Ondertussen ben ik al 6 weken terug thuis, zonder prothesen, doordat ik op 4 juli aan mijn been geopereerd ben, ze hebben een stukje van het bot verwijderd dat constant voor problemen zorgde bij het dragen van mijn prothese, ben ik nu dinsdag terug op controle geweest om te horen of ik nog niet terug mocht beginnen oefenen met mijn prothesen.
Ik heb vreselijk lang moeten wachten voor het mijn toer was, ik moest er om 10u15 zijn, ok ik was wel iets later, maar ik ben met taxi Hendriks gegaan en we werden verplicht een grote omleiding te doen omdat we de baan naar Werchter niet doorkonden.
Om 11u45 wist ik eindelijk dat ik terug mocht beginnen maar vermoedelijk ambulant, voor mij is dit ok, maar hoe dikwijls en hoe lang dan elke keer, daar zouden ze mij voor opbellen, ook van wanneer.
Het is nu vrijdag en ik heb nog steeds niets gehoord, ik hoop echt dat ze vandaag nog bellen, dat ik tenminste weet vaar af of waar aan.
Het is hoog tijd dat ik terug recht kan staan, de pijn in mijn rechter been en vooral bil is niet meer te harden, zelfs s'nachts kan ik er niet van slapen, zo 24 uur op 24 zo'n verdomde stekende pijn hebben is toch ook niet alles.
Ik had gevraagd om de electrode van mijn stimulator te verplaatsen omdat ik juist op die plaats waar ik het meest nodig heb geen stimulatie heb, maar de prof is er een beetje bang van, vermits ik met die grote cysten zit in het ruggenmergkanaal denkt hij dat ik zou kunnen verlamd geraken, volgens hem is die kans vrij reéél, ja ik weet het dan ook niet meer, ik denk toch dat ik hem eens een mailtje ga sturen met de vraag of hij eventueel iets anders kan doen.
Onze drieling stelt het nog altijd opperbest. Ze zijn ondertussen bijna 5 maanden oud, wat gaat de tijd toch vlug.
Groetjes