Dag Gelukkig ons afwasmachine doet het weer, het was maar een verstopping van de afvoerbuis, er zat een heel klein plastiek stukje in, van wat weet ik niet, maar enfin het is weer in orde, geen nieuwe stukken die hij moest bestellen, geen nieuw machien, voorlopig toch nog niet. Oef we zijn toch weer even gerustgesteld. Gisteren ben ik dan voor de eerste keer naar Pellenberg geweest voor revalidatie, ik moest daar om 11 uur zijn we waren natuurlijk weer bijna een half uur te vroeg, mijn prothesen aandoen ging toch niet zoals ik het gewild had, mijn eechterprothese kreeg ik met de grootste moeite aan en het deed verschrikkelijk veel pijn om ze aan te doen, de kinesiste heeft direct gebeld naar de prothesist en uitgelegd wat er fout was, en hij gaat het toch aanpassen want donderdag tegen 3 uur moet ik terug, ik weet niet hoe het komt maar ik heb de indruk dat mijn linker dijbeen ofwel nog verre van genezen is of wel dat er iets nieuw aan de hand is, het minste dat ik er wil op steunen doet dit enorm veel pijn, ik weet het ook niet meer, nu begin ik toch serieus bang te worden dat dit nooit nog goed komt. Donderdag moet ik dan eerst wat oefeningen doen om mijn spieren wat te versterken, al zal dit volgens mij toch een proces van lange adem worden. Mijn linker prothese ging bij de kiné toch iets makkelijker aan, ik heb ook rechtgestaan en zelfs enkele stappen gezet tussen de baren, dus toch een lichte progressie, al was het niet makkelijk.
Nu heb ik weer problemen met mijn printer, de nummers van de nieuwe carthridges komen niet overeen met degenen die er in zaten dus ik weet niet of de firma die nog zal willen ruilen, ik heb ze trouwens al gebruikt, maar de kleuren zijn een ramp, ik heb gemaild naar de tonershop ze gaan het onderzoeken en mij laten weten wat ik kan doen, maar ik vermoed dat ik nieuwe zal moeten bestellen en dat de andere niet zullen teruggenomen worden, ik wacht af. Groetjes
Dag Ja nu hebben we weer iets anders voor, ons afwasmachine laat het nu afweten, als het zaterdag morgen gedaan was, ik laat het trouwens zoveel mogelijk s'nachts draaien, met uitgesteld beginuur, kwestie van nachttarief te kunnen benutten, dus ik hoor het piepen, maar het blijft piepen, en ook het ronkt verschrikkelijk, dus dat is niet normaal, gewoonlijk piept het vier maal, stopt een tijdje en piept opnieuw en zo een hele tijd, maar nu stopte het niet, en er kwam op" F70, en reiniging", dus ja dan ga ik het reinigen, dus ik maak het leeg, en zet dat potje erin om te reinigen, zet de machine terug aan, maar er komt terug "F70 op en reinigen", dus dat lukt niet, dan gebeld naar de electricien, het was eerst een mevrouw, ze zegt je moet eens kijken misschien is de sproeier verstopt en moet je dit uitkuisen en dan zal dat wel in orde zijn, niet dus, dus ik bel terug, nu was het een mijnheer aan de lijn, hij zegt je moet dan op de startknop blijven drukken tot hij zich herset, tenminste zo'n 30 seconden, ik drukte zo'n 5 minuten op die knop tot mijn duim er pijn van deed, maar er veranderde dus niets, dus ik bel terug, ja dan zullen we eens moeten komen kijken, maar vandaag staat alles vol, dan wordt het dinsdag, maar dan moeten wij natuurlijk naar Pellenberg, ja dan is het voor woensdag, ik zeg maar dat geronk, dat kan toch zo maar niet, ja trek de stekker dan uit, maar hier is het probleem dat het stopcontact achteraan de machine zit, dus daar kunnen wij niet aan, dan schakel je de plomp maar uit, ja waar zit die plomp, mijn man vond die natuurlijk niet, als ik later naar beneden ging voor de was, want mijn werkvrouw was weer niet afgekomen, zag ik dat er bovenaan nog een kastje was met plomps, en ik wist van in het verleden dat mijn man dit altijd vergeet, dus ik stuur hem terug naar beneden en inderdaad een plomp speciaal voor het afwasmachine maar ook voor de broieur of afvalvergruiser, en ik moet je zeggen als je dit gewoon bent is dat niet zo simpel, elke keer er aan denken dat je er niets mag ingooien, want hij werkt niet, en natuurlijk terug met de hand afwassen, gelukkig is het niet zo lang, tenminste dat hoop ik, want als hij iets moet bestellen van het programma of zo zullen we toch weer moeten wachten, ik hoop alleen dat het nog kan vermaakt worden en dat het niet teveel geld gaat kosten, want het stopt hier niet meer. Groetjes
Dag Eindelijk na vier maanden mag ik er toch terug beginnen aan denken om toch een beetje te revalideren, ik ben dus vandaag naar Pellenberg geweest waar we een afspraak hadden met de prothesist, de kinesist en de revalidatiearts, en ik moet zeggen ze waren er alle drie op het zelfde moment, we hebben maar een korte tijd moeten wachten en zijn zeer goed ontvangen, ik denk dat dit door het telefoontje was dat de receptionist gevoerd heeft met mijn man, hij heeft een beetje straffe taal gesproken, dat ik dus nog niets gehoord had van wanneer ik nu mocht komen, en opeens was het in kannen en kruiken en mocht ik vandaag komen. ik heb mij zelfs niet moeten inschrijven, het geen je anders altijd moet doen, anders kunnen ze geen rekening maken, maar mijn man is naar de bali geweest en er stond niets op, voor één keer mag dit wel he. Ik moest dus proberen om mijn prothesen aan te doen met hun hulp, natuurlijk, en ik heb toch een pluimje gekregen omdat het stukje onderbeen toch wat dunner geworden was, dankzij de tubigripe die ik toch een tijdje heb aangedaan, niet alle dagen want mijn knie werd rood en erg blauw en ik riskeerde het niet, ik was bang dat ze weer zou open gaan. Nu komt er toch schot in de zaak, in afwachting dat ik kan opgenomen worden, tenminste als er een privékamer vrij is, ga ik nu al dinsdag naar Pellenberg om ambulant kine te krijgen voor 1 tot 2uur. Dus ik heb mijn prothesen alle twee meegekregen, maar moet de nieuwe dagelijks toch proberen om aan te doen, niet recht staan, dat heb ik vandaag wel gedaan met hulp van de kinésiste, en het ging, met enige moeite, toch met de nodige angst dat er iets zou gebeuren, maar ik mag natuurlijk niet te bang zijn want dan komt er niets van in huis. Groetjes
Dag Ja het is na een lange tijd eindelijk gelukt de trap buiten staat er, in de kleur zoals de vorige was, ik moet zeggen hij heeft dit goed gedaan, het is mooi afgewerkt, je ziet als je de nodige tijd kunt besteden in het wachten dan komt alles in orde. Hij heeft ook het hout van de vorige trap in stukken gezaagd zodanig dat we die in de open haard kunnen opbranden, tenminste als het niet teveel stinkt als ze ôpgebrand worden want die zijn natuurlijk ook gesapt of vernist, en dat kan wel een geur afgeven, ik heb dit opgezocht maar men spreekt niet van giftige gassen als je dat opbrand, dus we zullen maar afwachten, nu moeten ze eerst drogen natuurlijk.
Ik heb gisteren voor de eerste keer na 4 maaanden mijn oude protheses nog eens aangedaan en geprobeerd om recht te staan, dat laatste is niet zo goed gelukt, ik raakte niet volledig recht, ik had ook niemand die mij kon helpen, vandaag heb ik ze niet meer aangedaan, want naar het toilet gaan met twee prothesen, als je niet kan rechtstaan is gewoon een ramp, dus niet aan te raden. Morgen hebben we eindelijk een afspraak in Pellenberg, ik moet mijn oude protheses meenemen, mijn nieuw protheses zijn nog nooit goed geweest ik heb die nog maar een zeer korte tijd aangehad, want ze deden mij veel te veel pijn, als ik mijn heup gebroken heb in Saint Tropez had ik ook mijn oude protheses aan, dus ik hoop dat ze de nieuwe nu toch kunnen aanpassen dat ze mij geen pijn meer doen. Na 4 maanden nog eens je prothese kunnen aandoen is toch niet zo evident, en nog minder direct beginnen recht staan want de spieren in mijn benen zijn natuurlijk ook behoorlijk verzwakt. Die afspraak morgen is omdat ik vorige maandag niet kon, mijn man kon mij niet voeren, ze moesten van DHL een pakje komen halen en hij wist natuurlijk niet juist wanneer, en met DAV ging het eerst wel om mij te voeren, maar nadien hebben ze mij dan laten weten dat het toch niet doorging, omdat ik te laat gevraagd had om mij te voeren. Ik had het de vrijdag gevraagd, en blijkbaar was dit te laat, maar ja als je het niet vroeger weet.
Ze hebben mij beloofd dat de dokter ook aanwezig zou zijn, ik hoop dat ze nu eindelijk besist of ik nu terug binnen moet voor revalidatie of hoe we dit gaan organiseren, maar thuis alleen kan ik dit toch niet, en mijn man is nu toch ook akkoord dat ik dit niet alleen kan, en dat ik waarschijnlijk toch best nog wat ga revalideren, als is het voor een korte tidj. Ik ben echt benieuwd wat ze zullen zeggen. Groetjes
Dag Ja het is weer de eerste november, zoals elk jaar gaan wij dan naar Blankenberge, naar het graf van mijn man zijn mama en papa, en de andere leden van de familie die overleden zijn, dat doen wij al van zo lang ik hem ken, dus dat is al een zeer lange tijd, want wij zijn ondertussen al 47 jaar getrouwd, ons jongens houden dit gebruik in stand, ik ben eigenlijk nooit naar het graf van mijn ouders geweest, ik weet ook niet hoe dit komt, dat is zo gegroeid, elk jaar zetten wij daar wel een mooi bloemstuk op dat door iedereen samen betaald wordt, maar ik ga er nooit naartoe. Mijn man is met de zoon en mijn schoondochter meegereden deze morgen om 10 uur, ze gaan dan nadien gewoonlijk allemaal samen gaan eten op het appartement van mijn schoonzus, ook mijn oudste zoon met de vier kindjes en zijn nieuwe vriendin gaan er zijn. Ik kan nog altijd mijn prothese niet aandoen, en zonder prothese ga ik nergens naartoe, ik ben van eind juni niet meer buiten geweest of het was naar het ziekenhuis op controle, maar verder niets.
Ja ik heb toch weer niet zo goed nieuws te melden, want die tubigrip die ik moet aandoen om mijn stukje onderbeen een beetje dunner te maken durf ik niet meer aandoen, mijn knie ziet helemaal rood, en niet alleen dat, maarzze ziet ook blauw, en ik ben een beetje bang dat het terug zal open gaan en dat kan ik mij absoluut niet permitteren, ik heb gisteren gebeld naar de kinesiste, van Pellenberg, maar ik raakte niet door, en dan dacht ik dat ze de woensdag vrij had, dan heb ik gebeld naar de prothesist, de ene was in verlof en de andere was bezig en zou mij terugbellen, maar ik heb hem niet gehoord. Ja en vandaag is het zondagsdienst, dus morgen nog eens proberen, alhoewel misschien moet ik vragen voor een andere dag te komen dan nu maandag want mijn man kan mij niet voeren, DHL moet een belangrijke envelop komen halen, en hij weet natuurlijk niet juist wanneer die komen, ik zal eens een mailtje sturen naar DAV of zij mij kunnen komen halen, en anders weet ik het ook niet. Groetjes
Dag Vijdag had ik dus een afspraak om mijn prothesen te gaan passen in Pellenberg, vermits dat ik dit dinsdag jongstleden niet meer heb kunnen doen, omdat mijn vervoer stond te wachten. Maar het viel een beetje tegen, de rechtse prothese ging redelijk makkelijk aan, maar aan de linker kant was het een ander paar mouwen, hier kon ik dus niet in in, de dokter had het al voorspelt dat mijn stukje onderbeen een beetje uitgezet was en wat dikker geworden was, en ze had gelijk , ik raakte er dus niet in, hoe goed we ook duwden en trokken het lukte dus niet, maar ze hadden hier een oplossing voor, ik moest een tijdje een tubigrip verband aandoen, vooral onder de knie moest het driemaal op elkaar gelegd worden dat het goed afsloot, maar niet op de knie, we moeten natuurlijk ten allen prijze voorkomen dat de knie terug kapot zou gaan, dus één verband ok, ja je moest het toch ergens kunnen vastmaken, maar meer niet, en dan heb ik terug een afspraak gekregen op 5 november om 11 uur en de dokter zou er dan ook zijn, ik moest dan mijn oude prothesen ook meebrengen, om te kijken dat ik die eventueel zou kunnen aandoen als ik niet recht sta, maar alleen voor estetische doeleinden, maar daar ben ik het in ieder geval niet mee eens, als ik mijn prothesen aandoe is het wel om er te kunnen mee rechtstaan, want prothesen aandoen alleen voor het zicht, dan zou ik mij zelf enorm veel problemen op de hals halen wat absoluut niet aan te raden is, die prothesen zouden mij meer miserie veroorzaken dat plezier. Maar ja ik zal mijn oude maar meenemen . Ik ben dan ook naar het LAC geweest, ik had diezelfde morgen een uitnodiging gekregen om op 16 november een behandeling te ondergaan en ik weet in de verste verte niet voor wat. Ik had dus een tijdje geleden die mail gestuurd maar nog altijd geen reactie gehad, vorige week zou de dokter mij zelf opbelellen maar ik had ze nog altijd niet gehoord. Nu mocht ik dus bij haar binnen, ze wist dus nog niets wat er met mij allemaal deze zomer gebeurd was, enfin ik heb alles nog eens van naaldje tot draadje uigelegd, en gevraagd hoe het zou komen dat ik zo verschrikkelijk veel pijn in mijn been heb, vooral s'nachts sinds ik die breuken heb opgelopen, en zij wist mij te vertellen dat dit zenuwpijnen zijn door de breuken en de zwelling drukt dit allemaal op de zenuwen en vandaar die hevige pijnen, dus nu moest ik terug Neurontin beginnen nemen, beginnen met 1 pil per dag van 100 mg. en geleidelijk ophogen tot uiteindelijk 3 x 300 mg per dag, ik hoop alleen maar dat ik niet te veel last heb van de bijwerkingen, ik hoop echt dat het iets uithaalt. Ze heeft dan ook rondgebeld om te vragen waarvoor die afspraak diende , maar blijkbaar wist niemand het, dus ingeval ik moet opgenomen worden voor revalidatie zou zij dan op die afspraak een speciale baxter geven, ik heb dit vroeger ook al eens gehad, maar ik weet niet meer of dit geholpen heeft of niet. Groetjes
Dag Zoals ik in mijn vorige berichtje al meldde moest ik dus op dinsdag naar Pellenberg, ik had eindelijk een afspraak met de revalidatiearts, en ik was nu toch benieuwd wat ze nu ging zeggen voor mijn verdere revalidatie, mocht ik terug beginnen met mijn prothesen aan te doen en terug recht te staan, of moest ik nu nog langer wachten, ik word er zo'n beetje horendul van, het duurt allemaal zo lang, die breuken zullen uiteindelijk toch wel al zo ver genezen zijn dat ze mijn gewicht terug kunnen dragen. Als ik de prof. van vrijdag mag geloven, na mijn botmeting, sta ik nog meer breuken te wachten omdat de osteoporose aan mijn dijbenen toch wel het ergste is, gelukkig zijn mijn wervels nog goed, want daar was ik toch wel enorm bang voor, ik mag er niet aan denken dat mijn wervels beginnen doorzakken of zo, of dat ik een wervelbreuk zou oplopen, dat wil ik in geen geval meemaken. Enfin ik moest daar om 11u15 zijn op de protheseraadpleging in Pellenberg, dus DAV komt mij om 10 uur halen, dus ik was goed op tijd, ik laat mij eerst inschrijven in het ziekenhuis, en dan ga ik naar de technische werkplaats, maar daar hebben ze natuurlijk nog van die oude liften, dus die van de receptie bied aan om met mij mee te gaan, dus naar boven gaan was geen probleem, maar boven stond de lift zo'n 6 cm lager dan de vloer, maar met een electronische rolstoel gaat dat zo maar niet om die even op te heffen, en de lift gelijk maken lukte niet, dan is er iemand van de andere patienten die daar zaten te wachten met mij meegegaan terug naar beneden en dan weer naar boven en dan lukte het om de lift gelijk te zetten, dus dat was al goed. Ik heb daar toch een hele tijd zitten wachten eer het mijn beurt was, dan uiteindelijk mocht ik binnen, ik had natuurlijk eerst een assistente, die kende mij blijkbaar nog van in Gasthuisberg, ik vroeg dan naar de dokter, en ja die kwam nog, maar ze zat nog in vergadering, dus nog even geduld, dan kwam ze en ze vroeg hoe het met de breuken gesteld was, ja daar kon ik natuurlijk niet op antwoorden, als hopen dat alles ok was, ik vertelde haar ook dat ik zo veel pijn in mijn linker been gekregen had sinds die breuken, zij stelde dan voor om alleen prothesen aan te doen voor estetische doeleinden, absoluut niet, ik wil terug kunnen rechtstaan en een paar stappen kunnen zetten, ik mag er niet aan denken dat ik alleen maar in die rolstoel kan zitten zonder er ooit nog uit te kunnen. Ze is misschien hoop en al twee minuten binnen geweest, ik heb dus niets kunnen vragen voor verdere revalidatie of wat dan ook. De kunesiste stelde dan voor om nu mee te gaan naar de kinézaal om mijn prothesen te proberen, die staan daar trouwens al van in jullie als ik die breuken heb opgelopen, en te kijken of er eventueel iets moet aan veranderd worden, ik heb geweigerd om dat die moment te doen, mijn vervoer stond al meer dan 2 uur te wachten, dan heb ik een afspraak gekregen voor vrijdag, om 11 uur, ik hoop echt dat het lukt en dat ik eindelijk terug aan mijn revalidatie kan herbeginnen. Vrijdag kan mijn man mij wel voeren, want de trapmaker komt vrijdag niet dus dat komt goed uit. Ik had maandag gebeld naar de pijnkliniek voor Dr.K. maar zij kon niet aan de telefoon komen, en ze zou mij zelf opbellen, ik heb haar tot nu nog steeds niet gehoord. Ik heb daarstraks nog eens gebeld maar kreeg weer geen antwoord. Ik zal nog een beetje geduld moeten hebben denk ik. Groetjes
Dag Ik dacht ik ga tegenwoordig mijn brood terug s'avonds opzetten, dan is het gedaan tegen s'morgens, en zit ik niet meer meer dan een halve dag met dat broodmachine op tafel. In de tijd dat ik ging werken deed ik dit altijd en tegen s'morgens rook dit dan altijd lekker naar vers gebakken brood, maar sinds ik op pensioen ben is dat niet meer zo nodig. Dus ik doe alles er in en stel de tijd in,had ik al mee gemist, want in plaats van tegen kwart voor acht had ik het ingezet tegen kwart voor negen, om klaar te zijn, dus een uur te laat, want ik moest om 10 uur weg, ze kwamen mij halen van DAV voor Pellenberg, want mijn man kon mij niet brengen, onze trappenmaker begon vandaag met de trap te plaatsen, en als er vreemd volk in je huis moet zijn laat je dit niet onbewaakt achter. Zoveel moet hij niet binnen zijn maar de deur naar terras blijft open staan omdat hij zijn boor in het stopcontact moet kunnen steken. Dus s'morgens als ik opstond, vroeg ik aan mijn man hoe het met mijn brood zat, hij zegt, ik zie hier niet dat er iets verandert is, enfin het is zeker niet omhoog gekomen, en ineens viel mijn frank, ik was vergeten om de knop in te drukken om het proces te starten, dus er kon niets verandert zijn, ik heb dan geprobeerd om alles te veranderen, en opnieuw in te stellen, ik moest geen 12 uur meer instelllen maar enkel de tijd dat het brood nodig had om te mengen, te rijzen en te bakken, maar dat lukte niet meer, dus het moest dus die 12 uur doormaken die ik had ingesteld, dus tegen s'avonds 20 uur was mijn brood eindelijk klaar. Enfin dat is toch weer iets dat ik in de toekomst niet meer zal vergeten, want gewoonlijk leer je toch van je eigen stomme fouten. Groetjes
Dag Ja het is zover we hebben gekozen, en ik denk dat we goed gekozen hebben, Bart de Wever zal burgemeester worden van Antwerpen, niet alleen in Antwerpen maar bijna overal heeft de NVA enorm veel gewonnen, het is niet normaal meer, ik vind het een beetje beanstigend. Waar ik woon hebben ze niet de meerderheid, maar als ze willen en samen gaan met de cd&v kunnen ze wel de burgemeester leveren, maar of ze dit zullen doen weet ik natuurlijk niet, en wij mogen ons natuurlijk niet moeien met het vormen van het gemeente bestuur. Ik zelf ben niet gaan stemmen, mijn man heeft dit voor mij gedaan, ik had een volmacht die we in de gemeente zijn gaan halen, en ik had een briefje van de dokter dat ik zelf niet kon gaan stemmen, de vorige keren heeft mijn man ook voor mij gestemd, ik ben daar gerust in dat hij stemt voor wie ik wil, dus dit is geen enkel probleem. Ik ben echt benieuwd hoe ze het zullen oplossen in Antwerpen, De Wever wilt in ieder geval niet regeren met Patrick Janssens, met wie dan we,l dat is nog een groot vraagteken, dus ik vraag mij af hoe dit zal aflopen, maar dat hij dat goed zal doen daar ben ik van overtuigd. Ik vind na 70 jaar mag er eens een andere partij aan bod komen, en de NVA, is volgens mij een heel goede keuze. Hoe kunnen die socialisten zo negatief spreken over Bart De Wever, als hij zo slecht is waarom stemmen er dan zoveel mensen voor hem en zijn partij. Groetjes
Dag Voor de zoveelste keer moet ik melden dat mijn werkvrouw mij weer in de steek heeft gelaten. Vorige week belde ze dat er water in haar kelder stond en dat ze dat in ieder geval moest wegdoen, dat kon dus niet wachten dat moest eerst gebeuren, dus ze kwam niet, mijn zoon had gebeld dat hij zou komen met de vier kindjes, ik dacht nee dat kan niet, die bedjes moeten in orde gebracht worden en ik kan het niet doen, ik zou met moeite wel naar boven kunnen, maar ik kan dat bed niet opmaken ik kan daar eenvoudig niet aan, ik kan er niet rond, het is te smal, doordat daar een grote kleerkast staat is er maar maximum een halve meter plaats tussen het bed en de kast, dus ik kan hier nooit voorbij, ik kon alleen maar hopen dat de bedjes nog proper waren, ze hadden er tenslotte maar één keer in geslapen, mijn man is gaan kijken, hij zegde het zal wel gaan, hij is zelfs nog gaan kijken of hij geen nieuwe matras kon vinden voor het bed van Bart, maar dat was verloren moeite, zo maar op het goed vallen uit gaan kijken voor een matras dat doet je niet. En opeens stond ze daar toch, ze kwam de bedden verschonen, ik was content, ook ons bed ging ze verversen, ik zeg nee, dat moet je nu niet doen, ik kan die lakens en dat dekbed alleen niet wassen en drogen, dat is voor mij veel te groot, maar ze loste het probleem op, ze zou alles meenemen naar huis om te wassen, maar strijken moest ik zelf doen, dat is geen probleem, ze zou vrijdag komen en alles weer meebrengen en dan komen kuisen, maar gisteren heb ik haar niet gehoord of gezien, en deze morgen kreeg ik een sms, dat ze zware griep had en al heel de week plat lag, ja dan verwittigd ze de dag dat ze normaal komt. Enfin was heb ik nog niet veel ik heb alles gedaan, ik zal nog een paar dagen wachten om te wassen. Ik heb ook zoveel mogelijk het stof afgedaan in de living, maar kuisen ja dat kan ik dus niet. Dus ons kleinkindjes zijn vorig weekend hier geweest, ze mochten dus absoluut niet op het terras, want de leuning is los, onze nieuwe trap staat er nog niet, maar er zou schot in de zaak komen, want vorige week is hij met een plankje hier geweest met de kleur, die hij eerst op de trap zou zetten voor hij hem zou plaatsen, wij vonden de kleur goed en hij ging er dus aan beginnen, hoe lang het nog zou duren voor hij komt om hem te plaatsen, weet ik niet, want nu begint het toch wel lang te duren, voor mij zelf is er geen verschil, ik kan toch niet naar beneden met de trap, want trappen doen zit er dus niet meer in, met twee stijve benen zie ik mij dat niet doen, hoe lang zou het nog duren voor ik terug mijn prothesen mag beginnen dragen, op 23 oktober moet ik naar de dokter van de revalidatie, nu komt de kinesist al veertien dagen naar mij om mijn knie proberen los te krijgen, maar makkelijk is het niet, en het doet enorm veel pijn, ook s'nachts heb ik altijd zo veel pijn in mijn been, ik snap hier niets meer van. Ik heb al een hele tijd geleden een mail gestuurd naar de dokter van de pijnkliniek, terwijl al de andere dokters altijd een antwoord sturen, hoor ik van die kant nooit iets, ik zal maandag toch maar eens bellen. Groetjes
Dag Donderdag moesten we dan op controle, na antwoord op mijn mail van maandag, om 8u30 moesten we bij de dokter zijn, maar eerst moesten er foto's genome worden, zowel van mijn linker heup als van mijn linker dijbeen, om te zien hoe het uiteindelijk gestelt was met al mijn breuken, want het waren er zo maar eventjes 4, nadat de assistent tijdens mijn verblijf onlangs in het ziekenhuis, toen die mij doodleuk vertelde dat de breuken aan mijn dijbeen nog niets veranderd waren, en mij een nieuwe afspraak had gegeven voor 18 oktober. Wij waren gelukkig op tijd vertrokken, want het was natuurlijk enorm druk op de baan, vooral op de E314, maar dat was te verwachten he. We moesten gelukkig niet lang wachten, niet voor de foto's of ook niet voor bij de dokter, zij vertelde mij dat ik eindelijk op de goede weg was, en dat de breuken begonnen te genezen, dat ik terug stilletjes aan mocht herbeginnen aan mijn revalidatie, maar eerst moest de kinesist thuis zorgen dat de contractie aan mijn knie werd opgeheven, ik doe hiervoor s'nachts mijn koker aan, maar heb al twee serieuze drukpunten door die koker, en ben bang dat het zal open gaan, en dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus zegt ze dat er iets moet gemaakt worden wat geen drukpunten kan geven, ik vrees anders dat ik mijn prothesen niet meer zal kunnen dragen, ik zal niet meer kunnen recht staan, alhoewel ik ben enorm bang om terug recht te staan, na het geen ik de laatste keer dat ik mijn prothese aan gehad heb, heb meegemaakt ik mag er niet aan denken, ik zal toch enorm voorzichtig moeten zijn . Morgen bel ik naar de kinesist voor de behandeling dat hij mij alle dagen van de week zal moeten komen geven. Onze trap achteraan is weggenomen door de trapmaker, die een nieuwe trap zou plaatsen maar mijn man is niet akkoord met het soort hout dat hij daar voor gebruikt heeft, het is padoeck, en die kleur is oranje rood, en dat past natuurlijk niet bij de afsluiting van de terras, we hadden hem gevraagd toch dezelfde kleur te gebruiken als de trap nu was, hij heeft nooit ons verteld dat het hout oranje rood gekleurd zou zijn, enfin we zien wel hoe het afloopt. Groetjes
Dag Vermits ik tot de laatste dag had moeten wachten tijdens mijn verblijf op plastisce heelkunde, wat trouwens dezelfde afdeling is als trauma, weet ik nog steeds niets hoe het nu verder moet met mijn linker been, ik weet van de assistent van trauma dat de breuken nog niet veranderd zijn, dus er is nog steeds geen kalkvorming aanwezig, na twee maanden is dat toch zeer raar, vind je dit ook niet. Ik heb dus vandaag een mail gestuurd naar de dokter die mij opvolgt voor mijn breuken, eerst mijn heupfractuur, en dan nadien mijn dijbeenfracturen, maar ik had ze dus niet gezien op mijn vorige afspraak, die dus door mijn verblijf helemaal in het honderd is gelopen. Zij heeft mij ondertussen al geantwoord, dat ze het heel spijtig vind dat ze het niet wist dat ik opgenomen was, op haar afdeling dan nog wel te verstaan, dus nu mag ik komen op donderdag, 27 september om 8u30 s'morgens, maar eerst moet ik terug laten foto's nemen, het is vroeg, maar dan is dit maar zo, ik zou toch eens willen weten wanneer ik eindelijk terug mijn prothesen mag beginnen aandoen, en terug mag beginnen recht staan, ik moet wel zeggen dat ik enorm bang ben om terug recht te staan, ik mag er niet aan denken dat er terug iets fout gaat, ik denk niet dat ik het dan nog zie zitten, ik heb nu al geen leven meer, ik zit volledig geblokkeerd, ik kom niet meer buiten, want zonder prothesen kan ik toch niet onder de mensen komen, dat is toch geen zicht, enfin dat vind mijn man in ieder geval, en ik eigenlijk ook wel. Ik heb wel gemaild naar DAV, om mij te voeren naar Leuven, het zou natuurlijk makkelijker zijn, dan moet ik niet al de moeite doen om in en uit de auto te komen, dan kan ik gewoon met mijn electronische rolstoel in de auto rijden en zo naar Leuven, ik ben eens benieuwd of het zal lukken, zo niet moet mijn man maar rijden. Ondertusse ken ik ook het antwoord van DAV, ze zitten vol en kunnen mij dus niet voeren naar Leuven, ze zeggen mij dat ik in het vervolg het vroeger moet vragen, maar hoe kan ik dit nu, als ik het zelf nog maar weet, enfin mijn man moet dan maar rijden, daar zit nu niks anders op, het zal natuurlijk moeilijk zijn, we zullen vroeg moeten opstaan, ik heb mijn wekker al gezet op 5u45, dan zal ik toch wel tijd genoeg hebben om mij klaar te maken, en naar Leuven te rijden, ik ben echt benieuwd wat ze zal zeggen. Groetjes
Dag Ja het is zo ver, de wonde aan mijn knie is dicht of toch zo goed als, sinds er een greffe is opgelegd is het heel snel gegaan, niettegenstaande de greffe niet helemaal gepakt had, er was een deel terug mee afgekomen als ze het verband er af deden, maar eens ik terug thuis was en de thuisv erpleging terug moesten komen is het echt heel snel gegaan, ik ben dus op 11 september thuis gekomen, en nu op 20 september is het dicht, er is nog een klein streepje, het is niet meer open, want het is volledig droog, ik heb dus de thuisverpleging hun c.v. gegeven, ze hoeven dus niet meer te komen, mijn gips koker doe ik ook niet meer aan want ik heb twee drukpunten gekregen, dus ik moet ten allen prijze voorkomen dat ik nieuwe wondjes veroorzaak, het is één ding dat spijtig is, dat de dijbeenfracturen nog verre van genezen zijn, na twee maanden is er nog niets van kalk gevormd, ik vind dit heel raar, wat ze daar gaan mee doen is mij ook een raadsel, maar zolang die niet genezen zijn kan ik dus mijn prothesen niet aandoen, hoe lang gaat dit nog duren, enfin ik moet volgende week op 28 september op controle bij plastische chirurgie, maar als de wonde nu al dicht is zal ik niet moeten gaan he, ik zal in ieder geval nog eens bellen op voorhand, maar ik moet wel een briefje hebben voor de verkiezingen, dat ik niet kan gaan stemmen, want zonder protheess ga ik in geen geval, de vorige keren is mijn man ook voor mij gaan stemmen, dus dat zal geen probleem zijn, het wordt anders wel eens tijd dat ik nog eens buiten kom, dit is ondertussen al in drie maanden niet meer gebeurd, behalve naar het ziekenhuis natuurlijk. Ik zal nog even geduld moeten hebben, want eens ik terug mijn prothesen mag aandoen zal ik toch terug naar Pellenberg moeten, om mijn revalidatie af te werken, om toch terug te leren stappen, mijn man ziet dat niet zitten maar wat moet ik anders doen, met de kinesist alleen thuis zie ik dat toch niet zitten, hij kent niets van prothesen, dus hoe gaat die mij terug leren lopen, enfin we zien wel. Groetjes
Dag Ik ben al terug van dinsdag in de namiddag, vorige week woensdag ben ik dan geopereerd, dr. V. heeft er een greffe op gezet, ik had hem gemaild om te zeggen dat het wondje al een beetje kleiner geworden was, en daarom wilde hij het voordien eerst zien, hij twijfelde of de greffe wel zou pakken, maar omdat ik zegde, elke keer ze het wondje verzorgen en het proper maken, dat het bloed, dat was voor hem blijkbaar de hint die hij nodig had om hem over de streep te trekken, hij zegt dan zal het wel lukken. Het verband is er na de operatie 5 dagen moeten op blijven, dus maandag hebben ze het dan verwijderd, ook de koker die ze aangelegd hadden om te voorkomen dat ik mijn knie zou plooien, en dan zagen we dat de greffe niet helemaal gelukt was en dat de wonde dus nog niet dicht was, maar toch een heel stuk verkleind, dus dat komt wel goed, dus dinsdag mocht ik dan naar huis, ik moest op 6 julie laten foto's nemen van mijn heup en mijn dijbeen om te zien hoe het met die breuken gesteld was, en had ik een afspraak met dr. S. , maar ik had nog altijd niemand gezien van trauma, de verpleging had dit vergeten door te geven, gelukkig is er maandag dan toch een dokter van trauma geweest en die had niet zo'n goed nieuws want die breuken aan mijn dijbeen was nog niets van kalkvorming te zien, dus zeker nog geen protheses aandoen, en in oktober moet ik terug op controle, want ze willen dit wel opvolgen. Ondertussen zijn we al zondag 16 september, en ik moet zeggen het wondje is bijna dicht, elke dag komt dus de thuisverpleging om het verband te doen, en mijn gipskoker aan te doen, gewoon omdat ik mijn been niet meer kan strekken, en het stukje onderbeen dat ik nog heb, te veel in spasme zou zijn., Ik denk zelfs dat tegen dat ik op controle moet op 28 september dat het wondje zal dich zijn, dus met dat greffetje is het toch veel sneller gegaan dan dat het zo had moeten dichtgroeien, nu nog kalkvorming aan mijn breuken en alles komt nog in orde. Groetjes
Dag Ja eindelijk weten we meer wat er met mijn knie gaat gebeuren, maar mijn man heeft er toch nog zelf moeten voor bellen, ik had woensdag al gebeld met het secretariaat van plastische, mar die mevrouw wist nog van niets, ze zou er achter horen en mij iets laten weten, maar donderdag hadden we nog steeds niets gehoord, en dan heeft mijn man zelf nog gebeld, zij zou er voor zorgen, en inderdaad in de namiddag kreeg ik telefoon van haar dat ze op woensdag 5 september mijn knie zouden opereren, ik vroeg dan wat gaan ze doen, dan zei ze mij dat ze eerst de wonde zouden opfrezen en dan een autogreffe leggen want een flap zou niet meer gaan, ze vermoeden dat er niet voldoende bloedvoorziening is om een flap te plaatsen, dat wist ik eigenlijk al van vier jaar geleden, dan hebben ze dit ook nog willen doen maar de bloedvoorziening was dus onvoldoende. Ik hoop echt dat het zo in orde komt, want nu heb ik geen gips meer aan mijn been maar ik voel dat die breuken nog niet genezen zijn, als ik in bed lig en ik wil mij draaien om een beetje op mijn linker zijde te liggen, gaat dit zo maar niet, en is dat net of er verschuift iets in mijn dijbeen, en dan kraakt dat, wat het is weet ik niet maar ik ben er toch niet helemaal gerust in, ook als ik mijn transferplank gebruik om van het toilet te komen of om uit mijn zetel te komen, ben ik altijd bang dat ik meer kwaad doe dan goed. Volgende week moet ik op controle bij de fysische arts voor mijn revalidatie, maar wat kan ik daar gaan doen, ik mag mijn prothesen toch nog niet dragen dus van revalideren kan toch nog niets in huis komen, ik zal haar maandag bellen en zeggen wat er momenteel aan de hand is, dan weet ze ook dat ik nog niets kan komen doen. Morgen komt mijn zoon met de vier kindjes naar hier, onze Quido belde naar mijn man om te vragen of ze morgen mochten komen, en dat we wilden mosselen met frietjes klaar maken, ik wist niet dat kindjes graag mosselen aten, dus zullen we dat maar doen he, we waren eerst van plan om compote met worsten klaar te maken, we zullen de worsten maar in de diepvriezer leggen voor later, ze komen tegen de middag, maar blijven niet slapen, ja ik heb ze van heel de vakantie nog niet gezien, het wordt tijd, want straks kennen ze ons niet meer, zo'n vaart zal het wel niet lopen maar toch. Groetjes
Dag Op vrijdag 17 aug. 2012 moest ik op controle naar traumatologie, voor de bijkomende breuken in mijn dijbeen en de pas ontstane wonde aan mijn linker knie als gevolg van de plaaster die ik vorige week gehad heb. Vorige week hadden ze mij gezegd dat dit goed moest opgevolgd worden en elke dag door de thuis verpleging moest worden verzorgd. Ik had al de sugestie gedaan vorige week dat mijn knie in het verleden al dikwijls was geopereerd door plastische chirurgie, door flappen en greffen, de laatste keer was in 2008 en begin 2009, sindsdien was alles ok, en is ze dus niet meer open geweest, nu natuurlijk met die stomme plaaster, waar ik al bang voor was, ik had het nog gezegd het moment dat ze hem aangelegd hebben dat ze moesten oppassen voor mij knie, maar ze zouden ze goed beschermen met een dikke laag watten. Maar minder dan een week later kwam er al bloed door het gips dus wist ik dat het weer verkeerd afliep. Dus nu vrijdag vonen ze het toch maar beter om plastische chirurgie er bij te halen, dr.Vr. was aan het opereren dus is iemand van zijn collega's komen kijken, het was niet veel goeds dat ze vertelde, met die zalf zal dit nooit genezen, er zou dus terug een flap op moeten, maar van waar dat kon ze nog niet zeggen dat moest ze nog bespreken met dr. Vr., ik moest mijn gipskoker niet meer aandoen, vermits ik toch mijn prothesen niet kon aandoen, kan er eigenlijk met die breuken niets fout gaan en zullen die wel genezen, alles moet nu gefocust worden op mijn knie, en ze zou mij maandag of zeker dinsdag bellen wat er verder moet gebeuren, maar we zijn nu dinsdag avond en ik heb nog geen telefoon gehad, ik denk dat ik morgen zelf eens ga bellen met het secretariaat van plastische, en dan horen we het wel. Het kan ook zijn dat de dokter het niet zo begrepen heeft op hetgeen zij verteld heeft tegen mij, vier jaar terug had hij mij gezegd als het nog eens voorvalt dat er waarschijnlijk geen nieuwe flap meer kon gelegd worden omdat de bloedvoorziening niet meer goed is in mijn been, en dat een verdere amputatie niet uit te sluiten valt, als het zo ver moest komen dan hoeft het voor mij niet meer, want dat zie ik toch niet zitten. Goetjes
Dag Ja de wonde aan mijn knie wordt dus alle dagen verzorgd door de thuis- verpleging, ik kan niet zeggen dat het al veel beter is, integendeel, de wonde op zich is al meer dan dubbel zo groot geworden, aanvankelijk was het zo'n 1,5 cm. maar nu is het toch al meer dan drie cm., enkel het rood rond de wonde is niet toegenomen, dus dat is toch al een goed punt, want ze hadden gezegd in het ziekenhuis, indien dit moest uitbreiden moet ik direct contact opnemen en naar ginder gaan, want dan moet er gestart worden met antibiotica, dus dat is voorlopig nog niet het geval gelukkig. Mijn zoon belde vrijdag om te vragen of wij niet naar de zee kwamen, de kindjes zijn nu voor heel de maand bij hem, ze zijn heel de maand juli met hun mama naar Slowakije geweest, hij moet natuurlijk wel gaan werken, maar in de dag gaan ze naar het vakantiepatronaat, op het strand, dat is maar een honderd meter van het penthous verwijderd, hij heeft dan wel iemand die ze gaat afhalen als het gedaan is, maar het weekend is dat natuurlijk niet open, en daarom vroeg hij of we geen zin hadden om eens af te komen, hij heeft een strandcabine, maar dat zie ik dus niet zitten, met mijn linker been in de plaaster, en geen prothesen kunnen aandoen, nee dat kan dus niet, ik kan tenslotte momenteel nergens naartoe, enkel maar naar het ziekenhuis, en dat is het zo wat. Ik zal er een foto van de kindjes bijdoen, wij hebben voor hun een tshirt gekocht in Saint Tropez, en mijn zoon noemt ze nu de vier daltons, met hun gestreept pulletje. Groetjes
Dag Ja het is nog niet gedaan met al mijn problemen, vorige week was alles in orde, de beenstukken stonden goed, er was dus geen operatie nodig, dus hebben ze gewoon een dichte plaaster rond mijn been gedaan, ik was al blij dat die open plaaster er af mocht, maar misschien was hij er beter aan gebleven, want nu is het helemaal foutu, maandag morgen zag ik dat er ter hoogte van mijn knie, door de plaaster bloed doorsijpelde, ik dacht dat kan niet goed zijn, er is hier iets aan de hand dat er niet goed uitziet, mijn knie ligt terug open, die knie die al zo dikwijls open heeft gelegen, waar ik al zo veel aan geopereerd ben, waar al verschillende flappen en greffen zijn opgelegd, en nu toch een paar jaar dicht was, dat kan toch niet waar zijn, ik heb dezelfde dag een mailtje gestuurd naar mijn dokter die ons vorige week zo goed geholpen heeft, maar ik kreeg direct geen antwoord, ik heb dan de volgende dag gebeld naar de dienst, en daar vertelden ze mij dat ik er zo vlug mogelijk moest mee langskomen, maar ik had natuurlijk pech want mijn man moest gisteren heel de dag naar de kust, dus hij kon mij niet wegbrengen, en naar het schijnt mag je van de verzekering niet met de auto rijden, want dan ben je niet gedekt, dus hoe moeilijk het ook zou zijn voor mij om zonder prothesen en met een gips aan mijn been om in en uit mijn auto re raken, ik zou het toch gedaan hebben, maar aan de andere kant ik ben ook niet gek. Mijn dokter heeft toch een antwoord gestuurd op mijn mail, maar ze is heel de week in verlof, maar haar collega's zullen het wel in orde brengen, en ze zegde dus ook dat ik zo vlug als ik kon moest langskomen. Van gisteren voelde het zelfs warm aan, door het gips, mijn man voelde het ook, dus er is zelfs al sprake van een infectie. Dus vandaag moesten we om half negen in het ziekenhuis zijn, we mochten wel iets later komen, maar toch niet teveel. Als we daar toekwamen mochten we direct naar de gipskamer, ik moest daar nog wel een tijdje wachten want er waren er nog een paar voor mij, dus ze doet de gips er af, en inderdaad wat ik gevreesd had was bewaarheid, mijn knie lag terug open en het was ontstoken, dus nu hebben ze alleen een plaaster goot gemaakt en mijn knie verzorgd met zalf, ze hebben ook afgetekend hoever het rood ziet, en moest het erger worden moet ik onmiddellijk bellen en terug naar het ziekenhuis gaan, want dan zou ik antibiotica moeten nemen, dus nu moet elke dag een verpleegster van thuisverpleging komen om het verband te doen, het zal een beetje moeilijk zijn om het zelf te doen, en ook mijn man wilt er niet van horen, ze moeten komen, ik mag het van hem niet zelf doen. Ik hoop dat het gauw geneest, en dat het zeker niet erger wordt, ik vind dat het nu welletjes is geweest, ik vraag mij af wat kan er nu nog fout gaan, ik weet wel dat ik zo niet mag redeneren, maar op den duur kan je niet anders meer. Groetjes
Dag Op 31 juli had ik een afspraak met de arts die mijn heup geopereerd heeft, de revalidatie arts vond het beter dat zij mij nu verder voor die andere breuken ook opvolgt, niettegenstaande er vermoedelijk geen bijkomende operatie zal nodig zijn, maar ze moet mij toch volgen voor mijn heupfractuur, dus is het beter dat zij alles onder haar toezicht houd. Ik had ze nog maar één maal gezien en dat was vlak voor de operatie, dan kwam ze zeggen wat ze juist ging doen, maar verder heb ik haar van de hele tijd niet meer gezien, het was altijd de assistent die mij kwam bezoeken als ik in Gasthuisberg lag. Dus nu moest ik dus op controle, ik was blij want die gipskoker was ondertussen veel te groot geworden, en het was zo verschrikkelijk moeilijk als ik naar het toilet moest om mijn broek er over te krijgen. Ze hadden een open gips aangedaan omdat ik een paar klein wondjes had die dagelijks zouden moeten verzorgd worden, maar dat ik dus nooit gedaan heb, en wat bleek dat die wondjes zelfs genezen waren zonder er ook maar iets aan te doen, dus daarom vonden ze het goed van nu een gips aan te doen die dicht was, ik mocht zelf de kleur kiezen, maar ik heb maar een neutrale kleur gekozen. Eerst moesten we bij de dokter zijn, nadat ik eerst had laten foto's nemen, zij zegde in normaal gevallen zou ze aanraden om een plaat over het dijbeen te plaatsen, opdat die breuk goed zou kunnen genezen, maar in mijn geval was dat niet aan te raden , want dan moest mijn prothese ook helemaal veranderd worden, in welke zin begreep ik niet goed, maar als er geen operatie nodig was, zo veel te beter. Er werden foto's genomen voor de consultatie en na dat er een nieuwe plaaster was aangelegd, maar volgens de dokter bleek dus alles ok te zijn en kregen we een afspraak voor over een maand, dus de revalidatie zal nog even moeten wachten tot die breuken genezen zijn. Ik weet dat ik vanaf nu toch altijd meer bang zal zijn om terug recht te staan, bang om nieuwe breuken op te lopen, maar ik hoop dat dit er na een tijdje zal terug uit gaan, en dat het vanaf nu toch allemaal een beetje beter mag verlopen. Groetjes
Dag Als ik van de operatiezaal terug op de kamer kwam, zag ik dat ik al een privékamer had, en dat mijn electronische rolstoel ook al klaar stond, hoe mijn man dat voor elkaar gespeeld had was mij nog een raadsel, ik had de vorige dag alle moeite van de wereld gedaan om mijn electronische rolstoel in het ziekenhuis te krijgen, ik had mijn gewone mee maar ik zag mij niet alle dagen die lange gang doen om buiten een sigaretje te kunne gaan roken, niemand kon de stoel brengen, als ik er niet in zat, ik had de avond voordien nog gebeld met mijn man en hem het voorstel gedaan om DHL te vragen, ze moesten zo dikwijls komen om pakjes voor de zaak te brengen of te komen halen, dus misschien deden ze dit ook wel. En inderdaad ze hebben het gedaan, maar mijn man vertelde hoe, ze hadden dus geen hellend vlak mee om die rolstoel mee op de auto te krijgen, dan is mijn man zo slim geweest om het hellend vlak van ons voordeur te gebruiken, hoe ze het uteindelijk hebben klaargespeeld weet ik niet, of ook hoe ze het op de spoedafdeling hebben gedaan weet ik ook niet, het belangrijkste was dat hij naast mijn bed stond en dat was toch een geruststellend gevoel. Na enkele dagen kwam er een dokter van revalidatie vragen of ik bereid was om naar Pellenberg te gaan voor mijn revalidatie, omdat ze vonden dat ik een goede kandidaat was, ik weet ook wel dat ik in het ziekenhuis niet lang kan blijven, maar een paar dagen vond ik toch wel vlug, enfin ik ben dan de week nadien overgebracht naar Pellenberg, ik had wel gezegd dat ik niet kwam als er geen privékamer vrij was, maar ja er was er natuurlijk geen vrij, maar ja wat kan je dan zeggen, naar huis kon ik ook nog niet, dus aanvaard je dat maar, maar tegen het eind van de week had ik dus mijn privékamer, de eerste week hebben we eens geprobeerd om met mijn prothesen recht te staan maar dat is dus niet gelukt, dan heeft men mij een paar maal op een tafel met mijn prothesen vast gemaakt en zo recht gezet, dat ik toch het gevoel had van recht te staan. Ik mocht gelukkig in weekend, maar ik vond wel iemand om mij van Pellenberg te komen halen, maar niemand die mij kon terugbrengen, tot die van het Vlaams Kruis mij vroeg of ik die electronische rolstoel tijdens het weekend wel nodig had, en eigenlijk had ik die niet nodig want ik had mijn oude nog en die was opgeladen dus ik kon die wel gebruiken, dus is mijn man mij komen halen, en heeft mij ook teruggebracht, het was enkel een verschrikkelijk probleem om in de auto te gaan, in Pellenberg heeft een stagiair kinesist mij geholpen, maar om terug te gaan lukte het mij aanvankelijk niet tot ik het lumineuse idee kreeg om mijn armsteun te gebruiken, en zo over te glijden van mijn rolstoel tot in de auto, ondertussen heb ik een transverkussen van de kiné meegekregen en nu is er geen probleem meer, want mijn prothesen zal ik voor een lange tijd niet kunnen aandoen. De tweede week tijdens de protheseraadpleging, heb ik mijn nieuwe prothesen aangedaan met behulp van de kinesisten, zij hebben mij dan recht getrokken, dus mijn prothesen blokkeren allebei aan de knieen, dus dat ging, ze stonden er met 10 man op te kijken, kinesisten, assistenten, stagiairs, ergotherapie enz. Ik doe een paar stapjes achteruit om terug te gaan zitten, dus ze deblokkeren mijn rechter prothese, niet mijn linker, dus mijn linker voet staat min of meer nog op de grond en ik wil gaan zitten, en plots krijg ik een verschrikkelijke pijnlijke scheut in mijn linker dijbeen, wat was er gebeurt, ik weet het niet maar dat kon niet goed zijn, ik kreeg hoe langer hoe meer pijn, de assistent wist mij te vertellen dat het zeker niet gebroken was, maar misschien wel gekneusd, wanneer had ik dat nog gehoord. Hij zou mij voldoende dafalgan laten geven dat ik niet te veel pijn zou hebben, en als het niet beterde starten met ibuprofen, ik heb zeer slecht geslapen, ik raakte niet meer alleen in mijn bed, of er uit, de volgende dag dus de woensdag vroegen de kinesisten hoe het was, niet goed natuurlijk, maar dr Kiekens was nog niet komen kijken, op donderdag was er vergadering met de dokter en de kinesisten, en die vertelden aan de dokter dat het met mij toch niet goed ging, dan is zij komen kijken, en zij vond dat er direct een foto moest genomen worden, nu moest alles snel gaan, de dokter heeft dan de foto's met mij besproken, en er bleken zo maar drie breuken te zijn in mijn linker dijbeen, hetzelfde been van mijn heupfractuur, een indeukingsfractuur aan mijn knie, een breuk in de vorm van een driehoek onderaan mijn femur, en dan nog een grote breuk van onder naar boven toe, maar geen was verplaatst. ik vroeg hoe zoiets mogelijk was, en nu schijnt de oorzaak te liggen in mijn osteoporose, natuurlijk doordat ik altijd in de rolstoel zit en weinig beweging heb kan dat gebeuren, het bovenste deel van het dijbeen is beschermd door die nagel die er voor mijn heupfractuur in zit, en het onderste deel is daardoor zeer kwetsbaar, de dokter zegt dat dit soms nog voorkomt, ja en dat ik dat ook weer moet meemaken. Dus de vrijdag hebben ze dan nog een ct scan genomen, en dan moest ik naar de gipskamer voor een gipskoker, ik heb dan natuurlijk ook de revalidatie onmiddellijk stop gezet, ik kan toch niets fatsoenlijk doen, en ik kan dus ook mijn prothesen niet meer aandoen. Groetjes
Dag
