Het werd al weken op voorhand aangekondigd, in alle winkels hingen affiches. Auto's voorzien met luidsprekers reden heel de dag rond.

In mijn mooi dorpje, werd er ieder jaar met de kermis een zangwedstrijd georganiseerd door het plaatselijk reisbureau. De eerste prijs was een weekend aan zee.

Ik kan niet zo slecht zingen dus waagde ik mijn kans en schreef me in.

Wij waren met dertien kandidaten en ik mocht als zesde aantreden. Ik koos het liedje van Will Ferdy," de klinkende winklende waterval, met zijne kabotseken aan."

( of zo iets )

Het orkest bestond uit : een akkordeonist, een drummer en een micro.

Hoe meer mijn optrede naderde, hoe nerveuzer ik werd.

Eindelijk was de grote dag aangebroken. 's Morgens kon ik niets binnenkrijgen. Moest telkens weer naar het toilet en mijn onderlip en benen begonnen werkelijk te beven. Ik was een vat vol zenuen. Op het podium kon ik nog met moeite spreken. Ik ging sterven. Bovendien was ik ook mijn tekst vergeten.

Ik moest twee keer hernemen en zong van : de kwikkende flinkende waterval, met rijen kabouterkens aan....

Het publiek gierde het uit van het lachen. Ik kreeg dan ook de meeste stemmen en werd tot grote overwinnaar uitgeroepen. Ik was zo fier als een gieter. De burgemeester overhandigde mij de eerste prijs onder luid applaus van de menigte. 

Het zeeweekend viel wat tegen, het weer was niet zo goed, was mijn geld vergeten en heb geen enkele vis kunnen vangen, wel twee crevetten en een zeesterretje.

Pipopke