Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-05-2015
Kiet & Milous’ pups.
La Magdeleine 02 05 2015 (2)
Kiet & Milous’ pups.
In de loop van de dag kregen we nog wat foto’s in onze mailbox en fier als we zijn over Kiet en zijn nakomelingen willen we deze ook jullie niet onthouden.
We hebben er ook nog enkele foto’s bij gedaan van de specialiteit van Kiet, gaan jagen (gewoonlijk samen met vader Ferron) en zich vuilmaken tijdens een wandeling langs de Nete oevers, ergens tussen Lier en Berlaar.
Deze ochtend vonden we in onze mailbox een bericht van de familie Jacobs uit Berlaar. We wisten direct dat de boodschap te maken had met de geboorte van een nestje Drentjes in Denemarken !
Belles’ zoon Kiet uit haar K-nestje is samen met moeder Milou de hoofddader van de blijde gebeurtenis in Denemarken. Kiet heeft samen met Milou voor zeven gezonde en perfecte puppy's gezorgd. Er zijn drie reutjes en vier teefjes geboren.
In Denemarken zijn Kiet en zijn vader Ferron populair als dekreu in de Drentengemeenschap. Vader Ferron heeft daar ook al voor twee nestjes gezorgd en Falcon, de Drent huisgenoot van Ferron is zijn zoon en ook van Deense afkomst.
Kiet en Ferron zijn favoriet in het Scandinavische land door hun uitstekende gezondheidspapieren welke uitermate geapprecieerd worden door de Deense Drentenbaasjes. Beiden zijn HD, ED, SD, PRA en von Willebrand dissease getest. Weinig dekreuen kunnen zulke gezondheidspapieren voorleggen.
Het begon allemaal zo ’n vier jaar geleden toen Gitte Becher via Roswitha Harmsen hoorde dat Ferron van Drentenpassie (zoon van Lisa uit Roswitha’s kennel) voor een nestje van negen pups had gezorgd bij onze Belle. Gitte is toen met haar teefje Ayla naar België gekomen om een dekking door Ferron en dat gaf als resultaat 5 mooie gezonde pups. Ons baasje heeft toen nog geassisteerd bij de eerste dekking.
Sindsdien zijn vader en zoon populair in Denemarken en worden er alsmaar meer auto’s met Deense nummerplaten opgemerkt in Berlaar waar zowel vader als zoon wonen.
En bij onze eigen Belle loopt de teller van de nazaten met regelmaat op. Zo is zij zelf moeder van het H-nest van 6 pups (van Hera en Heros o.a.) en van het K-nest (dat van Kiet onder andere) van 9 pups, dus samen 15 puppy’s. Met haar dochter Hera is ze 19 maal grootmoeder, met haar dochter Hadise is ze 11 maal grootmoeder, en nu komt zoon Kiet haar ook melden dat ze er nog zeven puppy’s aan haar lijst van kleinkinderen mag toevoegen.
Alles samen komt onze Belle aan 52 nakomelingen. Wat we helemaal een fijn getal vinden van het teefje dat we negen jaar geleden bij de familie Bockstal in Affligem vonden in het nestje van Freya van Oud-Hof.
Niemand kon toen vermoeden dat er een Drentenbaasje in Melden bij Oudenaarde in Belle het ideale teefje vond om samen met Zeppos een nestje te hebben. We zijn Peter Beke nog altijd dankbaar dat hij ons toen overtuigde om ons te gaan verdiepen in het fokken van Drentjes die we met het meest mogelijke vertrouwen konden doorgeven aan de uiteindelijke eigenaars….
En nu krijgen we er naast Nederlandse ook nog Deense familieleden bij, met dank aan onze fijne Belle en Kiet..
Eigenlijk bedoelen we “’t is sungd” wat wel hetzelfde is als de titel maar dan in het Kempisch dialect. Wat is “sungd” vraag je je wel af waarschijnlijk en dat is snel uitgelegd als je onderstaand kaartje van France-Météo bekijkt en dan het daar onderstaande foto uit de “Sortir”, het maandelijks gratis magazine met alle mogelijke manifestaties die er in het departement de volgende dagen van de maand georganiseerd worden.
’t Is sungd voor al de organisators die iets gepland hadden dit verlengd weekend. Ontelbaar zijn de bric-a-brac’s, de vide-greniers, de bloemenmarkten en zo verder.
Wij hadden onze zinnen gezet op de Foire-expo du Pays d’Aigre, op een 20 kilometer van bij ons vandaan. Je kan het lezen op onderstaande foto, gans links in de onder hoek op de voorlaatste regel “presentation de chiens de chasse” **. Presentatie van jachthonden…dat is spek naar onze baas zijn bek en ook wij waren benieuwd wat de Fransoozen te bieden hadden met hun “chasseurs”.
Maar niemand krijgt ons zo zot van een verplaatsing te maken van 20 kilometer, 4 euro inkom te betalen om dan te zien dat die Franse jagers en fokkers ook besloten hebben dat het thuis achter de kachel beter is dan op de “foire-expo” in Aigre
Maar morgen is er nog een dag met hetzelfde programma en dan hopen we van toch met droog weer met onze honden (als we er al mee binnen mogen) de foire-expo te gaan bezichtigen. We zijn nu eenmaal benieuwd wat de Franse jagers gaan zeggen van die te groot uitgevallen épagneuls Français, en tegen wie we dan xx maal moeten uitleggen dat het in feite rashonden zijn uit Nederland, meer bepaald afkomstig uit de provincie Drenthe en dat de volledige naam épagneul à Perdix de Drenthe is.
Dan volgt een spoedcursus Nederlandse staatkundige aardrijkskunde, en dan nog een vergelijking met de Heidewachtel die hier af en toe ook eens opduikt . Gelukkig moeten we perdrix niet uitleggen want zou helemaal schandalig zijn te moeten uitleggen aan een jager wat een patrijs is !
Hopelijk kunnen we jullie morgen wat foto’s tonen van wat de Fransen met “exposition de chiens de chasse” bedoelen…
Het heeft zowat gans de namiddag geregend vandaag, niet dat het met bakken uit de hemel is gevallen maar toch genoeg om goed nat te worden. En dat zijn we enkele keren geweest vandaag.
Het was wel de bedoeling dat we het baasje zouden helpen met zo één van de “binnenwerkjes” die altijd achter de hand gehouden worden voor dagen als deze. We hebben ons baasje niet lang geholpen , buiten in de tuin ravotten is veel plezanter en het baasje kon er vrede mee nemen dat hij mits vier kletsnatte Drenten af te drogen goed kon doorwerken.
Het baasje heeft vandaag de steriliseerbokalen, die netjes uitgewassen her en der in stapelbakken waren opgeslagen, gerangschikt naar inhoud en allemaal hun plaatsje gegeven in de daarvoor bestemde kast in de schuur.
Ook de een jaarlang verzamelde confituurbokaaltjes zijn zo goed als mogelijk gesorteerd en opgeslagen. Klaar om gebruikt te worden wanneer de vruchten uit de tuin rijp zijn. Het baasje kwam op dat gedacht toen hij deze ochtend samen met het vrouwtje de forsythia aan het snoeien was. Vlak daarbij staat “in de warmste hoek” van de koer een vijgenboom die een tiental jaar geleden door het hoofdbestuur zelf geplant. De takken hangen werkelijk vol met nu nog kleine vijgjes. Maar die vijgjes zijn binnen enkele maanden ook grote vijgen en dan moet daar iets mee gedaan worden. Meestal gaan die vruchten omgetoverd worden door het vrouwtje in heel lekkere confituur.
De vrienden , familie en kennissen die er al van geproefd hebben hopen elk jaar weer dat er een potje voor hen gereserveerd is. Het vrouwtje gebruikt er speciale confituursuiker voor waardoor ze maar de helft van de normale hoeveelheid suiker dient te gebruiken. Daardoor heeft de confituur een veel betere fruitsmaak dan de “industrieconfituur”.
Als je de foto van de jonge vijgen bekijkt dan moet je bedenken dat die rijp zijn wanneer ze hangen, en heel oneerbiedig zeggen sommige Fransen erbij “zoals de kl*t*n van de Paus”. Waarom juist die van de Paus is ons ook onduidelijk, wie dat wel weet mag het ons vertellen.
Misschien weet Fons van de “keukenweetjes” blog dat wel. Die is nogal straf in wetenswaardigheden allerlei onderwerpen wat eten betreft !
Regelmatig krijgen we berichten en foto’s van pups die bij ons de roedel hebben verlaten. Kyra-Luna uit Minderhout is er zo eentje uit het K-nest. Van haar baasjes krijgen we steevast een verslagje van de uitstappen en reizen die het viertal maakt. We zeggen viertal want buiten Luna (haar roepnaam) en de twee baasjes is er ook nog Mirza een Golden in de roedel.
Volgend verslag heeft wel een happy-end dit in tegentelling tot de wintersportreis van twee maanden geleden toen baasje Inge met een gebroken enkel naar huis kon…
Nu ging het richting Duitsland waar de baasjes een honden paradijs hebben ontdekt in het Thuringer Wald. Maar we zijn al te veel aan het vertellen want wie kunnen we beter aan het woord laten dan Luna zelf…
Dag Faesroedelleden,
Hier een kort reisverslagje van jullie ukje Luna over mijn avonturen met Mirza en mijn baasjes.
Afgelopen week zijn wij voor baasjes verjaardag een mid-weekje weggeweest. Ik weet het sommige mensen geven feestjes maar baasjes gaan gewoon liever met ons weg. Nu had baasje initieel iets geweldig gepland want het jarige jobje wil al een paar jaar terug eens naar Parijs. Wij zouden dan 3 dagen bij oma en opa verblijven maar dat pakte even anders uit want de birthdaygirl wou ons (me and goldie locks) absoluut mee hebben. De Tour Eiffel zal dus nog ff moeten wachten maar ach, die staat er ook al wel wat jaren en zal niet onmiddellijk verdwijnen.
Dus pakte baasje uit met plan B. Deutschland, meer bepaald het Thuringer Wald. Ik hoor al sommige mensen denken 'Waar is dat nu weer in godsnaam?'
Het dorpje waar wij zaten Trusetal ligt op een 20 km van Erfurt en was voor de val van het ijzeren gordijn nog DDR. ‘t Is er precies Klein Zwitserland met skipistes en al alhoewel dat het woord skivakantie hier nog even gevoelig ligt.
Dogglywood was de eindbestemming. Dogglywood inderdaad klinkt als .... (In de States ligt er ook zoiets maar dan voor menselijke dikke nekken en Astrid Bryants van deze wereld) maar hier zijn honden de ster. Een klein vakantiepark dat sinds enige jaren in het beheer is van een Nederlands echtpaar. Zij maakten van een DDR-concept een echte hondenhemel. Elk huisje heeft zijn eigen tuin. Het park is omheind. En verder is er aan alles gedacht om ons een leuke tijd te bezorgen met privézwembad voor ons, trainingsveldjes en een heus losloopbos aan het vakantiepark. De huisjes zijn eenvoudig ingericht maar volledig op hondenmaat gemaakt. Niet te veel tirelantijntjes (die kunnen wij toch alleen omzwiepen met onze staarten maar wel met vetbed (op de kamer) en mand in de living.
Een volledig autovrij park ook. Je krijgt een bolderkar (lees in ons geval 2) om alles naar je huisje te zeulen.
Omdat het ene baasje nog altijd aan het revalideren is, zit echt ver wandelen er nog niet in. Neem daarbij ook nog dat je in een middengebergte zit en je kan al wel denken dat we geen 10 km gewandeld hebben per dag. Het is te zeggen revaliderend baasje al zeker niet en het andere baasje waagde zich 2 maal aan hardlopen (wat ook lelijk tegenviel - bergop dan). Dankzij de uitgebreide wegwijzer in het huisje ontdekten baasjes toch een mooi pad (van zo'n 3 km heen en terug) maar met beekje en veel weides zodat wij naar hartelust konden ravotten en op mollen en muisjes jacht gaan (Bij jullie noemen ze dat de directe weg naar China).
In de streek investeren ze zwaar in wandelaars en mountainbikers dat is wel duidelijk, kilometers wandelpaden en overal netjes wegwijzers. De streek is een beetje zoals de Ardennen maar dan groter en ssst tegen niemand zeggen maar ook nog heel goedkoop. En ja, het was weer veel te snel voorbij maar baasjes beloofden wel dat we volgend jaar gewoon teruggaan ... buiten het caravanseizoen natuurlijk om dan wel ver te wandelen en op geocachetocht te gaan.
Een midweek is te kort, dus houden wij onze tenen gekruld in de hoop dat we in 2016 een weekje gaan....
Gedraag jullie daar een beetje in de Charente en tot gauw
Of is het Babelse- of zelfs Bijbelse spraakverwarring ? Hier begint het al met de benaming alleen al. Met even Googelen en Wikipedia geraak je al vrij ver in de verklaring maar soms zijn er zoveel verklaringen die overlappend, gelijkend of helemaal een andere verklaring geven.
Zo ook een benaming die wij al jaren gebruiken voor een bloem en die gisteren in ons blog opdook. Wij hebben hier in onze Franse tuin en op de koer bloemen staan die een heel sterke zoete geur verspreiden en die we nog nooit anders hebben genoemd als “vlierbloemen”. Gans de familie noemt die bruine en ook wel gele bloempjes “vlierbloemen” en we mogen dus spreken van overlevering van de naam.
We kennen ook vlierbloesem en vlierbessen, we hebben zelfs home made vlierbessen siroop hier in de voorraadkast staan. Netjes gesteriliseerd en klaar voor gebruik als er zich nog eens een verkoudheid de kop opsteekt.
Jeanny Bustin kent enkel de vlierbloesem als vlierbloemen en daarom heeft het vrouwtje zich daarstraks eens verdiept in enkele naslagwerken en daar een bloem of bloemenstruik gevonden die heel sterk gelijk op wat bij ons vlierbloemen zijn.
In het boek geven ze “muurbloemen” aan als naam voor wat wij vlierbloemen noemen. We hebben dus weeral wat bijgeleerd, maar waarom die bloemen “muurbloemen” heten terwijl in ons spraakgebruik muurbloemen wel degelijk de meisjes zijn die om wat voor reden ook niet van hun stoel afkomen op een party of danspartij…
Dat was tot deze namiddag de enige betekenis die “muurbloem” bij ons had, het kneusje, het minder mooie meisje, het wat verlegen meisje dat zich steeds op de achtergrond hield.
Zijn er nog streken waar het woord vlierbloem voor deze bloemen gebruikt wordt ? Of is het een foute benaming die bij ons in de familie geslopen is ? Of zijn er nog andere benamingen dan muurbloem die voor deze wel heel sterk en wel ruikende bloemen gangbaar zijn ?
Wie brengt de oplossing ? En ja… de andere muurbloempjes mogen ook uit de schaduw treden en mee hun mening geven !
Met regelmaat maken we met ons baasje een toerke door de tuin. Meestal heeft ons baaske zijn “Kodakske” mee om wat “portretjes” te trekken.
Het zijn niet altijd foto’s van ons Drentjes maar ook van de veranderingen die zich dagelijks in de tuin voordoen. Zoals de vlierbloemen waarbij het spijtig is dat we er de geur niet kunnen bijleveren. Ook de aronskelken die als goed giftig bekend staan maar waar wij geen enkele interesse voor hebben.
Interesse is er dan wel weer voor de vijgen en ook de kersen “in de maak”. Nu nog klein en groen aan de boom maar voor de kersen is het zo dat we in goed anderhalve maand, zowat half juni, of in leraars- en studententaal “tijdens den blok”, er al van kunnen snoepen. Ook hier hebben we al gehoord “zeker geen pitten mee opeten, want daar zit blauwzuur in, en daar kregen ze op ’t eind van den oorlog Nazi’s mee dood.” Allé , die mannen deden zichzelf daar mee dood, met een capsule blauwzuur of cyaankali ….
De mooiste bloesem in de tuin, die van de kersen hebben we dit jaar gemist. Maar nu zijn er nog een viertal appelbomen die appeltjes in de maak hebben als de bijtjes willen langskomen om te doen wat de bloemetjes en de bijtjes samen doen !
Niet in de tuin maar wel voor de tuin zijn de talrijke zaaisels die het baasje heeft klaar staan om vanaf half mei in de volle grond te zetten. Dit jaar staat de moestuin in het teken van de tomaten. Deze groente die eigenlijk fruit is gaat dit jaar in grote getale geplant worden. De baasjes hebben al veel verschillende gewassen geplant en gezaaid en tomaten, heel geliefd bij ons hoofdbestuur, valt zelden tegen.
Al jaren is er één variëteit favoriet, in Frankrijk is ze bekend als “tomate Russe” Het baasje heeft al verschillende malen zaden genomen van eigen geteelde vruchten en die meegedeeld aan vrienden en familie, en wie de vruchten heeft geproefd is er ook voor gewonnen.
Bij een volgend “toerke tuin” hebben w weer totaal andere planten in het vizier, dewelke ? Wait and see, hier op dit blog in de volgende dagen …
Neen , het was geen aangename ochtend vandaag en het enige plezante was dat we telkens we terug binnen kwamen werden afgedroogd…
Het regende niet hard maar toch werden we behoorlijk nat, te nat vond ons hoofdbestuur en daarom werden er wat prullenwerkjes uitgevoerd in de schuur en voormalige stal. Zo ging het er ook gisteren al aan toe. Toen was het de zitmaaier waar nog een nieuw mes onder moest gemonteerd worden.
Vandaag was het de aanhanger die onder handen genomen werd. Omdat het baasje het gemaaide gras en snoeisel zo snel mogelijk naar het containerpark wil brengen moest de hoge huif van de aanhanger verwijderd worden. Dat is ook zo een prullenwerkje voor een natte zondagochtend vindt ons baasje en zo geschiedde !
Na de middag kwam dan af en toe de zon eens vanachter de wolken kijken en konden we weer in de tuin ravotten dat het een lieve lust was. Tot we iets hadden geroken onder het gemaaide gras ! Onder dat gras is het door het gisten lekker warm en ook muizen en ratten weten dat. We hebben van het baasje niet mogen graven en dabben tot we “iets” hadden gevonden, maar je mag er zeker van zijn dat hij morgen nog niet klaar is met ons. Want wees maar zeker dat we juist uit het bereik van de riek gaan blijven als hij het gras op de aanhanger laadt. En als er iets zit….Dan is het voor ons !
Ook hebben de baasjes de kuip met tuinkruiden in orde gemaakt. In een grote kuip, een koeiketel zegt het baasje, hebben ze het zand en het onkruid uit gekieperd en er vers zand ingedaan. De ketel is hier destijds door de vorige eigenaars achter gelaten en gaat dit jaar de rol van kruidentuin vervullen. Peterselie, bieslook en thym hebben plaats gevonden in de ketel die tegen de huisgevel een warm plaatsje krijgt. Het zijn ook de kruiden die het meest in onze keuken vers gebruikt worden. Ook basilicum hoort daarbij, maar daar is het nog een maand te vroeg voor om buiten te staan.
En net zoals ons hoofdbestuur ons steeds in het oog houden zo hebben wij vandaag ook bij alles wat de baasjes deden op de eerste rij toezicht staan houden !
Dag één van ons verblijf in La Magdeleine is telkens toch weer even aanpassen voor ons Drentjes. De baasjes hebben er duidelijk minder last van maar wij hebben na de rit van 800 kilometer toch best even aanpassing nodig.
Vooral de inspectie bij aankomst of de ochtend nadien, (hangt af van uur van aankomst), vinden wij een noodzakelijk iets. Er moesten zo eens vreemde, verdachte individu’s zich op ons territorium gewaagd hebben in de periode dat we niet hier waren. Zoals die wit-zwarte kat die we gisterenavond nog betrapten en die via de afsluiting rond het zwembad haar heil in de vlucht kon vinden. En die het geluk had dat het baasje ervoor gezorgd heeft dat wij niet bij het zwembad kunnen komen als hij of ’t vrouwtje niet in de buurt zijn.
Vanochtend bij het ontwaken viel er nog een miezerig buitje dat dan nog het gevolg kreeg van een “normale” bui. Dat viel wel niet in de planning van ons hoofdbestuur die er op gerekend hadden om er vanaf de eerste ochtend eens duchtig “in te vliegen”.
Maar rond 11u00 was het al best zonnig en konden de voorbereidingen op het echte werk aanvangen. Zo moest het baasje nog een nieuw maaimes plaatsen onder de zitmaaier. Dat mes had de laatste keer dat het gras werd afgereden, een ferme foute slag gekregen en was dus onbruikbaar geworden. Rond de middag was het gazon al zover opgedroogd dat er een eerste maal kon gemaaid worden. “Stukske er af” zegt het baasje dan, want dan kan het onderste van het gazon ook makkelijker drogen. En zo gebeurde het dat rond 15u00 er in de tuin terug een mooi “pelouske” te zien was. En moeilijk was het maaien niet echt, je kon goed zien waar de volgende baan moest begonnen worden !
Dat wij dat Drentjes dat erg kunnen appreciëren liet Belle duidelijk zien door zich op haar rug te liggen rollen. Dat doet ze wel meer maar dan gewoonlijk wanneer ze nat is en dan in los zand kan liggen rollen. Nu kon het baasje er wel mee lachen. Maar da’s ooit anders geweest !
We hebben iets langer gereden dan we gewend zijn, Antwerpen en de ring er rond is en blijft de eerste hindernis op de heenweg (en de laatste op de terugreis). Wanneer gaan die bewindvoerders nu eens realistisch denken en voornamelijk handelen.
Heren en dames politiekers vergeet die overkapping van de ring, vergeet die Oosterweel verbinding. Het is alleen die klote Kennedy tunnel die voor alle problemen zorgt. VOOR de tunnel aan elke kant stilstaand of heel langzaam verkeer, NA de tunnel verkeer aan 100 km/u en zo gaat dat alle dagen, xx maal per dag ! Trek die snelweg door in Ranst richting Rumst , en van Rumst naar Sint Niklaas en je bent voor jàààren file vrij !
Een andere grootstad waar we passeerden, Lille, totaal geen enkel probleem, zelfs niet op de snelweg door het centrum van de stad !
In Parijs gaf de TomTom aan dat het snel ging via de westelijke kant van de stad. Dus reden we na de luchthaven Charles de Gaulle rechtdoor naar de Porte de la Chapelle om dan via de buitenring, de périférique exterieur, tot aan de Porte Saint Cloud . Dan ging het via Boulogne-Billancourt richting A10 snelweg . Daar hadden we even traag verkeer maar geen minutenlange wachttijden, ging best makkelijk.
En zo zijn we na een vrij rustige rit op onze bestemming gekomen Ferret La Magdeleine zal de volgende weken onze “thuis” zijn.
’t Baasje zegt dikwijls ’t is toch makkelijk als je overal thuis bent …
Zondag heeft ons baasje van een nieuw “systeem” gehoord dat op ultrasoon geluid werkt.
Dat is koren op de molen van ons baasje die altijd op zoek is naar niet-chemische producten en zeker niet die welke in de bloedbaan en dus ook in lever en nieren gevolgen van de hond komen.
“Tickless” is de naam van het apparaatje en met even googelen kwam ’t baasje er achter dat Bol.com het apparaatje leverde voor 24,95 euro thuis aan de deur aflevert. Wie Bol.com niet kent heeft waarschijnlijk jaren op Mars verbleven. De service is correct maar toch dachten we dat het niet zou aankomen voor we naar Frankrijk zouden vertrekken. Maar gisterenavond laat meldde men van Bol.com dat de bestelde goederen onderweg waren. En zo gebeurde dat deze middag dat er een man van post NL met het pakketje aan de deur stond.
Nu krijgen Belle en Heros het apparaatje aan hun halsband die ze toch 24/24 en 7 op 7 dragen. Zij zij de twee in de roedel die het minst zwemmen, want daar is het apparaatje niet op voorzien.
Hera en Lucy krijgen als proef en om te vergelijken nog een anti-teken en vlooienband om. Ook bij hen starten we er zaterdag (overmorgen dus) met de tekenband. De anti-tekenband is makkelijk af te nemen wanneer de honden gaan zwemmen, want ook bij dit systeem is water één van de oorzaken van minder functioneren van de banden.
Morgen vertrekken we met de nodige vertraging naar La Magdeleine en we hebben de intentie dat we tot rond 15 mei, de ijsheiligen, terug naar België komen omdat er dan nog enkele heuglijke feiten te vieren zijn die we liever niet missen !
We zoeken dus twee maal goede baasjes vanavond. Bij het eerste verzoek gaat het om konijntjes. Anita, het baasje van Drent Wiebe in Aarschot heeft twee konijntjes “te koop” die onverwacht en ook nog eens letterlijk “uit de pijp” tevoorschijn zijn gekomen.
We laten Anita hier zelf aan het woord zoals zij deze ochtend haar probleem, of eigenlijk dat van Jasmine haar dochter, want van haar zijn de konijntjes.
Dag Jan & Simonne,
Misschien herinner je je dat wij ten tijde van het puppybezoek een totaal onverwacht nestje konijntjes hadden, of eigenlijk drie... waarvan al bijeen vijf jonkies zijn overgebleven.
De twee eerste nestjes waren er zowat gelijktijdig, in hetzelfde hok en daarvan hebben we er één tegen beter weten in, maar noodgedwongen moeten verplaatsen, omdat de moeders mekaar niet meer verdroegen. Gevolg : de jonkies die verplaatst werden, zijn kort nadien door hun eigen moeder dood gebeten.
Nest nr. 3 was zo mogelijk een nog grotere verrassing, omdat het vermoedelijke mannetje onmiddellijk na de geboorte apart werd gezet, maar blijkbaar was hij ons toch nog te snel af geweest. Op een avond was Jasmine in de tuin en ze kon haar eigen ogen niet geloven toen er opeens een paar witte babykonijntjes door het hok liepen om vervolgens als een bliksemschicht ondergronds te verdwijnen in het hol dat de konijnen daar sinds jaar en dag gegraven hebben. Surprise, surprise ! Terugtellen leerde dat de bevruchting onmiddellijk na de eerste geboorte moet gebeurd zijn. De kleintjes zijn ondergronds geboren, daar door de moeder gezoogd terwijl ze gelijktijdig ook haar kindertjes in het hok van melk moest voorzien. Vier weken na de geboorte komt dat grut voorzichtig uit het nest en voilà, daarmee hebben we momenteel drie volwassen en vijf jonge konijntjes. De ouders hebben we gekocht als zijnde dwergkonijntjes, maar echt mini zijn ze niet. Wel heel leuk om te zien, maar te veel om allemaal te houden.
Voor twee "wittekes" zouden we graag een goeie thuis vinden waar ze net zoals hier een vrije uitloop hebben (een ren waarin ook echt kan gerend worden), waar ze aandacht en de nodige verzorging krijgen. De prijs is bespreekbaar (in een tuincentrum betaal je tot 30 € voor een konijntje !). Het is me niet om geld te doen. Ik wil alleen dat die twee kunnen samen blijven en een gelukkig konijnenleven krijgen.
Waarom heel dit verhaal ? Omdat Jasmine (het zijn haar konijntjes) op het idee kwam om aan jou te vragen of er via de blog eventueel een oproep kan worden gedaan. De lezers zijn alleszins dierenvrienden... De konijntjes (onbekend geslacht) zijn naar schatting zowat 7 w. oud en quasi identiek (zie foto). Behalve bruine oortjes hebben ze ook een paar veegjes bruin en grijs op de rug.
Bij interesse wendde men zich tot telefoonnr: 016/56 38 50
Goede baasjes gezocht 2
Hier handelt het om twee Drenten in Nederland, het verhaal bereikte ons via Facebook en staat ook te lezen op de site van de Vereniging de Drentsche Patrijshond. We gaan niet gans het verhaal hier plaatsen maar wel de link waar je het bericht kan lezen.
Het verhaal
Twee herplaatsers zijn op ons verzoek tijdelijk ondergebracht bij Marjan de Raad die er weer fijne huishonden van heeft gemaakt. Onderstaand kunt u lezen wat Marjan over beide honden heeft geschreven:
Het vertrek naar Frankrijk is uitgesteld… hoe lang ? Het hangt af van het vrouwtje. Die heeft last van een ontsteking en kou op haar linkerschouder, nek en oor…
Dit allemaal is heel pijnlijk en dus gaan we haar een pijnlijke, minstens acht uren durende rit naar de Charente besparen. Dat is niet plezant, niet voor haar, niet voor ’t baasje en ook niet voor ons Drentjes, maar het is niet anders . Het vervelende is dat we niet weten hoe lang het gaat duren tot ze genezen is …
Ondertussen genieten we wel van de prachtige bloemen pracht in onze voortuin. Een hele boom, een dubbele zelfs vol met roze bloempjes. We hadden het er gisteren al over op deze plaats maar nu staat de boom in volle pracht.
Achter in de tuin beginnen de eerste grassprietjes ook te komen kijken. Door het ziek zijn van het vrouwtje gaan we toch ook nog wat meer Vosselaarse lente meemaken. Later doen we dat dan nog wel eens over in de Charente.
Veel meer nieuws is hier dus niet te vertellen, afwachten is nu niet dadelijk een onderwerp om uitgebreide berichten aan te wijden ! Maar ’t zal wel beteren zegt het baasje en we geloven hem nog maar eens op zijn woord.
Hier is het wachttijd, wij wachten op van alles en nog wat. De Japanse kerselaar in de voortuin staat klaar om in volle pracht zijn tienduizenden bloemetjes te tonen maar hij laat ons wachten. De foto is van vorig jaar en toen genomen op 04-04-2014. Twee weken vroeger dan dit jaar.
Ook het gazon met de anti-China honingraat kiezeltegels wil maar niet vorderen zoals het baasje het wel zou willen. Hij had gedacht dat er toch al een groene schijn over het perceeltje zou liggen. Maar niks hoor, nougabollen ! Hier en daar een sprietje gras, maar ’t kan ook nog eéén van die sprietjes zijn die het Drenten graaf geweld had overleefd.
Maar toch, er zijn al afspraken gemaakt met broerlief die het zaakje nat gaat houden als de automatische sproei installatie, zeg maar regen het laat afweten wanneer wij in Frankrijk zijn.
En dat is dan de derde reden waar we op wachten… Wanneer gaan we naar de kersenbloesem, naar de perenbloesem die nu ook al zijn opwachting gaat maken.
’t Baasje zegt “nog twee nachten slapen” en dan kunnen we weg. Want morgen heeft het baasje nog een trip te doen, hoog in Nederland samen met een neefje naar een paardentransportmiddel gaan kijken. Neen… heb maar geen schrik, er komt hier geen paard. ’t Is maar als raadgever dat het baasje meegaat… en woensdag zijn we weg…
Neen niet bij ons deze keer maar het baasje heeft het wel op de voet gevolgd allemaal. Bij Jolanda Huising stond er een geboorte aan te komen van Blossom. Nu niks speciaal zal je zeggen, in Nederland staat er elke week wel een nestje Drenten aan te komen. Maar hier was het een beetje speciaal omdat we vorige week zaterdag nog samen met Jolanda een eind zijn opgetrokken tijdens de wandeling in Ede van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ook is het een beetje meer dan anders in belangstelling gekomen omdat Jarno van Manuela Plaisier de vader van het nestje is.
Twee dagen heeft het baasje op goed nieuws van Jolanda zitten wachten want we wisten dat ze op vrijdag op haar 63° dag van de dracht zou zijn. Nu zijn al de vier nestjes hier ten huize vroeger dan 63 dagen dracht geboren en ons baasje maakte zich al danig ongerust. ’t Zal toch wel goed gaan zeker, is er nu nog atijd niks ?
Deze middag kwam dan het bericht dat Blossom en Jarno trotse ouders zijn geworden van 7 mooie en gezonde puppy’s. Het is een nest zoals Jolanda zich vorige week nog wenste met drie teefjes en vier reutjes. Mooi als je wens ook uitkomt !
En dan ook nog heuglijk nieuws voor onze Belle. Die gaat nog eens oma Belle worden. Zoon Kiet heeft een knap grietje gevonden met de naam Milou. Milou is Scandinaafse uit Denemarken en de pupjes worden verwacht rond 3 mei.
Hier het bericht uit Denemarken aan Kiet & friends
Dear Kiet & friends. Here is a picture of the little mommy. As you can see,
she is growing. She had a check at the vet thursday. Everything was fine.
She has gained about 2-3 kg which is normal. There is still about 14 days
left of the pregnancy but she seems quite big all ready. So who knows
🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶 how many??😄😄
Hope everything is fine at yours?😊
Lots of greetings from Milou, Dorte & co🐶
Morgen foto’s en verhaaltjes van de pups van Hera & Bowie
Het is zo ver…op 29 maart hadden we er al een bericht over hier op dit blog en vandaag is het gebeurd…. De l’ Hermione heeft het ruime sop gekozen.
Ook deze ochtend zagen we op Facebook twee foto’s van de vakantie van vorig jaar op de tijdlijn van onze vriendin Hilde Beke. Die hadden vorig jaar tijdens hun vakantie in de Charente Maritime de werf en de boot bezocht in Rochefort.
Jaren hebben stielmannen geholpen door leerjongens en werklozen in opleiding aan de replica van het fregat l’ Hermione in het droogdok in Rochefort gewerkt. Dat het meer dan tien jaar na de streefdatum pas klaar was speelt heden geen rol meer. Vandaag was het feest in Rochefort.
In de krant Charente Libre http://www.charentelibre.fr/ berichtte vandaag uitvoerig over het vertrek van het fregat en maakte melding van meer dan 100.000 toeschouwers die het fregat uitwuifde voor de oversteek van de Atlantische Oceaan.
Ook op TV in het nieuws was aandacht gegeven aan dit voor Frankrijk en de Charente toch wel belangrijk feit. Als zelfs de president afzakt naar Rochefort om het schip uitgeleide te doen is het toch teken dat er meer aan de hand is dan “vertrek van een bootje naar Amerika” http://www.hermione.com/blog-de-l-hermione/
Wij van onze kant gaan het wedervaren van schip en bemanning uitgebreid volgen in wat onze huiskrant is wanneer we in de Charente verblijven. Anderhalve maand zal het duren voor de l’ Hermione Amerika bereikt, maar moderne apparatuur aan boord maakt het mogelijk het avontuur van de bemanning die overigens uit vrijwilligers bestaat op de voet te volgen.
Destijds plaatsten we al eens een mop op dit blog. Na een paar opmerkingen dat het niet paste van moppen te plaatsen over godsdienstzaken, mensen met andere huidskleur, Hollanders, Marokkanen, werkschuw langharig tuig en nog van dat fraai’s zijn we er toen mee gestopt. Er bleef trouwens toen niet veel meer over om mee te lachen.
Maar vandaag doen we nog eens een poging. Let wel… het woord neger moet je lezen als “persoon met een donkere huidskleur met roots in donker Afrika”, want “neger” is een scheldwoord geworden en dat mag ook al niet meer.
We kunnen ook melden dat men het woord “zigeuner” uit “den dikke vandaal” wil halen. We zijn benieuwd wat we dan weer gaan moeten zeggen ? Zoals in Herentals “kotjakkers” ? Of zoals in Europa “Roma’s” ? Als ze er maar niet iets van maken als” rondtrekkende mensen met een woonwagen achter hun auto” want dan gaan we tijdens de vakanties alle Hollanders met een caravan zo moeten noemen !
En nu de mop !
Een bouwvakker krijgt een nieuwe werkkracht op zijn werf.
De nieuwe blijkt bovendien een neger te zijn.
Hij legt hem de instructies uit die gebruikelijk zijn bij het werken boven op de stelling:
"Wanneer ik een vinger toon breng je cement naar boven,
wanneer ik twee vingers toon breng je bakstenen naar boven,
en wanneer ik drie vingers toon, breng je me ne goeie koude Leffe."
Na een tijdje werken toont de bouwvakker aan de neger drie vingers.
De neger kijkt naar boven en toont eerst zijn handpalm en vervolgens zijn bovenhand.
De bouwvakker toont nogmaals drie vingers, en terug draait de neger zijn bovenhand en zijn handpalm naar hem.
De bouwvakker begrijpt er niets van en gaat razend naar beneden
"Awel idioot, ik had toch duidelijk gezegd dat als ik drie vingers toon,
je me een koude Leffe moet brengen !"
"Jaja, zegt de neger, maar ik vraag je gewoon: nen donkere of nen lichte?".
Neen het is niet wat je kan vermoeden, het is niet zoals destijds met de anti-raketten betogingen eind vorige eeuw. “Beter een raket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken”
En nu staan ze hier op het aanrecht, 14 “Russen” van een heel lekkere tomatensoort die we in Frankrijk kennen als “tomate Russe”.
Enkele jaren geleden kreeg ons baasje enkele plantjes van een Franse vriend “om eens te proberen”.
Die tomaten vielen zo goed mee, lekker sappig, zoet, vol van smaak en weinig zaadjes, kortom de ideale tomaat. Eén nadeel is er aan, ze worden heel groot die vruchten. Tomaten van 750 gram per stuk zijn geen uitzondering. ’t Baasje zwanst er steeds mee wanneer hij zegt “als we van die tomaten eten dan moeten we vrienden inviteren want met z’n tweetjes krijgen we ze niet op !
Enkele weken geleden heeft ons baasje weer wat zaadje in de grond gestopt, een beetje gesoigneerd, water op tijd gegeven en op een warm plaatsje gezet waar ze makkelijk konden kiemen. En vandaag heeft hij de jonge plantjes uitgeplant in turfpotjes.
In die potjes kunnen ze ongestoord verder groeien en stevige wortels ontwikkelen. Half mei planten we ze dan uit in onze Franse moestuin.
Enkele weken na deze plantjes heeft ons baasje nog 50 zaadjes van eigen oogst gezaaid in een bloembak en die zijn ook haast alle gekiemd. Het baasje is van plan zich dit jaar volledig toe te leggen op tomaten en die dan steriliseren in Weckpotten voor de winter en waarschijnlijk ook een deel van het daaropvolgend jaar.
Volgend jaar richten we ons dan op een andere groente, want elke groente heeft zijn specifieke verzorging op bepaalde tijden nodig. En aan die tijden ligt het meestal omdat we ook bij het begin van de zomer niet altijd in de Charente verblijven… Andere planning dus en we houden jullie van de resultaten op de hoogte
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
