Deze schoonheid kwam zondagmiddag even kijken toen we aan het vieruurtje begonnen. Er was niets naar mevrouw haar gading te vinden en dus is ze terug vertrokken. Het was een heidelibel maar welke is niet duidelijk want ze heeft een aantal kenmerken van 3 verschillende soorten, niet makkelijk!
Tricyrtis formosana of paddenlelie komt uit Japan, sommige soorten komen ook uit Taiwan en China. In Engeland worden ze ‘the poor man’s orchid’ genoemd, omdat de bloemen op orchideeën lijken. Hier spreekt men ook soms van de armeluisorchidee. De bloei is in september. De bloemen zijn zeer merkwaardig van vorm en hebben meestal gespikkelde bloemblaadjes in wit en lila. Tegenwoordig tracht kwekers meer blauw in de bloemen te krijgen zoals hier bij "Blue Wonder" het geval is. Of dat een goede zaak is, is een kwestie van smaak.
Deze planten houden van een wat humeuze, vochthoudende grond in gefilterd licht, maar volle zon wordt goed verdragen, mits de grond niet uitdroogt. Al met al hier in de Kempen een prima plant voor een plaatsje in de halfschaduw want in de zon droogt de grond hier veel te snel uit. Ik catalogeer ze dan ook als schaduwplant.
Wat stel je je voor als je het woord Rudbeckia hoort ? De meesten onder ons denken dan direct aan een prairietuin met wuivende siergrassen en oranje wolken Rudbeckia's ertussen. Er zijn natuurlijk nog vele andere planten die in dit rijtje passen maar om onze Rudbeckia te kloppen qua lengte van bloeitijd moet je al van goeden huize zijn. Het feestje begint einde juli en loopt door tot in oktober. Wie doet beter? Komt daar nog bij dat je al een orkaan van categorie 5 nodig hebt om ze omver te blazen. Grote droogte, geen probleem! Als ze dan toch moesten slap hangen dan kieper je er een emmer water over en 's anderdaags staan ze er terug te pronken alsof er niets gebeurd was! Eén voorwaarde stellen ze wel : zon, en liefst zo veel mogelijk!
Ik heb al al eens over dit vlindertje gehad maar gisteren vloog er weer eentje in de tuin rond en deze foto's vond ik te mooi om hier niet te posten ! Je kan duidelijk de lange roltong zien waarmee dit vlindertje al vliegend de nectar uit de bloemetjes haalt.
Gisterenmorgen trok ik zoals steeds de gordijnen zo rond 7 uur. Toen zag ik echter een klein monster zitten op het behangpapier net naast de gordijn. 't Was nog niet helemaal licht, of mijn hersenen stonden nog op tussenstand, en mijn eerste gedachte was een libel. Die dwalen soms al eens af van de vijver tot binnenshuis. Deze keer echter niet, het was de grote groene sabelsprinkhaan, één van de grootste inheemse insecten die onze contreien rijk zijn. Met een plastic bekertje en een stukje papier zat deze in "no time" terug buiten op het terras. Een half uur later zat hij er nog, 't was waarschijnlijk nog te koud om grote sprongen te maken of te vliegen ! Nog wat later was ie dan toch terug de wijde wereld ingetrokken !
En zo te zien heeft ie eerst even in de hondenmand gezeten !!!
Het bont zandoogje is één van de weinige soorten vlinders die het de laatste jaren erg goed doen. Je zal enkel bonte zandoogjes in de tuin krijgen als er enkele hoge bomen of hagen aanwezig zijn. Daar tussenin moeten open plekjes zijn waar de vlinder beschut tegen de wind kan zonnen. Laat liefst wat natuurlijke onderbegroeing staan voor de rupsen van het bont zandoogje.
Eén van de 3 soorten heidelibellen die hier regelmatig te zien zijn is de bloedrode heidelibel. Hij is van de andere soorten heidelibellen te onderscheiden door zijn volledig zwarte poten. De kleur van het beestje zelf is geen goed criterium want zeker de vrouwtjes lijken verdomd goed op mekaar!
Volgens de planning zou je op de bovenste foto een zicht-as moeten hebben vanaf het terras aan de veranda dwars over de vijver naar de tuinbank en omgekeerd. De Miscantus grassen houden daar zo hun eigen mening op na. Ze zaaien zichzelf kwistig uit en beginnen heel de oeverzone rond de vijver in te palmen. Nu zie ik graag Miscantus maar ik zou toch nog graag iets van de vijver zien ook. En dus staat in september een grote groene veldslag gepland om het landschap terug een beetje open te krijgen.
En zo is een mens constant bezig met allerlei geplande en ongeplande klusjes in de tuin. Gisteren heb ik een ganse namiddag staan hakselen in de oude bosborder en straks volgt er nog een ritje naar het containerpark om de te dikke takken en stronken af te voeren. Nu vind ik hakselen niet de meest sexy job die er is, anderzijds is zo'n hakselaar toch een mooie uitvinding!
En ken je nog een mooie uitvinding voor de tuin? Ik wel, de combinatie tuinzetel met een drankje!
Sciadopitys verticillata, een naam die ik nooit kan onthouden. Gelukkig wordt hij in het Nederlands Japanse parasolden genoemd, da's al wat makkelijker. Ons Japannertje is een kleine naaldboom die voorkomt in de bergen van de Japanse eilanden Honshu, Shikoku en Kyushu. Deze plant heeft geen naaste verwanten. Evolutionair is dit plantengeslacht heel oud, net als bvb. de Gingko biloba. Sciadopitys staat het liefst op enigzins zure grond in de halfschaduw. De grond mag niet te fel uitdrogen en dat was vorig jaar het probleem met een exemplaar dat hier al 20 jaar stond. Tegen de tijd dat een naaldboom of conifeer uitdrogingsverschijnselen vertoont is het meestal al te laat. Jammer, want het zijn zeer trage groeiers en daardoor behoorlijk duur. Onze boom heeft het weliswaar overleefd maar het mooie is eraf!
Voor een kleine ukkepuk van 30-50cm zoals op de foto ben je al snel 30-40 euro kwijt. Je hebt dan wel een klein sierraad in de tuin staan dat het ganse jaar mooi is!
Hieronder een stuk van de nieuw aangelegde Oosterse schaduwtuin.
Tijdens "normale" zomers is dit een zeldzaam vlindertje. De laatste weken echter duiken ze zowat overal in Vlaanderen regelmatig op. Zo ook in Bernerhof waar ze reeds twee maal op bezoek kwamen in de laatste 10 dagen.
Het is sowieso al een mooi vlindertje als je ze met gespreide vleugels ziet zitten. Het wordt nog mooier als je de onderkant van de vleugels kan zien als ze deze dichtplooien. Dan zie je ook direct aan hun naam gekomen zijn!
Incalelies (Alstroemeria) komen uit de koele bergstreken in de Andes (Z-Amerika). Door het feit dat ze daar tot op redelijk grote hoogte voorkomen kunnen ze het in onze tuinen ook redden in de winter. Ze zijn zeer geliefd als snijbloem, er bestaan wel zo’n 65 soorten. Alstroemeria’s hebben dikke, taaie wortels en lelieachtige bloemen, de bladeren zijn lancetvormig en staan op een merkwaardige wijze gedraaid.
Let op: Enkel de soort Alstroemeria Aurea en zijn cultivars komen in aanmerking voor gebruik in de tuin! De andere soorten en hybriden zijn niet winterhard genoeg en worden gekweekt als snijbloem.
Het eerste jaar na de aanplant kan je ze voor de winter best wat afdekken, eens goed aangeslagen zijn ze normaal gesproken winterhard. Bij mij staan ze al enkele jaren in de (droge) halfschaduw en overwinteren daar probleemloos zonder enige bescherming. Normaal bloeien ze in juni-juli. Ze hebben dit jaar, net als veel andere planten, afgezien van de hitte waardoor ze maar zeer kort gebloeid hebben. En kijk, de natuur zal het eens oplossen, ze staan nu terug te pronken!
In sommige literatuur staat dat ze het best in volle zon gedijen. Op onze droge zandgrond doen ze het echter merkelijk beter in de halfschaduw.
Toen ik enkele dagen geleden door de tuin wandelde viel mijn oog (figuurlijk) op een beestje dat half verscholen op de sedum zat. Het was een wants maar eentje die ik nog nooit gezien had (wat op zich ook niet zo heel moeilijk is). Het beestje bleef geduldig wachten tot ik binnen mijn fototoestel ging ophalen en liet zich de fotoshoot welgevallen. Nadat ik een fotootje op de site waarnemingen van natuurpunt had ingebracht om de soort te weten te komen (er zit daar een herkenningsprogramma op dat beestjes op naam brengt, of het nu een vogel of een vlinder is, doet er niet toe). Fotoherkenning vertelde me dat dit een roodpootschildwants was. Ik had nog nooit van zo'n beest gehoord. Nu weet ik van wantsen ook alleen maar dat de meesten totaal onschadelijk zijn in de tuin en dat ze stinken als je er toevallig eentje plat trapt.
Een uurtje later kreeg ik een mailtje van een verantwoordelijke van de site waarnemingen dat na onderzoek bleek dat dit een "bloedpootwants" was, een heel zeldzaam beestje waarvan er maar enkele per jaar gezien worden in Vlaanderen.
Zou ik nu inkomgeld kunnen vragen om te tuin te bezoeken ? Helaas is ons beestje ondertussen al lang terug verdwenen, samen met mijn plannen voor een nieuwe auto en een tuinman om de bramen in te tomen. Het zit ook altijd tegen ! We blijven zoeken !
De meesten onder ons hebben ondertussen al wel eens een buxusmot gezien. Maar wist je dat er ook een donkere vorm voorkomt die je in het duister bijna niet kan zien. Enkel 2 witte puntjes op de vleugels vallen op. Deze was al op pad voor de schemering waardoor hij net wel opviel.
Zo af en toe staat er ineens iets in de tuin te bloeien dat je zelf nooit hebt aangeplant. In dit geval "de grote kattenstaart" (Lythrium). Vermits ik dit bloemetje mooi vind is het per definitie geen onkruid meer. Waarschijnlijk zijn er ooit een paar zaadjes met een vogel mee binnengekomen of anders is de wind verantwoordelijk. De kleur knalt serieus met de oranjegele Rudbeckia's en past ook goed bij de Verbena bonariensis. Zo zie je maar dat het soms makkelijker is dan je denkt. En vermits het een "wilde" plant is , is hij waarschijnlijk ook ijzersterk!
De oude bosborder is deze tijd van het jaar hoofdzakelijk roze en purper getint. Phlox in allerlei kleurschakeringen tussen bijna wit en donkerpaars stelen de show samen met Persicaria. Nog even en er komt blauw met een heel klein beetje paarstint bij van de herfstseringen. Tussenin staan er nog enkele geraniums die kale plekjes opvullen en Veratrum. Deze laatste heeft dit jaar niet gebloeid, vermoedelijk wegens bladschade opgelopen in het voorjaar. Alhoewel de plant giftig zou zijn zijn de slakken dol op het jonge blad in het voorjaar. De achterste helft van deze border is meer beschaduwd en daar staan vooral Hosta's, varens en Heuchera. Op de overgang tussen zon en schaduw staat Trachycarpus wagnerianus, beschut tegen noorden- en oostenwind door allerlei hoge bladhoudende struiken.
Vandaag 32°, maar niet aan de oude bosborder. Onder de schaduw van enkele statige dennen, een moerascypres en de eikenboom blijft het daar heerlijk koel. De make-over van dit stukje tuin gaat verder. Vorige week heb ik mezelf echter een weekje verlof toegekend. Als bijna iedereen een week in Spanje of Turkije op zijn/haar luie krent gaan zitten mag ik dat ook. Ik vind het alleen veel prettiger om dat hier te doen. Geen stress met stakende luchtverkeersleiders of defecte transportbanden waardoor je ginder midden in de nacht aankomt zonder bagage. Nee hoor, met zulk weer als de afgelopen dagen is het hier ook best leuk! En de Berner pluchebollen vinden het ook goed zo.
Deze week gaan we d'r terug invliegen. Alhoewel, vandaag misschien nog niet. In mijn levendige fantasie is er een (fictieve) staking van de veerdiensten in Griekenland en geraken we niet op de luchthaven. Het verlof zal noodgedwongen een dagje langer moeten duren. Als dat niet erg is! Vergeet niet tijdig iets te drinken!
De hoornaar is een gevaarlijk heerschap als je zelf als insect door het leven moet. Hij valt zowat iedereen en alles aan. Dat kunnen bijen of hommels zijn of zelfs hommels, vlinders of libellen. Het gekke is dat de volwassen hoornaar vegetarier is maar wel op jacht moet om zijn nakomelingen te voederen. Dat doet hij door zich als een kamikaze op zijn prooi te storten en trachten een verlammende steek uit te delen. Zelf hoeven we geen schrik te hebben, ze vallen zelden of nooit mensen aan en komen niet op onze BBQ af.
De hoornaarzweefvlieg of stadsreus lijkt op de hoornaar maar is er absoluut niet aan verwant. Het is een vreedzame vegetarier die zelfs niet kan steken. Doordat hij zo sterk op de hoornaar lijkt is er geen enkele insect dat het in zijn kop krijgt om hem aan te vallen en daar doet deze reus zijn voordeel mee!
Als het 's avonds begint te schemeren krijg ik regelmatig gasten op bezoek die spontaan een liedje beginnen te zingen. Nee, ik heb het hier niet over al dan niet lichtjes benevelde personen! Wel over gevederde vriendjes. Ooit kwamen de merels de boel opvrolijken maar sinds het Usutu virus heeft toegeslagen is dat grotendeels afgelopen. De weinige merels die we nog zien hebben blijkbaar geen reden tot zingen meer. Wie zorgt dan wel voor deze concertjes? Wel, de zanglijster. Deze gespikkelde zanger is ongeveer even groot als de merel maar is duidelijk te onderscheiden door zijn meerkleurig verenpakket.
De nieuwste drive-in uit de buurt opent volgend weekend! De sedum (op de voorgrond) staat nog niet helemaal in bloei maar toch kunnen de bijen en hommels niet wachten tot de bloemetjes open komen. Fanatiek zoeken ze tot ze ergens een bloemetje vinden dat toch al aarzelend kleur begint te bekennen. Eens de sedum in bloei gaat deze er mee door tot een heel stuk in oktober! Maar tegen dan zijn er nog herfstasters die het buffet overnemen.
Zeggen dat er geen vlinders waren dit jaar is waarschijnlijk wat kort door de bocht maar sommige soorten schitterden door hun afwezigheid. Anderen deden het dan juist weer wel zeer goed. In onze buurt zijn bvb. de distelvlinders dit jaar bijzonder talrijk.
Sinds een goeie week evenwel is het hier terug een gefladder van jewelste. Langs alle kanten zie je atalanta's, koolwitjes en distelvlinders door de lucht dwarrelen. Het oranje zandoogje is nu over zijn hoogtepunt maar ik heb er nooit zoveel gezien als dit jaar. Idem voor het scheefbloemwitje dat nu wel echt aan het doorbreken is. Ik weet niet hoe het in Nederland gesteld is maar in Vlaanderen zijn ze vanuit Limburg momenteel Antwerpen en Oost Vlaanderen aan het koloniseren! En dan hebben we nog éénmalige bezoekers gehad zoals de kolibrievlinder of de kleine parelmoervlinder.
Elke dag lopen we hier eens met het fototoestel door de tuin. Steeds een verrassing wat er voor de lens komt en het leuke is dat je er niet voor in de file moet gaan staan!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
