Dag
Ja vandaag moesten we gaan stemmen, ik begrijp er niets meer van, de CD&V die twee jaar niets gedaan hebben, maar dan vooral in de federale regering, winnen fors, zijn de mensen blind of wat, ik begrijp hier niets van, enfin mijn stem hebben ze in ieder geval niet gekregen, wel de NVA, je ziet wel dat die de CD&V niet nodig hebben om te scoren, nu kunnen ze tenminste hun stempel beter drukken op het geen waar ze voor staan, het vlaams belang heeft fors verloren, dit is logisch, die kunnen toch niet mee regeren, dus waarom zou je daar moeten blijven op stemmen, er zijn nu tenminste alternatieven, met alle respect.
Ondertussen begin ik morgen mijn vierde week in Pellenberg.
Ik had gehoopt dat drie weken genoeg zouden geweest zijn maar het blijkt niet het geval te zijn, ik kan nu al beter recht staan, maar durf het nog niet altijd, vb. om naar het toilet te gaan ben ik nog bang, omdat ik mijn prothesen moeilijk kan lostrekken, en ik toch plaats genoeg moet hebben om te kunnen gaan zitten, natuurlijk iemand die dit niet heeft begrijpt hier niets van, maar neem het maar van mij aan, het is en blijft moetlijk, deze week probeer ik toch met een looprekje te stappen en dan zien we wel dat ik dan thuis met mijin kinesist verder kan werken, er is één pluspunt ik heb nog geen wondjes en mijn knie houdt het tot hiertoe vol, ik bescherm ze wel altijd met een verband, ik vermoed dat ik dat wel zal moeten blijven doen, en hoop toch dat ik in de toekomst toch terug met mijn auto boodscappen kan gaan doen zonder al te veel problemen, en dat ik makkelijker mijn rolstoel kan in en uit mijn auto krijgen.
Mijn man heeft het hoe langer hoe moeilijker om alleen thuis te zijn, natuurlijk het is zo druk in de bureau en al hij dan thuiskomt moet hij alles nog zelf doen, boodschappen doet hij anders ook maar hij zegt voor mij alleen is dit niet zo leuk, hij wilt dat ik zo vlug mogelijk definief kan thuisblijven, het weinig dat ik kan doen is in zijn ogen toch nog alitjd de moeite, en dat doet mij wel plezier, maar ik voelde mij wel triest als hij vorkge week belde en zijn beklag deed. Het is wel aangenaam om te weten dat je gemist wordt.
Dus we leven nog maar eens op hoop, maar nu toch met een klein beetje meer hoop dan voordien.
Groetjes.
07-06-2009, 00:00 geschreven door Lena
|
