Woensdag 19 oktoberxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De dokteres van afdeling geneeskunde kwam voor de middag eventjes mijn kamer binnen. Zij wist mij te vertellen dat er geen kwaadaardige cellen in het vloeistof gevonden waren. Bedankte haar voor de informatie en zei oprecht dat ik heel blij was om dat te horen.

‘S avonds rond een uur of acht kwam zuster Cecilia even goedendag zeggen voordat zij een week vakantie aanvatte. Het was bijna 10 uur dat ik de op de bel drukte omdat ik wat last had van pijn in mijn hartstreek. De verpleegster die kwam zei dat ik opnieuw moest waarschuwen als het niet overging of als het erger werd. Nog geen 2 minuten later kwam zij terug  met een EKG-toestel met wel 11 zuignappen. Zij schakelden het toestel in en probeerden de sensoren met hun zuignappen te doen plakken aan mijn borst, mijn armen en mijn enkels. Maar het wou maar niet lukken. Ondertussen waren er al 4 of 5 verpleegsters aanwezig. Plots zag ik het bezorgde gezicht van zuster Cecilia. Dacht dat als ik had geweten dat zij nog niet naar huis was, dan had ik wel een kwartiertje kunnen wachten met bellen. Uiteindelijk werkte het toestel. De EKG wees uit dat er niets aan de hand was. Gelukkig. Kreeg een pijnstiller en kon daarna toch mijn slaap vatten.