Dag
Ja ik stel mij toch de vraag wie dit nog begrijpt, ik ben dus gisteren moeten gaan naar Leuven voor dat medisch onderzoek voor de zorgverzekering, een tegemoetkoming voor gehandicapte 65 plussens.
Ik herinner mij dat ik er vroeger in 1996 al eens geweest ben, toen was ik al 1 been kwijt, en toen werd mijn invaliditeit vastgesteld op 80%, maar één frank heb ik er nooit van gekregen. Om de eenvoudige reden dat ik werkte.
Ook nu wist die dokter, nadat hij mij allerlei vragen had gesteld, een medisch onderzoek was blijkbaar niet nodig, dat ik waarschijnlijk niets zou trekken omdat ik een pensioen heb, ja natuurlijk heb ik een pensioen, ik heb tot mijn bijna 65 jaar gewerkt, en heel mijn leven afgedragen voor r.i.z. en pensioen, dus zegt hij dit is eigenlijk bedoeld voor imensen die geen inkomen hebben, dus mensen die van heel hun leven niet gewerkt hebben, ook nooit een frank hebben afgedragen, en die krijgen dan de volle pot, waar is de rechtvaardigheid nog in dit land te vinden, hij zei wel medisch heb je er zeker recht op maar omdat je een inkomen hebt val je hoogstwaarschijnlijk uit de boot.
Zo is er toch niemand in Belgie, iedereen heeft toch tenminste een leefloon, zelfs zonder er ook maar één dag voor gewerkt te hebben. Ik spreek natuurlijk niet over migranten of asielzoekers, want dit is natuurlijk nog een andere catergorie.

En al die bijkomende onkosten die ik heb, waar een gezond iemand niet mee geconfronteerd wordt, wat doe je daar dan mee, mijn man was kwaad, hij zegt jij doet je altijd beter voor dan je bent, je had moeten zeggen dat je helemaal niets mer kon, maar dat kan ik niet, ik kan niet liegen, en mensen die door te liegen dan toch bevoordeelt worden, ja dan hoop ik dat ze er gelukkig mee zijn, maar ik kan dat dus niet.

Vorige week zondag zijn we dus naar mijn zoon geweest, en heb ik eindelijk de drieling nog eens gezien.
Als we daar aankwamen sliepen ze nog, maar dit duurde niet zo lang, en ze zien er alle drie fantastisch uit, en inderdaad Yoshka is de enige die kan rechtstaan en zich in zijn park ook recht trekt, de andere twee weten nog niet goed waarvoor hun voetjes en beentjes dienen, maar dat komt wel, wij hebben natuurlijk enkele foto's genomen, ik zet er maar een bij, zo kan je ook meevolgen hoe hun evolutie gaat.

Vorige week donderdag is dan eindelijk een nieuwe stimulator ingeplant, onder lokale verdoving, maar voor de prof er aan begon bleek er nog een probleem te zijn, ze hadden de aanvraag gedaan aan de medisch adviseur van de mutualiteit, maar die had nog geen antwoord gegeven, dus probeerden ze eerst nog te bellen naar de mutualiteit maar de dokter was niet te bereiken, dan heeft hij naar de firma Medronic gebeld, die de stimulator leveren, en vermits ze beweren dat een stimulator niet kapot mag gaan bij een N.M.R. onderzoek, zouden zij de kosten van de nieuwe op zich nemen, dus probleem van de baan.
Ik heb er weinig of niets van gevoeld en in 30 minuten was alles voorbij, een technieker heeft de stimulator in werking gesteld, dit was wel even zoeken, maar nu is het toch veel beter dan voordien, nog niet 100% maar toch 60 %, dus dat is toch al een goed resultaat, enkel de plaats van de stimulator blijft lmij nog wat last veroorealen, dat doet toch nog behoorlijk pijn, ik hoop dat dit ook nog verbeterd.
Groetjes.

12-03-2008, 00:00 geschreven door Lena