Na een ganse dag regen gisteren kwam een uurtje voor zonsondergang de gouden bol nog even piepen om de dag in schoonheid af te sluiten. Ik had nog gehoopt op een regenboog maar die was ons niet gegund. Tja, een mens kan niet alles hebben zeker!
Het KMI geeft voor volgende week alle dagen wel regenbuien. Het moment misschien om op het gras wat kalk te strooien, kan die oplossen en de grond intrekken voor de winter. Het mos in het gazon zal er niet zo blij mee zijn maar da's de bedoeling. Ik gebruik nooit producten op basis van ijzer(II) sulfaat tegen mos. Ten eerste past dat niet in een ecologische tuin en ten tweede krijg je afschuwelijke roestvlekken op je tegels als daar ooit van dat product terechtkomt. Die vlekken krijg je nooit meer weg. Kan je je voorstellen als acht Zwitserse pootjes over het gazon en door dit product lopen en dan vrolijk het huis intrekken? Een nachtmerrie op klaarlichte dag! Ik zal het wel bij wat kalk houden.
De tuin is blij met al die regen, ik iets minder! Ik zou graag nog een paar droge dagen hebben om een border te lijf te gaan die me niet meer bevalt. Daar zou ik graag o.a. wat rozen zetten. Ik weet het, ik heb hier ooit geschreven dat rozen het hier niet goed doen. Met flink wat compost ga ik het toch nog eens proberen. De grond is nu nog lekker warm om te planten. En als we de weerman (vrouw) mogen geloven zou er tegen volgend weekend nog een nazomertje zitten aan te komen! Ze doen maar, het komt allemaal goed!
Het zachte blauw van de herfstaster "Karl Foerster" contrasteert mooi met het zachte geel van het siergras waarvan ik de naam even kwijt ben. Het naamplaatje hiervan is namelijk verdwenen, waarschijnlijk tijdens het helpen tuinieren door één van de twee zwarte monsters die hier rondlopen. Hoe dan ook vind ik het een mooie combinatie. Kleuren moeten niet altijd knallen! De tuin begint zich stilaan klaar te maken voor de herfst en de winter. Ook het groen is niet meer zo groen als weleer. Er beginnen ook al blaadjes te vallen en zelfs de verbena maakt geen nieuwe bloempjes meer aan. De bijtjes, hommels en zweefvliegen komen enkel nog tevoorschijn tussen twee regenvlagen in om de laatste nectar te zoeken. En wij kunnen plannen gaan maken voor volgend jaar! De eksters en de kraaien beginnen mijn gazon, dat ik met veel moeite door de droogte kreeg, te ruïneren op zoek naar emelten en andere dikke larven. Dat gebeurt elk jaar wel maar dit jaar wel op een veel grotere schaal dan anders. Ik kan me troosten met de gedachte dat het bij de buren niet beter is!
Mensen met meer fantasie dan ik zien op de rug van dit diertje een grijnzende doodskop. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden doordat vrouwtjes twee gescheiden ogen hebben, "mannetjesogen" zitten tegen elkaar. Het exemplaar op de foto zou dus een mannetje zijn.
De doodskopzweefvlieg komt in heel Europa voor, tot in Noord-Afrika. Het voedsel bestaat uit stuifmeel en nectar van diverse bloemsoorten. De larve leeft in het water en leeft voornamelijk van rottend materiaal. Deze larve is made-achtig, en heeft een witte en naar verhouding enorm lange en dunne telescopische adembuis, die boven water gestoken wordt om adem te halen; hierdoor kan de larve in sterk vervuilde of vrijwel zuurstofloze omgevingen leven. Door deze wijze van ademhalen wordt de larve, net als die van de blinde bij ook wel rattenstaartlarve genoemd. Het is de eerste keer dat ik deze soort heb gezien maar je moet er dan ook juist met je neus op vallen tussen tientallen andere zweefvliegen!
De nieuwe vriendin van onze jongste Berner groeit voorspoedig op. Gisteren was het fotoshoot en onze diva kwam gewillig poseren! Voor diegenen die het vorige week gemist hebben, mevrouw is een Old English bulldog.
Eupatorium rugosum 'Chocolate' is een vrij robuuste, vaste plant met lancetvormige, getande, bruingroene bijna chocoladekleurige bladeren aan paarse stengels. In het Nederlands heet de plant, wit leverkruid of koninginnekruid. Deze eupatorium bloeit van augustus tot september met kleine witte bloemhoofjes gegroepeerd in afgeplatte bloempluimen . Leverkruid houdt van een standplaats in de halfschaduw en doet het goed in iedere voldoende vruchtbare, goed doorlaatbare en vochtige grond , de plant is zeer goed winterhard en trekt vlinders en bijen aan. Hier staat ie sinds een jaar of 2 in de prairieborder. Ik heb de indruk dat de kleur van het blad wat lichter wordt door een teveel aan zon. We gaan er een plekje voor zoeken met iets meer schaduw. Voor de rest is het een probleemloze plant die blijkbaar ook goed tegen de droogte kan.
Bee Proud is een roos met opvallende veelkleurige bloemen. De gesloten knoppen zijn rood, de bloemblaadjes zijn oranje tot zalmroze met een geel hart. Naarmate de bloem ouder wordt komt er meer en meer roze tevoorschijn. De open bloem heeft opvallende meeldraden. De vorm van de bloemblaadjes bezorgt de bloemen een extra fleurig karakter. Bee Proud bloeit een hele zomer lang tot laat in de herfst en is goed ziekteresistent. Hierbij een tip: als je voor nieuwe rozen gaat kijken ga je best nu langs een kweker. De rozen die nu geen sporen van meeldauw of roetdauw hebben zijn goede soorten. Nu zijn er nog steeds kwekers die spuiten tegen alles en nog wat maar het verschil zie je heus wel! De "Bee" in de naam "Bee Proud" verwijst naar de bijzonder aantrekkingskracht die de roos heeft op hommels en bijen. Vooral bij het begin van de bloei zoemen bijen en hommels rond de bloemen. Door de open vorm van de bloemen hebben de hommels en bijen makkelijk toegang tot de bloem!.
Nog een klimaatvluchteling! Tot 1991 waren ze nog nooit gezien in ons land. Sindsdien zijn ze één van onze meest algemene "spinnen" geworden. Oorspronkelijk komt de rode hooiwagen uit Spanje en Portugal. Strikt genomen zijn het geen echte spinnen. Ze hebben weliswaar 8 poten waardoor het ook geen insecten zijn.Hun lichaam bestaat uit één deel, bij spinnen uit twee delen. Men heeft ze ondergebracht in een aparte familie : de spinachtigen. Hooiwagens hebben geen gif en kunnen ook geen spinweb maken. Ze hebben ook maar 2 ogen, echte spinnen hebben er 6 of meestal 8 ! Ze leven o.a. van bladluizen en dode diertjes die ze tegenkomen. Best nuttige beestjes dus !
Eucomis komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika en kent ongeveer 15 soorten. Ze bloeit daar in de vochtige weiden van berghellingen op een hoogte van 1000-3000 meter. Op één soort na, de Eucomis regia, zijn het allemaal zomerbloeiers. De Nederlandse naam is Kuiflelie of Ananaslelie, omdat de bloeiwijze en de kuif op de top lijkt op een ananas. Eucomis betekent in het Grieks, eu: prachtig, en coma: haar of een knotje, dus een prachtig knotje of mooi geknot. Dit verwijst naar de top van de plant. Eén van de Bantoevolkeren, de Xhosa, gebruikten de bollen als geneesmiddel tegen reuma. De bollen zijn winterhard tot -5°C maar op een beschutte plaats kan je ze rustig in de grond laten zitten, dat doe ik ook!
Als je bij het vallen van de duisternis heel stil bent kan je af en toe een trolletje tussen de struiken zien wegschieten! Ze zijn heel schuw en in tegenstelling met wat gezegd wordt doen ze niet veel kwaad. Liever een paar trolletjes in de tuin dan een horde hongerige naaktslakken! Als trollen 's morgens niet op tijd een schuilplaats vinden verstenen ze als de eerste zonnestralen op hen schijnen. Zo hebben we deze foto kunnen maken, het eerste tastbaar bewijs.
En als je niets van deze onzin gelooft, dan geniet je maar gewoon van de bloemen en de plantjes.
Dit elegant uitziend diertje is een sluipwesp. Welke soort is niet te zeggen, er zijn er meerdere en ze zien er allemaal quasi hetzelfde uit! Normaal ben ik niet zo voor wespen maar voor deze maak ik een uitzondering, ze leven van andere insecten waaronder ook bladluizen! Wees welgekomen!
Dat moeten deze kleine koolwitjes gevoeld hebben toen deze foto's genomen werden. Mevrouw koolwit werd benaderd door twee aanbidders. Wie van de twee uiteindelijk de hoofdprijs gewonnen heb weet ik ook niet. Het kan zo maar even zijn dat de twee rivalen zo druk met mekaar in de weer waren dat er een derde sloeber (mis)gebruik van de situatie heeft gemaakt. Mevrouw was er alleszins helemaal klaar voor!
Voor de volledigheid, de foto dateert van eerder in de week : geen gevlinder bij meer dan 6 Beaufort !!!
Odette? Welke Odette? Wel, Odette is blijkbaar de eerste herfststorm dit jaar, en dan nog een pittig geval ook. Voorlopig is het hier nog rustig, dat zou vanavond en vannacht anders worden. Windsnelheden tot 110 km/u aan de kust en 90 km/u in het binnenland worden voorspeld. En de bomen staan nog volop in blad! Dat gaat brokken maken vrees ik. Nu hebben we wel het geluk dat hier meestal de laagste windsnelheden van België genoteerd worden. We zullen de kuipplanten maar een beetje in de luwte zetten. Mijn bananenboom waar ik gisteren nog zo blij mee was in in acuut gevaar. Nu binnenzetten is geen optie want dan moet ik de bladeren halveren. Laten staan dan maar en er het beste voor hopen. De éénjarigen laten het voorlopig niet aan hun hart komen en bloeien alsnog vrolijk door en de siergrassen staan nog mooi recht. Of dat morgen nog zo is zien we dan wel!
Vandaag hebben we onze oudste Berner moeten laten inslapen. Ze kon niet meer vooruit. Ze zou morgen 15 jaar geworden zijn wat een gezegende leeftijd is voor een Berner. Liever dan het beestje te laten afzien van haar gevorderde arthrose is ze zachtjes ingeslapen. Na 15 jaar een huisgenoot afgeven is niet leuk maar je moet vooruit. De twee jongsten voelden aan dat er iets scheelde want ze zijn haar heel de voormiddag gezelschap blijven houden!!!
Ik heb er nog over geschreven aan het begin van de zomer. De verhakkelde Musa ensete van toen is uiteindelijk gerecupereerd met dank aan de warme zomer en vele emmertjes water. Binnen een maand ongeveer kan de grote verhuis weer beginnen van onze exoten naar warmere oorden. Deze roodbladige schoonheid is één van de eerste die naar binnen mag. Een stuk van de bladeren moet er af want anders kan ie niet binnen wegens te hoog!
Volgend jaar na de ijsheiligen mag ons Ethiopisch vriendje terug naar buiten met verhakkeld bladeren en begint de cyclus opnieuw. Ik moet dringend eens Euromillions gaan winnen zodat we dit eleganter kunnen oplossen. Bill Gates als schoonvader zou ook kunnen helpen maar daar kleven dan weer nadelen aan, we zullen maar gewoon doordoen zeker!
Op het eerste zicht zou je denken aan een uit de kluiten gewassen verdwaalde krokus die zes maanden van slag is maar niets is minder waar. Het is een herfsttijloos (Colchicum autumnale). (Colchicaceae). Deze soort stamt uit West-Azië en het Middellandse Zeegebied. De plant komt vooral voor in bossen, langs duinpaden en in vochtige weilanden. De soort is in Vlaanderen en Nederland zeldzaam in het wild en de aantallen lopen terug. In Wallonië is de herfsttijloos plaatselijk algemeen in het zuiden en zuidoosten en elders zeldzaam.
De Nederlandse naam slaat op het nog geen bladeren hebben bij de bloei. De plant bloeit in de herfst, maar de bladeren en vruchten komen pas in het voorjaar tevoorschijn. Heel de plant is giftig, zowel voor mens als dier. Let op met de zaden : deze zijn zeer giftig! Voor kinderen wordt de dodelijke dosis geschat op circa 20 mg en als je dan weet dat één zaadje ongeveer 4 mg colchicine bevat hoef je geen rekenwonder te zijn om conclusies te trekken! In de geneeskunde worden zeer kleine gecontroleerde dosis gebruikt tegen jicht en bepaalde hartafwijkingen. Ik zou je wel niet aanraden om zelf te beginnen experimenteren !
Gelukkig is het wel een mooie bloem en kan je er zonder risico's naar kijken en van genieten.
Ceanothus, soms ook Amerikaanse sering genoemd, is een sterk groeiende mooie heester. De meeste bloeien in het najaar op een moment dat er weinig andere struiken in bloei staan. Je zet ze best op een beschutte plek in de tuin. Hier in mijn tuin staan ze in de halfschaduw van enkele bomen, ze bloeien dan misschien iets minder rijkelijk maar ze staan wel beter beschut in de winter en da's mooi meegenomen want ze zijn maar twijfelachtig winterhard. Ik heb ze ooit verloren in een strenge winter een tiental jaar geleden maar de huidige exemplaren staan er toch al een paar jaar zonder problemen. In een beschermd stadstuintje of tegen een zuidmuur hebben ze nog meer kans. Je kan ze ook in een pot zetten en 's winters ergens binnenzetten.
Regelmatig snoeien na de bloei verlengt de levensduur van deze planten en doet ze ook rijkelijker bloeien. Er zijn zowel bladhoudende als bladverliezende cultivars te verkrijgen. Bladverliezende soorten kunnen soms wel in zachte winters hun blad behouden, ze moeten dan in het voorjaar gesnoeid worden.
De meest Amerikaanse seringen zijn blauw maar er bestaan ook roze en witte cultivars. Persoonlijk vind ik de blauwe het meest natuurlijk. Je moet ze ook eens van dichtbij bekijken. Elke bloem op zich is een meesterwerkje met hun ver uitstekende meeldraden !
Kegelbijen zijn kleine (zeldzame) parasitaire bijen. Ze leggen een eitje in het nest van een behangersbij door aan de achterkant van het nest een gaatje te prikken. Als het eitje uitkomt ontwikkelt de larve van de kegelbij kaken waarmee ze de eitjes van van de oorspronkelijke bewoner aanvalt en opeet. Daarna leven ze verder van de stuifmeelvoorraad in het nest. Hoe de volwassen kegelbij zo'n nest weet te vinden is nog een raadsel want behangersbijen zie je ook niet altijd en overal. Op de eerste foto zie je een kegelbij (waarschijnlijk de slanke kegelbij), op de onderste foto zie je een behangersbij, in dit geval een tuinbladsnijder. Van slanke kegelbijen is geweten dat ze parasiteren op de tuinbladsnijder. Beide soorten zijn hier dus aanwezig!
De tuin is dan toch niet zo vreedzaam als je op het eerste zicht zou denken!!!
De tuinbladsnijder (onder) herken je makkelijk de aan de oranje onderzijde
Gisteren ben ik gaan ronddartelen in de tuinvijver om de lissen en riet eens serieus uit te dunnen. Doe je dat niet eens in de zoveel jaar is er binnenkort geen vijver meer met open water. De kikkers hadden het niet zo op mijn interventie begrepen, zij gebruiken het riet om uit het zicht van de reigers te blijven die hier regelmatig overvliegen. Je kan ook niet voor iedereen goed doen! Na wat geploeter, trekken en sleuren ligt de boel nu uit te lekken op de oever. Zodoende kunnen salamanders en ander klein grut dat er nog tussen zit zich nog terug naar het water laten uitzakken. We hebben ook niet alles verwijderd. Libellen gebruiken deze stengels om net onder het wateroppervlak hun eitjes af te zetten. Als je volgend jaar nog libellen hoopt te zien mag je dus niet alles zo steriel als een zwembad maken! Toeval of niet, maar na afloop van de intervantie vloog er een blauwe glazenmaker (libel) langs. Normaal zijn deze zeer schuw en hangen geen seconde stil, nu kwam deze net voor mij "surplacen" alsof hij zijn goedkeuring kwam geven voor mijn gedane arbeid. En neen, ik kan er ook niet aan doen dat de blauwe glazenmaker meer groen dan blauw is! Klachten hierover worden hier niet geaccepteerd.
Zoals veel insecten hebben ook libellen twee paar vleugels wat hier zeer goed opvalt!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
