Woensdag 12 oktober
Omdat er nog geen plek vrij was op intensieve zorgen, bleef ik tot in de late namiddag op de spoedafdeling.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Eenmaal overgebracht naar de intensieve, werd door Dr. Bresseleers, een van de drie cardiologen die mij hebben onderzocht, een drain gestoken zodat het vocht in de hartzak kon afgevoerd worden. Best pijnlijk want door het wegsijpelen van dat vocht, droogden ook de slijmvliezen van mijn hartzak uit waardoor die vliezen tegen elkaar begonnen de schuren. Ik gilde het uit van de pijn maar een pijnstiller bracht gauw soelaas.

Om 9uur s’ avonds kreeg ik mijn eerste eten die dag, een paar boterhammen en een kopje thee.

Smaakte best lekker al was mijn honger heel snel gestild.

Omdat ik aangesloten lag op een automatische bloeddrukmeter die om het kwartier mijn arm oppompte, heb ik die nacht niet al te best geslapen. Dat ik ook constant  naar de hartmonitor lag te kijken om mijn polsslag, mijn zuurstofsaturatie en wat dies meer in de gaten te houden, maakte het niet beter. Bovendien lag er naast mij een oudere man die om de haverklap zijn infuus en ook alle draden die hem met de monitoren verbond uittrok.

     Voelde me in ieder geval heel wat beter nu de druk op de ketel, dwz het vocht rond mijn hart,  begon af te nemen. Er viel letterlijk en figuurlijk een druk van me af. In totaal hebben ze 816 cc vloeistof opgevangen. Begreep toen ik dat zakje zag waarom ik me zo ellendig had gevoeld.