 |
|
|
| Moeten leven zonder benen |
|
|
| 09-11-2012 |
 Revalidatie wordt een feit |
Dag
Eindelijk na vier maanden mag ik er toch terug beginnen aan denken om toch een beetje te revalideren, ik ben dus vandaag naar Pellenberg geweest waar we een afspraak hadden met de prothesist, de kinesist en de revalidatiearts, en ik moet zeggen ze waren er alle drie op het zelfde moment, we hebben maar een korte tijd moeten wachten en zijn zeer goed ontvangen, ik denk dat dit door het telefoontje was dat de receptionist gevoerd heeft met mijn man, hij heeft een beetje straffe taal gesproken, dat ik dus nog niets gehoord had van wanneer ik nu mocht komen, en opeens was het in kannen en kruiken en mocht ik vandaag komen. ik heb mij zelfs niet moeten inschrijven, het geen je anders altijd moet doen, anders kunnen ze geen rekening maken, maar mijn man is naar de bali geweest en er stond niets op, voor één keer mag dit wel he.
Ik moest dus proberen om mijn prothesen aan te doen met hun hulp, natuurlijk, en ik heb toch een pluimje gekregen omdat het stukje onderbeen toch wat dunner geworden was, dankzij de tubigripe die ik toch een tijdje heb aangedaan, niet alle dagen want mijn knie werd rood en erg blauw en ik riskeerde het niet, ik was bang dat ze weer zou open gaan.
Nu komt er toch schot in de zaak, in afwachting dat ik kan opgenomen worden, tenminste als er een privékamer vrij is, ga ik nu al dinsdag naar Pellenberg om ambulant kine te krijgen voor 1 tot 2uur.
Dus ik heb mijn prothesen alle twee meegekregen, maar moet de nieuwe dagelijks toch proberen om aan te doen, niet recht staan, dat heb ik vandaag wel gedaan met hulp van de kinésiste, en het ging, met enige moeite, toch met de nodige angst dat er iets zou gebeuren, maar ik mag natuurlijk niet te bang zijn want dan komt er niets van in huis.
Groetjes
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
