Ik wil beginnen met een gedicht over de lente van Jos Monballyu

De winter is vergangen
   de lente nadert 't land
met 't menselijk verlangen
naar groen langs waterkant
   en heg en over 't veld,
waar werd geploegd, gezaaid.
  De knoppen, botten ongeteld
gaan zwellen. Een bang briesje aait ze, zoent en zwemt zo zalig zacht
op 't wassend water van de gracht
      en langs de berm,
      raakt huid en geest:
voor bei begint weer 't levensfeest

Ja 21 maart op deze dag 18 jaar geleden is mijn moeder overleden, de dag voor mijn verjaardag want morgen verjaar ik dan word ik hou je vast 65 jaar, erg he, ja ik weet het, maar de tijd staat niet stil en eigenlijk mogen we al blij zijn dat ik al zo oud geworden ben, want er zijn er velen die dit zelfs niet halen.

Gisteren ben ik terug op controle geweest in Pellenberg, om te kijken hoe ver het staat met mijn wondjes, of ik nog niet klaar ben om terug met mijn prothesen te beginnen, nee dus, de wondjes zijn klein maar nog vrij diep, en dit wondje op het bot schijnt niet veel te veranderen, ik mag wel stoppen met mijn antibiotica, ik hoop dat het weer niet terug detorieerd. We zullen maar positief blijven denken, maar onze reis naar Amerika valt zo wel in het water, het zal voor volgend jaar zijn, niets aan te doen. Binnen veertien dagen moet ik dus terug op controle, ik hoop echt dat het dan ok zal zijn, ik zal vanaf nu maar tweemaal per dag de wondjes verzorgen misschien gaat het dan vlugger.

Met de drieling tot hier toe nog alles ok, ik hoop dat ze het nog een paar weken kan volhouden, ik zal ze straks eens bellen en vragen hoe het is, ik weet dat ze veel moet liggen, gelukkig hebben ze toch al iemand gevonden om over dag te helpen nadat de kindjes geboren zijn . Dit is toch al een zorg minder, want van kind en gezin hebben ze wel recht op iemand maar die hadden niemand, dus moesten ze zelf op zoek.
Groetjes