Dag
Ja mijn man kwam deze morgen af met de mededeling dat hij terug naar Frankrijk wilt op vakantie.
Ik wist niet goed wat ik hoorde, vroeger gingen wij elk jaar een maand naar Frankrijk en altijd in de maand juni, behalve in 1995 dan zijn we in de maand juli geweest maar enkel maar voor veertien dagen omdat ze bij hem in de bureau nieuwe computers kwamen leveren in de maand juni en hij dan niet weg kon. Ik heb mij dat natuurlijk enorm beklaagd wat het is dat jaar dat ik mijn eerste been ben kwijt geraakt, ik weet natuurlijk niet dat dit verlof er iets mee te maken had, maar we zijn de zondag na veertien dagen thuis gekomen en ik had de maandag nog een dag verlof bijgevraagd, je weet wel om alles weer op orde te krijgen en de was te doen, mijn man wilde die dag mosselen hebben, dus ik was bezig om de groenten te kuisen en ze dan in de pot te doen, dus ik draai mij en ik weet niet wat er gebeurde maar ik zakte door mijn benen en op een slag lag ik onder de tafel met verschrikkelijk veel pijn aan mijn rechter schouder, ik raakte niet meer recht, gelukkig was mijn man thuis, want mijn schouder was gebroken dus wij naar het ziekenhuis, we moesten daar een hele tijd wachten, en ik had enorm veel pijn, ze hebben er dan een verband aan gedaan en zo moest ik zes weken verder, op slag zag mijn arm helemaal donkerblauw, tot zwart van de bloeduitstorting door de breuk.
En dan een maand later is het gebeurd, dat ik mijn been ben kwijtgeraakt, ik ga dit allemaal niet meer vertellen want het zou ons te ver leiden.
De laatste keer dat we nog een maand naar het zuiden geweest zijn was in 2004, en niet in julie of juni maar in september, en dan is onze jongste zoon nog de laatste week nog bij ons geweest het was een week voor ze getrouwd zijn, hun trouw ging toen door op 2 oktober, mijn andere zoon was al vroeger een week geweest toen had hij nog alleen maar Quido die was bijna een jaar oud.
Ik was nog maar een been kwijt, dus als we nu iets zouden moeten zoeken om te huren zou het nog meer moeten aangepast zijn, en ik zie dat toch niet meer zitten, ik kan dat niet meer aan, mijn man zegt dan blijf jij maar hier, ik zal je af en toe bellen, ja dat is natuurlijk ook niets he, maar hij zegt dit maar om te lachen natuurlijk.
Enfin het is niet dat ik niet graag naar Frankrijk ga maar practisch zie ik het toch niet meer gebeuren, mijn schoondochter met de vier kindjes zou natuurlijk niet liever hebben dan kunnen ze bij ons komen logeren.
Enfin ik weet het toch niet zene.
Groetjes
20-03-2011, 19:51 geschreven door Lena
|
