Zoals voorzien ben ik dus die zondagavond terug binnen gegaan tegen 20 u, in mijn kamer hing er een lijst klaar met het hele programma van heel de week.
Vanaf 10 u elke dag kine, tot s'middags, en van 2 u in de namiddag tot 4 eveneens kine. Ik stond er ook al een paar malen op voor ergotherapie, alhoewel ik niet goed begrijp wat ik daar zal moeten gaan doen, we zien wel.
Mijn kinesiste was dus terug uit verlof, en nu moest er gewerkt worden, oefeningen om mijn benen te versterken, en de spieren te rekken, ook oefeningen voor de armen, met dien verstande dat men mijn rechterschouder moesten sparen, want die doet mij toch behoorlijk pijn, al de pezen zijn afgescheurd en het gewricht is volledig kapot, daar zou een volledig nieuw gewricht moeten in komen, maar daar zal ik zo lang mogelijk mee wachten, ik ben hier trouwens nog veel te jong voor, stel dat het mislukt of dat er infectie inkomt dan ben ik nog veel verder van huis, dus zolang het nog een beetje gaat zullen we zo wel verder doen.
Dan moest ik dus ook verder met mijn prothese, rechtkomen blijft verschrikkelijk moeilijk, en het doet mij toch zoveel pijn, dat kan toch niet normaal meer zijn, tweemaal per dag wordt het verband van de wondjes vernieuwd en wat blijkt de wonden worden groter en dieper dus geen goed verhaal.
Vorige week is er een cultuur genomen en wat bleek dat er twee soorten bacterien inzitten, dus moest ik starten met tavanic 500 mg. per dag gedurende 14 dagen, ik mocht mijn prothese per dag maar twee maal tien minuten aandoen om te stappen, als ik die verdomde pijn niet had zou dit best te doen zijn hoor.
Elke keer voor en na de prothese moest door de kinesist een foto van de wonden genomen worden om te zien of er verschil was door de prothese, wel kwam er telkens veel vocht uit, vermoedelijk door de druk.

Donderdag zijn de dokters nog eens komen kijken naar de wonden, en dan is het verdict gevallen geen prothese meer tot de wonden terug genezen waren, ja dan hoefde ik niet meer in Pellenberg te zijn, de wondverzorging doe ik thuis toch zelf, dan zullen we het nog maar eens uitstellen, hopelijk niet te lang, en dan hoop ik dat het de vogende keer de goede keer zal zijn, nog maar even wat geduld oefenen, we hebben er al zoveel moeten hebben.

Apropos met de drieling zou alles naar wens verlopen, het is nu te hopen dat mijn schoondochter het nog een viertal weken kan volhouden, dan is ze in de 32 ste zwangerschapsweek en is de kans voor de kleintjes merkelijk groter. Duimen maar.
Groetjes

08-03-2007, 16:38 geschreven door Lena