Dag Ik heb gisteren met mijn zus gebeld, ik moet zeggen het was een hele tijd geleden, mijn zus heeft MS maar gelukkig in een lichte vorm, ze heeft het reeds van haar 18 jaar maar kon nog alles doen, enfin ze was er alleszins nog veel beter aan toe dan ik, maar van haar 50 jaar werkt ze niet meer, en krijgt ze een pesioen, omdat ze MS. heeft, In het verleden heeft ze al enkele keren een opstoot gedaan, dan werd ze telkens opgenomen voor een behandeling met cortisonen, en gelukkig elke keer er toch weer goed doorgekomen zonder bijkomende uitval of zo, nu heeft ze een paar maanden geleden een zware opstoot gehad, terwijl ze in vakantie was in Spanje, ze is eigenlijk vanaf de trein naar het ziekenhuis gegaan, enfin ik zeg gegaan, maar eigenlijk kon ze dit niet meer zegt ze, ze heeft dan een maand in het ziekenhuis gelegen en twee maanden in het revalidatiecentrum, nu is ze terug thuis en het gaat redelijk goed met haar, volgens mijn andere zus had ze een zware depressie omdat ze niet meer naar buiten kan hetgeen ze gewoon was, en vroeg ze constant naar mij, maar waarom ze mij dan niet belt weet ik niet, het is altijd ik die naar iedereen moet bellen, naar mij belt er niemand, enfin ze was zo content dat ik belde, ze gaat weer alle dagen naar buiten, maar nu niet met haar brommer maar met haar shopper die ze van de mutualiteit gekregen heeft, dus geen enkel probleem, thuis loopt ze rond zonder steun, ze kan wel geen wasmand dragen zegt ze, ja zeg sorry, ik kan dat nog niet als ik zit, ze heeft hulp van alle kanten, dus ik zie niet echt een probleem, dus ik denk dat ze tegenover mijn andere zus toch een beetje overdreven heeft, enfin zo veel te beter. Mijn zoon en schoondochter zijn van vrijdag terug van Thailand, en komen dit weekend naar huis, vanaf zaterdag tot zondag, het is nu nog maar een maand geleden dat ik ze nog gezien heb, en niet een jaar zoals voordien, maar ik zie ze toch graag komen. Wat de toekomst voor hem brengt weten we nog niet, hij zou zo graag iets anders gaan doen, maar als het kon toch nog altijd liefst in het buitenland, maar met de wereldwijde crisis is daar nu toch weinig kans toe, misschien komt hij mee in de zaak, wie weet. Heel de voormiddag gekeken naar tennis, de finale Federer Nadal, maar spijtig Nadal heeft gewonnen, ik heb het veel meer voor Federer, maar het mocht niet baten. Toch een prachtige match gezien. Groetjes
Dag ja het is al weer een week geleden dat ik op controle geweest ben in Gasthuisberg voor de wonde aan mijn knie. Ik ben zelf gereden, maar heb dan wel aan de portier gevraagd of hij mij even kon helpen om mijn rolstoel uit de auto te halen, ik kan hem er wel uithalen maar ik krijg de wielen er niet aan, doordat ik niet kan steunen, maar met een beetje hulp van de portier is dit geen probleem. De wonde is zo goed als dicht, nog een paar kleine plekjes die nog open zijn, maar het ziet er toch raar uit, het is heel teer en voelt zeer hard aan dit is natuurlijk omdat het vel op de knieschijf vastzit, en niet kan bewogen worden, ik heb eindelijk de prof nog eens gezien, Dit was toch al wel een hele tijd geleden, en eigenlijk heeft hij mij niet zoveel goed nieuws gegeven. Hij vertelde mij dat ik nadat de wonde dicht was zeker nog enkele weken moest wachten voor ik mijn prothesen terug mag aandoen, mijn god het is nu al meer dan drie maanden voor ik nog eens kon recht staan, en nu zal het alleszins nog moeilijker worden want ze hebben onder mijn knie nog een pees moeten wegnemen die zwaar ontstoken was, eigenlijk was ze rot wist de dokter mij te vertellen, met het gevolg dat ik mijn been niet meer kan strekken, amai weer een plezant vooruitzicht, en dan nog dit, als de knie in de toekomst terug open gaat, en volgens hem zal dit zeker nog gebeuren, dat ze dan weer spreken van een flap ergens anders uit mijn lichaam te halen, om er op te plaatsen, maar dan moeten ze eerst operatief gaan kijken of het grote bloedvat waar nu een stent opzit vertakkingen gemaakt heeft om voldoende bloedvoorziening in de flap te garanderen, zo niet mag ik dit ook vergeten, ik probeer er even nog niet aan te denken, en hopen dat het nu verder goed geneest en dan zien we wel. Ondertussen ben ik terug beginnen breien voor onze drieling, ik heb bijna twee maanden moeten wachten voor ik wol had, mijn werkvrouw had die besteld maar ging ze maar niet halen, eindelijk heb ik ze wel, en een pulletje is reeds af, ik moet het nog wel in elkaar zetten en afwerken, nu ben ik het tweede al begonnen. Groetjes
