Wat denken jullie ervan om even het koude België te ruilen voor een zonnig pittoresk plekje in Spanje nl XATIVA ?
Xativa is een stadje in de bergen op zon 40 km ten W van Valencia. Als je door de nauwe straatjes van dit typisch Spaans dorpje rijdt, word je bekoord door het kasteel dat er boven uitsteekt. De muur die het kasteel omringt, begint in het dorpje zelf en loopt omhoog de bergen in tot aan het kasteel en juist dat kasteel maakt Xativa zo bekend!
De latijnse dichter Silius Italicus ( 101-25BC) refereerde in zijn gedichten over de Punische oorlog al naar het kasteel van Xativa. Dat bewijst dat het reeds bestond in de Romeinse tijd. Het kasteel was toen vooral van strategische waarde voor de Romeinse garnizoenen die vanuit Rome ( Via Augusta) over de pyreneeën tot aan de Middellandse zeekust trokken tot aan Cartogena en Cadiz . De huidige ruïnes tonen een mengeling van Iberische, Romeinse en Moorse invloed overgoten door Christelijke accenten! Xativa's kasteel met zijn 30 torens en 4 versterkte poorten staat bekend als één van de mooiste in het district Valencia en dit niet alleen omwille van zijn historische waarde maar ook omwille van de aandacht die besteed werd aan de omgeving binnen het kasteel! De sprankelende fonteinen bekoren en de sinaasappeltuinen en kruidentuinen bezwangeren de lucht met een heerlijke geur en geven je een idee hoe het leven moet geweest zijn in deze belangrijke garnizoen-stad!! De fonteinen en tuinen zijn niet zomaar een modern verschijnsel maar vormden ook een belangrijk deel van de Moorse cultuur! Eveneens indrukwekkend als je op de beide uiteinden van het kasteel staat, is het besef wat een enorme onderneming het moet geweest zijn om een dergelijk bouwwerk op die haast ontoegankelijke plaats op te trekken! Maar Xativa heeft ook nog andere troeven. Het was de geboorteplaats van 2 pausen uit de Borgiaclan nl Calixtus III en Alexander XI. Hun families controleerden bijna 200 jaar de pauselijke macht! Daarnaast was Xativa de eerste Europese stad waar papier gemaakt werd. Zelfs de dag van vandaag is in Marokko papier nog steeds bekend als Xativa.
Maar genoeg woorden, nu is het tijd voor beelden.
Eén van de 4 stevige poorten
Zicht op de versterkingsmuur
De gaten geven een goed zicht op de stad en dienden als schietgaten
Zicht op een deel van de omwalling van het kasteel van binnenin
WC!!
De fonteinen
Eén van de citrus tuinen
De fonteinen van uit een andere hoek
De muur die vanuit het dorp naar boven gebouwd werd
Het hoofdgedeelte van het kasteel
Het kasteel gezien vanuit een andere hoek
Graftombe
Prachtige plafonds in het kasteel
Mooi versierde opperlichten boven de even esthetische deuren
Kasteel kapel
Zijflank van het kasteel
Kruidentuin
Restant van het waterafvoersysteem
Oude restanten in een prachtige natuur
en als afsluiter heerlijke cactusappeltjes tegen de torenhoge flanken
Er zijn van die dagen die je liever wilt uitknippen en diep opbergen zoals vandaag. Twee jaar geleden was deze dag eentje van verdriet en opluchting. Verdriet om het verlies en opluchting dat aan haar lijden een einde was gekomen. Ons ma is op 2 november overleden. Ondertussen zijn we twee jaar verder en zijn de scherpe kantjes wat gesleten maar de herinneringen worden met de jaren scherper. Ook het besef groeit met de jaren dat ik nu de plaats van mijn moeder inneem en dat er nu al twee generaties achter me staan: de kinderen en de kleinkinderen .
Maar de woorden van een vriendin zijn me altijd bijgebleven en zij had gelijk: "Denk er aan dat dit de gang van het leven is. Hoe zwaar het ook is en hoe verdrietig je ook bent. Het zou veel erger zijn moest je moeder haar kind moeten begraven".
Uit een soort piëteit heb ik geen zin om hier veel te schrijven vandaag.
Op vraag van en naar aanleiding van 1 november eventjes Manja Croiset citeren...
Verspreid over het slagveld
liggen de verminkte lijken net zo verwoest is de geest van de overlevenden als je dat nog leven noemen mag
hen rest lijden dat blijft de gesneuvelden tenminste bespaard
Uit Dissonante symfonie en de bloemlezing toeschouwer of deelnemer.
Vandaag wil ik een goeie morgen wensen aan alle mensen die het vanochtend niet zo een goeie morgen vinden. Aan diegenen die zich ziek voelen, aan diegenen die vernederd werden of de toekomst niet zo helder inzien voor het moment en aan de personen die door de bomen het bos niet meer zien.
Vandaag wil ik ook een goeie morgen wensen aan alle gelukkige mensen die net nog zeiden: " Hé, er is weer een morgen en een dag!"
De halloween gekte begint op volle toeren te draaien, maar waar is die hype ontstaan?
Het begon allemaal met Jack. Jack, een Ierse man, bracht zijn avonden graag door in zijn stamkroeg, waar hij het ene glaasje na het andere dronk, om de tijd te doden. Op zo'n avond ontmoette hij in een dronken roes de duivel, die maar één ding wou: bezit nemen van zijn ziel. Maar de listige Jack wist de duivel over te halen om samen met hem nog één glas te drinken.
Op het einde van de avond nam de duivel de gedaante aan van een muntstuk om zijn pils te betalen. Jack greep het muntstuk en sloot hem op in een buidel met een kruisvormig slot. Pas toen hij Jack had beloofd hem tien jaar met rust te laten, liet Jack hem weer vrij.
Tien jaar later botste Jack weer op de duivel op een verlaten landweg. Om tijd te winnen vroeg hij hem nog om één gunst: een appel uit de dichtstbijzijnde boom.
Toen de duivel in de boom klom om een mooi exemplaar uit te zoeken, zag Jack zijn kans schoon om met zijn zakmes een kruis te kerven in de stam van de boom. De duivel zat klem in de kruin en Jack liet hem beloven dat hij hem nooit meer lastig zou vallen. Vanuit zijn benarde situatie kon de duivel niet anders dan hiermee akkoord gaan en hij sloeg jammerend op de vlucht.
Toen Jack stierf, werd hij weggejaagd uit het paradijs, omdat hij met de duivel had geheuld. In de hel wilden ze hem ook niet, omwille van de belofte van de duivel. Jack was verdoemd om eeuwig te dolen en smeekte de duivel om een gloeiend kooltje, waarmee hij zijn lange en donkere weg kon verlichten. Dat kreeg hij gelukkig nog en hij stak het in een uitgeholde raap.
Sindsdien dwaalt 'Jack of the Lantern' - later verbasterd tot 'Jack O'Lantern' - door het duister, met zijn lantaarn in de hand.
Toelichting: Tot enkele eeuwen gelden geloofden de mensen dat geesten en spoken tijdens de nacht van Halloween uit hun graf kwamen om de huizen te bezoeken waar ze vroegen hadden gewoond. Om de geesten af te schrikken, verkleedden de dorpelingen zich als monsters en plaatsten ze kaarsen in uitgeholde rapen aan de voordeur. Zo was het vroeger al in Ierland.
Bij hun aankomst in Amerika vervingen de Ierse kolonisten de raap door een pompoen, maar het ware verhaal van Jack O'Lantern wordt nog steeds van generatie op generatie doorverteld. Bij flikkerend kaarslicht, uiteraard.
(bron:internet)
Allereerst hartelijk bedankt voor jullie reacties en meevoelen met ons kleindochtertje. We zullen samen maar hopen dat ze heel goed opgevolgd wordt door de artsen en het geluk toch aan haar kant mag staan! Daarom verwijs ik naar het volgende...
Kennen jullie het boek: "Moeder waarom leven wij" van Lode Zielens ?
Wat denken jullie, kan het volgende antwoord op die vraag volstaan?
Er is geen donker zonder licht geen gevoel zonder "plicht". Er is geen liefde zonder pijn geen "ik" zonder te "zijn"
.
Er is geen bestaan zonder reden geen toekomst zonder heden. Er is geen lust zonder last geen "houden" zonder "vast".
Er is geen dood zonder leven en geen leven zonder te geven!!
Ik zei reeds in vorige logjes dat ons kleindochtertje naar Leuven moest voor verder onderzoek ivm haar knieproblemen. Vrijdag zijn de dochter en schoonzoon dan ook bij prof Carine Wouters, specialiste in kinderreuma , geweest en na het bezien van de resultaten van alle vorige onderzoeken en enkele nieuwe testen had ze reeds na 5 min haar " vonnis" klaar . Het was overduidelijk ons kleindochtertje heeft JIA = Juveniele Idiopatische Artritis = één van de vormen van kinderreuma
De meeste mensen denken meteen aan een ouderdomskwaal als ze over reuma horen. Groot is dan de verrassing ( ook bij ons) als blijkt dat ook kinderen reuma kunnen hebben. Prof. Carine Wouters zegt dat één op de duizend kinderen jonger dan 16 jaar door die ziekte getroffen wordt. Daarmee is kinderreuma dan ook één van de meer voorkomende chronische ziekten bij jongeren onder de zestien.
Kinderreuma op zich is een verzamelnaam . "Er zijn veel vormen van kinderreuma. Er zijn vormen die lang duren, er zijn er die gelukkig spontaan uitdoven. Sommige kinderen hebben maar enkele jaren last van een mildere vorm in één of enkele gewrichten. We verdelen kinderreumatische ziekten in drie groepen," aldus dr. Wouters.
De eerste groep duidt men aan met de term oligoarthritis. Oligo staat hier voor weinig en het slaat op patiënten die last hebben van kinderreuma in maximaal vier gewrichten. Ons kleindochtertje zit in die fase en heeft reuma in de knie en de enkel . Dat laatste kwam als een verrassing omdat bij de vorige onderzoeken nooit over het enkeltje gesproken was. Maar dat verklaart waarom de kleine af en toe bij het wandelen zei:" Voetje pijn ,dragen.."
De tweede groep valt onder de term polyarthritis en dan is er sprake van een aantasting van minstens vijf gewrichten.
De derde groep van kinderen vertoont een zogenaamde systemische vorm van kinderreuma.
Prof. Wouters wijst erop dat het belangrijk is dat kinderreuma een aparte benadering heeft. Het gaat immers om gewrichtsontstekingen van kinderen die volop groeien. Deze ontstekingen interfereren met de normale groei. De lengtegroei kan worden afgeremd, zeker bij kinderen met langdurige systemische tekenen en met polyarthritis, bovendien heeft de aanhoudende ontstekingsreactie een negatieve invloed op de botontwikkeling en kalkopname. Bij ons kleindochtertje is het reeds zichtbaar dat ze dat ene beentje veel minder gebruikt want de pezen aan het enkeltje zijn iets korter dan aan het andere beentje en dat kan het manken bij het gaan en vooral het lopen verklaren! En onze schat wordt pas 3jaar volgende maand!!
Tot het 25ste jaar neemt een jongere kalk op in zijn botten en met die botmassa moet hij het dan het verdere leven doen. "Jongeren die reuma hebben gehad, hebben een lager kalkgehalte en lopen het risico op vroegtijdige osteoporose. Niet alleen de ontstekingen remmen de groei, maar ook medicijnen (vaak met cortisone) hebben een invloed op de groei en de kalkopname. "Jammer genoeg kennen we de precieze oorzaak van kinderreuma nog niet," aldus Carine Wouters. Wat men wel al weet is dat het hier gaat om een ontregeling van het immuunsysteem. Normaal leert het lichaam een onderscheid te maken tussen stoffen die van jezelf zijn en die van buiten komen. Een ontsteking is een reactie op iets van buiten, een splinter of een microbe bijvoorbeeld. Het lichaam reageert op die indringer. De reactie stopt ook als die indringer verdreven is. Bij de ontregeling van het immuun-inflammatoire systeem is er echter sprake van een ontstekingsreactie zonder dat er een indringer is! Bovendien stopt die reactie ook niet."
Bij reuma gaat deze reactie over op de gewrichten Opstoten zijn niet te voorspellen. Sommige lijken uitgelokt te worden door een virale infectie, andere beginnen zonder duidelijke aanleiding. Het kan lang duren eer de diagnose van kinderreuma gesteld is. Soms is het maanden zoeken. Het is in het begin ook moeilijk te onderscheiden. Daarom ook dat de voorbije 3 weken met bloedonderzoeken en scans en antibiotica en ziekenhuisopnames bij ons schatje een maatje voor niets waren!
Kleuters met reuma zijn ook vaak humeurig . Dat is de laatste tijd ook het geval bij ons kleindochtertje . Het is soms een echt gevecht om haar 's morgens aan te kleden maar nu weten we waarom en dat het niets met " kuren" te maken heeft, ons kleintje is nl door het slapen wat stram in het beentje en dat doet pijn.Vandaar dat die gips waarmee ze 2 weken liep ook niet positief was, reuma vraagt beweging om de pezen en gewrichten toch wat soepel te houden ! Jonge kinderen , en zeker de heel jonge, kunnen de pijn in de gewrichten ook niet plaatsen. Bij een reumatische ontsteking wordt het gewricht gevuld met ontstekingsvocht, het zwelt en wordt minder beweeglijk. Vooral 's ochtends is die stijfheid uitgesproken, maar ook na een tijdje stilzitten in de klas. Bovendien treedt er een reactie op van de spieren rond het gewricht: de buigspieren spannen en de strekspieren verzwakken. Bij een langdurige reumatische ontsteking kan, ook bij kinderen, het kraakbeen (het laagje dat de botuiteinden binnen het gewricht bedekt) beschadigd worden. Kinderen hebben een dikker kraakbeenlaagje en ook het vernieuwen van kraakbeencellen gaat bij hen sneller dan bij volwassenen. Dat is een voordeel. Bij agressieve vormen van kinderreuma kan het kraakbeen en het onderliggende bot toch schade oplopen. Dankzij de verbetering van de medische beeldvorming kan men dat al vroeger dan voorheen opmerken en de behandeling aanpassen.
De vraag is wat men aan de klachten kan doen? Een derde van de patiënten is voldoende geholpen met eerstelijns ontstekingsremmers in combinatie met kinesitherapie om het vastzitten van de gewrichten en een slechte stand ervan te voorkomen. Daarnaast is er sprake van lokale behandeling van gewrichten. Dat houdt in dat er lokale infiltratie is van een cortisone kristal.
De precieze oorzaak van kinderreuma is momenteel nog onbekend, maar door onderzoek is men al meer te weten gekomen over het mechanisme van de aanhoudende ontsteking. Men ontwikkelde op basis daarvan ook al nieuwe medicijnen. Reuma bij kinderen heeft ook een psychische weerslag. Prof.Carine Wouters: "Kinderen hebben een zekere stabiliteit nodig tijdens het opgroeien en ze worden nu geconfronteerd met een ziekte die grillig is en onvoorspelbaar in haar verloop. Kinderen exploreren de wereld door ernaartoe te gaan, er door te lopen, er met andere kinderen in te spelen.
De bewegingsbeperking die reuma met zich meebrengt, kan dit exploratie moeilijker maken." Prof. Wouters zegt dat veel kinderen met reuma leren leven met een aanhoudende, vaak zeurende pijn. Velen van hen klagen zelden of nooit. Integendeel, ze zoeken naar alternatieven voor die pijnervaring. Ze zetten zich in, ze zijn vaak intellectueel of creatief bezig.
De kinderen worden ook geremd in hun bewegingsvermogen. Dat kan in de omgang met gezonde leeftijdsgenoten confronterend werken. Bij het kiezen van partijtjes om teamsport in de turnles te doen, komen ze altijd als laatsten aan bod, àls ze al mee kunnen doen. Een probleem is dat ze de ene dag nergens last van lijken te hebben en de volgende dag met een opstoot zitten. Dat leidt tot onbegrip bij de buitenwereld. Soms wordt in twijfel getrokken of ze wel iets hebben, aldus Carine Wouters. Daarom wordt ook contact opgenomen met turnleraren om uit te leggen wat zo'n kind precies heeft. De prof heeft daarom ook een brief meegegeven voor de klastitularis en de turnjuf van ons kleintje.
De vraag is ook of die kinderen nog een jeugd kunnen hebben?. Ze zijn beperkt in hun bewegingen, ze moeten veel geneesmiddelen nemen, de rest van het gezin beleeft hun ziekte mee. Prof. Wouters merkt op dat die kinderen en jongeren veel veerkracht hebben. "Ze komen er door. Met de hulp van hun ouders, broers en zussen, soms ook met de hulp van een psycholoog of van een toffe leerkracht. En ze worden 'leidertjes' in de klas," zegt ze. "Hun moed, hun optimisme dat steeds opduikt na een opstoot en hun mentale veerkracht maken van hen bijzondere kinderen en jongeren." We zullen ons daar maar aan optrekken zeker?
Momenteel moet ons kleindochtertje nu ontstekingsremmers nemen in combinatie met kinesitherapie ( 2x per week) en dat voor de rest van haar kinder- en jeugdjaren. Ze moet ook 4x per jaar naar de oogspecialist op controle omdat die reumatische vorm van aandoening zich ook op de ogen kan zetten en men daar heel vroeg moet bij zijn om te behandelen in geval dat... Niet nodig om te zeggen dat dit als een koude douche overkomt bij de ouders en de grootouders. We kunnen alleen maar hopen dat die reuma niet erger wordt en in de eerste fase blijft hangen maar dat kan niemand voorspellen.. En dan denk ik opeens... wat een zegen als je kinderen en kleinkinderen gezond zijn!!. We staan daar niet genoeg bij stil omdat we het zo vanzelfsprekend vinden!!
Ach ja , toch nog iets positiefs onze zoon wordt vandaag 38!! Proficiat Kenny!
En zeggen dat er zo maar eventjes 4 schorpioenen in onze directe familie rondlopen nl:de zoon + zijn tweeling en kleinzoon 2...
Schorpioen 24/10--22/11
Een schorpioen kwam eens uit Wenen soms denk je dat zij het niet menen zij grijpen hun buit met hun gifangel uit want ze bijten of steken je tenen.
De Latijnse naam van het sterrenbeeld Schorpioen is Scorpius De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.
Zijn gevoelens zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in de aanval gaat - het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem - verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor. Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.
Het dubbelzinnige in onze taal kan soms tot grappige gedachten leiden, zie voor jezelf..
Aan een schaap dat aan de bar zit vragen of hij lam is
? Dat rookworst zonder R ook worst is! De zoekfunctie niet kunnen vinden
! Een bijgelovige imker! Een glazenwasser die ladderzat is
! Een kapperszaak die permanent gesloten is! Een schilder die overal lak aan heeft
! Een tolk die zijn vak niet verstaat! Honing met een bij-smaak
! Je schoonmoeder een "trouw-ma" noemen! Voor een dichte deur staan op de open dag van een gesloten inrichting! Aan de vleugels van een kraanvogel draaien en wachten tot er warm water uitkomt! Een glazenwasser die niet met Windows wil werken! Een gospelkoor dat voor het zingen de kerk uitgaat!
Een sluipschutter die tegen zijn vrouw zegt: "Ik heb je gemist vandaag schat"! Een spin die wordt afgewezen als webdesigner!
Hutu's die geen GSM gebruiken omdat er te veel toetsies op zitten!
Ik spaar vandaag de blondjes en ga voor hun soortgenoten de bruintjes
Een bruintje wou gaan vissen op het ijs. Ze had vele boeken over het onderwerp gelezen, schafte zich de nodige spullen aan en ging naar het ijs.
Nadat ze haar comfortabel stoeltje op het ijs zette, maakte ze een ronde opening in het ijs.
Opeens donderde een stem van uit de hemel:
"HIER ZIT GEEN VIS !"
Geschrokken verplaatste het bruintje zich naar een andere plaats op het ijs, goot haar thermos cappuccino uit en maakte een nieuw gat in het ijs.
Opnieuw kwam er een donderende stem uit de hemel:
"HIER ZIT GEEN VIS!"
Het bruintje, zeer bezorgd, verplaatste zich naar de andere kant van het ijs. Ze zette haar stoeltje en wil opnieuw een gat in het ijs maken .
Opnieuw hoorde ze de stem: "HIER ZIT GEEN VIS!".
Ze stopt, kijkt naar de hemel en roept: "BENT U DAT GOD?"
De stem antwoordde:
"NEEN, IK BEN DE UITBATER VAN DE SCHAATSBAAN!"
Het najaar penseelt glimmende bladeren. Nat is het gras,
kastanjebolsters. En dan namiddagwandeling
met natte schoenen,
proeven
de herfstlucht,
voelbaar
de cycli van het leven, en met een glimlach mijmeren om het wonder
om rood
met witte stippen.
De pastoor had eindelijk voldoende geld en sponsors gevonden om een nieuwe geluidsinstallatie in de kerk te kunnen plaatsen. Die zondag zat er meer volk in de kerk dan gewoonlijk, maar de micro deed het niet. De koster had er nog wat aan geprutst, maar dat mocht niet baten. Juist voor de mis zou beginnen, zei de pastoor : "Beste mensen, gelieve ons te verontschuldigen. Er is iets mis met de micro". En de hele kerk, die niks verstaan had, antwoordde : "En met Uw geest."
Vandaag zouden ze nog maar eens een scan afnemen van ons kleindochtertje en nog eens bloed trekken. Omdat ze ook een MRI planden besloten ze een lichte narcose toe te dienen maar in plaats van verdovend te werken reageerde de kleine uitzonderlijk fout. Het schijnt dat dit nog wel eens gebeurt bij kinderen in ieder geval werd de kleine hysterisch wild en begon overal tegen te kloppen en stonden volgens de dochter haar oogjes " wild". Ze hebben daar met twee volwassenen een uur lang bijna letterlijk gevochten om dat kind te kalmeren. Men besloot nog een tweede spuit met verdoving te geven en het werd nog erger,Uiteindelijk is ze dan toch wat gekalmeerd maar omdat ze in die koker heel stil moest liggen ,hebben ze de MRI niet durven doen. Vanavond was de narcose blijkbaar nog niet helemaal uitgewerkt want ons kindje liep nog af en toe ergens tegenaan of viel! Ze zit overal onder de rode vlekken van tegen het bedje te kloppen enz . Uiteindelijk is het verdikt na de scan dat het GEEN bacteriële infectie is maar een vorm van reuma. Dus hebben ze 3 weken lang dat kind zware antibiotica toegediend , een opname in het ziekenhuis laten doorgaan met baxter en infuus en andere trauma's bij dat kleintje en dat allemaal zonder dat het nodig was. Vanavond werd het kleindochtertje dan ontslagen ( enkel op vraag van de mama want als infuus niet meer nodig was waarom nog in het ziekenhuis blijven?) Nu moeten ze volgende week met haar naar Leuven bij een professor die gespecialiseerd is in reuma en kinderreuma en kan de hele rimram herbeginnen!!! En wij maar hopen dat eindelijk de juiste diagnose gesteld wordt en de juiste behandeling start!! Mijn hart doet pijn als ik bedenk wat ons schatje allemaal meemaakt en ze is nog zo klein.. Ze komt amper piepen aan het raam van het leven hoe leg je gans dat gedoe aan haar uit!!
Met de schoonmama is er goed nieuws en minder goed. Er waren dan ( gelukkig) toch geen uitzaaiingen maar er volgen wel dagelijkse bestralingen om zeker te spelen! Maar eerst moet ze een paar weken aansterken en herstellen want die bestralingen die zij moet krijgen ( inwendige) blijken niet van de poes te zijn. We zullen maar duimen en hopen dat bij beiden uiteindelijk alles terug goed komt! Maar ik mag niet denken aan wat ons schatje nog allemaal te wachten staat. Ze is er helemaal door uit haar doen en op veel punten weer bij af!
Op een zekere dag liep ik langs het strand. Ik zag de grote, wijze zee en vroeg aan de zee waarom ze eigenlijk bestaat. De zee dacht even na en antwoordde: " Iedere dag verover ik een stukje land om het vervolgens weer terug te geven Zo gaat dat iedere dag, dag en nacht, het hele jaar door. Ik accepteer dat maar ik kan er niets aan veranderen. "
Op een zekere dag liep ik door het bos. Ik zag een grote, wijze boom en vroeg aan de boom waarom hij eigenlijk bestaat. De boom dacht even na en antwoordde: "Iedere dag groei ik weer een beetje om er vervolgens achter te komen dat ik ook weer wat takken en een boel bladeren ben kwijt geraakt. Zo gaat dat iedere dag, dag en nacht, het hele jaar door. Ik accepteer dat maar ik kan er niets aan veranderen."
Op een zekere dag liep ik door de weidse weilanden. Ik keek omhoog en zag een grote, wijze wolk en vroeg aan de wolk waarom ze eigenlijk bestaat. De wolk dacht even na en antwoordde: "Iedere dag vlieg ik weer over de hele aarde. Ik doe dat al vele jaren en ik heb de wereld al vele malen gezien. Zo gaat dat iedere dag, dag en nacht, het hele jaar door. Ik accepteer dat maar ik kan er niets aan veranderen."
Op een zekere dag stond ik voor de spiegel. Ik zag mezelf staan. Ben ik groot en wijs? Ik ben geen zee, toch heb ik heel wat stukjes land gewonnen en verloren. Ik ben geen boom, toch ben ik gegroeid maar heb ik ook een boel takken en bladeren verloren. Ik ben geen wolk, toch heb ik reeds verschillende werelden gezien. Ik ben enkel een mens, voor even en ik denk na over wat hierna volgt. Zo gaat dat iedere dag, dag en nacht, het hele jaar door. Ik accepteer dat maar ik kan er niets aan veranderen.
Ik zoek en soms vind ik wat ik nodig heb, de slingers om zelf wat kleur in het leven te brengen, de kracht om de dingen te veranderen die ik veranderen wil en de wijsheid om de dingen te accepteren die ik niet veranderen kan.
Gisteren namiddag kregen we het telefoontje waar ik zo voor vreesde, ons kleindochtertje werd opgenomen in het ziekenhuis voor een 2 tal weken omdat de antibiotica die ze al 2 weken neemt niet aanslaat en de bacterie maar blijft woekeren in het knietje. Dat verontrust de arts die er een tweede bijgehaald heeft en nu maar hopen dat de baxters met antibiotica meer baten zoniet moet er verder gegaan worden. Dat gooit veel plannen dooreen en de onze ook overhoop!! Het probleem is dat een kleintje van nog geen drie niet alleen kan achtergelaten worden in het ziekenhuis. Het is een zielig pakje zo'n kleintje aan de ene kant beentje in de gips aan de andere kant armpje waar infuus inzit, gespalkt om te voorkomen dat de kleine het infuus eruit haalt!! De dochter heeft verlof aangevraagd op school om bij haar dochtertje te blijven.De papa probeert de kleinzoon zo goed mogelijk op te vangen Vannacht is de mama naar huis gaan slapen want kleinzoon die pas in het eerste leerjaar gestart is en wil de mama ook wel eens zien. Met de andere bomma ook in het ziekenhuis is de situatie er niet gemakkelijker op. Het wordt dus echt organiseren en beredderen voor de dochter en oma maar nagelbijten. Ik had de oplossing zo meteen gevonden maar mijn bedgenoot gaat niet helemaal akkoord dus... Het lijkt wel of we de laatste weken niets anders dan slecht nieuws doorkrijgen en nu maar hopen dat de resultaten van de andere oma na de labo onderzoeken toch bemoedigend blijven!! Meer slecht nieuws kan er echt niet meer bij! Wordt hopelijk vervolgd met een positieve noot....
Langzaam maar zeker verdringen dotjes geel, roestbruin en rood het weelderige groen van de bomen. Als dan nog even de zon voor wat glinstering zorgt dan is de natuur een paradijs voor wandelaars en wielertoeristen. Daarnaast gaat het leven echter zijn gangetje...
Bij de intrede van de herfst zijn het allerlei spinachtigen
die - via een web van melancholische draden - de blijheid traag uit de sombere dagen filteren.
Spinnen zijn namelijk heel geduldig.
Ze zijn als wachters die voor de winter invalt,
nog wat buit willen binnenhalen. Zo zijn ook de gedachten als spinnen die - geduldig wachtend - insecten uit de stroom der dagen
vangen en wikkelen in hun draden, om later te gebruiken.
Het is alsof ze gedachten uit de natuur halen
zoals ik gedachten uit de stroom van het leven haal
en in een reeks van woorden wikkel,
verbonden door een sliert leestekens,
om ze later terug te kunnen lezen,
op een regenachtige avond als de wind tegen de ramen blaast. Melancholische gedachten zijn als spinnen,
vrolijke als vlinders.s Zomers verschijnen deze vlinders,
opgewekt door een web van zonnestralen
tussen bomen en over gras,
als feeërieke dragers vol fladderend geluk.
Worden ze echter gevangen, in de duisternis van de avond,
dan verandert het geluk van eigenaar.
Dit geluk zal pas weer opfladderen volgende lente,
als de draad weer wordt opgepikt,
op het punt dat we vergeten waren
in het web van onze dromen
Ach ja , er zitten wat spinnenwebbetjes in mijn hoofd...
Luister naar je lichaam. Deze wijsheid gaf mijn ventje weg toen biebie toegegeven had dat die griep me toch in zijn grijphanden had omdat ik niet meteen aan de signalen van mijn vege lijf had toegegeven. Daarom ben ik nu inschikkelijk tegenover mijn lichaam. Luister!
Gaan slapen. Mijn lichaam: Het is middernacht. Zou je niet gaan slapen? Biebie: Naah! Ik wil nog surfen en de blogjes lezen . Mijn lichaam: Ik wil gaan liggen. Ik ben moe. Biebie: Hoe kun jij moe zijn. Je hebt niks gedaan vandaag. Mijn lichaam: Dat denk jij! Je hebt gekookt, je hebt de lakens ververst en je hebt de was gedaan. Ik ben echt aan rust toe! Biebie: Ok, Ok! Ik ben al weg, zaag!
Opstaan Biebie: t Is al licht buiten. Mijn lichaam: So what! Biebie: Dan is het tijd om op te staan. Mijn lichaam: Ik wil nog een uur blijven liggen. Biebie: Waarom? Mijn lichaam: Omdat ik nog niet uitgerust ben, tiens! Biebie: Ik moet gaan strijken Mijn Lichaam: Dat kan je deze namiddag ook. Biebie: t Is al goed, lui ding. Ik zal me nog eens omdraaien.
De strijk. Biebie: Ik moet strijken. Mijn lichaam: Ik heb geen goesting. Biebie: Ja maar, er staat wel een hele mand strijk, hè. Mijn lichaam: Er hangen nog kleren genoeg in de kast om aan te trekken. Biebie: Dat is waar. Mijn lichaam: Waarom zou je dan strijken? Ga voor je computer zitten. Dan word ik tenminste niet moe. Biebie: Ja zeg, wanneer heb jij terug goesting om te werken? Mijn lichaam: Morgen misschien, maar vandaag zeker niet. De boodschappen. Biebie: Ik moet boodschappen doen. Mijn lichaam: Dat zou ik niet doen als ik jou was. Je griep is nog niet helemaal voorbij. Biebie: Jij weet wel mijn zwakste punten te bespelen, hè. Mijn lichaam: We are one, darling! Biebie: Maar wat moeten we dan eten? Mijn lichaam: Wat?! Je hebt verdorie een volle diepvriezer! Biebie: (zucht) Je wint weeral. Maar morgen, dans jij naar mijn pijpen. Capice! Mijn lichaam: Morgen ben jij helemaal van je griep en bronchitis vanaf. Dan sta ik weer helemaal ter beschikking, my lady.
Laten we ons al inenten tegen de griep of wachten we nog wat? We hadden het er vorige week nog over. Maar de winter moet nog beginnen, dus te vroeg inenten heeft ook geen zin, was mijn commentaar. Dus lieten we de inentingsplannen nog even in de vrieskast? Uitgerekend nu krijg ik toch wel een aanval van dat vervelend ding zeker? Ik ging even googelen over het woord griep en vond het volgende: Het Nederlands heeft griep in de achttiende eeuw ontleend aan het Frans, maar van oorsprong is het afkomstig uit een Germaanse taal. Griep hoort bij het werkwoord grijpen: het is de ziekte die mensen plotseling grijpt. Hewel, die griep heeft mij ook zomaar gegrepen. Normaal ontsnap ik de dans en is mijn wederhelft de eerste die zich laat inpakken door die beestjes maar nu brak ik met de traditie. Nu denk je zo gezond te leven: veel verse groenten en fruit, veel vis, scharrelvlees, veel beweging en veel buitenlucht. En toch weet de griep je te vinden. Hij vloert me uitgerekend op het moment dat we ons klaarmaken om er even tussenuit te gaan. Je hebt koorts, er lopen koude rillingen over je rug, je voelt je plots ziek met hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn, een rauwe keel, droge hoest, ...Het beste tegen de griep is rust. Sommigen willen uitgerekend dan bepamperd worden, anderen liggen zielig te turen naar het plafond en verdrinken haast in zelfmedelijden. Ikzelf ben op zon moment graag gerust gelaten.( dus liefst geen callcenter op dat moment!!). Laat mij maar doen ik zal wel op tijd en stond mijn drankje of aspirientje nemen. Sommigen hadden dat blijkbaar uit mijn vorig logje begrepen en het is ontroerend hoe jullie me " sparen" of zat mijn logje er voor iets tussen? Ik ben niet altijd zo " kort van stof " hoor, voor jullie maak ik wel een uitzondering. Intussen gaat het al wat beter ( onkruid vergaat niet, zei ons ma altijd!!) Nog een paar dagen rustig aan en dan maar hopen dat ik het voor de rest van de herfst en winter gehad heb!
PS. Even ter info. Het onderzoek dinsdag van kleindochterje leverde toch iets positiefs op? De gips werd even weggehaald en het knietje was al een stuk ontzwollen . Dus de antibiotica slaat aan. Er werd terug bloed getrokken en de gips terug aangedaan voor nog zo'n 14 dagen, de duur van de antibioticakuur! Dan volgt er weer een scan en dan maar hopen dat het euvel genezen is! Morgen wordt oma 2 geopereerd. We duimen!!
Op de meest idiote tijden word je soms gebeld.
Ik krijg al de " wubben" alleen al van de manier hoe die bellers beginnen met de opening van hun gesprek.
Negen van de tien keer heb je geen idee waar ze het over hebben.
Soms lijkt het wel of ze in een andere taal aan het praten zijn. Gelukkig ben ik een optimistische tante en zie gauw ergens de humor van in.
Maar af en toe kan ik ineens genoeg hebben van al dat gebel.
Als ik in zon stemming ben, heb ik zin om het die lui moeilijk te maken. Eén van die call-mensen vroeg mij onlangs of ik de kostwinner was, zo niet of het mogelijk was de andere partij aan de lijn te krijgen. Dat was voldoende om een duiveltje in mij te laten rinkelen.
Hoezo kostwinner ? vroeg ik . Even werd het stil aan de andere kant, want je kunt er vergif op innemen, dat dit antwoord niet werd verwacht. Dit stond natuurlijk niet op hun lijstje. Ik zei nog steeds niets.
Weer een oorverdovende stilte.
En ja hoor, natuurlijk komt er een onbenullig antwoord als: Ik bedoel iemand in uw huishouding die het meeste geld binnen brengt.
Ik weer: Waarom denk je dat ik een huishouding heb ,dat er iemand anders bij mij over de vloer komt die geld in het laatje brengt?
Weer even een pauze en dan gooide ze de boel er maar bij neer. Met dit soort gesprekken kunnen ze niets mee.
En dat was mijn bedoeling, ik heb hen niet gevraagd mij op te bellen!
Waar ik ook de pest aan heb, zijn die belletjes waar ze me vragen of ze even gebruik mogen maken van mijn tijd zoals vandaag. Ik vind het een ergerlijke vraag. Hoe kun je nu van iemand de tijd afnemen?
Ik gaf geen antwoord en zei alleen, hum hum! en ja hoor dat scheen een aansporing te zijn om mij er van te overtuigen dat ik van hun aanbod moest profiteren.
En dan kreeg ik te horen dat vele euros per jaar naar mij toekomen als ik met hen in zee ga.
Wat blijkt nu volgens die dame? De stroomrekening kan drastisch naar beneden gaan.!! Zozo, wat gaat die mij nu vertellen! Daar ging ik eens goed voor zitten en vroeg natuurlijk voor welke leverancier zij belde? Bingo, van de concurrent.!!
Hoeveel scheelt dat dan per maand, vroeg ik heel sullig. Dit was schijnbaar geen moeilijke vraag want het antwoord was simpel. "Het ligt er aan hoeveel elektriciteit je verbruikt".
Ja, en in deze tijd van recessie moeten we toch allemaal op de kleintjes letten toch? Daar volgde nog een hele boterham die mij niet echt interesseerde tot ik het opeens voor " gehoord" hield en zei: Het heeft geen zin om hier nog verder op in te gaan, je bent niet overtuigend genoeg met je verhaaltje.
Lees je dit soms van je monitor af? Tuut, tuut, tuut. Had zij toch nog van mij gewonnen? Ik weet wel die dame doet ook maar haar job, maar het was niet bepaald mijn dag vandaag. Ik ben opgestaan met een zweempje griep in mijn corpus en dan wil ik gerust gelaten worden!!
)
