Bij het overlijden van mijn meter
Paradijs
Rood wordt zwart en wit werd grijs;
droge wangen met een natte traan,
zeg, ben je klaar voor nog een reis
al moet je op je eentje gaan.
Warm werd koud, jong werd oud,
en lang vergeten handen beven,
'k Zie je in je kist van simpel hout...
méér handen geven; handen leven.
Rouw wordt rust en stilte een verhaal
herinneringen van vervlogen tijd;
gebeden heb je voor ons allemaal
je bent een mens die niet meer lijdt.
Wit wordt grijs, rood wordt zwart
Nat wordt droog, wat is het stil.
Ik mis het slaan van je gouden hart
je was zo warm, je bent nu kil.
Je bent nergens, en toch overal
een sterrenstelsel ver van hier
een lichtpunt in een nieuw heelal
een laatste oordeel vol plezier.
12/8/2017
12-08-2017 om 00:00
geschreven door Frankie
Categorie:verdriet
|