Spiegelbeeld

De oude man vertelt en niemand luistert.

Tegenspraak wordt zo al uitgesloten,

al geeft hij zijn oordeel het voordeel

van ervaring en van twijfel.

Er komt een merel het gazon verkennen

en een tweede ziet dat alles identiek

is aan de toestand van de vorige dag

maar nauwelijks anders

al ware het niet alleen de dag erna.

De mist verwaast de toekomst,

onder sneeuw en ijsrest klopt een hart

maar als hij doelloos in de spiegel staart,

ziet hij mij en ik zie hem.

24-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Na de storm

Je haalt bakzeil

als je aan bakboord blijft

met je haren ziltend in de wind.

Je schuilt achter de fokkemast 

vertrouwend op de hoogte van de reling

en de houvast aan de knopen van het want.

Aan de loefkant sta je te druipen

al zie ik dat ternauwernood.

Je zuidwester klappert tegen je rechteroor

en het ander kleurt al purperrood.

Je gordt je vol vertwijfeling

spiraalgewijs doorheen een tros

al wil j' in eeuwigheid daar nog niet van los.

Het roer zit nauwelijks aan stuurboord,

maar wel gekneld in harde vuisten

die je langzaam overtuigen 

van de haven voor de boeg.

19/1/2017

19-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

2017

Het nieuwe jaar heeft niet op mij gewacht

en kale muren zijn getroost;

want kalenders zijn de tel niet kwijt

als op de winter wordt getoast 

terwijl de laatste koolmees honger lijdt

ondanks de muze, zonder mij op jacht.

18-01-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Wensen van Frankie: gezond en vrolijk naar 2018 via 2017

22-12-2016 om 23:13 geschreven door Frankie

Gletsjertong

Rijk aan kristallen

elk weer rijk aan facetten

als diamanten vol potentieel

aldus valt de sneeuwvlok op het ijs

blank en onbezoedeld, ongehinderd door de wind

die je stuurt waar je niet heen wil

Dan kleeft ze, 

wordt dan weer geklemd

geplet  en ademloos gewurgd

gevangen in een gletsjer zonder leven

glijdend tergend traag naar het groene dal

dan smeltend in de zonnestralen

een druppel die verdampt.

Waar zijn de kansen

de glitter en de glorie

de roem en de bewondering

de plannen, wensen, dromen en illusies

een enkele keer versteend in wat morenen

die overblijven van je levensloop


8/11/2016

08-11-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Opfrissing

Stof op de opinies

sleet op anarchie

de nieuwe krant van gisteren

en de bijbel ligt onderaan.

Geen echo van de staking,

wel indigestie na de toespraak

oprispingen bij de televisie

en de klokken luiden nog.

Een vergeten schooltas

tegen de muur met foto's

en vlekken van ruzies

(maar het kruisbeeld)

maar het kruisbeeld

hangt het hoogst van al

en als ik ga liggen

is dat het laatste wat ik zie.



6/11/2016

06-11-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Allerzielen 

Mooier dan de kleuren van de vlinder

die zijn wakke vleugels droogt

in de eerste novemberzon,

bevrijd van de enge pop,

hopend op een eeuwig leven,

Vrijer dan de sneeuw die in de wolken dreigt

en niet wachten zal

op de schaduw van de vlinder

roekeloos reikend naar de zon

de bloemen en meer bloemen

en de vruchten van het lange wachten,

neen!


storender dan regen

slaan de zombies en skeletten alle dromen aan scherven

want de vlinder trekt plots stuip na stuip

en siert nog even de grafsteen van mijn vader

wiens foto verstijft in een minzame lach


31/10/2016

31-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Piramide

Ik ving de klim aan van een piramide

recht omhoog,

zo was het plan.

Maar na elke struikelblok

moest ik weer een hoekje om

of zelfs een stap terug,

zoals een alpinist, zoekend naar de route

die zonder compromissen

naar de top leidt.

't Werd al snel een sinusoide,

afgekromd volgens schema,

geslingerd rond het zelfde thema,

dat wat stijgt, ooit eens daalt

(zelfs voor wie gul betaalt)

in 't leven als een strikt individuele

genocide.



30/10/2016

30-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Zand

Mijn laatste trein is verzand

in dit verre strand.

De rails verzinken onder de vloedlijn

Het stof verstuift naar de horizon

en wat was, blijft niet langer.

Wat komt, is spoorloos

door het wassende tij

en de vallende duisternis.

Schuim blijft achter 

waar het streven van de branding werd gefnuikt.

Door mijn vingers vlucht het zand

niet korrel per korrel

maar seconde na minuut

na uur na dag na week, maand, jaar,

mijn leven weg als een klok

die ooit een zandloper was.


28/10/2016

28-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Duivenvlucht

Niet te herkennen letters

van een nu vergeten naam,

versleten letters

op een verweerde steen

grenssteen tussen verdriet en verloren

geweest

grenssteen tussen vergeten en verdwaald

geworden.

Hier is Halloween versteend in vergetelheid

en ontkende angst.

Hier staan al lang geen bloemen meer,

weldra geen steen,

geen ruimte,

alleen een vermoeide duif

die niet lezen kan

wat verdwijnt onder wat ze missen kan

25-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Bal

Synchroon met immobiliteit

met afwezigheid van knaapjes

van wie ik oneindig veel houd,

ligt er een bal in mijn tuin.

Niemand wil hem

niemand zoekt hem

niemand mist hem:

hij wacht verlaten.

Synchroon met de stilte

met de regen die dreigt

met de wind die stijgt

met de immobiliteit

met de zon die wacht

de schoolbel die verlost

het gejuich en de knuffel

houdt de bal zijn adem in


23/10/2016

23-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Alleenheid

Met de hemel op mijn hoofd,

alleen de zon naast mij

en mijn schaduw

schuif ik

alleen over 't kerkhof.

Alle levenden zitten aan tafel

om boven de aarde te blijven,

en ik,

ik wandel over grond

waar ik net niet onder lig

zoals allen die hier op mij wachten,

en niet aan tafel hoeven te schuiven.


22/10/2016

22-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Dorst

Droog staat de bron,

de oevers dommelen langzaam in.

Los puin verhardt in de zon,

de kloven scheuren dieper.

Geen vogel laaft zich hier

 zoals hun ouders voorheen,

toen 't geklater van de beek

hen uit hun nesten vroeg.

De regen slaagt niet in haar poging

de bedding te vullen.

Reisverbod naar 't groene dal.

21/10/2016

21-10-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Pokken

Pokje pokje pokje

als een sierlijk witte klokje

als een feestje in een rokje

pokje pokje pokje

kleef je als een lijmend stokje

aan een schutsel van een hokje

Pokje pokje pokje

in de zee zit menig pokje

als 'n vergeten mosselsokje

Pokje zee pokje zee

in de pan mag jij niet mee.

Pokje pokje pokje

Ik lust nog wel een brokje

Dank aan 't flinke kokje!

11-08-2016 om 23:14 geschreven door Frankie

Nooit

Dronken zijn is een waas

dat getrokken is over alles wat kwetst en bang maakt,

een vlucht bij gebrek aan hulp

aandacht, initiatief en alles wat de twijfel

verhult, oplost, wegneemt.

Het is een keuze van wanhoop

of een keuze voor verstoppen wat je dagelijks kwelt

om niet te doen wat je moet,

uit te stellen wat je kan redden van ijlte

door luchtledigheid te kopen.

03-08-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Dageraad (na de verhuispauze van Frankie naar Oost-Vlaanderen)

Dageraad

Cyclussen van mijn leven,

gesloten en weer geopend,

nieuwe kansen, afgedankte spullen, idealen, dromen

niet te recycleren.

Dag huizen in mijn leven,

tijdelijke thuizen, vaarwel

en schenk vreugde, rust, intense passie, zorgen

niet langer voor mij.

Weerzien in dit leven

herkend en geherwaardeerd,

eenvoudig soms, rijker, ouder, heftiger dan ooit

omdat het niet voorbij mag gaan.


1/8/2016

01-08-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Het leven krijgt echt zin zodra we een doel hebben,

maar als  dat dreigt een obsessie te worden,

riskeren we te sterven aan de verwikkelingen ervan. 

27-04-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Volgend gedicht schreef ik 10 jaar geleden om deel te nemen aan de zoektocht naar de eerste dorpsdichter van Galmaarden.

Het gaat over de oorsprong van de Pauwelfeesten in Galmaarden. 

Op een Paulusdag

Zijn haren wiegend in de wind

gelijk het Brabants rijpe koren

nadert een ruiter heel gezwind

maar wij voelen ons verloren.

Geen oogopslag wordt hem gegund

een hond alleen blaft verontrust.

Niemand verwacht zich aan een stunt

waarmee ons lijden wordt gesust.

Wat drijft een vreemde, onbezonnen

hij lijkt naïever dan de rest.

Waaraan is hij toch begonnen

hier vindt hij toch maar dood en pest.

Bij elke hoefslag komt hij nader,

zijn lans klieft door de ijle lucht.

Stilaan klit het volk tegader,

niemand spreekt of maakt gerucht.

Ik voel me beter, roept een kind

en grijpt de man bij zijn wambuis,

vraagt: Wie heeft me zo bemind?

Hij slikt een keer en slaat een kruis.

De ruiter gespt zijn tassen los

en zet die zacht neer naast de heg.

Dan stijgt hij op zijn briesend ros

hij wuift en rijdt spoorslags weg.

Was het een ruiter van de dood?

Wat is het dat hij heeft gebracht?

We vinden niets dan roggebrood,

niemand had zoiets verwacht.

Dankt allen Paulus, mens en dier

eet al wat hij ons heeft gegeven

en jaag de pest weg ver van hier

laat ons smullen om te leven!

 18/2/2016

18-02-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor Dimitri Verhulst, vooraleer hij het Nieuwe Testament ridiculiseert.

Of hoe het hiernamaals verscholen zit in het weesgegroet, wanneer men het achterstevoren bidt.

Het hiernamaals





Het zij zo:

de dood heeft nu al het uur gekozen,

ocharme.

Nu is het veel te laat om nog te bidden

voor ons en andere zondaars.

Zelfs de moeder van God komt te laat

ondanks al haar heiligheid.

Haar lichaam heeft de vrucht gedragen

die Jezus heet.

Samen met haar is Hij gezegend,

en alle andere vrouwen reiken

niet zo hoog als zij.

Zij verdient de voorkeur,

de Heer is nooit ver weg.

Goede genade, wat een meevaller.

Maria, mag ik u groeten?



8/2/2016

08-02-2016 om 00:00 geschreven door Frankie

gedicht op geleende pc

Handen

Je slaapt niet meer.

Mijn hand zoekt die van jou,

Mijn hand voelt die van jou,

zacht en slank,

die vingers van jou.

Mijn hand slaapt,

mijn hand slaapt op jouw hand.

Mijn hand voelt jouw hand

niet meer.

Mijn hand streelt die van jou.

Mijn hand voelt die van jou:

God zij dank,

mijn hand slaapt niet meer.



6/2/2016

06-02-2016 om 00:00 geschreven door Frankie