Dag 6  Enschede – Tubbergen

donderdag 20-06-2024

Gelukkig hebben we om 8h30 afgesproken om te ontbijten….opstaan geblazen!  Louise is blij en opgewekt, haar tafel is mooi gedekt en we worden verwend met een feestelijk ontbijt. Het is fris maar het blijft wel nog een tijdje droog, heeft ze juist gehoord op de radio. We blijven nog wat koffie slurpen. Louise heeft nood aan een babbel, maar we maken haar duidelijk dat wij vandaag in Tubbergen willen geraken! Fietsen beladen en opkrassen dus.

Ze maken het ons wat moeilijk hier…..Enschede  is een stad in Twente. Maar

Twente is geen provincie maar wel een landstreek in het oosten van het land! De stad Enschede ligt in de provincie Overijssel, is ook de grootste stad, maar niet de hoofdstad van de provincie…..dat is dan weer Zwolle! En wij die dachten dat Twente een voetbalploeg was….en ja we hebben nog gelijk ook. FC Twente is hier de grote eredivisieploeg van de stad, we beginnen het te begrijpen! Maar in Vlaanderen is Enschede echter bekend geworden door de “Vuurwerkramp” die hier jaren geleden plaatsvond. Dit maakte dat we Enschede herinneren, de tv-beelden uit 2000 zijn voor eeuwig op ons netvlies geprent.

We vertrekken door een tunneltje onder de A35 en door een groot park naar het centrum. We peddelen gezwind door een soort poorthuis naar de “Oude markt”. Verrassend ver van onze startplaats menen we, er staat al 6km op onze teller als we op de Oude Markt zijn. We herinneren ons deze plaats van onze “Rond Nederland-tocht 2015” toen in de namiddag was het hier zeer druk en hebben er onze dorst gelest! Nu zijn we hier bijna de enigen. Na wat kronkelen door horecastraten komen we plots in een oude industriebuurt. Deze oude fabriekspanden zijn mooi opgeknapt en lijken wel woonwijken te zijn!

Toch zijn we opgelucht wanneer we opnieuw in een groene natuur belanden richting Eschbeek. Bij Hof Espelo, een van die vele Twentse landgoederen staan er fameuze beuken in een lange dreef richting Lonneker, wat een bomenpracht! Na het golfterrein “’t Sybrook” duiken we het bos binnen voor wel 10km. Het Haagse Bos of Haagerbrook zoals het soms wordt aangeduid.

Een broek is een laaggelegen gebied dat nat blijft door opwellend grondwater.

We zijn in de helft van onze rit, hoog tijd voor een middagstop. In het dorp De Lutte kunnen we niet voorbij de talrijk uitnodigende terrassen. En wat een toeval ook in 2015 zaten we op dezelfde terras van eetcafé “de Vereniging” om te middagmalen. Na een poosje wordt het dorp overrompeld met E-Bikes fiets senioren. Wat kunnen zonnestralen wonderen doen en vele leeftijds genoten op de fiets krijgen.

Ook wij worden in de gesprekken van de kwetterende hongerige en dorstige fietsers betrokken. Grote verwondering als ze horen dat wij Vlamingen zijn en voor 14 dagen door Nederland fietsen.  En raar maar waar….”Jullie zijn toch die gekke Belgen van op TV” ??? vraagt er een van de dames. We worden zelfs herkend en moeten toegeven dat we Arnout Hauben verleden jaar ontmoet hebben op onze fietstocht. Neen, het was geen opgezet spel en wel toeval….enkelen hebben ten onrechte hun twijfels hierover!

We geraken maar traag terug op gang. De lange rustpauze heeft onze spieren verkrampt. Vijf kilometer verder dwarsen we een rivier en duiken het Lutterzand binnen. De rivier de Dinkel stroomt slingerend door het gebied en zorgt hier en daar voor mooie zandstroken en spectaculaire afkalvingen. De natuur en het glooiende landschap is gevarieerd met dennenbomen, loofbomen, jeneverbessen, zandverstuivingen en heidevelden. Het is ook een hemel op aarde voor tal van vogels en de oever van de Dinkel is het domein van de oeverzwaluw en de ijsvogel. Bij het knooppunt 58 zouden we bij de Duitse grens moeten zijn, maar daar hebben we niets van gemerkt.

We rijden via Mekkelhorst naar Denekamp ook hier komen we terug aan de  rivier de Dinkel. Na vele kronkels of meanders komen we bij het Landgoed Singraven met daaromheen watermolens.

Wanneer we richting Ootmarsum rijden krijgen we plots ander weer het wordt zwaar bewolkt en de wind begint op te komen….

Toch willen we dit kunststadje binnen rijden. Hier is het heel wat drukker. Ootmarsum is de plek voor kunstenaars en kunstliefhebbers. Hier vind je talloze galerieën en musea. Maar wij hebben zin in een ijsje, terwijl we het verorberen hebben we prijs. We moeten vlug onder een van de terrasparasols schuilen…..Samen met een wandelend koppel wachten we af! Frank en Corrie zijn hier op stappersvakantie en willen onze plannen kennen. Toeval, als ik ons reiswegboekje toon, zien ze plots dat wij op dag 13 Maarssen – Woudrichem  in hun thuisdorp Schoonhoven voorbijkomen….We worden daar uitgenodigd, maar hun werkomstandigheden hebben er anders over beslist! Het blijf maar stevig regenen en we moeten wel nog 10km verder….Regenkledij aan en vertrekken dan maar. Het anders zo drukke dorp lijkt nu totaal verlaten.

Langs de Tubbergerdijk en de Vasserheide met zijn grafheuvels naderen we goed doorregent Tubbergen. De gps brengt ons zonder probleem tot bij ons overnachtingsadres. Onze gastvrouw Rozemarie komt ons begroeten, we kunnen onze fietsen bergen en de regenkledij laten drogen. Onze kamer is op de eerste verdieping.

Na onze was- en plasbeurt wandelen we naar het dorp en zoeken “de Burgemeester” maar het restaurant noemt feitelijk “’t Oale Roadhoes”. Hier soupeerden we in 2015 nog samen met onze fietsvrienden Hugo en Antoine…..waar is de tijd ??? Het restaurant is na een opknapbeurt bijna onherkenbaar voor ons.  Na een smakelijk souper, met als toemaatje een flinke ijscoupe, sluiten we onze fietsdag af. Slaapwel!