Dag
Mijn zoon stuurde gisteravond een foto door met de melding, Archie heeft zijn armpje gebroken. Maar hij stelt het goed.
Ik heb die foto afgeprint, ik zal hem er ook bij zetten, Archie zit helemaal rechts op de zetel samen met zijn broertjes, met zijn armpje in een draagdoek en in het gips.
Hij was gevallen en met zijn armpje op een duiker terecht gekomen volgens de zoon. Het was bij de mama, hij was er niet bij.
Zondag gaan we hun verjaardag vieren, ze worden op 2 april, maandag dus 5 jaar oud.
Mijn zoon komt met de 4 kindjes zaterdag na het werk naar hier, ze blijven dan slapen, en de zondag gaan we samen naar het restaurant, samen met mijn man zijn zus en schoonbroer, en mijn andere zoon met zijn vrouw.
Mijn zoon vraagt een fietsje voor hen, maar drie fietsjes is toch wel een hele investering, maar iedereen wilt samen leggen, en dan kunnen we ze toch een nieuw fietsje kopen, wij dachten aan een tweede hands, maar drie kleine fietsjes tweedehands is niet zo maar te vinden, dus ik vermoed dat het een nieuw zal worden, ik denk dat we de beslissing aan mijn zoon overlaten, en als we nu allemaal samen leggen, dan moet hij ze maar gaan halen, we kunnen dit toch niet meegeven van hieruit, ik denk dat Archie toch een tijdje niet zal kunnen fietsen, mijn zoon wist niet of de breuk goed gezet was, of dat er eventueel nog een operatie moet volgen, dat moest hij nog bespreken met de mama.
Dat is zo he als ze niet meer samen zijn, ik heb het er toch verdomd moeilijk mee, die toestand zoals het nu is kan toch niet blijven duren, zij woont met de kinderen in het pas gerenoveerd grote huis, en hij woont aan de kust op zijn appartement, maar ja normaal wordt dit verhuurd, dus die inkomsten moet hij nu ook missen.
Ik hoop dat alles toch gauw in orde komt en dat er een fatsoenlijke regeling getroffen wordt, want nu is het paasverlof volgend week en moet mijn zoon 14 dagen voor de kinderen zorgen, maar zijn werk moet hij ook kunnen doen, want al het geld voor zowel zijn vrouw als voor de kinderen moet van hem komen want zij doet niets.
Enfin ik ben blij dat ik de kindjes nog eens ga zien, ik zou ze meer hier willen maar spijtig genoeg kan ik er niet voor zorgen, ik kan met moeite voor mijn eigen zorgen.
Groetjes
29-03-2012, 17:57 geschreven door Lena
|
