Ik ben van maandag 19 februari opgenomen in Pellenberg, op 21 februari heb ik dan voor de eerste maal na bijna 7 maanden terug recht gestaan, ze hadden mijn prothese klaar, natuurlijk nog maar een prothotipe, vooral omdat ze de plaatsen waar de wonden zich bevinden moeten sparen, is er dus gekozen voor een model met steun aan het bovenbeen, dus met drie riemen wordt de prothese vast gemaakt, er mag dus ook geen druk op de knie veroorzaakt worden, want die ligt nog gedeeltelijk open, en dan was het zover.
Ik had s'nachts al nachtmerries gehad dat ik niet zou recht geraken, maar dit lukte dus wel, het was niet simpel maar ik heb toch recht gestaan, ik moet nu nog wel mijn evenwicht proberen te vinden, want na zeven maanden altijd gezeten te hebben is dit toch niet zo evident, ook dat ik door mijn knie zak als ik niet oplet, kijk mijn vorig bericht om meer uitleg hierover.Ook zijn mijn spieren volgens de dokter verkort door altijd te zitten.
Het was een zalig gevoel, dat kan ik je verzekeren, niettegenstaande het nog wel vrij pijnlijk was door de druk op de wondjes, maar dat zal ik maar even verbijten.
Laat ons zeggen dat het een verlaat verjaardagsgeschenk was, we waren op 20 februari 42 jaar getrouwd, en zoals de vorige jaren lag ik dus weer in het ziekenhuis, maar ja dit is niet zo erg, hopelijk zal ik hier later wel de vruchten van dragen.
Nog een spijtig voorval, mijn trouwring ben ik samen met nog andere juwelen, nml. een gevlochten gouden ringske + mijn wit gouden oorbelletjes met robijntjes in, in Gasthuisberg, tijdens de opname van september kwijtgespeeld, ik had die in een envelop van Gasthuisberg gestoken omdat mijn vingers gezwollen waren, en ik mijn ringen dus niet aan kreeg, ik dacht dat ik die envelop in mijn tas gestoken had, maar als ik thuis kwam zat die er niet in, dus wat er mee gebeurd is weet ik niet, vermoedelijk heb ik die op het bed laten liggen en is die met het linnen in de was gegaan, enfin verscheidene telefoontjes achteraf met de desbetreffende dienst hebben tot dus ver nog niets opgeleverd. Ik hoop echt dat ik ze langs de ene of andere weg nog terugvind.
Ik mocht dan even rusten, en dan nadien terug, maar dit was mij niet gegund want ze kwamen mij halen voor de radiographie, dus prothesen terug uit en uitstellen tot morgen.
Mijn man had mij gezegd : zorg maar dat je eind april klaar bent om af te reizen naar Amerika, maar of mij dit allemaal zal lukken weet ik nog niet, we zullen wel zien.
Gisteren mocht ik dan nog eens proberen om recht te staan, maar zoals ik gedroomd had, ik raakte niet recht, na veel moeite lukte het mij dan toch, maar o zo pijnlijk, ik denk dat ze eerst de prothese een beetje moeten aanpassen en de druk op de wondjes proberen af te nemen voor ik nog eens ga proberen.
Vandaag vrijdag mag ik dus terug naar huis in weekend, maar zondagavond moet ik ten laatste om 20 uur terug binnen zijn, mijn vraag om dit uit te stellen tot maandagmorgen werd dus afgeketst.
Ik lig gelukkig alleen, het is wel een kamer van twee, maar er komt dus niemand bij, dus ik heb een grote kamer voor mij alleen, dit is wel prettig.
Deze week is er nog niet veel gebeurd omdat mijn kinesiste in verlof is, krokusverlof, maar volgende week heeft men mij beloofd zal dit veranderen, dus ik leef op hoop.
Groetjes
23-02-2007, 00:00 geschreven door Lena
|
