Donderdag 20 oktoberxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Na de lunch, rond 13 uur, kwam een van de cardiologen me vertellen dat er welkwaadaardige cellen waren gevonden in het vocht dat uit mijn hartzak was afgetapt en dat zij me aan de oncoloog zouden overhandigen. Kreeg er een enorme dreun van want dat had ik eigenlijk niet verwacht. Was helemaal van slag.

Belde meteen mijn zoon op want ik durfde het niet in mijn eentje aan mijn vrouw en dochter te vertellen die ik weer verwachtte een uurtje later. Vond het heel erg maar ik kon niet anders dan hem vertellen wat ik net had gehoord. Vroeg of hij aanwezig kon zijn als het bezoekuur begon.

Als het bezoekuur aanbrak waren ze er met z’n zessen: mijn vrouw, mijn dochter, mijn zoon, mijn schoonzoon, mijn schoondochter en ons kleinste kleinkind, Cecilia. Probeerde de boodschap over te brengen maar het lukte me niet helemaal. Mijn stem brak. Met de hulp van Christiaan werd de boodschap overgebracht en de stemming was meteen heel triestig. Ik zei dat we best even naar de cafetaria konden gaan want ik had dringend behoefte in een donkere Westmalle. Zo gezegd, zo gedaan. Als wij aan tafel zaten met onze drankjes, kreeg ik plots een goed idee: “weten jullie wat mijn doelstelling is? Ik wil Cecilia’s huwelijksfeest meemaken.” Onze Cecilia is nu 5 maanden. Eindelijk een glimlach op ieders gezicht. Vanaf dat moment is ook de vechtlust gestegen tot 200%.