‘s middags gingen Margriet en ik naar Antwerpen om kerstcadeautjes voor Karianne te zoeken. Omdat het alles behalve leuk is om met de wagen naar de stad te gaan en omdat jij je blauw betaalt aan parkeergelden, besloten wij om met de tram te gaan. Eerst wilden wij de auto parkeren om de parking van de Carrrefour in Schoten maar die was vol. Dan naar de overkant, naar de park&ride parking van Keizershoek. Die was ook vol. Dan maar naar de Bredabaan in Merksem ter hoogte van de Rerum Novarumlaan. Vol goeie moed liepen wij naar de tramhalte. Wij zagen de tram al aankomen maar moesten nog onze tickets kopen aan de automaat. Omdat ik zonder mijn leesbril niet goed kon zien welke muntsoorten de automaat aanvaarde, probeerde ik eerst met een stuk van 2 euro. Die viel er recht doorheen. Dan een stukje van 1 euro. Muntje erin en dan op die grote groene knop duwen. Maar geen ticket te zien. Aangezien ik alleen maar stukken van 2 euro op zak had, wou ik al opgeven. Margriet had 2 stukken van 50 cent en voordat ik iets kon zeggen, had zij die erin gestopt. En tot mijn grote verbazing kwamen er 2 tickets eruit. De eerste had opzij vastgezeten. De tram was ondertussen al lang vertrokken en wij moesten dus wachtten op de volgende. Als je in de auto zit, lijkt het alsof er een tram om de 2 minuten passeert, maar als je aan een halte op een staat te wachten, duurt het echt 15 minuten. Maar hij kwam. Natuurlijk werkte de eerste ontwaardingautomaat niet maar daar werden wij op gewezen door een vriendelijke medereiziger.

Aan een van de haltes aan de Bredabaan in Merksem, stapte een meisje aan boord. Zij liep meteen naar de trambestuurster om te zeggen dat zij wel een euro, haar laatste, in de automaat op het perron had gestoken, maar dat zij geen ticket had gekregen. Het meisje vroeg of zij nou wel of niet mocht meerijden. De trambestuurster antwoordde op zeer onvriendelijk toon, dat zij daar geen zaakjes mee had. Bij een volgende halte ging een vriendelijke vrouw de trambestuurster vertellen dat de ontwaardingautomaat niet werkte. De trambestuurster antwoordde nors dat zij het maar nog eens moest proberen. Een winkelier die zijn klanten zo zou behandelen zou binnen een paar weken zijn zaak kunnen sluiten maar de Lijn daarentegen……….

Wij reden mee tot aan de Groenplaats en kwamen uit de grond in het GB shoppingcenter. Bij Habitat lukte het ons heel snel om een paar leuke dingetjes voor Karianne te kopen. Dan nog een poging om iets te vinden voor Babette. Margriet had gehoopt iets bij Dille en Kamille te vinden maar helaas. Ondertussen was het me wel opgevallen dat er onderweg langs de Eiermark en in de Vleminckstraat heel weinig kerstversiering en kerststemming te bespeuren viel. Jammer dat er in Antwerpen zo weinig gebeurt. Misschien dat er om de hoek wat te beleven valt.

Dan weer terug. Wij maakten ons zorgen over het feit dat wij nog steeds niet los geld voor twee tramkaartjes hadden maar wij gingen er van uit dat het mogelijk moest zijn om dat in het ondergrondse station te krijgen. Op het perron van tram 3 vonden wij gauw de ticketautomaat. In eerste instantie dacht ik dat je allen met proton kon betalen maar dan zag ik plots een gleufje. Begon op allerlei knopjes te duwen en stak er dan een 2 euromunt in. Door alle onzekerheid nam ik niet 2 tickets in een keer maar slechts eentje. Kreeg wisselgeld terug, een stuk van 50 cent, twee van 20 cent en eentje van 10 cent. Dan weer de hele operatie herhalen. Ondertussen stonden er al een paar andere passagiers achter mij die vol ongeduld aan het wachtten waren op die oude sukkel die alles verkeerd deed. Toen wij eindelijk weer in Merksem waren gingen wij meteen naar the Green Garden bij tuincentrum Van Gastel om iets lekkers te drinken en zodoenden terug op plooi te komen. De drukte van de stad is niets voor ons.