Paus Franciscus zei bij de start van het 'Jaar van het Godgewijde leven':
“Kloosterordes en religieuze congregaties kunnen een teken van hoop zijn voor de wereld. Ik droom van religieuze gemeenschappen waar mannen en vrouwen gelukkig zijn en waarvan de leden zich voor de zwaksten en armsten aan de rand van de samenleving inzetten. Kloostergemeenschappen zijn specialist van gemeenschap en ze zijn de belangrijkste verkondigers van het evangelie te midden van een cultuur van onrecht en de moeizame verstandhouding tussen culturen.”
30-11-2014 om 22:55
geschreven door Gust Adriaensen
Taalboetes voor de parlementsleden
Vlaams minister Homans wil taalboetes opleggen aan de machteloze, onmondige sukkelaars, die een sociale woning (willen) bewonen. Veel duidelijkheid over het beheersingsniveau van het Nederlands (Antwerps, Gents, Oostends, Brussels, Maaseiks, Alveringems, Brugs, enz.) is er niet.
Een veel meer verantwoorde stelling is: de Vlaamse parlementsleden en ministers moeten een strenge taalproef afleggen, zij moeten vlot en nauwkeurig algemeen Nederlands kunnen spreken. Zo niet, worden zij fors beboet.
In deze context moeten vragen gesteld worden als volgt:
-kan het duidelijke Antwaarpse accent van politici als Muyters, Jambon, De Wever en Homans, wel door de beugel? En is het u ook al opgevallen dat diehard Homans in opgewonden toestand, sterker en sterker naar het Aantwaarps gaat overhellen? En wat moet er toch gebeuren met de Limburgse tongval en zinswendingen van Peumans, om nog niet te spreken over zijn on-Nederlands gevloek?
-kan de verwarring tussen 'noemen' en 'heten', tussen de voorwerpsvormen en de onderwerpsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden, de onzekerheid over het juiste gebruik van de werkwoorden (grote verdediger van de taalboete in De Zevende Dag, parlementslid Anseeuw, introduceerde zonder blikken of blozen 'spruitte' als verleden tijd van 'spruiten'), enz., enz., wel getolereerd worden?
Een onverbiddelijke taalproef voor deze geprivilegieerde dames en heren dringt zich op. Geen taalmedelijden voor hen. Als zij niet voldoen, moet een flink deel van hun riante wedde ingehouden worden!
Homans komt zeker al in aanmerking voor een serieuze boete!!
30-11-2014 om 12:44
geschreven door Gust Adriaensen
'Delen maakt gelukkig'
‘Delen maakt gelukkig’
Geloof en gezondheid -------------------------- ---------------------------
In Tertio van 26 november 2014 verscheen een uitgebreid interview met de Hondurese kardinaal Oscar Maradiaga, coördinator van de ‘kroonraad’ van paus Franciscus.
Kardinaal Maradiaga studeerde klinische psychologie en psychotherapie in Innsbruck. De interviewer legde hem voor dat veel westerlingen psychisch lijden en kampen met depressie en burn-out en hij vroeg de kardinaal hoe hij naar de relatie tussen geloof en gezondheid kijkt.
Kardinaal Maradiaga antwoordde het volgende:
‘Een individualistische cultuur maakt dat mensen opgesloten leven in zichzelf en dat veroorzaakt veel psychische problemen. Ze zitten gevangen in hun ego.
Het christelijke mensbeeld erkent het individuele, maar wijst erop dat je pas ten volle persoon wordt in relatie tot anderen, in een gemeenschap. Geloven biedt een tegengif aan dat gekluisterd zijn aan jezelf, omdat het in wezen gaat over gemeenschap vormen, samenkomen met anderen om het leven te delen en te zorgen voor elkaar. En delen met en zorgen voor de ander maken ons gelukkig.
Wat ik uit mijn studies leerde, is dat we vaak onszelf niet kennen. Om te zien wat er in ons huist, hebben we als het ware een blikopener van buitenaf nodig die het deksel van ons blik kan halen. Het is trouwens gezond dat het blik geregeld wordt geopend en niet alles erin wordt opgekropt aan emoties en gevoelens. We hebben dus medemensen nodig die ons helpen en begeleiden.”
30-11-2014 om 07:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-11-2014
Reigerhaiku
Een blauwe reiger stijgt op van het knuppelpad. O schone traagheid.
29-11-2014 om 15:49
geschreven door Gust Adriaensen
Rector is een van zijn sinterklaasschoenen kwijt
De stoutmoedige roof van de rechterschoen (en niet de linker, zoals eerder werd gemeld) van de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, blijft voor beroering zorgen.
Ook nu het Torfs' rechterschoen blijkt te zijn, blijft in essentie de vraag gelden die bij de linkerschoen werd gesteld: wat zullen de consequenties zijn voor het maatschappijbeeld en de politieke visie van de flamboyantste en beroemdste universiteitsrector van het Westelijk Halfrond?
Blijft hij zich zware inspanningen getroosten om zich stabiel staande te houden centrumrechts? Of zal hij hinkend wat meer naar links overhellen?
Een andere prangende vraag is: biedt de overblijvende linkerschoen in het kantoor van de rector, voldoende ruimte voor de door Torfs gevraagde sinterklaasgeschenken?
Want het moge duidelijk zijn: de nauwgezette opstelling van de schoenen in het uitgestrekte, weelderige kantoor van de rector, gaf zonder twijfel aan dat ze al klaarstonden voor de geschenken van Sinterklaas. Alleen de wortel en de raap ontbraken nog. Daarvoor was het nog een beetje te vroeg.
Torfs, kerkjurist en mythomaan, is namelijk een van de vele gelukkige mensen, in tegenstelling tot bv. zijn grote vriend Vermeersch, moraalfilosoof en fundamentalist, die oprecht gelooft, niet alleen in rijstpap met gouden lepeltjes, maar ook in Sinterklaas.
En het doet zeer vele Vlamingen, inclusief mijzelf, enorm veel deugd, dergelijke befaamde broeder -in- het- geloof te hebben.
29-11-2014 om 09:21
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/37
Vrijdag 28 november 2014
Terug naar de woestijnmonniken
Er is nog veel stroomonderbreking (ruim 3/4e van de tijd). Op dezelfde dag kregen we echter drie batterijen voor licht in de kerk, de refter en ‘het salon’. Bovendien kregen we een motor waardoor we met een laptop ook ’s avonds video’s kunnen zien op zon- en feestdagen. Hier heerst een echte passie voor het oude oosterse monnikenleven en voor de oude liturgieën. We leerden al het Aramese Onze Vader met een oude melodie. We zagen vele indrukwekkende video’s over oude kloosters en liturgieën. Nu genoten we van “Het licht van de woestijn” , het klooster van de hl. Macarius in Wadi El Natrun, Egypte, dat door vader Matta el Maskien nieuw leven kreeg. Matta el Maskien was een apotheker die sinds 1948 met enkele volgelingen in grotten leefde totdat hij in 1969 gevraagd werd om het klooster van de hl. Macarius te doen herleven. Helemaal vertrouwend op en levend van de goddelijke Voorzienigheid bouwde hij met zijn volgelingen een majestatisch klooster. Toen hij daar kwam waren er zes oude monniken en toen hij op 8 juni 2006 stierf waren er 130, waaronder vele apothekers, artsen, dierenartsen, ingenieurs... Er is een boerderij met duizenden koeien, een immense dadelkwekerij, 55.000 kippen die dagelijks 40.000 eieren leggen, een grote drukkerij. Naast werkverschaffing hebben ze allerlei projecten om armen te helpen. Hun echte rijkdom is evenwel het oude monnikenleven. Zelf vasten ze tweemaal per week, naastde grote vastenperiode en volgen de oude koptische liturgie. Vader Matta el Maskien was een geestelijke bezieler inzake liturgie, gebed, spiritualiteit en het oorspronkelijke monnikenleven. Hij was ook de geestelijke leider van o.m. de koptische paus Shenouda III. Als je deze video ziet, krijg je zin om een leven volgens het evangelie echt eens te proberen. We bidden nu opdat God ons deze geest van de woestijnvaders mag schenken en dat de kloosters van de woestijn van Damascus opnieuw tot leven komen (eens waren er in Syrië tienduizend monniken, nu zijn er vooral ruïnes). Bidden jullie mee?
En zo hebben we donderdag het jaarlijkse feest van onze patroon gevierd, de heilige Jakob. Hij was van edele afkomst en rechterhand van de Perzische koning Yasdagerd I (399-425). Hoewel hij christen was leefde hij als een heiden zoals de anderen en genoot aan het hof van de gunsten van de koning, totdat zijn moeder en zijn vrouw hem streng terechtwezen. Dit veranderde zijn leven en hij vertelde de koning dat hij voortaan als christen wilde leven. Deze ontstak in woede en wilde hem een gruwelijke dood laten ondergaan. Hij werd geleidelijk in 29 stukken gesneden en uiteindelijk onthoofd, terwijl hij bad voor de eenheid van alle christenen. We zien de heilige Jakob nu bijzonder als de patroon van heel Syrië, dat gewond, ja zwaar verminkt is. Hij gaf zijn leven voor de eenheid, zoals zovele Syriërs die nog dagelijks barbaars worden gedood.
Het feest van Jakob de Verminkte verliep dit jaar ondanks de oorlog, toch met enige luister en heel gezellig. Het verblijf van de Frans-Italiaanse zuster Catherine was helaas ten einde en zij moest in de voormiddag vertrekken. Haar eenvoudige, spontane dienstbaarheid heeft iedereen goed gedaan. Voor de eucharistie wilde de bisschop graag voorgaan. Hij kwam zelfs op een namiddag langs om even te overleggen. Helaas, de avond voor het feest liet hij weten dat hij op hoger vlak dringend werd uitgenodigd wat hij niet kon weigeren. En zo verzorgden abouna George en ik de echt feestelijke dienst. Er waren enkele families van buiten af en enkele van onze vluchtelingen, alles samen een 35. De kleine Fadia kon rustig op haar manier volgen door op de tapijten rond te kruipen. We deden buiten nog een processie met de icoon van de heilige Jakob. Hierop volgde een echt volksfeest in het atrium. Enkele families hadden mee voor eten gezorgd en er was ruimschoots genoeg voor iedereen, die later nog kwam binnen vallen. Geen protocol, heel gezellig als één grote familie. En de kinderen konden tegelijk spelen zo veel ze wilden.
Je grootste vijand ben je zelf
Tijdens de oorlog in Libanon (vanaf 1975) heeft Paul een levensangst gekregen waardoor hij het gevoel had dat zelfs zij lieve ouders hem niet konden beschermen. Om die angst te overwinnen stortte hij zich in de bokssport. Op 19-jarige leeftijd was hij kampioen bokser in Libanon en op zijn 21ste, 22ste en 25ste was hij het nog. Zijn levensangst raakte hij echter niet kwijt. Toen hij 26 jaar was ging hij filosofie studeren, eerst in Libanon en daarna in Canada en Parijs. Hij ontdekte de echte “filosofie” als een zoeken naar God en begreep dat zijn grootste vijand niet buiten hem was maar in hemzelf zat. Hij hield op met vechten tegen angst en lijden. Hij begon zijn lijden te begrijpen, te aanvaarden en zelfs lief te hebben. Hij ontdekte dat onderdrukker en onderdrukte, schuldige en slachtoffer, lukken en mislukken, kracht en zwakheid in hem zelf aanwezig waren. Hierdoor vond hij zijn identiteit met zijn gaven en zwakheden. In Adonis, Libanon hebben we halve nachten hierover met elkaar van gedachten gewisseld. Hij bouwde een christelijke antropologie uit en vond de energie voor de dagelijkse verwondering, de liefde voor het leven en het diepe verlangen om gelukkig samen te leven met anderen. Met dezelfde passie als die waarmee hij de bokssport beoefende is hij professor filozofie geworden om de grote waarden van de menselijke waardigheid vanuit zijn eigen levensgeschiedenis aan te wijzen in het leven van anderen. Dit geeft ons inspiratie om de oorlog tegen Syrië eens op een andere wijze te bekijken.
Het geheugenverlies van het westen en de verkeerde strijd
Het westen blijkt in hoge mate aan geheugenverlies te lijden. Ook in de pers worden de grote waarheden totaal vergeten.
Met afschuw zien we de gruwelijke onthoofdingen door de strijders van de islamitische staat (IS), die door het westen als een zelfstandige terreurgroep van een fanatieke islam wordt beschouwd, welke nu wereldwijd moet bestreden worden. Wat de westerse media zorgvuldig verzwijgen is dat deze terreurgroepen met telkens wisselende benamingen door het westen zelf werden opgericht en nu nog steeds worden gesteund. Annie Machon, een voormalige medewerker van de Britse geheime dienst zegt het zo: “Alle oorlogen in het Midden Oosten zijn gericht op één ding: het overeind houden van de petrodollar en daarmee de Amerikaanse hegemonie” (Xander, 22 nov. 2014).
In 1985 ontving de Amerikaanse president Ronald Reagan de rebellenleiders uit Afghanistan in het Witte Huis en noemde hen “vrijheidstrijders”. Zij moesten de toenmalige sovjetunie bestrijden. Tussen 1982 en 1992 heeft de CIA 35.000 jihadisten aangeworven uit 43 landen om in Afghanistan te vechten. De hanleidingen voor deze strijders én voor de scholen van Afghanistan werden gemaakt door de Amerikaanse universiteit van Nebraska. Osama bin Laden, stichter van Al Qaida, werd al in 1979 door de CIA aangeworven en getraind voor de oorlog in Afghanistan. Uit Al Qaida werd de IS gevormd door de geheime diensten van de VS, Engeland, Israël, Pakistan en Saoedi-Arabië. In de IS zelf zijn er speciale westerse strijdkrachten én inlichtingendiensten aanwezig.
Het kalifaat van IS is een oud Amerikaans-Israëlisch plan om Irak en Syrië te verdelen in een islamitisch soennitisch kalifaat, een sjiitische Arabische republiek en een Koerdistan. De IS wordt in het geheim gesteund door de VS en Israël (nu vooral op de Golan) en de NAVO verleent de nodige militaire bijstand. Mehmet Ali Ediboglu (van de Turkse CHP partij) onthult dat Turkije op 19 nov. 2014 illegaal een Amekaanse cargo met wapens van de haven van Iskanderun vervoerd heeft naar een kamp in Osmanye voor IS. De Turkse anti-terreur groep zorgde voor de veilige levering. Groepen van Al Qaida, gesteund door de VS en de westerse inlichtingendiensten worden ingezet in Mali, Nigeria, Somalia, Indonesië, Libië, Syrië. Onthoofdingen gebeurden al bij de Amerikaans-Britse inval in Irak in 2003 maar werden veelvuldig toegepast in Libië en Syrië. Het (zogenaamd gematigde) Vrije Syrische Leger voegde er de verminkingen en het kannibalisme aan toe, wat voor de westerse politici en pers ofwel slechts onbelangrijke details zijn in het geheel van hun “strijd voor de vrijheid” ofwel het werk van een vijand buiten hen.
Het feit dat Rusland en China belangrijke onderlinge akkoorden sluiten en een financieel beleid voeren dat steeds meer onafhankelijk is van de dollar, maakt het westen zo hysterisch dat hierdoor alle aanslagen en oorlogen gerechtvaardigd worden. Ondertussen wordt een andere wereldorde voobereid met de BRICS, Shanghai, de Euro-Aziatische Unie en Iran. Het voornaamste antwoord van het westen is: terroristische groepen sturen, aanslagen plegen en oorlogen voeren. In het “Quadrennial Defense Review 2014” maakt het Pentagon (Amerikaans ministerie van defensie) zich grote zorgen omdat het militair budget van China nu gestegen is tot 131 miljard dollar, maar vermeldt niet dat het militair budget van de VS achtmaal hoger licht voor een bevolking die meer dan viermaal kleiner is! Bovendien heeft China buiten zijn eigen gebied geen militaire bases, terwijl Amerika er 576 heeft in het buitenland (en nog anderen kan gebruiken). Het westen meent dat Rusland en China dringend militair moeten “omsingeld” worden, terwijl de echte dreiging voor een derde wereldoorlog nu uitgaat van het westen zelf. Toegegeven, China verovert steeds meer de wereld met zijn “made in China” (soms rommel) producten. Is dat een reden om heimelijk groepen rebellen te sturen die een kalifaat moeten oprichten opdat West China (zoals Rusland) zou ontwricht worden? Hetzelfde tijdschrift vermeldt fier dat het Pentagon de laatste zestig jaar heeft bijgedragen tot de vrede en de welvaart in de Aziatische regio. Hierbij vergeet het de moord op een half miljoen Indonesiërs door de staatsgreep van de CIA in 1965 en de 2 à 3 miljoen vermoorde Vietnamezen in de jaren ’60-’70.
De extreme gruwelen van het martelen, verminken, onthoofden en dan pronken met bloedende hoofden wordt in het westen afgedaan als misdaden van anderen, nl. uiterst verdorven criminele islamisten. Hierbij vergeet het dat na WO II nazi-dokters door de CIA en de Mossad werden ingeschakeld om een antwoord te vinden op vraag: hoe kan iemand er toe gebracht worden iets te doen wat hij zelf niet wil en wat tegen zijn fundamentele streving ingaat? Meer dan 30 Amerikaanse universiteiten hebben aan dit onderzoek meegewerkt. De vruchten werden o.m. in de gevangenis van Guantanamo toegepast, wat niet meer kan ontkend worden. Toen jihadisten in 2004 een school in Beslan (Rusland) overvielen, waarbij 376 doden vielen, vooral kinderen, bleek bij de lijkschouwing op de terroristen dat zij dergelijke drugs genomen hadden. Wanneer in Syrië sommige jihadisten in een schaterlach uitbarsten nadat ze dodelijk getroffen zijn, is dit eveneens onder invloed van dergelijke drugs. CIA en Mossad weten nu hoe ze het moeten aanpakken. Wie draagt hier de grootste schuld: deze gedrogeerde jihadisten of de politici die deze praktijken goedkeuren omwille van hun “nationale belangen”? Het westen vecht nu in ieder geval tegen de verkeerde vijanden.
Bij de val van de Berlijnse muur beloofde het westen dat de NAVO niet verder zou uitbreiden naar het voormalige oostblok indien Rusland zijn troepen terug zou trekken uit Oost-Duitsland. Rusland trok zijn troepen terug en de NAVO begon van het voormalige Waschaupakt het ene land na het andere in te palmen. En nu werd de staatsgreep in Oekraïne al lang gepland en de toekomstige president aangewezen. Dit jaar maakte het Amerikaanse congres nog 10 miljard dollar vrij om Rusland te destabiliseren.
De moraal van het westen is in vrije val. De wereldoverheersing door het westen loopt ten einde. Het centrum van de wereld zal in de toekomst in Azië liggen. In zijn bezoek aan Straatsburg vergeleek paus Franciscus Europa met een oude grootmoeder die geen nieuw leven meer geeft. Europa, verlaat de westerse oorlogsmachine, zorg voor het welzijn van uw volkeren en sluit als een vrije partner overeenkomsten met landen waar allen beter van worden!
D. Maes
---------------------------------
Ziehier een van de projecten:
Hoe helpen?
De gemeenschap Mar Yakub, Qâra, wil de lijdende Syrische bevolking van de streek (Qalamoun) helpen zowel geestelijk (de verzoeningsbeweging “mussalaha”) als materieel: voeding, kleding, melkpoeder, medicamenten, financiële hulp...
Onze grote zorg nu is werkgelegenheid scheppen. Er is een tapijtenfabriek in voorbereiding (handwerk) alsook een gelegenheid om kleding te maken. Hiervoor zoeken we 200 naai- en breimachines (met hand/voet en/of elektriciteit aangedreven). Iedere bijdrage is welkom. Hartelijk dank.
Comment aider?
La communauté de Mar Yakub, Qâra, Syrie, est engagée à aider les familles en détresse de la région (Qalamoun), aussi bien pour les nécessités spirituelles (réconciliation « mussalaha ») que pour les nécessités matérielles : nourriture, vêtements, lait en poudre, médicaments, aide financière…
Notre grand souci aujourd’hui concerne les possibilités de créer des emplois : une usine de tapis (à la main) et de vêtements. Ainsi nous cherchons 200 machines à coudre et/ou à tricoter (à main/pied ou/et avec électricité). Toute contribution est bienvenue. Un grand merci.
How to help?
The community of Mar Yakub, Qâra, Syria, is engaged in helping the distressed families of our region (Qalamoun) spiritually through the reconciliation movement (“mussalaha”) and also materially through gifts of food, clothing, medicine, milk powder, financial help...
Our greatest challenge right now is creating jobs and restarting a carpet factory (hand-woven) and a factory for sewing and knitting clothing. Therefore we are looking for 200 sewing and knitting machines (hand and/or foot-driven or electric). Every contribution is appreciated. Thank you very much.
كيف المساعدة؟
جماعة مار يعقوب.قارة.سوريا.تحاول المساعدة للعائلات المحتاجة في منطقة القلمون.
بشكلين: الأولى: الاجتماعية (المصالحة) و الثانية:من أجل الضرورة المادية:الغذاء و الطعام و الحليب (البودرة) والأدوية و والمساعدة المادية.....
هدفنا اليوم بحسب الإمكانيات لخلق الوظائف:معمل للسجاد (يدوي) وللثياب.
نبحث عن 200 آلة :للنسيج و/أو تريكو (يدوية أو/و الألكترونية).
كل العطايا تكون مرحب بها. شكر كبير
IBAN BE 32-068-2083244-02
BIC GKCCBEBB
29-11-2014 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
28-11-2014
Rik Torfs is linkerschoen kwijt
Een Leuvense terroristische studentencel heeft uit het kantoor van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een linkerschoen van de rector geroofd.
Wil Torfs zijn linkerschoen nog ooit terugzien, dan moet aan een aantal zware eisen van de studenten voldaan worden.
Een belangrijke vraag is of Torfs zonder linkerschoen nog meer naar rechts zal gaan overhellen.
Wees getuige van de spectaculaire roof via onderstaande link:
28-11-2014 om 18:37
geschreven door Gust Adriaensen
27-11-2014
De paus over de hemel
Paus Franciscus:
'De hemel is meer een zielstoestand dan een plaats.'
27-11-2014 om 09:27
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2014
Steun de actie tegen armoede
Steun de armoedeprojecten van Welzijnszorg!
26-11-2014 om 14:42
geschreven door Gust Adriaensen
Lieve Sioen van De Standaard bakt het bruin
Ene Lieve Sioen is journaliste bij De Standaard en ze liet zich al vaker opmerken door artikels de meer drijven op stemmingmakerij dan uitblinken door gedegen inhoud.
In het verlorenhoekrubriekje 'Moment!', waarin de grote baas van De Standaard aan zijn voetvolk klaarblijkelijk de toelating geeft om op de allerindividueelste manier expressie te geven aan de allerindividueelste emotie, gaat Sioen er vandaag fors en extreem lomp tegenaan.
Zij heeft zich tot rancuneuze taak gesteld paus Franciscus in zijn hemd te zetten. Hoe probeert deze gebakkenluchtjournaliste dat te doen? Wel, ze pikt een aantal citaten uit de rijke toespraak van de paus tot de Europese parlementsleden en plaatst die dan tegenover de volgens haar persoonlijke, kerkelijke en Vaticaanse mankementen van paus en Kerk. De enige conclusie die volgens 'sterjournaliste' Sioen, dan alleen maar kan getrokken worden, is dat de paus eigenlijk het recht niet heeft om ook maar één woord te zeggen.
Het is een te verafschuwen en te veroordelen journalistieke methode. Correctie: het is geen methode, het is gewoonweg rancuneuze roddel van het laagste allooi. En Sioen beseft klaarblijkelijk niet dat ze de freedom of speech, die essentieel is voor het journalistiek metier, aan anderen, als ze kon, wil ontzeggen.
Het wachten is nu op een stukje van Sioen, waarin ze een aantal uitspraken, bekommernissen, waarschuwingen, richtlijnen, noem maar op, van de hoofdredacteur en/of de CEO van De Standaard(groep) oplijst, en die plaatst tegenover de persoonlijke, journalistieke, deontologische, economische ...mankementen van haar baas en van de krant.
26-11-2014 om 07:51
geschreven door Gust Adriaensen
25-11-2014
Paus Franciscus in het Europese Parlement
Paus Franciscus besloot zijn toespraak in het Europese Parlement als volgt:
'Dear Members of the European Parliament, the time has come to work together in building a Europe which revolves not around the economy, but around the sacredness of the human person, around inalienable values. In building a Europe which courageously embraces its past and confidently looks to its future in order fully to experience the hope of its present. The time has come for us to abandon the idea of a Europe which is fearful and self-absorbed, in order to revive and encourage a Europe of leadership, a repository of science, art, music, human values and faith as well. A Europe which contemplates the heavens and pursues lofty ideals. A Europe which cares for, defends and protects man, every man and woman. A Europe which bestrides the earth surely and securely, a precious point of reference for all humanity!'
25-11-2014 om 20:10
geschreven door Gust Adriaensen
De Standaard bakt het bruin
Wanneer in twee provincies op grote schaal gestaakt wordt , met ook effecten in andere delen van het land, verwacht je als lezer van een zgn. kwaliteitskrant als De Standaard, toch een vermelding van die acties op de frontpagina.
Nee hoor. Geen woord, geen letter!
Op twee binnenbladzijden, een ervan wordt ingenomen door vijf foto's en op drie ervan is vuur te zien, wordt 'aandacht' gegeven aan de stakingen. Dat gebeurt op een anekdotische, negatief gekleurde manier.
De voorbije dagen lag het accent in de media bijna uitsluitend op 'rellen', 'amok', 'onlusten', enz. . Die diabolisering van de vakbonden, de werknemers en in het bijzonder de havenarbeiders, werd nog aangewakkerd door sommige politici. Na de stakingen is het in de media niet anders. De teneur in de berichtgeving is er een van spijt. Je krijgt inderdaad de indruk dat de journalisten en sommige politici het spijtig vinden dat er geen zware rellen geweest zijn.
Want stakingen en betogingen zonder zware agressiviteit, vernielingen en knokpartijen, zijn toch wel bijzonder saai. Hoe kun je daar in godsnaam bladzijden mee vullen? Hoe kun je je daarop als harde politieke sheriff profileren?
25-11-2014 om 09:04
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2014
Domme uitspraak van Beke
CD&V-voorzitter Beke zei in de Zevende Dag: "ABVV is impotent geworden om akkoorden te sluiten"
Dat is in deze situatie ronduit een domme uitspraak, die alleen maar nadelig kan uitdraaien voor CD&V.
Ferre Wijckmans van het ACV repliceerde in Ter Zake : 'Als Beke op die manier denkt de vakbonden uit elkaar te spelen, dan maakt hij politiek en sociaal een zware inschattingsfout.'
Bekes sneer naar de vakbond toe geeft ook nog maar eens aan dat de CD&V-voorzitter totaal geen affiniteit heeft met de werknemerswereld. Hij is en blijft een Unizojongen die zich vrij agressief aan de kant van de werkgevers en de grote kapitalen schaart.
Dergelijke stellingname van Beke zal er alleen maar voor helpen zorgen dat de implosie van de CD&V zich in een nog sneller tempo zal voltrekken. Deze regering is niet centrumrechts maar gewoonweg rechts en dat zullen en kunnen de ACW-kiezers niet lang meer nemen.
Veel correcter zou zijn te stellen dat 'deze regering of de werkgeversorganisaties impotent geworden zijn om akkoorden te sluiten'.
24-11-2014 om 20:32
geschreven door Gust Adriaensen
Waartegen wordt nu juist gestaakt?
De Standaard publiceerde een concrete lijst van de besparingsmaatregelen van de rechtse federale en Vlaamse regering, waartegen de vakbonden actie voeren:
-een indexsprong van 2% op de lonen en uitkeringen
-de verhoging van de pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar en het optrekken van de leeftijdsgrenzen voor brugpensioen
-besparingen op uitkeringen voor werklozen en gepensioneerden
-een verlaging van de uitgavengroei voor de gezondheidszorg
-het uitblijven van belastingen op kapitaal
-de afbouw van het tijdskrediet
-hoger inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs
-het duurder worden van kinderopvang
-de havenarbeiders (in Antwerpen, Gent en Zeebrugge) protesteren tegen wijzigingen aan hun speciale arbeidsstatuut, vastgelegd in de wet-Major.
24-11-2014 om 19:45
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2014
De catchmatch Torfs-Vermeersch
Op dit blog had ik het voorspeld en het is uitgekomen. En dat streelt uiteraard mijn ijdelheid. De Standaard geeft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans Etienne Vermeersch, de Grootste Moraalfilosoof en Betweter van Vlaanderen en de Rest van de Wereld, tegen de schenen te schoppen. Die krijgt een aantal kolommen ter beschikking om Torfs van repliek te dienen. En in de laatste weekendeditie van de krant volgt dan, uitgesmeerd over 2, 3 bladzijden, een Verzoenend Dubbelinterview. Haalt De Standaard de inspiratie voor de conflictbehandeling Torfs-Vermeersch misschien uit Seniorennet?
Wat me nog meer deugd doet is dat Torfs in zijn beoordeling van Vermeersch grotendeels op dezelfde lijn zit als ik. Zou de gewaardeerde rector dan toch een ijverig lezer zijn van Seniorennet en in het bijzonder van mijn 'Torfsjes' en 'Vermeerschjes'?
Torfs noemt Vermeersch een 'fundamentalist'. Dat is hij m.i. ook. Reeds in 2005 schreef ik op het toen nog bestaande onlineforum van De Standaard: 'Etienne Vermeersch komt in woord en geschrift gelijkhebberig en fundamentalistisch over. Wellicht is dit het bekende fenomeen van de bekeringsijver, al gaat het bij hem om een bekering tot het atheïsme. Tegelijk blijkt hij nog altijd niet klaar te zijn met zijn christelijke verleden. Heeft hij het absolute Godsgeloof ingeruild voor het absolute ratiogeloof?'
Waar ik veel zwaarder aan til is de oppervlakkigheid waarmee Vermeersch zijn vergoelijkende houding in het verleden, ten aanzien van pedofilie, nog altijd benadert en daar zo gemakkelijk mee wegkomt.
De journalist vraagt hem: 'Een beruchte opvatting waar u op bent teruggekomen, is wat u in 1979 dacht over pedofilie . U vroeg zich af of dat zoveel kwaad kon.'
Vermeersch antwoordt daarop: 'Dat is vaak verkeerd begrepen.' Jaja. Het is het verafschuwde clichéantwoord van de laffe politicus. Vermeersch voegt hetzelfde eraan toe als wat hij een jaar geleden in een uitgebreid interview naar aanleiding van zijn 79ste verjaardag al zei. Hij beroemt er zich op dat hij 'altijd bereid is om toe te geven dat hij fout was'. Als voorbeeld zegt hij het volgende: 'Voorts heb ik ooit een artikel geschreven over pedofilie, waarin ik het mogelijk achtte dat kinderen konden instemmen met seksuele handelingen. Al liet ik de vraag open vanaf welke leeftijd dat eventueel zou kunnen. Dat zou ik nu zo niet meer schrijven. We weten ondertussen zoveel meer over de nadelige effecten, dat ik mijn mening daaraan heb aangepast.'
Het bewuste artikel verscheen onder de titel 'Zijn pedofielen boosdoeners?' in de krant De Morgen op 8 december 1979.
Het loont echt de moeite dat lange artikel eens op te duikelen en het helemaal te lezen. Vermeersch maakt er zich nu wel erg gemakkelijk van af.
Dat hij zo op de vlakte blijft, valt des te meer op en komt gewoonweg hypocriet over omdat op het hoogtepunt van de antikatholieke hetze in verband met seksueel misbruik, diezelfde Vermeersch, voor kerkelijke instanties en in het bijzonder voor kardinaal Danneels, van geen verzachtende omstandigheden wilde horen, die Vermeersch voor zichzelf wel inroept.
Hoe vergoelijkend Vermeersch in 1979 dacht over pedofilie, blijkt bijzonder scherp uit wat hij in het artikel 'tot besluit' schrijft:
'Tot besluit het volgende. 1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit. 2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken. Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig. 3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.'
Het zou Vermeersch sieren, als hij wat uitgebreider op dat artikel zou ingaan en zich echt excuseerde.
(Op de foto: De Heilige Rik Torfs houdt de reeds lijkbleke Goddeloze Etienne Vermeersch in een wurggreep)
22-11-2014 om 15:42
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/36
Vrijdag 21 november 2014
Uit de ellende groeien de echte idealisten
Zaterdagavond zijn we met de fraters aanwezig in “het salon”, het kleine, erg eenvoudige kamertje waar “de vrijwilligers” samenkomen. Er hangt een ikoontje van Maria en van Jezus tegen de muur. Het is er altijd heel gezellig en er wordt veel gelachen. Met een primitief bolvormig gasvuurtje op de grond zetten ze koffie en thee en bieden allerlei natuurlijke versnaperingen aan: stukjes appel, sinaasappel, vijgen, dadels., zoetigheden. Enkele moslims en christenen, van hoog ontwikkelden tot eenvoudige burgers, wisselen van gedachten vanuit dezelfde bezieling. Het gaat al een tijdover het scheppen van werkgelegenheid. Deze gedachtenwisseling heeft niets te maken met de slogans van de westerse vakbonden: behoud van “de koopkracht”, handen af van onze “verworven rechten”,“jobs” creëren, de “economie” aanzwengelen..... In dit verwoeste en uitgemoorde land willen onze vrijwilligers de mensen helpen hun waardigheid terug te vinden door hen werk te geven waardoor ze voor hun eigen, door de oorlog berooid gezin weer enig inkomen kunnen verwerven.De leider van de groep, die met zijn gezin tot onze gemeenschap behoort, tracht tot concrete besluiten te komen.
Zondag morgen nodigt hij ons uit om mee naar de “tapijtenfabriek” te gaan kijken in Qâra. Het zijn twee overheidsgebouwen waar alleen nog ijzeren raamwerk in staat met in de hoek een grote hoeveelheid draad, katoen en wol. Er zijn 17 stellen die onmiddellijk gebruiksklaar zijn. De directeur is een dynamische kerel die er alles aan wil doen om opnieuw te beginnen en om tevens het ambacht van handgeknoopte tapijten niet te laten verloren gaan. Hij toont ons modellen van dergelijke prachtige tapijten en hoe ze gemaakt worden. Het aantal knopen bepaalt de kwaliteit. In een van de werkplaatsen kunnen grote tapijten gemaakt worden: 7 op 25 m!Fier wijst hij naar een foto van Hafez al Assad en zijn oudste zoon (die president had moeten worden maar die in een auto-ongeval omkwam). Zij staan in het presidentieel paleis op een tapijt van 25 m dat in deze fabriek gemaakt is.
Wel zal het nog lang duren voor er echt winst gemaakt kan worden. Eerst moeten een dertig mensen gedurende een drietal maanden opgeleid worden om de stiel goed te leren. Die moeten dan gesteund worden door extra hulppakketten en een kleine symbolische vergoeding. Aan onze verantwoordelijke stelt hij voor dat hij tegelijk begint met het maken van kleding, dank zij naaimachines. Dat is veel vlugger rendabel en kan gemakkelijker veel vrouwen een inkomen bezorgen. Bovendien kunnen ze thuis in familie hun werk verderzetten. Dit is ook mogelijk – hoe weet ik zelf niet – voor de tapijtenfabriek. De familie kan thuis meehelpen zodat ze extra kunnen verdienen.
De vriendelijke baas van het nog niet draaiende fabriekje biedt ons thee aan (ook van op een primitief gasvuurtje op de grond) en in een zak vindt hij nog enkele koekjes. Hij verontschuldigt zich dat hij ons niets kan aanbieden.
Met de verantwoordelijke van de vrijwilligers door Qâra rijden is altijd een belevenis. Een man houdt hem tegen en zegt dat hij al lang wacht op een evangelie. We hebben een grote hoeveel kleine Arabische evangelies, speciaal voor moslims. Toevallig heb ik het mijne in mijn zak en geef het hem. Er zit nog een prentje in van mijn priesterwijding, waar hij een tijd over kan doen om het te ontcijferen. Verder is er een vriendelijke vrouw die ons uitnodigt, maar waar we niet op ingaan. Het is de moeder van een andere vrijwilliger die we regelmatig in “het salon” ontmoeten. Dan gaat het langs het oude orthodoxe kerkje naar het centrum van de Rode Halve Maan, waar we weer ontvangen worden als bij eigen familie thuis. Uiteindelijk zijn we nog ruimschoots op tijd terug voor de plechtige zondagsviering van half een. Daar bidden we voor al deze intenties en ook voor Asia Bibi, de christen Pakistaanse moeder van vijf kinderen die al jaren opgesloten zit en ter dood veroordeeld omwille van “godslastering” omdat ze water zou genomen hebben uit dezelfde put waar ook de moslimvrouwen water putten. Een minister die zei dat de aanklachten tegen haar niet gegrond waren werd vermoord. En andere hoge ambtenaar die zei dat ze onschuldig is, werd eveneens vermoord. Het volk eist haar dood. We bidden dat een handtekeningenactie voor de president haar leven nog kan redden. Doe mee.(http://petit.io/petition/federation-pro-europa-christiana/petition-demandant-la-grace-d-asia-bibi-au-president-du-pakistan)
De knoeiboel van de wereldpolitiek en de Atlantische journalistiek
Daeshblijft gruwelen plegen en krijgt in de internationale media alle ruimte om zijn misdaden te verheerlijken. Toch lijkt het meer op een zelfverheerlijking van mannen die beginnen te beseffen dat ze hun doen nooit zullen bereiken. Het Syrische leger zet systematisch zijn heroveringen verder. Het wil Qalamoun definitief zuiveren van rebellen. Het is een strijd tegen niet minder dan 25.000 van die kerels. In Homs heeft het leger wel de controle over de olie maar rebellengroepen blijven aanvallen en wij voelen de gevolgen: ongeveer de helft van de dag en de nacht is er geen stroom. En ook in Aleppo maakt het leger belangrijke vorderingen.
Turkije en Frankrijk zetten hun dubbelzinnige politiek verder om de rijke provincie van Aleppo in handen te krijgen, wat niet lukt maar wel veel leed bezorgt aan de bevolking. Amerika is als een fietser die de trappen kwijt is en toch maar in dezelfde richting verder rijdt. De pogingen om de nauwe banden van senator McCain met de nieuwe kalief te ontkennen zijn mislukt. En voor eigen land legt prof. Peter Dale Scott uit hoe er in Amerika geen democratie meer bestaat sinds de aanslagen op de WTC torens en de invoering van de COG (continutiy of governement): er is een onbeperkte controle mogelijk, zonder mandaat; mensen kunnen opgepakt en opgesloten worden zonder mandaat en op grond van de staatsveiligheid kunnen troepen ingezet worden zonder mandaat. Hij hoopt dat Europa tussenbeide zal komen voordat de VS helemaal gek wordt. Tot heden is dit evenwel nog niet het geval. Integendeel.
De NAVO, gedomineerd door de VS en Duitsland, lijkt aan niets anders geïnteresseerd te zijn dan aan een nieuwte oorlog tegen Rusland. Ze hebben eerst in Oekraïne neonazi’s aan de macht geholpen om dan strijdkrachten te installeren in Polen, in de Baltische republieken, in de Zwarte Zee en in Oekraïne om Rusland te kunnen “straffen” omwille van de aanhechting van de Krim (dat met Rusland al een land vormde voordat Amerika bestond!).Nulokken ze een burgeroorlog uitin Oost-Oekraïne om tegen Rusland te kunnen beginnen. En de Atlantische pers trapt daar gewoon in! Het zal dan een atoomoorlog worden. Ook onze (gepensioneerde?) eerste Europese burger-afspeelt het spel gewoon mee.De kersverse Nederlandse minister van buitenlandse zaken Koenders heeft al meteen 400.000 € belastinggeld geschonken aan de neonazi’s van Kiev om nog meer gruwelen in Oost-Oekraïne te kunnen plegen. Maar ook ons land Libië in een totale chaos te veranderen, doen ze ook nu weer ijverig mee met de onzinnige “coalition of the willing”. Meer oorlog, meer wapens, meer steun aan de “gematigde” rebellen, meer bombardementen...het zal het terrorisme alleen maarsterker maken en de lijdensweg van de burgerbevolking nog schrijnender. (Enkele artikels met degelijke informatie in het Nederlands: Karel van Wolferen, Oekraïne, corrupte journalistiek en Atlantisch geloof; 9 aug. 2014: http://www.karelvanwolferen.com/: Ludo De Brabander, Irak en Syrië: we maken er nog een grotere knoeiboel van, 24 sept. 2014; Phillis Bennis, Zes stappen om IS verslaan zonder oorlog te voeren, 24 sept. 2014. Beide op de nieuwsbrief van VCP. Verder natuurlijk zoals steeds, bij mediawerkgroepsyrie.)
Ondertussen werken de fanatieke zionisten verder aan hun ‘Groot Israël’. De moord op vijf Israëlis in een synagoge in Jeruzalem is, zoals iedere moord, onverantwoord. De media besteden er uitvoerig aandacht aan. Wat echter nooit vermeld wordt zijn de dagelijkse agressie, onderdrukking, vernedering en pesterijen van een moe getergd volk. Ouders in Oost-Jeruzalem moeten voortdurend een verblijfsvergunning vragen voor hun kinderen, die om de minste reden kan geweigerd worden. Huizen van Palestijnen kunnen plots “illegaal” verklaard worden. Dan komt een buldozer onder politiebegeleiding. De familie heeft een kwartier tijd om wat spullen te nemen en hun huis wordt met de grond gelijk gemaakt. Daarna krijgt de familie de rekening gepresenteerd voor de afbraak van hun eigen huis op een grond die ze sinds hun voorvaderen bewoonden. Sinds ’67 werden er in Oost-Jeruzalem, het Over Jordaanse en de Gazazo 27.000 duizend huizen verwoest terwijl er tienduizenden joodse kolonisten bij kwamen. Voor Palestijnen is er geen sprake van het bekomen van een bouwvergunning. En de minste agressie vanwege Palestijnen is voor de zionisten een reden om nog meer in te palmen. MosheYaalon, minister van veiligheid, noemt dit nu de “etnische verplaatsing”. In het begin van de maand is Uri Ariel, minister van huisvesting begonnen met rellen uit te lokken op de tempelberg, gesteund door volksvertegenwoordiger MosheFeiglin. Ze krijgen de bescherming van politie en leger. Zij roepen openlijk op tot de afbraak van de Al Aqsa moskee en de heropbouw van de derde tempel. Zo kunnen ze dan meewerken aan wat Paulus schrijft over de antichrist “die zich zal neerzetten in Gods tempel en zich voor God uitgeven” (2 Tessalonicensen 2, 4). We leven in een apocalyptische tijd.
De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen(vervolg)
Mijn pleidooi om moeders een officiële wedde te geven (7 nov) heeft enkele commentaren opgeleverd. Ze zijn het met me eens, maar geven toch interessante aanvullingen. Vooreerst blijken heel wat jongeren zich toch bewust te zijn van de huidige overconsumptie en de soms onnodig hoogtechnologische ontwikkeling. Er zijn nu goed draaiende kringloop- en zelfs weggeefwinkels. Vervolgens zijn er meerdere ouders die beiden werken, in een harmonische relatie leven en die een goede oplossing gevonden hebben voor hun kinderen, die gewoon thuis kunnen blijven. Verder is de wettelijke verplichting om ieder werk voor de beide geslachten open te stellen soms niet alleen vreemd voor vrouwen maar ook omgekeerd: een verpleger die als assistent werkt bij een vrouwelijke dokter of een jonge verpleger die bejaarde vrouwen komt verzorgen en wassen! Een moeder bevestigde dat het leven van sommige jonge koppels zo hectisch verloopt dat hun huwelijk wel op een echtscheiding moet uitdraaien. En ze moeten ook beiden gaan werken want de woonprijzen zijn waanzinnig hoog, zowel om te huren als om te kopen. Iemand geeft toe dat ze gek zou worden als ze alleen maar het huishouden zou doen, maar voegt er bij dat 40 uren “werken” en dan nog het huishouden moeten doen, er ook over is! Ik kreeg een mooie foto van een pas getrouwd koppeltje met de commentaar dat ze helaas het geloof van hun ouders hebben opzij gezet en uiteraard enkel burgerlijk getrouwd zijn “maar ik vind ze toch zo schattig”. Wanneer een moeder dit van eigen kinderen zegt, zal God hen zeker liefhebben. Mogen ze de weg vinden naar een leven vanuit de rijkdom van het huwelijkssacrament.
Vele moeders blijken tenslotte wel thuis te willen blijven maar de verpletterende druk om alles te doen behalve moeder zijn is bijzonder groot. Naar mijn mening is deze druk wereldwijd veel sterker en ook bewust georganiseerd. Laten we niet naïef zijn. Het is gewoon de strategie van de “nieuwe wereldorde” die al lang geleden intens werd voorbereid en nu wordt doorgedrukt. Zo gaat het vijfjaarlijks UNO rapport World Survey of Women in Development 2014, gepubliceerd in oktober, fors in dezelfde richting verder: vrije toegang tot contraceptie en “veilige” abortus! De doelstellingen worden hierin schaamteloos vermeld: voor een “duurzame ontwikkeling” door een “vermindering van de wereldbevolking” (met meer invloed van de staat in de gezinnen, meer vrouwen in het arbeidsproces, een “volledige” seksuele opvoeding...). Dus, waar gaat het om? Het christelijk geloof, moraal, familie moeten afgebroken worden en vervangen door nieuwe (on)waarden. In Kenya protesteren de bisschoppen en katholieke dokters nu heftig tegen een verplichte inenting tegen tetanus, die door ambtenaren aan vruchtbare vrouwen onder politiebegeleiding wordt toegediend. Deze vaccinatie maakt vrouwen in feite onvruchtbaar. Of denk aan die fameuze bioloog dr. Eric R. Pianka, die in een toespraak (maart 2006) voor de Texas Academy of Sciencepleitte voor de uitroeiing van 90 % van de wereldbevolking door ebola (omdat andere ziektes, zoals aids, mensen veel te lang in leven laten!). Meen je dat zulk een man onmiddellijk werd opgepakt en in de gevangenis gestopt? Integendeel, hij kreeg een staande ovatie én een onderscheiding van deze Texas Academy of Science. Welnu, het is deze geest die nu leeft bij sommige grote wereldheersers. Zogenaamde armoezaaiers moeten verdwijnen om alleen enkele rijken overeind te houden.
In de loop van de geschiedenis zijn er vele aanvallen geweest op het huwelijk. Nu willen internationale instanties hun macht misbruiken om de ideologie van de gender dwingend op te leggen. De wortels hiervan zijn vooreerst het marxisme met zijn illusie dat de mens zichzelf kan scheppen, verder een feminisme dat de rijkdom van de verscheidenheid wil vernietigen en tenslotte de vrijmetselarij die de plaats van God wil innemen en de mens opnieuw wil gaan scheppen naar hun eigen beeltenis.
Moeten wij daar intrappen? Integendeel, wij moeten met alle mensen van goede wil een actie ondernemen om in de maatschappij krachtig het christelijk geloof, het leven, het huwelijk en het gezin te verdedigen:
Respect voor het leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood;
Vrijheid van de ouders voor de opvoeding van hun kinderen;
Bescherming en ondersteuning van huwelijk en gezin.
P. Daniel
21-11-2014 om 17:29
geschreven door Gust Adriaensen
20-11-2014
'We mogen geen slaven van het geld worden'
In een toespraak tot de deelnemers aan een Congres Sociale Leer, in de Italiaanse stad Verona, pleitte paus Franciscus voor moedige initiatieven om ons economisch systeem te herdenken en geen slaven van het geld te worden.
Wij mogen ons niet laten ontmoedigen door de crisis, aldus de paus, maar wij moeten ons energiek richten op het herdenken van ons economisch model en van de wereld van het werk. We mogen de crisis niet gebruiken als een excuus om de roep van de armen en van al degenen die lijden omdat ze hun job verloren hebben , niet te horen.
Geld creëert op zichzelf geen ontwikkeling, zei de paus. Het zijn de mensen die zorgen voor evolutie ten goede.
20-11-2014 om 21:25
geschreven door Gust Adriaensen
Hoeveel verdient een beginnend parlementslid?
Dit staat op het meest recente loonbriefje van een beginnend Kamerlid:
Jaarlijkse basisvergoeding aan 100 %: 53.511 €
Indexaanpassing: x 1,6084
Bruto jaarlijks: 86.067,09 €
Bruto maandelijks: 7.172, 26 €
Min pensioenbijdrage: - 609,64 €
Min belastingen: - 2868 €
Netto: 3695 €
Plus forfaitaire onkostenvergoeding: 24.098,79 per jaar of 2008,23: + 2008 €
Totaal netto maandelijks:
5.703 €
20-11-2014 om 10:35
geschreven door Gust Adriaensen
België scoort slecht in liefdadigheidsindex
Uit een grootschalig onderzoek naar de liefdadigheidsgraad in meer dan 130 landen, blijkt dat België bijzonder slecht scoort. Die slechte score is des te pijnlijker omdat de Belgische bevolking tot de rijkste ter wereld behoort.
De 'Globale liefdadigheidsindex' geeft het procent van de bevolking aan dat GELD gaf aan liefdadigheid, of VRIJWILLIGERSWERK verrichtte, of een VREEMDE hielp.
Op de eerste plaats prijken Myanmar en de VS met 63,7%. Dan volgen Canada: 60,3; Ierland: 59,7; Nieuw-Zeeland: 58,3; Australië: 56; Maleisië en het Verenigd Koninkrijk: 54,7; Sri Lanka: 54; Trinidad en Tobago: 53,7.
Op de 12de plaats staat Nederland met 52,7 % en op de 28ste Duitsland met 41,7. Dat is maar iets beter dan Syrië, 40,7, en Haïti met 39,3 %.
Zelfs het straatarme Kosovo gaat met 36,3%, op de 50ste plaats, nog vooraf aan België.
Ons land staat op een beschamende 52ste plaats met 36% van de bevolking dat op een of andere manier aan liefdadigheid doet.
We kunnen ons misschien troosten met de wetenschap dat wellicht het rijkste land ter wereld, Luxemburg, het nog slechter doet met 31% op de 65ste plaats.
Is het gezegde: HOE RIJKER, HOE GIERIGER, dan toch waar?
20-11-2014 om 09:38
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2014
Kerst in de abdij
Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december.
19-11-2014 om 19:23
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Er is zoveel lawaai in de wereld! Laten we leren stil te zijn in ons hart en voor God.'
18-11-2014 om 12:52
geschreven door Gust Adriaensen
Pedante Vermeersch
Mijn stukje omtrent de afrekening van Torfs met Vermeersch, beëindigde ik met de vraag: 'Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.'
Die vraag werd in de krant van vandaag positief beantwoord. Vermeersch kreeg zijn kolommen. Eigenlijk kon je er vooraf zeker van zijn dat er een repliek van Vermeersch zou volgen. Het is namelijk de reeds lang bekende tactiek van o.a. De Standaard een 'opiniemaker' of 'BV' aan het woord te laten, die een mening ventileert of een collega 'opiniemaker' / 'BV' aanvalt en daarna de 'aangevallene' of de 'andersdenkende' ook zijn ding te laten doen.
Dus nu ook Vermeersch. Maar vuurwerk zit er niet in. Tegenover het sprankelende, badinerende, ironische, uitdagende discours van Torfs, kan Vermeersch alleen maar een oersaaie, tot in den treure reeds door hem herhaalde, pedante 'wetenschappelijke' argumentatie naar voren brengen. En waarbij op het persoonlijke vlak, de bekende filosoof nog maar eens de eigen 'masturbatiegeschiedenis' te berde brengt. Gênant.
Torfs heeft gelijk. Vermeersch kan alleen maar redeneren vanuit de comfortabele, traditionele opvattingen over 'tijd' en 'ruimte'.
18-11-2014 om 07:20
geschreven door Gust Adriaensen
Deze Bijbelstudie is een initiatief van TJCII - Belgium.
17-11-2014 om 20:28
geschreven door Gust Adriaensen
Torfs rekent af met Vermeersch
In De Standaard van 15-16 november verscheen van de hand van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een boeiend artikel, dat door de redactie van de krant tot het genre van de 'essays' wordt gerekend.
In zijn eens te meer erg lezenswaardige tekst houdt Rik Torfs een pleidooi tegen 'zekerheid'. De kerngedachte van Torfs is: Wie de ware weg heeft gevonden, is het spoor bijster. Hij vraagt zich niet langer af of hij gelijk heeft, enkel waarom dat zo is. Alleen maar zekerheid is uitzichtloos. We verliezen er veel door. Hoop en verlangen. Fantasie.'
Maar vooral is Torfs' 'essay' een afrekening met een andere BV: filosoof Etienne Vermeersch. Door de subtiele ironie is het een afrekening met intellectueel een dodelijke afloop.
De 'beroemde denker Etienne Vermeersch °1934', aldus Torfs, koos, toen hij 'voltijds' zijn geloof verloor, voor de zekerheid, dacht de ware weg gevonden te hebben. Maar op dat moment betrad hij 'een kleinere wereld, zoals een oude man die zijn prachtige landhuis met weidse horizonten opgeeft voor een benepen flatje in de binnenstad'. En: 'Vermeersch redeneert vanuit onze comfortabele menselijke categorieën ruimte en tijd. Er is geen plaats in het hiernamaals: ruimte. En hoe oud is de man die daar aankomt? Tijd. Zekerheid ontneemt ons bevrijdende speculatie'.
Kortom, Vermeersch wordt hier neergezet, als een benepen denkend, gelijkhebberig mannetje, die van zijn fundamentalistische anti-Kerk- en anti-geloofopstelling, een statusindicator heeft gemaakt. En ja, Torfs zou daarin wel eens gelijk kunnen hebben.
Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.
17-11-2014 om 10:03
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2014
'Geen enkel leven is meer waard dan een ander'
PAUS: ‘GEEN ENKEL LEVEN IS MEER WAARD DAN EEN ANDER’
Bron: CTV/RadVat
ROME (KerkNet) – Paus Franciscus heeft zaterdag tijdens een ontmoeting met de Italiaanse Artsenvereniging, die haar zeventigste verjaardag viert, dokters opgeroepen tot de bescherming van het menselijke leven. “Wees bereid om moedige beslissingen te nemen, ook al is dat tegenwoordig moeilijk. Speel niet met het leven.” Franciscus bestempelde abortus en euthanasie als mensonwaardig en onderstreepte dat kinderen een geschenk zijn en geen recht.
“Waar er een menselijk leven is, is het fout om het te doden om een menselijk probleem op te lossen. Dat kan onmogelijk als vooruitgang worden bestempeld. Doden betekent vandaag nog steeds hetzelfde als in de antieke oudheid. Het leven is altijd heilig. Het bezit altijd kwaliteit. Er bestaat geen enkel leven dat meer waard is dan een ander.”
“We weten dat er in onze wegwerpcultuur vele oudere mensen in het verborgene worden gedood. Maar wij mogen niet vergeten dat euthanasie een zonde tegen God is. De eed van Hippocrates verplicht om het leven steeds te dienen. Maar het evangelie gaat nog een stap verder: het leven moet in elke situatie worden bemind, in het bijzonder als het in gevaar is of moet worden verzorgd. Ik roep u op samen te werken met artsen en instellingen die uw liefde voor het leven delen en die alles in het werk stellen om de waardigheid, de heiligheid en de onaantastbaarheid van het leven te beschermen.”
16-11-2014 om 16:17
geschreven door Gust Adriaensen
'Wees gerust, ik blijf niet altijd voorzitter'
De Wever vindt het klaarblijkelijk nodig herhaaldelijk te beklemtonen dat hij niet voor eeuwig voorzitter blijft. En hij wenst daarbij de goegemeente 'gerust te stellen'.
Dat zijn voor de publieke opinie vrij ridicule en totaal irrelevante uitlatingen. Als de voorzitter van zijn macht geen dictatoriaal misbruik maakt, nadelig voor de bevolking, kan het de goegemeente geen bal schelen of ene De Wever tot in der eeuwigheid voorzitter blijft van zijn partij. Het probleem zit hem in de partij, die al twee keer, op aandringen van De Wever, haar huishoudelijke reglement verloochent, om dezelfde voorzitter te blijven houden.
Dat er evenwel 10% N-VA-ers waren die voor de andere kandidaat stemden, is veelzeggend. Totaal onbekend, ook voor De Wever, zonder campagne, zonder profilering, , zonder ook maar iets dat op een serieuze kandidaatstelling wees, toch 2000 partijleden achter zich krijgen! Dat is een belangrijke minderheid die gewoonweg tegen De Wever is, veeleer dan voor de onbekende, ambitieloze andere kandidaat.
16-11-2014 om 11:57
geschreven door Gust Adriaensen
15-11-2014
N-VA bekeert zich tot het royalisme
Tijdens de viering van Koningsdag in het parlement, heeft parlementsvoorzitter Siegfried Bracke, N-VA, zich overduidelijk uitgesproken voor de monarchie en voor België.
Bracke zei dat de monarchie zoals ze in ons land functioneert, 'een goede garantie is voor een stabiel en welvarend België.'
'Wie zouden wij zijn', voegde de N-VA-parlementsvoorzitter eraan toe, 'om het te veranderen?'
Deze uitspraken zijn bijzonder opmerkelijk omdat het in de partijstatuten ingeschreven hoofddoel van N-VA is, België op te doeken en een onafhankelijk republiekje Vlaanderen op te richten.
------------------------------------------
( Bekijk en beluister Bracke op de VRT - Ga naar fragment: Koningsdag gevierd in kathedraal en Kamer)
15-11-2014 om 20:05
geschreven door Gust Adriaensen
De regering van het Grote Begrijpen
De regering van het Grote Begrijpen
Zelden of nooit is er in de wereldgeschiedenis een regering geweest, die zoals de huidige Belgische federale regering, op zo'n excellente manier uitblinkt in het BEGRIJPEN.
De regering van het GROTE BEGRIJPEN.
De minister van dit of van dat 'begrijpt' de 'ongerustheid' van de arbeiders, van de ambtenaren, van het leger, van de politie, van de jeugdbewegingen, van de zorgsector, van de vrouwen, van de mannen, van de spaarders, van de grote vermogens, van de cultuursector, enz., enz.
'Begrip hebben voor' moet het gepatenteerde, officiële motto van de rechtse Belgische regering worden. In het 'begrip' is ze tot nu toe echt prima bezig! Proficiat!!
15-11-2014 om 07:21
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/35
Vrijdag 14 november 2014
Als het licht uit gaat
Onze kleine gemeenschap van vooral jonge mensen heeft weinig last van ziekten. Nu alles kouder begint te worden sluipt toch de verkoudheid af en toe binnen. Zelf ben ik twee jaar geleden in de Goede Week zwaar ziek geweest. Tot overmaat van ramp gaf een confrater me nog een oude kleine weegschaal, waarvan toen niemand wist dat ze ongeveer 5 kg lager noteerde. Bij de eerste weegbeurt schrok ik zodanig dat ik dacht dat het licht voor mij hier voor goed uitging. Hoewel het nog een erg gevaarlijke tijd was, hebben ze toch niet minder dan vijf dokters kunnen binnensmokkelen en ik ben er doorheen geraakt. Bovendien wordt ik sindsdien extra verzorgd. Voor een frater of een zuster, die ziek vallen, zorgen respectievelijk de fraters of de zusters. Toch zijn het de zusters die het nodige aanbrengen: warme dekens, aangepaste kleding, warme thee, medicamenten, aangepast eten, versnaperingen ... En zo is het onheil meestal na enkele dagen van de baan. De meesten gebruiken heel de winter door geen enkele verwarming op hun kamer, ook geen klein elektrisch vuurtje. Dit schijnt hen meer bestand te maken tegen de koude.
De grote centrale in Homs was weer even in handen van de rebellen en daarmee hebben we enkele dagen slechts 4 uur stroom gekregen: 2 uur ’s nachts en 2 uur overdag. Een echte grote hindernis, die telkens de dagorde helemaal omgooit. Ondertussen heeft het leger de zaak weer in handen en krijgen we al wat meer stroom. Zelfs in de tijd van de grootste bedreiging vorig jaar hadden we nog een eigen motor zodat er altijd en overal een beetje verlichting was. We hebben daar ook onze laptops op aangesloten totdat iemand ons uitlegde dat het juist daardoor was dat alle batterijen na een tijd kapot gingen. Aan laptops hier overigens geen nood, maar ze zijn oud of heel oud en dus meestal zonder batterij en iedere laptop heeft minstens één goede eigenschap. We hebben echter geen reden om te klagen en willen zo veel mogelijk de behoeftigen in eigen streek blijven helpen. Hierover heeft frater Jean het volgende verslag gemaakt.
Armoede in Qara – een jaar na de bevrijding
Sinds een jaar is ons dorp bevrijd. Daarvoor leefden we in een erg benarde situatie. Ons dorp, dat normaal een 20 000tal inwoners telt, was plots uitgegroeid tot een schuilplaats voor weggevluchte, bebaarde mannen met zware wapens en bedenkelijke ideologieën, uit Homs of Al Qousseir. Resultaat: 80 000 inwoners! De winkels bleven open maar angstige uitbaters werden lastiggevallen en sporadisch werd er iemand ontvoerd of vermoord. Lange gewaden, lange baarden, zware pick-up trucks met daarop stevige dosjka’s (een vaststaand machinegeweer) werden een normaal straatbeeld. In die periode konden wij het klooster niet verlaten; we waren toen aangewezen op de bescherming van God en zijn engelen, vooral omdat het leger en de plaatselijke politie het dorp al lang verlaten hadden.
Maandag 17 november 2013, 6u30 in de ochtend: een man, druipend van de regen, komt ons toejuichen: “De slag is voorbij, het dorp is bevrijd!”. Hij heette Roech Allah, Geest van God. Wij waren al verschillende dagen verschanst in onze schuilkelder met twee families vluchtelingen en wisselden tijden van gebed af met knus samenzijn onder het geschal van heel zwaar machinegeweer en kanonschoten waardoor onze gebouwen enkele zware beschadigingen hebben opgelopen.
Sindsdien heeft het dorp terug zijn oorspronkelijke bevolking van 20 000 Qari’s. De groentewinkels werken normaal, we hebben een nieuwe burgemeester en het leger controleert secuur wie binnen en buiten komt. Het is vooral dankzij onze groep vrijwilligers, “De XII Apostelen” zoals Pater Daniel hen graag noemt, dat het dorp terug zijn normale trend teruggevonden heeft. Na de bevrijding van het dorp hebben zij kosten noch moeiten gespaard om mensen te bevoorraden met voedselpakketten die aangevoerd werden uit het buitenland vanwege weldoeners, langs Moeder Agnes en Pater Daniel. Ondertussen zijn de vrijwilligers uitgegroeid tot een heuse groep van een 30tal man die nu officieel medewerkers zijn van de Rode Halve Maan in Syrië, afdeling Qara. Een deel van de hulpgoederen voor Qara komt dus van de Rode Halve Maan en ander deel van onze buitenlandse weldoeners. Ons nieuw gebouw is ondertussen een depot van voedselpakketten geworden, vandaag genoeg om 300 families voor één maand van voedsel en sanitaire hulpgoederen te voorzien.
Onze regio is nu, God zij dank, veilig in tegenstelling tot andere plaatsen. Toch blijft de nood hier groot: de nijpende werkloosheid, de grote elektriciteitspanne waardoor de boeren geen water kunnen geven aan hun groenten en bedrijfjes niet langer open kunnen blijven, ... . Er is ook een groeiend tekort aan gas om te koken en mazout om te stoken (de winters kunnen hier bar koud zijn). Vaak leven de armsten in rudimentaire betonnen huizen ofwel in aarden huisjes. De voorbije week zijn twee van onze vrijwilligers bij de allerarmsten gaan aankloppen. Je moet ze vaak echt zoeken. Ze leven verstopt tussen de massa, beschaamd om hun armoede aan de grote klok te hangen. Dit is hun relaas:
In de familie Kahil heeft de vader een kunstbeen tot aan zijn knie. Hij heeft geen werk. Zijn gehandicapte zoon moet luiers dragen en zijn medicatie alleen kost 10 000 SP per maand. In de Nasif familie heeft de papa een kanker aan zijn hoofd die druk zet op zijn oog waardoor die naar buiten uitpuilt. Zijn medicatie is erg duur. Om de twee weken moet hij naar Damascus voor een bloedonderzoek. Hij heeft drie kinderen. Zijn vrouw is werkloos. In een andere familie heeft een weduwe een kunstvoet die ze om de twee jaar moet vernieuwen. Ze heeft vier kinderen op school, en die brengen dus geen geld binnen. Ze leven in erg arme omstandigheden. Een andere weduwe heeft 3 kinderen die school lopen. Ondertussen verzorgt ze haar papa van 80 die volledig verlamd is en dure medicatie moet nemen.
In het huis van de familie Nasif zijn papa en mama tegen de 70. Hun twee dochters zijn ziek, de ouders moeten hen naar de WC begeleiden. Ze zijn erg arm. Drie of vier andere families hebben geen vader meer. De kinderen gaan naar school en moeder is werkloos. Een ander bejaard koppel heeft evenmin een inkomen en hun dochter woont bij hen in. Hun zoon heeft een geestelijke achterstand waardoor hij niet kan werken.
Zo zijn er nog vele verhalen. Tot nu toe hebben onze vrijwilligers dertien families bezocht. Door het contact met deze armen hebben zij en wij een nieuw vuur gekregen om ons daar echt voor in te zetten. Het is ook aandoenlijk om te zien hoe armen creatief worden in het helpen van elkaar. Met het geld en de goederen die vanuit Europa binnenkomen, zullen we proberen om die families te helpen. We willen op zijn minst hun medische verzorging garanderen en een elementaire voeding voorzien voorzien.
Het feest van de bevrijding
Nog altijd kan niemand geloven dat de duizenden rebellen dit klooster vorig jaar niet hebben ingenomen. Tweemaal kregen we deze dagen bezoek van iemand die toen bij ons was. We beschouwen elkaar als overlevenden. In het begin van dit jaar is de Libanese OTV (van de maroniet Michel Aoun) gekomen om een interview te maken en ons te vragen hoe we die belegering hebben beleefd en overleefd. Een van de hoger genoemde bezoekers vertelde dat hij die uitzending thuis gezien had en begon te wenen van aandoening. Daarom wilde hij de plaats en de gemeenschap nog eens komen bezoeken.
Een scheur in de grote coalitie
Van de “internationale gemeenschap” naar de “Arabische Lente” en met “de vrienden van Syrië” nu dus naar “de Grote Coalitie”, die Syrië naar het stenen tijdperk wil bombarderen om Daesh te sparen. En toch, er zijn kleine tekenen van een ietwat gunstige ontwikkeling in deze door het westen veroorzaakte hel (helaas met medewerking van Syriërs uiteraard). Zoals elders wilden de VS hier hun vrienden, de terroristische moslimbroeders aan de macht helpen. Omwille van de grote eenheid tussen volk, leger, regering, en president is dit in Syrië evenwel niet mogelijk. Het land meteen in een totale chaos storten zouden ze wel kunnen, maar dat brengt het buurland Israël te veel in gevaar. Zo hebben de VS, Israël en Saoedi-Arabië hun oorspronkelijk plan om de regering omver te werpen moeten opgeven (alhoewel Israël ijverig voort doen zoals nu in Daraa). Zij proberen hun belangen zo goed mogelijk veilig te stellen. Turkije en Frankrijk werken echter onverminderd verder aan het eerste doel. Turkije had de rijke provincie van Aleppo al flink ontmanteld, zodat president Erdogan en eerste minister Davoutogen Aleppo met zijn talrijke fabrieken, industriële centra en handel al konden beschouwen als Turks bezit. Nu geraken ze echter in paniek. Het Syrische leger blijft systematisch terrein winnen en deze overjaarse Ottomaanse heersers krijgen een nachtmerrie van de gedachte dat dit economisch hart misschien toch bij Syrië zal blijven, met bovenop het gevaar dat de Koerden een deel van Turkije gaan veroveren. Daarom vraagt Erdogan nu dringend aan Obama om niet alleen Daesh te bombarderen maar ook de troepen van al –Assad. En de Franse minister Laurent Fabius heeft op 3 november een brief geschreven als een noodkreet (verschenen in Frankrijk, Le Figaro, in Saoedi-Arabië en in Amerika) om Aleppo te “redden” uit het “regime” van Damascus. En zo zie je hoe terroristenleiders zich kunnen voordoen als heldhaftige bevrijders. En voor de bevolking zelf wordt de ellende alleen maar groter, terwijl Daesh steeds verder oprukt.
Vrede en zelfbestuur voor het Palestijnse volk
Internationale vrede zal grotendeels mede afhangen van het einde van de ellende voor het Palestijnse volk. Hiervoor dienen de zionistische leiders van Israël het Palestijnse volk zelfbestuur te gunnen, zich terug te trekken uit de bezette gebieden en op te houden met het voortdurend gebruiken van voorwendsels om weer een nieuwe oorlog tegen dit volk te beginnen. Dit alles is al lang en herhaaldelijk door internationale regels vastgelegd. Eigenlijk is het eenvoudig. Israël moet willen in vrede samen leven met een zelfstandig Palestijnse volk in een soevereine staat, maar dit is nu het laatste wat de zionistische leiders willen. De zionisten willen echter alles, en nog veel meer dan ze nu al hebben zoor zich en voor zich alleen. Daarom hadden vredesonderhandelingen tot heden geen enkele zin.
In vrede samen leven met het Palestijnse volk is niet alleen de wens van de tienduizenden orthodoxe joden en hun rabbi’s maar steeds meer van menig Israëlische burger. Deze maand zijn al twee ministers uit de regering opgestapt uit onvrede met de extremistische politiek van Benjamin Netayahu en zijn onwil om echte besprekingen te voeren met de Palestijnen. Eerst was het Gideon Saar, minister van binnenlandse zaken en lid van het Likoud, de partij van de Netanyahu zelf en nu is het Amir Peretz, minister van milieu, (Hatnuah partij), die vindt dat Netanyahu niet de oplossing maar het probleem zelf is. De invloedrijke en ultranationalistische minister Naftali Bennett van economie (rechtse partij van het ‘Joodse Huis’) wil dan weer het tegendeel: nog meer offensieve oorlog en annexaties. Toch is er nu een bijzonder geluid te horen. Niet minder dan 106 oud-legergeneraals en toplieden van de veiligheidsdiensten roepen Netanyahu op om echte vrede te sluiten met de Palestijnen en een 2 staten oplossing te aanvaarden. Ze stellen dat Israël ruimschoots de middelen heeft om zich te verdedigen en zij kunnen het weten.
Harde zionisten blijven de droom koesteren van een Groot Israël als een zuivere joodse staat, waarin geen enkele vreemdeling erkend hoeft te worden. Daarom werd voortdurend oorlog gevoerd en steeds meer Palestijns gebied veroverd. De VS betaalden zodat Israël een overweldigend militair overwicht bleef behouden en voor het herstel van de verwoestingen in de Palestijnse gebieden zorgde de Europese Unie. Ondertussen werd alle schuld gegeven aan de Palestijnen zelf, die door hun zogenaamd terrorisme Israël zouden bedreigen terwijl hun onderlinge verdeeldheid vredesgesprekken zogenaamd onmogelijk maakten. Deze voorwendsels worden nu door hoge Israëlische leiders ontmaskerd. Of zal de internationale gemeenschap toch eens wakker worden en Israël dwingen het internationale recht te eerbiedigen? Dan kunnen we na de val van de Berlijnse muur ook de afbraak van de illegale, 700 km lange Israëlische ‘muur van de schande’ vieren. Een feest van bevrijding voor het Palestijnse én Joodse volk, een vreugde voor gans de mensenfamilie!
P. Daniel
14-11-2014 om 22:14
geschreven door Gust Adriaensen
Eric Antonis overleden
Geboren Turnhoutenaar Eric Antonis is in de leeftijd van 73 jaar overleden.
Eric Antonis was de eerste directeur van cultuurcentrum De Warande in Turnhout. Later werd hij schepen van cultuur in Antwerpen.
Eric Antonis was een inspirerende en dynamische persoonlijkheid die een belangrijke rol heeft gespeeld in het culturele leven in Vlaanderen van de laatste decennia.
14-11-2014 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2014
Het licht daagt (een beetje) bij Verherstraeten
Servais Verherstraeten, fractieleider van de CD&V, blijkt het begrepen te hebben: een zgn. 'rijkentaks' is onvermijdelijk vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen én om de ondergang van de partij te vermijden.
Dat inzicht mocht je ook verwachten van Verherstraeten, een bekwame, rechtlijnige, centrumlinkse, Kempense politicus, die tot de 'ACW-stal' gerekend wordt.
Dat hij niet onmiddellijk ingaat op het voorstel van Groen en SP-A om een wisselmeerderheid te vormen en zo een vermogens(winst)belasting door te voeren, is begrijpelijk. Eerst binnen de huidige coalitie de geesten rijp maken en de realisatie van die taks nastreven. MR toont zich nu al bereid om samen met CD&V een voorstel grondig te bespreken.
Maar het mag niet te lang duren. Als Open VLD en vooral de rechtse diehards van N-VA, de stuitende ongelijke verdeling van de lasten blijven verdedigen, dan moet een wisselmeerderheid het breekijzer worden. Een mogelijke invoering pas op het einde van deze bestuursperiode , zou nefast zijn voor de geloofwaardigheid van Verherstraeten. En de CD&V ligt dan al lang op apegapen en is niet meer te reanimeren.
En dat zou voor heel wat competente en te respecteren CD&V-politici bijzonder spijtig zijn. En zeker voor Servais Verherstraeten.
12-11-2014 om 07:41
geschreven door Gust Adriaensen
10-11-2014
Vermogenstaks onvermijdelijk
De verkoop van Omega Pharma met de fabuleuze winst van 1,4 miljard euro, zonder dat op die winst ook maar 1 euro belasting betaald moet worden, heeft de discussie omtrent de vermogenswinstbelasting naar een hoogtepunt gevoerd.
Dat lijkt van de regeringspartijen CD&V het best begrepen te hebben. Dat begrip wint veld, niet zozeer vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen bij de partijtop, maar wel door de toenemende druk van de zgn. 'achterban' en uit schrik om te verschrompelen tot een partijtje van niks, als de partij de hardvochtige rechtse koers blijft volgen.
Het is wel ironisch dat het precies dankzij de grote baas van Omega Pharma, Marc Coucke, is dat 'vermogenswinstbelasting' helemaal op het voorplan is getreden. Hij verkocht het bedrijf aan een Amerikaans, maakte die gigantische winst en kan daarvan ongeveer de helft in zijn eigen zak steken. ZONDER OOK MAAR 1 EUROCENT BELASTING. Dat leidde tot algemene, grote verontwaardiging en woede. En stelde de noodzaak van een vermogenswinstbelasting op scherp. Dus, MERCI meneer Coucke!
Maar ook FOEI meneer Coucke!
Want meneer Coucke blijkt een onbetrouwbare vindvaan te zijn, een gouden haantje op de toren.
In april 2013 zei Coucke in 'Reyers Laat':
'EEN VERMOGENSWINSTBELASTING MOET KUNNEN. EEN BEDRIJFSLEIDER DIE ZIJN KMO VERKOOPT VOOR VIJF MILJOEN, WEL, 1,25 MILJOEN IS VOOR DE OVERHEID. HET IS OOK DANKZIJ DE OVERHEID DAT IK MIJN BEDRIJF HEB KUNNEN UITBOUWEN. DAT IS EEN GEVOEL VAN EERLIJKHEID.4
Toch mooi, niet. Eerlijke vent, die Coucke. Een voorbeeld voor alle bedrijfsleiders.
En wat zegt diezelfde Coucke op 28 november 2014?
'EEN MEERWAARDEBELASTING BETALEN? IK HEB 27 JAAR VAN DE NADELEN VAN BELGIË GEPROEFD. NEEM NU DE ENIGE TROEF NIET WEG. HET ALTERNATIEF IS HET IN DE INEFFICIËNTE BODEMLOZE PUT VAN DE BELGISCHE SCHATKIST TE STORTEN.'
Ja, wadde!
10-11-2014 om 09:11
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2014
Kerst in duo
Concert van 4-tune o.l.v. Bert Verdonck & Manteliusensemble o.l.v. Jos Cuppens
09-11-2014 om 17:13
geschreven door Gust Adriaensen
08-11-2014
De poenpakkers
De schaamte lichtjaren voorbij...
Of hoe op grote schaal belastingen ontdoken worden of niet betaald hoeven te worden...
1. De Luxemburgroute: Agressieve fiscale constructies, die het Groothertogdom Luxemburg gedoogt, zorgen ervoor dat grote bedrijven en kapitaalkrachtige families in eigen land aan de belastingen ontsnappen. Enkele namen die ook bij ons erg bekend zijn:
-HEINZ -IKEA -GBL -ABN-AMRO -APPLE -BNP-PARIBAS -PROCTER&GAMBLE -VOLKSWAGEN -Familie de Spoelbergh (AB Inbev)
2. De steevast door de media als 'flamboyant' opgevoerde Marc Coucke maakt 1,4 miljard euro winst met de verkoop van 'Omega Pharma'. Op die winst (de helft voor de persoonlijke portemonnee van Coucke) hoeft geen ene euro belasting betaald te worden. Waarom? Omdat er in dit landje nog altijd geen meerwaardetaks bestaat. Coucke maakt het schandaal nog erger door op de meest hautaine manier heel ons politiek en administratief systeem te stigmatiseren: het is van nul en generlei waarde.
Niet verwonderlijk dat deze feiten samen met de rechtse, hardvochtige maatregelen van de Vlaamse en de federale regering, de woede en de frustratie bij meer en meer mensen naar een hoogtepunt brengen.
08-11-2014 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/34
Vrijdag 7 november 2014
“Duzend en duzend soldaten, altijd iemands vader, altijd iemands kind...”
Iedereen is blij dat de mannen van de Rode Halve Maan vrijdag een tweede sessie komen geven van drie dagen. Het zal nu een cursus E.H.B.O. zijn. Helaas, op het laatste ogenblik wordt van hoger hand beslist dat, voor de veiligheid deze cursus hier niet mag doorgaan. Het schijnt nu niet het moment te zijn om veel volk in het klooster binnen te laten. De cursus gaat door in hun centrum in Qâra en een frater gaat mee volgen als afgevaardigde van de gemeenschap. Blijkbaar vinden ook de deelnemers het bijzonder jammer dat ze niet hier mogen komen. Maar goed, de leiding van de Rode Halve maan komt zaterdagavond samen met ons recreatie houden, wat toch weer een bijzonder aangename ontmoeting is en een hechte band schept. Zondag is dan het examen voorzien.
Omdat het Allerzielen is en op die dag iedere priester in de Latijnse liturgie driemaal een eucharistie mag vieren, besluit ik voor onze frater die ’s namiddags van zijn examen terugkeert, nogmaals de eucharistie op te dragen. Dit wekt bij anderen evenwel het verlangen om samen de drie vieringen mee te volgen. Af en toe vervalt immers een gezamenlijke gebedstijd omwille van een werk dat dringend moet gedaan worden. Nu willen we eens extra bidden voor onze overleden familieleden, vrienden, de vele slachtoffers hier, in heel het Midden Oosten en in zovele andere landen. En zo sluiten we de dag af met een eenvoudige (derde) misviering. Massa’s mensen zijn omgebracht of omgekomen en liggen naamloos in massagraven of kregen een plaatje: Only Known by God, alleen door God gekend. Toch hoort ook ieder van hen tot onze mensenfamilie. Onze Vlaamse veelzijdige cabaretier, Willem Vermandere, eert aldus de duizenden gesneuvelde soldaten van “de grote oorlog” in de Westhoek:
“....
als ge van ze leven in de westhoek passeert
deur regen en noorderwinden
keert omme den tijd als g' alhier passeert
den oorlog ga j' hier were vinden
ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt
en 't graf van duizend soldaten
altijd iemands vader altijd iemands kind
duizend en duizend soldaten...”
De champetters van de wereld
Leugen, onrecht en oorlog blijven het cement van de ontwikkelingen in het Midden Oosten. Nu het stilaan winter wordt zullen nog meer gezinnen letterlijk en figuurlijk in de kou staan. We hebben deze week een dag samen gewerkt om hulpgoederen klaar te maken want onze vrijwilligers willen families in Damascus gaan bevoorraden. Het secretariaat van de UNO blijft plechtig verkondigen hoe groot de stroom van vluchtelingen in Syrië wel is en hoe dreigend de blijvende onveiligheid door aanslagen. Er wordt evenwel geen woord gezegd over de oorzaken: strijders uit 83 landen die getraind worden in Jordanië, Turkije en Saoedi-Arabië, onder toezicht van VS, Frankrijk en UK en die zonder enige moeilijkheid in Syrië geraken. Geen woord over de openlijke steun van Turkije aan de terroristen en de hulp van de NAVO aldaar. Geen woord over het feit dat de UNDOF (United Nations Disengagement Observer Force) in de door Israël bezette Golan niets doet om de terroristische acties te verhinderen. Dit alles om de wereld te doen geloven dat de hele ellende veroorzaakt wordt door Syriërs en Syrië zelf. De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de UNO heeft het vorige week donderdag nogmaals duidelijk gezegd: Onze meest eerbiedwaardige instellingen van de VN hebben wel degelijk een moreel probleem! Ondertussen is er een nieuw fenomeen: er worden steeds meer Chinese jihadisten ingezet in Syrië. Ze komen hier langs Cambodja of Indonesië met behulp van de Turkse geheime diensten. In Raqqa hebben ze een eigen kwartier. Inmiddels zijn er van hieruit al een paar honderd kunnen terugkeren naar China om daar aanslagen te gaan plegen. Ook China en Rusland moeten uiteindelijk geteisterd worden door een islamitisch kalifaat. Of de huidige democratische president van de VS (nobelprijswinnaar voor de vrede !), die inmiddels met een republikeinse meerderheid in het congres moet regeren, dit terrorisme zal verminderen, valt te betwijfelen.
De New York Times van 14 oktober publiceert een studie van de CIA over de voornaamste (preventieve!) terroristische operaties die wereldwijd onder leiding van het Witte Huis georganiseerd werden “om de Amerikaanse belangen te verdedigen”. Hieruit blijkt dat het beoogde doel dikwijls niet bereikt werd. Het gaat over aanslagen in Angola, Nicaragua, Cuba (mislukte moordpogingen op Fidel Castro, een ‘succesvolle’ ontploffing van een bedrijf waardoor 400 arbeiders werden gedood), Vietnam (meer dan 2 miljoen doden en 55.000 VS soldaten), Salvador, Guatemala, Irak, Libië, Syrië. Amerika overheerst de wereld en Israël overheerst Amerika. Als een dergelijk rapport over Rusland zou verschijnen, zou de “internationale gemeenschap” het land direct van de wereldbol willen vagen. Nu wordt eerder medelijden opgewekt omdat de ‘resultaten’ niet evenredig zijn met de kosten en de inspanningen. Vreselijk. Toch blijken vele mensen op aarde wel te weten wat er aan de hand is. Een internationaal onderzoek door Gallup (Worldwide Independent Network/Gallup International Association/WIN/GIA) heeft aangetoond dat Amerika beschouwd wordt als de grootste bedreiging voor de wereldvrede en de grootste terroristische staat. De Amerikaanse wetenschapper, linguïst, activist en professor aan het beroemde Massachusetts Institute of Technology, Noam Chomsky kan er niet mee lachen (Noam Chomsky, C’est officiel: les USA sont l’état terroriste nr. 1, mondialisation.ca, 29 oktober 2014). Champetters in onze dorpen hadden vroeger onbetwist gezag om verzoening, vrede en rust te brengen. De champetters in onze wereld zijn nu tot de tanden toe gewapende terroristische superstaten geworden.
De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen
Verschillende generaties feministen hebben geijverd voor de gelijkheid van man en vrouw. Eigenlijk werd het een nivellering. Vrouwen moesten buitenshuis gaan werken en een betaalde baan krijgen, zoals de mannen. Daarmee groeide ook de dwaze opvatting dat een vrouw maar iets betekent als ze “werkt”, nl. in zoverre ze aan het economisch leven deelnam door een eigen beroep, een betaalde job. En daar zijn we met heel de maatschappij ingetrapt. In principe moet ieder werk nu wettelijk open staan voor vrouwen en voor mannen. Misschien heeft het gezond verstand in de praktijk toch nog enige invloed, zodat er, bij mijn weten, tot heden nog geen kasseilegsters, “houthaksters” of vrouwen zijn die in de koolmijnen werken als “koolputsters”. Mogelijk komt er toch nog een rapport dat deze ongelijkheid aanklaagt, wie weet.
Mijn moeder zaliger (1909-1994) stond ingeschreven als “zonder beroep” en had dus in de huidige opvatting geen maatschappelijke waarde. Zij was een gewone huisvrouw, huismoeder of huishoudster. Zij was de trouwe, liefhebbende echtgenote van vader, die als eenvoudige handarbeider de enige kostwinner was van een gezin met negen kinderen. Samen waren zij een heel gewoon gezin uit de eerste helft van de vorige eeuw. In ons klein straatje woonde overigens nog een gezin met elf kinderen, ook met een moeder “zonder beroep”, die dus eveneens buiten iedere maatschappelijke waardering viel.
We kunnen niet zeggen dat die oude goede tijd zoveel beter was dan nu. En het omgekeerde is evenmin waar. Iedere tijd heeft zijn goede en slechte kanten en we moeten trachten het goede te bewaren en het slechte te verwijderen.
We moeten wel eerlijk toegeven dat er nu veel meer problemen zijn met de opvoeding van de jeugd dan vroeger. Af en toe verschijnt een alarmerend bericht dat het intellectueel niveau daalt. Jongeren die zich de hele nacht met boeiende computerspelletjes geamuseerd hebben, kunnen uiteraard overdag geen aandacht meer opbrengen op school. Leerkrachten klagen soms dat er meerdere kinderen met honger naar school komen, omdat hun ouders geen tijd hebben een maaltijd klaar te maken. Verder zijn allerlei soorten van pesterijen dagelijkse praktijken. Vele scholen hebben af te rekenen met drugsgebruik en drugshandel, wat een echte plaag is. Ook het seksueel gedrag van de jongeren biedt heel wat zorgen en regelmatig zijn er schoolmeisjes die plots in verwachting zijn. Tenslotte zijn er te veel jongeren, die wegens agressief of zelfs crimineel gedrag in jeugdgevangenissen terecht komen.
Over de echtscheiding als plaag van onze tijd hoeven we geen verdere uitleg te geven. Het is een drama waar iedereen praktisch elke dag op een of andere manier mee te maken heeft. Zo worden ontelbare kinderen als het ware reeds op jonge leeftijd gebroken, naar twee kanten getrokken, ja “gekruisigd”. Ik was ooit diep getroffen door het getuigenis van kardinaal Christof Schönborn uit Wenen, die fel uithaalde naar de maatschappij omdat zij, volgens hem, aan het drama van de kinderen van echtscheidingen voorbijgaat. En hij kon het weten, hij sprak uit eigen ervaring.
De “crisis van het vaderschap” is een ander modern fenomeen, waar beide ouders een full time werk hebben. Meestal heeft moeder dan toch meer aandacht voor de kinderen dan vader. Moe is moe maar ook pa is moe. Hij leest het dagblad en zoekt ontspanning voor zichzelf. En zo missen kinderen soms het gewone beeld van een vader, wat een van de oorzaken is van het ontstaan van homoseksualiteit.
Wanneer beide ouders buitenshuis werken is er natuurlijk extra opvang nodig voor kinderen. Vandaar steeds meer vraag naar kindercrèches, alsook naar kinderopvang voor en na schooltijd. Ouderen, zieken, gehandicapten kunnen uiteraard nu ook niet in het gezin opgevangen worden. Daarvoor moeten geschikte opvanghuizen gebouwd worden. En die zijn er ook, met deskundig personeel en de laatste technische snufjes. En alle ziekenhuizen worden overstelpt. Aan de verzorging in een ziekenhuis gaat bovendien een hele stresserende voorbereiding vooraf. Het is het tegendeel van wat wij hier voor de oorlog konden meemaken. Ik ben in verschillende ziekenhuizen op bezoek geweest. Bij de inkom waren er enkele alkoven. Daar ging men met heel de familie en het zieke familielid binnen. De dokter behandelde de zieke als hij kon, zo niet schreef hij een briefje waarop stond waar je moest zijn. Er kwam een loopjongen en die bracht je naar de afdeling waar je geholpen werd. Ofwel werd je daar meteen geholpen ofwel was er iemand voor u. In ieder geval ging het heel vlot en eenvoudig. En alles gratis, behalve de medicamenten of sommige extra behandelingen. Ook voor ons, als vreemdelingen was het ziekenhuis gratis. Men vroeg niet eens uw naam. Het was voldoende dat je lid was van een religieuze gemeenschap in Syrië.
Tenslotte is er nog het levensgrote probleem van de vergrijzing, beter gezegd van de “kale maatschappij”, want op een bepaalde leeftijd is er zelfs geen grijze of witte haar meer over. Wat al studies worden hieraan niet gewijd, met wat al voorstellen! Blijven werken tot 66 jaar of tot 67 jaar?
Het beste middel om al deze en nog vele andere problemen efficiënt aan te pakken ligt in het krachtig steunen van de gewone moeders en de gewone gezinnen. De arbeid van een moeder thuis is economisch veel meer rendabel voor de maatschappij dan gelijk welk ander werk buitenshuis. Daarbij moet natuurlijk de trouw van echtgenoten met alle mogelijke middelen gesteund worden in plaats van echtscheidingen steeds gemakkelijker te maken. Wanneer het werk van een moeder naar waarde geschat en officieel betaald wordt en de eenheid van het gezin gesteund, valt de druk om buitenshuis te gaan werken vanzelf weg. Dan voelen vrouwen zich ook niet meer verplicht om te blijven werken “voor het pensioen”, ook al bleven ze liever thuis.
Ziehier hoe onze grote maatschappelijke problemen hierdoor drastisch zouden verminderen of zelfs opgelost worden. Er zijn geen kindercrèches nodig, geen extra kinderopvang. De kinderen ontwikkelen zich op normale gezonde wijze. Geen nood aan drugs of vroegtijdige seks. Thuis hebben de kinderen de warmte van een gezin, de aandacht van hun moeder voor hun dagelijkse problemen, ze krijgen goed eten en ontspanning en een gezond beeld van een moeder en een vader in de maatschappij. Ik herinner me als kleine jongen dat de veter (wij zeiden ‘nestel’) in mijn ene schoen kapot was. Ik huilde om mijn onmacht en hulpeloosheid alsof de wereld verging. Mijn moeder had gezien dat het grootste deel van de veter nog lang genoeg was en herstelde met alle gemak het ongeval. Ik ervaarde toen een dankbaarheid en vreugde die ik nu nog kan voelen. Er zijn moeders nodig die het geduld hebben om de knopen van een jasje dicht te doen, totdat we het zelf kunnen. Welnu, dat zijn de echte levensproblemen van een mens die in de wereld stapt.
Jeugdgevangenissen lopen leeg of verminderen. Ziekenhuizen en dokters kunnen rustig alle aandacht geven aan ernstige zieken want een moeder lost de meeste dagelijkse ziekteproblemen zelf op. Van de negen kinderen in ons gezin herinner ik mij dat alleen mijn jongste zus ooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Ook onze dure paleizen voor ouderlingen kunnen verminderen. Na de dood van grootvader langs vaders kant, heeft grootmoeder nog lang en gelukkig geleefd, opgenomen in ons gezin. Al is dit op deze wijze nu niet meer mogelijk, de opvang van bejaarden kan veel minder “hoog technisch” en veel meer warm menselijk, familiaal. Laat me hier alle oprechte waardering uitspreken voor de inzet van het personeel van bejaardenhuizen, gehandicaptencentra, kindercrèches. Ook alle respect voor vrouwen die buitenshuis een eerbaar beroep uitoefenen. Als je echter aan een klein kind, een gehandicapte of bejaarde vraagt waar hij/zij het liefst verblijft, in een supermodern opvangcentrum met universitair gediplomeerd personeel ofwel thuis bij ouders, broers, zusjes, eigen kinderen en kleinkinderen, hoef je geen genie te zijn om vooraf te weten welk antwoord veruit het meest gegeven zal worden. Bovendien, als moeders de nodige hulp en steun krijgen bij de opvoeding van de kinderen zullen er van zelf ook grotere gezinnen komen, al hoeft het helemaal niet meer te zijn zoals een eeuw geleden. Daarmee zal geleidelijk onze “kale maatschappij” weer bevolkt worden.
We hoeven echt niet terug naar de gezinnen van een eeuw geleden. We moeten wel onze opgedrongen, vernietigende ideologieën die de gezinnen afbreken afzweren. Een mens is geen onzijdig “gendertje” of onbepaald “hetje” als willoos individu verloren in een voor schimmige wereldheersers kneedbare massa. Een gezonde maatschappij kan alleen gebouwd zijn op gezinnen en families. Zij kunnen de voortdurende propaganda van een doodscultuur in allerlei variaties missen. Daarmee zal tevens het buitensporig gebruik van antidepressiva eveneens drastisch dalen.
Wie denkt dat deze voorstellen al te vrome en voor onze tijd wereldvreemde wensen zijn, kan Maciej Giertych raadplegen. Hij is geneticus, oud Europarlementslid en nu ere voorzitter van de Poolse vereniging van de families. Vanuit zijn rijke menselijke en politieke ervaring schrijft hij precies hetzelfde: Un remède simple à la plupart de nos maux (Le Cep nr 68, juli 2014, blz. 39-52). Wie kan deze voorstellen eens overbrengen aan onze regering, eventueel met een diplomatieke verpakking of een politiek strikje? Waarvoor dank, namens de gewone moeders en hun gezinnen.
P. Daniel
07-11-2014 om 20:03
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Onverschilligheid ten aanzien van noodlijdenden, in onaanvaardbaar voor een christen.'
07-11-2014 om 15:05
geschreven door Gust Adriaensen
06-11-2014
Standaardtaal versus tussentaal
Zes jaar geleden reeds verwees ik op dit blog naar het boek 'Het einde van de standaardtaal' van Joop van der Horst.
In dat boek 'Het einde van de standaardtaal', schrijft Joop van der Horst, hoogleraar Historische Taalkunde aan de KU-Leuven, dat de standaardtaal verdwijnt en plaats maakt voor een veel vrijere opvatting over taal. Er is niet langer één Nederlands, maar meerdere 'Nederlandsen' en het een is niet beter dan de andere, aldus van der Horst.
van der Horst is een van de vele academici die de laatste jaren stellen dat de standaardtaal verdwijnt. Hieruit blijkt een merkwaardige opvatting over taal en taalevolutie. Het standaardtaalgebruik heeft namelijk nooit algemeen bestaan, niet in Vlaanderen en niet in Nederland.
Het verschil met enkele decennia geleden is, zeker in Vlaanderen, de grote afstand tussen het toen nog erg streekgebonden informele taalgebruik en het nagestreefde standaardtaalideaal in formele omstandigheden. Het gevolg was dat er weinig Vlamingen waren die een vlotte, soepele algemene taal meester waren.
Nu bewegen we ons inderdaad, naargelang van de sociale en professionele omstandigheden, op verschillende taalniveaus. Maar het blijft om allerlei, vooral ook praktische, redenen, uiterst belangrijk dat zoveel mogelijk mensen ernaar streven een accurate en aan de omstandigheden aangepaste algemene taal te gebruiken. Het is overigens een leerproces dat nooit helemaal af is.
Bovendien is het vaak zo dat de taalgebruikers die de streektaal propageren en zich afzetten tegen de standaardtaal, dat eerder doen uit onmacht, menselijk opzicht of gemakzucht ten aanzien van het gebruik van AN. Zij vergeten daarbij ook dat het dialect dat zij koesteren en beweren te spreken, mijlenver verwijderd is van de dagelijkse taal van hun (groot)ouders en ofwel een naar het vermoede streekklanksysteem vertaald AN is, ofwel een soort van tussentaal geworden is, die nu eens wat verder van, dan weer dichter bij de standaardtaal staat. En ten slotte: het 'beter' of 'slechter' zijn van bepaalde talen, dialecten of taalvormen, is taalkundig gezien, onzin.
06-11-2014 om 07:04
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2014
Hoogste zelfdodingscijfers in Vlaanderen
Het is opvallend dat beleidsmensen en hulpverleners in hun pogingen om een verklaring te vinden voor de enorm hoge zelfdodingscijfers in Vlaanderen, nooit als een van de mogelijke oorzaken het waardekader of het gebrek eraan van onze samenleving onder de loep nemen.
De mensen worden gevangen gezet in een steeds sterker individualisme en materialisme. Niet alleen een religieus maar ook een humanistisch waardekader, wordt stelselmatig afgebroken, bespottelijk gemaakt, als waardeloos voorgesteld.
Welke zingevingsmogelijkheden blijven er voor de nadenkende mens dan nog over?
05-11-2014 om 21:01
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/32
Vrijdag 31 oktober 2014
Een polyvalent kamertje
De twee fraters en ik hebben nog altijd heimwee naar de maanden van vorig jaar, die we samen moesten doorbrengen in onze schuilplaats. De zusters hadden hun onderduikadres en wij het onze. Dag en nacht werd gewaakt. Drie matrassen tegen de muur en middenin een tapijtje. Eentje had een volledige handleiding met het nodige materiaal gevonden om mozaïekjes te maken en begon ’s avonds te kappen. Na enkele kunstwerkjes heeft hij het toch opgegeven. Elk met een laptop op onze matras en boeiende dingen uitwisselen over bijbel, politiek of wetenschap met tussenin het mopje van de dag van de druivelaar van vorig jaar. Af en toe eens een grappige reportage of film. Ondertussen is het veel veiliger geworden en heeft ieder weer een klein kamertje, maar we missen ons samenzijn ’s avonds. En zo werd mijn slaap- en werkkamertje tegelijk gemeenschapsruimte, leslokaal, recreatiezaal, koffie/theeruimte, vergaderzaal, bergplaats... All rolled in one. In de hoek tegen de muur een bed. Tegen de andere muur twee boekenkastjes. Midden in de kamer een petrolvuurtje met een wiebelende bol vol petrol. Tenslotte twee tafeltjes. Eentje houdt er van om met een kussen tegen de muur op het bed te zitten en de andere twee hebben een tafeltje. En op de grond is er een kleine warmwaterkoker om af en toe een tas thee te zetten (als er stroom is). Vorig jaar arriveerde een container Italiaanse chocolade die in heel de streek werd uitgedeeld. Wij kregen ook ons deel en de zusters hebben ons met mildheid bedacht. Het eerste deel van de week zijn we ’s avonds onder ons, het tweede deel brengen we samen met de zusters door. En deze week hebben we onder meer gediscuteerd over de toespraak van Putin (zie verder), als je wil, een annex van de sociale leer van kerk en wereld.
Grotere armoede en intenser geloof
Sommigen van ons kennen en waarderen Samir Nassar heel erg. Hij is de maronitische aartsbisschop van Damascus die voor de oorlog veel Iraakse vluchtelingen in zijn parochies heeft opgenomen, waardoor deze merkelijk vuriger werden in het geloof. Nu geeft hij in een interview een schrijnend beeld. Wegens de oorlog die al meer dan drie jaar duurt is iedereen behoeftig. De mensen hebben al hun reserves opgebruikt en vinden gelukkig nog wat steun aan elkaar samen in de familie. De maronitische gemeenschap daar kan 300 à 400 families helpen. Onze vrijwilligers beweren dat in Damascus en Qalamoun niemand van honger moet sterven. Er worden grote hoeveelheden voedsel uitgedeeld: rijst, macaroni, bonen ... . De regering doet wat ze kan maar het land is geplunderd en verwoest en alle energie gaat nog naar het zuiveren van het land van alle rebellenhaarden. Vele families in Damascus leven in erg armoedige omstandigheden. Velen slapen in parken. Er is nagenoeg geen werk en dat maakt mensen moedeloos. (Hier in eigen streek wordt stilaan voor werkverschaffing gezorgd). Velen zijn gevlucht en de uittocht gaat verder. Daardoor moesten al drie parochies gesloten worden. Voor twee miljoen kinderen zijn er geen scholen meer en de scholen die er nog zijn zitten overvol. Ieder jaar mindert het aantal doopsels en huwelijken terwijl het aantal begrafenissen blijft stijgen. Je kan plots door een granaat getroffen worden en sterven. Mensen nemen extra tijd om elkaar na de misviering te groeten want het kan voor iedereen de laatste keer zijn.
Kort nieuws
De aanslagen die blijven doorgaan in Syrië lijken steeds meer op de laatste stuiptrekkingen van terroristen. Iedere week worden grote hoeveelheden strijders opgeruimd, grote hoeveelheden wapens in beslag genomen en overal worden tunnels ontdekt, soms diep onder de grond en lang. Onbegrijpelijk hoe dit allemaal ongemerkt kon uitgegraven worden en soms erg vakkundig. In Kobane (Ain al-Arab), tegen de Turkse grens dreigde Daesh 300.000 Syrische Koerden uit te moorden met behulp van Turkije, gespecialiseerd in etnische zuivering. Sinds de belegering van 16 september zouden er 815 mensen gedood zijn. Kobane houdt tot heden nog stand. Gelukkig wordt de dubbelzinnige rol van Turkije voor steeds meer landen duidelijk. Inmiddels kreeg Turkije slechts 60 van de 193 stemmen om kandidaat te worden van de VN Veiligheidsraad. De Hesbollah doet goed werk in Syrië en Libanon. Sayed Hassan Nasrallah, secretaris generaal, verzekert dat Daesh in de Beka en in Qalamoun geen kans meer krijgt om nog stellingen in te nemen. Ze hebben hier de groepen van Daesh afgesneden van iedere bevoorrading. Ze kunnen alleen in burgerkleding trachten te vluchten. Gunstig voor het hele Midden Oosten is ook dat Egypte stand houdt nadat het de diktatuur van de moslimbroeders heeft afgewezen. Aanvankelijk heeft Egypte nog getracht met de VS en het westen samen te werken (die de moslimbroeders jusit steunen) maar het zal nu moeten kiezen om met Rusland verder te gaanHet zal nu stilaan wel moeten kiezen. om met een meer betrouwbare partner, Rusland verder te gaan. Daarom werd het nu “gestraft” en werden 30 soldaten in de Sinai vermoord!
Misschien is het je ontgaan maar vorige zondag werd in Brussel een nationale protestmars georganiseerd tegen de islamofobie. Ja, dat is tot hier doorgedrongen. Er zijn in België dus mensen die een meer positieve houding eisen tegenover de islam, op een ogenblik dat duizenden mensen worden verdreven, beroofd, verkracht, gemarteld, onthoofd of gewoon gedood in naam van de islam. Omdat er slechts een tiental deelnemers waren met dat soort vreemd geweten werd de mars een fiasco. Het betekent dat we van niets meer moeten verschieten. We moeten wel eerbied hebben voor de vele moslims van goede wil, die in vrede leven met iedereen.
Ook meneer Daniel Keller, grootmeester van de loge, het grote oosten van Frankrijk (GODF) trekt nu aan de alarmbel want hij meent dat er een gevaarlijke anti-maçonnieke geest heers, vooral bij christenen en moslims. Immers, tegen het succes van het homohuwelijk, het “huwelijk voor allen” is een nog meer succesvolle beweging opgestaan, “Manif pour tous” en dat vindt deze bijzonder invloedrijke meneer erg. Vrijmetselaars kunnen de werkelijkheid van een geopenbaarde waarheid en het historisch feit van de menswording van Jezus en zijn kerk niet aanvaarden. Zij hebben een speciaal geloof, nl. dat ze zichzelf geschapen hebben en vooral dat zij de mensheid opnieuw moeten scheppen naar hun beeld en gelijkenis, waardoor deze logebroeders het toch wel heel druk hebben in hun werkplaatsen. Sommigen erkennen een god, die zij zelf gemaakt hebben, maar niet de God die hen geschapen heeft. Er zijn dus niet alleen in het westen, maar ook in het grote oosten mensen die het noorden kwijt zijn.
Stop de trein van de dood
De westerse beschaving lijkt steeds meer op een trein die met hoge snelheid naar zijn zelfvernietiging raast. Vanaf de oertijd wisten mensen dat bepaalde waarden de vaste en onwrikbare fundamenten vormden van hun geluk en van de samenleving. Welbewust werden deze waarden gekoesterd, al was het lang niet altijd met goed gevolg.
Deze waarden zijn vooreerst het nederig besef en het aanvaarden van een God en Schepper, waaruit alle leven voortkomt. Verder werd het gezin erkend als de basis-cel van iedere samenleving. Een man en een vrouw trachtten in onderlinge liefde, blijvende, exclusieve trouw, en totale wederzijdse overgave zorg te dragen voor hun kinderen. Kinderen ontvingen hier de nodige warmte en veiligheid om hun eigen persoonlijkheid en creativiteit te ontwikkelen. Daarbij werd de verscheidenheid van de geslachten erkend als de meest creatieve vondst van de Schepper. Hierdoor zijn man en vrouw in onderlinge levensverbondenheid in staat, niet alleen om onbeperkt medescheppers te worden van nieuw menselijk leven maar ook van een onbeperkte verscheidenheid van mensen. Bovendien was de verscheidenheid van man en vrouw steeds een bron van aanvullende rijkdom en verrassende creativiteit. Zonder enige kennis van onze moderne embryologie wist Hippocrates al vier eeuwen voor onze tijdrekening dat het leven in de moederschoot heilig is vanaf de ontvangenis tot aan zijn natuurlijke dood. Men wist dat de waarde van een menselijke beschaving afgelezen kan worden aan de wijze waarop juist het zwakke menselijk leven gekoesterd en verzorgd werd. Het christelijke geloof zal dit menselijk aanvoelen voor goed in de geschiedenis van de mensheid verankeren. Zieken, gehandicapten, bejaarden werden zo veel mogelijk in eigen familie opgevangen en verzorgd, zoals wij zelf voor de oorlog nog konden zien op de luchthaven van Damascus. In Zaventem zagen we een menigte individuen die als mieren door elkaar renden. Heel velen waren alleen, anderen waren met twee en af en toe zag je een gezin. Bij aankomst in Damascus zag je vooral grote groepen mensen waarbij een jonge kerel een rolstoel duwde met een oude vader/grootvader/moeder/grootmoeder. Verder jonge vrouwen met een baby op de arm, enkele kinderen en tussenin liep nog een gehandicapt(e) meisje of jongen. Het was één grote familie die een familielid kwam afhalen. Meteen was ik dan genezen van de bewondering voor de wijze waarop wij in de westerse beschaving met verbluffende technische snufjes menselijke problemen weten op te lossen. Ik had geen enkele zin meer om hen te vertellen dat wij gehandicapten kunnen opvangen in gespecialiseerde instellingen met wetenschappelijk opgeleid personeel en dat wij paleizen van bejaardenhuizen hebben met de laatste technische snufjes voorzien en kindercrèches met pedagogisch verantwoord personeel.
Verder kende iedere beschaving haar eigen manier om bijzondere zorg te besteden aan de bescherming van de onschuld van de kinderen en het behoeden van de zuiverheid van de meisjes. Jongeren werd geleerd dat de vruchtbaarheid een kostbaar goed was, waarop zij zich door zelfbeheersing konden voorbereiden om op de gestelde tijd hiervan ten volle te kunnen genieten voor hun eigen geluk en dat van heel de maatschappij.
Onze beschaving heeft al deze waarden deskundig en bewust afgebroken. De teneur van de samenleving wordt bepaald door een sterke homocultuur, een LBGT lobby, een machtige gaia-beweging, een niets ontziende abortus- en euthanasiepraktijk, een baby-business, een onbeperkte manipulatie van het leven vanaf de bevruchting, een radicaal uitwissen van seksuele verschillen door een genderideologie. Tegelijk worden in de opvoeding een oeverloze vrijheid opgedrongen, die mensen depressief maakt en een democratie geleidelijk tot een dictatuur omvormt. De bedoeling is wereldwijd de band met de schepping en de Schepper door te snijden en te vervangen door nieuwe (on)waarden die door schimmige wereldheersers naar hun welbehagen kunnen gemanipuleerd worden. Zo wordt nu een mensheid als deeg gekneed tot een “nieuwe wereld(wan)orde”. Het resultaat van deze ontworteling is ongeluk, ellende en uiteindelijk de dood.
Voor geëngageerde en moedige ouders
Zo vele mensen van goede wil weten beter dan ik dat de westerse beschaving in een dodelijke impasse verkeert, maar ze weten niet hoe zich hiertegen te verzetten.
Ziehier iemand die inspiratie kan geven: Farida Belghoul, een vrouw op rijpere leeftijd, van Algerijnse oorsprong, maar geboren en opgegroeid in Parijs. Ze begon als een militante tegen racisme en groeide geleidelijk uit tot voorvechtster van de gezonde traditionele waarden van de familie. Vorig jaar organiseerde ze de “journées de retrait de l’ école” (JRE) als protest tegen de ontwrichtende seksuele opvoeding op de school en de afbraak van de natuurlijke familie, bijzonder tegen de theorie van de gender. Het was een geniale vondst met onverwacht succes. Plots hielden een groot aantal ouders maandelijks hun kinderen voor een dag thuis. Het was een schok voor de scholen en de regering. De politie trachtte in te grijpen maar kon wettelijk niets doen. Zij is moslima maar geniet veel steun van christelijke ouders. De machtige beweging Manif pour tous, opgericht als protest tegen het “(homo)huwelijk voor allen” wil helaas niet met haar samenwerken omdat zij vindt dat het geloof in God de basis moet zijn. De Manif pour tous wil strikt areligieus blijven en verbiedt bv. dat mensen bij de optocht samen het rozenhoedje zouden bidden, wat zij juist toejuicht. Ze vindt trouwens dat Manif pour tous een verloren strijdis.De wet is al gepasseerd. Nu wordt gewerkt aan de wetgeving voor GPA (gestation pour autrui), het zogenaamde “draagmoederschap”. Zij noemt het “gestation pour argent”. En daarna komt de PMA (procréation médicalement assistée) voor “geprogrammeerde baby’s” wat onze verdienstelijke Vlaamse gynaecoloog A. Devos terecht mensonwaardige “veeartsenijpraktijken” noemt.
Fadia reisde dit jaar naar Rusland om internationale contacten te leggen voor de verdediging van het natuurlijke gezin. Zij richtte de FAPEC op (Fédération autonome des parents engagées et courageux) voor geëngageerde en moedige ouders. Deze wil de ouders helpen om de echte waarden en het ware geluk aan hun kinderen door te geven. In plaats van de kinderen met de duurste laatste snufjes te laten spelen, liggend op het bed terwijl ze niets anders willen dan chips en cola, trachten ze hen met vaste hand te leren genieten van mooie muziek, echte kunst, een lekkere maaltijd in huiselijke sfeer en eenvoudige maar mooie kleding. Kinderen ontwikkelen op die manier een eigenwaarde, die hen sterk en gelukkig maakt , zonder slaaf te worden van een dwangmatige grijze nivellering. Farida doet er alles voor om ouders en kinderen aan te sporen zich te integreren in het goede van de Franse samenleving opdat iedereen zich zou inlijven en meewerken aan een goede opbouw van de maatschappij. Geen wonder dat zij vanaf het begin al tegenwind kreeg.
De christenen en de kerk zouden de eersten moeten zijn om op eigen wijze “geëngageerd en moedig” de kostbare menselijke en christelijke waarden te verdedigen. Helaas mist de kerk dikwijls de moed van de eerste christenen die leefden in het heidense Romeinse rijk. Al waren de christenen een nagenoeg te verwaarlozen en vervolgde minderheid, zij verspilden hun krachten niet door zich aan te passen aan de algemeen aanvaarde normen en gebruiken, maar gingen tegen de stroom in. Zij bleven in geloof zichzelf. Zo werd het ideaal van een maagdelijk leven hoog in ere gehouden terwijl de heidense wereld dit als dwaas weghoonde. Vrouwen waren vrij om te kiezen voor huwelijk of maagdelijk leven. Veel nadruk viel op de onvoorwaardelijke huwelijkstrouw. Het christendom betekende voor de vrouwen een ware bevrijding. Toen het machtige Romeinse rijk instortte bleven kerk, kruis en christenen overeind. En zo zal het met iedere cultuur en beschaving gaan.
Een wereldorde met nieuwe regels of een spel zonder regels?
In het hotel van het bergstation Krasnaïa poliana, Sotchi, aan de Zwarte Zee, werd de XIe samenkomst gehouden van de internationale discussiegroep van Valdaï. 108 experts, geschiedkundigen en politieke analisten uit 25 landen discuteerden van 22-24 oktober 2014 over het thema: De wereldorde, nieuwe regels of een spel zonder regels? Hier werd geen wollige diplomatieke taal gebruikt om op indrukwekkende wijze niets te zeggen of om oorlogspropaganda te voeren. Men zegt open en vrijuit zijn mening. En Vladimir Vladimirovitch Putin was van de partij. Hij sprak klaar en duidelijk, beschaafd en rationeel. Er zijn nu al analisten die beweren dat de huidige politiek ingedeeld zal worden in de periode voor en na deze toespraak en dat Putin de rol toebedeeld zal krijgen als bewerker van de vrede tussen de volken, tot spijt van wie het benijdt.
President Obama heeft vorige maand voor de VN, als een zelf verklaarde profeet, plechtig verkondigd dat onze wereld door drie grote gevaren bedreigd wordt: ebola, Rusland en het internationaal terrorisme! En Jens Stollenberg, secretaris-generaal van de NAVO stelt dat de internationale spanningen zo gestegen zijn dat er dringend nog meer en forse investeringen in defensie nodig zijn, alsof hij niet weet dat nog meer wapens juist de eerste oorzaak van onze onveiligheid zijn. Ziedaar de westerse arrogantie, die openlijk een willekeurig land brandmerkt om oorlog te kunnen voeren en de onbetwiste wereldheerser te worden of te blijven.
Ziehier enkele gedachten uit de toespraak van Putin. Er doen zich altijd veranderingen voor in de geschiedenis maar nu beleven we op wereldvlak dramatische ontwikkelingen op politiek, economisch, sociaal, industrieel én media-vlak. Conflicten worden opgelost met bruut geweld, met oorlogen, die beginnen met opstanden, door grote mogendheden gesteund, om chaos te veroorzaken. De internationale instellingen zijn hierbij niet meer in staat de conflicten op te lossen. Internationaal recht wordt ofwel ontkend ofwel willekeurig uitgelegd zodat in feite alleen het militair overwicht beslist. Er is een eenzijdige wereldoverheersing van onze partners, de VS en hun satellieten, die het recht naar hun hand zetten, druk uitoefenen en de media manipuleren. De soevereiniteit van landen wordt in feite niet meer erkend. Landen die zich niet onderwerpen aan de ene wereldheerser worden als “onwettig” verklaard. De VS zeggen aan hun bondgenoten: wij hebben een gemeenschappelijke vijand (Iran, China, Rusland...), wij zullen jullie tegen deze vijand beschermen, maar jullie moeten wel jullie politieke en economische belangen daarnaar richten volgens onze orders. Politiek en economie worden dan vermengd en landen worden verplicht sancties op te leggen die uiteindelijk hen zelf meer kwaad doen dan het land dat ze willen treffen. Sancties zijn een obstakel maar in feite maken ze Rusland sterker en meer verbonden met Azië, BRICS...In Afghanistan werden extremistische groepen opgericht om tegen de sovjetunie te strijden. Hieruit groeiden de Taliban en al-Qaida, met westerse steun. We spraken met onze partners van de VS af, aldus Putin, om samen het terrorisme te bestrijden. Toch vielen ze eenzijdig Irak binnen en dan Libië. Waarom? In Irak stonden plots tienduizenden Iraakse soldaten en officieren op straat die nu in Daesh een nieuw leven vinden. Voor Syrië werden terroristen getraind, gefinancierd en bewapend om de regering te verdrijven. Wij hebben geïnsisteerd dat alle groepen die de centrale regering van Syrië bestrijden op de lijst van de terroristen zouden komen en als dusdanig behandeld zouden worden. Welk effect heeft dit gehad tot nu toe? Niets. De VS en hun bondgenoten bombarderen nu - zonder de toestemming van Syrië en zonder akkoord van de UNO – de groepen die ze zelf opgericht hebben en blijven steunen.
Er is een nieuwe wereldorde nodig van onderlinge afhankelijkheid in plaats van een dictatuur van één wereldheerser. Over de belangen van de afzonderlijke landen moet onderhandeld kunnen worden zonder dat achter de coulissen al beslist is dat het land ontwricht zal worden. Luister ook naar wat hij zegt over Oekraïne. Heel de toespraak is het overwegen waard: http://www.vineyardsaker.fr/2014/10/25/lordre-mondial-nouvelles-regles-jeu-regles-discours-vladimir-poutine-au-club-valdai-24-octobre-2014/ . De periode van de “de-dollarisatie” van de wereld is voor goed begonnen. Toevallig of niet, op dezelfde vrijdag 24 oktober werd het protocol van de Aziatische Bank voor Investeringen in Infrastructuur (AIIB) door 21 landen ondertekend. Onder druk (!) van de VS konden Australië, Indonesië en Zuid-Korea (nog) niet deelnemen.
05-11-2014 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-11-2014
Beweging.net: een miskleun van jewelste
Als de bliksem terug naar ACW
'Beweging.net': wat? Geen kat die het weet, waarvoor deze onmogelijke combinatie van twee nietszeggende woorden staat.
Een aantal maanden geleden achtten enkele topmensen van het ACW het nodig een nieuwe naam te lanceren. Dat heeft veel geld gekost en wat nog veel erger is: er kwam een draak van een naam te voorschijn. Beweging.net, stel je voor.
Ondertussen is het overduidelijk geworden: de naam doet het van geen kanten. Hij ligt niet in de mond, hij leeft niet, hij zegt niets, hij is onzichtbaar.
Wat meer is: de 'oude' naam ACW wordt nog altijd algemeen gebruikt. En terecht.
Het is de hoogste tijd voor het ACW om terug te keren naar de naam ACW. Vol vertrouwen, met fierheid, assertief.
04-11-2014 om 09:18
geschreven door Gust Adriaensen
03-11-2014
Coene pleit voor machtsconcentratie banken
Luc Coene, de gouverneur van de Nationale Bank, is van mening dat minstens één Belgische grootbank moet verdwijnen.
Die uitspraak riep terecht heel wat reacties op. Is het de taak van de gouverneur van de Nationale Bank om zich te bemoeien met het bankenlandschap en te pleiten voor een machtsconcentratie in een beperkter aantal grootbanken? Het gevolg laat zich raden: de doorsneeklant en spaarder lopen nog meer gevaar totaal onmachtig en verpletterd te worden in het raderwerk van de mondiale geldstromen.
Een ding blijkt hieruit ontegensprekelijk: wat de gewone klant en vaak de gevangene van de banken verlangt en nodig heeft, kan de heer Coene geen euro schelen.
03-11-2014 om 09:59
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2014
Het volkstribunaal
Het hele door de media opgeklopte gedoe omtrent de benoeming van een priester tot pastoor van Middelkerke, laat een wrang gevoel na.
De kranten, een mediageile advocaat en een burgemeester die een kans ziet om in het nieuws te komen, treden in de plaats van justitie. Het is hoe dan ook een blamage voor de rechtsstaat. Een advocaat kan het zich veroorloven het gerecht ervan te verdenken beïnvloed te zijn door een anders wat graag als machteloos afgeschilderde kerk. Een burgemeester tettert rond dat een en ander wel justitieel correct is, maar moreel onverantwoord. Zou deze burgemeester van iedereen die in Middelkerke in openbare dienst werkt of in contact komt met groepen mensen, verenigingen enz., het morele doopceel laten lichten?
Wat een mediahypocrisie!
Dat de betrokken priester in dergelijke sfeer besluit af te zien van de functie is begrijpelijk. Wanneer dat besluit evenwel genomen is onder aandrang van het bisdom, dan roept dat ook vragen op over de moed en de barmhartigheid van de Brugse bisschop.
Als alles gerechtelijk in orde is en ook het bisdom van oordeel is dat de benoeming tot pastoor verantwoord was, dan zwicht men niet voor de druk van de media. Dat is vrij spel geven aan het door de gazetten en enkele plaatselijke politici opgezette zgn. volkstribunaal. Zij hebben in dezen de plaats ingenomen van ons rechtssysteem en van de instantie die over deze zaak ging, nl. het bisdom Brugge.
De enige bekende Vlaamse intellectueel die het aandurfde heel die commotie kritisch te benaderen, was Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. De anderen waren klaarblijkelijk te laf om hun nek uit te steken.
Zou de bisschop van Rome in dergelijke situatie overstag gaan, zoals de bisschop van Brugge nu gedaan heeft? Ik kan het me niet voorstellen.
02-11-2014 om 21:38
geschreven door Gust Adriaensen
