Babel 
of de onmacht bij het onaffe


Nog één keer kijkt de steenbok naar de top,

en twijfelt of het gras daar wel veel groener is dan in het diepe dal.

Nog één keer doet de trekker autostop,

en hoopt dat hij die nacht kan slapen in een droge warme stal.

Nog één keer zingt de zanger ’t zelfde lied,

en teken ik en schilder al de dingen die geen mens ooit ziet.

In Babel staat een toren zonder eindfactuur,

en reizen om te vluchten kent noch eind noch duur,

zelfs zingen uit verveling mist veel vonk en vuur.

Ten slotte springt de steenbok in de krater,

duikt de trekker wenend in het wilde water,

en schrijf ik een nieuw lied voor later.

28/1/2015

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Schreeuw

Wat zoeven weer de dagen een na een voorbij:

weken, maanden, jaren, op een lange rij,

waaraan op dit moment nog lang geen einde komt,

tot op een keer mijn hand verlamt, mijn stem verstomt.

Hoe zoeven ze voorbij, die uren, dagen,

met hun geuren, stormen, grendels, zweet en vragen,

wijl door ons zo zelden moedig wordt geoordeeld,

maar zo dikwijls hardop gretig wordt veroordeeld.

Hoe stuiven ze uiteen, de woorden en de daden

die door leegheid zelfs de levensweg verraden.

Soms bloeit er nog een krokus in de verse sneeuw,

en onverhoeds weergalmt wel eeuwenlang haar schreeuw

14/1/2015

14-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Een laatste keer

Al mijn boeken lezen,

de foto’s digitaliseren,

mijn kwalen genezen,

video’s digitaliseren.

Albums beluisteren,

mijn films digitaliseren,

koosnaampjes fluisteren,

dvd' tjes digitaliseren.

Vrienden bezoeken

adressen digitaliseren

samen met mijn boeken

namen in ’t adresboek schrappen

En de rest digitaliseren,

luisteren naar al mijn muziek,

artiesten digitaliseren,

geen tijd voor politiek

Alleen memoriseren,

nog eenmaal eeuwig wakker 

blijven digitaliseren

om jaar na jaar na jaar

de liefde te bedrijven

met  jou (met haar).

12/1/2015

12-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Gedicht voor wie uiteindelijk

nog 2015 wil overleven

Niemand heeft mij aan het werk gezien:

ik heb vandaag een graf gegraven

voor mijn dromen, voor mijn gaven,

voor het afgelopen jaar misschien?

Voor voorbije zesenzestig jaren,

voor de namen die verdwenen zijn

of bladen tekst die nooit verschenen zijn,

voor mijn doelloos in de verte staren,

voor het uit de hand gelopen streven

dat ik niet meer tijdig bij kon schaven;

heb ik daarvoor soms een graf gegraven,

heb ik heden dan haast alles opgegeven? 

Is de put gedempt met inspiratie

of met kluiten van fiasco en verdriet?

En zijn dit geen woorden van een lied

voor de levenden in deze natie?

Voor de meer of minder braven,

voor wie bedriegt en profiteert

en nooit iets uit zijn fouten leert

heb ik vandaag mijn dode kip begraven.

5/1/2015

05-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie