Niemandsland
Naast de rails van de Trans-Europese spoorlijn zonder ticket voor de volgende trein
die gewoonweg nooit zal komen, of zo u wil, hier zelfs nooit zal stoppen,
opgegeven door de fans, de volgers, de bekenden die me nooit erkenden,
niets te doen dan kniezend dromen van wat zon in Niemandsland
waar alleen de grenzen in mijn richting schuiven, gedrogeerd door brood en spelen.
De klokken luiden weer, na de beste week van alle goede, twee millennia lang,
alsof het zo hoort, maar niemand luistert.
31/3/2018
|