Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
06-03-2019
Bedelaarster 1956
Als kind maakte ik het mee dat een arm vrouwtje uit mijn straatme aansprak.ik was aan het rondfietsen in de tuin, en ging afgevallen fruit oprapen om haar te geven.
Tijdens de weken voor mijn intrede in het ziekenhuis bestierf ik het van angst. Samen met mijn vrouw reisde ik de dag tevoren naar Lourdes Oostakker.
Daar vond ik de rust en de gelatenheid terug. Na een rustige nacht kon ik met een gevoel van veiligheid naar het hospitaal. Dank, Onze Lieve Vrouw! Waardevoller dan louter autosuggestie...
Wegens een dringende radicale prostatectomie was Frankie een paar weken van de kaart.
De revalidatie komt stilaan op gang, en opnieuw worden in de nabije toekomst de blogs in de een of andere vorm weeropgestart.
Het besef dat ik na een zware operatie als het ware een nieuw leven mag beginnen, doet me dankbaar volgende tekst schrijven: kanker kan overwonnen worden, er is een deur in de muur.
Muur #2
Kanker is een muur waarvan je vreest dat je er niet over kan.
Een muur die je niet wil zien in het woud van dagelijks leven,
van sleur en zorgen om morgen
zeker van het antwoord op de vraag of er ooit nog wel een morgen komt.
Vorig jaar sprak een oude dame in de supermarkt mij aan,
ze wou dat ik bijdroeg voor het onderhoud van de muur
en ik kocht de bloem die ze me toonde
niet beseffend dat ik een aantal weken later voor die muur zou staan.
Van muren weet je doorgaans dat het niet de uwe zijn
en dat de natuurwandeling in de zon geen einde kent.
En als de confrontatie je overkomt
ben je overgelukkig dat er een deur is en dat die opengaat.
Een paar dagen na mijn operatie had ik onverdraaglijke pijnen toen ik op het toilet zat. Ik baadde in het zweet en duizelde. In een flits zag ik het spiegelbeeld van mijn vertrokken aangezicht, en in een flits herkende ik dat van mijn eigen vader, die 14 jaar geleden enkele dagen voor zijn overlijden veel pijn afgezien heeft.
Vader
Papa, ik heb u verleden week na veertien jaar teruggezien,
uw aangezicht vol pijn, uw blik die afketste op mijn eigen ogen.
Papa, wie dit leest beschouwt me als een gek misschien,
maar hier voel ik best wat wij samen hebben en vermogen;
ondanks oude rimpels dieper trekkend in uw ziek gelaat,
over wanhoop als men twijfelt of de ochtend nog zal komen,
als men omringd wordt en zich toch zo eenzaam voelt,
over weten dat alleen bidden uitkomst biedt voor alle dromen,
en de warmte van verlangen langzaam en zeker killer koelt.
Papa, ik heb dit beeld al vaak opnieuw teruggezien,
u herkennend in de spiegel, starend naar mijn hoofd,
en ik besef met weemoed meer dan ooit dat sedertdien
niets dat ik van u ontvangen heb, al werd weggeroofd.
Toen ik niet wist hoe de operatie zou aflopen, deed de angst mij vrezen dat ik het allemaal niet zou overleven. Ik dacht toen aan mijn zus, die 10 jaar geleden overleed. Ik hield rekening met de mogelijkheid haar daar terug te zien.
Luchtspiegeling
Zusje, ik kom Ik kom naar waar je wacht Je wacht wel want ik vind je wel Wil je toch nog even wachten?
Zusje, ik ken je Ik ken je van toen ik vergeefs op de komst van een broertje wachtte, Maar die kwam talrijk en later.
Zusje, ik mis je Ik mis de tijd dat ik je wou missen En niet wist dat mij niets ontbrak Omdat ik een zusje had.
Zusje, ik ga Ik ga waar jij aanwezig bent Want sinds je ging zonder afscheid Kijk ik vaker door de spiegel.
Onlangs vierde Frankie feest, in mineur. Tien jaar ouder, tien jaar creatief proberen te zijn, en vechten voor meer denken, voelen met een hart en met gezond verstand.
Dit poëzieblog bestaat nu tien jaar.
Begonnen als een verzameling van gedichten die ik gedurende 40 jaar laten rijpen had in mijn geest, nu een weergave van wat het kon geworden zijn,indien mijn prioriteiten (gezin en werk) niet al mijn tijd hadden opgeëist.
Meer dan 1100 gedichten, over mensen en over de vragen van hun korte leven: over vreugde, verdriet, feest, rouw, angst, geloof en wanhoop, zoals ik het zelf ervaar, maar vooral zoals ik het verwoord in een spontane stortbui van woorden, gedachten, gevoelens en tegelijk liefde voor de vormgeving.
Dank aan al mijn lezers, de oude getrouwe én de jonge nieuwe!
Toen ik op de berg stond zag ik dat deze top nog lang de top niet was. Het kruis van de toren steeg de wolken voorbij en voor de eigendunk van eendagsvliegen week elke poging om hoogte te winnen al was ik er op.
Voortaan kijk ik naar valleien
en koester mijn geduld waarmee het wachten wordt beloond zodra erosie van tendenzen, meningen en propaganda gletsjers vol voorbije dogma’s doet stollen in alluviale vlakten waar alleen krokodillen zich kostelijk amuseren.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
