Dag
Ja ik vind dat sommige mensen toch rare uitspraken kunnen doen.
Donderdag, als het zo warm was ben ik met mijn scooter er eens op uit geweest, net als de vorige dag, ik doe dit dan met de bedoeling om dan eens een pannenkoekje te kunnen gaan eten in de Lodge, dus ik rijd dan rond het meer, maar woensdag had ik niet zo veel geluk de zaak was niet open, ik ben dan maar onverrichterzake terug naar huis gereden, na eerst een tussenstop gedaan te hebben op de plaats waar je bij het meer kunt, gewoonlijk zit het daar vol jonge gasten, maar nu was er niemand, dus ik heb daar dan een beerje halt gehouden en een beerje in mijn boek gelezen.
Dus donderdag was het wel open, dus ik rijd op het terras, de poort stond open, en er zat al redelijk wat volk, het is daar ook rustig zitten, in een mooi kader.
Ik zag achteraan een tafeltje vrij, er was een vriendelijke meneer die de stoel voor mij wegzette zodanig dat ik met mijn scooter aan tafel kon, dus ik draai mijn zit om zodanig dat ik gewoon aan tafel kan zitten, ik bestel gelijk miijn pannenkoek met een koffie, en haal mijn boek uit om een beetje te lezen, vermits ik alleen ben en ik dus met niemand een gesprek kan aangaan lees ik een beetje in mijn boek  'In een vreemd lichaam' van Robin Cook, en het begint toch wel spannend te worden, Op de tafel naast mij waar eeen mijnheer en een mevouw aan zitten zie ik een asbak staan, en ik vraag aan die mevrow of ze die nog nodig had, ze zei direct ja, ze zegt maar ik zal voor jou een gaan zoeken.
Uiteindelijk brachten ze dan mijn pannenkoeken, mijn koffie had ik al gehad, maar er was geen suiker bij, dus ik doe teken naar de serveuse om even te komen, en die mevrouw aan de tafel naast mij, zegt, "uw paanenkoek gaat koud worden", ik zeg ja maar ik heb geen suiker gekregen, wacht zegt ze ik zal er voor jou eens gaan halen, ze bracht die dan met de mededeling, ik zou hier beter komen werken.
Dus ik geniet van mijn pannenkoek met mijn koffie, als ik klaar ben betaal ik mijn rekening, en begin met mijn scooter te manuvreren om hem te draaien en weg te rijden, als dit gelukt is zegt die zelfde mevrouw, vind je dat nu niet erg dat je je zo moet behelpen, ik zeg wat bedoel je, wel ja zegt ze dat moet toch erg zijn om je zo te moeten behelpen, ik zeg, ik ben blij dat ik mij zo nog kan behelpen, of kan je niet meer gaan zegt ze, ik zeg ik ben mijn twee benen kwijt, hoe?, ja ik heb twee prothesen, dan krijg ik als respons, dat moet toch niet gemakkelijk zijn, ik zeg dat is een understaitmaen, nee dat is niet makkelijk, en dan gaf ze mij toch een schouderklopje, als ik naar huis terug reed speelde dit tafereel constant door mijn hoofd, was dit nu om haar interressant te maken, want het zat daar vol volk, en die stonden natuurlijk allemaal met verstomming te kijken en te luisteren, ik vermoed dat er achteraf ook nog wel over zal gebabbeld zijn, enfin ik weet niet wat ik er moet van denken, durf ik daar nu nog naartoe gaan, of moet ik dit nu schrappen van mijn enkele uitjes, ik weet het niet.
Groetjes

08-08-2009, 00:00 geschreven door Lena