Tweede Paasdag staat weer voor de deur en zo ook onze jaarlijkse bijeenkomst van de klasgenoten van de humaniora. We zijn al 46 jaar afgestudeerd en nog steeds komen we jaarlijks bijeen met hetzelfde groepje ( zo'n 15 ) zonder echtgenoten. Ik kijk er weer al naar uit hoewel we allemaal zo verschillend geworden zijn. Een paar verloren ook al hun man, een kleinkind, een broer of zus.. overleefden kanker , één enkele niet.. hebben een echtscheiding achter de rug, kampen met problemen met kleinkinderen.. ieder heeft haar eigen verhaal en we luisteren, voelen mee en intussen genieten we van een gezellig etentje ergens in een restaurant! Dit jaar is Gent de uitgekozen plaats. Ieder jaar organiseert iemand anders de samenkomst zodat de locatie steeds verandert. Normaal is het ergens in West Vlaanderen omdat de meesten daar zijn blijven hangen zodat het voor mij telkens een hele trip is maar ik heb het er echt voor over! Dit jaar probeer ik het eens met de trein en de tram.. afwachten of ik daarna enthousiast zal zijn over het openbaar vervoer! Maar wat ik nu al zeker weet: het wordt weer zo'n fijne babbeldag waar onze tongen meer zullen werken dan onze handen.
Ken jij de link tussen Pasen, de Paashaas en de Paaseieren?
Sinterklaas komt uit Spanje en de Kerstman van de Noordpool. Maar waar komt de Paashaas vandaan?
De meeste mensen weten vanuit het Christelijk geloof wat er op Pasen gevierd (herdacht) wordt. De paashaas heeft echter niks met de Bijbelse Pasen te maken, evenmin de eieren, de gele konijntjes en chocola. Toch horen deze dingen voor de westerse mens vanzelfsprekend bij elkaar.
Niemand denkt meer na over het paaseitje of over de konijntjes die we vanaf onze jonge jaren respectievelijk beschilderden of uitknipten en geel kleurden. Geel heb jij u ooit een geel konijntje of haas gezien? Ja, alleen met Pasen. Enkele fabrikanten en leveranciers vinden het zelfs leuk om voor de paasdagen levende kuikentjes aan de klanten uit te delen. Ik wilde wel meer over die gewoontes weten en natuurlijk ging ik Googlen.
Pasen is een christelijk feest, waarop men vanaf Witte Donderdag, de lijdensweg van Jezus herdenkt. Op Goede Vrijdag herdenken we de kruisiging van Jezus en op de eerste paasdag wordt gevierd dat Jezus uit de dood is opgestaan. Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Pasen valt dus elk jaar op een verschillende datum, maar wel altijd op een zondag. In tegenstelling tot de viering van de geboorte van Jezus met kerst.
Pasen valt dus altijd in de lente. De lente is periode van het jaar waar alles in bloei staat en in het teken van een nieuw leven. De naam Pasen, Easter (in het Engels) komt van een godin uit vroegere tijden, genaamd Eostre of beter bekend als Eastre. Voor de Saksen in het noorden van Europa was Eastre de godin van het voorjaar en van de herrijzende natuur. Eastre was ook het woord voor lente. De haas, het vruchtbare dier was deze godin gewijd. Vandaar dat Pasen verbonden wordt met de haas (of konijn).
Verschillende culturen, volkeren en religies vieren Pasen of een gebeurtenis met dezelfde betekenis; de legendes en gewoonten zijn soms wel verschillend. In Duitsland is de paashaas net zo belangrijk als Santa Claus in de Verenigde Staten. In Duitsland geloofde men dat de haas verantwoordelijk was voor het leggen van de eieren en deze ook te verstoppen. Kinderen die naar de eieren zochten , zagen ook konijnen en hazen vluchten en waren daarom overtuigd dat de eieren van de konijnen waren. De missionarissen die het Christendom brachten, zagen geen gevaar in de traditie van noch de haas, noch de eieren. Deze twee symbolen werden dus gewoon toegelaten door de christenen. De eieren, die vroeger met felle kleuren versierd werden ( die kleuren stelden de felle zon voor), werden door de missionarissen veranderd en voorzien van christelijke tekeningen en symbolen.
Rond 1800 werden de eerste eetbare haasjes gemaakt in Duitsland. Dit bestond uit deegwaar en suiker. Later veranderde dat in chocolade. Die traditie werd overal overgenomen. Net als Santa Claus was het vooral een feest voor de kinderen die geloofden dat - als ze het hele jaar gehoorzaam waren geweest- de paashaas een nest vol gekleurde eieren voor hen zou achterlaten.
Ik hoop dat er ook voor jou zon nestje klaar ligt!
Inderdaad, jullie zitten we degelijk bij sennet en verder moeten jullie bij mijn logje van vandaag ook aan niets anders denken! Wie mij het onderwerp aangebracht heeft? Onze blogvriend Amor Fati, natuurlijk ( zie bloglink onder favorieten) met zijn reactie gisteren!!!
Ik hoop dat jullie vandaag net zo hebben genoten van het mooie weer als ik. Heerlijk al die zonnestralen op je gezicht. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen en dan denk ik terug in de tijd en hoe bepaalde kledingstukken toch een verschrikking waren bij warm weer. Zo eentje was dat fameus korset met jarretellen. En dat had qua looks niet de minste vergelijking met wat nu op de markt is!!
Een tijdje heeft men geprobeerd om mij ook op te nemen in de orde van de " korsettendragers". Waar dat goed voor was, weet ik ook niet want als kind was ik zeker niet aan de mollige kant. Als ik nu nog denk aan dat " roze" geval met baleinen en haken inclus.....Wat een ellende . Zo'n korset prikte en knelde en de baleinen kraakten bij elke ademhaling.
Ik denk dat die korsetten vooral dienden omdat daar jarretelles aan vast hingen. Ik heb niet lang korsetten gedragen. Het was al erg genoeg dat men mij in een figuurlijk keurslijf geduwd had op internaat, het letterlijke kon ik wel van mij afgooien..! Omdat ik nogal sportief actief was, zat dat ding meer in de weg dan goed was. Ik heb mijn buikspiertjes toen maar laten werken en weg met dat ding!!!
Maar aan de jarretellehouders ben ik niet ontsnapt. De jarretelle werd door ons "dames" gebruikt om de kousen mooi glad op te houden. Die jarretelles.... naast het korset waren nog zo'n vreselijk ding! Het was zo'n bandje dat je om de lenden droeg waar vaak het lipje waar een knopje aanzat om aan de bovenzijde van je nylons te doen, afbrak. Dat kon je dan tijdelijk toch nog oplossen door een knoop of een los muntstukje te gebruiken. Ik toon hier wat ik bedoel
Soms hielp ook een veiligheidsspeld, zodat je nylons ( met naad) mooi strak gespannen bleven. Wat was ik blij toen eindelijk de pantys verschenen . . . . . dat was een verbetering zeg. Trouwens met die nylons en zeker in het begin die met naad, moest je steeds kijken of je de boel zo had vastgemaakt, dat de naad netjes recht liep.Pfff Ook bij het fietsten was het ook even kijken of je wel netjes op de fiets zat zodat de bovenkanten van je nylons niet zichtbaar waren als je fietste. Wat een gedoe was dat toch, gelukkig dat dat nu niet meer hoeft. Heerlijk die lange broeken van nu, dat mocht vroeger niet, dat was niet vrouwelijk.
Ik weet nog (sommige dingen vergeet je nooit meer) dat ik bij mijn eerste paar jarretelles dacht: "Moet ik dat écht mijn hele leven dragen? Nou, dan maar geen dame.. Ik neem gewoon sokken, of een maillot!!" (want die waren er al wel toen.) Ik weet ook dat ons ma later na de korsetten ook jarretelgordeltjes droeg. Die knoopjes floepten vaak los en dan moest ze even stiekem met de rokken omhoog dat ding weer vastmaken. (En ik als klein kind nieuwsgierig vragen: "Ma, wat doe je doar")?
Ja die jarretels... Wat een afschuwelijk gevoel was dat, zeker als je kousen eigenlijk een beetje te kort waren. Dan trok dat helemaal vanuit je middel naar beneden... Dat is dus nog zo'n jeugdherinnering voor ons " oudjes"... of ben jij dat al vergeten?
Ani ging een paar dagen geleden op haar blogje aan het mijmeren ( wil je weten waarover, klik dan op de link hiernaast onder favorieten en je komt bij haar terecht) . Zij ging in de tijd terug naar haar eerste vriendje en dan denk ik bij mezelf hebben we dat niet allemaal meegemaakt de één wat vroeger , de andere wat later?
Mijn eerste onschuldige, kuise liefdesbriefjes dateren nog van de lagere school, zo rond een jaar of 11! Tot dan waren jongens voor mij gewoon speelkameraadjes geweest met wie ik in de bomen zat, kikkers ving, vliegers opstak , cowboy en indiaantje speelde ....zonder enige seksuele spanning tussen ons. Ik was één van hen tot er rond onze Heilige Communie tijd een jongen na de lering een briefje in mijn hand duwde. Dat was toen echt het bewijs want je moest zoiets maar durven met meneer Pastoor in de buurt. We hebben een tijdje naar mekaar geschreven en via via die briefjes doorgespeeld. Ons enige contact was die catechismus les waar we van op onze stoel stiekem naar mekaar keken. Nadat ons ma op de hoogte was dat ik na de school soms aan de beek bleef hangen om met jongens dikkopjes te vissen, werd ik nogal streng gecontroleerd zodat ik mijn vriendje nooit echt kon ontmoeten, want hij woonde aan de andere kant van het dorp. Hij ging naar het college en ik naar een meisjeslyceum weliswaar in dezelfde stad maar toch begonnen we mekaar uit het oog te verliezen, zeker toen ik op internaat vloog! Ik heb hem jaren later teruggezien toen ik toevallig bij hem terecht kwam bij een gynaecologisch onderzoek! Hij was de stand in van mijn gewone arts!! Hij was het die mijn naam herkende. Eventjes vond ik het een verwarrend moment want ik gaf meteen nogal veel bloot , maar na een paar wederzijdse vragen viel het toch nog reuze mee. Internaat was in die tijd de beste manier om van het andere geslacht afgeschermd te geraken. Ik vloog dan ook - na twee jaar externe te zijn geweest - op internaat. Om die " opsluiting " een plaats te geven, werd ik super actief in de jeugdbeweging VKSJ, in de volley bal groep , atletiek en zoveel meer . Daarnaast waren er ook nog af en toe de schoolboeken zodat een wereld zonder jongens niet als een gemis aanvoelde tot ik in het laatste jaar humaniora de broer van een vriendin leerde kennen. Het is uiteindelijk van mijn kant bij platonische verliefdheid gebleven want hij was 12 jaar ouder, maar ik heb er wel een prachtgedicht van hem aan over gehouden. Dat heb ik nog steeds! Mijn volgende crush was T en daar ben ik blijven aan plakken .. Zo zie je maar Ani .ook hier was het ook zo kuis en onschuldig en ik heb niet het gevoel iets gemist te hebben!
Jaja, ik ben in mijn elementen dat zie je aan mijn instrumenten en waarom?
Dank zij Mus en Ani... Voilà, dat is wat ik zo leuk vind aan bloggen, die interactie. Je schrijft iets, iemand reageert en triggert jou met een bepaalde gedachte. Je wil er iets mee doen en voor je het weet, ben je weeral bezig aan een volgend logje! Dus laat maar komen!
Mus vroeg of ik voor In zijn elementen zijn ook een verklaring had? Letterlijk is het natuurlijk zich thuis gevoelen, in zijn schik zijn, zich welbehaaglijk gevoelen.
Verder vond ik een nogal " bizarre" uitleg die ik niet direct kan linken aan het gezegde maar ik wil die toch meegeven.
Het woord element moet hier worden opgevat als dat, wat voor het leven onontbeerlijk is, vermoedelijk in toespeling op lucht en water, buiten welke geen "wezen" kan leven . Zo is dus ook een vis in het water in zijn element en een vogel in de lucht.
De elementen die wij allemaal als onontbeerlijk kennen zijn: aarde, water, vuur en lucht. Ze horen bij elkaar. De één kan niet zonder de ander bestaan en je kunt dus ook zeggen dat ze elkaar completeren. Zoals de elementen terugkomen in alles om ons heen, zo zijn zij ook vertegenwoordigd in onszelf.
Er zijn 2 elementen die het vrouwelijke aspect vertegenwoordigen, zoals er ook 2 mannelijke elementen zijn.
Zo zijn er: Aarde staat voor onze fysieke Ik. Aarde is de bodem waarop we lopen, de rotsen waarop we klimmen. Aarde vertegenwoordigt het vrouwelijke aspect en staat voor orde, wet, politiek en ook voor ons lichaam en onze instelling, m.a.w. hoe we met onze voeten op de grond staan (hoe ben je ge-aard). De kleur voor aarde is bruin of groen .
Luchtrefereert naarGedachten. Zonder lucht kunnen we niet leven. Het element lucht vertegenwoordigt het mannelijke aspect en staat voor het leven, logica, geest, communicatie, leren en veel meer. Gedachten, geest, communicatie kan heel ver gaan. De kleur van het element is geel .
Vuur is passie. Vuur is warm, geeft licht. Het vertegenwoordigt het mannelijke aspect en staat voor ambitie, succes, inspiratie, vruchtbaarheid en kracht. De passie en inspiratie van het vuur ervaar je zeker als je creëert. Of je nu schrijft, schildert, dicht..als je door het vuur der passie wordt bevangen, herken je het zeker. De kleur van dit element is rood .
Water:is emoties. Water stroomt, zoals ook onze emoties. Water vertegenwoordigt het vrouwelijke aspect en staat voor liefde, intuïtie, genezing en de cyclus van het leven. Emoties zijn belangrijk. Zij vertellen ons over ons innerlijk. Je kunt emoties niet goed verstoppen en het is ook beter dat niet te doen. Door ze te laten stromen, zoals het water, leef je een stuk vrijer. De kleur is blauw .
Ani vroeg zich gisteren in haar reactie af waar de uitdrukking: " Alle gekheid op een stokje" vandaan komt. Meer heb ik niet nodig om aan een nieuw logje te geraken.
We kennen allemaal die uitdrukking en weten wat ze betekent: Het is een uitdrukking die gebruikt wordt als verzoek om op te houden met grapjes maken en een kwestie nu in alle ernst te bespreken of als aankondiging dat je zelf ophoudt met grappen maken. Wij gebruiken ze niet zo vaak, bij ons zeggen we meer: "gene zever"!
Omdat ik mij toch wel afvroeg waar de uitdrukking vandaan komt, ben ik het eens gaan opzoeken. Het woord stokje in de uitdrukking verwijst naar de narrenstaf. Dit is één van de attributen die narren gebruiken om voor vermaak te zorgen, ook zotskolf en in het Frans marotte geheten. Het is de scepter van de nar. Aan de bovenkant zit een uit hout gesneden narrenkop, compleet met zotskap en belletjes.( zie plaatje hierboven) De kop is het verkleinde evenbeeld van de nar zelf. De nar houdt een ander de zotskolf voor met de boodschap: 'Kijk naar jezelf, dat ben ik, dat ben jij.'
De volgende keer dat je je handen wast en je vindt de temperatuur van het
water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe
ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei
en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch
al lichtelijk te stinken en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar
lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik vandaan dat ook vandaag
nog de bruid een bruidsboeket draagt.
Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer
des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden
de zonen en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de
vrouwen en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de
beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon
kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
Huizen hadden in die tijd strooien daken zonder houten gebinte. Het was de
enige plek waar de dieren zich warm konden houden en dus leefden de katten
en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het
daar glibberig en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak.
Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt
probleem in de slaapkamer waar ongedierte en uitwerpselen je
schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote
palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming
bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het
vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken en werden er
ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten en weinig
vlees. Men at deze stoofpot 's avonds en liet het overschot in de ketel.
Dit werd dan 's nachts koud en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo
zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
Soms kon men een varken krijgen en dan voelden men zich heel bijzonder. Als
men dan bezoekers over de vloer kreeg, dan hing men het stuk varken op om op
te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar
huis kon brengen. Men sneed dan een stukje af om te delen met de gast en
kauwde iedereen gezellig op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge
zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel
terecht kwam wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit
gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar
als giftig werden beschouwd.
Brood werd verdeeld volgens je sociale status.
Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het
middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie
zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als
de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak
gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd dan een aantal dagen op
de keukentafel gelegd en de familie at en dronk aan diezelfde tafel en
wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van
de doodswake.
Engeland was oud en klein en de bevolking vond geen plaats meer om de doden
te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een
beenderenhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het
heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant
gekrabd was en beseften ze dat ze levenden hadden begraven. Van toen af
werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden dat omhoog leidde en
verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de
nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo
werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
Normaal gebruik ik mijn blog niet voor politieke of andere gebeurtenissen tenzij ze te frappant zijn. Zelf heb ik jaren school gelopen in één van de strengste, katholieke internaten van West Vlaanderen in die tijd. Normen en waarden werden ons dagelijks ingelepeld. Gelukkig hebben de jaren voor realisme gezorgd maar na de egoshow van Roger Vangheluwe ( ik vertik het om hem nog Monseigneur te noemen) moet mij toch het één en ander van het hart!
Heel toevallig kwamen we donderdagavond om 18u30 bij het interview van Marc Geenen met Vangheluwe terecht. Met groeiend ongeloof hebben we hier het gesprek gevolgd. Daar bestaat maar één woord voor mismakelijk.
Het is beschamend, onthutsend, ongezien schandalig hoe de voormalige bisschop optrad. Als je ziet welke onzin hij in dat tv-optreden uitkraamt, dan was hij beter in het verborgene gebleven! Ik begrijp niet dat hij zo ontspannen over zijn " misstappen" kon vertellen. Hij minimaliseerde het jarenlange misbruik van zijn neef volledig en gaf nu zelfs toe dat het bij een tweede neef " een beetje gebeurd " was!! ( en dat gedurende twee jaar.. ) Wat bedoelt die man met een beetje?
Volgens hem was er geen penetratie, dus was het helemaal niet zo erg. En neen er was geen orgasme en hij was nooit helemaal naakt! Het was geen seksualiteit, geen brutale seks!! Ik werd kotsmisselijk toen ik het hoorde en dat uit de mond van zo'n persoon, één van de dragers van de Kerk in ons land! Er was wel aanraking meneer Vangheluwe! Wat betekende dat dan voor jou? Voor jou was het maar een spelletje toen jij " ginder" was of zij bij jou. Enkel een paar keer per jaar op familiefeesten!! Het werd een gewoonte en er kwam blijkbaar geen verzet van de slachtoffers! Heb je ooit gedacht welke een macht je in jouw functie uitoefende op een kind?
Iemand die zijn daden zo minimaliseert, er een bagatel van maakt, beseft de impact van zijn woorden niet. Als ik hoor dat hij zelfs sceptisch staat tegen zijn opgelegde psychologische behandeling, dan frons ik de wenkbrauwen! Misschien moet hij dan maar aan de enkelband of ergens in een gesloten instelling?
Hij mag daar lacherig en nonchalant over doen, maar aan die man is nog jaren werk! Staat hij wel stil bij de gevolgen voor zijn slachtoffers? En dan nog openlijk bekennen - bijna lacherig- dat hij ook een ander neefje heeft misbruikt en dat voor heel Vlaanderen en nog verder! Die man beseft niet dat zijn slachtoffers opnieuw misbruikt worden, deze keer verbaal. Op de opmerking dat velen denken dat hij door de verjaring van de feiten er nog goed van afkomt reageert hij: " Waarom moet men een onderscheid maken tussen priesters en leken? Het gebeurt veel meer in sportkringen en geneeskundige kringen en daar doet men veel minder onderzoek naar. Waarom moet men voor priesters veel strenger zijn dan voor andere beroepen?"
Halo, meneer Vangheluwe , door te kiezen voor het priesterschap legde je de belofte van kuisheid af en kreeg je een voorbeeldfuncie in onze maatschappij. Nog nooit van de 10 geboden gehoord? Als kind werden ze er bij ons nochtans ingeramd. Heb jij die fase overgeslagen misschien? En dan maar prediken en iedereen erop attent maken dat ze die 10 geboden moeten naleven. Gescheiden mensen of homoseksuelen worden door de kerk verwezen maar een bisschop die met zijn " gewijde" handen aan onschuldige kinderen zit en daarna met diezelfde geconsacreerde handen het brood tijdens de eucharistieviering uitdeelt....dat kan , dat mag!! Pure normvervaging!
En dan de arrogantie waarmee hij beweert dat hij nooit zelf de laïcisering zal aanvragen! Quote: " Op dit ogenblik vind ik die vraag niet aan de orde. Ik heb zoveel jaren geleden mijn geloften uitgesproken. Ik wil dit blijven doen." Natuurlijk als je daarmee een pensioen van 2800 euro per maand opstrijkt.....
Die man is weg van de wereld. Hij keert de feiten om en speelt nu zelf het slachtoffer! Als je dan nog eens ziet met welk een arrogantie hij reporters wegstuurt van zijn " verblijfsdomein".... Zo'n ego... ! Om van te kotsen!
Als dit interview nu geweest was om oprechte spijt te betuigen, om te tonen dat hij beseft dat hij fout was en dat zijn geweten hem parten speelt en dat hij er zelf ook erg mee inzit, dan hadden we dit vreemde interview op de één of andere manier nog kunnen plaatsen. Maar niets van dit alles. Geen rode kaken van schaamte maar eerder van de Franse zon!! Hij heeft er een vertoning van gemaakt, een ego-show! En zeggen dat er nog honderden mensen zijn die hem steunen als we zijn woorden mogen geloven. Er loopt daar in zijn verblijfsplaats zelfs een pipo rond die hem durft " een heilige" te noemen omdat hij bekend heeft!! Zolang de kerk met zo'n gevallen opgestapeld zit, wordt het nog heel moeilijk om geloofwaardig over te komen!
Als er nu nog geen krachtig antwoord komt vanuit Rome dan is dit de zoveelste kaakslag voor de Kerk. Die vertoning was een lachen met iedereen, in de eerste plaats met de slachtoffers. Maar het is ook choquerend voor de Kerk, de gelovigen die nog blijven standhouden, zijn collega priesters, met het parlement, de maatschappij, met iedereen! Dat is de schande ver voorbij en de enige die nog vat kan hebben op die man is Rome. Dat Vangheluwe juist die periode voor Pasen, een hoogtepunt in de kerk, aangrijpt om nu naar buiten te komen is laf en des te cynischer. De bal ligt nu in het kamp van de kerk en hopelijk doen ze daar dringend iets aan! Dit moest mij even van het hart!
Fjak@ was mij gisteren even te snel af, maar deze kent ze misschien nog niet?
Aan een schaap dat aan de bar zit vragen of hij lam is. Achterin de kerk roepen dat je de kogel hebt gevonden. Bij een afrekening in het criminele circuit vragen om een bonnetje. Confetti kopen voor op je snipperdag.
De Metro in de spits lezen en de Spits in de metro. Aan een homo vragen of hij het kontje van het brood wil.
De cursus lassen voor beginners die is afgelast. De kaft van de Koran scheiden. De spits van het team van de tegenstander afbijten. Dikke vandalen die ruzie opzoeken.
Een Bob zonder vrienden. Een Chinese invalide in een lolstoel. Een avondje doorzakken op een kapotte barkruk. Een beul die op maandagmiddag roept dat de kop er af is. Een bij-gelovige imker. Een bliksembezoek brengen tijdens een onweersbui. Een blinde die te diep in het glaasje heeft gekeken. Een boswachter die een uiltje knapt. Een brandbrief met een watermerk.
Ik blijf er bij: "een dag niet gelachen...is een dag niet geleefd"! Daar moeten we dus wat aan doen!
Een vrouw is zo depressief dat ze besluit een einde aan haar leven te maken. Ze staat op het punt om in de Schelde te springen. Ze staat boven aan de dijk te kijken naar het ijskoude water als er een knappe matroos voorbij loopt. De knappe matroos ziet haar huilen, krijgt medelijden en slaat een arm om haar heen en vraagt wat er scheelt. Hij toont veel begrip en zegt dat springen in de Schelde ook niet de oplossing is. Als oplossing stelt de matroos voor om haar mee naar Amerika te nemen op zijn boot om daar een nieuw leven op te bouwen. Hij zal haar verbergen en haar als verstekeling naar Amerika smokkelen. Hij zal haar elke avond eten brengen en ze zal niets tekort komen. In ruil voor al de goede zorgen wil hij wel seks met haar. En inderdaad : Elke avond brengt hij vier boterhammen, een stuk fruit en beleeft een avond vol passie. Tot de 17de dag . Ze wordt gevonden door de kapitein. "Wat heeft dit te betekenen?" vraagt de kapitein. De vrouw legt het uit: " Ik heb een regeling met een van uw matrozen, ik krijg gratis eten, een gratis reis naar Amerika en in ruil naait hij me". "Ik weet wel zeker dat je genaaid wordt", zegt de kapitein" ... "want dit is de veerboot Hoboken-Kruibeke" .
Nog steeds druk dus even iets anders want ik zou elke maand één of andere God onder de loep nemen hé?
De god van het vuur, genaamd Hephaestus, maakte in zijn werkplaats de eerste vrouw: Pandora. Aanvankelijk was het een metalen beeld, maar het was zo mooi dat Zeus besloot het leven te schenken. Toen gaven alle goden haar op hun beurt een geschenk: schoonheid, kracht, slimheid, handigheid, overredingskracht. Hera gaf haar de nieuwsgierigheid die haar geen moment met rust zou laten.
Zeus zond Pandora als geschenk aan Epimetheus die haar tot zijn vrouw maakte. Als huwelijksgeschenk kregen zij een mooie doos, versierd met goud en edelstenen. Deze doos zat op slot, maar Zeus had de sleutel erbij gegeven en tegen Pandora gezegd dat als ze gelukkig wilden leven, ze de doos nooit moest openen. Op een bepaald moment won de nieuwsgierigheid het en opende Pandora toch de doos. In een klap kwamen daar alle tegenslagen en onheil uit die het mensdom tot op heden treffen: ziektes, verbittering, pijn en alle mogelijke kwaad. Als laatste kwam echter de hoop eruit, in de vorm van een vogel. Dat was de boodschap van de troost voor de mensheid
Als kind begrijpen we niet altijd de uitdrukkingen of bepaalde woorden juist.We hebben het spelen met woorden nog niet geleerd, of het zijn woorden die heel weinig gebruikt worden. Zo had ik als kind een hele andere voorstelling van :
-Het ijzeren gordijn. Ik stelde het mij voor als een gordijn van ijzer, je zag ze ook wel als gordijntjes voor een open haard.
- Toen ik hoorde dat mijn grootmoeder aan haar eierstokken geopereerd was, zat ik aan de stok te denken in het kippenhok waar de kippen op zaten.
- Een meisje uit de buurt had het een keer over de rodehond , je kan je wel voorstellen wat ik me daar bij voorstelde.
- Toen ik de eerste keer over een levensverzekering hoorde, vond ik dat zo vreemd. Ik wist wel wat verzekeringen waren, maar als je dood bent, kunnen ze je toch niet meer levend maken?
- Wanneer men zegde; " Hij zit op hete kolen".. dan had ik al ontzettend medelijden met de persoon in kwestie en begreep maar niet dat niemand hem eraf haalde!
- Toen ons ma zei: " De muren hebben oren", dan zocht ik stiekem tussen de foto's en schilderijtjes naar die oren...
Hadden jullie ook bij sommige woorden een totaal verkeerde voorstelling?
Een man is gestrand op een onbewoond eiland en zit daar al tien jaar helemaal alleen. Op een dag ziet hij een vlekje aan de horizon.
Hij denkt bij zichzelf: Het is geen schip. De vlek wordt iets groter en hij denkt: Het is ook geen boot. De vlek komt zelfs dichterbij en hij denkt: Het is geen vlot.
Dan komt uit een golf een schitterende blonde vrouw in een duikpak en met duikuitrusting aan. Ze gaat naar de man toe en zegt: " Hoe lang is het geleden dat je een sigaret hebt gerookt"? "Tien jaar" zegt hij. Ze maakt de rits open van haar waterdichte zak op de linkermouw en haalt er een nieuw pakje sigaretten uit. Hij neemt er een, steekt die aan en inhaleert diep en zegt: "Oh man, oh man! Is dat lekker". Dan vraagt ze: " Hoe lang is geleden dat je een slok whisky hebt gedronken"? Hij antwoordt: "Tien jaar"! Ze reikt naar de rits van haar waterdichte zak op de rechtermouw, opent die, haalt er een fles uit en geeft die aam hem! Hij neemt een ferme slok en zegt: "Wauw, God, dat is lekker". Dan begint ze de lange rits los te maken aan de voorkant van het duikpak die van boven naar beneden loopt en vraagt hem: "En hoe lang is het geleden dat je ECHT plezier hebt gehad"? En de man antwoordt: "Nee maar! Je wil toch niet beweren dat je daar een computer in hebt zitten met seniorennet op ?
Wie in het voorjaar niet alleen van veel kleur, maar ook van die heerlijke lentegeur wil genieten, kiest natuurlijk voor de hyacint. Met zijn natuurlijke, verleidelijke geur hult de hyacint het hele huis in lentesfeer. Als zelfs het mooie weer buiten nog even op zich laat wachten, bezorgt deze voorjaarsbloem je binnenshuis een vrolijk gevoel. Het is nu volop de tijd van die hyacinten in de tuin en blijkbaar hebben die prachtige bloemen ook een voorgeschiedenis. Dat is wat ik vond op de Druivelaar.
Apollo was verliefd op de jonge prins Hyakinthos. Dat wekte afgunst op van Zephyros, de Westenwind. Toen beiden zich eens verlustigden in het discuswerpen, deed Zephyros een door Apollo geworpen discus van zijn koers afwijken en terechtkomen tegen het hoofd van de geliefde prins. Die viel dood ter aarde neer. Uit het bloed van de jongeling liet Apollo een bloem spruiten, de hyacint, op wier bladeren hij " AI-AI" schreef, de weeklacht van de treurende God.
Het is maar dat we het weten hé, nu zal ik telkens als ik die bloem zie aan die arme prins denken!
Ik hoop dat ik dit jaar opnieuw een droomtuin zal hebben. Allez, in mijn ogen toch. Dat kan niet anders toch na al mijn gewroet in de aarde en de verzorging van mijn planten. Ik ben er dit jaar vroeg ingevlogen omdat het weer een paar dagen meezat. Ik heb mijn planten ingefluisterd om het goed te doen. Dat werkt, schijnt het. Zoals er paardenfluisteraars bestaan, moeten er ook plantenfluisteraars zijn. Alleen weet je bij planten nooit of ze het wel verstaan hebben. Een paard kan met zijn kop knikken, die plant zegt spijtig genoeg nooit iets. Maar ze waren wel redelijk koppig mijn planten. Met het koude weer hadden ze geen goesting om te luisteren en hun schoonheid ten toon te stellen. Ik heb gesmeekt, geroepen, getierd, hen getreiterd en aan hun takken getrokken. Niets hielp. Tot op een dag de zon scheen en met haar warme gloed de lente zijn intrede deed. Sinds dan voltrekt zich het jaarlijkse wonder. Al die bruine, kleurloze struiken en planten tooien zich stilaan met hun prachtige kleuren en vormen. De tuin vervult zich met een geur van en nu moet ik eens een wijn encyclopedie opentrekken om dat te beschrijven.
Kan je mij nog volgen? Nee zeker, het was ook niet de bedoeling dat je dit serieus opvat. En als je begint te twijfelen aan mijn verstandelijke vermogens, je bent verkeerd. Het is juist maar om te zeggen dat als je van al dat gefluister niets gelooft, de echte fluisteraar, de zon er de laatste dagen toch weer bij was en zachtjes in mijn oor fluisterde: ik zal wel voor je plantjes zorgen.
Laat mij even gerust, bel mij niet op neem geen contact en stop met mailen. Ik doe vandaag zoals zo velen ik sluit mij af, verdwijn, ik stop.
Ik heb aan schoonheid een gemis het leven is mij grijs en vuil. Ik neem er afstand van, ik schuil ik sluit mij op tot alles proper is
Lentepoets, borstel, emmer, zeep en water ik schuur en dweil de winter buiten, wat donker was, wordt nu weer licht wie proper is, behoeft geen psychiater.
Ik wil weer zon doorheen de ruiten, maar eerst nog even dit gedicht.
Hoor ik tot hier een paar diepe zuchten omdat ik als vrouw over koersen een logje neerpen? Als jong meisje had ik al een passie voor de ronde en grote koersen en kon ik samen met mijn pa gekluisterd aan de radio de verslagen volgen. Het is allemaal een beetje getemperd maar van die passie blijft nog steeds wat hangen! Terwijl de meeste mannen vandaag niet al te meegaande zullen zijn, een uitstap er niet in zit en zelfs de taart blijft staan en ze urenlang als een plant in de zetel naar tv. staren, zal ik vandaag even potdoof naar de zacht gevooisde stem van Michel luisteren. Lijkt jou dat , lieve seksgenote, pure horror, dan geef ik jou een paar tips om er toch nog een aangename middag van te maken.
Heb je al eens die benen van de renners bekeken? Ze zijn perfect geschoren en goed gevormd al mag de rest van het afgetrainde lichaam er ook zijn! En zit jouw passieve renner er met een licht afhangend buikje naar te kijken, dan is het misschien het moment om hem erop te wijzen Hoe goed die coureurs er uitzien, en dan maar hopen dat hij zijn biertje laat staan voor een fris glas water !!
Als je de verzuchtingen bij die mooie lichamen overleefd hebt, dan kan je even stilstaan bij de pakjes die de adonissen dragen. De meeste oudbollige outfits hebben stilaan plaats gemaakt voor strakke, meer modieuze pakjes zonder die fluo -kleuren of pyjamastrepen! Misschien krijg je inspiratie voor je zomeroutfit?
Nog niet overtuigd? Kijk dan eens naar de emoties op die gezichten.. Grimassen van pijn, zuchten van vermoeidheid, bloed na een valpartij, gescheurde broeken Als je je fantasie een beetje gebruikt dan zie je een echte heldenepos met goed en kwaad, met een slagveld gesneuvelden én helden die toch sneuvelen aan de meet echte reality tv!
Je voelt de passie nog niet komen en je hebt het niet met epossen omdat je denk dat dit toch iets louter mannelijks is? Zie het dan als een soap! Urenlang zie je daar een massa renners gezellig keuvelend, met af en toe een roddel ertussen, naast elkaar rijden. Maar vergeet het, onderling worden er kliekjes gesmeed, gaat men op cruciale momenten wat geheimzinnige tekens verzenden naar mekaar. Kortom Mooi en Meedogenloos is hier niks tegen!
Je kijkt niet naar soaps? Zeg, je bent toch stilaan een triestige plant hoor, maar misschien een laatste troef uit mijn hoed toveren? Zit je halfweg de koers nog altijd met de vingers te draaien en de klok in de gaten te houden, sluit dan even de ogen en luister naar de stem van Michel Wuyts. Voel je die rust over jou komen? Michel heeft een enorm kalmerende stem, zon stem die op jouw relaxatie sessie effect zou hebben. Voor je het weet val je in slaap en kom je pas wakker na de aankomst en dan denk je misschien: Dat dutje heeft mij deugd gedaan en ben je je gezel dankbaar voor die uurtjes koers tv?
Maar voor mij is en blijft koers echte emotie en ik zal er vandaag van genieten. Met dank aan Jasmine Vangrieken die mij inspiratie gaf!
Ring, ring.. " Met N., goeie morgen"... " Goeie morgen mevrouw, u spreekt met .. van Telenet, is meneer thuis?" " Ja, maar momenteel is hij bezet ( meneer was met zijn hobby bezig en ik weet dat ik hem dan daarmee niet moet storen) en ik denk niet dat ik hem zal storen want ik denk al te weten waarover het hier gaat". " Weet u dan waarvoor ik bel"? " Ik heb een sterk vermoeden dat het weer het zoveelste telefoontje is om ons om te praten on naar telenet over te schakelen. We werden daar al herhaaldelijk voor gebeld en ik ken intussen "meneer" zijn mening. Ik denk dat we daar momenteel geen behoefte aan hebben, mevrouw!" " Toch had ik het er graag met meneer over gehad want we hebben een paar interessante voorstellen."....
Zie, dat ene zinnetje was er teveel aan.
"Nog een goede dag mevrouw, maar ik ga mijn man niet storen". En daarmee was de kous af!
Denken die "opbellers" dat mannen gemakkelijker in te pakken zijn dan vrouwen of vinden ze hun eigen " sekse" te stom om over technische keuzes een mening te hebben? Ik heb het al meer dan eens voorgehad dat men vindt dat "meneer" blijkbaar beter bevoegd is om hun " gepush" te verwerken. Ik vrees dat ze al te vaak nogal snel een njet gekregen hebben als moeder de vrouw opneemt! Maar T is hun telefoontjes ook zat en heeft dat al meerdere keren gezegd. Ik weet het, die mensen doen ook maar hun job en normaal heb ik er geen problemen mee om de telefoon aan mijn halfbedde door te geven. Hij is inderdaad veel technischer onderlegd dan ik, maar het was reeds het tweede telefoontje in evenveel dagen dat ik " gefrustreerd" achterbleef bij een oproep van één of andere instantie gewoon omdat men blijkbaar enkel aan een man kon uitleggen waar het op stond!
Het zal zeker aan de zon en de eerste lentedagen liggen dat ik niet zo graag in een hoekje geduwd word! Een restantje van de " dolle mina's " tijd? Neen, die tijd heb ik allang achter mij gelaten ( haha) eerder een overblijfsel uit lang vervlogen tijd toen veel beslissingen bij mijn berustten (door omstandigheden) en alles ook vlot verliep! Voilà, ik moest even mijn " gal spuwen" ( die ik helaas niet meer heb maar toch!). Als dat zo " crescendo" gaat hier dan belooft het een hete zomer te worden, ! Ach, blame it to ..... DE LENTE! Er zullen een paar slapende "hormoontjes" wakker geworden zijn!!
)
, maar na een paar wederzijdse vragen viel het toch nog reuze mee. 
){kind=link}