De nevel wil niet verdwijnen, integendeel! Daarom voor één keer een fotootje van het internet met een bloeiende viburnum tinus. Bijna zo mooi als die van mij!
Oh ja, de buurman is eindelijk de ravage van zijn omgewaaide spar komen opruimen. Na 14 dagen niks te vroeg lijkt me. Straks de schade aan mijn Fatsia eens in detail gaan bekijken. Diep terugsnoeien misschien na de vorstperiode? Iemand suggesties ?
Viburnum tinus is een echte winterbloeier. De struik is sowieso wintergroen maar heeft als bonus een massa kleine welruikende witte bloempjes in het putteke van de winter. Dit jaar is onze Viburnum er extra vroeg blij. Ik wou dat ik je kon laten genieten van de reuk maar deze service wordt voorlopig nog niet gegeven door Seniorennet.
Tegenwoordig zijn er ook cultivars met roze bloempjes maar ik prefereer de originele witte bloempjes. Zet Viburnum tinus ergens op een plekje beschermd tegen de schrale NO wind, lifst in de halfschaduw. Eens gesetteld heb je er geen omziens meer naar en krijg je elk jaar meer en meer bloei.
De foto is een beetje mistig maar dat was het hier deze morgen dan ook. Tot -3° is het kwik onderuit gegaan maar straks krijgen we eindelijk wat zon en kan het nog een mooie dag worden ! Misschien het moment om met de honden een frisse winterwandeling te maken ?
Herinner je je nog die warme dagen in augustus en september? Daarr kunnen we nu alleen maar van wegdromen. De droogte van toen pakken we er wel bij ! Maar nog even geduld, er wordt aan gewerkt. Al merk je er nog niet veel van, de dagen zijn al aan het lengen. Tegen eind januari hebben we al bijna een uur gewonnen ! Nog effe volhouden.
Na een aantal jaren waarbij het niet zo goed ging met de huismus zijn onze kleine vriendjes aan een come-back bezig. Met de kruimeltjes van de onbijttafel zijn ze al dik tevreden en hadden ze een nieuwjaarsbuffetje om de dag te beginnen. Het zijn gezellige druktemakers zodat hun bezoekjes nooit onopgemerkt blijven !
Ik kijk zelden achterom. Alleen op 31 december lijkt het me enigzins gepast om het toch even te doen.
Het was me het jaartje wel. Een winter hebben we niet of nauwelijks gehad afgelopen jaar. De lente had dan weer zomerse allures en was bovendien kurkdroog. In mei moesten we de sproeier reeds bovenhalen. Juli was een maand om snel te vergeten qua zonneschijn en vanaf het einde van die maand werd het heet, heter, heetst met temperaturen tot tegen de 40°. En dat voor het tweede jaar op rij. Veel van onze tuinplantjes waren hier niet zo blij mee. En ondanks veel extra water stond het gazon er maar belabberd bij. De emelten van de langpootmug beleefden gouden tijden met die droogte en smulden zich te pletter aan de wortels van het moegeplaagde gras.
En dan werd 2020 bovendien geteisterd door een klein vies virusje. Ik hoop dat je er niet al te veel last van gehad hebt en dat de gezondheid ok is. We prijzen ons gelukkig een tuin te hebben want de voorbije lock-downs op een klein appartementje doorbrengen lijkt me helemaal niks.
Ik stel voor 2020 snel uit ons geheugen te schrappen en naar 2021 te kijken, de tuin doet dat ook al. Kijk maar naar de knoppen van Camelia, Rododendron & Co. Helleborus en Mahonia konden al helemaal niet meer wachten en zijn er nu al aan begonnen.
En wij beginnen er morgen aan. Ik wens jullie allemaal een spetterend jaar - niet alleen op tuingebied - en een goede gezondheid! Tot volgend jaar !
Storm Bella is uitgeraasd maar heeft hier wel sporen nagelaten. Een spar van de buren, al effe dood, is afgeknakt en heeft zich "sierlijk" pal bovenop mijn Fatsia japonica neergelegd. Dat de fatsia hier niet heelhuids is uitgekomen spreekt voor zich. Van de 5 of 6 hoofdtakken zijn er maar 2 die weinig of geen schade hebben opgelopen. Onze Fatsia stond hier zo'n 5-6 jaar en was ondertussen meer dan 2 meter hoog geworden.
Het ergerlijke aan heel de zaak is dat ik buurman deze zomer nog had gevraagd iets aan die boom te doen. Zijn spar was waarschijnlijk aangetast door de letterzetter, een kevertje dat lelijk huis houdt onder de naaldbomen en was al meer dan een jaar naar de eeuwige jachtvelden. Ik heb hier zelf ook dennen en sparren staan die gelukkig nog niet zijn aangetast, maar dus ik was al even vragende partij om iets aan dit probleem te doen. En dit zijn dan de gevolgen als je er geen aandacht aan schenkt ! Nu kunnen de discussies gaan beginnen, leuk is anders !
Gisteren zag ik deze merel in de tuin zitten. Niks speciaal dacht ik eerst tot ik zag dat deze mannetjes merel een zwarte snavel had i.p.v. de klassieke geel gekleurde. Daar moest ik het fijne van weten. Na niet zo lang zoeken vond ik de oplossing. Het betreft hier een jonge merel die het afgelopen jaar uit het ei gekropen is. Het gele snaveltje komt pas volgend voorjaar tevoorschijn. Het is hoopgevend dat er een jongere generatie merels klaarstaat want de merelpopulatie is de laatste jaren fel uitgedund door een gemeen virusje. Maar zijn de Kerstdagen niet de periode van hoop ?
De foto is niet 100% scherp want genomen door het raam en dan heeft de autofocus het moeilijk!
Bedenking : zouden vogels ook zeeziek kunnen worden als ze voor de storm schuilen in zo'n heen en weer wiegende boom ?
"t Is amper winter en de lente komt al voorzichtig piepen. Gisteren heb ik het eerste geopend bloemetje op mijn toverhazelaar gespot. En er zullen er nog honderden volgen. Dit jaar zijn ze er extra vroeg bij. Daar zullen de temperaturen van 13-14° ook wel voor iets tussenzitten. Dat het regent zal onze toverhazelaar een zorg zijn. Elk jaar als ik deze bloemetjes zie word ik daar blij van. Gewoonlijk is dat zo begin januari, nu enkele weken vroeger. Vorst deert de bloemetjes absoluut niet, ze hangen dan slap als een dweil om na de vorst terug op te veren alsof er niks gebeurd was.
Als je heel veel Hamamelis (zo heet ie officieel) wil zien moet je zo de tweede helft van januari eens een uitstapje maken naar het arboretum in Kalmthout (B). Daar kan je Coronaproof genieten van tientallen verschillende soorten, de ene al mooier dan de andere. Ik denk dat ik er ook nog eens op af ga. Het treintje stopt er net voor de ingang, makkelijker kan niet ! En wat is er leuker dan op een zonnige vriesdag te genieten van de bloemen en de buitenlucht. De geur krijg je er gratis bij !
Nog niet zo lang geleden was Kerstmis een familiefeest bij uitstek. Onze moderne commercie heeft er een superfeestweek van gemaakt. Niet alleen Kerstmis zelf maar ook Kerstavond, tweede kerstdag, derde kerstdag, oudjaar, nieuwjaar, driekoningen, verloren maandag, ... . Alles moet gevierd worden. Dit jaar zal het anders zijn, willens nillens ! Terug een ouderwetse Kerst, in je eigenste 'bubbel". Dat kan toch best gezellig zijn ? Een hapje en een glaasje. Je hoeft zelfs voor geen Bob te zorgen dit jaar. Wat zou onze federale politie met al die sleutelhangers gaan doen die ze anders uitdelen tijdens die Bob campagnes ?
IJzervaren (Cyrtomium falcatum) komt van oorsprong uit Oost-Azië. Deze decoratieve varen is perfect winterhard en bovendien ook wintergroen. Aan de onderzijde van de leerachtige glanzende bladeren zitten de sporen die voor de volgende generaties moeten zorgen. Sinds enkele jaren is de soort her en der uit tuinen "ontsnapt" en plant zich nu ook in de vrije natuur voort als exoot. De gevolgen hiervan zijn nog niet bekend.
In de tuin is deze plant alleszins een aanwinst. Zoals voor bijna alle varens wordt een plaatsje in de schaduw geprefereerd en voor de rest is het een probleemloze plant. Zelfs droogte wordt redelijk goed verdragen. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de glanzende bladeren die de verdamping beperken.
Denk je eens in dat er een kamerplant zou bestaan die je gewoon in de volle grond kan zetten. Met weelderig tropisch uitziend blad, winterhard en wintergroen en met bloemetjes tot in december. Enkel in een droge zomer moet je af en toe wat extra water geven. Bestaat niet zei je ? Wel da's dan verkeerd gedacht ! Fatsia japonica voldoet volledig aan de beschrijving hierboven. Nu op dit eigenste moment zijn de laatste bloemetjes aan het verwelken maar ze zijn wel al van in september in de weer om vooral zweefvliegen van nectar te voorzien. Elk bloemetje is maar één of twee mm groot maar ze zijn wel met honderden ! Ze hebben wat weg van de bloemetjes van klimop. En van het diep ingesneden blad kan je heel de winter door blijven genieten. Alleen bij echt strenge vorst, min tien of lager, laat de plant zijn blad vallen. Da's geen probleem want in het voorjaar loopt alles terug netjes uit. Ik heb hier al meer dan 10 jaar probleemloos Fatsia staan zonder enige winterbescherming en in de Kempen kan het nochtans behoorlijk frisjes zijn in de winter!
Je zet de plant best ergens in de schaduw en voor de rest heb je er geen omkijken naar.Voorzie wal wat plaats want na een jaar of 5 kan je plantje al zo'n twee meter hoog geworden zijn!
Welke winter? Met temperaturen van 12° en meer is het alles behalve winters. Een witte Kerst zal het waarschijnlijk ook dit jaar weer niet worden. Voor alle duidelijkheid : de foto hieronder dateert van februari dit jaar. Toen lag er heel even een ietsiepietsie dun laagje van het witte spul in de tuin. Voor de laatste serieuze sneeuwval in december moeten we al een jaar of tien teruggaan. Ik herinner me dat ik toen naar het Ruhrgebied in Duitsland moest voor het werk en zondagnamiddag in een echte sneeuwstorm ben vertrokken. Zo'n uur of 6 later kwamen we uiteindelijk in Essen aan. Hetzelfde traject doe je met normaal weer op 2.5 uur. En nu ik van de sneeuw zou kunnen genieten komt er niks. Nooit goed ! Je kan het vergelijken met een skiverlof. Iedereen wil pistes met veel sneeuw en zon maar het mag vooral niet sneeuwen tijdens ons verlof ! Ja sorry, wanneer dan wel ? Er is altijd wel iemand anders met verlof of op de weg !
Gelukkig wordt het weer nog niet op bestelling geleverd, het zou niet lang duren of we zaten middenin W.O. III !
Dus, als je een witte Kerst wil zien kan je best een Kerstkaartje kopen of heel ver weg gaan. Dat laatste is ook weer niet zo evident tegenwoordig ! Je kan ook genieten van wat op je afkomt, kan ook leuk zijn.
Deze foto is ongeveer een jaartje oud. Mijn jongste berner was toen zo'n maand oud en zat nog met zijn broertjes en zusjes bij mama woef. Van een bolletje pluis van enkele honderden gram tot een klein monster van zo'n 50 kg in één jaar tijd, je moet het maar doen ! Om dat te bewerkstelligen is er al veel eten ingegaan en bijproducten terug uitgekomen maar dat weet je als je er aan begint. Ons monster is een lieve sociale hond geworden die met iedereen vriendjes wil worden. Of dat nu een mens of een hond of kat of kip is maakt niks uit. Heel de wereld is er om te knuffelen. Soms denk ik dat het goed zou zijn als mensen dat ook wat meer zouden hebben !
Terwijl ik dit schrijf is het toch al zo'n 9 uur en nog steeds niet echt licht buiten. De zonnepanelen zijn ook nog aan een winterslaapje bezig. Wat we met het relatief zachte weer uitsparen aan verwarming zijn we terug kwijt aan verlichting. Maar niet getreurd, nog een weekje en dan worden de dagen weer terug langer ! Voor we het weten zitten we terug in de tuin op het terras ! De toverhazelaar (Hamamelis) is ook al druk bezig met zijn voorjaar voor te bereiden. De knoppen waaruit binnen enkele weken de bloemetjes zullen ontluiken worden elke dag een beetje dikker.
Voor januari denk ik eraan om mijn gratis "Corona" railpas eens te gebruiken om naar Kalmthout te sporen. Het arboretum van Kalmthout ligt slechts 50m van het stationnetje en is beroemd voor zijn Hamamelis collectie. Zo kunnen we eens elders een frisse neus halen en het fototoestel mag ook mee op uitstap. Wel niet vergeten te reserveren ! De wereld is net iets minder geschikt gemaakt voor "Last Minute" bevliegingen.
Maar volgend jaar gaan we dat virusje een kopje kleiner maken en wordt alles hopelijk terug zoals we het gewoon waren.
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
