Pioenen worden opgedeeld in twee grote groepen: boompioenen (= P. suffruticosa) : deze groeien uit tot forse struiken. Ze zijn de eerste om te bloeien maar daardoor ook vorstgevoeliger.

De tweede groep zijn de kruidachtige pioenen (pioenroos). Deze bloeien ongeveer een maand later, daar komen we op terug als deze in bloei staan.

Paeonia suffruticosa (P.arborea), in het Nederlands boompioen  is een middelgrote, blad verliezende heester met mooie rechtopgaande vorm met middelgroene bladeren met een blauwachtig groene onderkant. De basis van deze heester verhout en da’s het grote verschil met de pioenrozen die elke winter bovengronds afsterven en in het voorjaar vanuit de grond terug uitlopen.  De boompioen schittert in de lente met zijn grote, soms dubbele, witte, roze, gele of rode geurende eindstandige bloemen, in de herfst gevolgd door bronskleurige zaaddozen. Paeonia suffruticosa houdt van een standplaats in de zon of halfschaduw en beschermd tegen felle wind, hij houdt er niet van verplaatst te worden. De plant verlangt een pH neutrale grond alhoewel  hij het op mijn lichtzure bodem ook niet slecht doet. Ze behoeven weinig snoei. De boompioen is goed winterhard en ziekteresistent. De grote bloemen wegen redelijk zwaar, het is geen slecht idee ze wat op te binden om afknakken te voorkomen. Met de nogal felle wind de vorige dagen was dit geen overbodige luxe. Gelukkig was het droog weer, anders waren de bloemen nog zwaarder geweest van de regendruppels en was het slecht afgelopen.

Alleen spijtig dat de bloei nogal kort duurt, daarom is het nu het moment om er eens zo hard van te genieten zo lang het feestje  nog  duurt.

En o ja, het wordt prachtig weer dit weekend. Geniet er van en voor diegenen die niet (meer) hoeven te gaan werken kan dat genieten nu al beginnen.