Donderdag 10 novemberxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vanwege de Pet-scan die gepland stond om 12u00 in het St-Augustinus ziekenhuis in Wilrijk, moest ik alweer nuchter zijn. Maar ik mocht wel water drinken. Sjaak en Babette brachten Margriet en mij er naar toe. Na het inschrijven aan de balie, gingen Margriet en ik naar de ondergrondse verdieping en wij meldden ons daar aan. Een hele vriendelijke verpleger/dokter zei dat ik goed op tijd was. Margriet vervoegde zich bij Sjaak en Babette, die in de cafetaria waren gaan zitten. Ik mocht ook even beschikken, dus ik ging er ook naartoe. Zij hadden ondertussen wat eten en drinken besteld en ik vroeg een plat water. Net voor 12 uur ging ik terug naar beneden. Kreeg daar eerst een valiumpilletje en kort daarna mocht ik plaatsnemen op een bedje in een hokje van 2 bij 2 meter met een eigen toiletje in het verlengde. Dan kreeg ik een infuus aangesloten met radioactief gekleurde glucose. Wou eigenlijk wat lezen, maar dat werd vriendelijk maar beslist afgeraden, omdat je spieren allemaal moesten ontspannen, en bij het lezen zou ik zowel spieren in de arm en hand gebruiken en zelfs mijn oogspieren. Heb dus braafjes geluisterd en mijn boek links laten liggen. Na en halfuurtje was de infuus leeg. Na nog 40 minuten werd ik gehaald. Mocht plaatsnemen op de PET-scanner. Alweer een plankje om op te liggen, op de rug, die door het grote oog van het PET-scan toestel wordt geschoven. Mijn hoofd werd in een soort harnas gelegd zodat ik het zeker niet zou kunnen bewegen. Mijn armen moest ik langszij leggen en dan werd een brede band over mijn buik en borst gespannen zodat ik met mijn torso ook niet zou kunnen bewegen. Kon dus eigenlijk alleen een beetje met mijn vingers wiebelen en mijn benen bewegen. Onder mijn benen werd een driehoekige kussen geschoven en daar lag ik dan. Op de vraag of ik goed lag, kon ik op dat moment alleen ja zeggen Dan werd de scanner gestart voor een sessie van 40 minuten. Het duurde maar een minuut of twee voordat mijn rug begon op te spelen. Probeerde te ontspannen, probeerde mijn benen in te spannen om het onderste van mijn rug een beetje omhoog te kregen. Maar het wou niet helpen. Het was dus een regelrechte marteling voor mij. Op een bepaald moment kreeg ik te horen dat het nog maar 4 of 5 minuten zou duren. Zei dat ik heel blij was om dat te horen vanwege de intense rugpijn. Op het voorstel om de scan meteen af te breken wou ik niet ingaan, liever nog een paar minuten dan riskeren om het nog eens te moeten ondergaan. Zodra ik mocht rechtstaan, begon ik mij rug in alle bochten te wringen, en de pij werd meteen ietwat lichter. Trok dan naar boven naar de cafetaria. Had gezien dat de dagschotel stoofvlees met De Koninckbier was, en dat leek me wel aantrekkelijk. Maar omdat het ondertussen al half 3 was geworden en de kindjes op tijd van school moesten gehaald worden en omdat de bediening niet echt snel was, koos ik voor een broodje Martino en een plat water. De anderen bestelden ook wat en ik liet snel dat plat water vervangen door een Westmalle donker. Het bier en het broodje smaakten me voortreffelijk en ik voelde me gauw weer veel beter.
|