|
Nergens niemand nooit
Als een pluisje dat door de wind gedreven over de velden zweeft
en niet terecht komt op de plek waar het naartoe heeft gestreefd,
Een zaadje dat nergens de nodige warmte, vocht en voedsel vindt,
Een kind zonder moeder die het troost, verzorgt, knuffelt en bemint,
Als een hond die met zijn baasje mag gaan wandelen door het bos,
Nooit krijgt het dier ooit het touw van angst en schande nog los.
Het hoort niet als je elders gaat lopen dan met anderen in de rij
Toch is het opportuun gedwee te volgen, zet dus nooit een stap opzij.
Niemand hoort je als je stem niet echoot in de hoogste toren
Niemand ziet je daden als je de weg naar de top bent verloren.
Niemand vindt je als je heel je leven in het duister hebt getast,
Nergens heb je zonder de omweg langs voodoo nog houvast.
Niets vervangt de roem zo volledig als de liefde van een kind,
Het geeft de kracht die elk verlies en elke nederlaag overwint,
Het drijft je verder jaren nadat je moeder je lang heeft gelost,
Het helpt beter dan dat iemand beseft hoeveel moeite het kost,
Nooit is er niets dat niemand ontroert tot je ganse lijf ervan beeft
En nergens sterker dan thuis besef je waar je in wezen voor leeft.
19/12/2017
19-12-2017 om 00:00
geschreven door Frankie
Categorie:filosofie
|
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
