Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    20-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 13

    Toen mijn broer en vriendin bij ons op verlof kwamen, profiteerden we van een werkverplaatsing van T naar het binnenland om er een tripje aan te koppelen. Het werd een trip vol verrassingen. Niet alleen de natuur zorgde voor unieke momenten maar ook het volk zelf. Het waren niet altijd verharde wegen waar we door moesten.



    Dat zagen jullie al bij ons bezoek aan een huttendorpje.
    Daar zagen we ook hoe kleine jongetjes matten in mekaar staken.


    We botsten ook af en toe op vrouwen in hun traditionele, bonte feestkledij die dansend en zingend door de straten trokken. Dat hoorde bij grote feesten!.

    <

    Zomaar uit het niets zagen we soms een Nigeriaanse die met wat gesprokkeld hout uit de brousse kwam en langs de autoweg wandelde of een kind dat probeerde wat brood  te verkopen, maar hoe ver moest ze daar voor lopen?
     


    Reizen in het binnenland van Nigeria is een uitdaging voor wie van fotograferen houdt. Niet alleen word je getroffen door een prachtige natuur, de groezelige dorpjes, de gevaarlijke wegen maar ook door de gewoonten van een volk!
    Mijn broer mocht de brug uittesten voor we erover reden.


     Zo zag ze er uit en met wat geluk geraakten we veilig aan de andere kant.



    IBADAN

    De eerste stad die dicht bij Lagos ligt op zo’n 128 km ten NO van Lagos is Ibadan . Bij de onafhankelijkheid van Nigeria was Ibadan de grootste en meest populaire stad van het land en de derde grootste in Afrika na Cairo en Johannesburg. De meeste inwoners van Ibadan zijn Yorubas. In 1948 werd de eerste Nigeriaanse universiteit opgericht in Ibadan als een deel van de Universiteit van Londen. De stad ligt op de grens van de savanne en het oerwoud. Ibadan was een vuile stad kon ook moeilijk anders met zo'n stoffige hoofdwegen.



    In het begin van ons verblijf  was het enkel mogelijk om via dorpje naar dorpje, door de brousse Ibadan te bereiken en deed T zo'n 6 u over de 120 km! Pas na 3 jaar was er iets wat op een verharde autoweg leek. Omdat er geen verlichting was en de inwoners de baan op elk moment van de dag overstaken, was het ook een gevaarlijke weg. Probeer maar eens een Afrikaan te zien als het donker is en hij meestal ook donkere kleren draagt! Zoals jullie zien is er geen afrastering tussen de brousse en de autostrade! Dat vraagt om ongelukken!
     


    De autowrakken liet men gewoonlijk langs de weg liggen en die lagen er meestal weken later nog ( of wat er van overbleef, het bruikbare was al lang gesloopt).



    Erger was het dat er langs de weg ook doden lagen en vermits blijkbaar niemand de verongelukte persoon miste, kon het lijk er een paar dagen liggen met alle gevolgen van dien.


    Ook dat is Nigeria en er werd door de media ook geprotesteerd tegen dergelijke toestanden met Tv reportages maar veel hielp dat niet. T  zag bijna op elke trip naar het binnenland dergelijke taferelen!!

    20-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (2)
    19-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 12

    Shoppen.

    Boodschappen doen was ook een hele belevenis op zich. In het centrum van de stad waren een paar supermarkten maar het aanbod was heel miniem. Er was geen probleem om te beslissen welke conserven je zou kopen, je was al blij dat er van alles 1 soort te koop was. Vandaar dat we ook heel vaak gebruik maakten van de lokale markten en al was ik al heel wat gewoon van Zuid-Amerika... dit overtrof alles. De foto's zullen wel duidelijk maken waarom. Spijtig dat ik er de geuren niet kan bijvoegen. Ik laat de foto's voor zich spreken.



      



     

     

        
     
    Op die lokale markten kon je echt alles krijgen tot dure stereo installaties toe. Die staan zomaar op straat te koop naast voedingsstandjes of andere elektrostandjes. Radio's van alle merken kocht je zo op de markt en ze werkten nog prima ook!
     
     

    Er was voldoende aanbod van lokale groenten alleen moest je weten hoe die klaar te maken.


    Hier moet ik eerst een anekdote kwijt. T moest regelmatig voor een week naar het binnenland en sliep en at dan meestal in een klein inlands hotel of wat er voor doorging. Het eten daar was vaak een probleem net zoals die ene keer. Het was al laat en hij wilde snel bediend worden.Vis, met in de verste verte geen rivier te zien, leek hem geen optie.Vlees was een gok want het kon evengoed bushmeat zijn en vermits de kippen zomaar overal rondfladderden, opteerde hij dan ook voor kip. Het duurde en duurde voor hij bediend werd zodanig lang zelfs dat hij zich afvroeg of ze misschien die kip nog moesten vangen en pluimen? Na meer dan een uur kreeg hij dan toch zijn kip die echter niet te eten was. Hij kreeg er zijn mes en vork niet door laat staan dat hij dat vlees kon kauwen. De "ober " werd erbij gehaald en T zei dat de kip niet eetbaar was.
    De man antwoordde: " no master, too hard!"
    Dus kip weg en een biefstuk besteld. "No problem , master". Dat was behoorlijk snel klaar maar helemaal verbrand! T besloot om het zwarte deel eraf snijden en zo te redden wat er te redden viel want intussen was het behoorlijk laat geworden. De volgende keer in datzelfde hotel waagde T zich toch maar aan vis... de vorige opties waren niet voor herhaling vatbaar. Snel en op een mooi bord met lokale groenten werd hem daar de heerlijkste vis voorgeschoteld die hij zich kon indenken. Waar ze die vandaan haalden? Ergens in de bush was er toch een riviertje ... Van dan af lag voor T zijn menu vast telkens hij daar logeerde. Zo zie je maar dat Nigeria ook kon verrassen!

    Het eten in Nigeria was altijd een uitdaging. Terwijl we hier in België overladen zijn met allerlei soorten groenten, fruit en conserven moesten we het daar stellen met de lokale groeten en fruit. Zo was het dan ook heel gênant toen we in verlof kwamen dat onze kinderen bij het winkelen in extase gingen bij het zien van zoveel appels en peren en pruimen en perziken ...en dat ook luidop verwoordden met meewarige en afkeurende blikken van de andere kopers naar ons toe, die dachten wellicht dat we dat nooit fruit kochten. Veel fruit- en groentensoorten waren ze niet gewoon tenzij we die op de zwarte markt op de kop konden tikken. Om een voorbeeld te geven, een appel betaalden we daar zo'n 70 fr of meer ( 1,60 euro) per stuk zodat een appel meestal gedeeld werd. Aardappelen kostten zo'n 120 fr per kg of 3 euro, dus frietjes werden enkel bij feesten geserveerd. Maar onze kinderen aten volop appelsienen, alle soorten bananen , papaya, mango, watermeloen en alles wat in de tropen goedkoop te krijgen was dus hadden ze niets te kort.
    Aardappelen waren groenten voor de Nigeriaan en dat kreeg je enkel in hotels. Rijst, cassava en maniok werden met het vlees opgediend maar aan de smaak moest je leren wennen.

    Chocolade met Pasen of met Kerst kenden ze niet. Maar een Vlaming redt zich altijd daarom blies ik eieren uit, vulde die op met gesmolten chocolade en dan had de Paashaas eieren die je over het huis mocht gooien nog gingen ze niet stuk en daarvan moesten onze kinderen stukjes afbijten!  

    Sinterklaas bracht ook Sinterklaaskoeken. Die maakte ik met industriële vormen die we in België gekocht hadden. Uit het rozijnenbrooddeeg drukte ik mooie figuren. Zo zorgden we ook voor die topmomenten in een kinderleven zelfs tot in het verre Afrika.
    Het was een hele aanpassing om te wennen aan de typische Nigeriaanse groenten en eetgewoonten. Nochtans kwam je niet om van de honger als je toevallig naar het binnenland reed. Er waren weliswaar geen frituurhokjes maar wel standjes met plaatselijk gerookte vis en gebakken bushmeat, enkel...je ingewanden werden wel op de proef gesteld, zo pikant was alles klaargemaakt!
     
     



    Maar er was natuurlijk altijd en overal fruit in overvloed en dat tegen een spotprijs!



    Het winkelen of hoe je het ook je het ook noemt, was in het begin van ons verblijf soms een echte martelgang. Vermits de meeste winkelcentra op één van de eilanden - Ikoyi - lagen, was het telkens al ruim een uur rijden. Dat gebeurde steeds met een chauffeur want gedurende de week was het echt te hectisch op de weg. Meestal reed de chauffeur naar een parking langs het strand, een grote open plaats waar je tegen betaling je auto kwijt kon. Bij het verlaten van de parking moest je betalen.
    Helemaal in het begin van mijn verblijf wist ik niets van de lokale gewoontes. Ik zat aan het raam dat wegens de hitte open stond en stak mijn hand geld uit om geld te geven aan de bewaker van de parking. Direct daarop volgde een geroep en geraas en ik zag duidelijk dat er iets fout was. Christian, onze chauffeur, vertelde mij dat ik de bewaker beledigd had door met mijn linkerhand geld te geven. De linkse hand is de vieze hand waar de Nigeriaan zich zelf mee reinigt als hij zijn behoefte gedaan heeft... Wist ik veel!! Het heeft heel wat overreding en excuses van mijn kant gevraagd vooraleer we de parking konden afrijden en later heb ik met mijn eigen ogen gezien wat er letterlijk bedoeld werd met " vieze hand"!!

    19-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (7)
    18-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 11

    Omdat ons leven in Nigeria niet zo simpel verliep en de lokale ongemakken meer van onze energie vroegen dan goed was, is het moeilijk om een chronologische volgorde van ons verblijf te geven. Daarom ga ik verder in thema's.

    Leven in Nigeria:
    Als het eerste obstakel, het vinden van een woning, achter de rug is dan denk je dat het wel zal loslopen. Niets was minder waar in het Nigeria van toen. Omwille van zijn enorme inkomsten - dankzij de olie - beschikte Nigeria over veel geld en dat werd voor een groot deel gebruikt om de infrastructuur -die er maar in mondjesmaat was- uit te bouwen en te verbeteren. Het gevolg was dat er een massale toeloop was van buitenlanders die door de verschillende firma's uitgestuurd waren. Noch het wegennet noch de watervoorziening noch de stroomvoorziening konden die enorme toevloed opvangen. We hebben er 8 jaar gewoond en niets anders geweten dan dat Lagos één bouwwerf was van aanleggen van wegen of uitbouwen van de water - en elektriciteitsvoorziening. Maar vooraleer dat allemaal optimaal werkte, draaiden we al de tijd mee in een enorm zenuwslopend en fysisch zwaar systeem.
    Al die buitenlanders consumeerden heel wat water en stroom en dat kon Lagos niet leveren. Daarom bestond er een beurtrol waarbij het ene gedeelte van de stad water had maar geen stroom of omgekeerd. Ik weet nog steeds niet wat ik toen het ergste vond. Probeer maar eens te leven met 4 personen met een paar emmers water per dag. Dat was vloeibaar goud voor ons en er ging geen druppel verloren. De kinderen gingen samen in bad in een minieme hoeveelheid water en dat werd erna gebruikt voor de toiletten en om te dweilen. Kranen bleven nooit lopen als we al de luxe van water hadden! Anderzijds was het haast niet vol te houden als zomaar opeens de stroom wegviel en je ijskast binnen de kortste keer warm staat en de hitte niet meer te dragen is. Het heeft vier jaar geduurd voor we een efficiënt werkende airco hadden die de temperatuur binnen op zo'n 25 graden bracht wat geen overdreven luxe was met de zinderend hitte buiten. Ramen openzetten 's avonds was geen optie, het werd er niet veel frisser door en de muggen waren onze ergste vijand omwille van malaria. Daartegen werd aangeraden om Nivakine te nemen. De firma voorzag voor al zijn werknemers ( ook de Nigerianen) de nodige Nivakine en zag er op toe dat de inlanders dagelijks hun pil nam dit met het oog op een soort bescherming van onze mannen die dagelijks naast die inlanders werkten. Omdat ik geen verantwoording tegenover de firma verschuldigd was, besloot ik samen met de kinderen een homeopatisch middel tegen malaria in te nemen. Te lange inname van Nivakine kan belastend zijn voor de ogen en ik wilde de kinderen daartegen beschermen. Wij drietjes hebben nooit malaria gehad, T daarentegen wel!

    De meeste buitenlanders woonden in bewaakte gebouwen. De bewakers waren hoofdzakelijk illegale Afrikanen uit de buurlanden want de Nigeriaan vond dit maar een minderwaardige job.
    Hieronder zien jullie onze twee bewakers. Ze kwamen uit Benin


     

    Het was geen overbodige luxe om die wakers te hebben.
    Om jullie een voorbeeld te geven. Ik had een Suzuki jeepke dat heel handig was om in het regenseizoen door de modder te ploeteren en het kwam goed van pas om onafhankelijk van de firmawagen rond te toeren. Telkens als we in verlof kwamen naar België werd het autootje haast volledig gesloopt. De spiegels, ruitenwissers, batterij ,banden en alles wat afneembaar was, haalden we van de auto zo niet waren die na 6 weken toch verdwenen en vond je een half gesloopte wagen bij je terugkomst! Eén keer hadden we het zeil boven de kofferruimte vergeten af te halen en dat volstond om voor het nodige comfort van een paar lokale kippen te zorgen. Die kwamen gewoon in de auto hun eieren leggen. Ik moet er geen tekening bij maken zeker hoe de auto er uitzag ? We hadden ons op diefstal voorzien maar niet op logeetjes!!
    Nochtans was zo'n wagentje handig!



    Met die bewakers en boys beleefde je ook de onmogelijkste dingen. Zo betrapte T eens een boy die zich aan het scheren was en daarbij een al maanden verdwenen autobuitenspiegel gebruikte. Toen T hem wees op de gegraveerde nummerplaat in de spiegel, kreeg hij enkel die typische reactie " aha master" gevolgd door een brede glimlach!!.
    Ook dat was Afrika.

    18-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (3)
    17-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 10

    Dat  Afrikanen vaardig zijn met de handen dat zien we ook in hun kunst. Die weerspiegelt een staaltje van creativiteit en dat zie je ook als hij probeert die werkjes aan de man te brengen. Dat alleen al is een sport op zich. Je kan nooit direct ingaan op de vraagprijs van een Afrikaan en dat weet hij ook wel. We hebben uren gediscussieerd met de venters op het strand toen ze langskwamen om hun werkjes te verkopen.

    De Afrikaan is inventief  en kan zo ongeveer van alles iets maken om te verkopen.
    Zo bv uit kalebas. Dit is een verzamelnaam voor een groot aantal aan elkaar verwante gewassen zoals pompoenen en wordt veel gebruikt als decoratie, maar sommige soorten kunnen worden geconsumeerd, zoals de flespompoen.



     In gedroogde toestand is de schil van de kalebas een vrij harde schaal waardoor de uitgeholde vrucht dienst kan doen als recipiënt. Deze kunnen dan met motieven versierd worden via incisie of gravering met een hete priem.


      

     


     Het weven is nog steeds handwerk en de schilderijtjes zijn typische Afrikaanse taferelen.



     
     

    De met de hand uitgesneden houtsnijwerken zijn voor een Afrikaan de meest verspreide vorm van kunstexpressie.

     
    <

    Op het strand koop je ivoor, houtsnijwerk, handtassen...

     

     
     

    Naast dat houtsnijwerk worden er ook verschillende voorwerpen in terracotta gemaakt en alles was toen puur handwerk.
     


     


     Het was verwonderlijk dat niettegenstaande de primitieve omstandigheden waarin gewerkt werd, er vaak toch heel mooie stukjes ontstonden.
    Jullie hebben een vluchtig idee gekregen van de Nigeriaanse cultuur. Al die Nigeriaanse kunstwerken van ebbenhout en andere houtsoorten, van ivoor, leder, koper en brons alsook gekleurde weefsels spraken zowel de inwoners als de toeristen enorm aan.

    17-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (4)
    16-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 9

    Nog zo'n inlands " dorpje. Dit is pas Afrika in zijn echtheid en zijn eigenheid al was dat enkel in de brousse zo. 




    Hier nog een paar foto's om aan te tonen dat de Afrikaanse  vrouwen de touwtjes goed in handen hebben, ze zijn steeds bezig, luieren was niet aan hen besteed. Gelukkig poseerden ze graag. Het was eerder in de steden dat men soms protesteerde toen we foto's trokken! Maar ik heb er nooit voor moeten betalen...

    Door de Afrikaanse kinderen werden wij blanken vaak plagend " Oibo Pèpè" nageroepen wat zoveel betekende als :" Hé blanke die van kleur verandert!"

    Heb jij al ooit eens geprobeerd om iets op het hoofd te dragen? De truc om iets op het hoofd te dragen zit er in Afrika al van kleins af in. Hier sleurden kindjes van amper 6 jaar met bidons tussen de 10 à 15 kg op het hoofd en zagen ze nog de kans om gezellig met mekaar te praten. Het was ook schering en inslag dat je vrouwen zag met minstens 5 plateaus van 24 eieren op het hoofd en nooit viel er eentje naar beneden!

    Op de foto hieronder zie je zo'n kleine met bidon en daarachter moeder met de was op het hoofd op weg naar de rivier! Dat was steeds een familiale, gezellig bezigheid.








    Die laatste foto toont een zijstraatje van de hoofdstraat in Lagos daar waren meestal de verkoopsstalletjes. De greppel diende om in het regenseizoen het water af te voeren of als wc, riool, desnoods de plek waarin een vuurtje aangelegd werd om daarboven te koken!! De geur kan ik niet meegeven maar in het droogseizoen was die soms niet te houden! En daarrond speelden kinderen, sliepen baby's , gaven moeders de borst...en werd er eten verhandeld!

    16-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (6)
    15-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 8

    Dat de vrouw een belangrijke rol speelt in het Afrikaanse leven heb ik hier al gezegd en voor een deel aangetoond. Zij speelt ook een grote rol in hun cultuur.
    Ik vermeldde dat een groot gedeelte van de Nigeriaanse bevolking moslim is waardoor de mannen er ook meer dan 1 vrouw op nahouden. Om aan te tonen dat ook hier de vrouw een belangrijke rol speelt, moet ik even teruggaan naar wat T's chauffeur ( Bababishu) vertelde!
    Telkens als T voor een week naar het binnenland vertrok, vroeg Bababishu of hij dat even mocht gaan melden aan zijn vrouwen. Meestal reed hij dan naar de vrouw bij wie hij op dat moment verbleef en die zou dan de andere vrouwen op de hoogte brengen. Ze woonden niet samen zoals in een harem maar hadden ieder hun eigen stekje met een verkoopskraampje en kinderen maar ze leefden wel in een goede verstandhouding met elkaar. Bababishu begreep maar niet dat T maar één vrouw had, een blanke had toch geld genoeg om er meerdere vrouwen op na te houden! Op T's vraag hoe hij dat regelde met zijn drie vrouwen ( ) zei hij dat niet hij de vrouwen gekozen had maar zij hem.Vrouwen kiezen een gezonde, sterke man die hen gezonde kinderen kan schenken en als die hen kan onderhouden dan is de keuze rap gemaakt! Het was dan ook zo dat bij iedere trip Bababishu iets mee bracht voor zijn vrouwen. De ene kreeg een zak sinaasappelen de andere een tros bananen de derde een zak yam ( ook cassava genaamd), een soort biet die onze aardappel vervangt.

    Onder moslims is het heel normaal om meerdere vrouwen te hebben. Ook vrouwen hebben er, volgens eigen zeggen, geen enkele moeite mee: zo kunnen ze de lasten van het huishouden met elkaar delen. De hoger opgeleiden streven er naar om bij elke vrouw twee, drie kinderen of meer te hebben. Zo kan het gebeuren dat er in het huis van een sarki (traditionele leider) zomaar 30 kinderen rondhuppelen. Blijkbaar wordt het huwelijk hier gezien als een soort arbeidsovereenkomst: hoe meer vrouwen, hoe meer vreugde of hier meer kinderen (!) en hoe meer werk er wordt verricht.

    Zo'n bananentrossen bracht Bababishu mee voor zijn vrouwtjes. Soms inspireerde dat T om ook een dergelijke lading mee te brengen



    Hieronder zie je cassava. Omdat de aardappels toen zo'n 3 euro (120fr)/kg kostten, was het niet zo vanzelfsprekend om daar alle Belgische gerechten van te maken. Daarom probeerde ik de cassava te gebruiken voor puree, frietjes of gebakken patatjes maar dat is telkens maar bij een éénmalige poging gebleven want de smaak moet je echt gewoon zijn! Gebakken "plantanes" gemaakt van bananen speciaal om te bakken, kwamen vaak in de plaats van de aardappeltjes en die waren wel een lekkernij!


     


    Overal langs de straten kon je vrouwen zien die urenlang bezig waren aan een echt Afrikaans rastakapsel.Onze Afrikaanse zusters zijn op dat punt heel fier en hebben er die urenlange " marteling" voor over al kan er hier en daar wel eentje bijna in slaap vallen.

     

    15-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (6)
    14-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 7

    Tijdens onze vorige verblijven in Zuid - Amerika werden we al geconfronteerd met de grote verschillen rijk/ arm maar dat woog niet op tegen de discriminatie die hier leefde en die niets te maken had met huidskleur. Er waren inderdaad de rijke blanke buurten met daarnaast de buurten voor gegoede blanken en Afrikanen maar de woningen van de rijke Nigeriaan stonden in schril contrast met de schamele hutjes die we tijdens een trip tegenkwamen.
    Eén van die enorme woningen was het huis van Chief Abiola een Nigeriaanse burger/ zakenman die aan het hoofd stond van ITT Nigeria. Naar aanleiding van een receptie kregen we de uitzonderlijke kans om zijn rijkdom te bewonderen. Zijn huis bood onderdak aan zijn 6 vrouwen en 27 kinderen! Iedereen leefde heel georganiseerd samen, er was een moskee voorzien waar Abiola 's morgens met zijn kinderen kwam bidden, verschillende keukens maakten het koken eenvoudiger, iedereen had een ruimte of kamer en dat allemaal binnen één compound. Ongelooflijk! Het zou diezelfde Abiola zijn die in 1993 de presidentsverkiezingen won maar die werden om duistere redenen ongeldig verklaard.

    Het was aan dat schrille contrast dat ik terugdacht tijdens een trip in het binnenland toen we voorbij een typisch Nigeriaans dorpje reden. We waren al een paar keer voorbij huisjes gereden die volledig omringd waren met matten gemaakt van palmblaren. Toen ik aan onze chauffeur Bababishu vroeg waarom die huisjes er zo afgesloten bijlagen, zei hij dat het bij sommige moslims de gewoonte is om eenmaal getrouwd, zo hun vrouw af te " schermen" van de buitenwereld , hij was de enige die haar mocht zien! Goddank ben ik in het westen geboren!!
    Tijdens dat tripje genoten we van de enorme, prachtige natuur en toen we in een klein dorpje aankwamen, wilden we even stoppen. T. en de chauffeur begonnen al te lachen toen mijn broer (die op bezoek was) en ik uitstapten. We kregen daar gewoon de kans niet toe. Als vliegen naar een honingpot zo kwamen er langs alle kanten vrouwen en kinderen aangestormd met bananen, appelsienen en ananas in de hoop dat we van hen iets zouden kopen. Binnen de kortste keren lag onze schoot vol fruit en bleven ze maar bijleggen. Wij gaven terug en zij legden maar bij!
    " Buy from me madam, master, no from me..very goodo.." .
    Deze " madam" is nog nooit zo snel terug in een auto gedoken als toen en de " master" zag het helemaal niet meer zitten. Dan begreep ik het gelach van de twee andere mannen!
    De zin om even in het dorpje rond te lopen was zo over!
    Dat doet mij eraan denken dat dit "pigeon English " van de doorsnee Nigerianen ons nu nog steeds bijgebleven is en dat we er ons soms op betrappen dat we het zelfs nog eens lachend gebruiken zoals "me no know"....of " no goodo" ..of " long time no see"...
    De voertaal in Nigeria was Engels maar het heeft een tijdje geduurd voor we hun manier van spreken en accent begrepen. Hoewel we beiden een behoorlijk mondje Engels spreken, hadden we aanvankelijk het gevoel alsof het één of andere lokale taal was met af en toe een Engels woord ertussen. Maar alles went en uiteindelijk deden we in gesprekken met de lokalen heerlijk méé !!
    We waren nog aan het napraten en lachen toen we in de verte een huttendorpje zagen, gedeeltelijk verscholen tussen de bomen en struiken. Ik wilde dat wel eens van dichtbij zien en vroeg of dat kon? Met Bababishu erbij was dat wel mogelijk en dat was meer dan een confronterende ervaring.
    De foto's spreken voor zich. De brij waarin ze aan het roeren waren, moest een drank worden. Gelukkig moesten we niet proeven!! De torenhutjes waren opslagplaatsen voor graan en andere voedselvoorraden. Dit was het hart van Afrika en wij zouden dan klagen dat we soms geen water of elektriciteit hadden! Dat was waaraan ik dacht toen we er rondliepen!










    Bij ons bezoek aan het dorpje in de " bush" dat jullie daar op de foto's zagen, moet ik nog een anekdote vertellen.
    We waren al 7 jaar in Nigeria, T. kende het binnenland haast als zijn broekzak, maar ikzelf had nog maar weinig van het land gezien omdat ik met de kinderen in Lagos bleef. Ik wilde hen niet achterlaten bij een Nigeriaan terwijl we weg waren! Toen mijn broer en vriendin in ons laatste jaar Nigeria op bezoek kwamen, vond ik dat dit hét moment was om mee te reizen want ik wilde ook zelf een idee hebben van het leven buiten Lagos. De kinderen werden opgevangen bij Hollandse vrienden en zo kon ik met een gerust hart genieten van de trip!
    Het was tijdens die trip dat we langs dat typisch inlands dorpje kwamen.  Gelukkig had onze chauffeur ons vooraf verwittigd dat de kans er in zat dat de inlandse vrouwen één van hun kinderen zouden aanbieden. Ze deden dat omdat ze dachten dat hun kind een betere toekomst zou krijgen bij een blanke vrouw! Zijn raad was om het kind niet vast te nemen want dan zou het een grote belediging zijn als we dat kostbaar geschenk niet aannamen en dat zou wel eens problemen kunnen geven om veilig uit het dorpje te geraken ! Gelukkig waren we verwittigd want inderdaad er stonden direct een paar vrouwen klaar met een schattig kroezelkopje dat ze maar al te graag in onze armen wilden duwen. De verleiding was groot maar ik beperkte mij tot het strelen van het kinderhoofdje. Het was niet de eerste keer dat we bijna verkeerd handelden omdat we niet voldoende ingelicht waren over de typische gewoonten van een Afrikaan.

    14-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (4)
    13-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 6

    Wie is eigenlijk die Nigeriaan en hoe leeft hij?

    Ik zei al eerder dat er drie grote volksgroepen zijn in Nigeria maar dat betekent niet dat er niet méér etnische groepen zijn vooral niet als je weet dat er meer dan 300 dialecten bestaan in het land. Maar daar wil ik het niet over hebben. Wat mij vooral boeide en opviel in vergelijking met de drie vorige landen waar we verbleven, was de bizarre toestand waarin een Afrikaan kan leven en overleven. Ik had al veel over Afrika gelezen en gezien in films en dacht dat ik er mij een goede voorstelling van kon vormen, maar de realiteit lag er mijlenver van af.
    Om maar een voorbeeld te geven.
    Bij ons in het gebouw woonde een Belgische vrijgezel. Hij had een boy die samen met zijn gezin ( vrouw en twee kindjes) in de boys quarters woonde: een ruimte van zo'n 3m op 3m. Daarin stond 1 groot bed waarin gans de familie sliep, een zetel en een tafeltje. Meer hadden die mensen blijkbaar niet nodig want ze leefden voor de rest buiten. Ons dochtertje geraakte bevriend met hun zoontje dat even oud was. Toen ze van school kwam, trok ze eveneens haar kleertjes uit en ging in haar onderbroekje  met Michael spelen! Ze zaten hagedissen achterna of brachten die naar boven om te tonen... Het schattigste was toen de bewakers hun gebedsritueel begonnen... "handen wassen, op de mat gaan zitten en buigen naar Mekka". Dan wasten die twee kleinen ook hun handen en voetjes om daarna op de knietjes te gaan zitten en ernstig mee te buigen! Ik heb vaak mijn hart vastgehouden toen ik zag dat ons dochtertje ook at van die ene schotel waaruit iedereen met de handen een stuk nam. Dat verbieden zou een belediging geweest zijn, gelukkig is ze nooit ziek geweest!
    Het is belangrijk om te weten dat in de jaren '70/ '80 de uitvoer van petroleum een enorme impact had op Nigeria. Nigeria was één van de belangrijkste petroleumproducenten en actief lid van de OPEC. Het geld stroomde binnen (75% van de staatsinkomsten), iedereen wilde er zijn graantje meepikken waardoor er een ware exodus van het binnenland naar de " grote" steden volgde. Vandaar dat veel andere sectoren, met name de landbouw en het platteland, verwaarloosd werden. De inlandse dorpjes liepen leeg op vrouwen, kinderen en ouderen na. Maar in Afrika heeft men nog respect en fierheid voor ouderen. Men laat zich niet zomaar opzij zetten op een bepaalde leeftijd. Hier in het Westen worden hersencellen te vroeg op rust gezet en waardevolle kennis genegeerd. Maar nu back to Nigeria!
    Bestaande plantages : bananen, palmolie en rijst , rietsuiker , cacao, rubber en nog meer werden verwaarloosd. Nigeria - dat eens aan de top stond van uitvoer van binnenlandse producten - moest nu zelf levensbelangrijke grondstoffen zoals rijst invoeren. Alle inkomende gelden gingen naar het uitbouwen van de infrastructuur en niet naar het uitbreiden van de productie van de eigen grondstoffen. Dat zou na de OPEC - maatregelen leiden naar een totale ommezwaai wanneer het project " Green Revolution " opgestart werd , maar dan was het spreekwoordelijk kalf al verdronken!! Later meer hierover.

    Door de vele buitenlanders was er nood aan stewards, bewakers , chauffeurs , tuinmannen ... die in loondienst van die buitenlanders werkten. Het is mij vaak opgevallen dat een Nigeriaan meestal liever voor een buitenlander werkte dan voor iemand van zijn eigen ras omdat ze er " menselijker" behandeld werden! Maar niet alleen die buitenlandse families hadden de doorsnee Nigeriaan nodig. Het waren vooral de vele multinationals uit alle landen die de binnenlandse Nigeriaan naar de hoofdstad lokten. De oliedollars zorgden voor zo'n boost aan werk dat Lagos jarenlang één grote werf was. En of dat nodig was!! No offence, maar wat de Engelsen hier achter gelaten hadden, was meer dan pover! In ieder geval niet veel om de doorsnee Nigeriaan uit het slop te helpen!

    Ik heb hier honderden dia's over de leefomstandigheden dat een selectie maken op zich al weken duurde. En nog moet ik elimineren. Daarom stel ik voor om de Nigeriaan in zijn gewone habitat te bekijken om dan te proberen die mens te plaatsen in dit enorme land.


    Het zal je opvallen dat de vrouw in Afrika heel centraal staat wat het gezin betreft. De mannen waren de planners die uren " palaverden" en discuteerden, de vrouwen waren diegenen die de verkoopsstalletjes runden, het hout sprokkelden en de kinderen opvingen. Dat Afrikaanse vrouwen ook heel sterk zijn bewijst het volgende: we werden eens uitgenodigd op een feestje naar aanleiding van de geboorte van een zoontje van één van de boys. De moeder - die de dag ervoor bevallen was - stond met de baby van amper 1 dag oud op de rug al danig mee te " shaken"  op de opzwepende Afrikaanse muziek!! Ik zie het onze Westerse vrouwen nog niet rap nadoen! En wat die junior betrof... survival of the strongest!

    Even de Afrikaanse vrouw in the picture.



     

    13-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (8)
    12-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 5

    Wij vonden uiteindelijk ( na anderhalve maand) een appartement op het vasteland in Surulere op zo'n 6 km van Ikoyi eiland. Omdat de vraag naar woonst het aanbod oversteeg, waren we verplicht om  3 jaar huur op voorhand te betalen,  aan zo'n 60.000 Bfr (zo'n 1.500 euro) per maand, vertegenwoordigde dat een enorm bedrag. Dat was dan ook de reden waarom het zo lang duurde vooraleer een woonst voor ons gevonden werd. In België kon men zich niet voorstellen dat in de niet exclusieve blanke buurt de huurprijzen zo hoog lagen en het vroeg weken overleg en discussies vooraleer men akkoord ging met die prijs. Intussen bleven wij maar sakkeren want die totaalsom zelf betalen was niet haalbaar.
    De tactiek van de Nigerianen werkte wel prima in hun voordeel. Vermits ze telkens 3 jaar huur voorafbetaald kregen, konden ze met dat geld weer verder om een nieuw pand op te starten. Huizen in aanbouw waren altijd al verkocht of verhuurd van zodra de eerste steen gelegd werd.
    Uiteindelijk verhuisden we naar "ons" appartement. Een nieuw appartement staat meestal kraaknet te wachten, daar lagen de cementzakken nog overal in het rond, hingen de badkamer en keuken nog vol cement om over de rest niet te praten! Het werd dus kamer per kamer grondig onder handen nemen vooraleer je die kon gebruiken. Wij waren de pioniers, later zou een "logistiekman" aangesteld worden om dergelijke toestanden te voorkomen! .Maar we waren al blij een eigen stekje te hebben! Ons leven in Nigeria kon beginnen. Hier zouden we zo'n 4 jaar wonen. (Daarna verhuisden we naar een huis!)
    Het was een gebouw met 3 appartementen. De firma opteerde er steeds voor om ons per 3 à 4 gezinnen samen te laten wonen in één compound. Dat was niet alleen veiliger maar ook praktischer omdat we zo wasmachines en droogkasten gezamenlijk konden gebruiken. Het was niet zo eenvoudig om aan die vanzelfsprekende faciliteiten te geraken, vandaar het gezamenlijk gebruik. Dat vroeg natuurlijk heel wat organisatie en overleg en "discussie" vooraleer het gebruik vlot verliep!!
    Meestal stonden die machines opgesteld in "boys quarters" die bij elk appartementsblok hoorden. Die waren voorzien om een boy en zijn gezin erin te laten wonen. In Peru had ik een meid omdat het met 2 kleine kindjes moeilijk was om boodschappen te doen of buiten te komen. Hier in Nigeria besloot ik om zelf mijn taken op te nemen. Niet uit het oogpunt van discriminatie maar ik wilde me niet teveel laten verwennen wat de huistaken betrof, ooit keerden we terug naar België en ik wilde die overstap zo soepel mogelijk laten verlopen. Toen ik de eerste keer besloot om mijn ramen te wassen, was het precies of ik kwam van een andere planeet... een blanke vrouw die poetste!
    Omdat ik vaak alleen zou zijn terwijl T.in het binnenland was, wilde ik niet dat een Nigeriaan inwoonde en het doen en laten te goed kende. Daarbij, als je één lokale aantrok dan stonden er na verloop van tijd wel 10 aan je deur te kloppen omdat ze broer of zus waren van .....Wat niet moeilijk was met de vele vrouwen die de Nigerianen er op nahielden.

    Op de foto's zien jullie de leurders die langs de ene hoofdbaan die er was het verkeer nog bemoeilijkten.


       

    Vraag me niet of die "visjes" nog eetbaar waren na een dag in de hitte!



    Dat kinderen ingeschakeld werden om eetwaren te verkopen , was geen uitzondering en ze waren nog handig ook met zo'n plateau op hun hoofd!


    12-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (8)
    11-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 4




    Lagos was de hoofdstad van Nigeria tot 1991, dan werd de hoofdstad verlegd naar Abuja.

    Lagos is gebouwd op het vasteland en een reeks omliggende eilanden. Aanvankelijk was Lagos een kleine stad maar omwille van haar natuurlijke en uitzonderlijke ligging aan de kust groeide Lagos snel uit tot een zeer belangrijke haven en miljoenen stad. Het waren vooral kruiden , ivoor en slaven die in de beginperiode geëxporteerd werden.

     Lagos bestaat uit drie eilanden: Lagos, Ikoyi en Victoria Island en het vasteland. Ikoyi en Victoria Island waren de eilanden waar de rijkere blanken woonden. Lagos eiland samen met het vasteland Ikeja, Surulere en Apapa waren de plaatsen waar de betere Nigerianen samenwoonden met de doorsnee blanke. In Ikeja ligt de ultra moderne Murtala Muhammed Internationale vlieghaven maar toen wij er aankwamen waren het gewoon een paar barakken.
     
    Lagos Eiland: In het westen van het eiland lag de Marina met verschillende grootwarenhuizen ( maar stel je daar niet teveel bij voor) en hoogbouw kantoorcomplexen. Het NO van het eiland was heel dicht bevolkt. Het was het gebied waar bekende Lagosfamilies in hun traditionele huizen woonden.
    Omwille van de dichte bevolking was het er heel onhygiënisch en ongezond. Niettegenstaande de plannen om nieuwe, hoogbouw appartementen te voorzien, was het moeilijk om de lokale bevolking te overtuigen om te verhuizen. Velen verkozen te blijven wonen.

    Ikoyi Island en Victoria Island waren ook onderling door een brug met elkaar verbonden . Victoria Island was omwille van zijn ambassades en het grote strand aan de oceaan ( Bar Beach), de vele winkels (moet je met een korreltje zout lezen) en de scholen ook heel residentieel.

    Bij onze aankomst waren er slechts twee bruggen die Lagos met het vasteland verbonden nl. Eko Bridge en Carter Bridge. Later hebben we nog de Third Mainland Bridge weten aanleggen. Dat was geen overtollige luxe om het dichte, stokkende verkeer op te vangen.
    Hieronder zien jullie de twee nieuwe bruggen die er op het einde van ons verblijf waren en de grote gebouwen die vooral door firma's ingenomen werden.

     




    Dit is een voorbeeld van één van de betere wegen..en rij je op het verkeerde vak? Dan steek je toch gewoon over, no problem in Nigeria! zelfs al gebeurde dit op de enige snelweg die er toen was.

     

    11-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (4)
    10-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 3

    Omdat het onhandig is met een baby aan tafel zonder kinderstoel, besloten we het eerste weekend na mijn aankomst om zo'n stoeltje te kopen. Het werd uiteindelijk een heel korte shoppingdag. Ik liep met de dochter op de arm en de zoon aan de hand achter T. omdat ik nog niet vertrouwd was met de winkels hier. We vonden nogal snel een geschikt stoeltje en opgelucht trokken we naar de kassa om daar vast te stellen dat mijn geld gestolen was en ik had er niets van gemerkt. Die zaterdagdrukte en het feit dat ik twee kinderen in het oog moest houden, hadden van mij een dankbare prooi gemaakt! We verwittigden onmiddellijk de verantwoordelijke van de zaak. Men zou uitkijken naar verdachte personen, maar dat was een onbegonnen zaak. De kledij die de mannen hier droegen, leende zich prima om gestolen zaken buiten te smokken. Ze noemden dat hier een "Allahi pak". Omdat al ons geld verdwenen was, moesten we zonder inkopen terug naar huis. Van een bemoedigende start gesproken! Een week later zou men vanuit de ambassade T. contacteren omdat mijn portemonnee met pas en alle andere papieren daar afgeleverd was. Alles van waarde was verdwenen op een klein zilveren schapulier na. Ik had het van mijn schoonmoeder gekregen toen ik zwanger was van de zoon. Wellicht vreesde de dief de kracht van zo'n amuletje....

    Er is een duidelijk verschil in kledij tussen de moslim mannen en vrouwen en de katholieken. Hier hebben jullie een idee hoe de moslima's en hun mannen gekleed zijn.

    Image Hosted by ImageShack.us


    Image Hosted by ImageShack.us


    Image Hosted by ImageShack.us


    Image Hosted by ImageShack.us

    Onder zo'n kleren kan je van alles wegstoppen zonder dat het opvalt.

    10-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (7)
    09-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 2

    Het begon allemaal in oktober 1975.
    We waren al een paar maanden in België na ons verblijf in Peru. T. werd klaargestoomd voor de nieuwe job en intussen regelden we alles voor de bouw van ons huis. Uiteindelijk vertrok T alleen naar Lagos. Hij zou er alvast uitzien naar een huis zodat ik met de kinderen kon volgen. Omdat nog zoveel regelingen met onderaannemers van ons huis moesten besproken worden, vond ik het aanvankelijk niet erg dat we niet samen vertrokken.
    De weken gingen voorbij, het jaareinde naderde en nog steeds kwam er geen schot in de huisvesting in Lagos. T. was niet de enige werknemer die op zijn familie wachtte. Uiteindelijk besloten de mannen zelf het initiatief te nemen en eisten zij dat vrouw en kinderen tegen de eindejaarsfeesten bij hen zouden zijn. De firma ging akkoord maar onder voorwaarde dat het aanvankelijk wat "à l'improviste" zou moeten. We hadden nooit gedacht dat dit zo'n rekbaar woord was!
    Twee weken voor Kerstmis was het dan zover. Gepakt en gezakt, met twee kleine kinderen
    ( eentje van 3j en eentje van 10 maanden) stapte ik op het vliegtuig het onbekende tegemoet. De vlucht was al een eerste uitdaging! Omdat zoonlief wist dat we naar papa vertrokken, wilde hij steeds weten wanneer we aankwamen. Ons dochtertje werd nogal snel luchtziek en ik probeerde haar te slapen te leggen op de stoel naast mij. Naast haar zat een gezette, gezonde Nigeriaanse die reeds een tijdje ons zoontje geïmponeerd had. De interesse van ons dochtertje was echter totaal anders. Telkens als zij haar hoofdje optilde, keek ze in het gezicht van die dame en dat volstond om haar keel open te zetten, heel vervelend voor mij en de dame in kwestie. Na ongeveer 6 uur vliegen in een overvol vliegtuig kwamen we met zijn drietjes behoorlijk overstuur aan in de hoofdstad Lagos. De douaneformaliteiten, de plakkende hitte, het gezoem van de grote ventilatoren in de aankomsthal en de drukte droegen zeker niet bij om ons beter te voelen. Toen zoonlief ook nog eens zijn pa bespeurde en er naar toe wilde, was het hek helemaal van de dam. Hij mocht niet naar zijn pa en T. mocht niet tot bij ons komen. Nu had ik twee jengelende kinderen bij mij die doodop waren van de vroege vlucht, de hitte, de spanning en het wachten. Onze bagage kwam redelijk snel, maar het kleuren TV'tje dat T. had laten meebrengen, bleef uit. Ik begon al te wanhopen dat het ooit op de band zou gezet worden... Uiteindelijk, als één van de laatsten, hadden we alles bijeen. Geladen, bezweet en licht geïrriteerd mochten we uitchecken. Nu was de zoon niet meer te houden. Als de laatste 45 min een voorproef waren van wat ons hier te wachten stond, dan zag dat er niet veelbelovend uit. Gelukkig stond een chauffeur van de firma ons op te wachten en waren we nogal snel op weg naar "huis".
    Ik had de voorbije 5 jaar al heel wat meegemaakt en gezien maar de eerste indrukken hier sloegen mij met verstomming... Zou dit het scenario zijn waarin we de komende jaren zouden vertoeven? Naarmate we verder reden, zakte de moed in mijn schoenen en begon ik mij stilaan zorgen te maken. Hoe leef je hier in zo'n chaos met twee kleine kinderen? Intussen probeerde T. mij voor te bereiden op onze beperkte behuizing. We hadden een voorlopig appartement met enkel een bed voor ons, één voor ons zoontje en een kinderbedje voor ons dochtertje. In de eetkamer stond een tafel met 6 stoelen en voorlopig moesten we het stellen met twee zetels als salon, het tafeltje was er nog niet evenmin als de kasten. De keuken had geen airco, zodat het een broeikas leek als je erin bezig was...Wasmachine en droogkast hadden we niet. Het zou duren tot we in ons definitief appartement woonden vooraleer we van die luxe konden genieten. Nochtans was dat geen overbodige luxe met 2 kleine kinderen en de stoffen luiers van een baby erbovenop!! Al die tijd gebeurde het wassen met de hand in het bad! Ik was dus al direct heel solidair met de lokale vrouwen!
    In onze appartementsblok woonden ook de financiële verantwoordelijke van de firma en de coördinator. Hun appartementen waren tip top ingericht met alle faciliteiten die je je kan bedenken. Nooit heeft iemand van hen aangeboden om hun wasmachine of droogkast te gebruiken zelfs niet toen ze zagen dat twee kleine kinderen wel extra was met zich meebrachten. Hun uitleg... "als we dat voor één familie doen, dan moet het voor de andere ook"... Het was dus aanmodderen tot onze appartementen af waren en wij er konden intrekken. Pure discriminatie!! Maar ja we waren nu in Afrika, de bakermat van de discriminatie, niet?
    Ik vond dat onze bazen heel snel bijleerden!!

    09-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (8)
    08-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Internationale vrouwendag


    Voor diegenen die kwamen verder lezen over onze belevenissen nog één dag geduld want heel even wil ik Afrika verlaten om stil te staan bij 8 maart de internationale vrouwendag. Zeker voor de Afrikaanse vrouw is het een belangrijke dag want de discriminatie is daar nog stukken groter!



    8 maart werd uitgeroepen tot internationale vrouwendag, de jaarlijkse actiedag van de vrouwenbeweging. Hier hangt een lange historiek aan vast maar dat kunnen jullie lezen op Google als er interesse voor is!

    Wat betekent deze dag voor de vrouw van nu?
     En is er nog discriminatie op de werkvloer?


    Ja dus, want dat las ik in een rubriek van Els in “het MagEzine”.
    "
    Ik denk aan vrouwen wiens waardevolle inbreng in een vergadering straal wordt genegeerd of weggehoond, enkel en alleen omdat ze van een vrouw afkomstig is. Zelfs al is die tien keer meer onderbouwd!
    Of vrouwen die zo onderlegd zijn dat ze met kop en schouders boven de manager uitsteken en dan het leven zuur worden gemaakt, waardoor ze hun baan laten voor wat ze is en andere oorden opzoeken.
    "

    Vandaag is het dus weer zover ,de dag voor de vrouwen. Vrouwen in het zonnetje en aandacht voor de vrouw. Net zoiets als moederdag maar toch nét even anders.

    Heel wat “mannen” denken in beelden als ze het woord vrouw horen. Dat kan gaan van een wandelende baarmoeder tot een Betty Boop. Maar ze kan ook die secretaresse zijn die constant de zorgen heeft over het nakomen van de agenda. Het lijkt een beetje op een pseudo-moeder-de-vrouw-die-de-schone-sokken-op-tijd-klaar-legt.

    Ja, je krijgt zo’n beeld als je toevallig het woordje “ vrouw” intikt op internet , een hele bulk uiterlijkheden!

    De “echte” mannen zullen dus wel weer de eigen borst oppompen en stellen dat het oog ook wel wat wil maar dan hebben we nog altijd de "echte” vrouwen die hun hersenen nét even anders gaan gebruiken: “ wie ik ben zit tussen mijn oren”.

    Feiten over vrouwen
    - Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking
    - Vrouwen doen 66% van al het werk
    - Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen
    - Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen
    - Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw
    - Van alle armen op de wereld is 75% vrouw
    - Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw
    - Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw
    - Van de 150 leden van de Tweede Kamer in Nederland is 36% vrouw
    - Vrouwen in Nederland verdienen gemiddeld 23% minder dan mannen en in België zal het wel niet anders zijn!

    Daarom dus vrouwendag!
    Euh.. zomaar een gedachte :
    Heb jij al ooit van mannendag gehoord? Hoe zou dat komen?

    En morgen gaan we weer naar Nigeria als jullie er zin in hebben!


    08-03-2011 om 09:36 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (8)
    07-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nigeria 1

    Mijn boek telt 92 blz en ik geef jullie hier een kleine glimp hoe die opgevat is.


     



    Maar nu Nigeria!

    Nigeria ligt in West Afrika en is een Federale, constitutionele republiek met 36 staten.
    Nigeria heeft een tropisch klimaat aan de kust tot een sub-tropisch klimaat in het noorden. Er zijn twee soorten seizoenen: het droge seizoen en het regenseizoen. Het droge begint in november en eindigt in april. Het regenseizoen vangt aan in mei en eindigt in oktober.
    De vochtigheid in het zuiden varieert tussen 100% en 80 % en dat maakte het leven daarom zo moeilijk voor ons!
    Rond januari is de periode van de Harmattan een droge wind die uit het NO komt en enorm veel zand uit de Sahara met zich meebrengt tussen november en maart. Als de wind over de woestijn gaat, neemt hij kleine stofdeeltjes (tussen 0,5 en 10 micrometer) op. In sommige West-Afrikaanse landen beperkt de grote hoeveelheid stof in de lucht de zichtbaarheid en verdwijnt de zon voor meerdere dagen, vergelijkbaar met een hevige mist. Jaarlijks worden vele vluchten van luchtvaartmaatschappijen hierdoor afgelast. In Nigeria zegt men dat mensen en dieren meer en meer geïrriteerd raken als de wind al een tijdje waait, waardoor de harmattan een slechte reputatie heeft. Anderzijds brengt de wind koelte tegen de zware hitte, waardoor men hem ook wel de bijnaam "de dokter" geeft. Een aanhoudende harmattan kan gewassen vernielen door de stoflaag die op de bladeren ligt en het uitblijven van regenval.
    Op de foto zien jullie wat ik bedoel met stofferig!



    Nigeria wordt in het westen begrensd door Benin, in het noorden door Niger, in het oosten door Chad en Kameroen, in het zuiden door de Golf van Guinea. In Nigeria wonen ongeveer 137 miljoen mensen en het land heeft een oppervlakte van 923.768km2 .

    Nigeria's 800 km lange kustlijn is onderbroken door de grote Niger delta en een ingewikkeld net van kreken en rivieren en bestaat hoofdzakelijk uit zandige stranden die in het binnenland aanleunen tegen een strook mangrove met daarachter een tropisch woud.
    Op 1 oktober 1960 is Nigeria onafhankelijk geworden van het Verenigd Koninkrijk. Van 1967-1970 speelde de bloedige strijd om Biafra, die meer dan 2 miljoen mensen het leven kostte, voornamelijk door verhongering.De munteenheid is de Naira!

    Tot 1976 was Lagos de hoofdstad maar dan werd besloten om een nieuwe hoofdstad te bouwen die midden in het land ligt nl Abuja. Sinds 1991 is Abuja de hoofdstad van Nigeria, intussen wonen daar reeds1 miljoen mensen...

    De belangrijkste bevolkingsgroepen van Nigeria zijn de Hausa ( N), de Yoruba (ZW) en de Ibo ( ZO). Religieus gezien valt Nigeria ruwweg uiteen in noord en zuid: de noordelijke Hausa overwegend moslim, de Yoruba en Ibo christen. De gebieden in het N behoren geografisch en cultureel tot de Sahel- Sudan zone. Die in het zuiden, oorspronkelijk tropisch bos, zijn op de kust gericht.

    De naam Nigeria is ontstaan uit “Niger en aera” dat verwijst naar de rivier Niger die door het land stroomt. Nigeria was en is nog steeds het dichts bevolkte land in Afrika en zo ook het “ zwartste” land in de wereld.
    Van 1901 tot 1963 was Nigeria een Britse kolonie. Dit is een korte schets van het land waar we 8 jaar woonden.


    Wapenschild van Nigeria

    Image Hosted by ImageShack.us

    Het wapenschild van Nigeria loont ook de moeite om er even bij stil te staan. Het bestaat uit een zwart schild met twee witte strepen die de letter Y vormen. ( sorry dat de kleuren niet echt overeenstemmen). Dit staat voor de twee grote rivieren die door Nigeria vloeien: de Benue rivier en de Niger. Het zwarte schild staat symbool voor de rijke Nigeriaanse aarde, terwijl de twee paarden voor waardigheid staan.
    De achtergrond waarop het schild staat, is een in Nigeria veel voorkomende plant de Costus Spectabilis.
    De arend bovenaan betekent kracht terwijl de groen-witte band eronder de rijke landbouwgrond suggereert. Eenheid en trouw is het Nigeriaans motto.


    Nigeriaanse vlag.


    Image Hosted by ImageShack.us

    De kleuren op de Nigeriaanse vlag hebben beide een symbolische betekenis: groen staat voor de schoonheid van het land, met name de bossen en velden en wit staat voor vrede en eenheid.

    07-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (5)
    06-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intro Nigeria

    Eindelijk is het zover, mijn boek over Nigeria is af . Daarmee rond ik onze 13 jaar buitenland af en staan onze ervaringen, emoties, belevenissen bewaard voor het " nageslacht" als die er al een boodschap aan hebben!
    Waarom het zo lang geduurd heeft vooraleer ik Nigeria afwerkte? Teveel dia's en dan nog in een abominabele staat zodat ik maanden werk had om ze in te scannen en te bewerken om ze toch nog te kunnen gebruiken. Daardoor was mijn " goesting" om er een boek van te maken al voor de helft weg. Zet daarbij dan nog eens dat Nigeria het moeilijkste land was van de 4 landen waar we woonden en dan begrijpen jullie misschien een beetje het uitstellen.
    Maar na onze vakantie in Gran Canaria in het begin van het jaar was de zin plots terug.

    Normaal maak ik van elke reis een boek omdat dat meer zegt dan wat losse foto's die voor eeuwig en drie dagen ergens op een harde schijf blijven staan of in een doos belanden. Op de vraag van T of er weer een boek kwam van ons deugddoende verlof zei ik:
    " Ja, maar niet voor Nigeria af is!". En zie ik ben erin gevlogen, heb geschreven dat mijn tong op mijn buik hing ( wellicht daardoor hees geworden een paar weken terug haha) en in één rush tekst en foto's aan mekaar gelinkt.
    Het prototype van mijn boek ligt hier voor nu mij. Nu nog even laten lezen door een buitenstaander om nog tik -of andere fouten eruit te halen want zelf ken ik dat boek bijna uit het hoofd en dan de definitieve druk voor de kinderen. Mijn ei is gelegd!!

    Voor diegenen die de vorige belevenissen hier op mijn blog volgden ( zie beginjaren van mijn blog), hebben jullie er zin in om terug een paar weken mee te reizen door Afrika? Vanaf morgen vliegen we er in.

    Nog even samenvatten:
    Mexico was romantiek, onze honeymoon , verrassingen , gemis, een boost aan ervaringen in één woord " onvergetelijk".(Blog 10/07/2008 à 11/08/2008)

    Venezuela staat voor de geboorte van onze zoon, een aanpassen in een " wereldstad", de betovering van de Orinoco en de harde confrontatie met het verschil arm/rijk.( blog 25/01/2009 à 18/02/2009)

    Peru tenslotte dragen we in ons hart omdat de dochter er geboren werd, om de schoonheid van de wonderlijke cultuur van de Inca's, om zijn lieve en zo kleurrijke bevolking...maar ook om de angst van de aardbeving en de ongemakken van een spaaklopende regering.( blog 28/05/2009 à 14/06/2009)

    En nu Afrika. Na alles wat we er meegemaakt hebben, kan ik niet zeggen dat ik lyrisch word bij de gedachte aan de jaren Nigeria en toch.
     
    Afrika is een continent dat aan je blijft kleven. Je geraakt de verbondenheid ermee nooit meer kwijt. De immense panorama's, de beklijvende beelden van een totaal ander volk, de doordringende geuren van mens en natuur, de verzengende hitte, ze dringen je ziel binnen en laten voor altijd hun sporen na.
    Afrika is een wonderbaarlijk continent van uitgelaten levensvreugde en dynamiek niettegenstaande de rampen, oorlogen, nood en ellende. Als je er woont ,word je ondergedompeld in zijn typische geuren en kleuren en de enorm grootse natuur.

    Gedurende onze 8 jaar in Nigeria  hebben we Afrika op een manier leren kennen die anders is dan de nieuwsberichten laten vermoeden nl een continent van grenzeloze creativiteit en bruisende levensvreugde. De ontwapenende lach van een Afrikaan is er altijd en overal, zijn muziek en dans verwoorden zijn ziel.
    En ik die dacht niet lyrisch te worden bij de herinneringen aan Afrika. Het wordt tijd dat ik samen met jullie opnieuw geconfronteerd word met de harde realiteit.
    Welkom in de viewmaster van mijn herinneringen.

    06-03-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Onze jaren in het buitenland D: Nigeria
    >> Reageer (4)
    04-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lente in het land


    Klop ,klop
    Wie is daar?
     De lente.
     Ik open de deur
     lichtgele bol
     op discreet blauw.
     De krokus duwt zich
    scheutig
      uit de grond.
     Gras verschiet
    van vale kleur.
     Negen graden
     omhelzen mij
    en tonen de weg
     naar buiten.
    Ik graai
     uit de kast
     een glimlach.
     Met wandelschoenen
    begin ik alvast
     behoedzaam te neuriën.

    04-03-2011 om 17:05 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    03-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste lentebedenkingen

    Na een namiddag in de zon en na wat " gerommel" in de tuin kan ik maar één gedachte neerzetten...

    de lentezon
    streelt
     het ongemaaide lentegras
     en twijfelend
    ontvouwen krokussen
     hun kelk
     teer, fragiel
     kwetsbaar
    beloftevol
    smakend
     als de ongecensureerde dromen
     bij de streling
    van de geliefde.

    03-03-2011 om 00:27 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (7)
    02-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heel, heel hartelijk bedankt!


    Ik ga vandaag eens heel melig doen. Ik mag dat want gisteren was ik jarig.
    Ik heb de leeftijd bereikt die fans van " Gone with the wind" en " West side story “ , “ De tien geboden” en zo direct zullen herkennen.
    Vanaf heden tot de volgende 01/03 kan ik lustig spelen met de cijfertjes ze veranderen niet ( zolang ik ze niet op hun kop zet!!).

    Ik ben gisteren de hele dag verwend geweest met cadeautjes, bloemen, telefoons, mails , e-cards en nog meer verrassingen. Zondag hadden de kinderen het " festijn" al ingezet!. En gisteren waren er dan nog die vrienden die je zo doen lachen dat je denkt dat die lachrimpeltjes  niets meer met leeftijd te maken hebben.
    Die leeftijd, ach, die nemen we er maar bij. Er zijn ergere dingen dan 66 worden, 67 worden bijvoorbeeld.
    Maar dat gezeur is voor volgend jaar. Als het mag. En ik zou zeggen: grààg.

    Als ik een duizendpoot was
    met evenzoveel armen
    wat zou het dan toch zalig
    om jullie allemaal te omarmen.


    Bedankt voor de vele verjaardagswensen, lieve blogvrienden.
    Weet je wat? 
    Ik heb een fles blogchampagne klaargezet. Je mag je leeg glas in de reactie zetten, ik doe de afwas wel!

    02-03-2011 om 00:22 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    01-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zeg eens, hoe lees jij?

    Internet, schermlezen , ik breng nogal wat tijd door vóór mijn PC om tektsten te schrijven voor mijn blogje, e-mails te lezen, e-mails te schrijven.... Dat hoort er dagelijks bij. Zo komt het dat ik het overgrote deel van de tijd bezig ben teksten te het lezen op het scherm.

    Dat lezen op een computerscherm is en blijft voor velen een moeilijk geval. Sommigen blijven  het lastig te hebben om zo’n schermtekst rustig en geconcentreerd door te nemen en betrappen zich er op dat ze de neiging hebben om oppervlakkig over de tekst heen te dwarrelen. Soms betrap ik mij daar ook op!

    Maar het ergste van dit alles zit hem in het feit dat die neiging om oppervlakkiger te lezen zich ook af en toe begint te manifesteren bij het lezen van een gedrukte tekst. Ook daar moet ik mij soms inspannen om de aandacht er bij te houden. Gelukkig valt dat bij een spannend boek nog goed mee! Na even "te googelen" bemerkte ik dat ik  blijkbaar niet alleen ben met dat “probleem”.

    De Amerikaanse technologie-goeroe Nicholas Carr beschreef in een artikel hoe vele internetlezers met hetzelfde effect geconfronteerd worden. Als ze in een boek lezen, geraken ze al na een paar alinea’s afgeleid en ze krijgen als het ware behoefte om naar iets anders door te klikken. Ze lezen ongeduldig en door gebrek aan concentratie onthouden ze ook minder van wat ze lezen. Hun kennis wordt oppervlakkiger.
    Carr stelt het simpelweg zó: we Googelen ons dommer!!!

    Carr veroorzaakte door dit standpunt nogal wat beroering en er ontstond een hele discussie tussen vóór- en tegenstanders van zijn visie op het gevolg van internetgebruik.
    Maar uit een onderzoek door Allen Renear blijkt dat niet alleen de gewone internetter oppervlakkiger leest. Ook wetenschappers, die omwille van hun job, massa’s wetenschappelijke literatuur moeten doornemen, gaan steeds meer anders lezen.
    Renear noemt deze nieuwe manier van lezen: strategisch lezen. Het leesproces is daarbij in de eerste fase een scanproces geworden. Daarbij gaat de lezer die over een bepaald onderwerp informatie wil verkrijgen, eerst veel artikelen over het onderwerp te gelijkertijd vergelijken, analyseren en doorzoeken, via hyperlinks en zo.
     
    Maar maakt strategisch lezen dommer? Heeft Carr gelijk?
    Absoluut niet beweren sommigen.

    Wat voor mij in elk geval duidelijk is: de ontwikkelingen van internet hebben een ingrijpende invloed op de leesgewoonten van mensen. Of we er slimmer of dommer door worden, laat ik in het midden !!
    En jij , hoe lees jij, lieve blogbezoeker?

    01-03-2011 om 00:31 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    28-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Na een drukke zondag!
     

     Het woordenspel van een ander, hier kan ik van genieten....zeker na zo'n drukke dag als vandaag..

    Ik was moe.
     Ik kon geen letter meer zien.
     Ik wilde ook geen letter meer zien.
    Ik wilde alleen nog maar slapen, ergens achteraf,
     onder een lege hemel
    en in warm en ongeletterd gras.

     En de z dan?
     Welke z?
     De z van zuiver, zinderend , zoen.

    Ik zuchtte, ik was zo moe....
     Maar iemand draaide zich naar mij toe
    en gaf mij een zuivere, een zinderende, een letterlijke zoen.

    Toon Hellegen ( uit"... m n o p q ..")

    28-02-2011 om 00:33 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (7)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!