijn uitstekende antioxidanten en helpen het ontstaan en de ontwikkeling van cataract en LMD te voorkomen.
Vitamine C zit in heel wat fruit (sinaasappelen, pompelmoes, zwarte bessen, kiwi, blauwe bosbessen) en groenten (kolen, paprika, waterkers, zuring).
Vitamine E haalt men uit plantaardige oliën, volkoren granen, groene bladgroenten en oliehoudende vruchten zoals noten, hazelnoten en amandelen.
Het vitaminentrio ACE kan men best aanvullen met vitamine B2. Die speelt een cruciale rol in de activiteit van de enzymen die de ogen beschermen tegen en behoeden voor de vorming van cataract.
Vitamine B2 is aanwezig in biergist, volkorenbrood, zuivelproducten, groene groenten, lever en amandelen.
Magnesium, zink, selenium zijn mineralen die in uiterst kleine hoeveelheden in ons lichaam voorkomen, maar onmisbaar en bijzonder heilzaam zijn voor de ogen. Vlees is een belangrijke bron van selenium, maar opgelet, het bevat ook veel ijzer, dat een oxiderende werking kan hebben. Selenium zit ook in schaaldieren, vis, volle granen en over het algemeen ook in eiwitrijke producten. Voedingswaren rijk aan magnesium zijn zwarte chocolade, peulvruchten zoals bonen, erwten en linzen, volle granen, gedroogde vruchten (noten, amandelen, enz.). Zink halen we onder meer uit vis en schaaldieren, vlees, volle granen, volkoren brood, eieren, soja en tarwekiemen.
Vetstoffen zijn onmisbaar voor een gezond lichaam en in het bijzonder voor onze hersenen en onze ogen. Toch moeten ze met een gepaste doordachtheid worden gekozen en goed worden gedoseerd, want de slechte reputatie die vetten hebben opgebouwd, is vaak terecht.
Belangrijk voor gezonde ogen zijn in het bijzonder de omega 3-vetzuren die we in plantaardige oliën (vooral koolzaad- en notenolie), maar ook in veel vissoorten en dan in het bijzonder de vettere vissen zoals zalm, haring, makreel en sardines, aantreffen.
Het lycopeen dat we in tomaten en verwante producten (tomatensaus en -sap ), roze pompelmoezen en watermeloen aantreffen, beschermt de ogen overigens ook erg goed.
Wortelen zijn rijk aan betacaroteen, een pigment dat zich in het lichaam omzet naar vitamine A. Andere pigmenten van de familie van de carotenoïden, in het bijzonder luteïne en zeaxanthine, bieden ook een goede bescherming. Ze zijn beide sterk aanwezig in de macula, de centrale zone in de retina die verantwoordelijk is voor het scherptezicht en de waarneming van kleuren. Ze filteren ultraviolette stralen en neutraliseren vrije radicalen. Deze twee pigmenten zijn terug te vinden in eigeel, gele of oranje groenten en fruit (wortelen, maïs, pompoenen, mandarijnen en meloenen), en in groene groenten (spinazie, broccoli, erwten en zuring).
Bepaalde studies tonen aan dat het veelvuldige gebruik van fruit en groenten die luteïne en zeaxanthine bevatten, het risico op LMD beperken en de vorming van cataract vertragen.
Antioxidanten zitten in alle lagen van de voedselpiramide, maar ze zijn het talrijkst in het rijtje van de plantaardige voedingsmiddelen, dus in groenten en fruit. We hoeven echter niet onmiddellijk vegetariërs te worden, maar het is aangeraden om elke dag meer plantaardig te eten: 5 porties groenten en fruit (van 80 tot 100 g) per dag, bij minstens elke maaltijd, met voldoende afwisseling tussen de verschillende kleuren en tussen rauw en gekookt. Het is echter ook belangrijk dat we regelmatig volkoren graanproducten en kleine porties peulvruchten (bonen, erwten, linzen) in ons menu opnemen.
Ik weet niet wat jullie ervan vinden maar wij hebben hier de porties groenten en fruit - die toch al veelvuldig op tafel kwamen - sinds vorig jaar nog opgedreven en... het is nog lekker ook!
Er staan hier in de tuin een paar kanjers van bomen. Ze zijn zowat 33 jaar oud. Als ik daar naar kijk dan gaan zoveel gedachten en herinneringen door mijn hoofd. Maar die bomen .. ze verdienen een ode!
Het aller mooiste aan een boom vind ik toch wel zijn geheel. De grote
imposante vorm, begin- nend bij de kruin. De
top niet kunnen zien, de leeftijd niet kunnen schatten. Grote, grimmige vormen van een
stam. Alles wijst erop dat die reus
er al een tijdje staat. En met de dag wordt hij groter.
Tot men vindt dat het tijd is om hem om te hak ken. Dan zal de ooit zo machtige reus er niet meer zijn. Daarom kunnen we best zuinig zijn met deze vrienden, want daar begint het leven ...
Overstromingen in Pakistan met catastrofale gevolgen, Queensland Australië dat onderloopt door noodweer, vulkaanuitbarstingen in IJsland en Sumatra, aardbevingen in Christchurch Nieuw - Zeeland met een kracht van 7 op de schaal van Richter, overstromingen in Guatemala, nu al sneeuw in de Alpen (Oostenrijk), veranderde klimatologische omstandigheden, moet ik nog verder gaan? . Toeval of is er wel degelijk iets aan de hand? Moeten we ons echt zorgen maken?
En zo kom ik automatisch bij 2012. " Nog nooit van gehoord ", zeg je? Ook niet over Mayakalenders die dan eindigen, de voorspellingen van Nostradamus ? Dan probeer ik het even kort uit te leggen
Al sinds ik nog thuis woonde, werd ik geboeid door theorieën over zwarte gaten, melkwegen Nostradamus enz.. In mijn ex schoonbroer die heel wiskundig aangelegd was vond ik een klankbord en we waren meer dan eens in stevige debatten gewikkeld als we daarover begonnen. Mijn vechtgenoot is wel geïnteresseerd in al die wetenschappelijke fenomenen maar minder in de mystiek of hype die er mee samen gaat. Dat neemt niet weg dat ik van op een zijlijn dat allemaal toch blijf volgen.
Al sinds het begin van de mensheid worden er jaartallen vastgelegd voor het einde van de wereld. De meest recente die wij hebben meegemaakt, was het jaar 2000. Niet alleen werd ons angst ingeboezemd door de millenniumbug die ons naar de nieuwe Middel-Eeuwen zou sturen, maar ook werd er gesproken over Nostradamus die het einde van de wereld voorspelde. Veel voorspellingen van Nostradamus zouden al zijn uitgekomen, dus het einde in 2000 was ook een feit. Nu 10 jaar later gaat nog steeds alles zijn gangetje.
Ik kan me nog een documentaire in de 90-er jaren herinneren over het einde in 2000 voorspeld door Nostradamus. Er werd een kwatrijn aangehaald waarin hij sprak over een vuurrode lucht die ons einde zou worden. Dit werd geïnterpreteerd door de experts als een derde wereldoorlog tussen de VS en China waarbij kernwapens ons einde zouden betekenen. Toevallig zag ik vorige week een opgenomen documentaire over Nostradamus in het kader van 2012. Nu werd opeens gezegd dat hij het einde ook in 2012 voorspelde (10 jaar geleden was het dus nog 2000). En weer werd een kwatrijn aangehaald over . Jawel hoor, de vuurrode lucht, precies hetzelfde kwatrijn als 10 jaar geleden, waarin de rode lucht toen een lucht vol kernwapens was. Nu bleek de vuurrode lucht opeens een brandende zon te zijn en dat zou de aanleiding zijn van het broeikaseffect. Feit is dat de kwatrijnen van Nostradamus zo vaag zijn, dat ze op allerlei manieren geïnterpreteerd kunnen worden.
Maar er is meer dan Nostradamus nl de Mayakalender. Prima, de Maya´s waren intelligente astrologen en ze maakten een kalender van een periode van 26.000 jaar waarin de aarde een rondje maakt en begint en eindigt als centrum van de melkweg. Deze uitlijning vindt plaats op 21 december 2012. Volgens de Maya-interpretatie van de Azteekse Tzolkin-kalender komt er op 21 december 2012 een einde aan een astronomische cyclus van 26.000 jaar. Het unieke van dat moment is dat een aantal planeten binnen ons zonnestelsel dan op één lijn staan in het hart van ons Melkwegstelsel.
Oké, mooi uitgedokterd maar hoezo is het einde van deze kalender dan opeens het einde van de wereld? Het lijkt mij nogal straf dat op 20 december de bloemetjes en bijtjes nog vrolijk rondvliegen en dat 1 dag later miljoenen jaren evolutie in 1 klap zal verdwijnen.
Maar zal alles wel in één klap gebeuren?
Het broeikaseffect is gaande, dat ziet iedereen, ook de klimaatverandering, dat merken we elk jaar vermits sinds de negentiger jaren elke zomer warmer is geworden tov het jaar ervoor.( juli was toch ook te heet, aug zorgde dan voor compensatie). De poolkappen smelten en het milieu wordt vervuild, dus iedereen beseft wel dat we fout bezig zijn. Natuurrampen zoals orkanen, aardbevingen, overstromingen zullen inderdaad toenemen, maar of het definitief ons einde zal worden, betwijfel ik en al helemaal of dat zo specifiek voorspeld kan worden op 21 december 2012! Stel dat de Maya's gelijk krijgen dan zouden we technisch een soort nultoestand kunnen krijgen in de draaiingen van de elektromagnetische velden van ons zonnestelsel ( omdat alle planeten op één lijn staan). Volgens de overleveringen van de Hopi indianen zou die toestand drie dagen duren, drie dagen van leegte en duisternis. Daarna kunnen de magnetische polen omkeren. Maar wie kan zeggen of dat klopt? Hoe het ook zij, de Maya-telling begint dan opnieuw met het jaar nul.
Zoals de aarde om haar eigen as draait, zo draait de maan om de aarde en de aarde op haar beurt weer om de zon. Deze cycli kennen we allemaal, omdat we die constant in ons leven ervaren: de eerste duurt een dag, de tweede duurt een maand en de derde duurt een jaar. Maar er is meer. Zo beschrijft onze zon (en dus ook haar bijbehorende planeten) op haar beurt weer een baan. En zo zijn er nog een aantal relatief kleine en veel grotere cycli, zoals b.v. de rotatie van het melkwegstelsel om haar eigen as (ca. 225 miljoen jaar) en de baan die het melkwegstelsel op haar beurt weer om de "Grote Centrale Zon" beschrijft. Maar de effecten van deze cycli kennen we niet, omdat die veel te lang duren voor ons relatief kort leven op aarde.
Op dit moment hebben we te maken met een aantal cycli die in 2012 vrijwel gelijktijdig samenvallen. Om een beeld te kunnen vormen wat er precies kan gebeuren gedurende de overgangsdagen in 2012 kan het volgende verhelderend werken: We zullen om te beginnen "gebombardeerd" worden met een enorme hoeveelheid energie. Deze energie is een kosmische energie, een soort levenskracht, een energievorm die er eigenlijk altijd is, maar waarvan we ons over het algemeen niet bewust zijn. Deze energie is essentieel voor alles wat leeft en komt straks in overvloed naar ons toe. Het zal ons bewustzijn drastisch veranderen: we gaan van de 3e dimensie naar de 4e en de 5e dimensie.
Het begrip dimensie is een moeilijk te begrijpen fenomeen. De drie ruimtelijke dimensies (lengte, breedte en hoogte) kennen we allemaal. We voegen daar nog het begrip tijd aan toe (ook al hebben we daar een totaal verkeerd beeld van) en dan hebben we onze vier-dimensionale wereld. Maar er zijn meer dimensies: Albert Einstein heeft ooit berekend dat er minstens zes moeten zijn. Wij krijgen er door deze hele ontwikkeling in 2012 in elk geval een vijfde dimensie bij.( dat is wat verondersteld wordt)
Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Dat wordt lastig. Hoe leg je b.v. aan een blinde uit wat het verschil is tussen groen en blauw? Als iemand geen referenties heeft aan wat voor kleur dan ook, kan die zich daar geen voorstelling van maken. Toch is dat het begrip 5e dimensie het best uit te leggen aan de hand van zintuigen. We krijgen er door die hogere energie a.h.w. een zintuig bij, een zintuig dat ons letterlijk meer laat zien, te vergelijken met het zien van aura's en geesten. Dat is nu nog voor een relatief kleine groep mensen weggelegd, zoals paragnosten en helderzienden, maar straks wordt dit gemeengoed voor iedereen. Verder ga ik hier niet op in, het boeit mij wel maar ik wil jullie er niet teveel mee lastig vallen!
Eindconclusie: ik zal de voorspellingen niet als een onweerlegbaar feit aannemen en blind vertrouwen en met de handen in het haar in angst afwachten op het einde de 21e december 2012. Ik denk dat we op 25 december 2012 nog gewoon rond de Kerstboom zullen zitten. Maar goed, iedereen heeft natuurlijk het recht om te geloven wat hij/ zij wilt en zeg nu zelf.. het boeit toch om te ontdekken hoe ander culturen en wetenschappers met de materie omgingen zoveel eeuwen terug!.
Dat was wat er in het trouwboekje stond van pasgetrouwden in de jaren 1917. Toen ik onlangs het trouwboekje van mijn grootouders in handen kreeg, heb ik eens goed gelachen maar ik vind het echt de moeite om bij te houden en te koesteren en ik wil het graag met jullie delen.
X. - Gezondheidsleer der eerste jaren. - Raadgevingen aan de huismoeders. I Voorkomen is beter dan genezen; eenige wel begrepen gezondheidsvoorzorgen op eene verstandige manier toegepast, zijn voldoende om later veel geld, drogen, pijnen en nutteloos verdriet te sparen. Ongeveer het vierde deel der kinderen sterven vooraleer zij hun eerste jaar voltrokken hebben; de groote meerderheid ervan zijn slachtoffers der onwetendheid, van de slenter en van de vooroordeelen. Om dien overgrooten doodstol in te perken, welke tevens het gezin en de samenleving bedroeft en verarmt, is het noodig zekere grondbegrippen van gezondheidsleer met het oog op de kinderen te verspreiden, grondbegrippen die onmisbaar zijn voor moeders wier bezorgdheid moet verlicht worden door de lessen der wetenschap en der ondervinding. Dit is het doel der tegenwoordige bekendmaking.
1. -REINHEID. De reinheid is eene onmisbare voorwaarde voor de gezondheid. Het kind moet minstens een maal daags geheel en zooveel mogelijk in een bad of eene kuip gewasschen worden; gedeeltelijke wasschingen zullen plaats hebben onmiddellijk na iedere bevuiling en zullen gedaan worden met eene spons of eenen zachten doek, in zuiver lauw water nat gemaakt. De spons en de doek die tot de zuivering van het kind gediend hebben, moeten zorgvuldig na iedere bewerking, in warm water gewasschen worden.
II. - KLEEDING. De doeken waarin het kind gedraaid wordt, zullen zacht, licht en warm zijn; de bussel mag onder geen voorwendsel gesloten worden tot de bewegingen te beletten; hij moet met zekerheidsspellen of linten vastgemaakt worden. De navelband moet ten minste gedurende de eerste maand behouden worden.
lIl. - KAMERS. Evenals de plant, kan het kind niet opgroeien in eene plaats van zuivere lucht en licht beroofd. Het is dus noodig dat de kamer waar hetzelve verblijft, ruim, helder en verlicht zij. Geene uitwaseming of hoegenaamde geur mag daar geduld worden; men zal zorgen dat de luchtgesteldheid er altijd gematigd zij.
IV. - BED. Het gebruik van beweegbare wiegen is nadeelig; hare wiegelingen en schommelingen stillen het kind, wel is waar en bereiden het tot den slaap, maar oefenen eenen nadeeligen invloed op zijne hersens en zijne maag uit. Het kind moet een afzonderlijk bed deken hebben; talrijke voorbeelden bewijzen hoe gevaarlijk het voor zijne gezondheid en zelfs voor zijn leven is, het met groote menschen te laten slapen. Dat bed deken moet 's winters in eene zachte luchtgesteltenis gehouden worden, bij middel van eenen bol, eenen stoop of welkdanig ander vat warm water inhoudende. Het zal met eene lichte neteldoeken gordijn voorzien zijn.
V. - SLAAP. Hoe jonger het kind is, hoe meer rust het noodig heeft. Gedurende de eerste dagen van het leven, is zijn tijd tusschen den slaap en de spijzing verdèeld; na drie maanden en tot drie jaren, is een slaap van eenige uren 's namiddags nog noodig; de oogenblikken van rust moeten altijd regelmatig van elkander gescheiden en in acht genomen worden. Geene verzachtende of slaapdrank mag aan het kind ingegeven worden zonder voorschrift van eenen geneesheer, want het gebruik ervan kan de gezondheid en zelfs het leven van het kind in gevaar stellen.
VI. - LUCHT EN BEWEGING. Het kind mag vóór den tienden of den vijftien den dag niet buiten gebracht worden, tenzij de luchtgesteldheid zeer zacht zij. Het kind moet dagelijks uitgaan; de al te sterke of vochtige koude is de eenige hinderpaal daartegen. ' De kleederen moeten noodzakelijkerwijze volgens de luchtgesteldheid veranderen; die van wollenstoffen gemaakt zijn vooral in onze luchtstreek te verkiezen. . Het gebruik van kleine wandelkoetskens is nadeelig indien zij niet op volmaakte wijze op springveren hangen. Men moet zich niet haasten het kind te doen loopen; het moet Ieeren op den grond kruipen en alleen opstaan. Men moet dus het gebruik van leibanden, wagens, loopmanden, enz. verwerpen, welke nutteloos, zooniet nadeelig zijn voor de natuurlijke ontwikkeling van het lichaam.
VII. - VOEDSEL. Tot negen maanden is de vrouwenmelk en vooral de moedermelk het oprechte voedsel van het kind; van drie of vier maanden mag men eene andere spijs (pap, enz.) bijvoegen, maar volgens de raadgevingen van eenen geneesheer. Gemengd voedsel, dat is te zeggen, bestaande te gelijkertijd uit vrouwenmelk en eene andere spijs, is bijna altijd nadeelig voor de zeer jonge kinderen. Gedurende de eerste maand van het leven geeft men, bij gebrek aan melk van de moeder of van eene gehuurde voedster, koei- of geitenmelk voor de helft met zuiver water gemengd en een weinig gesuikerd. Gedurende de twee volgende maanden, mengt men ze met een derde water en later mag men ze zuiver geven; de mengeling mag maar op het oogenblik van het innemen gebeuren. Het gebruik van melk eischt eene volstrekte zuiverheid aangaande de gebezigde vaten, vooral indien men gebruik maakt van de zuigflesch; beroemde geneesheeren denken, overigens, dat de zogenswijze de gevaren van ziekte en dood bij de kinderen grootelijks vermeerdert. De eenige zuigflesschen waarvan het gebruik mag aangeraden worden zijn de glazen zuigflesschen, zonder darm, waarvan den hals van eenen tepel voorzien is.Zij moeten zorgvuldig met vol water gewasschen worden, na elk gebruik om de goede hoedanigheid der melk, al te dikwijls vervalscht, te verzekeren, moet men ze minstens tien minuten laten koken (Men kan zich van eenen aarden pot met Platten bodem en uitgezette of 'wijde randen bedienen om het langdurig koken der melk te vergemakkelijken. Door het gebruik van dezen pot is de opkoking volkommen en de vernietiging der kiemen (ontkieming) der melk is beter verzekerd.) en het vat dat ze inhoudt, zorgvuldig sluiten. Men vindt in den handel verschillende zeer toegepaste stelsels bijzonder in dat doel verveerdigd. Van 7 tot I0 maanden, mag het kind, behalve de melk, een matig gebruik van pappen, eieren en vleeschsap maken. Later zal het voedsel afgewisseld zijn en in den dag op regelmatige uren verdeeld worden; de overdaad van spijzen of van eene bijzondere spijs is altijd nadeelig; zij is evenzoo te vreezen als de slechte hoedanigheid der spijzen; zij verwekt insgelijks de ontsteking der maag en der darmen, ziekten waarvan zoovele kinderen sterven. De spijzen buiten de maaltijden gebruikt, de lekkernijen, het suikergoed, de koeken, enz., moeten voor dezelfde reden uit de voeding der jonge kinderen weggelaten worden.
VIII. - VERSCHILLENDE RAADGEVINGEN. 1. Men moet eenen geneesheer raadplegen voor elke stoornis voorkomende in de werkingen van het kind, daarbij begrepen den afgang welke ten onrechte als heilzaam beschouwd wordt als het kind tanden krijgt, den uitslag en de vuiligheid op het hoofd, de ontstekingen met uitlóop van het inwendige en den omtrek van het oor, enz. 2. Het nieuw geboren kind kan aan de oogen met eene zeer gevaarlijke en besmettelijke ziekte aangetast zijn, die in 24 uren het onherstelbaar verlies van het gezicht kan verwekken. Het is vooral in dat geval dat men de geneesmiddelen van eenvoudige vrouwen moet vermijden en onmiddelijk de verstandige zorgen van eenen geneesheer inroepen; al te dikwijls zijn de ouders genegen dezelve te verwaarloozen en ze aan te zien als eene eenvoudige valling der oog. De kwaal begint met eene roodheid aan de oogen en is vergezeld van uitloop; zoodra deze teekens zich opdoen, moet men den geneesheer roepen.
3. Men moet geheel en gansch het gebruik van kleine proppen, gewoonlijk zuigdogtjes genoemd, afkeuren, welke gebezigd worden om den honger te bedriegen of het geschreeuw van het kind te stillen. Dit gebruik veroorzaakt veelal mondzweertjes
4. Het hoofd drukken of kneden onder voorwendsel den vorm ervan te verbeteren en de borsten van den nieuwgeborene ledigen zijn ongerijmde daden welke denzelve aan erge gevaren blootstellen. 4. Het is eene doling van te gelooven dat men in de eerste maanden vàn het leven van het kind niet mag doen inenten, want de pokinenting welke niet de minste pijn veroorzaakt, bevrijdt van de pokken, waarvan men op elken leeftijd en op alle seizoen kan aangetast worden. Men kan niet vroeg genoeg daartoe zijnen toevlucht nemen, vooral in tijde van besmettelijke ziekte.
5. Vóór het inenten, is het noodig de deelen van het lichaam waar de bewerking moet gebeuren, zorgvuldig met zeep te wasschen.Deze verrichting mag overigens slechts door den geneesheer uitgevoerd worden; zeven dagen na de inenting, moet het kind den inenter aangeboden worden, die alleen in staat is de hoedanigheid der pokkenpuistjes te bestatigen. 1ndien de staat ervan aanduidde dat de inenting niet gelukt heeft, zou dezelve onmiddellijk moeten herbegonnen worden.
6. De buikloop( afgang) brengt het kind altijd in groot gevaar bij deze evenals bij elke andere stoornis in de levensverrichtingen van het kind moet men zich haasten eenen geneesheer te halen.
7. De pokinenting is het eenig zeker behoed middel tegen de pokken. Zij begunstigt geenszins de verspreiding der besmettelijke pokken en voorbereidt tot geene andere ziekte. De eenige middel om een einde te stellen aan de besmettelijke pokken, is integendeel van terwijl zij heerschen, het grootste getal mogelijk inentingen en herinentingen te doen. Men kan aan de huisgezinnen, waar een geval van pokziekte voorgekomen is, niet genoeg aanraden, van alle personen zonder onderscheid, die in de nabijheid van den zieken zijn, te laten herinenten. De entstof is in alle jaargetijden even werkdadig en zij levert des winters niet meer gevaar op dan in het zomergetijde. De behoedende kracht der inenting duurt van 12 tot 15 jaren voort; dit tijdstip verloopen zijnde, is het geraadzaam tot de herinenting over te gaan. De herinenting die geene ware koepokken heeft voortgebracht, moet rond de vier of vijf jaar hernieuwd worden. Na de inenting zal men eenvoudig den arm bedekt houden met een stuk fijn linnen. De koorts die somwijlen het opkomen der puisten vergezelt, is gansch zonder gevaar. Wanneer een kind door eenen besmettelijke ziekte is aangetast, moet men zorg dragen het zooveel mogelijk af te zonderen van andere kinderen. Het bevuild linnen moet in kokend water gestoken worden.
Ik weet door de "overlevering" dat mijn pa de raadgevingen onder nr VIII (3) vermeld niet goed heeft gelezen . Terwijl ons ma in het moederhuis lag te bekomen, moest ik op de gemeente "aangeven worden". Pa, de peter en meter namen plichtsgetrouw het bundeltje " ik " mee om de aangifte gestalte te geven, blijkbaar was dat toen de gewoonte! Daarna moest dat heugelijke gebeuren doorgespoeld worden en van het ene kwam het andere. Terwijl de nonnen ma's kamer bestormden met de vraag waar ze zo lang bleven met " dat kind " en dat het etenstijd was en ze alle litanieën moest aanhoren, was er al lang een oplossing gevonden voor "dat kind ". Men had een " dièze" (= klontje suiker in bier gedoopt en in een doekje gedraaid) in mijn mondje gestoken . Naar het schijnt stopte het blèten meteen al kwam ik wel terug bij ma met een plakmondje van jewelste!! Er werd daar een hartig woordje gezegd door de nonnen, tegen pa en co maar misschien verklaart dat nu wel het één en ander over " yours truly " als jullie begrijpen wat ik bedoel!
''Leuk om hier even uit te rusten'', zeg ik tegen de oude man die naast me op het bankje komt zitten. ''Inderdaad, maar ach....ik word oud''.
''Als we niet jong sterven ontkomen wij daar niet aan meneer'', antwoord ik.
Oud is een rekbaar begrip. Iemand is op zijn veertigste relatief oud als hij op zijn eenenveertigste verjaardag na een hap van de taart ineen zakt.
''Ik ben al tachtig, hoe oud bent u?''
''Vijfenzestig'', antwoord ik.
''Dan heeft u nog een flinke tijd voor de boeg'', zegt de oude man met een stellige zekerheid. Ik weet niet waar die stelligheid vandaan komt, maar in zijn ogen ben ik nog relatief jong zoals dat zo mooi heet. Het is heel vaak zo dat oude mensen graag en met trots hun leeftijd vertellen. Er zijn er zelfs bij die je vragen naar hun leeftijd te raden. Dat zijn meestal degene die er veel jonger en ook levenslustig uitzien, ons ma was er ook zo eentje.. Wij mensen denken te kunnen te manipuleren met leeftijd.
Kinderen doen vaak net of ze ouder zijn en veel volwassenen halen de gekste capriolen uit om jonger te lijken. Er zijn smeersels op de markt met ingewikkelde namen die geen zier helpen, maar de illusie is óók mooi. Als mensen een bepaalde leeftijd bereikt hebben en beseffen dat met Vadertje Tijd niet te spotten valt (omdat hij lacht om de illusie van mensen) komt bij velen de berusting. Dat is maar goed ook want komt die berusting niet dan zie je vaak een potsierlijk conflict tussen enerzijds de leeftijd en anderzijds de manier hoe men zich kleedt en opmaakt.
''Morgen is mijn kleinzoon jarig, en daar ga ik morgen gezellig heen'', zegt de oude man met een vertederende lach, ''het is al een hele knul''. ''Ik weet zeker dat u morgen een mooie dag zal hebben'', glimlach ik terug. Want je moet toch ergens vanuit kunnen gaan en een zekerheid hebben is altijd mooi.
Nochtans morgen is óók een illusie. Iedereen heeft het over morgen, maar niemand heeft morgen ooit gezien. Elke keer als morgen kom verdwijnt het in vandaag. Ik heb het laatst uitgeprobeerd. Om één seconde voor middernacht was het vandaag, maar toen de klok twaalf uur sloeg was het wéér vandaag. Morgen was een illusie gebleken en had nooit bestaan. Maar iedereen heeft het over morgen. Zo leven wij altijd kijkend naar morgen, starend in het niets zogezegd.
Zo ben ik er achter gekomen dat er alleen het nú is, dit is het enige waarin we kunnen zijn. We kunnen geen seconde terug en ook geen seconde vooruit. We zitten als het ware gevangen in dit moment.
''Wil je een sigaretje'', vraagt de oude man die al tachtig jaar is.
''Neen, ik heb nooit gerookt " zeg ik en tussen twee halen zegt mijn gezel met een glimlach:
" Ik zat laatst in een koffiehuis en tegenover mij zat een man die terwijl hij aandachtig de rouwadvertenties las met een nasale stem zei: ''Er zijn er weer heel wat gestopt met roken''
.
Die man had gevoel voor humor dacht ik zo!
''Ik stop niet meer ach...op mijn leeftijd. Er staat op die pakjes 'Rokers sterven jonger', maar ze zijn heel slim en zetten er geen leeftijd bij."
''Zo houden ze een flinke slag om de arm'', zeg ik, '' maar ik moet er weer vandoor, ik wens u een hele fijne dag morgen met uw kleinzoon".
De fietstocht naar huis leek korter na dit gesprek, die oude man had mij iets gegeven om over na te denken. Vandaag sta ik ook even stil bij de herinnering aan die apocalyptische beelden van 9/11 nu alweer 9 jaar geleden...
Soms valt de inspiratie voor een logje je zo in de schoot. Je leest wat en dat doet je denken aan iets anders en ... dan komt het logje zo uit je pen ( euh toetsenblod) gevloeid.
"Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een
kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.
Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruit gaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.
Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.
Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon."
Toen ik dat las, dacht ik aan iets wat we zelf ondervonden - een paar jaar geleden - toen een kuikentje niet uit het ei geraakte. Ik hoorde het piepen achter de schelp, het boren met de eitand bleef aanhouden en uiteindelijk gaf de moederkip het uitbroeden op. Dat was het moment waarop ik besloot om de natuur een handje te helpen. Met een eindeloos geduld (niet vanzelfsprekend bij mij) heb ik het kuikentje meegeholpen om uit het ei te geraken en was ontzettend blij toen de " bevalling" eindelijk achter de rug was. Ik heb het kuikentje onder de lamp gezet en beetje bij beetje zien opfleuren tot ik met pijn vaststelde dat het kipje langs één kant verlamd was. Ik kon het beestje niet bij de andere kuikentjes zetten want ze zouden het zo doodpikken. ( survival of the strongest, weet je). Het werd elke dag een zielige bedoening om het vogeltje te zien strompelen en te proberen om te overleven. Had ik de natuur maar geen geweld aangedaan en gewoon haar gang laten gaan!!.. Ik heb het diertje persoonlijk verzorgd en grootgebracht maar uiteindelijk heeft de natuur teruggenomen wat haar recht was...
Ik dacht hier terug aan toen ik de tekst las ...
Soms zijn worstelingen exact wat we nodig hebben in het leven. Als we onszelf zouden toestaan zonder obstakels door het leven te gaan, zouden we nooit zo sterk worden als wat we nu zijn. Dat is de les die ik hieruit leerde.
)
