Dag
Mijn man wilt nu kost wat kost terug naar de kust gaan wonen.
Het is mijn eigen schuld, hij kwam af dat we zoveel gemeentebelasting moeten betalen voor ons huis hier, door het hoge KI, en ik zei daarop laat ons het huis aan de kust verkopen en van dat geld een appartement kopen.
Dit vond hij onmiddellijk een goed idee, maar ik kreeg al direct op mijn boterham dat dit zeker niet voldoende zou zijn om een appartement te kunnen kopen.
Mijn zoon had daarom een beter idee, hij zegt komt in het appartement van ons en verhuurt jullie huis waar je nu woont, ja dat zagen we aanvankelijk wel zitten, maar dan begon ik te denken, zelfs zo erg dat ik er s'nachts mijn slaap van laat, ik heb er nachtmerries over.
Als je bedenkt dat we nu in een vrij groot huis wonen , en dat dit van boven tot onder volgestouwd is met van alles en nog wat, dan zou je misschien ook zo reageren.
Het desbetreffend appartement is gemeubeld, en wij hebben natuurlijk ook onze eigen meubelen natuurlijk, en die zouden we graag behouden, want nog maar een recente slaapkamer, een vrij recent lederen salon met toebehoren enz.
Mijn man heeft in zijn bureau een boekenkast die een lange en een korte muur inneemt en vol boeken staat, waar moeten wij daar in godsnaam allemaal mee naartoe, hoe meer ik er aan denk hoe erger ik het krijg, ik zeg het, ik kan er al niet meer van slapen, maar het idee op zich om naar de kust te gaan trekt mij wel aan, nu moeten we om naar de dichtsbijzijnde winkel te gaan 7 km. rijden, er is niets van winkels of wat ook in de buurt, en daar zou ik natuurlijk makkelijk zelf buitern kunnen en op de dijk gaan "wandelen", al is het dan met mijn rolstoel, ik kan er zelfs alleen op uit, maar ik kan ook met mijn man er op uit, hetgeen hij hier in geen geval wilt doen, maar daar ziet hij het wel zitten, dus moest het van hem af hangen zou het snel mogen gaan, er is niets dat hem nu nog hier houdt zegt hij, en dat is ook zo, vermits mijn zoon het in Tremelo heeft overgenomen, hetgeen hij 10 jaar geleden heeft gestart, is hij hier niet zo veel meer nodig.
En het werk dat hij nog doet, zoals goederen opkopen en zenden naar het buitenland zoals naar Kenia, dit kan hij van gelijk waar doen, overal is er telefoon en overal is er internet, dus dat is geen probleem, en hij is van de kust, dus ik begrijp het wel, ik heb er ook 10 jaar gewoond en in lhet ziekenhuis gewerkt tussen 1966 en 1976, maar ja dat is ondertussen 34 jaar geleden, en het is dus al zolang dat wij in dit huis wonen, mijn zonen zeggen dat ze zullen komen helpen om de kamers leeg te maken als het zo ver is, maar ik zie het toch niet zo positief in, ik ben er bang van.
Ik heb er ook al over gedacht om ons huis hier gemeubeld te verhuren, maar ja wie zal dit dan huren, we hebben wel het voordeel dat het aangepast is om gehandicapten te huisvesten, doordat we twee trapliften hebben geinstalleerd en drie aangepaste toiletten hebben.
Hier maak ik mij dus ook zorgen over, gelijk waar we komen moet dit dus ook aangepast worden of ik mag het vergeten, en als het iets is dat niet van ons is ben ik bang dat ik van alles zal schenden, hier zijn alle deuren geschonden door mijn rolstoel, enfin ik zit waarschijnlijk problemen te zoeken waar geen nodig zijn, ik weet het niet, we zien wel hoe het uitdraait.
Groetjes
09-01-2010, 16:36 geschreven door Lena
|
