Beste Tuinclubleden. Hier lees je héél wat nieuws over de moestuin, de kruidentuin, dieren in de tuin, de vijver, ... !
24-08-2010
tuinreis 2010- 2
2. Jardin floral du chateau de Digeon gelegen te Morvillers Saint-Saturnin.
Door de kasteelvrouw werden we onthaald op een heerlijke broodmaaltijd met cider en rode wijn als drank en kleine koffie met een dessert om af te sluiten.
Dan was het de beurt aan de chatelainom ons passioneel rond te leiden en Bert....Je moet je geen zorgen maken hoor, het was een schitterende reis onder de hoede van de weergoden.
Inderdaad, de kasteelheer met de handen van een harde bezielde werker. Hij maakt zich wel zorgen voor de nabije toekomst want zijn hovenier en enige hulp gaat binnenkort met pensioen.
de hoeve gebouwen
Ja, we hadden de zon mee om dubbel te kunnen genieten, eerst van de gebouwen en even later van de tuin.
één van de oude werktuigen
een kar die er nog enkel staat te pronken als een vergane glorie
een zeer verzorgde tuin
een eigenzinnige moestuin
ja ...in feite een siermoestuin Toen ik hem vroeg of achter de combinaties van zijn teelten een motivatie stak gaf hij mij ongeveer als antwoord...alles moet hier vooral aangenaam zijn voor het oog. Hij houdt wel rekening met de vruchtwisseling. Wat mij vooral is bijgebleven is de begeesterde fierheid waarmee deze uitzonderlijke man over zijn bomen sprak en hoe hij een bepaald exemplaar had verplant en verzorgt.
Mijn selectie uit 80 foto's waarvan 14 met personen
Na de tuinreis van drie dagen wil ik enkele bijdragen daarover brengen in chronologische volgorde. Al naar gelang het aantal fotos die ik heb per tuin, zal ik één of twee tuinen per bijdrage onder mijn loep nemen. Deze reeks kan onderbroken worden door een bijdrage over de activiteiten in mijn tuin (doel van mijn blog). In principe breng ik één bijdrage per dag maar nu zal ik er wel even van afwijken. Wie van de deelnemers mijn totale fotoverzameling over deze reis even wil komen inkijken en een keuze maken, kan mij gewoon mailen naar dalae@pandora.been dan spreken we af. 'Altijd welkom'.
1 De tuin van Yves Gosse de Gorre die tuin-en landschapsarchitect is. Een eigenzinnige tuin vol symbolisme vooral verwijzend naar de oorlogen die door de jaren heen zijn streek geteisterd hebben.
Hier de eigenaar met half op de foto een denkende Bert (die dit allemaal, samen met zijn vrouw Sonia heel zorgvuldig en grondig heeft mogelijk gemaakt). Hoe een, in feite minder geslaagde foto die ik anders zou wissen of 'foto shoppen', wel heel symbolisch kan zijn hé!?
Kleursymbolisme
kleur en vormsymbolisme
indrukwekkend symbolisme
bloei op heesters
indrukwekkende vormsnoei
speciale vormscnoei
intieme hoekjes als even zovele schuilplaatsjes (keldertjes)
plantendak
En dit is het dan over de eerste tuin. Dit is een persoonlijke selectie uit een totaal van 80 foto's waarvan er 20 met personen. Deze tuin is gelegen in Séricourt, departement Pas-de-Calais.
Wortelen onder gaas zijn vrij van insecten maar niet van ongewenst groen. Heel vroeg in de morgen of bij winderig weer, als de wortelvlieg nog niet actief is, leg ik het gaas even opzij en neem de steundraad voor het gaas weg.
In minder dan een half uur is de klus van het wieden geklaard, opkuis inbegrepen.
Omdat ik vooraan een plaatsje nodig heb voor de krulkool oogste ik daar de wortelen. Ze zijn beneden alle verwachtingen. Aan de andere kant komen er enkele wortelen los en die zijn wel op grootte.
Nu kan het gaas los over de wortelen terug gelegd worden en heb ik ruimte voor de boerenkool.
Een tijdje geleden op 2 juli schreef ik het volgende: dit jaar is er één die niet echt meewil. Plots groeit die niet meer door. Er komt geen kopscheut. Ik heb de frequentie van het water geven verdubbeld naar elke dag en na korte tijd zie ik een viertal beginnende okselscheuten. Ik zal de laatste naar boven laten gaan en de andere na twee bladeren afknippen...tenzij het maar een korte opflakkering is en de plant helemaal gaat verkwijnen. Het is tijd om een balans te maken. Hier spreken de foto's de duidelijkste taal.
Omdat er een heel eind geen bladeren en zeker geen vruchten meer op de rank stonden heb ik die laten zakken tot beneden en heb ik de twee bijna volgroeide vruchten op een omgekeerde pot gelegd.
Dit is halfweg de nieuwe rank (okselscheut)
en bovenaan staan de opvolgers klaar. In het vervolg zal ik van zodra ze geplant zijn, de komkommers elke dag water geven. Met veel geduld en ervaring heb ik de komkommer terug tot opbrengst gebracht. Alle onregelmatige bladeren heb ik verwijderd en de rank laten zakken in accordeonvorm.
Ligt het bij de soort of bij het weer? Ik weet het niet maar het rijpen is pas echt begonnen toen alle tomaten van de eerste tot de zesde tros zo goed als volgroeid waren. Enkel op de struiken waar zeven trossen staan is de bovenste tros nog onvolgroeid.
De meeste trossen zijn ook merkelijk kleiner dan de vorige jaren.
Tot op de zesde tros zijn de vruchten, meestal een viertal even groot als op de andere trossen.
Wat ook opvalt is: Dat er aan de vijfde en zesde tros bijna zo goed als geen kleine tomaten staan. De vier onderste trossen rijpen omzeggen tegelijkertijd.
Tot twee weken terug hadden we nog geen enkele tomaat geplukt. Dan hebben we tien dagen zo af en toe er een rood exemplaar kunnen uithalen.
Nu is het volop oogsten. Nog een kenmerk is dat er op de vier benedentrossen heel weinig grote exemplaren tussen zitten.
De smaak is wel raak. De linkse bak moet dringend verwerkt worden terwijl de rechtse nog wat moet narijpen. Als je de tomaten helemaal rood laat worden op de stam dan riskeer je dat ze splijten. De rechtse bak plukte ik deze morgen.
De redenen waarom we selder en prei afsnijden hebben met elkaar niets te maken.
De selder wordt afgesneden voordat ze aangetast wordt door smeltziekte en omdat ze zacht en mals is zodat je zo goed als niets moet wegwerpen en dus geen verlies hebt. Alles wordt gebruikt.
Bij prei is het totaal andersom. Hier wordt het groen ingekort om het door roestziekte aangetaste deel te verwijderen en weg te werpen. Het weggeworpen deel gaat in geen geval naar de composthoop. Je geeft het best mee met de vuilniswagen of werp het op een afzonderlijke hoop.
Zowel selder als prei groeien heel vlug terug. De selder die veertien dagen terug werd afgesneden groeit zoals je kan zien heel vlug terug. Selder wordt normaal gezien maar één keer afgesneden en twee keer gebruikt. Bij een heel zachte winter kan je ze gewoon laten staan en wat toedekken met stro of bladeren en is het soms mogelijk meerdere keren te gebruiken.
Prei kan meerdere keren afgesneden worden maar slechts één keer gebruikt. Het knippen is hier bij mij gebeurd juist voor de laatse regendagen. Ik heb er gebruik van gemaakt om ze niet alleen te knippen maar ook om eens te totale tuin aan te pakken voor ongewenste groen. In een half uur had ik de klus geklaard. Dan legde ik overal de grond los met mijn blauwe driehaak. Vanaf nu kan een tuin heel vlug vervuilen en overwoekerd worden door onkruid...als het al niet zo ver is met jouw tuintje! Ik hoop van niet. Ik mest ook nog overal met organische korrelmest wat bij waar het nodig is en nu vooral bij de prei giet ik wekelijks wat plantengier die ik zoals gewoonlijk inwerk..
Reactie op vogelvraat. Bericht: Hallo, Vorig jaar had ik ook zo veel last maar van die groene parkieten, die vraten de appeltjes en de zonnebloemen nog voor dat ze rijp waren, ik heb in de boom een trui of blouse gehangen met een ijzeren kleerhanger en met wasknijpers vastgemaakt!! En zie ze kwamen niet meer terug!! Ook zet ik in de tuin een vogelverschrikker, gewoon een ragebol met een hoofddoekje en ook een blouse of jasje dat je toch wilt wegdoen. De duiven kunnen en lusten er ook wat van! Gr Wouda Van harte bedankt!
Dan is er in de tuin nog heel veel werk dat in korte tijd moet af zijn.
Bonen worden voor de laatste keer geplukt.
Het weede deel van de selder wordt afgeknipt en ingevroren.
Een rij kervel wordt gezaaid waar ui stond.
De prei die dit jaar hier bij ons algemeen met roest te maken heeft wordt ingekort.
De tagetes worden geknipt omdat ze de plaats waar nog een rijtje rode biet wordt ingeplant totaal overgroeit. Er moet dezer dagen ook nog veel geplant worden.
dank u voor de interessante blog ik ben blij te lezen dat ik niet de enigste ben die kom lezen om te weten wat te doen in de tuin, zoals iemand een tijdje terug zei. en dan vandaag het antwoord van de boomchirurg. heel interessant dank u voor uw blog en doe zo verder
Ik stuurde een mail naar Wouter Crucke om hem te bedanken en kreeg respons met nog meer interessante uitlegen graag en van harte maak ik ook wat reclame voor degelijkheid. Hier volgt zijn antwoord:
Beste,
Door te drastische snoei krijg je nu eenmaal waterscheuten, de reden hiervan is eenvoudig. Hoe meer je snoeit, hoe meer bladeren je weghaalt, hoe minder de boom zich kan voeden met suikers. Minder bladeren betekent immers: minder bladoppervlakte die aan fotosynthese en dus minder suikeraanmaak. De boom kan dus te weinig suikers aanmaken om goed te groeien én vruchten te dragen. Daarom zal hij zijn energie in de eerste plaats wijden aan de aanmaak van meer bladvolume, takken dus! En van daar komen je waterloten vandaan en dus minder fruit. Hou de snoei dus beperkt en de boom in evenwicht.
Als klanten mij vragen hun fruitbomen te snoeien doe ik dat altijd op één voorwaarde, dat ik vijf jaar na elkaar mag terugkomen, zoniet, begin ik er niet aan. Zo kan ik de nodige snoei voldoende spreiden. Bij je eigen bomen: snoei jaarlijks en ieder jaar met het oog op volgend jaar. Laat je niet verleiden op toch maar iets meer te doen, die tak staat er volgend jaar ook nog en kan je dan wel weghalen. Pas als de structuur goed zit kan je eventueel beginnen snoeien op de ogen.
Maak ook het onderscheid tussen snoei in een kwekerij en in een privétuin. Heel wat mensen horen links en rechts verschillende theorieën en proberen één en ander uit. Heel wat van die theorieën raken dikwijls kant noch wal. Eén moeilijk uit te roeien theorie is dat je een fruitboom regelmatig moet sleunen (weghalen dikkere takken). Dit zou enkel mogen toegepast worden in de kwekerijen. Het is de meest extreme vorm van snoeien en haalt dus heel veel bladmassa weg. Maar in een kwekerij heeft dit een ander doel. Zij willen het maximum aan fruit! Ze brengen de boom zo zwaar onder stress dat hij nauwelijks nog zijn kruin kan herstellen met waterloten en naar een volgend redmiddel grijpt: voortplanten! De boom wil zichzelf liefst voortplanten omdat hij het einde voelt naderen en daarom maakt hij dan wel weer vruchten aan ipv waterloten in de hoop zichzelf voort te planten.
Wat de maan betreft: ik hou daar enkel rekening mee voor bloedinggevoelige soorten zoals bvb kastanje en notelaar. Daar merk je echt het verschil. Voor andere bomen maakt het niet zoveel uit denk ik.
Zo, ik hoop dat ik je iets nieuws heb kunnen vertellen en dat je er wat aan hebt. Ik doe dat met veel plezier! Als ik bomen kan voorruit helpen door mensen iets bij te brengen die er voor open staan dan is mijn dag weer goed.
Je mag dit bericht gerust op je blog plaatsen maar dan graag ondertekend met mijn gegevens en als het kan eventueel een link erbij naar mijn website?
Trouwens, ik weet niet of je het gezien hebt maar ik verkoop ook snoeimaterialen en (echte) ecologische producten tegen allerlei beestjes en schimmels. Ik maak zelf een heel strikte selectie: ik verkoop niet zomaar iets, nee, ik test het eerst uit en pas als zijn kwaliteit bewezen heeft en het doet wat het hoort te doen dan komt het in mijn winkel.
Jullie moeten weten dat wij Velters zo goed als allemaal amateurs zijn. Deze blog is dus van amateurs voor amateurs die het zo goed mogelijk willen doen. Als dan toevallig een beroeps en dan nog een specialist, met goede raad voor de pinnen komt dan is dat natuurlijk graag en dankbaar meegenomen. Om jullie van dienst te zijn kon ik deze mail niet in een eigen map laten rusten en printte die integraal voor jullie af. Ik wens jullie veel succes in het snoeien. Ik heb in elk geval veel bijgeleerd en hoop voor jullie hetzelfde.Steeds tot jullie dienst tuinblog d(aniël)
Jaar na jaar wordt de vogelvraat erger. Tot vóór een paar jaar lieten ze de stekelbessen met rust.Als je die nu niet meer overdekt, dan heb je helemaal niets te plukken.
Dit jaar gaan ze ook met de peren lopen, toch met een deel van de peer. Van zodra ze een zekere rijpheid hebben worden deze uit gepikt.
Gisteren stelde ik nu ook vast dat nu zelfs de groen uitziende vijgen niet meer veilig zijn maar die kan ikmoeilijk afdekken omdat de omvang te groot is. Kon ik er maar de kat in binden of heeft iemand een ,buiten een net, ander doeltreffend middel voor mij?
Snoeitip... die ik kreeg op mijn bijdrage over zomersnoei. Beste, voor het snoeien van fruitbomen kan dit tussen juli en september. Maar snoei aub niet zo drastisch. Haal maximum 10% van de bladmassa weg, haal je meer weg dan komen de waterloten gewoon terug. Wat je snoeischaar betreft: het is een hobby schaartje en niet echt duurzaam te noemen. Bovendien is het een schaar voor dood hout. Alle aambeeld scharen zijn bedoeld voor dood hout, de "schaar" types zijn voor levend hout. Mvg Wouter Crucke, boomdeskundige. http://www.vartago.be
Zo zie je maar dat ik ook fouten maak en zeker op het gebied van snoeien van fruitbomen nog veel kan bijleren. Ik kan Wouter Crucke alleen maar dankbaar zijn en jullie laten meegenieten van deze tip van een gekende boomchirurg. Tik in Google maar eens vartago in en de standaard online -Wouter Crucke.
De regen als spelbreker en dat juist als je aan het snoeien bent. Dat was de dreiging die mij boven het hoofd hing toen ik gisteren met de appelboom bezig was. Gelukkig was daar niet zoveel werk aan dan bij de perelaar die daarbij een veel hogere kruin heeft. Toch moest ik vluchten, net toen ik de laatste knip had gegeven.Reeds binnen bemerkte ik dat de ladder nog rechtop stond.Zo moest ik toch in de regen want de serre was binnen het bereik van een eventueel vallen ladder. De opkuis zal voor na het weekend zijn.
Wanneer moet je nu in feite zomersnoei toepassen? Deze vraag stel ik mij reeds een tijdje. Als antwoord kreeg ik: Je moet vooral opletten dat je snoeit wanneer de sapstroom in de boom naar beneden gaat en dat is bij een krimpende maan. De rest van het antwoord heb ik me dan maar zelf gegeven. Je snoeit als je tijd vind, bij droog en stil weer. Gisteren was de perelaar met oogstpeertjes aan de beurt.
Het is vooral de bedoeling om alle waterscheuten te verwijderen en zoals je ziet, staan er heel wat op deze boom wat erop wijst dat het een sterke groeier is. De tijd van alle roekeloosheid is voor mij reeds lang voorbij en daarom bind ik mijn aluminium ladder aan de boom. Beroepsmensen werken met zware houten ladders.
Dat er veel waterscheuten op de boom staan, kan je ook op de grond zien en dan is de boom nog niet eens half afgewerkt.
Hier heb je dan de kant die reeds afgewerkt is. Je ziet ook veel beter de vruchten hangen.
Ik snoei met een speciale snoeischaar waar ik dikkere takken mee kan wegsnoeien zonder mijn rheumavingers te moeten forceren. Noem het maar een ergonomische schaar. Je moet telkens wel tweemaal duwen en dat is toch even wennen vooraleer het een automatisme wordt.
De top van de tamelijk hoge boom; ik ben niet meer zo laddervast, snoei ik met een hoogteschaar. Het volstaat dat je de haak van het werktuig om de te snoeien tak haakt en met de koord, het snoeimes aantrekt en maakt dat je de tak niet op je schedel krijgt. Soms werk ik zijdelings vanop de ladder om duidelijker de juiste snoeiplaats op de tak te bepalen en te treffen.
Laten we eens de snoeischaar van dichter bekijken. Die wordt geleverd in een speciale étui die aan de broekriem kan bevestigd worden zodat je bij het snoeien de schaar er zo kan inglijden.
En wat staat er dan wel op dat heupzakje? Lees gewoon met mij mee en je zal even wijs zijn. Dit zeer doeltreffend werktuig kocht ik enige jaren geleden eens op een tuinbeurs.
Eén maal per jaar, in de zomer, brengen we een bezoek aan het kasteeldomein Tudor. Maar onze aandacht ging vooral naar de kruidentuin.
Van buitenuit behoudt het kasteel nog altijd zijn charme. Binnen is het een restaurant voor feestelijkheden geworden.
In de kruidentuin zelf viel het mij op dat alle muurfruitbomen verdwenen zijn en je enkel nog de haken voor de leiddraden kunt waarnemen. Die, vooral zeer oude perzikbomen, zijn nu vervangen door Oostindische kers.
Het perk links aan de ingang, waar vroeger niets stond is nu ook begroeid met Oostindiche kers wat in zich een schitterende grondbedekking is.
Voor de rest heb ik heel veel courgettes en pompoenen opgemerkt....
middelgrote groen-grijze pompoenen,
de oranje kleine peerpompoen en... enkele struiken met patisson. Er is ook een heel perceel met Turkse mutsen maar mijn foto is mislukt (gebeurt zelden maar toch zo nu en dan wel eens). De spagethipompoen, die vroeger ook werd geplant heb ik er niet tussen gevonden. Misschien keek ik niet grondig genoeg en kan jij er hem wel tussen vinden?
Algemeen gezien is de tuin netjes in orde en voor het perceel bij de bijenkorven hebben ze gekozen voor verwildering. De bijententoonstelling is nu permanent gesloten. Zo kan de tuin onbemand open gesteld worden met af en toe iemand die langs komt.
Veel bessen zijn geplukt maar nog niet allemaal. Welke moeten er dan nog wel geplukt worden?
Deze hier die ik deze morgen heb geplukt vóór de dag en regen. Jij sliep misschien nog; weet ik veel! We zullen ze anders moeten bekijken want deze bekeek ik van veel te dicht en zo zie je enkel het weerkaatste licht op de vele bultjes op hun rug. Die foto is een quizvraag waard maar dan mag het antwoord zoals hieronder er niet bij staan. Laten we de struiken bekijken.
Het is een hoge haag van rode bessen waaruit ik zopas de zwarte geplukt heb.
Die haag is zo hoog dat ik zelfs de trapladder op moet, om de hoogste in mijn korf te krijgen en daar staan ze dan,
in al hun glorie te pronken, de bessen van de doornloze bramen. Je zou er zo in bijten. Toen ik de laatste plukte begon het lichtjes te regenen. Binnen twee dagen mag ik een volgende plukbeurt inlassen en dit tot begin september. Op het laatst om de drie of vier dagen en dan worden de geplukte porties miniem.
Er is veel plantwerk maar de verplichtingen gedurende de vakantie houden mij voortdurend op. Het verspenen deed ik gedurende alle veloren kwartiertjes
maar nu is veel reeds klaar om geplant te worden. Ik word voortdurend weggeroepen en moet zo steeds maar uitstellen. Het loopt allemaal niet zo'n vaart maar ik zal een plantdagje moet forceren in mijn druk zomerprogramma
Eindelijk snij ik ook opnieuw van eigen komkommers. Het enige middel was elke dag minstens één keer en soms twee maal een beetje water geven. Als je een lekkere komkommer wilt eten dan mag je hem niet laten doorgroeien tot hij klaar zou zijn voor de winkelverkoop want die durven reeds zaad bevatten en dan hebben ze reeds veel van hun fijne smaak ingeboet. Durf een komkommer zogezegd te vroeg oogsten, als hij nog niet zijn volle (winkel)vorm heeft bereikt en vergelijk dan die smaak eens met de smaak van een volgroeide komkommer uit de winkel die de zogezegd perfecte vorm heeft. Je zal verbaasd staan. Hetzelfde heb je ook voor met courgettes.
Omdat het een lang bericht is onderbreek ik de tekst met telkens een reactie op de vraag of bevestiging.
Bericht:
Beste, Gewoon even een mailtje om te zeggen dat ik uw blog zeer interessant vind en dat ik er veel inspiratie uit put. Ook wij hebben een grote tuin en daarvan een deel moestuin, en ik kom dikwijls lezen wat er voor het moment moet gebeuren in de tuin. Daar zijn wij die de blog verzorgen blij mee. Dank je wel hoor! > Voor de eerste keer snijbonen geplant, en wat een goeie opbrengst heb je daarvan, en niet in het minst... prettig om te oogsten zonder je rug te bezeren. Alle staakbonen hebben dat voordeel > Nu hebben we deze week ook andijvie uitgeplant en suikerbrood. Ik hoop dat het lukt, want we hebben al enige jaren van dat laatste geen opbrengst gehad, telkens schoot het op. Ik hoop dat we nu op de juiste tijdstip geplant hebben, niet te vroeg en niet te laat. Het is normaal gezien niet te laat voor suikerbrood en andijvie. Ik moet ze nog planten maar eind oktober begin november verplant ik de suikertop in mijn serre en dan groeien die verder.
> Enkel met de worteltjes hebben wij minder succes. Zodra zij zouden kunnen geoogst worden zijn er gangen in gemaakt. Kan dit van de wortelvlieg zijn ? en hoe ervan af te komen ? Het kan de wortelvlieg zijn maar als je spreekt over gangen dan denk ik eerder aan aaltjes maar dat kan ik niet beoordelen zonder het te zien. De wortelvlieg is het best te bestrijden door het gebruik van worteldoek en aaltjes door naast het wortelbed tagetes te plaatsen> Wortelen is zo wie zo een moeilijke teelt. Als je het archief van onze blog doorbladerd of zoekt naar wortelen of teelt van wortelen enz. Zal je wel een en ander vinden. Deze winter hebben we gestrooid met kalkcyanamide, dat zou toch de grond moeten ontsmetten, of werkt dit enkel tegen onkruid ?
-Kalkcyanamide is niet van natuurlijke oorsprong maar het resultaat van een chemisch-synthetisch proces.
-Het gebruik ervan verstoort het bodemleven waarbij men absoluut niet weet welke effecten het product heeft op regenwormen, aanwezige schimmels en dergelijke meer.
-kalkcyanamide is giftig voor insecten(bijen) en in mindere mate voor vogels.
Het gebruik van dit product is dus ten zeerste af te raden.
Als wij in de zomer groenten willen bewaren dan vriezen we ze in of leggen ze op in bokalen. Voor prei en selder gebruiken we de methode van koud invriezen. Voor boontjes die van geblancheerd invriezen. Omdat het zondag is en dan nog 1 augustus krijgen jullie eerst van mij een toemaatje, om het water van in de mond te krijgen, ... onder de vorm van een voorgerechtje. Het is een schijfje tomaat met een hapje verse kaas naar keuze, gegarnierd met een basilicumblaadje, versierd met een eetbaar driekleurig viooltje. Bovenaan de foto staan de vaste hapjes en onderaan één van de wisselde die ook warm kunnen zijn.
De selder ligt klaar om eerst van alle onreinheden ontdaan te worden en dan gewassen. Door ze in juni af te snijden heb je zo goed als geen verlies en is de totale struik zacht en mals. Zo kan je eind oktober een tweede keer oogsten. Het wassen gebeurt in twee beurten. Halfweg de totale hoeveelheid wordt het water in beide wasbakken vernieuwd. Dan wordt de selder fijn gesneden. Het 'mes van de chef' is daarbij een ideale hulp. Ook de prei wordt zo behandeld. Voor zover de voorraad prei strekt maakt mijn vrouw porties van prei en selder samen, voor één pot soep, om in plastiek zakken te bewaren in de diepvries. De overblijvende selder wordt in grote plastiek dozen behoorlijk droog ingevroren. Zo is het mogelijk om er telkens met het grote mes de nodige hoeveelheid in bevroren toestand los te maken en wat overblijft opnieuw in de vriezer te plaatsen.
De paarse boontjes die ik plukte luisteren naar de naam 'Amethist' en zijn van het Franse zaadhuis Vilmorin. Ze zijn een verbeterde versie van 'purple queen' met dat verschil dat ze heel veel meer opbrengen terwijl ze eenzelfde fijne smaak bewaren. Ze hebben één nadeel bij het telen. Ze groeien nogal verwilderd op en nemen in de breedte best veel plaats in, zodat ze beter een paar keer aangeaard worden. Bij het koken worden ze donker groen. Boontjes, zowel paarse als groene kunnen op verschillende wijzen worden bewaard. Je kan ze op de ouderwetse manier stereliseren. Je kan ze ook rauw invriezen of lichtjes gekookt. Wij verkiezen lichtjes gekookt (blancheren). Dat hangt natuurlijk af van een persoonlijke voorkeur.
Er is bijna geen tijd en geen zin om op de PC te komen en verslag te geven van wat er nu allemaalgebeurt in de tuin. Ik probeer er rustig bij te blijven maar soms heb ik het gevoel mezelf voorbij te steken. Gelukkig bleef in rustig genoeg om alles digitaal vast te leggen.
De knoflook was overrijp en verkeerdelijk dacht ik ze er zo maar te kunnen uitrekken. Dat lukte niet en ik dacht dat ze afgerot waren omdat ik alleen het loof in mijn handen had. Paul, de beheerder van ons blog, was hier toevallig op bezoek en die zei me dat er niets mis was met dat stuk trekken van het verdorde loof en dat ik de knollen er moest uitgraven.
Dat uitgraven duurde niet lang. Nooit had ik voorheen echt resultaat geboekt omdat ik altijd veel te laat had geplant. Vorig jaar gingen de knollen begin oktober in de grond...eindelijk op tijd en eindelijk heb ik een mooi resultaat. Ik had dus nog nooit echt geoogst. Ik heb vooral de witte soort maar ook enkele paarse knollen. Het is opvallend dat op die paarse knollen het loof bleef zitten en op alle witte viel het er zo af.
Het bergen van de sjalot en de ui gebeurt in fases. Eerst wachten tot ze door de zon helemaal droog op het veld liggen.
Dan worden ze in bakjes gelegd.
Uiteindelijk worden ze op de kruiwagen geplaatst en onder het afdak gezet tot ik ze kan in trosjes ophangen.
De zomerprei begon stilaan door te schieten. Ik knipte telkens de zaadkop er uit.
Het was dus hoog tijd om ze allemaal ineens te oogsten.
Ter plaatse worden ze gereinigd en klaar gemaakt om gewassen en gesneden te worden.
De groene selder wordt op enkele vingers van de grond afgesneden. Het gebeurt zodanig dat het zeer teergroene hartje ongedeerd blijft. Dan rest er nog het wassen en het snijden en dat is een tijdrovende bezigheid.
Er was deze morgen een mailtje met een paar vraagjes in mijn mailbox!Ik gaf enkele dagen reeds een antwoord maar ik vulde het van daag aan.
uien : loof knakken? Beste, Knakt u loof van uw uien? Is dit aan te raden?
Naar het einde toe komen de uien over het algemeen vol onkruid te staan. Het loof valt hier en daar vanzelf naar beneden zonder dat je het zelf knakt. Omdat de uien niet helemaal onder het kruid zouden komen te staan. Dan wied ik, er wel voor zorgend geen uien los te wroeten. Komen er toch los, dan neem ik die mee naar binnen om eerst te gebruiken. Terwijl ik wied leg ik het groen, dat in alle richtingen neervalt in één richting. Wat nog niet geknakt is leg ik ook neer. Ik ga reeds vele jaren zo tewerk. Of het al dan niet aan te raden is om het loof te knakken zoals sommigen beweren, dat weet ik niet. Als iemand dat aanraadt zoder motivatie, doordat die persoon de twee wiçjzen heeft uitgeprobeerd, dan heeft dat zijn waarde. Zonder motivatie heeft zo'n bewering weinig zin.
Door de uien te knakken stop je de sap toevoer waardoor het afrijpen gelijkmatiger gebeurd dan bij niet afknijpen of knakken van het groen.
Deze soortsnijboon hang in hele trossen samen als het ware tegen de staak gedrukt.
Van buitenaf zie je zo goed als geen bonen staan. Je moet al het bladerdek open trekken om ze op te merken.
Het verlezen bestaat er uit om de twee uiteinden zo kort mogelijk af te knippen. Deze bonen zijn volledig draadloos en verlezen in de helft van de pluktijd.
Ecologie leertons inzicht te krijgen in de levende wezens en hun natuurlijke samenhang onderling en met hun omgeving.Vergeten we niet dat wij in de cirkel van de levende wezens zitten en niet er buiten.
Welkom bij de TUINCLUB Velt Jabbeke. We hopen dat u veel plezier zal beleven aan deze groep !
Hier de eigenaar met half op de foto een denkende Bert (die dit allemaal, samen met zijn vrouw Sonia heel zorgvuldig en grondig heeft mogelijk gemaakt). Hoe een, in feite minder geslaagde foto die ik anders zou wissen of 'foto shoppen', wel heel symbolisch kan zijn hé!? 
Heel vroeg in de morgen of bij winderig weer, als de wortelvlieg nog niet actief is, leg ik het gaas even opzij en neem de steundraad voor het gaas weg. 
Ligt het bij de soort of bij het weer? Ik weet het niet maar het rijpen is pas echt begonnen toen alle tomaten van de eerste tot de zesde tros zo goed als volgroeid waren. Enkel op de struiken waar zeven trossen staan is de bovenste tros nog onvolgroeid. 
De selder wordt afgesneden voordat ze aangetast wordt door smeltziekte en omdat ze zacht en mals is zodat je zo goed als niets moet wegwerpen en dus geen verlies hebt. Alles wordt gebruikt. 
De tagetes worden geknipt omdat ze de plaats waar nog een rijtje rode biet wordt ingeplant totaal overgroeit. Er moet dezer dagen ook nog veel geplant worden.
Het is vooral de bedoeling om alle waterscheuten te verwijderen en zoals je ziet, staan er heel wat op deze boom wat erop wijst dat het een sterke groeier is. De tijd van alle roekeloosheid is voor mij reeds lang voorbij en daarom bind ik mijn aluminium ladder aan de boom. Beroepsmensen werken met zware houten ladders. 
Hier heb je dan de kant die reeds afgewerkt is. Je ziet ook veel beter de vruchten hangen. 
De top van de tamelijk hoge boom; ik ben niet meer zo laddervast, snoei ik met een hoogteschaar. Het volstaat dat je de haak van het werktuig om de te snoeien tak haakt en met de koord, het snoeimes aantrekt en maakt dat je de tak niet op je schedel krijgt. Soms werk ik zijdelings vanop de ladder om duidelijker de juiste snoeiplaats op de tak te bepalen en te treffen. 
Die haag is zo hoog dat ik zelfs de trapladder op moet, om de hoogste in mijn korf te krijgen en daar staan ze dan,
maar nu is veel reeds klaar om geplant te worden. Ik word voortdurend weggeroepen en moet zo steeds maar uitstellen. 
onder de vorm van een voorgerechtje. Het is een schijfje tomaat met een hapje verse kaas naar keuze, gegarnierd met een basilicumblaadje, versierd met een eetbaar driekleurig viooltje. 
De zomerprei begon stilaan door te schieten. Ik knipte telkens de zaadkop er uit. 
