Golgotha

Ik heb niet gedobbeld om uw kleren,

niet geschreeuwd om Barabas.

Ik zag de doornen zonder rozen

en wie er toen niet was.

Er kwam onweer zonder regen,

en alleen de stemmen die zwegen

luisterden naar de vader

die u ooit wou dopen in de Jordaan.

Spijkers verstenen elke hand

als zelfs de voeten niet bewegen,

samengezworen in een kruis

dat elk huis zou moeten sieren.

11/3/2017

11-03-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet gestrand

Ik wil niet terug aan wal

waar het schuim van de branding droogt

op het wrakhout van mijn vorig schip.

Ik ben hier niet gestrand

en ben dat minder dan ooit van zins,

want geen jutter schenkt mij aandacht.

Ik kom niet naar de haven

als niemand mijn lading lossen wil,

waarvoor ik al die jaren hard gespaard heb.

Ik zoek niet naar Atlantis

waarin alleen nog deze man geloofde

tot zijn virtuele dromen een gestalte kregen

en ik onverhoeds geënterd

werd, gekneveld en gekielhaald.

Met mijn sextant zwom ik naar de sterren,

vermeed de toren van vuur

en de klippen net voorbij de zandbank

waar alleen nog bootsjongens knopen leggen.

 



22/2/2017

22-02-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Verre klokken







Verre klokken, onhoorbaar

geworden door het luiden van de trommels munten

in de kelders boven ons geweten.

Verre klokken, onzichtbaar

geworden door het krabben in de monoxyde wolken

over de rentenierende ego's.


Verre klokken, ongevoelig

geworden voor het schreien van de huursoldaten

verdwaald in ijle commando's.


Verre klokken, zwaar verminkt

geworden door wansmakelijk veel geboorterecht

van een wegcode die weg is.

Verre klokken, murw monddood

geworden door contraproductief sociaal initiatief

op het rijvak van de spookrijders.

(Hoort U ze nog wel?)




19/2/2017

19-02-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Horeb (erosie van)

Twee tafels op de helling

zonder vangrail voor wat zekerheid,

de teksten zijn gewurgd met rode verf.

Op de helling

met de gothische gebeden

en gregoriaanse sublimatie

van meerstemmige eenstemmigheid.

Op de helling

reizend naar het Atlantis van Josua

rijzend glijdend peinzend nog net niet ontwijd.

Op de helling

als een offergave voor een valse vrede

vrezend voor verder vals gezichtsverlies .

Tien vergeten verzen

op de helling die verzinkt in het ravijn van wreedheid

vergen voortdurend wroeging voor het verleden

toen we de voorrang gaven aan vooruitgang

en bevreesd waren om bijtijds te vegen

en de helling ontkenden

alsof die ons kon vergeten.

Bergop is lastiger

dan verrukkelijk verval

vermomd als een vrolijke vallei.

16/2/2017

16-02-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Ooit een kind

Ik schilder de wereld met woorden,

mijn handen kneden nog enkel teksten;

wat ik lees, doorboort de wortels van mijn hart

en verminkt de dromen van mijn stotternachten.

Ik reis door de resten van mijn streven:

de puzzelstukken kiemen in een winterstorm,

wat zoek is, leidt al jarenlang een eigen leven;

een verrassing kan troost brengen waar de hoop verdwenen is.

Ik keer terug naar de kleine boomgaard

en de hoge duiventil waar het niet langer tocht.

Vanuit mijn perenboom overzie ik het voetbalveld

en ik hoor de weefgetouwen die voor eeuwig dreunen.

Mijn moeder heeft de kachel aangemaakt

met twijgjes, verbannen in de laatste  storm.

Het gasvuur is taboe en mijn voeten bloeden;

dus raap ik vruchten zonder gaten, zonder wespen.

6/2/2017

06-02-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Klimaatvermindering

Nergens zijn de klokken zo bevroren

als de dag dat de herder vruchteloos op schapen wacht.

Nooit smelten kaarsen langer van ouderdom

dan sinds het vuur met cava werd gedoofd.

Niets wordt abstracter door afwezigheid

dan een boodschap die dwarrelt over de oceaan.

Niemand kalmeert de losgeslagen branding,

alleen de lift gaat nog met tegenzin naar boven.



1/2/2017

01-02-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Tijdsgebrek

Ik zie je graag om wie je bent.

Je geluk is door angst bezeten

alsof het een hypotheek betreft

en geen parelsnoer van warme momenten.

Je treint door de dagen van je leven

vol verlangen naar het station

waar geen wissels meer liggen

voor ontoegankelijke zijsporen.

Geen sein staat nog op rood,

de seingever staat buitenspel

tot je hem mist, voorbij vaarwel.

De machinist is onder controle

want de rekeningen kloppen.

Ik haat soms dingen die je doet.

Maar mijn handleiding is zoek

en je construeert je eigen toren

zonder naar je roots te boren.

Mijn handen spreken niet meer,

ze kunnen niet meer reiken;

de wil volstaat niet langer

angst voor bang naar banger,

absurd woordspel vol rancune

Ik loop weg van je tribune

om te mijmeren over de tijd

die ik had om er te krijgen.


26/1/2017

26-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Bedachtzaam

Mieren in mijn schoenen

woorden in mijn hoofd;

vuur schroeit me als ik zit,

ver weg fietsen om terug te keren

een sprong van de trein

telkens er vaart in komt:

angst voor de terminus

en pret in het plannen

vertrouwen in elk detail

en in de deus ex machina

uitgestelde uitspattingen

tot amper voor de uitvaart

tenzij de voldoening me kalmeert

of

de kale reis me inspireert.

Bedachtzaam zal ik het allemaal opnieuw beginnen

want ik heb een nieuwe kans verdiend.

Alleen smeek ik tot wie het horen wil

tot wie het horen kan:

Bevrijd mij uit deze houten kist

vooraleer de hengsels roesten.

25-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Spiegelbeeld

De oude man vertelt en niemand luistert.

Tegenspraak wordt zo al uitgesloten,

al geeft hij zijn oordeel het voordeel

van ervaring en van twijfel.

Er komt een merel het gazon verkennen

en een tweede ziet dat alles identiek

is aan de toestand van de vorige dag

maar nauwelijks anders

al ware het niet alleen de dag erna.

De mist verwaast de toekomst,

onder sneeuw en ijsrest klopt een hart

maar als hij doelloos in de spiegel staart,

ziet hij mij en ik zie hem.

24-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Na de storm

Je haalt bakzeil

als je aan bakboord blijft

met je haren ziltend in de wind.

Je schuilt achter de fokkemast 

vertrouwend op de hoogte van de reling

en de houvast aan de knopen van het want.

Aan de loefkant sta je te druipen

al zie ik dat ternauwernood.

Je zuidwester klappert tegen je rechteroor

en het ander kleurt al purperrood.

Je gordt je vol vertwijfeling

spiraalgewijs doorheen een tros

al wil j' in eeuwigheid daar nog niet van los.

Het roer zit nauwelijks aan stuurboord,

maar wel gekneld in harde vuisten

die je langzaam overtuigen 

van de haven voor de boeg.

19/1/2017

19-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

2017

Het nieuwe jaar heeft niet op mij gewacht

en kale muren zijn getroost;

want kalenders zijn de tel niet kwijt

als op de winter wordt getoast 

terwijl de laatste koolmees honger lijdt

ondanks de muze, zonder mij op jacht.

18-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Wensen van Frankie: gezond en vrolijk naar 2018 via 2017

22-12-2016 om 23:13 geschreven door Frankie

Gletsjertong

Rijk aan kristallen

elk weer rijk aan facetten

als diamanten vol potentieel

aldus valt de sneeuwvlok op het ijs

blank en onbezoedeld, ongehinderd door de wind

die je stuurt waar je niet heen wil

Dan kleeft ze, 

wordt dan weer geklemd

geplet  en ademloos gewurgd

gevangen in een gletsjer zonder leven

glijdend tergend traag naar het groene dal

dan smeltend in de zonnestralen

een druppel die verdampt.

Waar zijn de kansen

de glitter en de glorie

de roem en de bewondering

de plannen, wensen, dromen en illusies

een enkele keer versteend in wat morenen

die overblijven van je levensloop


8/11/2016

08-11-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Opfrissing

Stof op de opinies

sleet op anarchie

de nieuwe krant van gisteren

en de bijbel ligt onderaan.

Geen echo van de staking,

wel indigestie na de toespraak

oprispingen bij de televisie

en de klokken luiden nog.

Een vergeten schooltas

tegen de muur met foto's

en vlekken van ruzies

(maar het kruisbeeld)

maar het kruisbeeld

hangt het hoogst van al

en als ik ga liggen

is dat het laatste wat ik zie.



6/11/2016

06-11-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Allerzielen 

Mooier dan de kleuren van de vlinder

die zijn wakke vleugels droogt

in de eerste novemberzon,

bevrijd van de enge pop,

hopend op een eeuwig leven,

Vrijer dan de sneeuw die in de wolken dreigt

en niet wachten zal

op de schaduw van de vlinder

roekeloos reikend naar de zon

de bloemen en meer bloemen

en de vruchten van het lange wachten,

neen!


storender dan regen

slaan de zombies en skeletten alle dromen aan scherven

want de vlinder trekt plots stuip na stuip

en siert nog even de grafsteen van mijn vader

wiens foto verstijft in een minzame lach


31/10/2016

31-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Piramide

Ik ving de klim aan van een piramide

recht omhoog,

zo was het plan.

Maar na elke struikelblok

moest ik weer een hoekje om

of zelfs een stap terug,

zoals een alpinist, zoekend naar de route

die zonder compromissen

naar de top leidt.

't Werd al snel een sinusoide,

afgekromd volgens schema,

geslingerd rond het zelfde thema,

dat wat stijgt, ooit eens daalt

(zelfs voor wie gul betaalt)

in 't leven als een strikt individuele

genocide.



30/10/2016

30-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Zand

Mijn laatste trein is verzand

in dit verre strand.

De rails verzinken onder de vloedlijn

Het stof verstuift naar de horizon

en wat was, blijft niet langer.

Wat komt, is spoorloos

door het wassende tij

en de vallende duisternis.

Schuim blijft achter 

waar het streven van de branding werd gefnuikt.

Door mijn vingers vlucht het zand

niet korrel per korrel

maar seconde na minuut

na uur na dag na week, maand, jaar,

mijn leven weg als een klok

die ooit een zandloper was.


28/10/2016

28-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Duivenvlucht

Niet te herkennen letters

van een nu vergeten naam,

versleten letters

op een verweerde steen

grenssteen tussen verdriet en verloren

geweest

grenssteen tussen vergeten en verdwaald

geworden.

Hier is Halloween versteend in vergetelheid

en ontkende angst.

Hier staan al lang geen bloemen meer,

weldra geen steen,

geen ruimte,

alleen een vermoeide duif

die niet lezen kan

wat verdwijnt onder wat ze missen kan

25-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Bal

Synchroon met immobiliteit

met afwezigheid van knaapjes

van wie ik oneindig veel houd,

ligt er een bal in mijn tuin.

Niemand wil hem

niemand zoekt hem

niemand mist hem:

hij wacht verlaten.

Synchroon met de stilte

met de regen die dreigt

met de wind die stijgt

met de immobiliteit

met de zon die wacht

de schoolbel die verlost

het gejuich en de knuffel

houdt de bal zijn adem in


23/10/2016

23-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Alleenheid

Met de hemel op mijn hoofd,

alleen de zon naast mij

en mijn schaduw

schuif ik

alleen over 't kerkhof.

Alle levenden zitten aan tafel

om boven de aarde te blijven,

en ik,

ik wandel over grond

waar ik net niet onder lig

zoals allen die hier op mij wachten,

en niet aan tafel hoeven te schuiven.


22/10/2016

22-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie