Eva

Geschenk van de Almacht zonder einde of begin

kom dichter bij me, rust wat uit en laat me in.

Geschapen om te scheppen zoals je zelf bent

Geroepen, begeerd, bemind en zelden gekend

Je biedt me de vruchten van de beste bomen

ik hoef niet te raden van waar ze allemaal komen:

De hemel straalt voor 't laatst bijzonder fel

Onder ons of hier ver vandaan daar gloeit de hel.

In jouw zachte armen ben ik niet alleen of bang

voor honger, pijn, voor ziekte, leeuw of slang.

Altijd langer en intenser groeit ons genot

ik ben je slaafje, toch voel ik me rijk als God

al mis ik kennis over de donkerste nachten 

en worstel met mijn twijfels en gedachten

ook wanneer je danst in het licht van de maan

kijk ik je smekend vol passie en verlangen aan.

Jij zoekt naar bloemen met een nieuwe geur

en kiest het risico boven de veilig zoete sleur

Hoe kunnen we zo naar onze straf verlangen

dat het sap wegvloeit over ons beider wangen

Dan roffelt de donder als voetstappen naderbij

en ik gooi het klokhuis ongezien ver weg van mij.

Je hebt het koud, ik neem je ergens elders heen

en innig samen voelen wij ons plotseling alleen .

Het zilte water lokt ons naar een harder leven

waar we ons bewijzen door strijd en streven.

Lust en liefde helpen om de toekomst te bouwen

en om over het verlies van ons kind te rouwen.

Afgunst is een appel om niet meer in te bijten

Aan Eva kan ik dat moeilijk nog verwijten.

8/12/2021

08-12-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Ave

Dag zoekertje zoek naar Jan of Paul

dag boek op de tafel

dag stroop onder de wafel,

groet met mij de dingen:

de mensen die zingen

de kindren die swingen

de denkers die niet zeggen wat ze vinden

de vinders die niet denken wat ze zeggen

en de sprekers die denken wat ze verzwijgen

ondanks schreeuwen, zuchten en hijgen.

Dag groeter die geen afscheid nemen wil

tot hij zwijgt, bewegingloos en kil.






6/12/2021

06-12-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor buurvrouw Nathalie, airhostess bij Brussels Airlines



Vlucht

Straks vlucht ik heel ver weg van mijn huis

mijn sleur, familie, al mijn goede vrienden,

van zowel mijn souvenirs als het feestgedruis,

en flitst de vraag waartoe ze ook weer dienden.




Ver weg van de schaduw van mijn regenboog

verdwijnt het eeuwig draaien van veel wielen

verschijnt een lichte blauwe koepel hemelhoog

die mij verzoekt om vol ontzag te knielen.




Boven de kwijnende wouden en zieke zeeën

de smeltende bergen, de groei van woestijnen

de stikkende doolhof van stervende steden

wil ik dit bewust uit mijn hoofd doen verdwijnen.



En dan droom ik in de roes van vlucht zoveel

dat men de wereld van hierboven zou willen zien

en samen onderweg is naar een leefbaar juweel

en ooit veilig kan landen, heel misschien. 

9/11/2021

09-11-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Ik blijf

Geniet allen rustig van uw leven

blijf maar naar gezondheid streven,

en naar het lange eeuwig leven

tot men op een dag de geest moet geven;

ik niet, ik blijf.

Ik moet het jullie mededelen

als het jullie iets kan schelen

jullie mochten mijn bestaan even delen

zodat ik me minder zou gaan vervelen,

jullie gaan, ik blijf.



Blijf maar naar je oorsprong raden

met de hersenen die ik je heb gegeven.

Ze sterven af zodra je hartje stopt

en je ogen zich voor eeuwig sluiten

want ze hebben niet naar mij omgekeken.

Jij sterft. Ik blijf.



Geloof in al je Big bang theorieën,

ik heb er ontelbare achter de rug.

Ze rijmen wel veel beter dan deze verzen

en duurden zeven scheppingsdagen lang,

alleen het getal vind je nog heilig.

Dus ga jij dood. Ik blijf.


Bouw je leven op mijn fundamenten:

liefde, eerlijkheid en sacramenten

Structureer je niet langer op ruimte en tijd

want ik ben zonder start, begin  of einde

overal tegelijk zoals in tijdloze eeuwigheid

sterf in mij, ik blijf.


Blijf in Mij en BLIJF


28/10/2021

28-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit is het derde gedicht waarmee ik deelnam aan de wedstrijd uitgeschreven door de gemeente Zwalm.

Deze prachtige molen prijkt in het unieke landschap van de streek van de rivier Zwalm, waarnaar de gemeente genoemd is.






Vinkemolen

Aangewaaid vanuit het Noorden,

neergevallen en weer opgestaan,

sta ik klaar om koren te vermelen

zodra men mij ooit nodig heeft.

Beschroomd vol liefde en respect

wijken huizen en bossen van mij weg,

het landschap tilt mij omhoog.

Vereerd geniet ik van elk soort weer

en wuif met mijn wieken naar de wind.

20/102021

20-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Een tweede bijdrage voor de eerder genoemde wedstrijd van de gemeente ZWALM.

De Molenberg is een bekende beklimming in de Ronde van Vlaanderen. (wielerwedstrijd)

Aan de voet van de helling in de Vlaamse Ardennen vloeit de Zwalmbeek, en draait de prachtige watermolen naast de (nu gesloten) Mechelse Koekoek, een restauran

Molenberg

Alleen het startblok is op rust:

De zwijgende macht van molenbladen

kracht zuigend uit het kolkend water.

De keien glanzen van zweet en regen

maar ook van zonnegloed die schokt en lokt

Naar het  zuchten op de vlakke top

Waar de koekoek nooit kon landen

En de ereplaatsen wenken.


9/10/2021

09-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit gedicht werd eerder dit jaar ingediend voor een poëziewedstrijd, uitgeschreven door de gemeente ZWALM, met de bedoeling enkele prachtige plekjes van het dorp in de schijnwerpers te zetten.

Het gedicht werd niet weerhouden... teleurstelling, writer's block.



Sint-Margarethakapel

Trots piek ik blank tegen de grijze wolken

die vluchten voor de blauwe luchten van de Heer.

Bekommerd zoals een zon koestert Margaretha

geduldig deze landerijen, weiden en velden.

Toch martelen storm en regen al wat leeft,

de ergste pijnen heeft zij ooit zelf doorstaan.

Wie hier even halt houdt en in de verten tuurt

voelt hoe God dank zij haar voorspraak

Zijn schepping sterk en vruchtbaar houdt.

08-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Elke dag opnieuw wakker worden met pijn, zorgen, het  besef dat vandaag wegens je ouderdom de laatste dag kan zijn, het heeft allemaal geen zin, behalve als je een droompartner hebt, zoals ik

Vandaag

Vandaag kijk ik niet naar je foto

en luister ik niet naar 'Visions (of you)' (*)

De zon schijnt lief naar binnen

en je draait je naar mij toe.


Vandaag fiets ik niet via de Borinage

over de kasseien naar huis vierenveertig

want dat huis waar ik je eerst zag

is verkocht, dat maakt me droefgeestig.

Vandaag sta ik niet op om vier in de ochtend

zonder te stoppen op weg naar Nijmegen,

Ik was daar met jou enkele heel toffe uren

maar onze wegen kwamen mekaar nu tegen.



Vandaag laat je mij niet achter alleen

om scholieren te helpen ver weg van huis

al deed ik hetzelfde met goede moed

en vonden we elkander 's avonds weer thuis.




Vandaag hebben de kinderen op hun beurt

hun eigen gezin met hun eigen zorgen.

Ze volgen hun weg en niet steeds de onze

maar jij bent bij mij vandaag en morgen.




Vandaag schijnt de zon door het raam

of wast de regen het stof van het dak

Het is me allemaal warempel om het even 

Want jij voelt je bij mij op je gemak.




Vandaag is er stramheid, niets gaat nog snel,

geen wensen meer wachtend in een lange rij;

alleen de dagen tellen, vanaf het ontwaken

genieten van één ding: jij bent bij mij!

21/3/2021


(*)  'Visions' is een nummer van Cliff Richard. Terwijl ik in 1967, '68.... soms  maanden lang mijn toekomstige vrouw niet kon gaan opzoeken of opbellen, was het beluisteren van dit lied een dagelijkse troost.


Dit is een korte schets van hoe ik mijn liefje ging bezoeken in de streek van Charleroi, per fiets vanuit Melle, hoe ik erheen fietste om haar een paar uur te kunnen zien tijdens een wekenlange cursus in Nijmegen , en hoe gelukkig ik ben met haar na 50 jaar huwelijk op 6 april a.s.

21-03-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Opgesloten wegens corona, ben ik jaloers op een rondvliegend herfstblad eind februari

Op reis

Ik wil op reis met een ander blad

dat mijn herfst overleefd heeft

en mijn winter getrotseerd.

Gedragen door de lentewind

krokussen met dorheid confronterend

van onze lotsbestemming.

Hopend op het licht van de mei

wanneer de onbezonnen jeugd

uitbundig wild gaat botten,

zullen we hoger vliegen

dan we mochten van onze schepper

of ergens sterven in een goot.

Maar eerst reizen met jou

genieten van verre groene oorden

ritselend tegen elkaar

totdat een wervelwind

ons onverhoeds losrukt van elkaar

en het zomer wordt.

27/2/2021

27-02-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Met een beetje hulp van het rijmwoordenboek, maar gerangschikt in volgorde van de gevoelens die ons tijdens de pandemie overvallen

Pandemie





Neerslachtigheid

verdrietigheid droefgeestigheid

noodlottigheid naargeestigheid plichtmatigheid

weerbarstigheid zelfzuchtigheid

onwettigheid

Ontgoocheling

hoofdstedeling beknibbeling

ontregeling vertwijfeling boswandeling

vertroebeling vermorzeling verbrijzeling beteugeling

mishandeling ontrafeling opstandeling veroordeling omsingeling verbijstering

begoocheling grensregeling verstrengeling maanwandeling

tijdregeling rangregeling beoordeling

benadeling herindeling

behandeling

Bliksemslag

hoongelach zelfbeklag

oordeelsdag oogopslag hartjesdag

vredevlag toverslag

nieuwjaarsdag


24/1/2021

24-01-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Eindejaarswensen uit dankbaarheid voor alle bezoekers!

01-01-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Houd 2021 vrij van covid, corona en vaccin!

31-12-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Koffie

Kom niet treuren op mijn graf:

ik ontvang je niet met open armen.

Je verdient geen welkom, ook geen straf,

alleen de inhoud van mijn zieke darmen!





Kom je koffie drinken wijl ik leef,

ik ontvang je dan met open armen.

Je weet me wonen, je kent de dreef,

dan zullen we elkaar intens verwarmen.


Wil je melk, of wil je suiker?

Zeg me wat je heden bezighoudt,

breng geen wijn en ook geen ruiker,

immers, eer je het vermoedt, ben ik al koud.



15/12/2020

15-12-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Uit een gedicht van 11 oktober 2008 op dit blog (ik werk mijn ganse oeuvre bij)

van toepassing op deze coronatijd:

Leef je als je denkt aan later
en het heden een andere richting uitstuurt
omdat je een dag zoals gisteren
niet meer beleven wilt
en het overmorgen best eens
opnieuw zou mogen worden zoals vroeger?

29/11/2020

29-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Ademloos

Ik houd mijn adem in

en zelfs het kloppen van mijn hart wordt eindig.

Mijn honger is van geen enkel nut

en de geur van koffie gaat aan mij voorbij.




De stappen op de trap,

een tractor die davert door mijn straat:

alles bonst tussen mijn slapen

en de wind smelt tussen mijn lakens.




Ik houd mijn adem in

en denk dat ik nu nog steeds de keuze heb.

'k Heb dorst naar kille zuurstof

en je warme lippen op die twee van mij.




23/11/2020

23-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Het leven is als een dag, vanaf de zonsopgang via de middag tot wanneer de schemering die de nacht aankondigt.




Aan en uit

Mijn ogen gaan open en ik zie de dag.

Dag mama, papa, oma, opa, dag zus, dag broer,

dag juf, dag vriend, dag oom, dag tante, dag lieverd van mijn hart!

Zo blij dat ik met die mensen leven mag.

Zo fijn die kansen, plannen, mooi en sterk en stoer,

Dag resultaten van ons werken, voor de kinderen van ons hart.

De zon staat stilaan op haar hoogste punt

we hebben geprobeerd de wolken weg te jagen,

geluk en vreugde zijn ons mondjesmaat gegund

met de antwoorden komen nieuwe vragen.

Adieu collega, oma opa zegden lang vaarwel.

De mensen die we kenden beginnen stilaan te verdwijnen,

uit ons leven, uit ons gezelschap, uit het oog en uit ons hart.

Wie mij het leven schonken: adieu en vaarwel,

warme herinneringen beginnen stilaan weg te kwijnen

mijn ogen sluit ik, de nacht valt en sluit de deuren van mijn hart.

12/11/2020

12-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Surf (altijd tijdsgebrek)

Lineair verheft zich de zee,

zichzelf herhalend, 

steeds nader bij de kust.

Dreigend reikt het water naar de hemel

maar wordt tot overgave gedwongen

en kantelt schuimend over ander water.

de kracht slinkt weg zoals de jeugd

die haar dromen zelden realiseert

en uitdeint in groeiende berusting.

Ten slotte nog heel even

trekt de golf een lange lijn

op het eindeloze strand.

Mijn voetstappen verdwijnen

in de saus van vochtig zand,

en ook de vloedlijn is verschoven.

10/11/2020

10-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

6 november 2020    13.15   (coronalockdown)





6/11/2020

Robert overleed op 30 oktober 2020 en wordt vandaag begraven





Voorlopig afscheid


Jij kan niet meer ontwaken

zoals wij, en naar buiten kijken

om de zon te zien verschijnen aan de horizon.

Ik kan me niet herinneren

wanneer ik jou laatst heb gezien,

te lang geleden door omstandigheden.

Je was mijn allereerste broer,

één van te weinig zekerheden;

we dachten aan elkaar, met of zonder reden.




Onze wegen lagen ver uiteen,

maar kwamen elkaar wel tegen

daar waar liefde en vreugde  versmelten.





Nooit heb je mijn hand geschud,

nooit reisden we ver samen heen,

maar we boden een schouder in de storm.

En als wij ooit weer samen zijn,

speel je voor mij op lichte toetsen

en zing ik voor jou, en slik eens van geluk.

Bijlagen:
Robert5.jpg (128.1 KB)   

Dit gedicht schreef ik 12 jaar geleden, (nu herwerkt)

Het nieuwe Allerheiligen.

Als oktober op haar einde loopt
en je weer op je vakantie hoopt,
die de troost is van de welvaart,
en de versiering van de uitvaart,
zie ik
de kinderen in hun graf,
moeders, vaders op een draf.
Nu krijgen velen eens bezoek,
een poetsbeurt met een zachte doek.



Ik doe het
 graag nog vele jaren
en blijf herinneringen bewaren
door de jaren roze gekleurd.

Eens zijn jij en ik zelf aan de beurt.



Volgende keer
zelfs al, misschien.


Vieren jullie vast maar Halloween!

Eergisteren, op 30 oktober stierf mijn broer Robert (68) aan een hartstilstand, net toen hij de medicamenten voor onze mama (98) betaald had in de apotheek. 

01-11-2020 om 00:00 geschreven door Frankie

Junior

Juniors bloed is mij even vreemd als dat van mijn erfgenamen,

maar zijn hart is mij wellicht minstens evenveel genegen.

Een kind volgt wat er ergens binnen zijn zieltje verder drijft

en wat hij onthoudt, blijft voor zijn toekomst een ware zegen.

Junior speelt met alles wat hij bij zijn stappen tegenkomt

en op zijn hoede zijn is een oneindig punt van aandacht.

En als iets valt en breekt of gewoon zoek of verloren gaat

Dan had men het wel gevreesd maar zelden verwacht.

Junior houdt van kippen en hij voert ze tot ze vluchten

zo ver mogelijk weg van de hond die gretig watertandt.

En als hij achter het coronaslot twijfelt omtrent waarheen,

roept hij opa en dan vlucht hij weg en beeft mijn hand.







28/10/2020

28-10-2020 om 00:00 geschreven door Frankie