Dag Dat is toch zo, een probleem komt toch nooit alleen. We hebben uiteindelijk de beslissing genomen om ons verwarmingssysteel te veranderen, nadat we van onze man van het sanitair het minder goede rapport gekregen hadden, dat onze stookketel teveel CO2 uitstootte, en dat die moet vervangen worden. De ketel vervangen is niet zo'n groot probleem, maar hij maakte ons bang dat de tank met de tijd zou kunnen gaan lekken, omdat die er ook al 37 jaar in de grond zit, en dat heeft ons wel behoorlijk bang gemaakt, die vervangen dat zie ik helemaal niet zitten. Dus het wordt dan verwarming met gas. Maar voor ze dit gas kunnen aansluiten moet het dus eerst tot bij ons huis kunnen gebracht worden. Dus onze tuinman zou een gleuf graven, hij zou eerst het groen aan de zijkanten van de voetpad naar ons huis uithalen dat waren we toch al lang beu, het nam ook teveel plaats in, en dan aan de rechterkant een gleuf maken, in de namiddag kwam dan de man van het sanitair om de buis te plaatsen, maar om te beginnen was de gleuf niet diep genoeg, dus moesten ze dieper graven, best dat ze aan ons huis begonnen, want wat bleek, ze konden niet dieper graven want de mazouttank zat er onder, die pu moet zowat 60 cm diep zijn, dus moesten ze ergens anders herbeginnen, dan maar in het midden van het grasveld, naast de boompjes, maar natuurlijk die wortels van de boompjes zitten daar natuurlijk, dus dit is heel zwaar werk, ze zijn daar nu al twee dagen mee bezig en het is nog niet klaar, en de werkuren lopen maar op, nu heb ik gezien dat ze toch al met de buis bezig waren, vooraan hebben ze een grote put gegraven, volgens dat ik op de papieren zag moet dit een put zijn van 1 meter in het vierkant. Wij hebben palletten die we gebruiken om in de kelder alles van de grond af te zetten, voor als er eventueel water in komt, dus die hebben we er over gelegd, want moest er iemand in vallen zijn wij wel verantwoordelijk. Maar het is nog niet gedaan, dus vandaag moet hij nog terug komen. Maar als klap op de vuurpijl, was mijn toilet in de badkamer verstopt, mijn werkvrouw had mij gevraagd of ik nog een vulling had om in het bakje te doen tegen de geur en de kalk van het toilet, ik had gezegd nee, dus ik dacht dat ze dat had weggesmeten, nu bleek dat ze dit had laten hangen, en nu was dit op een of andere manier in het toilet gevallen, ik heb het niet gezien, maar de dagen na ze geweest was ondervond ik dat het toilet niet meer goed doorliep, en woensdag had ik er van, verstopt, de loodgieter heeft er alles aan gedaan maar kon het probleem niet oplossen, dus heb ik gebeld naar de algemene ontstoppingsdienst, als ze dezelfde avond nog moesten komen kosste het 90 meer, vermits we nog een paar toiletten hebben hebben we maar gewacht tot de volgende dag, s'morgens waren ze er al, hij heeft heel de boel moeten losmaken, en na veel moeite heeft hij het probleem kunnnen oplossen, gelukkig, het heeft mij wel nog eens 180 gekost, normaal hebben wij van die blauwe potten om in de waterbak te zetten maar ik vind ze nergens meer, ik zal er toch eens extra moeite voor doen om ze terug te vinden, want dit wil ik niet meer meemaken. Groetjes
Dag Ja op 2 augustus, wij stonden klaar om te vertrekken naar Nederland, kreeg ik telefoon van mijn neef, met slecht nieuws, hij vertelde dat zijn mama die nacht plots overleden was. Tijdens het weekend hadden ze haar naar het ziekenhuis moeten overbrengen, omdat haar hart ontregeld was, ze lag op intensieve, maar alles was terug ok, en haar zonen namen s'avonds van haar afscheid met de belofte dat ze de volgende dag terug naar een gewone kamer zou mogen. Maar s'nachts moest ze een paar maal na mekaar op de pan, en het moment dat ze op haar zij draaide om haar proper te maken moet ze plots een bloeding gedaan hebben, enfin ze was ineens weg, dood. Mijn zus was 7 jaar ouder dan ik, en al heel lang sukkelachtig, ze had zware polyartritisch in de hoogste graad, al haar gewrichten waren kapot, haar schouders zaten voledig geblokkeerd, ze kon zelfs niet meer aan aan gezicht om haar zweet af te kuisen, en zelfs met haar electronische rolstoel rijden werd een groot probleem, ze kon eigenlijk niets meer zelf. En het was al een hele tijd dat ze vroeg aan haar kinderen hoe lang nog, haar man was 7 jaar geleden gestorven, en toen zei ze al, ze hebben de verkeerde meegenomen, het is erg dat je haar nog vrij jong al moet missen, maar ik denk dat het voor haar zelf beter is dat ze is mogen gaan, nu heeft ze toch geen pijn meer. Het was al een hele tijd dat ik dagelijks met mijn zus in mijn gedachten zat, ze verbleef in een home, omdat ze na het overlijden van haar man niet meer alleen kon thuis zijn, maar ze voelde er zich nooit thuis, haar huis heeft ze dan uiteindelijk verkocht, het stond leeg, ik weet niet waarom ze het niet wilde verhuren, de week voordien had ik nog tegen mijn man gezegd ik wil eens naar Wiza, ik kon er zelf niet naartoe ik kende de weg niet en ik heb nog altijd geen gps, maar mijn man kon niet hij moest weg, en enkele dagen later verneem ik dan dat ze overleden is, ja ik zal daar altijd spijt van hebben dat ik haar niet meer gezien heb. Er was enorm veel volk bij de crematie, natuurlijk familieleden die je al jaren niet meer gezien hebt ja die zie je dan terug op een begrafenis, ook onze jongens waren er en dat vond ik wel tof. Ik doe er nog een foto bij van mijn zus op haar doodsprentje.. Lieve zus slaapt zacht Groetjes
