Herkansing
Een zweem van honger
Kruidt de herinnering aan het perron
Dat geen woorden vond om mij te troosten
Toen de trein zonder mij vertrokken was.
het is een vreemde dorst
Die mijn fatsoen doet wankelen
En ik in geen kroeg of bron durf lessen
Zolang de klokken zondags luiden.
Soms verlang ik naar spijt
En lijkt dat een gemiste flashback
Naar een kruispunt bij een voorbije keuze
waar een horizon ontbreken kon.
8/12/2017
|